Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "decyzja" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Decyzja administracyjna jako forma sprawowania nadzoru nad uchwałami organów stanowiących instytutu badawczego
    Administrative decision as a form of supervision over resolutions of authorities constituting a research institute
    Autorzy:
    Dytko, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046931.pdf
    Data publikacji:
    2018-03-11
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    instytut badawczy
    nadzór
    decyzja administracyjna
    research institute
    supervision
    administrative decision
    Opis:
    Instytuty badawcze wpisują się w szeroko pojęty system nauki w Polsce. Są jednostkami organizacyjnymi wyodrębnionym organizacyjnie i finansowo – posiadającymi osobowość prawną. Działalność instytutu opiera się na statucie, zaś do jego organów należą: dyrektor i rada naukowa, która podejmuje uchwały w istotnych sprawach związanych z działalnością instytutu. Uchwały rady naukowej instytutu badawczego podlegają nadzorowi właściwego ministra, który w ramach ingerencji nadzorczej może uchylić w części lub w całości uchwałę rady. Nadzór nad działalnością uchwałodawczą rad naukowych instytutów badawczych wyraża się w formie decyzji administracyjnej, która podlega weryfikacji w trybie ponownego rozpatrzenia sprawy oraz w trybie skargi sądowoadministracyjnej. Jedynym kryterium nadzoru nad uchwałami rad naukowych instytutów badawczych jest legalność – zgodność z powszechnie obowiązującym prawem oraz statutem instytutu. Legalność jest także punktem odniesienia przy weryfikacji decyzji nadzorczych nad uchwałami rad naukowych, czy to w trybie administracyjnym czy to w trybie sądowej kontroli. W tym ostatnim wypadku organ nadzoru może skorzystać z uprawnienia samokontrolnego.            
    Research institutes are filled into widely understood science system in Poland. They are organizational units separated organizationally and financially – having legal personality. Activities of a institute is based on the statute and its organs include: director and science council which adopts resolutions in important matters related to institute tasks. The resolutions of science council of research institute are subject of supervision of competent minister who, in the course of supervisory interference can repeal in part or entirely the resolution of the council. The supervision on legislative activity of science councils of research institutes is expressed in forms of administrative decision which is a subject to review by means of a reconsideration of the case and by a court-administrative complaint. The only criterion of supervision on science council resolutions of research institutes is the legality – compliance with universally applicable law and the statute of the institute. Legality is also the point of reference during verification of supervisory decisions over the resolutions of scientific councils, whether in administrative procedure or juridical control. In the latter case, the supervisory authority may exercise the right of self-control.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2018, 1; 37-56
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Brak możliwości wypowiadania się przez organ odwoławczy w decyzji kasacyjnej wydanej na podstawie art. 138 § 2 K.p.a. o ewentualnym naruszeniu prawa materialnego lub interesu prawnego strony skarżącej
    Inability to make an appeal by the appeal body in a cassation decision issued pursuant to art. 138 § 2 of the Code of Administrative Procedure of a possible violation of the substantive law or the legal interest of the party to administrative proceedings.
    Autorzy:
    Zdyb, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1730109.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-28
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    postępowanie administracyjne
    decyzje organu odwoławczego
    decyzja kasacyjna
    administrative proceedings
    decisions of the appeal body
    cassation decision
    Opis:
    W glosowanym wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego poruszono problem wypowiadania się przez organ odwoławczy w decyzji kasacyjnej wydanej na podstawie art. 138 § 2 K.p.a. w przedmiocie ewentualnego naruszenia prawa materialnego lub interesu prawnego strony skarżącej przez organ pierwszej instancji. NSA słusznie zauważył, że na podstawie tego artykułu organ odwoławczy nie rozstrzyga o meritum sprawy, nie przeprowadza merytorycznej kontroli decyzji wydanej przez organ pierwszej instancji, gdyż wydając decyzję kasacyjną (która ma charakter formalny), wskazuje na konieczność przeprowadzenia w określonym zakresie lub w całości postępowania wyjaśniającego, celem poczynienia ustaleń niezbędnych do prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy. W tej sytuacji organ odwoławczy nie może wypowiadać się o ewentualnym naruszeniu prawa materialnego lub interesu prawnego strony skarżącej. Decyzja kasacyjna nie może bowiem spowodować niekorzyści „materialnej” dla strony.
    The commentary presents the analysis of the judgment of the Supreme Administrative Court of 17 April 2018, II OSK 1781/17, which concerns the pronounce making an appeal by the appeal body in a cassation decision issued pursuant to art. 138 § 2 of the Code of Administrative Procedure on the possible violation of the substantive law or the legal interest of the party to administrative proceedings by the first-instance decision-maker. The Supreme Administrative Court rightly noted that on the basis of this article, the appeal body does not decide on the merits of the case and does not carry out substantive control of the decision issued by the first instance body because by issuing a cassation decision (which has a formal nature) it indicates the necessity to carry out explanatory proceedings in a given scope or in its entirety, in order to make the necessary arrangements for the correct settlement of the case. In this situation, the appeal body cannot comment on a possible violation of the substantive law or the legal interest of the party to administrative proceedings. A cassation decision may not cause material disadvantage for the party.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2021, 3; 307-320
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pokój - zawsze dostępny? (Ap 1,4; 6,4)
    Peace – Always Accessible? (Rev 1:4; 6:4)
    Autorzy:
    Nowińska, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1621438.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-01
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Pokój
    relacja
    dar
    decyzja
    panowanie
    wrogość
    sens
    Apokalipsa
    peace
    relationship
    gift
    decision
    reign
    hostility
    sense/meaning
    Opis:
    Autor natchniony Apokalipsy św. Jana dwukrotnie przywołuje pojęcie pokoju – w Ap 1,4 i 6,4. Analiza ukazuje istniejące między tymi fragmentami powiązania semantyczne. Bóg zostaje przedstawiony jako posiadający i oferujący pokój człowiekowi, jak również dopuszczający usunięcie go z ziemi. Powiązanie pokoju z miłością uzależnia jego posiadanie od przyjęcia Bożej charis (Ap 1,4), a zarazem lokując go na pozycji owocu takiej relacji wskazuje, że tam, gdzie nie ma pokoju nie będzie też miłości ofiarowywanej drugiemu człowiekowi, a jedynie wrogość (Ap 6,4). Autor natchniony wzmacnia przekonanie dotyczące wagi pokoju wprowadzając obrazy Ap 7,15b-17; Ap 21,1-22,5, które swoją sensorycznością kreują w odbiorcy doświadczenie. Personalizm odniesień podkreśla wagę ludzkiej decyzji w przyjęciu/podjęciu/zwróceniu się do Boga o ten dar.
    There are two passages in the Book of Revelation where the author evokes the subject of peace (Rev 1:4; 6:4) and, through analysis, we can detect semantic connections between them. God is presented as the source and owner of peace, offering it to human beings (Rev 1:4). Then again, God also allows the second horseman, after the breaking of the seal, to take peace from the earth (Rev 6:4). The union between peace and love/mercy is dependent upon receiving charis from God (Rev 6:4), the result being peace in the world and in the human heart. It implies the need to love one another, with the lack of it leading to hostility (Rev 6:4). The author strengthened that reflection by a series of sensory depictions of peace, in Rev 7:15b-17 and Rev 21:1–22:5, where peace is manifested as an internal experience. On a personal level, the emphasis lies on the value of an individual's decision to turn to God and thus receive the blessings of peace.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2016, 30; 195-210
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The principles of issuing a crucial decision (selected problems)
    Zasady wydawania decyzji zasadniczej (zagadnienia wybrane)
    Принципы выдачи фундаментального решения (избранные вопросы)
    Принципи видачі основного рішення (вибрані питання)
    Autorzy:
    Dubiński, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/33362292.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    ключове рішення
    атомна електростанція
    дискреційність адміністрації
    ключевое решение
    атомная электростанция
    усмотрение администрации
    kluczowa decyzja
    elektrownia jądrowa
    uznanie administracji
    a crucial decision
    a nuclear power plant
    administration’s discretion
    Opis:
    The erection and commissioning of a nuclear power plant requires a number of administrative procedures. At the same time, in the majority of cases, it concerns proceedings that are mainly regulated outside the provisions on nuclear energy, and thus have already been discussed many times in the doctrine (e.g. cases regarding the building permit). Against the background of the above, the procedure for issuing a crucial decision stands out. This is because this decision is not present outside the regulations concerning nuclear energy. However, it should be noted that the decision in question is of key importance as far as the possibility of starting the construction and operation of nuclear power is concerned. Thus it is surprising that the manner in which this ruling is regulated does not allow for determining such basic issues as the character of the crucial decision or the premises for issuing it. The goal of this study is to solve these dilemmas. The adopted research method is the dogmatic and legal method. On the basis of the conducted analysis, it was established that in the current legal status, the crucial decision is of a binding nature, and the premises for its issuance are included in Article 22 Section 3 of the Act of 29 June 2011 on preparing and implementing investments in the field of nuclear power facilities and accompanying investments. It should be added that the presented results of the interpretative analysis are inconsistent with the position of the doctrine. In the literature, it is assumed that the crucial decision has a discretionary (‘political’) character. Moreover, the wording of the aforementioned act does not specify the conditions for issuing a crucial decision. Instead, it is suggested to look for them within the so-called legislative materials.
    Будівництво та введення в експлуатацію атомної електростанції потребує низки адміністративних процедур. Переважна більшість із них регулювалася поза ядерним законодавством, і тому вони неодноразово були предметом доктринального аналізу (наприклад, провадження щодо видачі дозволу на будівництво). На фоні викладеного виділяється провадження щодо винесення основного рішення. Це пояснюється тим, що це рішення не виходить за межі нормативних актів щодо атомної енергетики. Слід підкреслити, що дане рішення має ключове значення для можливості початку будівництва та експлуатації атомної енергетики. Тому здивування може викликати факт, що спосіб регулювання цієї проблеми не дозволяє визначити такі принципові питання, як характер зазначеного рішення чи підстави для його винесення. Метою дослідження є вирішення цих дилем. Застосованим методом дослідження є догматично-правовий метод. У ході аналізу встановлено, що в чинному правовому статусі основне рішення є обов’язковим, а передумови для його винесення містяться у ст. 22 абз. 3 Закону від 29 червня 2011 року про підготовку та здійснення інвестицій в плані об’єктів ядерної енергетики та супутніх інвестицій. Слід додати, що наведені результати інтерпретаційного аналізу не відповідають позиції доктрини. У літературі передбачається, що основне рішення має дискреційний («політичний») характер, а зміст згаданого вище Законy не визначає умов видачі ключового рішення. Натомість пропонується шукати їх у т. зв. законодавчих матеріалах.
    Строительство и ввод в эксплуатацию атомной электростанции требует выполнения ряда административных процедур. Подавляющее большинство из них регулируется вне рамок ядерного права и, как таковое, неоднократно становилось предметом доктринального анализа (например, процедура выдачи разрешения на строительство). На фоне вышесказанного выделяется процедура выдачи фундаментального решения. Это связано с тем, что данное решение не существует вне нормативных актов по атомной энергетике. Следует подчеркнуть, что это решение является решающим для возможности начала строительства и эксплуатации атомной энергетики. Поэтому может вызвать удивление, что порядок регулирования данного решения не позволяет определить такие основные вопросы, как природа данного решения или предпосылки для его принятия. Данное исследование направлено на разрешение этих дилемм. В качестве метода исследования принят догматико-правовой метод. В ходе анализа было установлено, что в современном правовом государстве фундаментальное решение носит обязательный характер, а предпосылки для его выдачи содержатся в статье 22.3 закона от 29 июня 2011 года «О подготовке и осуществлении инвестиций в объекты атомной энергетики и сопутствующие инвестиции». Следует добавить, что представленные результаты интерпретационного анализа не согласуются с позицией доктрины. Действительно, в литературе предполагается, что фундаментальное решение носит дискреционный («политический») характер, а содержание вышеупомянутого закона не определяет предпосылки для принятия ключевого решения. Вместо этого предлагается искать их в так называемых законодательных материалах.
    Zbudowanie i uruchomienie elektrowni jądrowej wymaga przeprowadzenia szeregu postępowań administracyjnych. Znakomita większość z nich została uregulowana poza prawem jądrowym, a w związku z tym wielokrotnie stanowiły one przedmiot analiz doktryny (np. postępowanie w sprawie wydania pozwolenia na budowę). Na tle powyższego wyróżnia się procedura dotycząca wydawania decyzji zasadniczej. Dzieje się tak dlatego, że decyzja ta nie występuje poza regulacjami dotyczącymi energetyki jądrowej. Należy podkreślić, że przedmiotowa decyzja ma kluczowe znaczenie dla możliwości rozpoczęcia budowy i eksploatacji energetyki jądrowej. Może więc dziwić fakt, że sposób uregulowania tego rozstrzygnięcia nie pozwala na ustalenie tak podstawowych kwestii, jak charakter rzeczonej decyzji czy też przesłanki jej wydania. Celem badania jest rozwiązanie tych dylematów. Przyjętą metodą badawczą jest metoda dogmatyczno-prawna. W toku analizy ustalono, że w obecnym stanie prawnym decyzja zasadnicza ma charakter związany, a przesłanki jej wydania zawiera art. 22 ust. 3 ustawy z dnia 29 czerwca 2011 r. o przygotowaniu i realizacji inwestycji w zakresie obiektów energetyki jądrowej oraz inwestycji towarzyszących. Należy dodać, że przedstawione wyniki analizy interpretacyjnej są niezgodne ze stanowiskiem doktryny. W literaturze przyjmuje się bowiem, że decyzja zasadnicza ma charakter uznaniowy („polityczny”), a treść ww. ustawy nie precyzuje przesłanek wydania kluczowej decyzji. Zamiast tego sugeruje się poszukiwanie ich w tzw. materiałach legislacyjnych.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2023, 3; 41-57
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Konsensualne formy działań administracyjnoprawnych zastępujące lub uzupełniające decyzje administracyjne
    Consensual forms of administrative-legal actions replacing or supplementing administrative decisions
    Autorzy:
    Kamiński, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046418.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-25
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    prawne formy działania administracji publicznej
    konsensualne formy działania w prawie administracyjnym
    decyzja administracyjna
    ugoda administracyjna
    umowa cywilnoprawna w działaniach administracji publicznej
    legal forms of public administration actions
    consensual forms of actions in administrative law
    administrative decision
    administrative settlement
    civil law agreement in public administration activities
    Opis:
    Opracowanie zostało poświęcone problematyce konsensualnych form działań organów administracji publicznej lub podmiotów prywatnych, które zastępują lub uzupełniają decyzje administracyjne. W pierwszej części rozważań analizie poddano konsensualne formy działań administracyjnoprawnych stanowiących alternatywne formy prawne załatwiania spraw administracyjnych. Alternatywność tego rodzaju form polega na możliwości wyboru formy prawnej załatwienia sprawy administracyjnej, pierwszeństwie użycia formy konsensualnej i subsydiarności decyzji administracyjnej albo możliwości zastąpienia (substytucji) już wydanej decyzji administracyjnej przez określony typ formy konsensualnej. W części drugiej analizy omówiono i poddano teoretycznej ocenie rozwiązania normatywne ustanawiające podstawy kompetencyjne do uzupełniania lub nawet konkretyzowania treści decyzji administracyjnych za pośrednictwem uprzednich lub następczych konsensualnych form działania organów administracji publicznej oraz podmiotów spoza systemu administracji publicznej.
    The study has been devoted to the issues of consensual forms of administrative-legal actions replacing or supplementing administrative decisions. The first part of considerations deals with the consensual forms which are the alternative legal forms of disposing of the administrative matters. The alternativity of these forms lies in the choice of the legal form of administrative matter disposing, the priority of using the consensual form and the subsidiarity of the administrative decision or in the legal possibility of replacing (substitution) the already issued decision with the consensual form. The second part of the analysis was focused on the normative solutions establishing the competence bases for the complementing or even concretizing of the administrative decision content by means of the consensual forms of the administrative authorities and private entities actions.  
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe KUL; 2018, 61, 4; 91-104
    0044-4405
    2543-9715
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lokalizacja cmentarza wyznaniowego w świetle przepisów prawa polskiego o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym
    Location of religious cemetery on the basis of the Polish law provisions of the spatial planning and land use management
    Autorzy:
    Starzecka, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1043657.pdf
    Data publikacji:
    2014-12-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    religious cemetery
    local spatial management plan
    public
    purpose investment
    decision on the location of the public purpose investment
    complaint on the inactivity of the authority
    cmentarz wyznaniowy
    miejscowy plan zagospodarowania
    przestrzennego
    inwestycja celu publicznego
    decyzja w sprawie lokalizacji
    inwestycji celu publicznego
    skarga na bezczynność organu
    Opis:
    Kościoły i inne związki wyznaniowe w Polsce mają zagwarantowane prawo do posiadania i zakładania cmentarzy, co stanowi jeden ze sposobów prowadzenia ich misji. Teren, na którym ma zostać założony cmentarz, zgodnie z przepisami dotyczącymi planowania i zagospodarowania przestrzennego, musi zostać przeznaczony na ten cel. Zakładanie cmentarzy, zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami stanowi cel publiczny. Przepisy prawa polskiego przewidują dwa sposoby lokalizacji inwestycji celu publicznego, mianowicie w drodze decyzji w sprawie lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Są to dwa zupełnie odmienne tryby, wydawane w drodze dwóch odmiennych procedur. W przypadku decyzji organ nie może odmówić jej wydania po spełnieniu przez wnioskodawcę określonych warunków, ani też uzależniać jej wydania od spełnienia warunków nieprzewidzianych przepisami prawa. Natomiast w procedurze uchwalania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego organ gminy, korzystając z tzw. władztwa planistycznego, ma większą swobodę w ustalaniu przeznaczenia terenu i rozmieszczaniu inwestycji. Choć lokalizacja cmentarzy w drodze decyzji w sprawie lokalizacji inwestycji celu publicznego jest niezgodna z ustawą o cmentarzach i chowaniu zmarłych, była trybem powszechnie stosowanym w praktyce wielu gmin. Pomimo braku legalności takiego postępowania, należy stwierdzić że jest ono nie tylko bardziej przychylne związkom wyznaniowym, ale stanowi pełniejszą gwarancję realizacji ich praw. Przedmiotem niniejszego opracowania jest ustalenie kwestii obligatoryjności miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla lokalizacji cmentarzy wyznaniowych, ocena obowiązującego stanu prawnego w tym zakresie, oraz rozstrzygnięcie o dopuszczalności skargi na bezczynność organu w przedmiocie nieuchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w sprawie lokalizacji cmentarza wyznaniowego.
    Churches and other religious organisations in Poland have the right to possess and establish religious cemeteries, which constitutes one of the methods of conducting their mission. Territory on which the cemetery is to be established, in accordance with the provisions on the spatial planning and land development, has to be intended for this purpose. Establishment of cemeteries, in accordance with the act of the real estate economy, is public purpose. Provisions of the Polish law provide two ways of investment location of the public purpose, namely by a decision on the location of the public purpose investment and in the local spatial management plan. These are completely different methods, conducted under two different procedures. In case of the decision, the authority cannot neither refuse to issue positive decision after satisfaction of certain terms and conditions by the applicant, nor make the decision dependent on fulfilment of the conditions, which are not provided by the law. In the procedure of adoption of the local spatial management plan on the other hand, commune authority, using the so called planning power, has greater freedom in designing areas and investments location. Though establishment of the cemeteries by issuing a decision on the location of the public purpose investment is not consistent with the act on cemeteries and burying the dead, it has been used in practice by a lot of authorities. Despite the lack of legality of this practice, it should be noted that it is not only more favourable to the religious organisations, but also constitutes a better guarantee of the implementation of their rights. The subject of this elaboration is the determination of the issue of the obligatory the local spatial management plan for location of religious cemeteries, evaluation of the current legal status in this area, and the settlement of the issue of the admissibility of the complaint on the inactivity of the authority in case of lack of adoption of local spatial management plan for religious cemetery.
    Źródło:
    Studia z Prawa Wyznaniowego; 2014, 17; 173-191
    2081-8882
    2544-3003
    Pojawia się w:
    Studia z Prawa Wyznaniowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies