Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ": terminologia" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-14 z 14
    Tytuł:
    Polska terminologia na oznaczenie hebrajskich nazw ofiar
    Autorzy:
    Łach, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1163410.pdf
    Data publikacji:
    1970
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    terminologia
    ofiara
    terminology
    offering
    Opis:
    Dans les livres de 1’Ancien Testament il y a trois espèces de noms pour désigner les sacrifices. Une espèce de ces noms comme qorbān (c. a d. offrande), qodāšîm (c. a. d. objets sacrés), ʼiššeh (offrande brûlée par le feu) ainsi que rēaḥ niḥôaḥ (c. a d. odeur apaisante [pour Jahvé] désigne tout sacrifice et constitue leur essence. La deuxième espèce de noms comme ʽōlāh et zebaḥ šelāmîm, ḥaṭṭā’t et ʼāšām désigne les différents genres de sacrifices. Les deux premiers noms ʽōlāh et zebaḥ šelāmîm devraient être exprimés le plus justement par cérémonie, dont l’un doit être considéré comme holocauste et l’autre comme un repas rituel; les deux autres termes ḥaṭṭā’t et ʼāšām doivent être compris comme noms d’un sacrifice expiatoire pour le péché ou pour une faute. Le troisième nom minḥāh signifiait d’abord tout sacrifice et plus tard fut restreint au seul sacrifice de farine.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 1970, 17, 1; 5-11
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rola kainos i neos w teologicznym słownictwie Nowego Testamentu
    Autorzy:
    Szlaga, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1165219.pdf
    Data publikacji:
    1976
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    kainos
    neos
    terminologia
    terminology
    Opis:
    Dopo le ricerche fatte da J. A. H. Tittman e R. Ch. Trench che costatarono che kainos e neos esprimono diversi aspetti della novità, R. A. Harrisville concluse invece che in NT da questa distinzione non si possono con tutta la certezza trarre delle conclusioni teologiche, perchè ambedue gli aggettivi secondo lui esprimono „continuity, contrast, finality and dynamic” di kerygma neotestamentario. Qui presentato articolo è a dir la veritá soltanto una rassegna dei testi del NT nei quali si trovano questi due aggettivi, peró, anzitutto in rapporto con Ebr, dove kainos e neos vengono usati per la descrizione della diathēkē, ci induce all’impugnazione dell’identitá dei loro aspetti. L’autore Ebr vede la nuova alleanza parimetri come una nuova forma dell’antica alleanza, e parimetri come l’alleanza totalmente nuova (12, 24) che prima non c’éra mai.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 1976, 23, 1; 61-70
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Terminologia episkopalna w De synodis Hilarego z Poitiers
    La terminologia episcopal en De synodis de Hilario de Poitiers
    Autorzy:
    Nakonieczny, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612119.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    terminologia episkopalna
    Hilary z Poitiers
    De synodis
    terminologia episcopal
    Hilario de Poitiers
    Opis:
    El análisis del texto De synodis y de la terminología utilizada en este texto permite conocer la nomenclatura relacionada con la función y con la dignidad de obispo (episcopus, episcopatus). Durante las investigaciones puramente terminológicas aparece por la fuerza de las cosas el tema abordado por Hilario – el tema de la sucesión. Un criterio importante para utilizar sinónimos del substantivo episcopus es para Hilario la actitud hacia respecto por la persona determinada por el a Saturnino de Arelate, y en el contexto más amplio: el problemo de la ortodoxia expresado por el concilio en Nicea.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2010, 55; 449-461
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    "Bogobojni" (φοβουμενοι τον θεον) w Nowym Testamencie. Przyczynek do nowotestamentalnej teologii bojaźni Boga
    Autorzy:
    Romaniuk, Kazimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1163569.pdf
    Data publikacji:
    1964
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    bogobojny
    bojaźń
    terminologia
    pious
    fright
    terminology
    Opis:
    Dans le Nouveau Testament sont assez nombreux les textes dont le thème constituent les exhortations morales à cultiver la vertu de la crainte de Dieu. Cette vertu quelquefois reste en relation avec le courage apostolique ou bien avec la grandeur de l’apostolat; autrefois l’idée de la crainte de Dieu appartient au thème des dangers apostoliques et dans deux textes elle est presque synonyme de la jalousie de 1’apôtre. Cependant la plupart des passages avec la formule „craignants Dieu” se réfèrent non pas aux apôtres mais à tous les fidèles. II y est question de la crainte du jugement de Dieu et des peines éternelles. Mais la formule „craignants Dieu” sert surtout à décrir l’attitude de 1’homme envers Dieu. Cette formule, absente dans plusieurs livres de 1’Ancien Testament, se trouvent chez les autres écrivains inspirés très fréquemment. Les Psaumes et le livre de Sirach y tiennent la première place. Par l’expression „craignants Dieu” on designait dans L’Ancien Testament chaque Israëlite s’il observait toutes les prescriptions de Loi. Quelquefois „montrer la crainte à Dieu” signifie „accomplir certains gestes liturgiques”. Dans le Nouveau Testament cependant, et tout spécialement dans les Actes des Apôtres, les craignants Dieu, païens d’origine, forment une classe religieuse distincte et approchée en une certaine façon au christianisme. Sans aucun doute on ne peul pas les identifier avec les prosélytes, qui appartenaient formellement au judaïsme, bien que non pas à cause de leur naissance, mais par la conversion à la religion juive. Malgré ces différences, il est facile de constater, qu’il s’agit dans l’expression „craignants Dieu” d’une conception spéciale de la sainteté, basée sur le septiment de crainte qui est parfois très proche à 1’amour.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 1964, 11, 1; 71-91
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Terminologia radości w Psałterzu
    Autorzy:
    Ołów, Antoni Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1177521.pdf
    Data publikacji:
    1990
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    radość
    Psałterz
    terminologia
    joy
    Psalter
    terminology
    Opis:
    Die vorstehende Untersuchung zeigt, wie reich der hebräische Sprachschatz an Worten ist, mit denen er die Freude als Stimmung und Ausdruck darzustellen vermag. Am häufigsten begegnet man dem Terminus śāmah, sich freuen. Das Wort übergeht von profaner zu religiöser Bedeutung; die religiöse Freude kann sich nicht anders äussern wie die profane. Lediglich durch objektive, seien es heilsgeschichtlich oder sittlich bedingte Momente, ist jene als religiös charakterisiert und von dieser unterschieden. Die Bedeutung der Wurzel gil ist streng religiös, bezieht sich fast stets auf die Heilsfreude. Die andere, komplementäre, Termine wie rānan, rûac, śûś (śtś), ʽālaz, ʽālas und hālal pi., weisen neben sprachlichem Reichtum eine bunte Skala von Bedeutungsmomenten auf, welche die Freude als Stimmung und Ausdruck einmal mehr als innerseelisches, ein anderes Mal als demonstratives und sich mitteilendes Erlebnis darstellen. Für das religiöse Freudenerlebnis bedeutet diese terminologische Mannigfaltigkeit Unterscheidung der Freude als individueller Seelenstimmung, Gottseligkeit, meistens als Gemeinschaftserlebens in kultischer Feier, als doxologischen und hymnologischen Lobpreises.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 1990, 37, 1; 35-48
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Terminologia trynitarna w Expositio in canticum canticorum Apponiusza (księgi I-III)
    Trinitarian terminology in Apponius’ Expositio in canticum canticorum (book I-III)
    Autorzy:
    Lach-Bartlik, Ludmiła
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/611994.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Apponiusz
    Expositio in canticum canticorum
    terminologia trynitarna
    Apponius
    trinitarian terminology
    Opis:
    Although Apponius’ Expositio in Canticum Canticorum refers directly to one of the books of the Old Testament, by dint of the allegorical exegesis used by it’s author, we can find there many New Testament subjects and theological problems. It also contains knowledge about the Holy Trinity. In the article there were used quotations about the Holy Trinity (from books I-III), one can find either the very noun “Trinity” (Trinitas) or individual Persons in the Holy Trinity: the Father, the Son and the Spirit, yet having relations with each other. In the first part of the article there were analyzed attributes, which are used by Apponius to describe the nature of the Holy Trinity: inseparabilis, individua, coaeterna Trinitas. The specified attributes of the Holy Trinity get to the core of the Christian dogma about God and combine with the faith and baptism. God is one, indivisible, acting with a one divine power, but eternally existing in three Persons. In the second part of the article, the relations occurring in the Trinity were presented. Apponius’ Trinitas is the three Persons in God: the Father, the Son, and the Spirit. The Persons in the Trinity are in two kinds of relations: occurring between the Persons of the Holy Trinity (the immanent Trinity) and going beyond the Trinity into the world and human beings (the economic Trinity). Apponius using the language of symbols, metaphors and analogies, reminds the fundamental truths about God. By description of the attributes of the Holy Trinity he emphasizes the unity of God, and by the description of the relations – the trinity of the Persons.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2012, 57; 379-397
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Układ literacki Prz 1—9
    Autorzy:
    Potocki, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1166063.pdf
    Data publikacji:
    1971
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    struktura
    terminologia
    Przy 1–9
    structure
    terminology
    Prov 1–9
    Opis:
    On ne consacrait pas jusqu’alors assez d’attenition au Problème d’arrangement littéraire des Proverbes 1—9 en partant de ce principe qu’il s’agit ici d’une collection d’unités indépendantes juxtaposées d’après le modèle des autres tres parties de ce Livre. Certains essais de systématiser la teneur de ce Livre n’ont pas trouvé d’approbation à cause d’une motivation plutôt faible. II y a pourtant des critères indiquant que cette oeuvre c’est une composition homogène se distinguant parmi les autres parties de Proverbes. Les voilà: ainsi nommées formules introduisantes (d’avertissement, parénétiques, de conclusion), le caractère de disposition du ch. 2, la terminologie caractéristique, la base doctrinaire de l’unité, les certaines propriétés de la méthode de composition. A la base d’ordre littéraire des Prov. 1—9 repose le schéma de la structure uniforme de la composition que constituent les parties suivantes: L’introduction (1, 7-19 ): elle comprend la sentence d’entrée (7), l’appel à obeir aux exhortations données (8-9) et un advertissement contre la voie des pécheurs (10-19). La matière essentielle de l’oeuvre comprend deux parties de base terminées par deux inclusions: La première (1, 20-33) a une forme d’un discours d’accusation énoncé par la Sagesse personifiée, la teneur de laquelle se lie avec l’introduction en démontrant le tragique de la conduite des simples et des nians. L’introduction à des exhortations propres du Sage est ch. 2 qui est une disposition de la matière traitée dans les deux parties qui suivent. La première partie (3, 1-35) en trois passages d’exhortations (1-9. 10-20. 21-26) s’occupe de la description de relation qui a lieu entre la Sagesse et la crainte en face de Jahvé. Un court recueil d’exhortations détaillées (3, 27-35) continue cette partie. Son devoir est de compléter les considérations précédentes et aussi de les séparer de la teneur qui suit. La seconde partie (4—7) est plus varieé. On peut y distinguer la partie élémentaire et aussi des suppléments ultérieurs: La forme de la partie élémentaire analogiquement à la précédente comprenait trois courts passages d’exhortations (4, 10-19; 4, 20-27; 5, 1-6. 8. 21) avertissant contre la voie des pécheurs — suivie par un recueil d’instructions détaillées (6, 1-19) qui remplit la même tâche que dans la première partie. Les suppléments de la forme essentielle (4, 1-9; 5, 7. 9-20. 22-23; 6,20-25; 7,1-27) élargissent remarquablement sa sphère et son fond des observations qui préparent la conception de la Sottise personifiée dans un tel degré qu’elle croît jusqu’au rang d’une partie indépendante avec sa propre introduction (4, 1-9) et trois passages des avertissements contre la femme d’autrui (5; 6, 20-35; 7). La seconde inclusion (8, 1-36) s’exprime dans la formule d’un messager par laquelle la Sagesse personifiée résume la teneur élémentaire des considérations du Sage et la présente du point de vue de sa propre autorité. L’épilogue terminant l’oeuvre (9, 1-18) comprend la description des régals de la Sagesse (1-6) et la Sottise (13-19) que divise un court recueil de sentences et d’exhortations détaillées (7-12), Cet épilogue présente la synthèse caractéristique de la teneur de l’oeuvre et prépare à la lecture attentive et profitable des parties suivantes du Livre des Proverbes.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 1971, 18, 1; 51-84
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polskie archiwa kościelne - liczące się zasoby i obiekt zainteresowań badawczych
    Autorzy:
    Zahajkiewicz, Marek T.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1041853.pdf
    Data publikacji:
    1998
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    terminologia
    archiwistyka
    schemat
    archiwum kościelne
    terminology
    archival science
    schema
    church archive
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1998, 70; 11-15
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zagadnienie tworzenia haseł wzorcowych dla akt kościelnych
    Die Angelegenheit der Schaffung von Musterstichwörten für kirchliche Akten
    Autorzy:
    Różański, Mieczysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1040788.pdf
    Data publikacji:
    2004-06-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Archiv
    Computerisierung
    Terminlogie
    Vereinheitlichung
    Symposium
    archiwum
    komputeryzacja
    terminologia
    ujednolicenie
    sympozjum
    archive
    computerization
    terminology
    unification
    symposium
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2004, 81; 59-67
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Terminologia gniewu w Septuagincie
    The Terminology of Anger in the Septuagint
    Autorzy:
    Strzałkowska, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1044570.pdf
    Data publikacji:
    2018-11-07
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    zagniewanie
    terminologia grecka
    LXX
    grecka literatura klasyczna
    θυμός
    ὀργή
    gniew
    Septuaginta
    anger
    wrath
    Greek terminology
    Septuagint
    classical Greek literature
    Opis:
    Niniejszy artykuł omawia wybrane aspekty terminologii dotyczącej gniewu w Biblii Greckiej. Septuaginta używa zasadniczo dwóch terminów określających gniew: θυμός i ὀργή (bardzo rzadko innych). Oba używane są w LXX zamiennie i, jak się wydaje, bez żadnego klucza zarówno na określenie gniewu Boga, jak i ludzi oraz zwierząt. Artykuł omawia oba terminy wraz z ich etymologią i występowaniem w klasycznej literaturze greckiej, ukazując, że słownictwo LXX nawiązuje zarówno do klasycznej filozofii i literatury (gdzie temat gniewu jest podejmowany niejednokrotnie, już w najstarszych pismach), jak i do tradycji żydowskiej (używając w przekładzie hebraizmów i charakterystycznych dla Biblii Hebrajskiej zwrotów). Artykuł ukazuje zarazem, że na poziomie terminologicznym i pojęciowym terminologia LXX dotycząca gniewu wywarła wpływ także na Nowy Testament.
    The article discusses selected aspects of “anger” terminology in the Greek Bible. The Septuagint basically uses two terms to express anger, θυμός and ὀργή, and rarely any others. The two words are used in the LXX interchangeably, it seems to express both the wrath of God and the wrath of people and animals. The article discusses both of these key terms, along with their etymology and occurrence within classical Greek literature, recognizing that the terminology of the LXX is based both upon those classical texts – which often refer to the theme of “anger”, starting with the oldest known Greek texts – as well as on the Jewish tradition, incorporating many so-called “Hebraisms” and expressions characteristic of the Hebrew Bible. In addition, the article shows that the LXX terminology regarding anger also had an influence on the New Testament, on both a terminological and conceptual level.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2018, 34; 169-189
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Praesentia carnalis Christi. Incarnation Terminology in the Anti-heretical Polemic of Philastrius of Brescia
    Autorzy:
    Szram, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/43560842.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Wcielenie
    terminologia patrystyczna
    Filastriusz z Brescii
    herezje
    incarnatio
    incorporatio
    praesentia carnalis Christi
    Incarnation
    patristic terminology
    Philastrius of Brescia
    heresies
    Opis:
    The terminology found in one of the oldest Latin catalogs of heresies, Diversarum hereseon liber, written by Philastrius, bishop of Brescia (330-387/388), was adapted to the needs of anti-heretical polemics, and at the same time reflected the way of talking about Christ’s earthly mission, characteristic of the Latin patristic literature of the second half of the 4th century. A detailed philological and theological analysis of Philastrius’s treatise led to the following conclusions: (1) The terminology used by the author was rooted in the early Christian tradition (caro, corpus, incarnatio, incorporatio), but also original through the use of his own formula praesentia carnalis; (2) The vocabulary used in the catalog was strictly dependent on the subject of the doctrinal dispute. In polemics with docetistic heresies, Philastrius used the term caro more often than corpus, describing the body and, indirectly, the entire human nature of Christ. In the discussion with heresies that did not directly address the subject of the body of Christ, and also when presenting the orthodox teaching of the Church on the Incarnation of the Son of God, he used the term incorporatio more often than incarnatio; (3) The favorite phrase used by the Bishop of Brescia to describe the Incarnation was praesentia carnalis Christi. With it, Philastrius emphasized several important aspects of the theology of the Incarnation: the real corporeality of the person of Christ; the presence of the Son of God among people and its salvific purpose; a long process of revealing God to man, related to the Old Testament prophecies, the fulfillment of which was the coming of the Savior to earth.
    Terminologia występująca w jednym z najstarszych łacińskich katalogów herezji Diversarum hereseon liber Filastriusza, biskupa Brescii (330-387/388), była dostosowana do potrzeb antyheretyckiej polemiki, a zarazem odzwierciedlała sposób mówienia o ziemskiej misji Chrystusa charakterystyczny dla łacińskiej literatury patrystycznej 2. poł. IV wieku. Szczegółowa analiza filologiczno-teologiczna traktatu Filastriusza pozwoliła na sformułowanie następujących wniosków: (1) Terminologia używana przez autora na określenie wcielenia była zakorzeniona we wczesnochrześcijańskiej tradycji (caro, corpus, incarnatio, incorporatio), ale też oryginalna poprzez zastosowanie własnej formuły praesentia carnalis; (2) Stosowane słownictwo było ściśle zależne od tematyki sporu doktrynalnego. W polemice z herezjami o nastawieniu doketystycznym Filastriusz używał częściej terminu caro niż corpus, określając nim ciało, a także pośrednio całą ludzką naturę Chrystusa. Natomiast w dyskusji z herezjami nieporuszającymi wprost tematu ciała Chrystusa, a także podczas prezentowania ortodoksyjnej nauki Kościoła na temat wcielenia Syna Bożego, stosował częściej termin incorporatio niż incarnatio; (3) Ulubionym sformułowaniem używanym przez Biskupa Brescii na określenie wcielenia był zwrot praesentia carnalis Christi. Za jego pomocą Filastriusz podkreślał kilka istotnych aspektów teologii wcielenia: rzeczywistą cielesność osoby Chrystusa; obecność Syna Bożego wśród ludzi oraz jej zbawczy cel; długi proces objawiania się Boga człowiekowi, związany ze starotestamentalnymi zapowiedziami, których wypełnieniem było przyjście Zbawiciela na ziemię.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2023, 87; 395-414
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nicene terminology defended by Athanasius of Alexandria in de Decretis nicaenae synodi and the possible influence of Eusebius’ Epistula ad caesarienses
    Obrona nicejskiej terminologii w De decretis nicaenae synodi Atanazego Aleksandryjskiego i możliwy wpływ Epistula ad caesarienses Euzebiusza z Cezarei
    Autorzy:
    Dudzik, Pavel
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612530.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    terminologia trynitarna
    Sobór Nicejski
    Atanazy Aleksandryjski
    Euzebiusz z Cezarei
    trinitarian terminology
    Nicene Council
    Athanasius of Alexandria
    Eusebius of Caesarea
    Opis:
    Celem artykułu jest porównanie dwóch narracji teologicznych – zawartych w Epistula ad Caesarienses Euzebiusza z Cezarei i De decretis Nicaenae synodi Atanazego Aleksandryjskiego – prezentujących orzeczenia Soboru Nicejskiego i mających na celu doprowadzenie do uznania Credo nicejskiego. W niniejszym opracowaniu została dokonana przede wszystkim analiza rozdziałów 19. i 20. De decretis Nicaenae synodi, w których mogą być obecne sugestie polemiczne w stosunku do sformułowań z listu Euzebiusza. Obiektem badań jest także zawarta w De decretis Nicaenae synodi 24 dwustopniowa struktura definicji ÐmooÚsioj, która może mieć swoje źródła w liście Euzebiusza. Godny prześledzenia jest także fragment 25. dzieła Atanazego zawierający ukryte aluzje do wzmianki o nicejskich poprzednikach w piśmie Euzebiusza. Na podstawie analiz tych fragmentów wydaje się, że Atanazy dokładnie rozważył argumenty i słabe punkty wywodów Euzebiusza i stało się to podstawą do jego własnej narracji teologicznej broniącej nicejskiego wyznania wiary.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2014, 61; 123-135
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ентолома ніфоіде czy Веселка звичайна? - łacina i greka jako źródło ukraińskich nazw grzybów wielkoowocnikowych
    Ентолома ніфоіде or Веселка звичайна? - Latin and Greek as the Source of Ukrainian names of Macroscopic Fungi
    Ентолома ніфоіде чи Веселка звичайна? - латинська і грецька мови як джерело українських назв макроскопічних грибів
    Autorzy:
    Jóźwikiewicz, Przemysław Daniel
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1048655.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-05
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    українська мова
    латинська мова
    грецька мова
    мікологічна термінологія
    назви макроскопічних грибів
    język ukraiński
    łacina
    greka
    terminologia mykologiczna
    nazwy grzybów makroskopijnych
    the Ukrainian language
    Latin
    Greek
    mycological terminology
    names of macroscopic fungi
    Opis:
    Języki klasyczne są istotnym źródłem ukraińskiej terminologii mykologicznej i analizowanych w niniejszym artykule nazw grzybów makroskopijnych. Badania, których wyniki tu przedstawiono, dowodzą, iż wpływ, zwłaszcza łaciny, na ten kompleks słownictwa jest bardzo szeroki. Aż 75% wszystkich nazw w badanej próbce stanowią struktury, których element główny to zapożyczenie właściwe o proweniencji głównie łacińskiej (np. Нектрія пеціца). Nazw, których człon rodzajowy tworzył leksem ukraiński, jest ponad trzykrotnie mniej (wliczając w to także konstrukcje, których oba człony były stricte ukraińskie, np. Маслюк звичайний). Zupełnie odmiennie rysuje się struktura epitetów gatunkowych. Tu z kolei dominują leksemy rdzennie ukraińskie (w sumie niemal tysiąc jednostek, np. Антродія вербова) i kalki (ponad 500 jednostek, np. Головач келиховидний). W funkcji tej zapożyczenia występują raczej incydentalnie (nieco powyżej stu jednostek, np. Сироїжка Аврора), podobnie jak struktury hybrydalne (kilkadziesiąt przykładów, np. Дощовик умбровий).
    Класичні мови – це важливе джерело української мікологічної термінології та аналізованих у цій статті офіційних назв макроскопічних грибів. Результати досліджень, які тут представлено, вказують, що вплив зокрема латинської мови на цю лексику превеликий. Майже 75% проаналізованих назв це структури, головний член яких запозичення з латини (напр. Нектрія пеціца). Назв грибів, яких назву роду утворює українська лексема втричі менше (враховуючи й конструкції, яких оба члени були суто українськими, напр. Маслюк звичайний). Зовсім по-іншому виглядає структура дескрипторів виду. Тут переважають українські лексеми (майже тисяча одиниць, напр. Антродія вербова) і мовні кальки (більше 500 назв, напр. Головач келиховидний). У цій функції запозичення (більше ста назв, напр. Сироїжка Аврора) та гібриди (кількадесят прикладів, напр. Дощовик умбровий) виступають маргінально.
    This article discusses classical languages as an important source of Ukrainian mycological terminology and the names of macroscopic fungi. Research results presented in this article prove that the influence of classical languages, especially Latin, on this vocabulary is extensive. As many as 75% of names in the sample studied are structures whose main element is a loanword of mainly Latin provenance (e.g. Нектрія пеціца). Names of which the generic element was created by the Ukrainian lexeme occurred three times less often (including even constructions, both of which were strictly Ukrainian, for example, Маслюк звичайний). The structure of species epithets is completely different. Here, in turn, the dominant lexemes are Ukrainian (almost a thousand units in total, such as Антродія вербова) and calques (over 500 units, e.g. Головач келиховидний). In this role, loanwords occur only in a select few cases (slightly above one hundred units, for example, Сироїжка Аврора), similarly to hybrid structures (just dozens of examples, e.g. Дощовик умбровий).
    Źródło:
    TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych; 2018, 5, 13; 175-189
    1733-2249
    Pojawia się w:
    TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wierzchowce i sala tronowa Salomona oraz gwiazdozbiór Panny według Pieśni nad Pieśniami
    Solomon’s Riding Horses, Throne Hall, and Virgo Constellation according to the Song of Songs
    Autorzy:
    Lipiński, Edward
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1053558.pdf
    Data publikacji:
    2015-11-04
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Stary Testament
    Pieśń nad Pieśniami
    interpretacja
    terminologia
    Akiba
    Apadana
    Dura-Europos
    stela
    Ezechiel Tragik
    gwiazdozbiór Panny
    sala tronowa
    Salomon
    wierzchowce
    Old Testament
    Song of Songs
    interpretation
    terminology
    stele
    Ezekiel the Poet
    Virgo Constellation
    throne Hall
    Solomon
    riding horses
    Opis:
    The Qumran fragments of the Song of Songs witness some versions of the poem which are older than the textus receptus. They also show that independent songs have been combined into one composition. Thus Cant. 3, 6-8, missing in 4QCantb, was a description of Solomon's guards on riding horses or camels, for mttw is the suffixed plural of the Arabic and Aramaic noun matiya, designating a riding animal. This passage has been joined to the following poem, starting in Cant. 3, 9 with a description of king's apadana, a colonnaded hall or palace. Its fi rst word, borrowed from Old Persian, has indeed been misspelled as 'prywn. Another poem, missing in 4QCanta, corresponds to Cant. 4, 8 - 5, 1. It is written entirely in Aramaic in 4QCantb and the Hebrew textus receptus still preserves traces of its original language. The Aramaic poem refers to the zodiacal constellation Virgo, called Kalla in Aramaic and requested to show the New Moon of Elul above the Lebanon range: 't mn lbnwn 'b'y, 'Let the sign enter from Lebanon'. The Song of Songs in its fi nal shape, characterized by its dramatic features and love lyrics, was accepted as Scripture because of its presumed Solomonic authorship, and it was highly valuated by Akiba, as its contents was appearing to him as a qds h-qdsym, a play word meaning 'the sanctification of betrothals'.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 2011, 1, 1; 87-101
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-14 z 14

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies