Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "osoba; personalizm" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Fenomenologia i metafizyka wiary chrześcijańskiej
    Phenomenology and Metaphysics of Christian Faith
    Autorzy:
    Barth, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1600912.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    wiara
    fides qua
    fides quae
    osoba
    personalizm
    M. Scheler
    faith
    person
    personalism
    Opis:
    Być może w naszym przekazie wiary zbyt często nie zauważamy istotowego związku między obu aspektami: fides qua i fides quae, koncentrując się w zależności od kontekstu czy sytuacji na jednym z nich. Istnieje wiele przesłanek, aby uznać za faktyczne, że tradycyjny przekaz wiary zbytnio skupił swoją uwagę na drugim elemencie, a mianowicie podając do wierzenia treści wiary w formie zwięzłych artykułów czy wypowiedzi katechizmowych, zakładał, że będą one w stanie wzbudzić w chrześcijanach jako odpowiedź akt osobowej wiary. Nie doceniono natomiast tego, co nazwalibyśmy źródłowym doświadczeniem wiary, które pochodzi bezpośrednio od osoby Ducha Świętego. Z drugiej strony można zaobserwować stanowisko odwrotne, sprowadzające wiarę do ujęcia fides qua. Coraz częściej bowiem wiarę definiuje się na zasadzie sądu intelektualnego, stwierdzającego, że Bóg istnieje, z pominięciem – objawionej przez Boga i podawanej przez Kościół – zawartości. W ten sposób powstaje coś, co można by określić „pozorem wiary”, sprowadzającej się ostatecznie – jako uwspółcześnionej postaci gnozy – do afirmacji własnych wyobrażeń o Bogu, czyli czegoś, co nie może zbawić człowieka.
    This article presents the personal dimension of faith. In the Old Testament, faith is the secure trust in God’s promise and leadership with relation to the people of Israel. True faith is demonstrated in the form of personal responses (Abraham, Moses, the Prophets). In the New Testament, faith is a concept for the relationship between God and human beings on the basis of God’s saving activity for, in and through Jesus Christ. Faith is the personal, fundamental option in which a human being, through grace and trusting in God’s power, specifically in Jesus Christ, responds in consensus with the Church with his confession of the saving event of revelation. In contrast to its the colloquial meanings (belief as suppose, be of the well-founded conviction, agree with an authority, trust in something based on probability) faith in its personal meaning is an absolute assent based on the inner certainty. The author refers to the phenomenological studies of M. Scheler, who distinguishes between faith (der Glaube, fides qua) and belief (das Glauber, fides quae). Faith is the orientation, attitude on the real existence in the sphere of the absolute – there is burdened with a value sense. In absolute value, which is God, can be answered in the form of faith absolute (full-person). In metaphysical approach faith is shown as comprising the sphere of “seeing” and “hearing” – this integral approach protects it from making insulation to reason, to make it understands.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2014, 8, 1; 53-67
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Osoba – substancja – relacja. Antonio Rosmini jako prekursor personalizmu europejskiego
    ‘Person’—‘Substance’—‘Relation.’ Antonio Rosmini: A Forerunner of European Personalism
    Autorzy:
    SKRZYPCZAK, Ks. Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047052.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-12
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    osoba, inteligentny podmiot, relacja subsystentna, personalizm, system prawdy, miłość intelektualna, nowa osobowość w Chrystusie
    person, intelligent subject, subsistent relation, personalism, truth-system, intellectual love, new personality in Christ
    Opis:
    Wielkim projektem intelektualno-duchowym Antonia Rosminiego było zbudowanie zwartego i dojrzałego „systemu prawdy” obejmującego syntezę myślenia filozoficznego i teologicznego. W systemie myślowym Rosminiego rozpoznanie człowieka jako osoby jest możliwe jedynie w porządku bytowym. Rosmini uznawał kategorię osoby za najbardziej znaczące osiągnięcie w całej historii filozofii. Zamierzał przede wszystkim do tego, by dokładnie ją zdefiniować. Osoba stanowi według niego najwyższą zasadę ludzkich działań, której wszystko inne musi podlegać. Podejścia Rosminiego nie da się jednakże zrozumieć bez bezpośredniego odwołania się do chrześcijańskich koncepcji łączących osobę-człowieka z Trój-osobowym Bogiem. Im bardziej osoba żyje w relacji, tym mocniej potwierdza swoją tożsamość. Tomasz z Akwinu jedynie Osoby Boskie określał mianem relacji subsystentnych. Antonio Rosmini miał odwagę zastosować kategorię relacji subsystentnej do opisania statusu osobowego człowieka. Swą walką o osobę Rosmini zdołał położyć fundament pod rozwijający się w kolejnym pokoleniu personalizm. W personalistycznej koncepcji Rosminiego chodziło nie tylko o zbudowanie możliwie najpełniejszej definicji osoby, ale i o wykazanie, że cały wszechświat ontologicznie koncentruje się w osobie. Choć sam Rosmini nie posługiwał się tym określeniem, ani też nie uzurpował sobie prawa do podobnego tytułu, to jednak uwzględniając jego absolutnie pionierski wysiłek nadania pojęciu osoby centralnego miejsca w nowym systemie naukowym, należy Antonia Rosminiego uznać za ojca personalistycznej inspiracji w Europie.
    The great intellecutal and spiritual project undertaken by Antonio Rosmini was to build up a coherent and mature ‘truth-system’ which would embrace a synthesis of philosophical and theological thinking. According to Rosmini, the recognition of the human being as ‘person’ is feasible only within the ordo essendi (order of being). Rosmini considered the category of ‘person’ as the most significant accomplishment in the entire history of philosophy. Thus his own project focused on the precise definition of ‘person.’ He held that the person should constitute the highest principle regulating human actions. However, a fully grasp of Rosmini’s ideas involves a direct reference to the Christian conceptions relating the human person to the Three-Person God: The stronger the relation in which the person subsists, the stronger the person’s identity. Unlike Thomas Aquinas, who attributed the status of subsistent relations to the Divine Persons only, Rosmini proposed that the category of ‘subsistent relation’ should equally apply to the status of the human being as ‘person’. Rosmini’s continuous efforts to appreciate the value of the human person resulted in his laying the foundations of personalism, which was in time developed by the succeeding generation of philosophers. The personalist approach worked out by Rosmini contributed not only to the origin of a possibly fullest definition of ‘person,’ but also to the realization that—in the ontological sense—the entire universe is focused on the person. Despite the fact that Rosmini never considered himself a pioneer of personalism, his accomplishments—in particular his idea that the new approach to intellectual research must make the person its main focus—make him the father of the personalist inspiration throughout Europe. Translated by Dorota Chabrajska
    Źródło:
    Ethos; 2016, 29, 4 (116); 23-41
    0860-8024
    Pojawia się w:
    Ethos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znaczenie i aktualność nauki prymasa Stefana Wyszyńskiego o podmiotowości narodu
    Significance and Timeliness of the Teachings of Primate S. Wyszyński on the Personhood of Nations
    Autorzy:
    Kowalczyk, Mirosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1050934.pdf
    Data publikacji:
    2020-03-17
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Stefan Wyszyński
    naród
    naród chrześcijański
    podmiotowość narodu
    Kościół
    personalizm
    osoba społeczna
    antropologia społeczna
    nation
    christian nation
    personhood of nations
    Church
    personalism
    societal person
    societal anthropology
    Opis:
    Według kardynała Stefana Wyszyńskiego naród to najwyższa postać życia społecznego. Ma on swoją tożsamość wewnętrzną, która odróżnia go od innych narodów, przy jednoczesnym współistnieniu z nimi. Świadomość swojej odrębności i wewnętrznej niezależności stanowi właśnie o podmiotowości narodu. Poziom relacji z innymi narodami warunkuje w narodzie chrześcijańskim system wartości ukształtowany na relacjach do Trójcy Świętej.
    According to Cardinal Stefan Wyszyński the nation is the highest form of societal life. It has its own internal identity and individuality which distinguish it from other nations co-existing alongside it. A properly defined identity, built upon the foundation of Christianity, precludes nationalism, since in a Christian nation international relations are conditioned with reference to the Holy Trinity. Polish contemporary society today needs clear points of reference; certainly Cardinal S. Wyszyński’s teaching can be one of them. Poland and, more broadly, Europe, need new impetus in regaining a full awareness of the necessity of bravely upholding fundamental values. The times through which the great Primate led the Church in Poland were difficult, but it was possible not only to defend the community of nation and Church in Poland, but this community also offered a wonderful testimony of faith and of a heroic stance, exemplified by the figures of St. John Paul II, Bl. Jerzy Popiełuszko, and many others. Today a new socio-political situation has arisen in Poland and in Europe. There is war in the east; in the western part of the continent an increasingly more formidable migration crisis has been ignited; everywhere there can be seen a spiritual, moral, crisis, an identity crisis. All of this is telling us that it is necessary to return to fundamental values, built on the basis of Christianity and ancient culture. It is these values which were the very core of the socio-anthropological thought of Cardinal Wyszyński, especially his teaching on Christian nationhood. The Primate emphasizes not only the significance and human dignity of the individual person, but also points to the collective, the community, as an organic society, forming a personal reality, indirectly created by God. In his preaching Cardinal Wyszyński created an original concept of the personhood of a society, which is subject to – just as is an individual person – all the laws of the salvation history process.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2018, 12, 2; 117-127
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies