Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""Poezja"" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-37 z 37
    Tytuł:
    Polityka w poezji, poezja w polityce – kilka uwag o upolitycznieniu polskiej poezji współczesnej
    Politics in Poetry, Poetry in Politics: A Few Remarks about Politicization of the Contemporary Polish Poetry
    Autorzy:
    Dwojnych, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1833004.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    nagrody literackie
    poezja
    poezja współczesna
    polska poezja
    przemiany ustrojowe
    rynek wydawniczy
    upolitycznienie poezji
    wolny rynek
    literary awards
    poetry
    contemporary poetry
    polish poetry
    political changes
    publishing market
    politicization of poetry
    free enterprise
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest polityczność i zaangażowanie polskiej poezji współczesnej po 1989 r. Choć przytaczane w tekście utwory powstały po 2000 r., to przemiany ustrojowe, które zaczęły się w 1989 r., ukształtowały – zdaniem autorki – obecny rynek poetycki w sposób, który determinuje powstającą w jego ramach twórczość. Celem tekstu jest analiza polityczności współczesnej poezji polskiej na trzech płaszczyznach, które są wyznaczane przez następujące pytania: (1) jak przemiany ustrojowe i upowszechnienie w Polsce wolnego rynku wpłynęły na styl uprawiania poezji? (2) jakie wątki społeczno-polityczne pojawiają się w poezji współczesnej? (3) jak upolityczniony jest rynek wydawniczy w Polsce oraz przyznawanie nagród literackich? Autorka stara się odpowiedzieć na te pytania, dokonując analizy treści wybranych utworów poetyckich, a także dyskursu toczącego się w środowisku literackim.
    The subject of the article is the politicalness and involvement of Polish contemporary poetry after 1989. Although the works quoted in this text were created after 2000, the systemic transformations that began in 1989 shaped — according to the author — the current poetic market in a way that determines the creativity arising within its framework. The aim of the text is to analyze the politicization of the contemporary Polish poetry on three levels, which are determined by the following questions: (1) how have political changes and the expansion of the free market in Poland influenced the style of poetry? (2) what socio-political threads appear in contemporary poetry? (3) what is the impact of politics on the publishing market in Poland and the awarding of literary prizes? The author tries to answer these questions by analyzing the content of selected poetic works, as well as the discourse taking place in the literary milieu.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Społecznych; 2014, 45, 4; 133-144
    0137-4176
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Społecznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Poezja ars divina - profetyczne przesłanie Muzajosa w epickim poemacie Jana Radwana Radivilias
    Poetry ars divina: Musaeus’ Prophetic Oration in the Epic Poem Radivilias by Jan Radwan
    Autorzy:
    Malinowska, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1892258.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Jan Radwan
    Radivilias
    Muzajos
    epos
    poezja
    Muzaeus
    poetry
    Opis:
    Heroic epic poem entitled Radivilias sive de vita et moribus praeclarissime gestis immortalis memoriae illustrissimi principis Nicolai Radivili … libri quattuor, by Jan Radwan, was published in Vilnius in 1592. The historical narration about the chief events connected with the Livonian War (1558-1582) when Poland and the Great Duchy of Lithuania were struggling against Ivan, the Terrible serves as a setting for a panegyric portrait of the main hero of the poem, Mikołaj Radziwiłł, the Red and his heroic deeds. The author of Radivilias takes Radziwiłł to Helicon, place sacred to a succession of poetic memories, where he meets Musaeus. This part of the poem resembles Cicero’s Dream of Scipio, but we can see an essential difference between these two texts (Cicero - dream, dead ancestors, rational justification, Radwan - mythological motif, legendary poet Musaeus and poetry as a source of wisdom). Radwan is very realistic. He does not dream about return of the Golden Age, but emphasises the fragility of earthly glory and concentrates his attention upon the only true life - the life after death. This article aims at discussing Radwan’s conception of the function of the Musaeus’ prophecy in the whole context of the poem. The attention is being given also to a prohetic significance of poetry.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 3; 45-54
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Poezja i filozofia. O zasługach Profesora Władysława Stróżewskiego dla badań nad Norwidem
    Poetry and philosophy. On professor Władysław Stróżewski’s contribution to Norwid studies
    Autorzy:
    Niewczas, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31233730.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Władysław Stróżewski
    Cyprian Norwid
    filozofia
    poezja
    prawda
    epistemologia
    aksjologia
    filosophy
    poetry
    epistemology
    axiology
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest norwidologicznym dokonaniom wybitnego filozofa Władysława Stróżewskiego. Autor artykułu zwraca uwagę na specyfikę filozoficznego podejścia do poetyckich utworów Norwida. Podkreśla elementy zbliżające myśl Stróżewskiego do twórczości Norwida na polu epistemologii i aksjologii, z których najważniejszym wydaje się wspólne obydwu rozumienie prawdy oraz dążenia do niej jako podstawowego imperatywu ludzkiego działania.
    The article is devoted to Norwid studies of the outstanding philosopher Władysław Stróżewski. The author draws attention to the specificity of philosophical approach to Norwid`s poetic works. He emphasizes the elements that bring Stróżawski’s work closer to Norwid’s work in the field of epistemology and axiology.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2023, 41; 303-307
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Cathemerinon Aureliusza Prudencjusza Klemensa jako przykład poezji chrystocentrycznej
    Aurelius Prudentius Clemens’ Cathemerinon as an example of Christocentric poetry
    Autorzy:
    Strycharczuk, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1882787.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Prudencjusz
    Cathemerinon
    Chrystus
    poezja
    Prudentius
    Christ
    poetry
    Opis:
    W niniejszym artykule autorka przedstawia kilka kluczowych zagadnień: poezja jako locus theologicus – miejsce spotkania z Bogiem, hymny Prudencjusza ze zbioru Cathemerinon i ich chrystocentryczny wymiar. Dwanaście utworów lirycznych Prudencjusza zebranych w Cathemerinon jest hymnami przeznaczonymi na każdy dzień chrześcijanina. Mogły być wykorzystywane do prywatnej medytacji i modlitwy, zaś jako całość zachowują charakter literacki. Hymny zostały ułożone dla słuchaczy pochodzących z arystokratycznych kręgów z IV i pierwszej połowy V wieku, którzy byli szczerze zainteresowani poezją i nauką chrześcijańską. Wszystkie hymny omówione w niniejszym artykule koncentrują najważniejsze aspekty życia ludzkiego na Chrystusie jako źródle, świetle i ostatecznym przeznaczeniu każdego stworzenia. Symboliczna ekspozycja jest widoczna w zdecydowanej większości hymnów. Prudencjusz bardzo często stosuje metaforykę światła, które odnosi się do Chrystusa i nauki chrześcijańskiej. Pokazuje także mistrzostwo języka i zasad klasycznej metryki.
    In this essay, the author deals primarily with the following topics: poetry as locus theologicus – a place of encounter with God, hymns of Prudentius’ Cathemerinon and their Christocentric dimension. The twelve lyrical poems by Prudentius, collected in Cathemerinon, are hymns for Christians’ every day. They could be used for private meditation and prayer; as a whole, they have a literary character. The hymns were written for an aristocratic audience of the fourth and the first half of the fifth century for those really keen on poetry and the Christian Doctrine. All the hymns discussed in this essay focus the most important aspects of human life on Christ as the source, the light and the ultimate destiny of every human being. The symbolic exposition occurs in most of the hymns. Prudentius very often uses metaphor of light which symbolize Christ and the Christian Doctrine. He also shows a mastery of language and classical metric threads.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 3; 103-121
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dwa wiersze ostatnie Anny Kamieńskiej
    Two Last Poems by Anna Kamieńska
    Autorzy:
    Kruszewski, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1891701.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Anna Kamieńska
    poezja
    wiersze ostatnie
    edycja
    proces twórczy
    poetry
    last poems
    edition
    creative process
    Opis:
    In the article for the first time two poems by Anna Kamieńska are printed that may be numbered among her last ones. They were both written in December 1985, that is half a year before the poet's death. The first of them, Szpital (Hospital) was known from the edition, in which (wrongly) the rough version was recognized as the basis of the print. The second one, Krajobraz (Landscape), till this moment was not known to researchers. Textological documentation and short commentaries are added to the texts of the poems.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 1; 191-197
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    “En el principio era el límite”: Primeras Poesías de Luis Cernuda
    „Na początku był koniec”. Pierwsze Poezje Luisa Cernudy
    Autorzy:
    Zubiaur, Ibon
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1954141.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Luis Cernuda
    poezja
    koniec
    pragnienie
    poetry
    limit
    desire
    Opis:
    Artykuł jest pierwszą systematyczną analizą wstępnego zbioru poezji Luisa Cernudy. Podczas gdy krytycy dostrzegają w dziele poety głównie reakcję na „upadek” wyimaginowanego raju (utożsamianego z dzieciństwem), autor artykułu, analizując Pierwsze Poezje (rzeczywisty punkt wyjścia poezji Cernudy), pokazuje, że na początku poetyckich doznań poety nie istnieje żaden ponadczasowy raj, lecz postrzeganie końca, sprzeczność, którą zawierać będzie potem całe dzieło poety, publikowane pod wspólnym tytułem La Realidad y el Deseo (Rzeczywistość i Pragnienie).
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 5; 49-73
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Poëzie is ook weer geluid. Woordkunst als podiumkunst
    Poetry Is Also Sound: The Art of Words as a Performing Art
    Poezja to także dźwięk. Sztuka słowa jako sztuka performatywna
    Autorzy:
    Gielen, Albert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31342733.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    poezja
    przedstawienie
    poeci estradowi
    rap
    slam poetycki
    spoken word
    poetry
    performance
    stage poets
    slam poetry
    poëzie
    voordracht
    podiumdichters
    Opis:
    In grote lijnen verloopt de ontwikkeling van poëzie van een orale vorm, eventueel door een instrument begeleid, naar een geschreven vorm. Door de uitvinding van de boekdrukkunst en het ontstaan van instituties als uitgeverijen en boekhandels kreeg geschreven poëzie een grote status. De orale vorm bleef bestaan, maar beperkte zich tot het voorlezen of voordragen van de papieren vorm. Om dat tot een goed einde te brengen werden regels ontwikkeld waaraan de voorlezende dichter of voordrachtskunstenaar moest voldoen. Deze situatie bleef voortbestaan tot in de jaren zestig van de vorige eeuw. Het presenteren van poëzie op het podium heeft na 1945 een ontwikkeling doorgemaakt en hebben in verschillende fases tot ingrijpende veranderingen in de voordrachtskunst geleid. De vraag is of dit geleid heeft tot geheel andere poëzie en of het belang van het literaire tijdschrift nog bestaat. En welke consequenties hebben de ontwikkelingen in de voordracht voor de teksten?
    Broadly speaking, the development of poetry proceeds from an oral form, possibly accompanied by an instrument, to a written form. The invention of printing and the emergence of institutions such as publishing houses and bookstores gave written poetry a great status. The oral form remained but was limited to being read out or recited from the paper form. In order to bring this to a successful conclusion, rules were developed that the reading poet or performance artist had to comply with. This situation persisted into the 1960s. Presenting poetry on stage evolved after 1945 and led to radical changes in the art of performance in various phases. The question is whether this has led to a completely different type of poetry and whether the importance of the literary magazine still exists. And what are the consequences of these developments for the presentation of the texts themselves?
    Rozwój poezji, w najogólniejszym zarysie, przebiega od formy ustnej, niekiedy z towarzyszeniem instrumentu muzycznego, do pisanej. Wynalezienie druku i pojawienie się takich instytucji, jak wydawnictwa i księgarnie, podniosło prestiż poezji pisanej. Forma ustna wprawdzie pozostała, lecz ograniczała się do odczytywania lub recytowania tekstu pisanego. Aby nie tylko zapobiec atrofii, lecz także podnieść poziom głośnego wykonywania utworów poetyckich opracowano reguły, których musiał przestrzegać czytający poeta lub wykonawca. Sytuacja ta utrzymywała się do lat 60. XX wieku. Prezentowanie poezji na scenie rozwinęło się po 1945 roku i doprowadziło etapami do radykalnych zmian w sztuce głośnego wykonywania utworu poetyckiego. Autor artykułu poszukuje odpowiedzi na pytanie, czy doprowadziło to do powstania zupełnie innej poezji oraz czy pismo literackie jako instytucja zachowało swoje znaczenie. Zastanawia się także nad przemianami w zakresie sposobu prezentacji tekstu poetyckiego.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5 Zeszyt specjalny; 41-58
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy Norwid myślał traktatem?
    Did Norwid think in treatise-like manner?
    Autorzy:
    Woźniewska-Działak, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2117287.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    traktat
    traktatowość
    wiek XIX
    poezja
    Cyprian Norwid
    genologia
    treatise
    features of treatise
    19th century
    poetry
    genology
    Opis:
    Artykuł jest recenzją naukową książki Anny Roter-Bourkane, Traktat i traktatowość w poematach Cypriana Norwida (Poznań 2014). Autorka recenzji dowodzi, że publikacja poznańskiej Badaczki stanowi ważny głos ożywionych dziś badań genologicznych, służących rozpoznawaniu gatunkowych komponentów budujących Norwidowskie dzieło. Ponadto zwraca uwagę na warsztat metodologiczny Anny Roter-Bourkane, wskazane przez nią konteksty oraz ambicję definicyjnego rozstrzygnięcia tytułowych pojęć książki. Jednocześnie stawia pytania o estetykę traktatowości, która w opisywanej książce nie zostaje w wyraźny sposób odróżniona od formy gatunkowej traktatu.
    This article is an academic review of the book by Anna Roter-Bourkane entitled Traktat i traktatowość w poematach Cypriana Norwida [Treatise and its features in poems by Cyprian Norwid] (Poznań 2014). The author of the review proves that the publication of the scholar from Poznań is an important voice in today’s intense genological research dedicated to recognising the genre-specific components that make up Norwid’s work. Attention is also drawn to the methodology used by Anna Roter-Bourkane, the contexts she describes and the ambition to define the concepts mentioned in the title of the book. At the same time, the author raises questions about the aesthetics of the treatise-typical features, which in the examined book is not clearly distinguished from the genre of treaty.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2017, 35; 236-249
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Did Norwid think in a treatise-like manner?
    Czy Norwid myślał traktatem
    Autorzy:
    Woźniewska-Działak, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/17859612.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-06
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    treatise
    features of treatise
    19th century
    poetry
    Cyprian Norwid
    genology
    traktat
    traktatowość
    wiek XIX
    poezja
    genologia
    Opis:
    This article is an academic review of the book by Anna Roter-Bourkane entitled Traktat i traktatowość w poematach Cypriana Norwida [Treatise and its features in poems by Cyprian Norwid] (Poznań 2014). The author of the review proves that the publication of the scholar from Poznań is an important voice in today’s intense genological research dedicated to recognising the genre-specific components that make up Norwid’s work. Attention is also drawn to the methodology used by Anna Roter-Bourkane, the contexts she describes and the ambition to define the concepts mentioned in the title of the book. At the same time, the author raises questions about the aesthetics of the treatise-typical features, which in the examined book is not clearly distinguished from the genre of treaty.
    Artykuł jest recenzją naukową książki Anny Roter-Bourkane Traktat i traktatowość w poematach Cypriana Norwida (Poznań 2014). Autorka recenzji dowodzi, że publikacja poznańskiej badaczki stanowi ważny głos ożywionych dziś badań genologicznych, służących rozpoznawaniu gatunkowych komponentów budujących Norwidowskie dzieło. Ponadto zwraca uwagę na warsztat metodologiczny Anny Roter-Bourkane, wskazane przez nią konteksty oraz ambicję definicyjnego rozstrzygnięcia tytułowych pojęć książki. Jednocześnie stawia pytania o estetykę traktatowości, która w opisywanej książce nie zostaje w wyraźny sposób odróżniona od formy gatunkowej traktatu.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2017, 35 English Version; 249-263
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ‘Rzecz czarnoleska’ as perceived by the third generation of romantics: Cyprian Norwid and Teofil Lenartowicz
    Autorzy:
    Woźniewska-Działak, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16729754.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-06
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    poetry
    19th century
    Cyprian Norwid
    Teofil Lenartowicz
    Jan Kochanowski
    literary reception
    poezja
    wiek XIX
    recepcja
    Opis:
    This article offers a synthetic overview of how Jan Kochanowski's artistic legacy manifested itself in the poetry of the third-generation Romantics - Cyprian Norwid and Teofil Lenartowicz. This overview of the work of the two latter poets proves that Czarnolas was perceived by them as an invaluable model of community life in the 19th-century context. The Czarnolas community ideally matched the Romantic reflection on the sense of freedom and the grandeur of the Polish nation – living in the political subjection to the partitioners. Jan Kochanowski and his oeuvre was a vital rediscovery, which allowed the 19th-century restitution of the myth of the Old Polish epoch, with its turning back to the roots of the Polish language and its debate on the fundamental problems of the time. All these motifs feature in the poetry by Norwid and Lenartowicz, who repeatedly made reference to the topos of the Czarnolas lute to show that they credit Kochanowski with being a poet of the nation.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2016, 34 English Version; 61-80
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A Digressive Poem: Słowacki—Norwid
    Poemat dygresyjny: Sowacki – Norwid
    Autorzy:
    Toruń, Włodzimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807324.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-02
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Beniowski
    konwencja literacka
    krytyka literacka
    Norwid
    poemat dygresyjny
    poezja
    romantyzm
    rozum
    serce
    Słowacki
    digressive poem
    heart
    literary convention
    literary criticism
    poetry
    reason
    romantism
    Opis:
    Głównym celem niniejszego szkicu jest ukazanie stosunku tych dwóch twórców do poematu dygresyjnego. Cyprian Norwid nie napisał, co prawda, sensu stricto poematu dygresyjnego tego typu jak Beniowski Juliusza Słowackiego, ale w wykładach O Juliuszu Słowackim wypowiadał się na temat tego poematu i nawiązywał do poetyki tego gatunku. W takich utworach Norwida jak Wesele, Szczęsna, Epimenides, Quidam, Rzecz o wolności słowa, Assunta, Emil na Gozdawiu, A Dorio ad Phrygium znajdujemy liczne dygresje, pełniące różne funkcje artystyczne. Uogólniając, można powiedzieć, że dla Norwida, osobowości tak bogatej i niestandardowej, tok dygresyjny był bardzo użyteczny. Patronowała temu nie tyle parodia, autotematyzm czy ironia, ile przyświecał główny cel twórczości artystycznej - docieranie do prawdy.
    The main purpose of the sketch is to show the relation of these two artists to digressive poem. Cyprian Norwid although not written in the strict sense digressive poem of this type as Beniowski of Juliusz Słowacki, but in the lectures O Juliuszu Słowackim [On Juliusz Słowacki] spoke about this poem and referred to the poetics of the genre. In such works of Norwid as: Wesele [The Wedding Party], Szczesna, Epimenides, Quidam, Rzecz o wolności słowa [On Freedom of Speech], Assunta, Emil na Gozdawiu [Emil in Gozdaw], A Dorio ad Phrygium we find numerous digressions, having different functions arts. Generally it can be said that for Norwid personality so rich and nonstandard digressive course was very useful. The patron of it was not so much parody, autothematicity or irony as the main purpose prevailed artistic creativity, reaching out for the truth.
    Źródło:
    Roczniki Kulturoznawcze; 2014, 5, 3; 111-122
    2082-8578
    Pojawia się w:
    Roczniki Kulturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Medialny, święty. Jan Paweł II w poezji współczesnej
    A Saint in the Media. John Paul II in Contemporary Poetry
    Autorzy:
    Kudyba, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1753384.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-28
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Jan Paweł II
    poezja
    media
    Roman Bąk
    Tadeusz Dąbrowski
    John Paul II
    poetry
    Opis:
    Jan Paweł II to nie tylko pisarz, ale także niezwykle popularny bohater współczesnych utworów literackich. Niektórzy poeci ciekawie problematyzują zagadnienie obecności postaci tego Papieża w mediach. Wiersz Tadeusza Dąbrowskiego przenosi naszą uwagę z pojedynczego telewizyjnego kadru w obszar refleksji nad rolą mediów w naszym cyfrowym świecie. Natomiast liryk Romana Bąka zawiera najpierw karykaturalny obraz medialnego show, by w drugiej części dyptyku ukazać Papieża-proroka i mistyka.
    John Paul II is not only a writer, but also an extremely popular hero of contemporary literary works. Some poets interestingly problematise the issue of the presence of the Pope’s figure in the media. Tadeusz Dąbrowski’s poem transfers our attention from a single television frame to a reflection on the role of the media in our digital world. In contrast, the lyrics of Roman Bąk first contain a caricatured image of the media and show the Pope-prophet and mystic in the second part of his diptych.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 477-492
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Młoda Polska, codzienność i Norwid
    Young Poland, everyday life and Norwid
    Autorzy:
    Trybuś, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2117282.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Młoda Polska
    Baudelaire
    Cyprian Norwid
    Aleksander Szczęsny
    codzienność
    Miriam
    poeta
    poezja
    malarstwo
    sztuka
    Young Poland
    everyday life
    poet
    poetry
    painting
    art
    Opis:
    Książka Radosława Okulicz-Kozaryna Rok 1894 oraz inne szkice o Młodej Polsce (Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM 2013) jest w tej recenzji rozpatrywana i omawiana jako pewien rodzaj oryginalnej syntezy epoki, która przede wszystkim koncentruje uwagę na płynnych cezurach Młodej Polski, co zwłaszcza odnosi się do jej początków. Ważny z punktu widzenia badań norwidologicznych okazał się pomieszczony w tej książce szkic o poezji Aleksandra Szczęsnego, traktowanego tu jako „późny wnuk” Cypriana Norwida. Cichym bohaterem niemal wszystkich pomieszczonych tu opowieści o Młodej Polsce jest Baudelaire. Książka napisana jest w duchu korespondencji sztuk – refleksja o literaturze splata się z przemyśleniami na temat malarstwa epoki; autor wyczarowuje aurę młodopolskiego „tu i teraz”, odtwarza klimat tamtej artystycznej codzienności.
    The book by Radosław Okulicz-Kozaryna entitled Rok 1894 oraz inne szkice o Młodej Polsce [The year 1894 and other sketches on Young Poland] (Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM 2013) is analysed in this review as some sort of original synthesis of the epoch, which primarily focuses on the fuzzy turning points of Young Poland, in particular in regard to its beginnings. The sketch on the poetry by Aleksander Szczęsny, treated here as a “late grandson” of Cyprian Norwid, also included in this book, turned out to be important from the perspective of Norwid Studies. The quiet hero of almost all the stories about the Young Poland included here is Baudelaire. The book is written in the spirit of correlation between the arts – reflection on literature is intertwined with thoughts on painting of the epoch. The author evokes the aura of Young Poland’s “here and now”, he recreates the atmosphere of that artistic everyday life.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2017, 35; 199-206
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wczesne wiersze Cypriana Norwida a konwencja gotycyzmu
    Early Poems of Cyprian Norwid Contrary to Gothic Fiction Convention
    Autorzy:
    Plucińska, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807328.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-02
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Norwid
    poezja
    gotycyzm
    styl romantyczny
    pastisz
    konwencja
    poetry
    Gothic fiction
    romantic style
    pastiche
    convention
    Opis:
    Romantyczni poeci w pierwszym etapie swojej twórczości na ogół wyrażali fascynację gotycyzmem (pojmowanym jako świat przedstawiony dzieła i specyficzna antropologia). Także Cyprian Norwid w swoich juweniliach nawiązywał do estetyki i poetyki gotycyzmu, jednak traktował gotycyzm jako konwencję, sprzyjającą głównie literackiej komunikacji. Tworzył więc wyróżniające się bardzo sprawnym opanowaniem warsztatu poetyckiego sugestywne wiersze w stylu stricte romantycznym, w których epatował obrazami poetyckimi o gotyckiej proweniencji (jest tu często mowa o bezdennych katuszach bohatera w czasie nocy i podczas burzy). Wiersze takie jak Wieczór w pustkach, Noc, Marzenie, Pożegnanie, mimo wykorzystania rekwizytów gotyckich (jak obrazowanie, nastrój, klimat, konstrukcja bohatera), stanowią w istocie pastisz stylu pierwszej fazy romantyzmu. Wczesne liryki Norwida jako swego rodzaju ćwiczenia romantycznego wierszopisania stały się podstawą do wykrystalizowania koncepcji dojrzałej twórczości poetyckiej będącej - w dużej mierze - zaprzeczeniem konwencji gotycko-romantycznej.
    Romantic poets generally in the first phase of their work expressed a fascination with Gothic fiction (understood as the world presented in the work and specific anthropology). In his early works Cyprian Norwid also referred to the aesthetics and poetics of Gothic fiction, but treated it as a convention which mainly was building up a literary communication. So he created evocative strictly romantic poems which stand out as his very efficient mastery of poetic workshop, he dazzled there the poetic images of Gothic provenance (often with the stories about the bottomless anguish of a hero during the night and storm). Poems such as Wieczór w pustkach [Evening in voids], Noc [Night], Marzenie [Dream], Pożegnanie [Farewell] despite of using the gothic props (as imagery, mood, climate, character design) are essentially a pastiche of the style of the first phase of Romanticism. Early poetry of Norwid as a kind of romantic writing exercises became the basis to crystallize the concept of mature poetry which is—largely—denial of gothic-romantic convention.
    Źródło:
    Roczniki Kulturoznawcze; 2014, 5, 3; 47-66
    2082-8578
    Pojawia się w:
    Roczniki Kulturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Z ducha (nie)podobni: Słowacki — Chopin
    From Spirit (Not) Similar: Słowacki — Chopin
    Autorzy:
    Toruń, Włodzimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807122.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-03
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Juliusz Słowacki
    Fryderyk Chopin
    Adam Mickiewicz
    Polska
    Warszawa
    Paryż
    romantyzm
    emigracja
    poezja
    muzyka
    Polska
    Warsaw
    Paris
    romanticisbrm
    emigration
    poetry
    music
    Opis:
    Szkic Z ducha (nie)podobni: Słowacki — Chopin, odwołując się głównie do biografii, próbuje ukazać relacje, jakie istniały między tymi wybitnymi twórcami. Poznali się w Warszawie przed 1830 r. i chociaż spotykali się jeszcze później na emigracji w Paryżu po upadku Powstania Listopadowego, nie nawiązali bliższych kontaktów. Mimo pewnego podobieństwa fizycznego, podobnej wrażliwości psychicznej i artystycznej, paraleli w przeżywaniu polskiego losu, spoglądali na siebie z chłodnym dystansem. Słowacki starał się w pewnym sensie być odporny na swoisty kult, który dla Chopina żywiła jego matka. Stosunki między artystami były raczej asymetryczne. Słowacki wykazywał większe zainteresowanie Chopinem niż kompozytor poetą. Na opinie o sobie wpływały także relacje istniejące w środowisku Wielkiej Emigracji z przywódczą rolą Adama Mickiewicza. Rozważania można by zakończyć stwierdzeniem, że w przypadku Słowackiego i Chopina romantyczna teoria korespondencji sztuk nie znalazła potwierdzenia w „korespondencji osobowości”.
    The sketch From spirit (not)similar: Słowacki — Chopin, referring mainly to their biographies, it tries to show the relations that existed between these outstanding people. They first met in Warsaw before 1830, and although they later met a few times in Paris, where they emigrated after the fall of the November Uprising, they did not establish closer ties. Despite a certain physical similarity, a similar psychological sensitivity and some parallels in experiencing the Polish vicissitudes, they looked at each other with reserve. In a sense Słowacki tried to be resistant to a peculiar Chopin cult that his mother practiced. The relations between the men were rather asymmetric. Słowacki showed a greater interest in the composer than vice versa. Also the relations that existed in the circles of the Great Emigration, where the leading role was played by Adam Mickiewicz, influenced their opinions about each other. The discussion may be concluded with the statement that in the case of Słowacki and Chopin the Romantic theory on the correspondence of arts was not confirmed here by the “correspondence of personalities.”
    Źródło:
    Roczniki Kulturoznawcze; 2017, 8, 2; 123-138
    2082-8578
    Pojawia się w:
    Roczniki Kulturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Hacia una teoría hermenéutica del amor: Los “Poemas para un Cuerpo” de Luis Cernuda
    Ku hermeneutycznej koncepcji miłości: “Poemas para un Cuerpo” Luisa Cernudy
    Autorzy:
    Zubiaur, Ibon
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1954144.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Luis Cernuda
    poezja
    miłość
    hermeneutyka
    poetry
    love
    hermeneutic
    Opis:
    Autor artykułu, opierając się na analizie cyklu wierszy nazywanych „Poemas para un Cuerpo” („Wiersze dla ciała”) Luisa Cernudy, rozwija hermeneutyczną teorię miłości. Te pełne dojrzałości wiersze zawierają radykalne stwierdzenie, że miłość zawsze jest interpretacją. Według autora, aprobując takie podejście, należy wybierać najbardziej właściwą interpretację jej przedmiotu. Wielokrotne odniesienia do filozofii Nietzschego (który wywarł ogromny wpływ na twórczość Cernudy) pozwalają mu również oddać głębię tych utworów oraz stawić czoło ryzyku subiektywizmu, jakie w sobie zawierają.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 5; 75-86
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Young Poland, everyday life and Norwid
    Młoda Polska, codzienność i Norwid
    Autorzy:
    Trybuś, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/17855695.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-06
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Young Poland
    Baudelaire
    Cyprian Norwid
    Aleksander Szczęsny
    everyday life
    Miriam
    poet
    poetry
    painting
    art
    Młoda Polska
    codzienność
    poeta
    poezja
    malarstwo
    sztuka
    Opis:
    The book by Radosław Okulicz-Kozaryna entitled Rok 1894 oraz inne szkice o Młodej Polsce [The year 1894 and other sketches on Young Poland] (Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM 2013) is analysed in this review as some sort of original synthesis of the epoch, which primarily focuses on the fuzzy turning points of Young Poland, in particular in regard to its beginnings. The sketch on the poetry by Aleksander Szczęsny, treated here as a “late grandson” of Cyprian Norwid, also included in this book, turned out to be important from the perspective of Norwid Studies. The quiet hero of almost all the stories about the Young Poland included here is Baudelaire. The book is written in the spirit of correlation between the arts – reflection on literature is intertwined with thoughts on painting of the epoch. The author evokes the aura of Young Poland’s “here and now”, he recreates the atmosphere of that artistic everyday life.
    Książka Radosława Okulicz-Kozaryna Rok 1894 oraz inne szkice o Młodej Polsce (Poznań: Wydawnictwo Naukowe UA M 2013) jest w tej recenzji rozpatrywana i omawiana jako pewien rodzaj oryginalnej syntezy epoki, która przede wszystkim koncentruje uwagę na płynnych cezurach Młodej Polski, co zwłaszcza odnosi się do jej początków. Ważny z punktu widzenia badań norwidologicznych okazał się pomieszczony w tej książce szkic o poezji Aleksandra Szczęsnego, traktowanego tu jako „późny wnuk” Cypriana Norwida. Cichym bohaterem niemal wszystkich pomieszczonych tu opowieści o Młodej Polsce jest Baudelaire. Książka napisana jest w duchu korespondencji sztuk – refleksja o literaturze splata się z przemyśleniami na temat malarstwa epoki; autor wyczarowuje aurę młodopolskiego „tu i teraz”, odtwarza klimat tamtej artystycznej codzienności.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2017, 35 English Version; 211-219
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sacrum w białoruskiej poezji emigracyjnej w Stanach Zjednoczonych na przykładzie twórczości Natalii Arsieńniewej
    Сакраментальное в белорусской эмиграционной поэзии в США на примере творчества Наталии Арсеньневой
    Autorzy:
    Traczuk, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1954421.pdf
    Data publikacji:
    2002
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    sacrum
    poezja
    emigracja
    Białoruś
    Arsieńniewa
    Stany Zjednoczone
    Wilno
    Opis:
    Наталья Арсеньнева принадлежит к тем выдающимся белорусским эмиграционным поэтам, мировозрение и поэтика творчества которых сформировались не только вследствие воздействующего на ее творчество неоромантизма, но и христианства. Отсюда в ее творчестве появлюятся мотивы священного, как в богословском, так и религиоведческом смысле. В статье они подвергаются подробному анализу. Автор обращает внимание на часто появляющуюся в творчестве поэтессы неотделимость сферы священного как релизиозной категории от сферы священного в религиоведческом понимании. Священным в поэзии Арсеньневой становится белорусский партриотизм, который становится для нее почти религией, как и для современного белорусского писателя Сократа Яновича. Тема священного появляется уже в раннем творчестве поэтессы, но больше произведений с религиозными мотивами отмечено в ее зрелом творчестве. Вместе с характерной для нее художественной виртуозностью они придают творчеству Арсеньневой значения большей таинственности, впечатляемости. Влияя на читателя, они пленяют силой и правдой художественных переживаний. Некоторые из них близки художественному видению. Священное для Арсеньневой это не только то, что связано с Богом, Христом, священной считается также родная природа и человек. Таким образом поэтесса исповедует веру в высшие гуманитарные ценности, веру в человека, в победу добра над злом. Цикл ≪священное≫ Арсеньневой закрывает видение воскресшего Христа, идущего среди людей, но ими не замечаемого. Ее последние стихи сообщают начало новой эры, эры воскресения Христа.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2002, 50, 7; 109-118
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Korespondencja sztuk, czyli monotonia pagórków
    Correspondence of arts, or monotony of hills
    Autorzy:
    Chlebowski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16729468.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-05
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    korespondencja sztuk
    sztuka
    Stendhal
    Hoffmann
    Baudelaire
    Norwid
    poezja
    muzyka
    literatura
    Woronow
    Balzak
    Hugo
    correspondence of arts
    art
    poetry
    music
    literature
    Balzac
    Opis:
    The article is concerned with a discussion and assessment of Ilona Woronow's book Romantyczna idea korespondencji sztuk. Stendhal, Hoffmann, Baudelaire, Norwid (The Romantic Idea of Correspondence of Arts. Stendhal, Hoffmann, Baudelaire, Norwid) (Kraków 2008) devoted to one of the most important ideas in the epoch. The author tries to define the theoretical and critical basis of the whole phenomenon in the perspective of four important figures of literary life of that time. She focuses first of all on the semantic dimension of the problem – she tries to show and solve the intricacies and ambiguities of Romantics judgments and opinions. However, she pays almost no attention to the aesthetic or axiological aspect of the concept of “correspondence of arts”, which leads to narrowing the whole research perspective. This unconscious limitation also leads to a great degree to a lack of clarity of the argumentation. In the book only the chapter devoted to Stendhal is redeemed, as well as some parts treating about Norwid (a good reading of the poem Nie myśl, nie pisz – podmaluj (Do not think, do not write – just paint) is noteworthy). The whole has a fragmentary nature, which presses heavily on it, and the multitude of quotations devoid of their context and of penetrating commentaries, the numerous digressions and unexpected turns of the narrative lead the reader towards some “semantic forest”, and not to a clear conclusion: in fact, there is no clearly distinguished point of departure and no clearly determined aim. This is why the reader who was promised a view from the tallest mountain is disappointed, as he is only given the monotony of hills.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2012, 30; 229-244
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Filozofia milczenia u Mickiewicza i Norwida
    Philosophy of silence in Mickiewicz’s and Norwid’s works
    Autorzy:
    Pasierb, Janusz Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16729457.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-05
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Mickiewicz
    Norwid
    milczenie
    poezja
    mowa
    czyn
    cisza
    teologia
    filozofia
    myśl
    silence
    poetry
    speech
    act
    thought
    quiet
    theology
    philosophy
    Opis:
    The text compares Mickiewicz's and Norwid's views of silence. The author states unambiguously that Mickiewicz pointed to and emphasized negative aspects of this phenomenon. Maybe it was so because his mission had a prophetic character. A prophet is one who speaks for somebody else, in somebody else's name. And Mickiewicz was, after all, a leader of the pilgrimage movement, posing (for example in Księgi narodu – Books of the Nation) as a prophet. He was strongly convinced that he has to realize God's order expressed by Isaiah: “Shout it aloud, do not hold back. Raise your voice like a trumpet” (Isa 58), which is reflected for example in Ghost's words in Forefathers' Eve: “albeit I can remain silent, / I spoke furiously”. In contrast with Mickiewicz, Norwid values silence. He is convinced that it can be “meaningful”, that it can express anything. His view of it is broader than that of the author of Pan Tadeusz. The author of Vade-mecum is sure that in silence one can notice a certain deep system and meaning. He presents the issue both in a positive and negative way; he defines the essence of silence that, in his opinion can become speech or acting. In relation to speech silence can be: an equivalent means of expression, a part of speech, or something more than speech, a kind of “over-speech”. Silence in a negative meaning is non-communicativeness of speech, and hence he formulates an apparently paradoxical statement that speech can be silence. Antinomies of Mickiewicz's and Norwid's attitudes are clearly seen. Norwid remains faithful to Montesquieu, whose view of silence he quotes, and to Pythagoras, promoting the principle “remain silent until you find that what you will say has more value than silence”.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2012, 30; 145-171
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Filozoficzny protest Heideggera wobec współczesnej nauki i techniki
    Heidegger’s Philosophical Protest against Contemporary Science and Technique
    Autorzy:
    Rebes, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807175.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-03
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Heidegger
    hermeneutyka
    humanistyka
    metafizyka
    myślenie
    nauka
    ontologia
    poezja
    sztuka
    technika
    art
    hermeneutic
    humanistic
    metaphysics
    ontology
    poems
    science
    technique
    thinking
    Opis:
    W artykule poruszam problem sprzeciwu Heideggera wobec współczesnej nauki i techniki. Heidegger uznaje je za źródło upadku metafizyki oraz kryzysu filozofii. Już w swych pierwszych pracach próbuje zmierzyć się z tradycją metafizyczną i przedstawia doświadczenie i myślenie w oparciu o założenia fenomenologii Husserla, filozofii życia, a także hermeneutyki Diltheya. Heidegger odchodzi od historycznego ujęcia dziejów człowieka i pokazuje je w nowym świetle. Mimo że myślenie Heideggera o tradycji metafizycznej uległo ewolucji, to jednak przewodnim problemem jest u niego kwestia prawdy, która konstytuuje się w myśleniu. Jak twierdzi Heidegger, „nauka nie myśli”. Nie odrzuca on jednak nauki i techniki, ale koncentruje się na myśleniu źródłowym, którym ani nauka, ani technika się nie zajmują. We współczesnej debacie na temat humanistyki cyfrowej stanowisko Heideggera jest bardzo interesujące, ponieważ pozwala nabrać dystansu do technicznego ujęcia humanistyki i pokazuje konieczność zwrócenia się ku myśleniu źródłowemu, które leży u podstawy każdego myślenia, także humanistycznego.
    In my article I present the problem of Heidegger’s objection against contemporary science and technology. In his opinion it is a source of fall of metaphysics and philosophy’s crisis. In his first works Heidegger undertakes the problem of metaphysical tradition and presents experience and thinking based on Husserl’s phenomenology and philosophy of life and hermeneutics in Dilthey. Heidegger goes away from historical depiction of human history and presents it in new light. Despite Heidegger’s thinking about metaphysical tradition has evaluated, his main problem still remains the truth, which constitutes in thinking. Heidegger says “science doesn’t think.” But he doesn’t reject the science and technology and focuses on source thinking, which isn’t in their area of interests. In contemporary debate about digital humanistic Heidegger’s attitude is very interesting because it lets to take distance to technical depiction of humanistic and shows necessity of turning to source thinking, which is a base for any thinking, also humanistic.
    Źródło:
    Roczniki Kulturoznawcze; 2016, 7, 1; 131-145
    2082-8578
    Pojawia się w:
    Roczniki Kulturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Więcej niż teatr, więcej niż media – scena rzeczywistości rozszerzonej
    More Than Theatre, More Than Media: Augmented Reality Scene
    Autorzy:
    Pieniążek, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807192.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-03
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    teatr
    aktor
    realność
    scena
    dramat
    afekty
    poezja
    rzeczywistość rozszerzona
    theater
    actor
    reality
    scene
    drama
    affect
    poetry
    Augmented Reality
    Opis:
    Artykuł omawia narastający proces mediatyzacji współczesnego teatru. Analizując kilkanaście wybranych spektakli współczesnych reżyserów (m.in. Jaya Scheiba, Lukasa Bangertera, Krzysztofa Warlikowskiego, Krystiana Lupy, Wojciecha Ziemilskiego), wskazuje na specyficzne wykorzystanie narzędzi medialnych w kształtowaniu wydarzenia scenicznego. Postaci teatralne upodabniające się w stylu bycia do modelu znanego z popkultury, polityki, reklam, billboardów są podstawą do wskazania na rodzący się nowy paradygmat przedstawień teatralnych, silnie absorbujących aktualne sposoby mediatyzacji rzeczywistości. Autor analizuje symptomy przenoszenia tego, co dramatyczne, dialogiczne i teatralne, w obszary rekonfiguracji percepcji, kognitywnych manipulacji i gier z wrażeniami. Puentą artykułu jest próba skodyfikowania jednej z tendencji teatru współczesnego, w której główną rolę odgrywa otwieranie widza na nowe przestrzenie kultury, które mają charakter zbiorowo doświadczanej rzeczywistości rozszerzonej.
    The article discusses the growing process of mediatization of contemporary theater. Analyzing the dozen of chosen performances of contemporary directors (Jay Scheib, Lukas Bangerter, Krzysztof Warlikowski, Krystian Lupa, Wojciech Ziemilski) indicates the specific use of media tools in shaping the events on stage. Characters of the contemporary theater are often created in style of celebrities of pop culture, politics, advertising. The analyzed trends allow to point out the emerging new paradigm of theatrical performances, strongly absorbing current ways of mediatization of reality. The author analyzes the performances in which can we observe transferring the traditionally elements of theatre in the new areas of technological mediatization, manipulation of perception, cognitive convergence and affects. The author also proposes an attempt to codify one of the trends in contemporary theater, in which the main role is played by opening new space of culture, which is a collective experience of Augmented Reality.
    Źródło:
    Roczniki Kulturoznawcze; 2015, 6, 4; 67-90
    2082-8578
    Pojawia się w:
    Roczniki Kulturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Precyzja mistyki”. Uwięzienie – kilka uwag o motywie (Janusz St. Pasierb)
    „Precision of Mysticism”. Imprisonment – a Few Remarks on the Motif (Janusz St. Pasierb)
    Autorzy:
    Łukaszuk, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1887278.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Janusz Pasierb
    wygnanie
    uwięzienie
    wolność
    kultura
    poezja
    obraz
    exile
    confinement
    freedom
    culture
    poetry
    picture
    Opis:
    Artykuł jest próbą odkrycia w twórczości Pasierba głównych wyznaczników kondycji poety, jego doświadczeń, poczucia społecznego i kulturowego statusu. Autorka rozprawy poprzez analizy konkretnych tekstów i ich relacji z obrazami sztuki wizualnej pokazuje modelującą wtym zakresie semantycznym funkcję takich pojęć jak wygnanie, uwięzienie czy zniewolenie. Odwołanie do hermeneutyki spod znaku Paula Ricoeura umożliwiło dodatkowo postawienie ważnych tez, odnoszących się do całości dzieła poety, a wskazujących na istotną dla niego problematykę odpowiedzialności i istnienia prawdziwego (tożsamości). Artykuł dowodzi, że poezja Pasierba jest korektą kulturowego stereotypu.
    The article is an attempt at discovering the main determinants of Pasierb’s condition, his experiences, his social sense and cultural status in the poet’s works. By analyzing actual texts and their relations with pictures of visual art the author of the paper shows the function of such concepts as exile, confinement or constraint that is a modeling one in the semantic range. Referring to hermeneutics of the Ricoeur type has additionally made it possible to put forward important theses concerning the whole of the poet’s work, and pointing to the issue of responsibility and true existence (identity) that is important to him. The article proves that Pasierb’s poetry is a correction of the cultural stereotype.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 1; 129-146
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O koncepcji języka poetyckiego Jeana Cohena
    La conception du langage poétique élaborée par Jean Cohen
    Autorzy:
    Wołowski, Witold
    Wołowska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1945222.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    poezja
    poetyckość
    język poetycki
    figura
    trop
    odchylenie
    totalizacja
    afektywność
    poetry
    poetical language
    figure
    trope
    deviation
    totalization
    affective meaning
    Opis:
    Le présent article constitue une présentation succincte de la conception du langage poétique et de la poéticité, élaborée par Jean Cohen, linguiste et poéticien français. Nos commentaires et remarques critiques portent sur deux ouvrages non traduits en polonais et que nous aimerions faire connaître dans le terrain polonophone : Structure du langage poétique (1966) et Le Haut langage (1979). Le premier, situé dans le courant structuraliste, expose une théorie de la figure poétique considérée comme un mécanisme fondé sur différents types d’écart par rapport à la norme linguistique. L’autre ouvrage, à caractère psycholinguistique, analyse deux fonctions que la figurativité est susceptible d’assumer, à savoir la totalisation du sens et l’intensification affective du message transmis.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2008, 56, 5; 225-240
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Twarze i maski. O prawdzie (w) poezji (na przykładzie twórczości Jana Czykwina)
    Faces and Masks. About the Truth in Poetry (a Case Study of Output of Jan Czykwin)
    Autorzy:
    Siwek, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1879603.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    poezja
    dialog
    prawda
    twarz
    maska
    człowiek
    poetry
    dialogue
    truth
    mask
    man
    Opis:
    W artykule podjęto rozważania nad zagadnieniem prawdy w twórczości poetyckiej Jana Czykwina. Przyjęta perspektywa badawcza w sposób oczywisty nawiązuje do koncepcji filozoficznej Józefa Tischnera, zaprezentowanej w dziele Filozofia dramatu. Zaczerpnięte z fenomenologii, egzystencjalizmu, hermeneutyki i dialogiki inspiracje filozoficzne Tischnera, jakże są istotne dla zrozumienia fenomenu ludzkiej osoby. Antropologia filozoficzna, zaproponowana w tej książce, zakłada, że człowiek jest istotą dramatyczną, której dramat toczy się w przestrzeni dobra i zła. Bohater wierszy Czykwina to człowiek dążący do rozszyfrowania tajemnicy życia, odnalezienia duchowego pierwiastka ukrytego w materii i będącego przyczyną wszystkiego, co jest dostrzegalne zmysłami. Próbuje dotrzeć do tajemnicy transgresji, uchwycić czas przechodzenia od życia do śmierci. Лица и маски. Об истине в поэзии (на примере творчества Яна Чиквина) В статье поднимается проблема истины в поэтическом творчестве Яна Чиквина. Общепринятая исследовательская перспектива ссылается на философскую концепцию Юзефа Тишнера, представленную в его работе Философия драмы. Почерпнутые из феноменологии, экзистенциализма, герменевтики и диалогики философские открытия Тишнера также существенны для понимания феномена человеческой личности. Философская антропология, представленная в его книге, основывается на мысли, что человек является драматическим существом, чья драма происходит в пространстве добра и зла. Герой поэзии Яна Чиквина – это человек, стремящийся понять тайну жизни, найти скрытый в материи духовный элемент, являющийся причиной всего, что постигаемо чувствами. Он пытается добраться до тайны существования, уловить время перехода от жизни к смерти.
    In the article, the problem of truth in poetic works of Jan Czykwin has been taken into consideration. The adopted research perspective refers self-evidently to philosophical concept of Jozef Tischner presented in work titled The Philosophy of Drama. Philosophical inspirations taken from phenomenology, existentialism, hermeneutics and dialogues are crucial to understanding the phenomenon of man. Philosophical anthropology suggested in this book assumes that man is a dramatic being, whose tragedy takes place in space of good and evil. The character of Jan Czykwin’s poems is a man seeking to decode the mystery of life, to find spiritual firstfruits hidden in matter and being a cause of everything that is discernible by the senses. He is trying to reach to the mystery of transgression, to observe the time of the transition from life to death.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 7; 123-135
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Malarz uchodźca. Poetyckie spotkanie z Caravaggiem w twórczości ks. Janusza St. Pasierba
    An Exile Painter. A Poetical Encounter with Caravaggio in Rev. Janusz St. Pasierb’s Work
    Autorzy:
    Peroń, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1887283.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Janusz St. Pasierb
    Caravaggio
    poezja
    korespondencja sztuk
    poetry
    correspondence of arts
    Opis:
    W poezji ks. Janusza St. Pasierba znajdują się trzy wiersze inspirowane malarstwem Caravaggia. Dwa z nich tworzą poetycki cykl na temat obrazu Ścięcie św. Jana Chrzciciela (Oratorium św. Jana Chrzciciela, Malta). Poeta odwołuje się do biografii malarza, zwłaszcza jego awanturniczego trybu życia, oraz wnika w wydarzenia biblijne. Istotna dla jego refleksji jest przestrzeń architektury, która bogactwem wnętrza kontrastuje z surowością dokonywanej zbrodni. Poeta wykorzystuje malarską zasadę kontrastów, by ukazać sytuację człowieka współczesnego. Poetycka refleksja dotyczy różnorakich aspektów wygnania: egzystencjalnej sytuacji samotności oraz stanu grzechu, doświadczenia śmierci, pokuty i nawrócenia.
    Among Rev. Janusz St. Pasierb’s poetical works there are three poems inspired by Caravaggio’s painting. Two of them make up a poetical series whose subject is the painting Beheading of St John the Baptist (Oratory of St John’s Co-Cathedral, Malta). The poet refers to the artist’s biography, and especially to his belligerent way of life, and he analyzes biblical events as well. The architectural space that with its wealth of the interior is contrasted with the harshness of the crime that is being committed, is significant for him. Using the painter’s principle of contrasts the poet shows the situation of the modern man. Poetic reflection is concerned with various aspects of exile: the existential situation of loneliness and the state of sin, the experience of death, penance and conversion.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 1; 113-128
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Poeta pogranicza polsko-kanadyjskiego. Uwagi nad obrazem Kanady w Evenings on Lake Ontario Wacława Iwaniuka
    Poetry of Polish-Canadian Borderlands. Canada in Wacław Iwaniuks Evenings on Lake Ontario
    Autorzy:
    McDonough, Iga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1882461.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    poezja
    natura
    przyrodopisarstwo
    Kanada
    pogranicze
    tożsamość polsko-kanadyjska
    poetry
    nature
    nature writing
    Canada
    borderlands
    Polish-Canadian identity
    Opis:
    Artykuł omawia twórczość poetycką polsko-kanadyjskiego pisarza Wacława Iwaniuka na przykładzie Evenings on Lake Ontario [Wieczory nad jeziorem Ontario], jedynego anglojęzycznego tomu pisarza. Celem szkicu jest naświetlenie wyjątkowości i ważności tomu w interpretacji obrazu Kanady oraz omówieniu twórczości Iwaniuka jako poety polsko-kanadyjskiego pogranicza. Analiza tomu i poszczególnych utworów wpleciona jest w tło północnoamerykańskiego dyskursu przyrodopisarskiego, w celu podjęcia próby opisu posko-kanadyjskiej tożsamości w dziele Wacława Iwaniuka.
    The article focuses on the poetry of Polish-Canadian writer Wacław Iwaniuk in his only volume in English Evenings on Lake Ontario [Wieczory nad jeziorem Ontario]. The aim of the essay is to highlight the book's distinctness and importance in the interpretation and discussion of the image of Canada in Iwaniuk's poems, tackling the question of his position in the actual and metaphorical Polish-Canadian borderlands. The analysis of the volume and its individual poems is woven into the background of the North American nature-writing discourse in an attempt to describe the Polish-Canadian identity in the work of Wacław Iwaniuk.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 1; 243-261
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Stopy szukają w trawie – jest ziemia”. Ziemia w twórczości poetyckiej Karola Wojtyły – Jana Pawła II
    Earth in the Poetry of Karol Wojtyła / John Paul II
    Autorzy:
    Ołdakowska-Kuflowa, Mirosława
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1731544.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-28
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Karol Wojtyła
    poezja
    motyw ziemi
    rzeczywistość materialna
    Odkupienie
    styl poetycki
    poetry
    motif of earth
    material reality
    Redemption
    poetic style
    Opis:
    W artykule podjęte zostało zagadnienie szerokiego rozumienia słowa „ziemia”, jego wieloznaczności w utworach poetyckich Karola Wojtyły – Jana Pawła II. Metoda literackiej analizy i interpretacji pozwoliła na wyznaczenie pola semantycznego oraz na ukazanie funkcji, jaką pełni motyw ziemi w prezentowaniu stosunku Autora do rzeczywistości materialnej, do urodzajności gleby, do przyrody, ojczyzny, ziemskiego globu oraz kosmosu, w końcu do rzeczywistości duchowej, z którą rzeczywistość materialna łączy się w człowieku, od czasów Wcielenia i Odkupienia w szczególny sposób. W odczytaniu sensów ideowych przydatna okazała się analiza indywidualnego stylu poetyckiego Autora, zwłaszcza sposobów ewokacji krajobrazów. Metoda przywoływania wybranych elementów przyrody odróżnia go od poprzedników, od tworzących w dwudziestoleciu międzywojennym oraz rówieśników – młodych poetów wojennego pokolenia.
    This article deals with the widely understood motif of “earth” and its polysemy in the poetic works of Karol Wojtyła / John Paul II. The method of literary analysis and interpretation has allowed for the discerning of a semantic field and to demonstrate the function of the motif of “earth” in the author’s outlook on material reality, his attitude towards the fertility of the soil, nature, fatherland, the Earth, the cosmos and, finally, spiritual reality, combined, in man, with material reality in a particular way, through the Incarnation and Redemption. The analysis of the individual poetic style, especially the method of evoking landscapes, has proved to be a particularly useful interpretational tool, and helps distinguish Karol Wojtyła from his predecessors, interwar poets, and contemporaries – the young poets of the war generation.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 33-49
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Marian Maciejewski a krytyka (także literacka)
    Marian Maciejewski Versus Criticism (Including Literary Criticism)
    Autorzy:
    Łukaszuk, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1882480.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    uczony
    dydaktyk
    uniwersytet
    historia literatury
    poezja
    hermeneutyka
    kerygmatyczna interpretacja
    postawa
    krytyka
    wartość
    doświadczenie
    tożsamość
    chrześcijaństwo
    scholar
    educator
    university
    history of literature
    poetry
    hermeneutics
    kerygmatic interpretation
    attitude
    criticism
    value
    experience
    identity
    Christianity
    Opis:
    Autorka charakteryzuje postawę badawczą prof. M. Maciejewskiego jako historyka literatury oraz nauczyciela akademickiego. Krytyka kerygmatyczna jest prezentowana jako hermeneutyczna postawa badawcza (nie zaś metodologia), zmierzająca do odkrycia chrześcijańskiego wymiaru dzieła. Artykuł dowodzi, że dzięki maksymalnie pełnej interpretacji (w aspekcie poetyki historycznej) oraz zaangażowanej postawie czytelnika utworu (w aspekcie aksjologii), sztuka ujawnia osobowy, tożsamościowy kontekst macierzysty.
    The author characterizes Prof. M. Maciejewski's research attitude as one taken by a historian of literature and an academic teacher. Kerygmatic criticism is presented as a hermeneutic research attitude (and not as methodology), whose goal is to discover a Christian dimension of the studied work. The article proves that owing to an interpretation that will be maximally complete (in the aspect of historical poetics) and to an involved attitude of the reader of the work (in the aspect of axiology) the art reveals its personal, identical, original context.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 1; 113-124
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Est locus, aestifero” (Carm. I, 18) jako przykład topiki locus amoenus w poezji Wenancjusza Fortunata
    “Est locus, aestifero” (Carm. I, 18) as an Example of the Topic locus amoenus in the Poetry of Venantius Fortunatus
    Autorzy:
    Gacia, Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1892261.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Wenancjusz Fortunat
    topos locus amoenus
    poezja
    Venantius Fortunatus
    topos of locus amoenus
    poetry
    Opis:
    In this article the author presents a poem “Est locus, aestifero” which appeared in the first book of Carmina against the background of the topic locus amoenus in the poetry of Venantius Fortunatus. The poem has 18 lines and is written in elegiac meter. It is a description of the village (country estate) Bissonum, near Bordeaux. The ecphrasis, in which elements of the topic we are interested in are woven into, combines with a very clear motif of laudation. This is a characteristic feature of the poetry of Venantius Fortunatus. The Polish translation of the poem is an integral part of the essay.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 3; 21-30
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Rzecz czarnoleska” w recepcji trzeciego pokolenia romantyzmu. Na przykładzie Norwida i Lenartowicza
    The Czarnolas community as perceived by the third generation of the romantics: The case of Norwid and Lenartowicz
    Autorzy:
    Woźniewska-Działak, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2117225.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    poezja
    wiek XIX
    Cyprian Norwid
    Teofil Lenartowicz
    Jan Kochanowski
    recepcja
    poetry
    19th century
    literary reception
    Opis:
    Artykuł podejmuje próbę syntetycznego ujęcia recepcji twórczości Jana Kochanowskiego w poezji poetów trzeciego pokolenia romantyzmu – Cypriana Norwida i Teofila Lenartowicza. Namysł nad poezją wymienionych twórców dowodzi, że Czarnolas stanowił nieoceniony wzorzec bytowania wspólnotowego w XIX wieku. Doskonale wpisywał się w romantyczną refleksję nad sensem wolności i wielkością narodu polskiego, pozostającego wówczas w niewoli. Fenomen twórczości i osoby Jana Kochanowskiego, odkryty na nowo w dziewiętnastym stuleciu, pozwalał na restytucję mitu epoki staropolskiej, na powrót do korzeni języka polskiego, na dyskusję wokół pierwszorzędnych problemów epoki. To wszystko wybrzmiewa w poezji Norwida i Lenartowicza, którzy na różne sposoby aktualizując toposy czarnoleskiej lutni, przyznawali Kochanowskiemu laur poety narodowego.
    This article offers a synthetic overview of how Jan Kochanowski's artistic legacy manifested itself in the poetry of the third-generation Romantics - Cyprian Norwid and Teofil Lenartowicz. This overview of the work of the two latter poets proves that Czarnolas was perceived by them as an invaluable model of community life in the 19th-century context. The Czarnolas community ideally matched the Romantic reflection on the sense of freedom and the grandeur of the Polish nation – living in the political subjection to the partitioners. Jan Kochanowski and his oeuvre was a vital rediscovery, which allowed the 19th-century restitution of the myth of the Old Polish epoch, with its turning back to the roots of the Polish language and its debate on the fundamental problems of the time. All these motifs feature in the poetry by Norwid and Lenartowicz, who repeatedly made reference to the topos of the Czarnolas lute to show that they credit Kochanowski with being a poet of the nation.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2016, 34; 61-80
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obecność liryki w homilii
    The Presence of Lyric Poetry in the Homily
    Autorzy:
    Pintal, Leszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32062657.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    ewokacja językowa
    liryka
    literatura piękna
    podmiot liryczny
    poezja
    wiersz
    language evocation
    lyric
    fiction
    lyrical subject
    poetry
    poem
    Opis:
    From various directions voices come about the decreasing effect of the homily on living choices and attitudes of the listeners to these homilies. Pope Benedict XVI in his apostolic adhortation Sacramentum Caritatis on the Eucharist, the source and peak of the Church’s life and mission, reminds: “Given the importance of the word of God, the quality of homilies needs to be improved” (Sacramentum Caritatis 46). New challenges may be met by literature, which is consistent with the indications of the Vatican Council II: “Literature and the arts are also, in their own way, of great importance to the life of the Church” (Pastoral Constitution on the Church in the Modern World Gaudium et Spes 62). The Council Fathers’ words open new horizons and broad possibilities before literature, and especially before lyric poetry in homily preaching.
    Źródło:
    Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2011, 2; 213-237
    2082-8586
    Pojawia się w:
    Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jak brzmi francuski Fortepian Szopena. O trudnościach przekładu literackiego
    How does the French Chopin’s Piano sound. On the troubles with literary translation
    Autorzy:
    Giszczak, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16729481.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-05
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Fortepian Szopena
    Le piano de Chopin
    Joseph Pérard
    Feliks Konopka
    przekład
    poezja
    Krzysztof Jeżewski
    język polski
    język francuski
    Chopin’s Piano
    translation
    poetry
    Polish language
    French language
    Opis:
    It is a comparative analysis of three French translations of Chopin’s Piano: by Joseph Perard (1937), Feliks Konopka (1957) and Krzysztof Jeżewski (1983). The linguistic choices made by the translators make it possible to point to those parts of the text of the poem by Norwid that can hardly be translated – sometimes due to the very essence of the original language and of the language of the translation. The author also offers his own version of the translation of Norwid’s work.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2013, 31; 71-90
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Władysław Młynek — poeta tworzący w gwarze cieszyńskiej i w polszczyźnie literackiej
    Władysław Młynek: The Poet Creating in Cieszyn Dialect and in Standard Polish Language
    Autorzy:
    Martinek, Libor
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807120.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-03
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Władysław Młynek
    poezja
    dialekt
    język literacki
    Śląsk Cieszyński
    dzieła chóralne
    tradycja literacka
    literatura narodowa
    twórczość regionalna
    poetry
    dialect
    literary language
    Cieszyn Silesia
    choral works
    literary tradition
    national literature
    regional literature
    Opis:
    Autor omawia poezję Władysława Młynka, zarówno tę w dialekcie jak i w języku literackim. Autor ze Śląska Cieszyńskiego zajmował się także prowadzeniem miejscowych chórów wokalnych. Autor artykułu poświęca swoją uwagę literackiej tradycji regionu w kontakcie tak z literaturą narodową, jak w kontekście literatury regionalnej. Władysław Młynek — básník tvořící v těšínském nářečí a v polském spisovném jazyceAutor se zabývá básnickou tvorbou Władysława Młynka, jak v nářečí, tak ve spisovném jazyce. Autor pocházející z Těšínského Slezska se rovněž zabýval sborovou tvorbou. Autor článku se věnuje literární tradici v regionu v kontaktu s národní literaturou a v kontextu regionální literatury.
    The author discusses the poetry of the Władysław Młynek, both in dialect and in standard Polish language. Author from Cieszyn Silesia also dealt with choral works. The author’s of the article attention is devoted to the literary tradition of the region in contact with the national literature and in the context of regional literature.
    Źródło:
    Roczniki Kulturoznawcze; 2017, 8, 2; 139-154
    2082-8578
    Pojawia się w:
    Roczniki Kulturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Miejsce Norwida w kulturze
    Norwid’s place in culture
    Autorzy:
    Masłowski, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1799422.pdf
    Data publikacji:
    2021-07-01
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    człowiek
    cesarstwo
    cywilizacja
    dialog
    dobro
    inteligencja
    kopuła
    kościół
    kultura
    nowoczesność
    od-poczynanie
    Oświecenie
    parabola
    poezja
    praca
    Romantyzm
    Solidarność
    transcendencja pozioma
    uniwersalizm etyczny
    humanity
    empire
    civilization
    dialogue
    goodness
    intelligence
    copula
    church
    culture
    modernity
    un-making
    the Enlightenment
    parable
    poetry
    work
    Romanticism
    Solidarity
    horizontal transcendence
    ethical universalism
    Opis:
    Norwida, nawet w obecnej fazie „postnowoczesności”, nie sposób sprowadzić do jednej formuły – jest raczej „konstelacją”, wymagając od czytelników „dyskusji nieustającej” problemów czasu. W centrum uwagi znajduje się człowiek w perspektywie dualistycznej, zmuszającej do poszukiwania syntezy materii z duchem, w perspektywie uniwersalizmu etycznego. Odwołuje się do „kopuły„monologu-nieustannie-się-parabolizującego”: kultury jako paraboli świata. Oryginalna estetyka „bieli” odwołuje się jakby do „łagodnego powiewu wiatru” z Biblii świadczącego o przejściu Boga i jest znakiem sprzeciwu wobec romantycznego uwielbienia wulkanu, któremu przeciwstawia wagę pracy. Filozofia ta, rozwinięta przez Brzozowskiego, Tischnera i Jana Pawła II doprowadziła do samoograniczającej się rewolucji „Solidarności” lat 1980-81, i ostatecznie do delegitymizacji i upadku komunizmu; po dwusetletnim panowaniu krwawego mitu rewolucji francuskiej – do przemiany paradygmatu przemian historycznych w świecie. Norwid opracowywał romantyzm epoki przemysłowej, i przeciwstawiając się mesjanizmowi martyrologicznemu narodu wypracował swoisty „mesjanizm pracy”. Łączył go z wizją Kościoła człowieka, który „przepala glob, Sumieniem”. Kościołowi globu – przeciwstawiał parafiańszczyznę, „kościół zmieniony w salonik”. Liczy się człowiek a nie instytucja, dobro a nie Sakrament formalny. Chodzi o zmartwychwstawanie świata, a sztuka jest kościołem pracy. Bliska mu była perspektywa antropocentryczna, gdzie człowiek wezwany jest do „od-poczynania”, poczynania na nowo, w drugiej potędze – błędów przeszłości. Swoim językiem i stylem Norwid konstruował nową warstwę społeczną – inteligencji – (Łapiński) jako rodzaj kopuły narodu, zwornika sumienia, świadomości zbiorowej. Tworząc rodzaj międzyosobowej transcendencji poziomej zarówno wzwyż jak wszerz społeczeństw. Przeciwieństwem narodu ze swoją kulturą jest „cesarstwo” – źródło niewoli. Zniewalające zwłaszcza Europę Środkowo-Wschodnią. Szczególnie ważne jest starcie się cywilizacji azjatyckiej z chrześcijaństwem, czyli Europą zachodnią, „rzymską”. Poeta stawia jednak Słowianina w opozycji zarówno do Wschodu jak do Zachodu. Pada nacisk na procesualny a nie esencjonalistyczny charakter kultur narodowych. Problem dialogiczności Norwida czy dominującego monologu dzieli badaczy. Ale Norwid jest w pewnym sensie Mistrzem, nauczycielem, który wciela Innego, wciela Mądrość własnym Głosem i Gestem. Istota Mądrości jest antropocentryczna, gdyż człowiek jest kapłanem, choć „bezwiednym / I niedojrzałym”, co obala podział na sacrum i profanum. Poprzez swój uniwersalizm etyczny Norwid przynosi odpowiedzi również na Oświeceniowy kryzys pojęcia uniwersalizmu racjonalności. Emancypacja jednostki nie powinna bowiem prowadzić do rezygnacji z przynależności, co jest wspólne modernizmowi Norwida i Europy środkowej (Ch. Delsol). Kultury jako wyraz pragnienia zbiorowego kształtują odpowiedzialność i poczucie przynależności – są też odpowiedzią na kryzys indywidualizmu narcystycznego naszej epoki.
    Even in today’s “postmodern” world, Norwid cannot be reduced to a single formula. He is rather a “constellation,” requiring that readers join the “continual discussion” on issues specific to a given era. His focus is on humanity, which he regards from a dualist perspective that necessitates pursuing a synthesis of matter and spirit under the sign of ethical universalism. Norwid refers to the “cupola of ‘a monologue-that-keeps-parabolizing-itself’” andregards culture as the parable of the world. His original aesthetics of “whiteness” refers, as it were, to the biblical “gentle gust of wind,” which announces God’s presence and indicates the rejection of the Romantic veneration for volcanoes, which he contrasts with the importance of work. This kind of philosophy, developed by Brzozowski, Tischner and John Paul II, has led to the self-limiting revolution of Solidarity in the years 1980-81, and ultimately to the de-legitimization and fall of communism; finally, after the bloody myth of the French Revolution reigned for two hundred years, this philosophy altered the paradigm of historical changes around the world. Norwid elaborated on the industrial-era Romanticism and opposed martyrological messianism, developing the original idea of a “messianism of work,”linking it with a vision of human Church, which “burns through the Globe with conscience.”He would contrast the global church with the parochial “church-turned-living-room.”Human beings count more than institutions, he argued, just like goodness prevails over formal sacraments. With the ultimate goal defined as the resurrection of the world, art becomes a church of work. Norwid embraced an anthropocentric perspective, in which human beings are called upon “to un-make” [od-poczynać] the mistakes of the past, and thus to begin afresh at a whole new level. With his language and style Norwid was constructing a new social stratum: intelligentsia (Łapiński), understanding it as the nation’s copula, i.e. the unifying force of conscienceand the collective consciousness. It would form an interpersonal, horizontal transcendence spanning the length and breadth of societies. The opposite of nation and its culture is “empire” – the root of subjugation – which particularly enslaved Central and Eastern Europe. Of special importance is the clash between Asian civilization and the “Roman” one, i.e. Christianity or Western Europe. However, the poet opposes Slavs to both the Westerners and the Easterners, emphasizing the processualand not the essentialistcharacter of national cultures. The question whether Norwid’s work is fundamentally dialogic or monologic in character continues to divide scholars. However, Norwid is in a way a Master or teacherwho embodies the Other and incarnates Wisdom in his Voice and Gesture. The nature of Wisdom is anthropocentric because man is a priest, although “involuntary / And immature,” which abolishes the distinction between the sacred and the profane. Through his ethical universalism Norwid provides a solution to the Enlightenment crisis of universal reason. Emancipation of the individual should not entail abandoning a sense of belonging, which is something that Norwid’s modernism shares with that of Central Europeans (Ch. Delsol). Understood as the expression of collective desires, cultures shape responsibility and a sense of belonging, at the same time constituting an answer to the crisis of narcissistic individualism characteristic for our times.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2021, 39 Specjalny; 5-36
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kino tworzące poezję. Przenikanie się literatury i filmu na przykładzie Truposza Jima Jarmuscha i cyklu poetyckiego Krzysztofa Kuczkowskiego
    Cinema Creating Poetry: Penetration of Literature and Film on the Example of Jim Jarmusch’s Dead Man and Poetic Cycle of Krzysztof Kuczkowski
    Autorzy:
    Woźniak, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807026.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-03
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    film
    poezja
    literatura
    Krzysztof Kuczkowski
    Jim Jarmusch
    Truposz
    intertekstualność
    semiotyka
    poetry
    literature
    Dead Man
    intertextuality
    semiotics
    Opis:
    Artykuł opisuje relację łączącą film amerykańskiego reżysera Jima Jarmuscha Truposz oraz inspirowany tym filmem cykl poetycki polskiego poety Krzysztofa Kuczkowskiego. Autor wskazuje na unikatowy w polskiej literaturze przykład intersemiotycznych powiązań między dziełem literackim i filmowym, opisuje wspólnotę motywów łączącą oba utwory, a także przedstawia, w jaki sposób poezja uzupełnia i wzbogaca dzieło filmowe. W artykule omówione zostały też relacje filmu Jarmuscha i wierszy Kuczkowskiego z poezją Williama Blake’a. Przedstawione rozważania, dotyczące wzajemnego oddziaływania na siebie różnych sztuk, intertekstualności i semiotyki, prowadzą do konkluzji o nowatorskim projekcie artystycznym, który stanowi nową jakość tak w literaturze, jak i sztuce filmowej, a którego współautorami są Jarmusch i Kuczkowski.
    Article depicts the relation between the film Dead Man made by an American director Jim Jarmusch, and the poetic cycle written by Polish poet Krzysztof Kuczkowski, which is inspired by Jarmusch’s film. Author indicates the unique, in Polish literature, example of intersemiotic connections between literary work and film work, he depicts the communion of motives connecting both pieces and shows, how poetry completes and enriches film work. Article also depicts the relations between Jarmusch’s film, Kuczkowski’s poems, and the poetry of William Blake. Presented reflections concerning the influence of various arts, intertextuality and semiotics lead to the conclusion about an innovatory artistic project, that constitutes a new quality in literature in film. The authors of this project are Jarmusch and Kuczkowski.
    Źródło:
    Roczniki Kulturoznawcze; 2018, 9, 4; 87-103
    2082-8578
    Pojawia się w:
    Roczniki Kulturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Z Norwidem na scenach teatru i przed kamerami TV. Fascynacje twórcze Kazimierza Brauna
    Norwid on the stages of the theater and in front of TV cameras. Kazimierz Braun’s creative fascinations
    Autorzy:
    Toruń, Włodzimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31233732.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Cyprian Norwid
    inscenizacja
    teatr
    teatr telewizji
    poezja
    sztuka
    sacrum
    „biała-tragedia”
    staging
    theater
    television theater
    poetry
    art
    „white-tragedy”
    Opis:
    Cyprian Norwid zajmuje poczesne miejsce w dorobku artystycznym Kazimierza Brauna. Fascynacja twórczością autora Pierścienia wielkiej damy, wyniesiona z domu rodzinnego, studia polonistyczne w UAM w Poznaniu, studia na Wydziale Reżyserii w PWST w Warszawie i bliskość ideowa z poetą zaowocowały kolejnymi pracami reżyserskimi Brauna nad dramatami Norwida. W sumie, w okresie pobytu w kraju, Braun przygotował 14 wystawień dramatów Norwida, a były to: Pierścień Wielkiej-Damy, Aktor, Tyrtej-Za kulisami, Kleopatra i Cezar, Miłość czysta u kąpieli morskich. Jako signum temporis warsztatu artystycznego Brauna może świadczyć fakt, iż kilka dramatów zostało przygotowanych najpierw jako widowisko telewizyjne, potem jako pełnospektaklowa sztuka w teatrze a następnie przeniesiona do Teatru Telewizji.
    Cyprian Norwid holds a prominent place in Kazimierz Braun’s artistic output. Braun’s fascination with the work of the author of The Grand Ring of the Dame, derived from his family home, his studies in Polish Studies at the Adam Mickiewicz University in Poznań, and his studies at the Directing Department of the State Higher School of Theatre in Warsaw and ideological proximity to the poet resulted in Braun’s subsequent directing work on the Norwid’s dramas. In total, during his stay in the country, Braun prepared 14 productions of Norwid’s dramas, and these were: The Ring of the Great Lady, The Actor, Tyrtej-Behind the Scenes, Cleopatra and Caesar, Pure Love at the Baths of the Sea. As a signum temporis of Braun’s artistic technique, it can be seen from the fact that several dramas were prepared first as a television show, then as a full-length play in the theater and then transferred to the Television Theater.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2023, 41; 295-305
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-37 z 37

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies