Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "wyłączenie" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Non enim crimen dicitur, quod mortis adegit impulsus – notes on the CTh. 15.14.14.
    Non enim crimen dicitur, quod mortis adegit impulsus – uwagi na tle CTh. 15.14.14.
    Autorzy:
    Leraczyk, Izabela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1953645.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-31
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    depenalizacja
    wyłączenie odpowiedzialności karnej
    wróg
    barbarzyńcy
    prawo rzymskie
    decriminalisation
    exemption of criminal liability
    enemy
    barbarians
    Roman law
    Opis:
    The article analyses the constitution issued by Emperor Honorius in the year 416, concerning the perpetrators of offences qualified as crimen as the exemption from criminal liability, in a situation when such actions were undertaken during the barbaric invasions, escape from such invasions or the rule of the usurpers. The act governs that an action perpetrated for fear of one’s life cannot be seen as crime. The article analyses specific terms used in the above-mentioned legal act, especially in the context of the contemporary legal terminology of the epoch. Moreover, it presents the historical backdrop behind the issuing of the constitution, together with other regulations regarding collaboration with the enemy, both volitional and under coercion.
    Artykuł omawia konstytucję wydaną przez cesarza Honoriusza w 416 r., dotyczącą wyłączenia odpowiedzialności karnej sprawców czynów kwalifikowanych jako crimen w sytuacji, gdy działania te podjęte zostały w czasie najazdu barbarzyńców, ucieczki przed najeźdźcami czy rządów uzurpatorów. Akt ten stanowi, że nie ma mowy o przestępstwie, jeśli czyn popełniono w obawie o życie. W artykule analizowane są poszczególne wyrażenia użyte w akcie prawnym, zwłaszcza w odniesieniu do języka prawnego epoki, jak również przedstawiono tło wydania konstytucji, a także wspomniano inne regulacje, odnoszące się do współdziałania – dobrowolnego lub pod przymusem – z wrogiem.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2019, 4; 111-129
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Spór o podstawy legalności interwencji leczniczej z perspektywy niemieckiej doktryny i judykatury
    The dispute about the grounds for the legality of therapeutic intervention from the perspective of German doctrine and judicature
    Autorzy:
    Gałązka, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046847.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-09
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    prawo karne
    prawo medyczne
    zabieg leczniczy
    legalność zabiegu leczniczego
    wyłączenie bezprawności
    criminal law
    medical law
    therapeutic intervention
    legality of therapeutic intervention
    justification
    Opis:
    Niemiecka dyskusja na temat podstawy legalności interwencji leczniczej koncentruje się zasadniczo, podobnie jak w Polsce, wokół pytania, czy interwencja taka wyczerpuje istotę czynu zabronionego. Odpowiedzi pozytywnej udziela koncepcja określana jako Rechtfertigungslösung zaś koncepcja zwana Tatbestandslösung odpowiada na to pytanie negatywnie. Pierwsza z tych koncepcji, reprezentowana od ponad stu lat przez niemieckie orzecznictwo i część doktryny, opiera się na założeniu, że interwencja lekarska, naruszająca integralność cielesną wyczerpuje ustawową istotę czynu zabronionego uszkodzenia ciała z § 223 1 StGB, niezależnie od jej leczniczego celu lub skutku oraz od zachowania reguł sztuki przez lekarza. Legalność takiej interwencji wymaga zaistnienia okoliczności wyłączającej bezprawność (Rechtfertigungsgrund), jaką jest prawnie skuteczna zgoda pacjenta. Druga z wymienionych koncepcji przyjmuje – z pewnymi różnicami w kwestiach szczegółowych – że interwencja lecznicza, wynikająca ze wskazań medycznych i przeprowadzona lege artis nie wyczerpuje istoty czynu zabronionego z § 223 StGB. Część zwolenników Tatbestandslösung uniezależnia powyższą oceną od zgody pacjenta, a część wymaga zaistnienia zgody, uznając ją okoliczność wyłączającą istotę czynu zabronionego. Tytułowy spór jest w istotnej mierze uwarunkowany brakiem w prawie niemieckim odrębnej podstawy ochrony karnej prawa pacjenta do samostanowienia i poszukiwaniem jej w § 223 StGB. Fundamentalnym przedmiotem przedstawionej dyskusji jest jednak też pytanie, czy uwzględniać w ocenie prawnej uboczne i nieuniknione dolegliwości dla ludzkiego organizmu, nieuchronnie związane z interwencją leczniczą.
    The German discussion on the grounds of the legality of therapeutic intervention is essentially focused, as in Poland, around the question of whether such an intervention fulfils the statutory elements of a prohibited act. The affirmative answer is provided by the conception referred to as the Rechtfertigungslösung, while the conception called Tatbestandslösung responds negatively to this question. The first of these positions, represented for more than a century by German jurisdiction and part of the doctrine, is based on the assumption that therapeutic intervention violating the integrity of the body fulfils the statutory elements of the criminal act of § 223 1 P.C., regardless of its healing the purpose or effect and compliance with the rules of art by the doctor. The legality of such an intervention requires the existence of a circumstance excluding unlawfulness (Rechtfertigungsgrund), which is the valid consent of the patient. The second of the concepts mentioned above assumes – with some differences in specific issues – that therapeutic intervention resulting from medical indications and carried out lege artis does not fulfil the statutory elements of the crime of bodily harm. Some supporters of Tatbestandslösung make this assessment independent of the consent of the patient, but some require consent, recognizing it as an exclusion of the statutory element of a prohibited act. The title dispute is to a large extent conditioned by the lack of a separate basis in German law for the criminal protection of the right of the patient to self-determination and seeking it in § 223 P.C. The fundamental subject of the presented discussion is, however, the question of whether to include in the legal assessment the side and unavoidable ailments for the human organism, inevitably occasioned by therapeutic intervention.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2018, 4; 41-62
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wyłączenie sędziego w polskim procesie cywilnym na tle europejskich standardów prawa do sądu
    Exclusion of A Judge in Polish Civil Trial in Comparison to The European Standards on The Right to Fair Trial
    Autorzy:
    Sekuła-Leleno, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046722.pdf
    Data publikacji:
    2021-02-18
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    wyłączenie sędziego
    prawo do sądu
    rzetelny proces
    nadużycie prawa procesowego
    exclusion of a judge
    right to fair trial
    fair trial
    abuse of procedural law
    Opis:
    Instytucję wyłączenia sędziego od rozpoznania sporu należy postrzegać jako gwarancję bezstronności sądu. Wniosek strony może dotyczyć jedynie członka składu orzekającego w danej sprawie. Oczywiście możliwe jest żądanie wyłączenia wszystkich sędziów danego sądu. W tym celu należy jednak uzasadniać indywidualnie wnioski dotyczące każdego sędziego osobno. Niedopuszczalne jest nadużywanie instytucji wyłączenia sędziego tak przez samego sędziego, jak i strony procesu.
    The institution of excluding a judge from the legal dispute should be regarded as a guarantee of the impartiality of the court. A party’s motion may relate only to a member of the bench adjudicating in a given case. Theoretically, it is possible to file a motion for exclusion of all the judges of the bench. However, in order to achieve that the individual motions in regard to every judge must be argued separately. It is unacceptable to abuse the institution of judge exclusion by the judge himself or by the parties to the trial.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2020, 1; 311-344
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Umorzenie opłaty rocznej z tytułu wyłączenia gruntów z produkcji rolnej w przypadku inwestycji o charakterze użyteczności publicznej z zakresu kultu religijnego. Glosa aprobująca do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 11 stycznia 2022 r. (II SA/Bd 909/21)
    Remission of the annual fee for withdrawing land from agricultural production in the case of public utility investments in religious worship: An approving commentary on the judgment of the Voivodeship Administrative Court in Bydgoszcz of 11 January 2022 (II SA/Bd 909/21)
    Autorzy:
    Gapski, Maciej P.
    Gapska, Edyta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/23050760.pdf
    Data publikacji:
    2023-12-20
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    withdrawal of land from agricultural production
    annual fee remission
    administrative discretion
    religious worship
    religious organizations
    protection of agricultural and forest land
    umorzenie opłaty rocznej
    uznanie administracyjne
    wyłączenie gruntu z produkcji rolnej
    kult religijny
    związki wyznaniowe
    ochrona gruntów rolnych i leśnych
    Opis:
    Omawiane orzeczenie odnosi się do instytucji umorzenia opłaty rocznej z tytułu wyłączenia gruntu z produkcji rolnej na cele kultu religijnego na rzecz związku wyznaniowego na podstawie art. 12 ust. 16 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Zasadniczym przedmiotem analizy jest kwestia sposobu i zakresu badania w postępowaniu administracyjnym przesłanek umorzenia należności publicznoprawnych w przypadku realizacji inwestycji o charakterze użyteczności publicznej z zakresu kultu religijnego. Rozważania zmierzają do ustalenia, jakie okoliczności organ administracji publicznej powinien wziąć pod uwagę, rozpatrując sprawę o umorzenie opłaty rocznej z tytułu trwałego wyłączenia gruntu z produkcji rolnej na rzecz związku wyznaniowego, a w szczególności czy weryfikacja zasadności wniosku o umorzenie powinna ograniczać się wyłącznie do oceny ziszczenia się przedmiotowych przesłanek przyznania ulgi przewidzianych we wskazanym wyżej przepisie, czy też powinna obejmować także uwarunkowania podmiotowe, tj. analizę sytuacji związku ubiegającego się o przyznanie ulgi. Zaprezentowane rozważania uzasadniają zaaprobowanie stanowiska sądu wskazującego na konieczność dwuetapowego badania przez organy administracji okoliczności warunkujących umorzenie opłaty rocznej. W pierwszej kolejności weryfikacji podlegają przedmiotowe przesłanki wymienione w powołanym wyżej przepisie, a następnie powinna zostać szczegółowo zbadana rzeczywista i finansowa sytuacja beneficjenta umorzenia opłaty rocznej. Taki wniosek znajduje oparcie w celu ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych oraz w istocie działania organu wydającego decyzję, który rozstrzyga sprawę w ramach uznania administracyjnego.
    The judgment under discussion pertains to the institution of remission of the annual fee for withdrawing land from agricultural production by a religious organization for purposes of religious worship pursuant to Article 12 para. 16 of the Act of 3 February 1995 on the Protection of Agricultural and Forest Land. The article concentrates on the method and scope of examining in administrative proceedings the conditions for remission of public dues in the case of public utility investments in religious worship. The aim is to determine the circumstances which should be taken into account by public administration when considering applications for remission of the annual fee for permanent withdrawal of land from agricultural production. In particular, the article aims to establish whether investigating the legitimacy of an application should only be limited to assessing fulfilment of the legal conditions for granting the relief indicated in the above-mentioned provision or whether it should also involve an analysis of entity-related factors, i.e., the situation of an applicant organization.  The analysis confirms that, in line with the position of the court, the investigation of the conditions for remission of the annual fee by administrative authorities should comprise two stages, involving an examination of both the objective conditions for granting the relief and the actual and financial situation of the beneficiary. This conclusion is supported by the purpose of the Act on the Protection of Agricultural and Forest Land and the special character of the activity of the authority issuing the decision as a decision-maker entrusted with administrative discretion.
    Źródło:
    Studia z Prawa Wyznaniowego; 2023, 26; 427-442
    2081-8882
    2544-3003
    Pojawia się w:
    Studia z Prawa Wyznaniowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies