Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Zachęta" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Motywacja soteriologiczna w parenezie nowotestamentalnej
Autorzy:
Romaniuk, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1162435.pdf
Data publikacji:
1968
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
motywacja
zachęta
motivation
encouragement
Opis:
Parmi les différents points de vue que l’on peut adopter à 1’égard de la parénèse neo-testamentaire, il en est un qui concerne 1’étude des thèmes constituant les motifs de la parénèse. Or de tous les motifs invoqués celui qui prend appui sur notre rédemption acquise dans le Christ est certainement celui qui mérite le plus de retenir l’attention. Pour cette raison on parle souvent de parénèse sotériologique. On trouve ce motif formulé pour la première fois dans la catéchèse de Jean-Baptise, puis on le rencontre dans l’enseignement de Jésus tel qu’il est consigné actuellement chez les Synoptiques. Dans les discours des apôtres Pierre et Paul rédigés par Luc pour le livre des Actes des Apôtres le thème de la passion, de la mort et de la résurrection est invoqué comme motif parénétique. Mais c’est dans les épîtres de saint Paul que la motivation soteriologique est de loin la plus fréquente. Les grandes Epîtres et les Epîtres de la captivité occupent la première place en ce domaine, car la passion, la mort et la résurrection sont des événements dont les conséquences pratiques doivent être tirées par le chrétien pour sa vie quotidienne. Mais l’essentiel tient à ce que ces événements ont crée en chaque baptisé une réalité nouvelle grâce à laquelle il devient capable d’accomplir les préceptes de Dieu. Si les hommes peuvent s’aimer les uns les autres, c’est à cause de l’amour du Christ. Ignorer ou bien répudier les exhortations basées sur le rappel de la mort du Christ, c’est permettre que soit gaspillé le sang versé par le Christ. Dans les Epîtres de la captivité les textes sotériologiques n’ont de rôle parénétique que si on attribue à la particule καθως un sens causatif et non pas comparatif. Dans les Epîtres pastorales les motifs sotériologiques ne disparaissent pas complètement, mais on les rencontre de moins en moins. Ils sont également très rares dans les Ecrits johanniques; dans les autres livres du Nouveau Testament ils se trouvent avec une fréquence plus grande dans les Epîtres de Pierre et dans celles de Paul, compte tenu des remarques faites précédemment. Bien qu’on les découvre dans diverses exhortations parénétiques, les motifs sotériologiques se rencontrent presque toujours là où les chrétiens sont exhortés à pratiquer l’amour mutuel. Dans le processus d’évolution des motifs parénétiques saint Paul a joué un rôle tout à fait spécial. Dans les épîtres pauliniennes la plupart des motifs parénétiques font appel au motif de l’amour de Dieu qui nous a été révélé dans le Christ mort et ressuscité pour nous. C’est ainsi que la christologie ou, plus précisément, la perspective sotériologique de la théologie paulinienne fait sentir son influence jusque dans le domaine de la parénèse.
Źródło:
The Biblical Annals; 1968, 15, 1; 61-76
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zalecenia i zachęty do życia doskonałego w korespondencji Grzegorza z Nazjanzu
Recommendations and encouragement to perfect life in the correspondence of Gregory of Nazianzus
Autorzy:
Widok, Norbert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612825.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Grzegorz z Nazjanzu
korespondencja
duchowość chrześcijańska
zachęta do doskonałości
Gregory of Nazianzus
correspondence
Christian spirituality
encouragement to perfection
Opis:
The text of the article is an analysis of Gregory of Nazianzus’ comments on Christian perfection. They were selected from his letters written in his family regions after returning from Constantinople, where he occupied for two years the position in the episcopal capital. It was a period of almost ten years of his life, until his death in 390, in which he contacted many people mainly through letters, because weak health prevented him from traveling frequently. The analysis of the letters showed that the threads containing recommendations, warnings, cautions, and encouragements were numerous in them. They have been divided in three categories of addresses, i.e. clergy and monks, lay people and family members. Depending on the situation, the needs of addressees, their spiritual disabilities, or even their progress on the path to perfect living, Gregory demonstrated the skills of good spiritual help. His sensitivity to human problems, related to everyday life, triggered his concern for their proper evaluation. All human activity was perceived by him in terms of God’s providence and eternal life. He considered the abidance of Christian principles to be the duty of every follower of Jesus Christ, so he had made efforts to ensure that the recipients of his letters were not indifferent to spiritual values.
Źródło:
Vox Patrum; 2017, 67; 689-713
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odnowa umysłu a syneidēsis w świetle Rz 12,1-2
A renewal of the mind and syneidēsis in the light of Rom 12, 1-2
Autorzy:
Żywica, Zdzisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040993.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Ermutigung
Barmherzigkeit
Opfer
Dienst
Umkehr
Erneuerung
Geist
Wille Gottes
Evangelium
encouragement
mercy
sacrifice
service
transformation
revival
mind
God’s will
Gospel
zachęta
miłosierdzie
ofiara
służba
przemiana
odnowa
umysł
wola Boża
Ewangelia
Opis:
W przedłożonym studium autor wykazuje, że Paweł w propositio (12,1-2) sekcji zachęt (12,3–15,13), choć nie stosuje w nim bezpośrednio słowa syneidēsis, to jednak zastosowanym w nim słownictwem do niego się odnosi przywołując jego podstawowe funkcje i dowodzi w ten sposób jak fundamentalne znaczenie ma odnowa umysłu we właściwym, tzn. zbawczo skutecznym, edukowaniu sumienia chrześcijańskiego. Czyni to w parakletycznym kontekście, aby uświadomić Adresatom jak rozstrzygający głos mają odnowione umysł i sumienie w byciu i nieprzerwanym stawaniu się chrześcijaninem w codziennym i konkretnym przeżywaniu oraz praktykowaniu wiary w Jezusa. Z propositio czyni on fundament na którym buduje parakletyczne przesłanie Listu. Jednoznacznie w nim stwierdza, że trwale odnawiany Ewangelią Bożą umysł to absolutny warunek nieprzerwanego ewangelicznego odnawiania sumienia. Odnawiane zaś w ten sposób sumienie to, jedyny godny okazanego grzesznej ludzkości daru miłosierdzia, gwarant stałej wierności jego norm osądu ze sprawiedliwością Bożą objawioną w Chrystusie Synu Bożym, czyli jego bezwzględnej prawości, co jest niezbywalnym warunkiem osiągnięcia zbawienia wiecznego.
In the submitted study, the author shows that Paul in the propositio (12,1-2)  the section of  encouragement (12,3-15,13), although he does not use the word syneidēsis directly, but the words used in it refer to him in conjunction with his basic functions and prove in this way how fundamental it is to renew the mind in the right, i.e. salvifically effective, education of Christian conscience. He does so in the encouragement context to make the recipients aware of how important it is to have a renewed mind and conscience in being and continuing to become a Christian in everyday and concrete living as well as practicing faith in Jesus . With propositio, he makes the foundation on which he builds the paraclesical message of the Letter. It clearly states that permanently renewed by the Gospel of God mind, is an absolute condition for an uninterrupted evangelical renewal of conscience. Thus, renewed in this way conscience is the only deity of mercy granted to sinful humanity, which guarantees constant faithfulness to its norms of judgment with God's justice revealed in Christ, the Son of God, or his absolute righteousness, which is an indispensable condition for achieving eternal salvation.
In der vorliegenden Studie beweist der Autor, dass Paulus in Propositio (Röm 12,1-2) und in folgenden Ermahnungen (12,3–15,13) sich durch das verwendete Vokabular auf das Gewissen in seinen wichtigsten Funktionen bezieht, wenngleich er hier das Wort syneidēsis nicht verwendet. Paulus zeigt dadurch, welch eine fundamentale Bedeutung die Erneuerung im Denken in ihrer eigenen, d.h. heilseffizienten Bildung des christlichen Gewissens hat. Er tut das im parakletischen Kontext, um den Adressaten ins Bewusstsein zu rufen, welch entscheidende Bedeutung die Erneuerung im Denken sowie das Gewissen im Christsein und im unablässigen Christwerden im täglichen und konkreten Erleben des Glaubens an Jesus besitzt. Aus Propositio macht er ein Fundament, auf dem er die parakletische Botschaft des Briefes weiterentwickelt. Er stellt darin unmissverständlich fest, dass ein dauerhaft durch das Evangelium erneuertes Denken eine absolute Grundbedingung der ununterbrochenen Erneuerung des Gewissens ist. Das auf diese Weise erneuerte Gewissen ist – angesichts der sündigen Menschheit erwiesenen Barmherzigkeit – der einzig würdige Garant einer dauerhaften Treue im Einklang mit der in Christus dem Sohn Gottes offenbarten göttlichen Gerechtigkeit. Es geht also um die bedingungslose Geradlinigkeit, die eine unveräußerliche Bedingung des ewigen Heils ist.      
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2018, 13; 181-195
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies