Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "medical entities" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Wartość czasu pracy w podmiotach leczniczych. Dylematy, uregulowania, społeczno-moralne implikacje
Value of working time in medical entities. Dilemmas, regulations, social and moral implications
Autorzy:
Prüfer, Paweł
Piszczygłowa, Bernadeta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046326.pdf
Data publikacji:
2019-12-18
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Czas
czas pracy
podmiot leczniczy
lekarz
dyżur medyczny
wartości
Time
working time
medicinal entities
doctor
medical duty
values
Opis:
Czas jest zarówno wartością samą w sobie, jak i wartością użyteczną. Podmioty lecznicze korzystają z tej wartości w wieloraki sposób. Czas pracy personelu medycznego, pełnione dyżury oraz czas wypoczynku regulowane są formalnymi przepisami prawa. Wartość czasu pracy uzależniona jest od rodzaju jej wykonywania, podmiotu który ją wykonuje oraz od uwarunkowań oraz kontekstu kulturowo-społecznego. Istotnym elementem określającym wartość czasu pracy jest ostatecznie odniesienie do człowieka jako podmiotu i priorytetu wszelkich działań społecznych. Dotyczy to zarówno szeroko rozumianego dobra lekarzy, jak i pacjentów. Jest to perspektywa etyczna i aksjologiczna, której nie powinno się pomijać w funkcjonowaniu i zarządzaniu podmiotami leczniczymi.
Time is a value in itself and a useful one. Medical entities use this value in many ways. The medical staff`s working time spent carrying out medical duty and rest periods are regulated by formal laws. The value of working time depends on the type of work, the entity that carries it out, as well as the cultural and social context. An important element determining the value of working time is ultimately the reference to the human being as the subject and priority of all social activities. This applies to the broadly understood good of doctors and patients. This is an ethical and axiological perspective that should not be overlooked in the functioning and management of medicinal entities.
Źródło:
Zeszyty Naukowe KUL; 2019, 62, 4; 117-131
0044-4405
2543-9715
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uwagi do polskiego systemu pozasądowej kompensacji szkód medycznych na tle nowozelandzkiego Injury Prevention, Rehabilitation, and Compensation Act
Remarks on the Polish out-of-court compensation system of medical injuries in the context of the Injury Prevention, Rehabilitation, and Compensation Act
Autorzy:
Białkowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1729453.pdf
Data publikacji:
2021-09-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
zdarzenie medyczne
nowozelandzkie treatment injury
system typu no-fault
alternatywne metody rozwiązywania sporów
naprawienie szkody
szkoda na osobie
błąd medyczny
osoba pośrednio poszkodowana
medical event in Poland
treatment injury in New Zealand
no-fault system
alternative dispute resolution
compensation
personal injury
medical malpractice
indirectly injured entities
Opis:
Dochodzenie przez pacjenta roszczeń związanych ze szkodą doznaną przez niego w toku leczenia napotyka w praktyce liczne trudności, począwszy od tych związanych z udowodnieniem przesłanek odpowiedzialności, na kosztach i długotrwałości procesu skończywszy. W konsekwencji w wielu systemach prawnych na świecie podjęto próby projektowania pozasądowych systemów kompensacyjnych opartych na ubezpieczeniu na rzecz pacjenta albo na funduszu gwarancyjnym mającym zrekompensować doznany przez pacjenta uszczerbek. Celem artykułu jest porównanie najdłużej funkcjonującego systemu typu no-fault, który w Nowej Zelandii w obecnej formie zapewnia naprawienie szkody pacjentom od 1 stycznia 2002 r., oraz działającego od 1 stycznia 2012 r. systemu polskiego. Analiza skupia się na trzech płaszczyznach, tj. konieczności wykazania naruszenia zasad wiedzy medycznej jako przesłanki odpowiedzialności, zakresu definicji zdarzenia medycznego i treatment injury oraz ustalenia kręgu osób posiadających uprawnienie w obu analizowanych systemach do dochodzenia świadczenia odszkodowawczego. Na tym tle sformułowane zostały szczegółowe postulaty de lege ferenda, co do zmiany przepisów ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta dotyczące w szczególności odejścia od konieczności wykazania obiektywnego naruszenia zasad wiedzy medycznej jako przesłanki odpowiedzialności, odejścia od różnicowania szkód powstałych w szpitalach oraz poza nimi, jak i rozszerzenia zakresu definicji zdarzenia medycznego o szkody powstałe w związku z naruszeniem praw pacjenta i szeroko rozumianą profilaktyką leczenia. W artykule proponuje się również rezygnację z ustalenia kręgu podmiotów pośrednio poszkodowanych przez pryzmat posiadania formalnego statusu spadkobiercy na rzecz znanego z przepisów art. 446 § 3 i 4 Kodeksu cywilnego zabiegu polegającego na powiązaniu uprawnienia do dochodzenia świadczenia odszkodowawczego w przypadku śmierci pacjenta z rzeczywistą więzią emocjonalną łączącą zmarłego z wnioskodawcą.
Seeking redress by the patient due to damage sustained by him in the course of treatment encounters numerous difficulties. They range from those related with proving prerequisites of civil liability to costs and duration of the process. As a consequence, many legal systems around the world have attempted to design out-of-court compensation systems based on the first-party insurance of the patient or on a fund whose purpose is to compensate the damage suffered by the patient during treatment. The aim of this article is to compare the longest functioning no-fault system, which in New Zealand in its present form provides redress to patients from 1 January 2002, and the Polish system that has been operating since 1 January  2012. The analysis focuses on three aspects, i.e., the need to demonstrate a violation of the principles of medical knowledge as a premise of liability, the scope of the definition of a medical event and treatment injury, and to establish the group of people authorized in both analyzed systems to claim compensation. Against this background, detailed de lege ferenda postulates have been formulated regarding the amendment of the provisions of the Act on Patient Rights and the Patient’s Rights Ombudsman regarding, in particular, the departure from the need to demonstrate an objective violation of the principles of medical knowledge as a premise for liability, departing from the differentiation of damages incurred in hospitals and outside them, as well as extending the scope of the definition of a medical event to include damages caused in connection with the violation of patient’s rights and broadly understood preventive treatment. The article also proposes resignation from establishing the group of entities indirectly injured through the prism of having the status of heirs in favor of the known from the provisions of art. 446 § 3 and 4 of the Civil Code based on linking the right to claim compensation in the event of the patient’s death with the actual emotional bond between the deceased and the applicant.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2021, 3; 7-28
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies