Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "word of God" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-15 z 15
Tytuł:
"Słowo Jahwe" – nakaz Boży czy wewnętrzna potrzeba człowieka
Autorzy:
Szwarc, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1177637.pdf
Data publikacji:
1981
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Słowo Boże
prorocy
Word of God
prophets
Opis:
Der Artikel besteht aus zwei Teilen. Den ersten bildet die exegetische Analyse der Texte Jr. 7,21-23; 11,2-7; 13,15-17; Js. 1,10-20; 55,1-3; Sach. 6,9-15. Sie zielt auf eine Akzentuierung der für das erörterte Problem wesentlichen Begriffe und Ausdrücke ab. Der zweite Teil behandelt diese Begriffe und Wendungen genauer. Zuerst wird der Ausdruck „debar Jhwh” und seine Synonyme („die Worte dieses Bundes”, „dieses Wort”, „Tora”, „die Stimme Jahwes, eures Gottes”, „Meine Stimme”, „Mich”) untersucht sowie die Wendungen, in denen die Verben hören, zuhören, das Ohr neigen, tun, gebieten auftreten. Aus den durchgeführten Untersuchungen ergibt sich, dass das „Wort Jahwes” ein von Gott an Israel gerichteter Befehl ist, gleichzeitig aber dessen inneres, geistiges Bedürfnis bildet, das befriedigt werden musste, wenn das auserwählte Volk das Volk Gottes sein wollte.
Źródło:
The Biblical Annals; 1981, 28, 1; 25-34
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Słowo Boże" – znane czy nie znane? Analiza egzegetyczno-teologiczna wybranych wyroczni prorockich
Autorzy:
Szwarc, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1177739.pdf
Data publikacji:
1984
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Słowo Boże
egzegeza
dābār
Word of God
exegesis
Opis:
Der vorliegende Artikel bildet den Versuch einer Beantwortung der Frage: Was ist das eigentlich, das Wort Jahwes? Woran soll der Mensch die darin enthaltene göttliche Wirklichkeit erkennen? Auf welche Weise offenbart es sich in der Zeitlichkeit, in der gegenwärtigen, d.h. irdischen Welt? Den Ausgangspunkt, das Material, das die Grundlage für unsere Betrachtungen darstellt, bilden ausgewählte Prophetenworte über des eigene Volk. Sie wurden in drei Themengruppen gegliedert. Ihre Analyse führte zu folgenden Schlussfolgerungen: debar Jhwh ist eine übernaturliche und irdische, göttliche und menschliche Wirklichkeit zugleich, welche durch Sicht und Gehör erfassbar ist. Oft tragen menschliche Worte und Taten zu ihm bei, ohne Rücksicht auf die Beziehung, welche ihr Autor zu Gott, dem Schöpfer und Erlöser, hat aber Gottes dābār sind auch die Werke der göttlichen Vorsehung, d.h. solche Ereignisse, die allein dem Herrn des Weltalls zugeschrieben werden können.
Źródło:
The Biblical Annals; 1984, 31, 1; 43-59
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teologia Słowa Jahwe w księdze proroka Jeremiasza
Autorzy:
Szwarc, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1177690.pdf
Data publikacji:
1983
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Słowo Boże
Księga Jeremiasza
dābār
Word of God
Jeremiah
Opis:
Gegenstand der exegetisch-theologischen Analyse des Artikels sind diese Orakelsprüche aus dem Buch Jeremia, die es ermöglichen den Sinn des Termins: debar Jhwh kennenzulemen. Im ersten Teil des Artikels sind Texte, welche als die von Jeremia gehalten werden, Materie der Erfoschungen, im zweiten Teil dagegen die, welche Baruch und Redaktoren zugeschrieben werden. Die durchgeführten Untersuchungen lassen feststellen, dass es keine grundsätzlichen Unterschiede gibt, wenn es sich um die Fassung des Wortes Gottes in einzelnen Schichten des Buches handelt. In beiden Kategorien des Textes ist sein theologischer Sinn genau so reich und unterschiedlich, nur Jeremia selbst scheint mehr die Macht debar Jhwh und die Weise seiner Tätigkeit, und der Redaktor oder Redaktore dagegen – Unterschiedlichkeit der Formen zu akzentuieren, in denen es dem Menschen zum Vorschein kommt.
Źródło:
The Biblical Annals; 1983, 30, 1; 15-32
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Słowo Boże i Eucharystia w konstytucji "Dei Verbum"
The Word of God and the Eucharist in the Constitution of "Dei Verbum"
Autorzy:
Królikowski, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1601462.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Biblia
słowo Boże
Eucharystia
word of God
Bible
Eucharist
Opis:
Wzajemna więź słowa Bożego i Eucharystii – stołu słowa i stołu Ciała Chrystusa – jest tradycyjnym tematem w literaturze teologicznej, a w życiu Kościoła jest to istotna rzeczywistość o podstawowym znaczeniu duchowym i egzystencjalnym. Zasługą II Soboru Watykańskiego jest ponowne zwrócenie uwagi na ten paralelizm, pokazując wierzącym konieczność karmienia się w życiu chrześcijańskim zarówno Pismem Świętym, czyli słowem Bożym spisanym, głoszonym w liturgii, nauczanym na lekcjach religii, jak również Eucharystią, czyli substancjalną obecnością Chrystusa, najwyższym dobrem duchowym Kościoła i każdego wierzącego. W konsekwencji zarówno Pismu Świętemu, jak i Eucharystii należy okazywać właściwą cześć, uzależnioną od typów obecności Chrystusa.
What relation occurs between the written word of God and the Eucharist? Presented in this article response to the above question, follows the line of teaching contained within the Dogmatic Constitution of Dei Verbum of Second Vatican Council. The Council has made the appreciation of the word of God undeniable and directly associated it with the celebration of the Eucharist, however, there is nothing in the Council’s teaching that would allow to equate the importance of the Christ’s presence in the scripture with His presence in the Eucharist. The statements of the Church following the Second Vatican Council clearly confirm this, therefore the occurring difference should be a point of reference for the formulation of the diverse proposals concerning Bible’s presence in the house of God.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2015, 9, 1; 71-81
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Słowo Boże w nauczaniu św. Cezarego z Arles
La parole de Dieu dans l’enseignement de saint Cesaire d’Arles
Autorzy:
Szczur, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/947700.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Słowo Boże
Cezary z Arles
Word of God
Caesarius of Arles
Opis:
Saint Cesaire d’Arles (470-542/3), primat de Gaule et d’Espagne, est surtout connu comme l’auteur des Sermons. Dans ces sermons, consacres surtout a des ąuestions pastorales, nous trouvons des precieuses informations sur la vie quoti- dienne de l’epoque. II est caracteristique pour Cesaire d’encourager les eveques, les pretres et les diacres a la lecture de l’Ecriture. II n’y a rien d’extraordinaire a ce que Cćsaire encourage le clerge a la lecture de la Bibie. Ce qui est plus etonnant, c’est que l’6veque d’Arles adresse une semblable encouragement aussi aux laics, et surtout aux gens de la campagne. Cesaire sait parfaitement que tout le monde ne sait pas lirę, mais il est persuadć que partout on peut trouver quelqu’un qui sait lirę en latin, et ceux qui veulent lirę, peuvent toujours trouver des livres. D’une maniere generale, l’eveque d’Arles distingue deux sens de l’Ecriture: le sens litteral appelle encore historique ou corporel et le sens spirituel ou allśgorique. La typologie de Saint Cesaire est avant tout centree sur le mistóre du Christ et de l’Eglise. L’exegese de Cesaire, en effet, ne brille pas par l’originalitó. Presque tous les figures ćtudiees dans les sermons se rencontrent dój a chez de nombreux Peres des III®, IV® et V® siecles. La parole de Dieu est la nourriture spirituelle, la rosee et la pluie dćfrichant la terre des coeurs humains. Les eveques, les pretres et les diacres doivent se souder au salut eternel tous les fideles. Ce but peut etre acquis par la prćdication et l’ensei- gnement systematique, qu’il va rassurer les gens droits au procede bon, et qu’il va aider les pecheurs a la conversion.
Źródło:
Vox Patrum; 2008, 52, 2; 1069-1084
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
In che modo i Salmi provengono da Dio?
How Do the Psalms Come from God?
Autorzy:
Witczyk, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053572.pdf
Data publikacji:
2015-11-04
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
provenienza da Dio
Salmi
Parola di Dio
relationship to God
Salms
Word of God
Opis:
The content of the Psalms bears witness to how they are related to and come from God. The Psalms describe different aspects of human experience, such as personal or collective experience of salvation, prophetic word pronounced in the sanctuary, rereading of the old prophecies, sapiential tradition. The psalmists express their various types of religious experience in the context of individual or communal encounter with God, but eventually this experience advances within the history that is guided by the God of the Exodus and of the covenant.
Źródło:
The Biblical Annals; 2011, 1, 1; 57-72
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Posłuszeństwo monastyczne w prawodawstwie pachomiańskim i bazyliańskim
Monastic obedience in the legislation of st. Pachomius and st. Basil
Autorzy:
Ciemała, Marianna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612386.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
posłuszeństwo
przełożony
reguła
słowo Boże
obedience
superior
the Rule
the word of God
Opis:
Obedience was one of the fundamental principles of community life in monasteries in the first centuries. Based on the analysis of the texts of St. Pachomius’ and St. Basil’s legislation, the article addresses the issue of different correlations taking place within the framework of monastic obedience. The texts of the Rule of St. Pachomius as well as of the Asketikon of St. Basil the Great show that in the cenobitical life there was a close relationship between obedience to God, to His word, to the rule of life, to superiors, and, to some extent even to all brothers. Sacred Scripture was considered the primary, or even the only, rule of life for the cenobites. Both the Pachomius and Basil in their Rules put a strong accent on obedience to God, which, in practice, was realized in keeping His commandments. The main role of superiors was to lead the brothers to the fullness of salvation. They were to do it with care and responsibility. The analysis of the texts on superiors found that they indicated that the superiors had the obligation to be the first in keeping the God’s commandments as well as in obeying the Rule and the precepts of the elders. Obedience to superiors was understood as being the same as obedience to God, but was dependent according to the way the superiors fulfill their dutes of preaching the word of God and living their lives in agreement to their teaching.
Źródło:
Vox Patrum; 2016, 65; 129-140
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zagrożenia w przepowiadaniu Słowa Bożego w świetle Enarrationes in psalmos św. Augustyna
Dangers in the preaching of God’s word in the light of saint Augustine’s Enarrationes in psalmos
Autorzy:
Strankowski, Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613499.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
św. Augustyn
głoszenie
słowo Boże
zagrożenie
St. Augustine
preach
word of God
danger
Opis:
This article shows the dangers in preaching of God’s word according to St. Augustine. The observations of the Bishop of Hippona are double. In the first group there are exterior dangers. Their source of origin is on the outside of the Church, from heretics and schismatics. In the second group there are internal dangers. Their source is in human dimension of the Church. Among them, according to St. Augustine, there are: preachers-mercennnaries, excessive pride of preacher, desire of human praises and honours, laziness in God’s service, giving into temptation of earthly comfort and care for worldly things.
Źródło:
Vox Patrum; 2013, 60; 289-314
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teologia jako dziedzina nauki i zadanie dydaktyczne
Theology as a Scientific Discipline and a Didactic Task
Autorzy:
Królikowski, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1051053.pdf
Data publikacji:
2020-03-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
teologia
nauka
tajemnica
słowo Boże
dydaktyka
Kościół
theology
science
mystery
word of God
didactics
Church
Opis:
Teologia jest pełnoprawną nauką, nawet jeśli jest ewidentna jej specyfika wynikająca zarówno z jej przedmiotu i metody, jak i z misji eklezjalnej, której pozostaje podporządkowana. W obecnym momencie historycznym, pośród wielu wyzwań, na teologii spoczywa zadanie ukazania, że jest ona pełnoprawną nauką akademicką pośród innych nauk. Świadczy o tym zarówno przedmiot, którym jest tajemnica Boga, jak również funkcja dydaktyczna. Na umocnienie znaczenia naukowego teologii mogłoby wpłynąć mocniejsze akcentowanie jej specyfiki badawczej oraz unowocześnianie dydaktyki teologicznej.
Theology has been a rightful branch of science for a long time. Obviously, it has its own specific character stemming both from its subject and scientific method, as well as from its specified ecclesiastical mission to which it remains subordinate. Theology is an entirely ecclesiastical science. Among other challenges pointed out by the theologians, theology has to show that it is a rightful academic discipline amid other sciences. It is acknowledged by its subject which is the mystery of God, as well as by its didactic function which consists in the transferring of the content which results from this mystery. Placing a stronger emphasis on its specific research character and on the modernization of theological didactics might support the scientific significance of theology. These very issues constitute the main subject of this article
Źródło:
Teologia w Polsce; 2018, 12, 1; 27-39
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Symbolika światła w literaturze dydaktycznej Starego Testamentu
Light Symbolism in the Didactic Literature of the Old Testament
Autorzy:
Laskowski, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621582.pdf
Data publikacji:
2016-07-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Psalmy
Hiob
teofania
słowo Boże
światłość
mądrość
życie
prawda
Psalms
Job
theophany
the word of God
light
wisdom
life
truth
Opis:
Artykuł analizuje metaforę światłości w księgach dydaktycznych Biblii. W biblijnej tradycji oznacza ona najpierw życie doczesne. Psalmy teofanijne opisują Boga jako źródło światłości, nawet jeśli towarzyszy Mu ciemność osłaniająca Jego świętość i zapewniająca ludziom bezpieczeństwo. Światłość wiąże się z Bogiem jako stwórcą świata, a także podkreśla Jego królewską godność. Również naród wybrany jako całość, a także każdy z Izraelitów osobiście, dzięki doświadczeniu Bożej pomocy może wyznać, że Bóg jest światłością. Metaforą światłości wyraża się również prośby o to, by Bóg okazał swoją pomoc i udzielił błogosławieństwa. Kolejnym sposobem jej zastosowania jest rozumienie Prawa Bożego jako światłości prowadzącej ku Bogu. Ten element wiąże się z teologią uprawianą w nurcie tradycji mądrościowej i oznaczającą mądrość i prawdę. Metafora światłości przechodzi więc od mitologicznych obrazów korzystających z tradycji bliskowschodniej po ujęcia właściwe późniejszym księgom biblijnym.
The article analyzes the use of the metaphor of light in the didactic books of the Old Testament. In the biblical tradition, light signifies primarily earthly life. Theophany psalms describe God as the source of light, even though darkness accompanies Him, in order to canopy His sanctity and to provide safety to people. Thanks to the experience of the God’s help, the Chosen People as a whole, as well as each individual Israelite, can confess that God is light. The requests and pleadings addressed to God in order to receive His help and blessing are also expressed through the metaphor of light. The understanding of God’s Law as light guiding one to God is another notable use of this metaphor. The element of light is also connected with the theology cultivated by the sapiential tradition, signifying wisdom and truth. Thus, the metaphor of light extends from mythological images evoking the Ancient Near Eastern traditions on the perspectives appropriate to the later biblical books.
Źródło:
Verbum Vitae; 2016, 29; 67-98
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jaką rolę odgrywa egzegeza w dogmatyce?
How Exegesis Influences Dogmatics?
Autorzy:
Körner, Bernhard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1050912.pdf
Data publikacji:
2020-03-17
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
objawienie
słowo Boże
kościelno-dogmatyczna wykładnia Pisma Świętego
egzegeza historyczno-krytyczna
historyczność
revelation
word of God
dogmatic explanation of the Scripture
historical exegesis
historicity
Opis:
Wraz z końcem teologii neoscholastycznej musiała zostać na nowo zdefiniowana relacja między dogmatyką, która jest teraz rozumiana historiozbawczo, a egzegezą, która posługuje się (między innymi) metodą historyczno-krytyczną. Solidne podstawy ku temu stworzyła konstytucja dogmatyczna o Objawieniu Bożym Dei Verbum Soboru Watykańskiego II. Opierając się na niej, niniejszy tekst reprezentuje tezę, że kościelna interpretacja Pisma Świętego przez stulecia, czyli w ramach żywej Tradycji, i interpretacja historyczno-krytyczna stanowią dwa różne podejścia do Biblii, które nie powinny być sobie przeciwstawiane. Tylko w ich wzajemnym oddziaływaniu można czytać i rozumieć Biblię jako Słowo Boże (!) dzisiaj, a nie tylko jako tekst historyczny.
With the end of neoscholastic theology, there was a necessity of new definition of relation between dogmatics, which is now understood from the perspective of history of salvation, and exegesis which, among other methods, uses a historicocritical method. Fundamentals of that new understanding have been given by the constitution Dei Verbum of Vaticanum II. Reffering to this document, the article presents the thesis that the interpretation of the Holy Scripture by the Church through the ages, that is in the living Tradition, and historicocritical interpretation are two different approaches which, nevertheless, should not be contradicted. What is more, we can read the Bible and understand it not just as a historical text but as the Word of God for today, only when we take into account the mutual influence of these two approaches.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2018, 12, 2; 35-48
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W jaki sposób Biblia jest "Księgą świętą"?
Autorzy:
Pikor, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053420.pdf
Data publikacji:
2017-05-31
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
hermeneutyka biblijna
natchnienie biblijne
świętość Biblii
Słowo Boże
analiza narracyjna
biblical hermeneutics
biblical inspiration
holiness of the Bible
Word of God
narrative analysis
Opis:
Der Artikel stellt die Frage nach dem Charaker der Heiligkeit, die der Bibel entspricht. Die Antwort ist suchend durch die Analyse den Ausdruck „Heilige Schrift”, dann mit der Untersuchung der Beziehung zwischen der Bibel und der Gottes Offenbarung, und schließlich in der Diskussion über einen sakramentalen Wert von Gottes Wort. Die Anwendung der Grundsätze der narrativen Analyse erlaubt, den dynamischen Charakter der Heiligkeit der Bibel zu erfassen. Das Gottes Wort ist nicht nur „geheiligt” dank der Inspiration vom Heiligen Geist, aber auch „heilig machendes” durch die ständige und dauernde Wirkung des Heilgen Geistes, der das Lesen und die Interpretation der Heiligen Schrift begleitet.
Źródło:
The Biblical Annals; 2007, 54, 1; 83-103
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miejsce świadectwa w przepowiadaniu homilijnym
The Place of Testimony when Preaching a Homily
Autorzy:
Dyk, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621660.pdf
Data publikacji:
2015-11-25
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Homilia
świadectwo
obecność Chrystusa
słowo Boże
liturgia
życie wierzących
historia zbawienia
homily
witness
testimony
Christ’s presence
Word of God
the liturgy
life of believers
salvation history
Opis:
Homilia jest naturalnym jest miejscem chrześcijańskiego świadectwa. Objawienie Boże, którego kontynuacją jest przepowiadanie słowa Bożego, ma bowiem charakter dialogiczny. Bóg udzielając siebie samego w głoszeniu Słowa daje świadectwo o sobie oraz oczekuje na odpowiedź człowieka, która rodzi się z doświadczenia osobowego spotkania z Nim. Odpowiedź ta przyjmuje zatem charakter świadectwa o spotkaniu człowieka z Bogiem. Świadectwo chrześcijańskiego życia jest potwierdzeniem mocy słowa Bożego, jego weryfikacją i ilustracją. W przepowiadaniu homilijnym świadectwo wiary może dojść do głosu w różny sposób, zawsze jednak z ust homilisty. Głosiciel słowa Bożego może w sposób pośredni przekazać doświadczenie Boga kogoś z wierzących lub swoje własne. Homilista ma zaświadczyć o tym, że „widział i słyszał” (doświadczył) Boga w słowie Boże, w liturgii i w życiu wiernych. Homilia jest bowiem słuchaniem Chrystusa obecnego w Piśmie Świętym, oglądaniem Go w ramach liturgii oraz zaświadczaniem o Jego działaniu w życiu wierzących.
The homily is a natural place to give Christian witness. God’s self-revelation – the continuation of which is found in the preaching of God’s Word – is characterized by dialogue. God, in giving Himself through the preaching of the Word, witnesses about Himself and waits for man’s reply, which is born from man’s personal experience of meeting God. This response then takes on the character of man’s own witness about meeting God. The witness of a Christian’s life is the confirmation of the power of God’s Word, it’s verification and illustration. When preaching a homily, witnessing to the faith can be voiced in different ways, but is always to be proclaimed by the homilist. The preacher of God's Word can indirectly deliver experiencing God through one of the believers, or in his own words. The homilist is to witness that he "saw and heard" (experienced) God – in the Word of God, in the liturgy, and the lives of believers. Thus, the homily is listening to Christ who is present in Sacred Scripture, perceiving Him in the framework of the liturgy, and giving witness about His work in the life of the believer.
Źródło:
Verbum Vitae; 2015, 28; 401-422
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Theologian Today. Identity and Spirituality of a Theologian in Pope Francis Statements
Teolog dzisiaj. Tożsamość i duchowość teologa w wypowiedziach papieża Franciszka
Autorzy:
Zatwardnicki, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1050776.pdf
Data publikacji:
2020-03-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
papież Franciszek
tożsamość teologa
duchowość teologa
duchowość misyjna
spotkanie z Chrystusem
żywa wiara
ewangelizacja
ortodoksja egzystencjalna
Słowo Boże
Lud Boży
Pope Francis
identity of a theologian
spirituality of a theologian
missionary spirituality
encounter with Christ
living faith
evangelisation
existential orthodoxy
Word of God
People of God
Opis:
The author arranged Pope Francis’ statements drawing a portrait of a theologian, and then on their basis characterized the spirituality of the person involved in scientia fidei. The theologian, according to the Holy Father, encountered Christ personally and cannot live without Him. United with the Son, he participates in His knowledge of the Father. The successor of St. Peter demands from the Catholic theologian existential orthodoxy, which is the sine qua non condition of practising orthodox theology. The spirituality of the theologian is inscribed in the “missionary spirituality” proposed to the whole Church; the theologian should be personally involved in the work of evangelization. The Pope also emphasizes the connection between the doctrine of faith and the spiritual life or even with holiness. The theologian, open to Deus semper maior, prays on his knees, but includes in his or her prayer the affairs of the people; his or her reflection is on the border between the Revelation and reality. The soul of theology is not only to listen to the Word of God, but also to take into account the “hermeneutical value” of the People of God. Francis urges us to abandon the theology done only “from behind the desk.” The theologian’s spirituality must include the willingness to be permeated with the smell of the people and the street.
Autor uporządkował wypowiedzi papieża Franciszka kreślące portret teologa, następnie na ich podstawie scharakteryzował duchowość uprawiającego scientia fidei. Teolog według Ojca Świętego spotkał Chrystusa osobiście i nie może bez Niego żyć. Zjednoczony z Synem uczestniczy w Jego poznaniu Ojca. Następca św. Piotra domaga się od katolickiego teologa ortodoksji egzystencjalnej, która jest warunkiem sine qua non uprawiania ortodoksyjnej teologii. Duchowość teologa wpisuje się w zaproponowaną całemu Kościołowi „duchowość misyjną”; teolog winien osobiście włączyć się w dzieło ewangelizacji. Papież podkreśla również związek nauki wiary z życiem duchowym czy wprost ze świętością. Otwarty na Deus semper maior teolog modli się na kolanach, ale w modlitwę włącza sprawy ludzi; jego refleksja znajduje się na granicy Objawienia i rzeczywistości. Duszą teologii jawi się nie tylko słuchanie Słowa Bożego, ale również wzięcie pod uwagę „hermeneutycznej wartości” Ludu Bożego. Franciszek namawia do porzucenia uprawiania teologii jedynie „zza biurka”. Do duchowości teologa zaliczyć trzeba gotowość na przeniknięcie zapachem ludzi i ulicy.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2019, 13, 1; 37-57
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miłosierdzie Boże w pełni objawione i zrealizowane w Jezusie Chrystusie
Divine Mercy Fully Revealed and Realized in Jesus Christ
Autorzy:
Sienkiewicz, Edward
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1601712.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
miłosierdzie Boże
wcielenie Słowa
odkupienie
miłość
zjednoczenie
grzech
wszechmoc Boga
uniżenie - kenoza
Divine Mercy
incarnation of the Word
redemption
love
unity
sin
God's omnipotence
humility - kenosis
Opis:
Boga jako miłosiernego Ojca objawia już Stary Testament. Na podstawie tej tradycji objawienie to można uznać również za przygotowujące do wcielenia Bożego Słowa, wypełniającego Boże obietnice i realizującego w pełni miłosierdzie Ojca. Zjednoczony z ludzką naturą Boży Syn najpełniej także ukazuje, kim jest Bóg i kim dla Boga jest człowiek. Objawia również, czym jest miłość Boga do człowieka, nie tylko niecofająca się przed grzechem, ale na podstawie tego zjednoczenia – w ten sam sposób jak Syna – obejmująca każdego człowieka. Tak rozumiane miłosierdzie Boże nie ogranicza się tylko do przebaczenia grzechów,ale jest zaproszeniem człowieka przez Boga do możliwej dopiero w Jezusie Chrystusie cudownej wymiany miłości, w której uczestniczy obdarowujący miłosierdziem i nim obdarowany.
God is shown as merciful already in the Old Testament. However, it is in the fulfillment of God’s promises in the incarnation of the Word that the realization of Divine mercy achieves its fullness. That is why the Word incarnate is also a revelation of the nature of Divine mercy. Its quintessence is made visible in Jesus Christ, who brings God closer to man and makes man capable of self understanding. In the Son the Father reveals Himself as inconceivable Love, whose consequence is creation and redemption. The Father not only does not withdraw His love in response to human sin, but in the Son becomes united with each man, thus showing the fundamental nature of His mercy. It is realized most fully in the work of Jesus Christ, in whom God loves every man with the same love as His own Son. In the Son, who united himself with the human nature, the Father also enables man to respond to Divine love. This means inviting and introducing man to the relation of mercy. Thus, mercy ceases to be a unilateral process and becomes the best way for man to unite with God through the imitation of Jesus.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2016, 10, 2; 23-41
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-15 z 15

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies