Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "natura ludzka" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Projektowanie osób? O depersonalizacji człowieka we współczesnym transhumanizmie
    Designing Persons? On Depersonalisation of the Human Being in Modern Transhumanism
    Autorzy:
    FERDYNUS, Ks. Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047072.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-13
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    depersonalizacja, transhumanizm, natura ludzka, biomedyczne doskonalenie
    depersonalisation, transhumanism, human nature, biomedical enhancement
    Opis:
    Osiągnięcia nauk biomedycznych pozwalają obecnie ingerować w naturę ludzką w stopniu, w jakim wcześniej nie było to możliwe. Zwolennicy takich działań, zwłaszcza transhumaniści, starają się przekonywać, że kierunek ingerencji wyznaczony przez postęp technologiczny jest nieuchronny, a wszelkie wątpliwości związane z biomedycznym doskonaleniem człowieka okazują się pozbawione wystarczających racji. Celem artykułu jest próba rozważenia, czy realizacja zgłaszanego przez transhumanistów postulatu przekształcenia człowieka w postczłowieka stanowiłaby akt depersonalizacji. Przeprowadzone analizy pokazują, że można tu mówić o depersonalizacji w dwojakim sensie: o próbie zanegowania właściwego i pełnowartościowego odniesienia do osoby (a więc o deprecjonowaniu miłości bezwarunkowej) oraz o instrumentalizacji ludzkiego życia.
    Achievements of biomedical science allow us to interfere with human nature to a larger extent than ever before. Supporters of such activities, especially transhumanists, hold that technological progress determines an inevitable direction of such interference and all doubts related to biomedical improvement of the human being lack sufficient grounds. The article considers whether the transhumanist demand for a transformation of the human being into the ‘post-human’ being involves depersonalisation. The conducted analyses show that in the case of transhumanism we would be dealing with twofold depersonalisation of the human being: firstly, the transhumanist postulates jeopardize the attitude of unconditional love, which is the only proper attitude towards the human person, and, secondly, they objectify human life, which as such is unobjectifiable.
    Źródło:
    Ethos; 2016, 29, 4 (116); 188-200
    0860-8024
    Pojawia się w:
    Ethos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Natura ludzka jako zagubiona owca w nauczaniu Ojców Kościoła
    Human nature as the lost sheep according to the Fathers of the Church
    Autorzy:
    Przyszychowska, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612272.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Ojcowie Kościoła
    natura ludzka
    zagubiona owca
    Fathers of the Church
    human nature
    lost sheep
    Opis:
    It may seem that the main goal of the parable of the lost sheep (Mt 18, 12-14; Lk 15, 4-7) is to make us aware how much God loves sinners and how deeply He wants to regain them. The Fathers of the Church, of course, knew that kind of interpretation, nevertheless very early in history they started to apply a completely different explanation to the lost and found sheep. Already in the 2nd century we can find the statement that the sheep is not a single sinner but the entire human nature, which got lost through the original sin committed by Adam and was found and renewed thanks to the incarnation of God’s Son. In the Antiquity, it was universally believed that human life had a common dimension. That belief was a great part of ancient philosophy as well as the biblical tradition. Some of the Fathers understood the communion even deeper than others as they imagined the humanity as a living organic entity. The concept of the ontological unity of human nature was developed mostly by three Fathers: Irenaeus (2nd century), Methodius of Olympus (died c. 311) and Gregory of Nyssa (died c. 394). All three of them used the parable of the lost sheep as an example that could explain this doctrine. Besides, two more Fathers, Origen and Ambrose of Milan, spoke about the unity of the humanity when they explained the parable of the lost sheep, though their interpretation of this unity is completely different. However all five Fathers have something in common, which allows me to compare their deliberations on the parable together.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2012, 57; 521-533
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Optymizm antropologiczny w świetle nauki o grzechu pierworodnym
    Anthropological Optimism in the Perspective of the Perspective of the Doctrine of Original Sin
    Autorzy:
    Przyślak, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1050489.pdf
    Data publikacji:
    2021-02-02
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    antropologia
    transhumanizm
    grzech pierworodny
    natura ludzka
    optymizm antropologiczny
    osoba ludzka
    anthropology
    transhumanism
    original sin
    human nature
    anthropological optimism
    the human person
    Opis:
    Grzech pierworodny zniszczył naturę ludzką. Człowiek odkupiony przez Chrystusa ponosi ciągle konsekwencje tego zepsucia. Obserwując jednak współczesne społeczeństwo, można jednak odnieść wrażenie, że wielu myślicieli i naukowców zdaje się nie pojmować, czym w istocie są konsekwencje grzechu pierworodnego, przez co popadają w zbytni optymizm. Optymizm ten został nazwany przez autora optymizmem antropologicznym. Prezentując trzy przejawy tegoż optymizmu, autor szukał odpowiedzi na pytanie, czy nauka o grzechu pierworodnym wpływa jakoś na pojmowanie go i czy może ona pomóc ten optymizm ocenić. Stosując dostępne sobie metody, autor doszedł do wniosku, że prezentowany przez niego nurt myślowy stoi w sprzeczności z nauką o grzechu pierworodnym, co stanowi o jego fałszywości. Wynika stąd, że praktyczne zaaplikowanie optymizmu antropologicznego może prowadzić do poniżenia godności osoby ludzkiej, niezrównoważonego rozwoju człowieka, ustanawiania praw niezgodnych z właściwą godnością człowieka. Autor zauważa ostatecznie, że obecna sytuacja społeczna, wynikająca w dużej mierze z praktycznego wykorzystania idei optymizmu antropologicznego, wymaga ciągłego pogłębiania i odważnego przeciwstawiania się jej.
    Original sin has destroyed human nature. Man redeemed by Christ is constantly suffering the consequences of this corruption. However, observing modern society, one can get the impression that many thinkers and scientists do not seem to understand what the consequences of original sin are, and thus fall into too optimism. This optimism was called by the author anthropological optimism. Presenting three manifestations of this optimism, the author sought the answer to the question whether the science of original sin somehow influences its understanding and whether it can help to assess this optimism. Using the methods available to him, the author came to the conclusion that the current of his thought contradicts the science of original sin, which constitutes its falsehood. It follows that the practical application of anthropological optimism can lead to humiliation of the dignity of the human person, unsustainable human development, and the establishment of rights incompatible with the proper human dignity. The author finally notes that the current social situation, which is largely due to the practical use of the idea of anthropological optimism, requires constant deepening and courageous opposition to it.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2020, 14, 2; 123-149
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ontyczne konsekwencje grzechu Adama w ujęciu Maksyma Wyznawcy
    Ontical consequences of Adam’s fall – Maximus the Confessor’s interpretation
    Autorzy:
    Kochańczyk-Bonińska, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613086.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Maksym Wyznawca
    grzech pierworodny
    grzech Adama
    natura ludzka
    afekty
    Maximus the Confessor
    original sin
    Adam’s sin
    human nature
    passibility
    Opis:
    Maximus the Confessor points out that Adam’s sin totally changed the mode of existence of human nature, which has since been proliferated via procreation involving sensual pleasure. The focus on sensual pleasure is the primary consequence of Adam’s sin. Sensual experiences are not sinful as such though they are particularly vulnerable to Satan’s temptations. It is particularly dangerous when our will is weakened and inclined to choose evil. That is why Maximus links pleasure with suffering and death which are consequences of Adam’s turning to pleasure – pleasure which at the same time caused his separation from God. Despite of passibility, corruption of will and death, which directly affect human nature, there are other consequences of Adam’s sin that involve the universe as a whole. These are five divisions which destroy harmony in the cosmos: the division between man and woman, created and uncreated, sensual and intelligible, earth and heaven, settled world and paradise.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2013, 59; 295-302
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Problems with the concept of “human nature” in the current philosophical, theological and scientific discourse against a backdrop of a Jonathan Haidt’s research on foundations of morality
    Problem koncepcji “natury ludzkiej” w obecnym filozoficznym, teologicznym i naukowym dyskursie w kontekście badań nad moralnością Jonathana Haidta
    Autorzy:
    Šoltés, Radovan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040963.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    menschliche Natur
    Philosophie
    Theologie
    Sozialpsychologie
    Ethik
    Human nature
    Philosophy
    Theology
    Social psycholgy
    Ethics
    natura ludzka
    filozofia
    teologia
    psychologia społeczna
    etyka
    Opis:
    In Christian ethical and anthropological discourse, the concept of “human nature” represented one of the main criteria from which norms for social and individual ethics derived. The age of Enlightenment brought about a serious criticism of this concept refusing its metaphysical justification. New opinions prevailed in philosophical and scientific discourse of that time. They rejected existence of common anthropological determinants and supported a thesis claiming that people are primarily formed in society and that theconcept of “human nature” entails a risk of abuse of power by promoting only one view of the human being. The presented paper studies the relevance of this concept today and examines it from the perspective of Jonathan Haidt’s social psychology, which, as the author claims, contributes to better understanding of human nature. Standard metaphysical and theological definitions of human nature that prevailed mostly in Christian discourse needs to be extended by including findings from social and exact sciences and use them as a suitable medium for a dialogue in a pluralistic environment, and push the limits of our knowledge about humans.
    W chrześcijańskim dyskursie etycznym i antropologicznym koncepcja „natury ludzkiej” stanowi jedno z głównych kryteriów, z którym pochodzą normy etyki społecznej i indywidualnej. Epoka Oświecenia była związana z poważną krytyką tego konceptu, odrzucając jego metafizyczne uzasadnienie. Nowe koncepcje przeważały w filozoficznym i naukowym dyskursie tamtej epoki. Odrzucono istnienie wspólnych antropologicznych determinant i zaczęto opowiadać się za tezą, iż istoty ludzkie są przede wszystkim formowane przez społeczeństwo oraz że koncepcja „ludzkiej natury” zawiera w sobie ryzyko nadużycia władzy, promując tylko jedną wizję człowieka. Niniejszy artykuł zawiera analizę tego konceptu we współczesnej dyskusji, sięgając po perspektywę psychologii społecznej Jonathana Haidta, która, jak twierdzi jej twórca, pozwala lepiej zrozumieć ludzką naturę. Standardowa metafizyczna i teologiczna definicja ludzkiej natury, która dominuje w dyskursie chrześcijańskim, musi być poszerzona poprzez dokonania nauk społecznych i ścisłych. Mogą one stać się odpowiednim środkiem do podjęcia dialogu z pluralistycznym otoczeniem i poszerzyć granice poznania ludzkiej natury.
    Im christlichen, ethischen und anthropologischen Diskurs stellt das Konzept der „menschlichen Natur“ eines der wichtigsten Kriterien da, nach dem sozial- und individualethische Normen formuliert werden. Die Zeit der Aufklärung übte eine ernsthafte Kritik dieses Konzeptes, indem sie seine metaphysischen Grundlagen verwarf. In dieser Zeit wurden im philosophischen und wissenschaftlichen Diskurs andere Konzepte vorgelegt. Gemeinsame anthropologische Determinanten wurden in ihnen verneint und der Menschwurde vor allem als durch die Gesellschaft geformt angesehen. Dazu wird ein dem Konzeptder „menschlichen Natur“ innewohnendes Risiko des Machtmissbrauchs diagnostiziert, wenn nur eine Sicht des menschlichen Wesens bevorzugt wird. Der vorliegende Artikel untersucht die heutige Relevanz dieses Konzeptes aus der Perspektive der Jonathan Haidtʼ Sozialpsychologie, die – wie der Autor behauptet – zum besseren Verständnis menschlichen Natur beiträgt. Die meisten metaphysischen und theologischen Definitionen der menschlichen Natur, welche vor allem im christlichen Diskurs dominieren, müssen durch Ergebnisse der Sozial- und Naturwissenschaften erweitert werden. Diese sollen zu einem geeignetenMedium für einen Dialog in der pluralistischen Umgebung werden und die Grenzen des Wissens über das menschlichen Wesens durchbrechen.
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2019, 14; 174-186
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obrona integralnego człowieczeństwa Chrystusa przeciw apolinaryzmowi w dziełach Epifaniusza z Salaminy
    Defence of the integrity of Christ’s human nature against Apollinarism in the writings of Epiphanius of Salamis
    Autorzy:
    Pancerz, Roland Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612938.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Epifaniusz z Salaminy
    chrystologia
    apolinaryzm
    natura ludzka Chrystusa
    ludzkie uczucia i wiedza Chrystusa
    jedność Wcielonego Słowa
    Epiphanius of Salamis
    Christology
    Apollinarism
    Christ’s human nature
    the human feelings and knowledge of Christ
    unity of the incarnate Logos
    Opis:
    Epiphanius of Salamis was one of the Church Fathers, who reacted resolutely against incorrect Christology of Apollinaris of Laodicea. The latter asserted that the divine Logos took the place of Christ’s human mind (noàj). In the beginning, the bishop of Salamis tackled the problem of Christ’s human body, since – as he told himself – followers of Apollinaris, that arrived in Cyprus, put about incorrect doctrine on the Saviour’s body. Among other things, they asserted it was consubstantial with his godhead. Beyond doubt, this idea constituted a deformation of the original thought of Apollinaris. Anyway, Epiphanius opposing that error took up again expressions, which had been employed before by the Apostolic Fathers and Apologists in the fight against Docetism. Besides, Epiphanius told that some followers of Apollinaris denied the existence of Christ’s human soul (yuc»). Also in this matter, in all probability, we come across a deformation of the original doctrine of the bishop of Laodicea. A real controversy with Apollinaris was the defence of the human mind of the Saviour. Epiphanius emphasized that He becoming man took all components of human nature: “body, soul, mind and everything that man is”, in accordance with the axiom “What is not assumed is not saved” (Quod non assumptum, non sanatum). A proof of the integrity of human nature was the reasonable human feelings the Saviour experienced (hunger, tiredness, sorrow, anxiety) as well as knowledge he had to gain partly from experience, which was witnessed by Luke 2, 52. In the latter question, the bishop of Salamis was a forerunner of contemporary Christology. The fact that Epiphanius admitted a complete human nature in Christ didn’t bring dividing the incarnate Logos into two persons. Although the bishop of Salamis didn’t use technical terms for the one person of Jesus Christ, he outlined nonetheless the idea of the hypostatic union in his own words, as well as through employing the rule of the communicatio idiomatum. The ontological union of the divine Logos with his human nature assured Christ’s holiness, too.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2017, 68; 253-269
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kobieta w „teologii ciała” Jana Pawła II
    Woman in John Paul IIs "Theology of Body"
    Autorzy:
    Kunka, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1622804.pdf
    Data publikacji:
    2015-08-29
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    teologia ciała
    adekwatna antropologia
    natura ludzka
    kobieta
    obraz człowieka
    “pierwotna samotność”
    “pierwotna jedność”
    “pierwotna nagość”
    wstyd
    geniusz kobiecy
    Theology of the Body
    adequate anthropology
    human nature
    woman
    image of God
    "original solitude"
    "original unity"
    "original nakedness"
    shame
    women's genius
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie obrazu kobiety w „teologii ciała” Jana Pawła II. Znakiem naszych czasów jest próba relatywizowania znaczenia natury człowieka w imię równości między mężczyzną i kobietą. Wydaje się, że najbardziej satysfakcjonująca odpowiedź na tego rodzaju podejście może być dana poprzez wyjaśnienie prawdziwego znaczenia natury ludzkiej ucieleśnionej w mężczyźnie i kobiecie. Po opisaniu podstaw chrześcijańskiej antropologii, zaprezentowanych przez Jana Pawła II podczas środowych katechez na temat teologii ciała, artykuł ukazuje specyfikę ludzkiej natury związanej z obrazem Bożym w nas. Następnie autor przytacza pierwotne ludzkie doświadczenia jak samotność, jedność i nagość. Każde z nich objawia głębię tajemnicy ludzkiej natury, która jest taka sama u mężczyzny i kobiety, chociaż wyraża się na dwa różne sposoby. Kobieta, uczestnicząc wraz z mężczyzną we wspólnej ludzkiej naturze, ukazuje specyfikę związaną z jej „geniuszem”, którym się dzieli przeżywając swoje życie jako dar i ofiarę dla innych.
    The purpose of the present article is to present the theme ofwoman in John Paul II's "theology ofbody". The sign of our times is an attempt to relativize the importance of human's nature in the name of equality between man and woman. It seems that the most satisfying answer to this approach may be given by explaining the true meaning of the human nature embodied in male and female. After having described the foundations of the Christian anthropology, which were exposed by John Paul II in his Wednesday catecheses on the theology ofbody, the artide envisages the specificity of the human nature bound to the idea of the divine image in man. Subsequently, the autbor depicts the primary human experiences: loneliness, unity and nakedness. Each of them reveals the depths of the human nature's mystery which is the same formale and female, even if it is expressed in two different ways. Woman participating together with man in the same nature has nevertheless her proper speciticity bound to her "genie" which she shares by living ber life as a gift and offering herself to others.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2011, 19; 247-272
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies