Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "arcykapłan" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Funkcje i zadania arcykapłana według Księgi Mądrości Syracha
Autorzy:
Piwowar, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1622942.pdf
Data publikacji:
2015-09-02
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Mądrość Syracha
kapłaństwo
kapłan
kult
arcykapłan
Aaron
Pinchas
Szymon
Opis:
Księga Mądrości Syracha wyróżnia się spośród innych ksiąg mądrościowych Starego Testamentu zainteresowaniem kultem w wielu jego aspektach, począwszy od tych najważniejszych (kapłaństwo, ofiary, normy liturgiczne) aż do tych o mniejszym znaczeniu, jak np. czasy święte czy praktyki niedozwolone. To zainteresowanie liturgią nie oznacza, że Mędrzec był kapłanem. Najprawdopodobniej był laikiem, któremu sprawy kultu były ważne i bliskie. W Pochwale Ojców (Syr 44 – 50) Syrach poświęca dużo uwagi trzem arcykapłanom: pierwszemu z nich – Aaronowi (Syr 45,6-22), Pinchasowi (Syr 45,23-26) i Szymonowi, synowi Oniasza (Syr 50,1-21). W jego prezentacji tych postaci dominuje aspekt apologetyczny (ukazuje kapłaństwo jako przymierze, które Bóg zawarł z Aaronem i Pinchasem). Syrach opowiada się za kapłaństwem aaronowym i broni tego urzędu przed nieuprawomocnionymi uzurpatorami (Jazon i Menelaos). Niejako na marginesie mówi o zadaniach i funkcjach arcykapłanów. Przede wszystkim koncentruje się na aspekcie kultycznym ich posłannictwa, ale mówi również o ich misji sędziego i nauczyciela Prawa. Charakterystyczne jest to, że Mędrzec łączy razem te dwa ostatnie zadania w jedno, które można by określić jako formację Izraela. Żyjąc w czasach powygnaniowych ukazuje najwyższego kapłana jako zwierzchnika narodu, który zastąpił króla i pełni jego rolę – troszczy się o powierzony jego opiece lud i ma władzę nad nim.
Źródło:
Verbum Vitae; 2010, 17; 107-132
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Arcykapłan Jazon i jego zamierzenia wobec Jerozolimy w świetle Ksiąg Machabejskich
High Priest Jason and His Projects with Regard to Jerusalem in the Light of Books of the Maccabees
Autorzy:
Baran, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053219.pdf
Data publikacji:
2015-11-08
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Księgi Machabejskie
arcykapłan Jazon
hellenizacja
The Books of the Maccabees
High Priest Jason
Hellenization
Opis:
As is apparent from an analysis of the Books of the Maccabees, Jason belonged to the group of so-called Hellenized Jews, who took the initiative in introducing Hellenistic customs in Jerusalem and Judea. Certainly, the office of High Priest, which he captured through corruption, made him one of the leading figures in this process. Two institutions which Jason founded, the gymnasium and ephebate, would have pushed Jerusalem in the direction of other poleis of the Hellenistic world. It is difficult to say, however, to what extent he actually managed to implement these projects. In Jerusalem we do not know, for example, whether he managed only to create a so-called politeuma or if he perhaps went further, converting the city into a true polis. As scholars show, Jason probably wanted to connect “the old” with “the new”, i.e. to give Jerusalem the status of a Greek polis on the one hand while, on the other, retaining the “native customs” and loosening only their rigor. Perhaps his sudden loss of the post of High Priest caused the projects he undertook to not be fully implemented.
Źródło:
The Biblical Annals; 2013, 3, 2; 261-284
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozdarcie szat arcykapłana a rozdarcie zasłony świątyni jako wyraz gniewu człowieka i Boga w Ewangelii Mateusza (Mt 26,65; 27,51)
The Tearing of the High Priest’s Robes and of the Temple Curtain as Expressions of Human and Divine Anger in Matthew’s Gospel (26,65; 27,51)
Autorzy:
Klukowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044626.pdf
Data publikacji:
2018-03-05
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
rozdarcie
szata
zasłona
arcykapłan
gniew
God’s anger
tearing of the robes
Temple curtain
blasphemy
Opis:
W Ewangelii Mateusza znajdujemy dwa teksty, w których wspominany jest akt rozdarcia. Pierwszym z nich jest rozdarcie szat arcykapłana na usłyszane z ust Jezusa bluźnierstwo (26,65). Drugim rozdarcie zasłony świątyni przez Boga (27,51). W artykule zostaje postawiona hipoteza, że rozdarcie zasłony świątyni było symbolicznym aktem Boga w odpowiedzi na rozdarcie szat przez arcykapłana. Świadectwa starotestamentowe poświadczają, że rozdarcie szat było wyrazem gniewu na usłyszane bluźnierstwo. Chociaż rozdzieranie szat było kapłanom zabronione (Kpł 10,6; 21,10), to jednak Miszna dopuszczała taką możliwość w czasie procesu przed Sanhedrynem. Możliwe, że Mateusz widział w rozdarciu zasłony świątyni symboliczne rozdarcie szaty Boga jako wyraz Jego gniewu na bluźnierstwo, którym było zabicie Jego Syna. Tym bardziej, że Mateusz akcentuje rozdarcie zasłony od góry do dołu, tymczasem właśnie szaty arcykapłana miały być tak rozrywane według przepisów Miszny. Trudnością wysuniętej hipotezy są dwa fakty. Po pierwsze, redakcja Miszny jest późniejsza od redakcji Ewangelii Mateusza. Po drugie, Mateusza używa dwóch różnych czasowników na opisanie aktu rozdarcia. 
There are two passages about acts of tearing in the Gospel of Matthew. The first one is when the High Priest tore his robes after hearing supposed blasphemy against God from Jesus’ mouth (26,65), and the second when the Temple curtain was torn in two from top to bottom (27,51). In this article I try to show that the tearing of the Temple curtain was God’s response to the previous act of the High Priest tearing his robes. The Old Testament tradition confirms that the tearing of clothes was a sign of grief or anger in response to blasphemy. Although the tearing of the Priest’s robes was forbidden by the Law (Lev 10:6; 21:10), the Mishnaic tradition testifies that the High Priest could have torn his robes immediately after hearing a blasphemy against God. It is possible that Matthew saw in the Temple curtain a sort of symbolic image of the robes of God, and that by tearing this curtain God expressed his grief and anger towards blasphemy against himself, i.e. the mocking and cursing of his Son. It is interesting that the curtain was torn in two from top to bottom, just like the Mishnah specifies that the High Priest had to tear his robe from top to bottom. There are two possible problems challenging my hypothesis. First, the Mishnah (though undoubtedly containing earlier traditions) is a later work than the Gospel of Matthew. Secondly, Matthew employs two different verbs to describe the acts of tearing, the priestly robe versus the veil.
Źródło:
Verbum Vitae; 2018, 33; 179-202
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Arcykapłan Nowego Przymierza – ukrzyżowany i zmartwychwstały Chrystus (Hbr 1, 5–2, 18)
Autorzy:
Witczyk, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1178457.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Arcykapłan
Przymierze
konsekracja Arcykapłana Nowego Przymierza
High Priest
Covenant
consecration of the High Priest of the New Covenant
Opis:
The author analyzes the transformation of the most ancient Christian tradition, the transformation described in the Letter to the Hebrews. It consists in the fact that the death and resurrection of Jesus are a consecration of the High Pries of the New Covenant. The crucified and resurrected Christ is an anti-type of the High Priest of the Old Covenant. A High Priest is a Mediator and Leader who may not only show the way to the House of the Father. As the only-begotten Son of God He has the right to usher others into it (cf. J 14, 6-9). Through His passion and death Jesus had been transformed and became the perfect High Priest. Thus ”made perfect” (Heb 2, 10), that is, crucified and resurrected Jesus, was made the Head of people and their Leader to salvation. In other words, God made Him the High Priest. The passion and death of Jesus were in fact an exceptional and unique kind of consecrating the High Priest of the New Covenant.
Źródło:
The Biblical Annals; 2003, 50, 1; 97-115
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dlaczego Adam zamyka Pochwałę Ojców (Syr 44-49)?
Why does the Praise of the Ancestors (Sir 44–49) close with Adam?
Autorzy:
Pudełko, Judyta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1178688.pdf
Data publikacji:
2017-10-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Stary Testament
Księga Syracha
Pochwała Ojców
Adam
arcykapłan
Old Testament
Book of Sirach
Praise of the Ancestors
high priest
Opis:
Księga Syracha oprócz licznych mądrościowych maksym zawiera szczególny tekst, który koncentruje się na działaniu Boga i Jego mądrości w dziejach Izraela: Pochwała Ojców (Syr 44-49). Mędrzec z Jerozolimy chciał przez to zaszczepić w sercach swoich uczniów umiejętność teologicznej wizji historii. Układ i interpretacja przedstawionych w tym opisie bohaterów, choć bazuje na tradycji, wynika z interpretacji i kryteriów własnych autora. Jest zastanawiające, iż na koniec opisu mędrzec wraca do początków, nie tylko Izraela, ale dziejów ludzkości, by zamknąć swój opis historii postacią Adama – pierwszego człowieka. Prezentacja Adama w Syr 49,16b jest bardzo pozytywna, autor koncentruje się na chwale i pięknu pierwszego człowieka, pomijając zupełnie aspekt jego upadku. Użyta terminologia łączy postać Adama z kapłańskimi postaciami opisywanymi przez Syracha (Aaron, arcykapłan Szymon), co sugeruje szczególne znaczenie arcykapłana w dziele mędrca z Jerozolimy. Odniesienie do Adama, początku ludzkości zakłada upatrywanie „nowego początku”, w postaci arcykapłana.
The Book of Sirach contains, besides numerous sapiential maxims, a remarkable text focused on the work of God and His wisdom in the history of Israel: The Praise of the Ancestors (Sir 44–49). In this way, a sage of Jerusalem wanted to instill in the hearts of his disciples the ability to view history in the theological way. The order and interpretation of the heroes presented in the passage, while based on tradition, results from interpretation and criteria of the author himself. Interestingly, at the end of the description the sage returns to the beginnings not only of Israel but also of mankind by closing his description with the figure of Adam – the first man. The presentation of Adam in Sir 49,16b is very positive, the author focuses on the glory and beauty of the first man, with complete disregard for such aspect as his fall. The terminology employed connects the figure of Adam with priestly personages described by Sirach (Aaron; Simon, the high priest), which suggests a special significance of the high priest in the work of the sage of Jerusalem. The reference to Adam and the beginning of mankind presumes the recognition of “the new beginning” in the figure of the high priest.
Źródło:
The Biblical Annals; 2017, 7, 4; 441-457
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies