Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Przypowieść" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Matthew S. Rindge, Jesus’ Parable of the Rich Fool: Luke 12:13–34 among Ancient Conversations on Death and Possessions (Society of Biblical Literature. Early Christianity and Its Literature 6; Atlanta: Society of Biblical Literature, 2011)
    Autorzy:
    Mielcarek, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1053448.pdf
    Data publikacji:
    2016-10-06
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Ewangelia Łukasza
    przypowieść o bogaczu
    Łk 12
    13-34
    Opis:
    Book review: Matthew S. Rindge, Jesus’ Parable of the Rich Fool: Luke 12:13–34 among Ancient Conversations on Death and Possessions (Society of Biblical Literature. Early Christianity and Its Literature 6; Atlanta: Society of Biblical Literature, 2011). Pp. xix + 299. USD 36.95. ISBN 978-15-898-361-43
    Źródło:
    The Biblical Annals; 2016, 6, 4; 719-723
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kontekst perykopy o winnym krzewie (J 15, 1-11)
    Autorzy:
    Pisarek, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1162434.pdf
    Data publikacji:
    1968
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Ewangelia według św. Jana
    przypowieść
    J 15
    1-11
    John
    parable
    Jn 15
    Opis:
    Le contexte historique, psychologique et littéraire du passage de Jn 15,1—11 ou 1—17 est l’une des questions préliminaires qu’il y a lieu de considérer dans 1’interprétation de ce fragment du 4me évangile sous l’aspect théologique. Concernant le contexte historique des derniers discours du Christ (Jn 13—17), certains auteurs (p. ex. J. Maldonat, A . Bisping, J. M. Bover) acceptent la localisation et la chronologie traditionnelle (Cénacle, Dernière Cène). Selon d’autres exégètes (L. Cl. Fillion, F. Godet, B. Schwank, J. Vosté, B. F. Westcott), le second discours d’adieu fut prononcé sur le chemin de Gethsémani. L’occasion peut en avoir été fournie par un sarment de vigne à la fenêtre du Cénacle, le calice de vin à la Dernière Cène, les vignes le long du chemin vers Gethsémani, le cep d’or sur le mur du sanctuaire dans le tempie d’Hérode (J. Pickl), voire le Ps. 128 (P. Dörpinghaus). L e fragment étudié ici reçoit des localisations diverses dans le temps et dans l’espace: Gethsémani (M. Miguéns), contexte défini par I Cor. 15,6 (I. Hammer, R. Ernst), Cénacle après la Résurrection (V. M. Breton), contexte décrit par Jn 20, 19-23 (P. Guichou) ou par Mt 10 (J. M. Lagrange). Les recherches confirment l’opinion traditionnelle. Le contexte psychologique (sentiments de Jésus et des disciples) a retenu surtout l’attention de V. M. Breton, P. Dörpinghaus et P. W. von Keppler. L’ambiance affective de ce dernier soir était le produit de plusieurs faits: lavement des mains, annonce de la trahison de Judas, Eucharistie, proximité de la Passion et de la Mort du Christ. La simultanéité de sentiments opposés dans l’âme des participants était rendue possible grâce a l’anticipation (tristesse présente, joie future). Dans l’examen du contexte affectif de la parabole du cep il y a lieu de faire appel aussi aux textes suivants: Jn 12,27; 13,21; 14,1.27; 16,6. Le contexte psychologique du langage figuré de cette péricope laisse transparaitre les sentiments qui accompagnent d’ordinaire les adieux (regret causé par la séparation imminente, désir d’éveiller des sentiments d’union et de charité, de réconfort et de confiance). Tout cet ensemble affectif suggère que Jn 15,1—17 soit laissé en son contexte traditionnel historique et littéraire (après le chapitre XIV de l’Evangile johannique). L ’analyse générale des chapitres 13 à 17 et la division de cette section en parties plus petites montrent que le texte n’y est pas homogene (davantage de thèmes, dialogue, monologue). Il en résulte que nous ne sommes pas en présence d’un discours uni, continu. Les différences que l’on vient d’indiquer sont diversement expliquées selon les auteurs: les uns (P. Dörpinghaus, V. M. Breton, P. Guichou) proposent une solution objective, appuyée sur le contexte historique et psychologique; d’autres en donnent une solution subjective ou littéraire à l’aide de l’hypothèse de deux rédactions (G. M. Behler, J. M. Bover, R. Bultmann, R. Van den Bussche, St. Gallo, P. Gächter, J. M. Lagrange, B. Schwank, A. Wikenhauser). Selon ces derniers auteurs, le chapitre XIV ferait partie de la première rédaction de l’Evangile de St. Jean, tandis que les chapitres suivants (15, 16 et 17) auraient été ajoutés dans une sećonde rédaction. Parmi les tenants de l’hypothèse subjective certains n’admettent aucun complément, d’autres indiquent la possibilité d’additions, de 1’apocalypse synoptique en particulier, dans la section des discours d’adieux. La péricope du cep de la vigne n’est pas de la poésie (contrairement à D. H. Müller), il faut pourtant lui reconnaitre la forme de discours lié (J. M. Bover, P. Gächter). Dans son appréciation des hypothèses subjectives 1’auteur de l’articie marque qu’elles ne sont pas contraires à l’inspiration car elles constituent l’application de la méthode historique et critique à l’examen d’un fragment concret de l’Evangile. Il est possible que les souvenirs de St. Jean concernant le Dernier Souper aient été redigés par un secrétaire de l’Apôtre. La Cène avec 1’Eucharistie semble former le meilleur contexte pour les chapitres 15 et 16, encore qu’en raison du sens ecclésiologique fondamental dans la péricope du cep et des sarments, le contexte de Mt 10 serait possible pour cette dernière (J. M. Lagrange). Au nombre des résultats des recherches menées il y a lieu de placer les constatations que le noyau des enseignements contenus dans Jn 13—17 appartient au Jeudi Saint, avec existence d’additions possibles provenant d’un autre contexte historique, et qu’il existe, sous le rapport littéraire, une analogie entre Mt 5 s. (Sermon sur la Montagne) et Jn 13 s. (discours d’adieux). Les difficultés que pose cette section, entre autres la continuité entre Jn 14, 31 et Jn 18, 1, et le manque d’unité avec 15, 1 sont mieux expliquées par les hypothèses subjectives que par les hypothèses objectives.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 1968, 15, 1; 77-96
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Moc Jezusowego słowa w dziele Łukaszowym
    Autorzy:
    Mielcarek, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1623463.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-31
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Ewangelia wg św. Łukasza
    przypowieść o ziarnie
    Łk 8
    4-21
    słowo Pana
    Opis:
    The article gives a short panorama and two major glimpses of the Lukan theology of the word. The first one touches upon the phrase hoi logoi tes charitos which belongs to the very vocabulary of the third evangelist (Lk 4,22; Ac 14,3; 20,24.32). According to Luke words of the Lord contain grace, that is a supematural kind of impact, which is at work when the words are proclaimed. The parable of the seed (Lk 8,4-21) is another testimony of Lukan theology. The pericope is full of specifically Lukan words and phrases that present God's word as an almost autonomous reality that is able to bear fruit in the life of man. Through the activity of the Holy Spirit it also has a strong church-building power (Lk 8,21; cf. Dz 2,2-4.33.41n.).
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2008, 13; 111-128
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Interpretacja przypowieści o synu marnotrawnym w polskim kaznodziejstwie (1945-2000)
    Autorzy:
    Pindel, Roman
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1627246.pdf
    Data publikacji:
    2003
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Ewangelia wg św. Łukasza
    Przypowieść o synu marnotrawnym
    Łk 15
    11-32
    homiletyka
    kaznodziejstwo
    Opis:
    Mit der Methode Wirkungsgeschichte werden die charakteristischen Tendenzen beschrieben, die unter den polnischen Theologen vorkommen worden sind, die ihre Auslegung des Gleichnisses über den Barmherzigen Vater (Luk 15,11-32) in den letzten 50 Jahren formuliert haben. Es geht dabei nur um populäre und pastorale Interpretationen, die für die breiten Kreisen adressiert sind. Die Resultaten werden mit einer ,,Kontrollgruppe“ konfrontiert. Die vergleichbare Gruppe, wenn es um ihre Kompetenzen und Ziel der Auslegung geht, werden die Lateinischen Väter (bis zu Augustinus) betrachten.Die gemeinsame Tendenz unter den polnischen Theologen kann man als das grosse Interesse an dem Barmherzigen Vater und seine Beziehung zum jüngeren Sohn bezeichnen. Als Ziel solcher Auslegung in der Nachkriegszeit kann man die Vertiefung der Praxis des Sakramentes der Busse vermuten. In den späteren Texten ging es mehr um die persönliche Beziehung zu Gott, der nicht nur barmherzig ist, sondern auch seine Kinder immer und grenzenlos akzeptiert. Diese Tendenz scheint es deutlich, wenn wir diese Beobachtungen mit der Auslegung der Kontrollgruppe konfrontieren. Es stellt sich heraus, dass bei den ersten Lateinischen Theologen nicht die Barmherzigkeit des Vaters, sondern die Folge der Sünde betont sind. Dazu muss man sagen, dass die Kirchenväter zurückhaltend das Gleichnis über den Barmherzigen Vater erklären. Man kann vermuten, dass die strenge Bussdisziplin in den ersten Jahrhunderten für diese Resultate der Wirkungsgeschichte verantwortlich ist.Unsere Antwort auf die Frage, warum so verschiedene Akzente in den beiden Epochen der Kirche vorkommen sind, lautet: die zeitgenössischen Theologen reagieren auf die Bedürfnisse der modernen Gesellschaft. Es scheint zu sein, dass eines von den ,,Zeichen der Zeit" die Suche nach dem wahren Gesicht des Vaters ist. Die theologische Absicht des Lukas verlangt jedoch die Verkündigung um solche Elemente zu ergänzen, die der pastoralen Voraussetzungen entsprachen. Es geht um die Akzeptanz für die Barmherzigkeit Gottes in Bezug auf die andere, aber auch um die Wahrheit über die Folgen der Sünde und des Bösen im Leben des Menschen.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2003, 3; 233-253
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dramat ojcowskiej miłości (Łk 15,11-32)
    The Drama of Fathers Love (Luke 15:11-32)
    Autorzy:
    Muszytowska, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1622033.pdf
    Data publikacji:
    2013-06-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Łk 15
    11-32
    przypowieść o miłosiernym ojcu
    honor rodziny
    synostwo
    braterstwo
    Luke 15
    parable of the merciful father
    family honor
    sonship
    brotherhood
    forgiveness
    joy
    Opis:
    The parable of the father and his two sons in the Gospel of Luke (Luke 15:11-32) makes part of a series of parables depicting the attitude of God toward sinful man. It is the attitude of seeking, concern, love, and joy in the presence of which nobody, even the greatest sinner, is excluded. The present article focuses on that attitude by exposing relationships between father and his two sons. Despite the fact that the narrative presents the events from the perspective of the sons, the father can be considered the main character of the parable. The story of the sons shows the drama of father’s love which was rejected and misunderstood by them. Both sons lose their dignity by denying their father’s love, but only the younger seems to realize it. The father shows both of them the same love and assures them that in his eyes they have never lost their sonship and they have never been deprived of it. Each of the children has to be re-adopted; each in his own way indicated by the father. The younger has to accept paternal forgiveness which is full of mercy and joy prompted by his return. The elder, on the other hand, has to imitate the mercy and joy offered by the father to his younger son.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2013, 23; 105-126
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kim jest oblubieniec w przypowieści o dziesięciu pannach (Mt 25,1-13)? Między tradycyjnymi i współczesnymi próbami zrozumienia
    Who Is the Bridegroom in the Parable of the Ten Virgins (Matt 25:1-13)? Between Traditional and Modern Interpretations
    Autorzy:
    Zawadzki, Arnold
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179026.pdf
    Data publikacji:
    2019-04-24
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    metoda historyczno-krytyczna
    dziewica
    oblubieniec
    przypowieść o dziesięciu pannach
    lampy
    pochodnie
    niesprawiedliwość społeczna
    historical criticism
    virgin
    bridegroom
    parable of the ten virgins
    lamps
    torches
    social injustice
    Opis:
    Głównym celem artykułu jest skonfrontowanie skomplikowanej historii egzegezy przypowieści o dziesięciu pannach (Mt 25,1-13) ze współczesnymi próbami jej zrozumienia przy zastosowaniu metody historyczno-krytycznej. Metoda historyczno-krytyczna ukazuje bowiem szereg problemów z zakresu krytyki tekstu jak i procesu redakcji, który rzutował na zrozumienie przypowieści na przestrzeni wieków. Najważniejszym pytaniem jest pytanie o tożsamość oblubieńca: czy jest to Jezus czy raczej uosobienie niesprawiedliwości społecznej?
    The main aim of the article is to compare carefully the intricated history of the exegesis of the Parable of the Ten Virgins (Mt 25:1-13) with the modern attempts to understand it, using the historical criticism. In fact, the historical criticism shows a number of problems concerning the critica textus, as well as the difficult process of edition, which influenced the understanding of the parable over the centuries. But the most important question, that resonates with the article, is the identity of the bridegroom: is he Jesus himself or the personification of the social injustice?
    Źródło:
    The Biblical Annals; 2019, 9, 2; 355-396
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Miłość przebaczająca i jednocząca w świetle Homilii na Ewangelię wg św. Mateusza św. Jana Chryzostoma
    Autorzy:
    Kaczmarek, Sylwia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1622999.pdf
    Data publikacji:
    2015-08-29
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Św. Jan Chryzostom
    egzegeza patrystyczna
    Homilie do Ewangelii według św. Mateusza
    przebaczenie
    odpuszczenie win
    wspólnota
    politeia
    Królestwo Boże
    jednanie
    jednoczenie
    błogosławieństwa
    Modlitwa Pańska
    przypowieść o nielitościwym dłużniku
    Opis:
    Artykuł jest analizą kilku homilii (XV-XVII, XVIII-XIX i LVIII-LXI) obejmujących egzegezę początku Kazania na Górze (Mt 5,1–6,15) oraz Mowy Kościelnej (Mt 18). Głównym celem artykułu jest prześledzenie związku pomiędzy przebaczeniem i budowaniem wspólnoty. Badaniu poddane są niektóre aspekty Chryzostomowego komentowania: błogosławieństw jako drogi do cnoty wyzwalającej z egoizmu; bycia solą i światłem jako konieczności świadczenia o dobroci Ojca słowem i czynem; polecenia, by się nie gniewać „na próżno” i by nie składać daru Bogu bez pojednania się z bratem. Następnie zwraca się uwagę na nakaz przekraczania wymagań krzywdzącego przez gotowość ofiarowania mu dobrodziejstwa, a przez to do naśladowania Ojca w niebie; odpuszczenie win jako drogę do osiągnięcia ich odpuszczenia przez Ojca; wskazanie postawy dziecka jako warunku wejścia do Królestwa Bożego; słowa o zgorszeniu i o upominaniu jako wyraz troski Boga o człowieka, podkreślonej jeszcze w przypowieści o owcy, a w końcu nakaz przebaczania i ilustrującą go przypowieść o nielitościwym słudze, która poprzez surowość kary dowodzi, że Bogu jest najwstrętniejsza pamiętliwość. W artykule zaznacza się, że Chryzostom w swojej egzegezie i w swych parenezach ujmuje nauczanie Jezusa w kontekście Jego misji pojednania i zjednoczenia ludzi, której to misji współuczestnikiem ma być każdy chrześcijanin – właśnie przez miłość przebaczającą i wprowadzającą przyjaźń tam, gdzie panowała nieprzyjaźń. Artykuł wskazuje też na pewne wpływy filozoficzne, którym wybitny retor podlega, gdy snuje swoją wizję politei, zaznaczając jednocześnie specyfikę relacji w niej panujących, polegającą na posiadaniu jednego Ojca, na pojednaniu mocą nie własnej woli jedynie, lecz ofiary życia Jednorodzonego.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2010, 18; 213-244
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies