Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "tradycja." wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 36
Tytuł:
Recepcja Ojców Kościoła i ich pism w średniowieczu: tworzenie się tradycji kościelnej (Paris, Centre Sèvres des Jesuites, 11-14 VI 2008)
Autorzy:
Grzeszczak, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613800.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
średniowiecze
tradycja kościelna
Opis:
nie dotyczy
Źródło:
Vox Patrum; 2009, 53-54; 1068-1069
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Motywy i formy starożytnej poezji chrześcijańskiej – między Pismem Świętym a tradycją klasyczną (XXXVI Dni Augustiańskie – Rzym, 3-5 V 2007 r.)
Autorzy:
Degórski, Bazyli
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613934.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
starożytna poezja chrześcijańska
tradycja klasyczna
Opis:
nie dotyczy
Źródło:
Vox Patrum; 2009, 53-54; 1010-1014
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Strzec” (šmr) słów Przymierza – deuteronomistyczny model posłuszeństwa słowu Boga
Autorzy:
Lemański, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1623468.pdf
Data publikacji:
2015-12-31
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Księga Powtórzonego Prawa
Tradycja deuteronomistyczna
strzec
Prawo
Opis:
Uso della radice šmr nel Deuteronomio permette di vederlo come un termine tecnico per esprimere la realta riguardo all'alleanza sia da parte di Dio, sia da parte del popolo eletto. La radice descrive sopratutto lo sforzo per trasmettere la legge divina ed osservarla in prattica.
Źródło:
Verbum Vitae; 2008, 13; 17-28
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tradycja i redakcja w prologu Ewangelii Marka (1, 1-15)
Autorzy:
Langkammer, Hugolin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1166536.pdf
Data publikacji:
1973
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
tradycja
redakcja
prolog Marka
tradition
redaktion
Mark's prologue
Opis:
Der Aufsatz ist dem vielmustritten Prolog des Markusevangeliums gewidmet. Mit wenigen Ausnahmen geht man in der neutestamentlichen Forschung davon aus, dass der eigentliche Verfasser des Evangeliums hier eigenständig verschiedene Traditionen zusammengestellt habe, um sein Werk angemessen zu exponieren. Dabei vermutet man natürlich, dass der redaktionelle Anteil des Evangelisten an der Komposition des Prologs nicht gering war. Es sollte daher anhand des Textes gezeigt werden, ob diese allgemeine Behauptung auch zutrifft. Um überhaupt den Text des Prologs zu erklären, musste zunächst die schwierige Sonderung von Tradition und Redaktion unternommen werden. Die Traditionsgeschichte des Textes führte zu Erklärung seiner endgültigen Komposition. Zunächst musste der Umfang und die Gliederung des Prologs sichergestellt werden. Den Eingang zum Markusewangelium schliesst v. 15. Der Prolog lässt sich in sechs Einzelstücke aufteilen:1, 1-4: Überschrift und Anfang des Evangeliums, im schriftgemässen Auftritt des Täufers in der Wüste mit der Verkündigung der Taufe zur Vergebung der Sünden;1, 5-6: Bericht vom Erfolg des Johannes nebst seiner Schilderung als Prophet;1, 7-8: Der Doppelspruch der Täuferverkündigung vom Kommenten Stärkeren;1, 9-11: Bericht über die Taufe Jesu;1, 12-13: Bericht über Jesu Versuchung;1,14-15: Bericht über das erste Auftreten Jesu mit seiner Gottesreichpredigt.Was gehört nun zu Tradition? Im Haupteil 1, 1-8 scheinen die Vv. 2-8 nicht von Markus zu stammen. Die Verschmelzung der Traditionem, die hier erkennbar sind, kamen schon vorher zu Stande. Auch im zweiten Haupteil 1,9-15 scheint Markus nur am Schluss eingegriffen zu haben. Die vorläufigen Ergebnisse wurden zweifach vertieft: Durch eine genauere Untersuchung der Tradition in Mk 1,2-15 und durch die markinische Deutung der ihm vorgegeben Tradition. Markus hatte vor sich eine Täufertradition (1,2-8) und eine Jesustradition (1, 9-15). Beide stellte ein Redaktor zusammen, der zwar judenchristliche Traditionen aufnahm, doch Absichten der hellenistischen Missionskirche zu vertreten scheinte. Das was er bietet, ist eine sehr starke Ausrichtung der Täuferüberlieferung auf Jesus hin, die er mit einem theologisch zugespitzten Abschluss der Wirksamkeit Jesu krönt (Vv. 14-15). Von Markus stammte dann ausser V. 1 auch das Ende von V. 15: und glaubt an die frohe Botschaft. Natürlich wurden im Aufsatz auch andere Einzeleingriffe des Evangelisten wahrgenommen. Es wird auch nicht daran gezweifelt, dass V. 14 im traditionellen Entwurf vielleicht nur diesen Satz gebildet hat: „Jesus begab sich nach Galiläa sagend” worauf folgte: „Die Zeit ist erfüllt und das Königreich Gottes steht bevor: Bekehret euch”, aber im Ganzen wurde der bisher ziemlich gross veranschlagte redaktionelle Eigenanteil des Evangelisten an der Komposition des Prologs in Frage gestellt.
Źródło:
The Biblical Annals; 1973, 20, 1; 37-57
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zagadnienie modernizacji w pismach wybranych przedstawicieli Ośrodka Myśli Politycznej
The Issue of Modernisation in the Writings of Some Representatives of the Centre for Political Thought
Autorzy:
Pabich, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33733184.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
modernisation
modernity
tradition
imitation
modernizacja
nowoczesność
tradycja
imitacja
Opis:
Artykuł jest poświęcony zagadnieniu modernizacji w ujęciu wybranych autorów publikujących w Ośrodku Myśli Politycznej. W swoich rozważaniach zwracają oni uwagę na różne aspekty omawianego pojęcia: wysiłki na rzecz osiągnięcia poziomu cywilizacyjnego charakterystycznego dla krajów zachodnich, przyspieszenie tempa zmian owocujące pojawieniem się nowych zjawisk społecznych,zerwanie z dotychczasowym porządkiem społecznym i dążenie do jego głębokiego przeobrażenia, przenoszenie na polski grunt rozwiązań instytucjonalnych z krajów zachodnich, jak również wielość możliwych wariantów modernizacji. W odniesieniu do polskiej ścieżki modernizacji omawiani autorzy zauważają zwłaszcza jej imitacyjny charakter, przejawiający się w przeszczepianiu na rodzimygrunt wzorców politycznych, gospodarczych i kulturowych zaczerpniętych z krajów zachodnich. W takim ujęciu polska kultura uważana jest za przeszkodę na drodze do nowoczesności. Tego rodzaju tendencje oceniają oni negatywnie. Modernizacja bowiem nie musi zakładać odrzucenia rodzimej tradycji, która może stać się jej integralnym składnikiem.
The paper discusses modernisation as viewed by some authors publishing at the Centre of Political Thought. Their reflections focus on a variety of aspects of this issue: efforts to catch up with Western countries in terms of civilisational growth, acceleration of the changes bringing new social phenomena, breaking with the existing social order and trying to transform it profoundly, applying institutionalsolutions from Western countries in Poland, and a multitude of possible variants of modernisation. As regards the Polish path of modernisation, these authors note, in particular, its imitative character, manifested in the transplantation of political, economic and cultural models drawn from the West. On this account, Polish culture is regarded as an obstacle on the way to modernity. Their assessment of such tendencies is negative since modernisation need not presuppose the rejection of native tradition, as it can become an inseparable component of modernisation.
Źródło:
Zeszyty Naukowe KUL; 2023, 66, 4; 157-173
0044-4405
2543-9715
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Wypali całkowicie wszystko i pozostanie palący się pył” (4Syb 177). Eschatologiczna kara w przekazie IV Księgi Sybilliańskiej
„All things he will burn, and it shall be black dust” (4Syb 177). Eschatological Punishment in the Fourth Sibylline Book
Autorzy:
Miduch, Maria Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044250.pdf
Data publikacji:
2019-12-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
eschatologia
kara
tradycja sybilliańska
eschatology
punishment
Sibylline tradition
Opis:
IV Księga Sybillińska, mająca swoje korzenie w judaizmie diaspory greckiej, jest dziełem, które miało na celu skłonienie pogan do zmiany ich stylu życia. Sybilla w sposób obrazowy udziela swoim słuchaczom pouczeń o charakterze moralnym. Elementy eschatologiczne pojawiające się w tekście księgi są traktowane jak narzędzie do osiągnięcia zamierzonego celu. Wizja kary ma służyć zachęcie do porzucenia grzesznego życia. W idei kary prezentowanej przez autora dzieła możemy zauważyć pewną etapowość: od kary o wymiarze pedagogicznym do kary wiecznej, nieodwracalnej.
The Fourth Sibylline Book, rooted in Greek-Jewish diaspora, is a piece written in order to make pagans change their ways. The Sibylline instructs on morality by the use of illustrations. The eschatological elements in the text are used as tools, providing means to an end. The image of punishment is meant to encourage abandoning the life of sin. We may notice a stageability of sorts in the concept of punishment portrayed by the author of the book: from a punishment as a pedagogical measure, to punishment that is eternal and irreversible.
Źródło:
Verbum Vitae; 2019, 36; 67-80
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przymierze noachickie jako przykład koncepcji przymierza w tradycji kapłańskiej
Autorzy:
Arndt, Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1177833.pdf
Data publikacji:
1986
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
przymierze
Noe
tradycja kapłańska
covenant
Noah
priestly tradition
Opis:
Der Bundęsgedanke im Alten Testament ist nicht eindeutig; man kann das, was P berit nennt und dabei ais rein theologischen Begriff versteht, in einem fur P eigenen Sion ais Bund verstehen. KIares Beispiel dafür ist der Bundesschluss mit Noach in Gen 9, 1-l7. Das Dauern seines Heilswillens offenbart Gott dadurch, dass er das geschaffene Leben vor der Vernichtung rettet. Der Hensch und mit ihm alles Leben behalten trotz Sunde und Gericht den SchSpfungasegen und di Gottesebenbildlichkeit. Die Aufforderungen Gen 9, 4-6 sind weder Gebote noch Bundesbedingungen, sondern sie stellen eine paranetische Einfuhrung zum Bundesschluss dar. Der Bund selbst ist nach P eine bedingungslose Gabe, die Noach und alle zukunftigen Geschlechter der Menschheit für immer erhalten. Das von menschlichem Handeln unabhängige Bundeszeichen wird immer die gfittliche Zuwendung, Gnade und Treue verkunden.
Źródło:
The Biblical Annals; 1986, 33, 1; 5-21
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ślady tradycji synajskiej w Ps 68
Autorzy:
Tronina, Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1177658.pdf
Data publikacji:
1982
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
tradycja synajska
Lb 33
Ps 68
Sinaitic tradition
Num 33
Psalm 68
Opis:
Les obscurités textuelles du Ps 68 rendent difficile sa datation et exégĕse. L’auteur de 1’article rapproche les hapax legomena et les termes obscures du psaume avec la liste des étapes de la marche pendant l’Exode (Nb 33), en montrant des nombreuses ressemblances entre les deux textes. II en résulte que le Ps 68 c’etait une élaboration mnémotechnique de 1’ancienne tradition du séjour au désert et de l’établissement en Canaan.
Źródło:
The Biblical Annals; 1982, 29, 1; 45-51
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miłosierdzie Boga w nurcie tradycji deuteronomistycznej
Autorzy:
Wypych, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1627253.pdf
Data publikacji:
2003-01-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Tradycja deuteronomistyczna
deuteronomista
miłosierdzie
Pwt 1-4
Sdz 2
6-3
6
Opis:
Nell'introduzione alla sua opera (Deut 1- 4) il deuteronmista aveva fatto vedere come il Dio avesse condotto il popolo eletto dal monte Horeb ai confini della terra promessa. Jahve indico anche chiaramente le condizioni dell'abitazione sulla terra: la fedelta agli impegni presi nel momento della stipolazione dell'alleanza. Il deuteronomista dimostra che nel Libro di Giosue il Dio aveva realizzato la promessa della terra data ai Patriarchi. Nel Librodei Giudici (2,6-3,6) fa vedere il ritmo della storia: prosperita, infedelta, punizione che conduce alla conversione e perdono. Nei Libridei Re il deuteronomista fa vedere l'infedelta dei re ed anche del popolo. Percio arriva la punizione, cioe la deportazione alla Babilonia. Il deuteronomista vuol spiegare perche il popolo eletto si e trovato nelle condizioni simili e che cosa deve fare per riuscire da questa situazione. Allora invita alla conversione e sottolinea sporattutto la misericordia di Dio, indicata gia nel programma (Deut 4,30s), ricordata nel momento della consacrazione del tempio (1 Re 8,47-50) e sottolineata in modo straordinario nel Libro d'Esodo (34,6), nel brano da noi considerato del deuteronomista, in cui leggiamo: Jahve, Dio pietoso e misericordioso, tardo all'ira e grande in benignita e fedelta.
Źródło:
Verbum Vitae; 2003, 3; 39-56
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La vocation à la prêtrise est-elle traditionnelle?
Is Vocation to Priesthood Traditional?
Czy powołanie do kapłaństwa jest tradycyjne?
Autorzy:
Krempa, Bogdan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613807.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Powołanie
kapłaństwo
tradycja
Biblia
Kościół
Mężczyzna
Vocation
Priesthood
Tradition
Bible
Church
Man
Opis:
ze strony Boga, który zwracał się także po imieniu do wybranych mężczyzn. Misja i odpowiedzialność powołanego nie zależały od jego talentów, lecz od siły mającej swe źródło w Bogu. W Nowym Testamencie źródłem powołania jest również Bóg, ale przez pośrednictwo Jezusa. Łaska, zamysł i miłość Boża odgrywały zasadniczą rolę w powołaniu. 2. Tradycja Kościoła wskazuje na głos ludu w powoływaniu kapłanów lub biskupów, jak to miało miejsce w przypadku Ambrożego czy Augustyna. Nie ma powołań do służby kapłańskiej poza Kościołem. Pragnienie Kościoła wyboru mężczyzn na kapłanów czy biskupów zostało zrealizowane a prawdziwymi kryteriami powołania są potrzeby wspólnoty w służbie Ewangelii, zdolności powołanego, wezwanie Kościoła i zgoda zainteresowanego. W 1912 roku spór Branchereau - Lahitton przyczynił się do potwierdzenia przez papieża Piusa X tradycyjnej doktryny na temat powołania jako wezwania Boga, realizowanego we wspólnocie Kościoła. 3. Współczesna sytuacja. Powołanie jest doświadczeniem Boga, który przemawia do mężczyzny, który Go słucha. Wezwanie skierowane do konkretnej osoby jest nierozdzielne z powołaniem pochodzącym od ludu (od Kościoła). Ten związek jest obecny w rycie święceń diakonatu czy prezbiteratu: „Święta Matka Kościół prosi...”. Święcony wyraża w tym czasie swoją zgodę. Wezwanie jest równocześnie posłaniem do tego ludu, z którego wywodzi się kandydat do święceń. Można stwierdzić, że powołanie jest procesem wychowawczym całego Kościoła na różnych etapach jego zrodzenia, wzrostu i weryfikacji. Stąd też do święceń wymaga się odpowiednich opinii o kandydacie, wyrażonych przez głos ludu z którego on pochodzi.
Artykuł zawiera trzy zasadnicze punkty, które stanowią próbę odpowiedzi na następujące pytania: czy powołanie zbudowane tylko na pragnieniu pozostania księdzem jest tradycyjne? W jaki sposób Kościół jako wspólnota ludzi wierzących edukuje swoich powołanych? Co Tradycja może nas nauczyć w tym względzie? 1. Tradycja biblijna ukazuje nam przykłady różnych powołań: indywidualnych i kolektywnych. W Starym Testamencie powołanie Izraela było suwerennym aktem ze strony Boga, który zwracał się także po imieniu do wybranych mężczyzn. Misja i odpowiedzialność powołanego nie zależały od jego talentów, lecz od siły mającej swe źródło w Bogu. W Nowym Testamencie źródłem powołania jest również Bóg, ale przez pośrednictwo Jezusa. Łaska, zamysł i miłość Boża odgrywały zasadniczą rolę w powołaniu. 2. Tradycja Kościoła wskazuje na głos ludu w powoływaniu kapłanów lub biskupów, jak to miało miejsce w przypadku Ambrożego czy Augustyna. Nie ma powołań do służby kapłańskiej poza Kościołem. Pragnienie Kościoła wyboru mężczyzn na kapłanów czy biskupów zostało zrealizowane a prawdziwymi kryteriami powołania są potrzeby wspólnoty w służbie Ewangelii, zdolności powołanego, wezwanie Kościoła i zgoda zainteresowanego. W 1912 roku spór Branchereau - Lahitton przyczynił się do potwierdzenia przez papieża Piusa X tradycyjnej doktryny na temat powołania jako wezwania Boga, realizowanego we wspólnocie Kościoła. 3. Współczesna sytuacja. Powołanie jest doświadczeniem Boga, który przemawia do mężczyzny, który Go słucha. Wezwanie skierowane do konkretnej osoby jest nierozdzielne z powołaniem pochodzącym od ludu (od Kościoła). Ten związek jest obecny w rycie święceń diakonatu czy prezbiteratu: „Święta Matka Kościół prosi...”. Święcony wyraża w tym czasie swoją zgodę. Wezwanie jest równocześnie posłaniem do tego ludu, z którego wywodzi się kandydat do święceń. Można stwierdzić, że powołanie jest procesem wychowawczym całego Kościoła na różnych etapach jego zrodzenia, wzrostu i weryfikacji. Stąd też do święceń wymaga się odpowiednich opinii o kandydacie, wyrażonych przez głos ludu z którego on pochodzi.
Źródło:
Vox Patrum; 2008, 52, 1; 531-537
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postać wdowy w Ewangelii Łukasza jako symbol Kościoła w tradycji łacińskiej
Autorzy:
Bardski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158098.pdf
Data publikacji:
2022-09-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
wdowa
Kościół
symbolika
interpretacja alegoryczna
tradycja łacińska
widow
Church
symbolism
allegorical interpretation
Latin Tradition
Opis:
W artykule zostały przeanalizowane starożytne i średniowieczne interpretacje postaci wdowy w Ewangelii Łukasza w tradycji Kościoła zachodniego. Poczynając od Ambrożego (+397), przez Bedę Czcigodnego (+735), aż po kompilację Glossa Ordinaria (XII w.), postać wdowy przeważnie kojarzona była z Eklezją, czyli Kościołem. W toku rozważań zostały podjęte następujące problemy badawcze: W jaki sposób tekst biblijny sugeruje takie skojarzenie? Jakie potencjalne motywy symbolotwórcze tekstu biblijnego prowadzą do tego skojarzenia i jakie wynikają stąd dalsze implikacje? Jak wyglądał proceder interpretacyjny ówczesnych komentatorów, który prowadził do stworzenia takiej symboliki? I w końcu, na ile może być ona inspirująca dla współczesnego odbiorcy? Wdowa Anna, która z nadzieją tęskni, by ujrzeć Boże oblicze (Łk 2,36-38), wdowa z Sarepty Sydońskiej, której zagraża śmierć głodowa (Łk 4,25-26), wdowa z Nain, która cierpi z powodu śmierci syna (Łk 7,11-17), wdowa wytrwale błagająca sędziego, by wstawił się za nią (Łk 18,1-8) oraz wdowa wrzucająca dwa grosze do skarbony (Łk 21,1-4), obrazują Kościół wyglądający z nadzieją zmartwychwstania w czasach ostatecznych, otrzymujący duchowy pokarm Ciała Pańskiego, ufający w moc Chrystusa, który przywraca życie jej duchowo umarłym synom, wytrwale modlący się do Boga oraz na Nim opierający całą swoją egzystencję.
The article analyzes ancient and medieval interpretations of the figure of the widow in the Gospel of Luke in the tradition of the Western Church. From Ambrose (+397), through Bede the Venerable (+735), to the compilation Glossa Ordinaria (twelfth century), the figure of the widow was mostly associated with Ecclesia, or the Church. The following research problems were addressed in the course of the deliberation: How does the biblical text suggest such an association? What potential symbol-forming motifs of the biblical text lead to this association, and what are the further implications? What was the interpretative procedure of the commentators of that time, which led to the creation of such symbolism? And finally, to what extent can it be inspiring for the modern audience? The widow Anna, who longs with hope to see God's face (Lk 2:36-38), the widow of Zarephath of Sidon, who is threatened with starvation (Lk 4:25-26), the widow of Nain, who suffers from the death of her son (Lk 7:11-17), the widow persistently begging the judge to intercede for her (Lk 18:1-8) and the widow throwing two pennies into the treasury (Lk 21:1-4) portray the Church looking with hope for the resurrection in the last times, receiving the spiritual nourishment of the Body of the Lord, trusting in the power of Christ, who restores life to her spiritually dead sons, persistently praying to God and basing her entire existence on Him.
Źródło:
Vox Patrum; 2022, 83; 21-46
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tradycja i polityka.
Tradition and Politics.
Autorzy:
Składanowski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040987.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Russische Orthodoxe Kirche
Reformation
Tradition
Russian Orthodox Church
tradition
Rosyjska Cerkiew Prawosławna
Reformacja
tradycja
Opis:
Chociaż Rosyjska Cerkiew Prawosławna uczestniczy w działalności ruchu ekumenicznego, to jednak pozostaje ona sceptyczna wobec kierunku rozwoju chrześcijaństwa zachodniego, głównie protestantyzmu. Sprzeciw budzą zwłaszcza próby zakwestionowania tradycyjnych ujęć dogmatycznych i etycznych. Krytyka prawosławna sięga jednak dalej, aż do źródeł zakwestionowania tradycji kościelnej we wczesnej teologii protestanckiej. W tym kontekście niniejszy artykuł przedstawia główne elementy współczesnej rosyjskiej prawosławnej krytyki Reformacji wychodzącej z faktu zakwestionowania u początku ruchu reformacyjnego autorytatywności tradycji. W pierwszej części zarysowana jest teologiczna i ideologiczna specyfika rosyjskiego prawosławnego dyskursu o Reformacji; w drugiej przedstawia się prawosławną koncepcję autorytatywności tradycji w Kościele jako punkt wyjścia krytyki Reformacji; w trzeciej – omawiane są główne elementy krytyki reformacyjnego postulatu sola Scriptura, ze szczególnym uwzględnieniem jego motywacji i konsekwencji społeczno-politycznych.
Although the Russian Orthodox Church participates in the activities of the ecumenical movement, it remains sceptical about the evolution of Western Christianity, mainly Protestantism. In particular, attempts to challenge traditional dogmatic and ethical formulations are unacceptable. The Russian Orthodox criticism goes even further when it reveals the sources of the rejection of church tradition in early Protestant theology. In this context, the article presents the main elements of the contemporary Russian Orthodox critique of the Reformation’s rejection of tradition as an authoritative source of Christian faith. The first part outlines the theological and ideological specificity of the Russian Orthodox discourse on the Reformation. The second part presents the Orthodox concept of the authority of tradition in the Church as a starting point for the criticism of the Reformation. The third part discusses the main elements of the criticism of the reformatory concept of “sola Scriptura,” with particular emphasis on its socio-political reasons and consequences.
Obwohl die russisch-orthodoxe Kirche an den Aktivitäten im Rahmen der ökumenischen Bewegung teilnimmt, bleibt sie jedoch gegenüber der Richtung skeptisch, in die sich das westliche Christentum, vor allem der Protestantismus, entwickelt. Ihren Widerstand rufen vor allem Versuche der Infragestellung von traditionellen dogmatischen und ethischen Fassungen hervor. Die orthodoxe Kritik geht sogar tiefer, bis zu den Quellen der Infragestellung von der kirchlichen Tradition in der frühprotestantischen Theologie. In diesem Kontext werden im vorliegenden Artikel die Hauptelemente der heutigen russisch-orthodoxen Kritik der Reformation behandelt, angefangen bei der Tatsache der Infragestellung der Autorität der Tradition am Anfang der reformatorischen Bewegung. Im ersten Teil wird die theologische und ideologische Spezifik des russisch-orthodoxen Diskurses über die Reformation dargelegt. Im zweiten Teil wird das orthodoxe Konzept der Autorität der Tradition in der Kirche als der Ausgangspunkt der Reformationskritik präsentiert. Schließlich werden im dritten Teil die wichtigsten Elemente der Kritik des reformatorischen Postulats von sola Scriptura besprochen unter der besonderen Berücksichtigung seiner Motivationen und sozial-politischen Konsequenzen.
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2018, 13; 93-107
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tradycja jako zasada katolickiej teologii
Tradition as the Principle of Catholic Theology
Autorzy:
Müller, Gerhard Ludwig
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1050905.pdf
Data publikacji:
2020-03-17
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Tradycja
Pismo Święte
metodologia teologii
objawienie
ekumenizm
Tradition
Holy Scripture
methodology of theology
revelation
ekumenism
Opis:
Objawienie biblijne ma charakter ściśle historyczny, a co za tym idzie, taki charakter ma całe chrześcijaństwo i powinna odzwierciedlać go również teologia. Choć naucza ona prawd ponadczasowych, kieruje do nas nade wszystko orędzie o Bogu objawiającym się w historii. Orędzie to,  przekazywane z pokolenia na pokolenie w dynamicznym procesie, który nazywamy Tradycją, ma również charakter historyczny. Tym samym Tradycja nie jest dla teologa jakąś zniewalającą zewnętrzną normą, ale fundamentalną zasadą, bez której nie może być mowy o katolickiej teologii. Taką rolę Tradycji trzeba podkreślić szczególnie dzisiaj, kiedy w świecie panuje swoisty kult współczesności, a w Kościele pojawia się tendencja do uważania za rozstrzygające nie tyle wielkich postanowień Magisterium, ile spontanicznych wypowiedzi papieża i innych hierarchów.
The biblical revelation, as well as all Christianity, has strictly historical character. Therefore, theology should remain historical as well. Apart from the fact that it teaches some timeless truths, theology, on the first place, proclaims the message about God reveling himself in the history. This message itself is historical and it is communicated from generation to generation in dynamic process called Tradition. Therefore, Tradition is not an external norm but it is rather a fundamental rule for every theologian – the rule without which we cannot speak of catholic theology at all. This role of Tradition should be emphasized especially nowadays when we experience a “cult of contemporaneity” and when we see a trend in the Church to treat unofficial sayings of Pope and other members of the hierarchy as normative and supposedly standing above Tradition.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2018, 12, 2; 5-17
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyobraźnia eschatologiczna. Dialog z antyczną tradycją w I księdze poematu "Crisias" Hilariona z Werony
Eschatological Imagination: Dialogue with the Ancient Tradition in Book One of the Poem "Crisias" by Hilarion of Verona
Autorzy:
Janus, Katarzyna Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1789198.pdf
Data publikacji:
2021-09-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
eschatologia
Crisias
Hilarion z Verony
mitologia
tradycja antyczna
Eschatology,
Hilarion of Verona
mythology
ancient tradition
Opis:
W artykule podjęto próbę filologicznej analizy i interpretacji I księgi eposu Crisias Hilariona z Werony. Wskazano liczne antyczne źródła zarówno z mitologii, jak i historii, które zostały wykorzystane przez pisarza w tworzeniu eschatologicznego imaginarium. Postawiono tezę o zamierzonym przez Hilariona z Werony intertekstualnym charakterze eposu jako swojego rodzaju wyzwaniu dla odbiorcy – kardynała Bessariona. Hilarion z Werony jest mało znanym pisarzem włoskiego quattrocenta, dlatego też w artykule przybliżono środowisko intelektualne, w którym tworzył autor Krysiady. Epos jest zupełnie nieznany w Polsce, prezentowany artykuł może stanowić prolegomena do jego lektury.
In this article an attempt is made to analyze and interpret the first book of the epos Crisias, by Hilarion of Verona. The purpose of the article is to identify and illuminate the ancient literary, historical and mythological sources used by that author to fashion an eschatological imagination. According to the thesis presented in this article, contextual references in Crisias constituted a path of communication between the writer, Hilarion of Verona, and the reader, Bessarion. Hilarion of Verona is an otherwise unknown writer of the Italian quattrocento, therefore a presentation of the intellectual environment within which that author operated is a necessary part of our analysis. The reflection offered in this paper can be treated as a prolegomena to further research, since the epos Crisias has never before been the focus of research within Polish scholarship.  
Źródło:
Verbum Vitae; 2021, 39, 3; 1075-1092
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Homoseksualność według starożytnych Greków
Homosexuality According to the Ancient Greeks
Autorzy:
Laskowski, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1603530.pdf
Data publikacji:
2021-06-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
homoseksualizm
tradycja
starożytna Grecja
Platon
Arystoteles
Plutarch
gender
miłość
homosexuality
tradition
ancient Greece
Plato
Aristotle
love
Opis:
Artykuł przedstawia problem homoseksualności w starożytnej Grecji. Paiderastia jako relacja między dorosłym mężczyzną i chłopcem to szczególny element wychowania. Niekiedy wiąże się z opresją seksualną i natarczywością właściwą społeczeństwu patriarchalnemu. Relacje homoseks alne między rówieśnikami i dorosłymi były znane i akceptowane, o ile nie przekraczały ustalonych przez polis zasad. Nie mogły naruszać cnoty umiaru oraz sprowadzać mężczyzn do roli przypisywanej kobietom, a partner bierny nie mógł odczuwać przyjemności z seksualnej relacji. Kobiety nie mogły przejmować roli męskiej, gdyż oznaczałoby to osiąganie przyjemności właściwej mężczyznom. Przyczyn homoseksualizmu doszukiwano się w pozytywnej woli boga, tłumacząc ją jako pragnienie zjednoczenia się także z tym, co podobne, a także w naturze i wychowaniu, a później w fizjologii człowieka.
The article presents the issue of homosexuality in ancient Greece. Pederasty as a relationship between an adult male and a boy was a special part of mentoring. It is sometimes associated with the sexual oppression and intrusiveness relevant to a patriarchal society. Homosexual relations between peers and adults were known and accepted as long as they did not exceed the rules set by the polis. They could not violate the virtue of moderation and reduce men to the role ascribed to women, and the passive partner did not experience pleasure in the sexual relationship. Women could not take on the male role because it would mean achieving the pleasure inherent in men. The causes of homosexuality were sought in the positive will of god, explaining it as a desire to unite also with what is similar, as well as in nature and upbringing, and later in human physiology.
Źródło:
Verbum Vitae; 2021, 39, 1; 75-95
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 36

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies