Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "naprawienie szkody." wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Pojęcie stosownego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a jego rynkowy charakter
A term of “respective remuneration” referred to in article 79 paragraph 1 of Polish Copyright Law (Act of 4 February 1994 on Copyright and Related Rights) and its market-based character
Autorzy:
Maryniak, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046446.pdf
Data publikacji:
2020-10-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
stosowne wynagrodzenie
naruszenie prawa autorskiego
naprawienie szkody.
respective remuneration
copyright infringement
compensation for damage
Opis:
Autor niniejszego artykułu podejmuje próbę ustalenia prawidłowej definicji „stosownego wynagrodzenia”, o którym mowa w art. 79 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Mimo iż, prima facie, w orzecznictwie przedmiotowe pojęcie jest rozumiane jednolicie, to jednak przy bardziej szczegółowej analizie poszczególnych orzeczeń można dostrzec, że sądy podejmują rozstrzygnięcia, biorąc pod uwagę różne czynniki – determinujące ostateczną wysokość wynagrodzenia, jaką zobowiązany jest zapłacić naruszyciel. Zazwyczaj wspomniane czynniki mają charakter wyłącznie obiektywny (np. cena egzemplarza utworu), w pewnych przypadkach cechują się jednak charakterem subiektywnym (np. relacje łączące naruszyciela i twórcę, motywy działania naruszyciela, etc.). Autor niniejszego artykułu udziela odpowiedzi na pytanie, czy pojęcie „stosownego wynagrodzenia” jest tożsame z pojęciem „rynkowego wynagrodzenia”, oraz formułuje podstawy autorskiej metody ustalenia wysokości stosownego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 79 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którą można określić jako metodę „obiektywno-subiektywną”.
In this article its author tries to find a proper definition of “respective remuneration” referred to in article 79 paragraph 1 of Polish Copyright Law (Act of 4 February 1994 on Copyright and Related Rights). Although, prima facie, in the case law this term is understood uniformly, while analysing in detail the different cases of copyright infringement it is noticeable that the judgments are based on various factors, which eventually influence the final amount of remuneration defendant must pay. These factors are usually objective (such as prices for a copy of work) but sometimes they might be also subjective (for instance: the relations between defendant and author, the motives of defendants infringement, etc.). The author of this article answers the question whether the term “respective remuneration” means the same as “market remuneration” (market prices) and proposes the original method of calculating a respective remuneration referred to in article 79 of Polish Copyright Law, called “objective-subjective method”.
Źródło:
Zeszyty Naukowe KUL; 2018, 61, 1; 53-67
0044-4405
2543-9715
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Accident Compensation System – jako przykład systemu naprawienia szkody na osobie w Nowej Zelandii – wybrane zagadnienia w ujęciu historycznym
Accident Compensation System – as an Example of a Personal Injury Compensation System in New Zealand – Selected Issues in Historical Perspective
Autorzy:
Biały, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046799.pdf
Data publikacji:
2019-09-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
naprawienie szkody
szkoda na osobie
wypadek przy pracy
zdarzenie drogowe
compensation
personal injury
accident at work
traffic incident
Opis:
Problematyka przedstawiona w niniejszym opracowaniu ma charakter historyczny i stanowi wstęp do kolejnych opracowań szczegółowych. Jej celem jest przedstawienie zarysu kształtowania się systemu naprawienia szkody na osobie doznanej przede wszystkim w związku z wykonywaniem pracy lub uszkodzeniem ciała będącego następstwem zdarzenia drogowego w Nowej Zelandii. Nie są to oczywiście jedyne sytuacje uzasadniające wystąpienie przez poszkodowanego z roszczeniem o wypłatę świadczeń, ale z całą pewnością stanowiące kategorię centralną. W opracowaniu wskazano na kontekst historyczny, ponieważ nie pozostaje on bez znaczenie na kształt regulacji obecnej. Zasadniczo należy stwierdzić, że przyjęte w 1972 roku rozwiązania, chociaż na zmieniane na przestrzeni lat, zachowały swoją podstawę na której system (Accident Compensation System) opiera się do dnia dzisiejszego.
The issues presented in this study are of historical nature and constitute an introduction to the subsequent detailed research. Its purpose is to present an outline of the development of a compensation system for a person suffered primarily in connection with the performance of work or personal injury resulting from a road accident in New Zealand. These are, of course, not the only situations justifying a claimant’s claim for payment of benefits, but they are certainly a central category. The study indicates the historical context because it is not without significance for the shape of current regulations. Basically, it should be noted that the framework adopted in 1972, although changed over the years, has underlain the contemporary Accident Compensation System.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2019, 3; 7-20
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pursuit of Non-Pecuniary Loss and Pecuniary Damage Compensation for Spoiled Holiday
Autorzy:
May, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/915213.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
zmarnowany urlop, utrata przyjemności z wakacji, utrata wypoczynku, zadośćuczynienie, odszkodowanie, dochodzenie roszczeń, naprawienie szkody niemajątkowej, nienależyte wykonanie umowy
wasted holidays, loss of vacation pleasure , lost leisure, compensation, damages, the pursuit of claims, compensation for non-pecuniary damage, improper performance of the contract
Opis:
Since 1st July, 2018, the provisions of the 24th November, 2017 Act on package travel and linked travel arrangements, which deals with the rights of wronged tourists under the so-called spoiled holiday have been in force. The Act on package travel replaced the previous regulation, resulting from the 29th August 1997 Act on hotel tour leaders and tourist guides services, introducing a much broader scope of liability for entrepreneurs operating in the tourism industry, which was to facilitate the pursuit of claims. The article presents the method of repairing damage for the loss of pleasure from vacation in the previous and applicable legal status. Then, the author presents the course of court proceedings, both when the traveller decides to take group proceedings, as well as when he / she individually brings an action. The author draws attention to the need for the traveller to properly prepare for the civil proceedings due to the burden of proof on him/her, and also discusses the advantages and disadvantages of certain legal solutions.  
Od 1 lipca 2018 r. obowiązują przepisy ustawy z 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych, która reguluje prawa podróżnych za "zmarnowany urlop". Ustawa o imprezach turystycznych zastąpiła poprzednią regulację wynikającą z ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach hotelarskich oraz usługach pilotów wycieczek i przewodników turystycznych, wprowadzając zdecydowanie szerszy zakres odpowiedzialności przedsiębiorców działających w branży turystycznej, co miało ułatwić poszkodowanym dochodzenie roszczeń. W artykule przybliżono sposób naprawiania szkody za utratę przyjemności z wakacji w poprzednim oraz obowiązującym stanie prawnym. Następnie Autorka przedstawiła przebieg postępowania sądowego, zarówno w sytuacji gdy podróżny zdecyduje się na postępowanie grupowe, jak również gdy indywidualnie wytoczy powództwo. Autorka zwraca uwagę na konieczność właściwego przygotowania się przez podróżnego do procesu cywilnego ze względu na spoczywający na nim ciężar dowodu, omawia także wady i zalety poszczególnych rozwiązań prawnych.  
Źródło:
Review of European and Comparative Law; 2020, 40, 1; 163-187
2545-384X
Pojawia się w:
Review of European and Comparative Law
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uwagi do polskiego systemu pozasądowej kompensacji szkód medycznych na tle nowozelandzkiego Injury Prevention, Rehabilitation, and Compensation Act
Remarks on the Polish out-of-court compensation system of medical injuries in the context of the Injury Prevention, Rehabilitation, and Compensation Act
Autorzy:
Białkowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1729453.pdf
Data publikacji:
2021-09-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
zdarzenie medyczne
nowozelandzkie treatment injury
system typu no-fault
alternatywne metody rozwiązywania sporów
naprawienie szkody
szkoda na osobie
błąd medyczny
osoba pośrednio poszkodowana
medical event in Poland
treatment injury in New Zealand
no-fault system
alternative dispute resolution
compensation
personal injury
medical malpractice
indirectly injured entities
Opis:
Dochodzenie przez pacjenta roszczeń związanych ze szkodą doznaną przez niego w toku leczenia napotyka w praktyce liczne trudności, począwszy od tych związanych z udowodnieniem przesłanek odpowiedzialności, na kosztach i długotrwałości procesu skończywszy. W konsekwencji w wielu systemach prawnych na świecie podjęto próby projektowania pozasądowych systemów kompensacyjnych opartych na ubezpieczeniu na rzecz pacjenta albo na funduszu gwarancyjnym mającym zrekompensować doznany przez pacjenta uszczerbek. Celem artykułu jest porównanie najdłużej funkcjonującego systemu typu no-fault, który w Nowej Zelandii w obecnej formie zapewnia naprawienie szkody pacjentom od 1 stycznia 2002 r., oraz działającego od 1 stycznia 2012 r. systemu polskiego. Analiza skupia się na trzech płaszczyznach, tj. konieczności wykazania naruszenia zasad wiedzy medycznej jako przesłanki odpowiedzialności, zakresu definicji zdarzenia medycznego i treatment injury oraz ustalenia kręgu osób posiadających uprawnienie w obu analizowanych systemach do dochodzenia świadczenia odszkodowawczego. Na tym tle sformułowane zostały szczegółowe postulaty de lege ferenda, co do zmiany przepisów ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta dotyczące w szczególności odejścia od konieczności wykazania obiektywnego naruszenia zasad wiedzy medycznej jako przesłanki odpowiedzialności, odejścia od różnicowania szkód powstałych w szpitalach oraz poza nimi, jak i rozszerzenia zakresu definicji zdarzenia medycznego o szkody powstałe w związku z naruszeniem praw pacjenta i szeroko rozumianą profilaktyką leczenia. W artykule proponuje się również rezygnację z ustalenia kręgu podmiotów pośrednio poszkodowanych przez pryzmat posiadania formalnego statusu spadkobiercy na rzecz znanego z przepisów art. 446 § 3 i 4 Kodeksu cywilnego zabiegu polegającego na powiązaniu uprawnienia do dochodzenia świadczenia odszkodowawczego w przypadku śmierci pacjenta z rzeczywistą więzią emocjonalną łączącą zmarłego z wnioskodawcą.
Seeking redress by the patient due to damage sustained by him in the course of treatment encounters numerous difficulties. They range from those related with proving prerequisites of civil liability to costs and duration of the process. As a consequence, many legal systems around the world have attempted to design out-of-court compensation systems based on the first-party insurance of the patient or on a fund whose purpose is to compensate the damage suffered by the patient during treatment. The aim of this article is to compare the longest functioning no-fault system, which in New Zealand in its present form provides redress to patients from 1 January 2002, and the Polish system that has been operating since 1 January  2012. The analysis focuses on three aspects, i.e., the need to demonstrate a violation of the principles of medical knowledge as a premise of liability, the scope of the definition of a medical event and treatment injury, and to establish the group of people authorized in both analyzed systems to claim compensation. Against this background, detailed de lege ferenda postulates have been formulated regarding the amendment of the provisions of the Act on Patient Rights and the Patient’s Rights Ombudsman regarding, in particular, the departure from the need to demonstrate an objective violation of the principles of medical knowledge as a premise for liability, departing from the differentiation of damages incurred in hospitals and outside them, as well as extending the scope of the definition of a medical event to include damages caused in connection with the violation of patient’s rights and broadly understood preventive treatment. The article also proposes resignation from establishing the group of entities indirectly injured through the prism of having the status of heirs in favor of the known from the provisions of art. 446 § 3 and 4 of the Civil Code based on linking the right to claim compensation in the event of the patient’s death with the actual emotional bond between the deceased and the applicant.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2021, 3; 7-28
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies