Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "KS." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 53
Tytuł:
Kapelani Wojska Polskiego w oflagu w Rotenburgu (XII 1939 – IV 1940) – historia jednej fotografii
Chaplains of the Polish Army in the oflag in Rotenburg (December 1939 – April 1940) – the story of one photograph
Autorzy:
Kłakus ks., Michał
Myszor ks., Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1602537.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Kapelani wojskowi
jeńcy wojenni
więźniowie obozów koncentracyjnych
Rotenburg an der Fulda
Military chaplains
prisoners of war
concentration camp prisoners
Opis:
Autorzy na podstawie zbiorowej fotografii wykonanej w Rotenburgu datowanej na początek 1940 r. identyfikują i przedstawiają życiorysy wojenne grupy 57 kapelanów Wojska Polskiego: jeńców oflagu w Rotenburgu nad Fuldą, następnie więźniów obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie i Dachau.
The authors, on the basis of a group photograph taken in Rotenburg, dated at the beginning of 1940, identify and present the war biographies of a company of chaplains in the Polish Army: prisoners of the oflag in Rotenburg an der Fulda, then prisoners of the concentration camp in Buchenwald and Dachau.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2021, 115; 175-196
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Nie sądzę, żeby posądzanie mnie o wrogość do Kościoła było słuszne” . Związki Czesława Miłosza z Seminarium Polskim w Paryżu
Autorzy:
Kłakus ks., Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158275.pdf
Data publikacji:
2022-12-22
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Czesław Miłosz
ks. Antoni Banaszak
Polish Seminary
„Culture”
Aleksander Giedroyc
Seminarium Polskie w Paryżu
„Kultura”
Opis:
Czesław Miłosz is one of the greatest Polish poets, essayists and translators. In 1980, in recognition of his literary merits, he was awarded the Nobel Prize. He was born in 1911 in Lithuania. This is how he graduated from the law studies at the Stefan Batory University. In Vilnius, he was one of the leading activists of the local literary circle. In 1933, his first book was published (Poem of Frozen Time). Before the outbreak of World War II, he worked for Polish Radio. After 1939, he was forced to stay in Romania, then in Vilnius, and finally managed to get to Warsaw. He took part in the underground cultural life of the occupied capital. After 1945, he began to cooperate with the communist authorities. As a diplomat, he worked at posts in New York, Washington and Paris. In 1951, Czesław Miłosz decided to resign from his position as cultural attaché at the Polish Embassy in Paris. For him, a difficult period begins both materially and morally: destitute, with a marriage (civil union) falling apart. By a happy coincidence, the then Rector of Polish Seminary in Paris, Father Antoni Banaszak, stood on his life path. As a result of his efforts, on 13 January 1956, in the Polish church at rue Saint Honoré, the writer sanctioned their long-standing relationship with a church wedding. What was the relationship between the Rector of the Polish Seminary and Czesław Miłosz, a former communist dyplomat who came from he USA?
Czesław Miłosz zaliczany jest do największych polskich poetów, eseistów i tłumaczy. W 1980 roku w uznaniu zasług na polu literatury otrzymał Nagrodę Nobla. Urodził się w 1911 roku na Litwie. Tam też ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Stefana Batorego. W Wilnie był jednym z czołowych działaczy tamtejszego koła literatów.  W 1933 roku ukazała się jego pierwsza książka (Poemat o czasie zastygłym). Przed wybuchem II wojny światowej pracował w Polskim Radiu.  Po 1939 roku przebywał w Rumunii, następnie w Wilnie i w końcu udało mu się przedostać do Warszawy. Brał udział w konspiracyjnym życiu kulturalnym okupowanej stolicy. Po 1945 roku rozpoczął współpracę z komunistycznymi władzami. Jako dyplomata pracował na placówkach w Nowym Jorku, Waszyngtonie oraz Paryżu. W 1951 roku C. Miłosz postanowił zrezygnować z funkcji attaché kulturalnego w ambasadzie polskiej w Paryżu. Rozpoczął się wówczas dla niego trudny okres zarówno pod względem materialnym, jak i moralnym: został bez środków do życia, z rozpadającym się małżeństwem (związkiem cywilnym). Szczęśliwym zbiegiem okoliczności na jego życiowej drodze stanął ówczesny rektor Seminarium Polskiego w Paryżu ks. Antoni Banaszak. W wyniku jego starań 13 stycznia 1956 roku w polskim kościele przy rue Saint-Honoré pisarz usankcjonował swój wieloletni związek, zawierając ślub kościelny. Artykuł przybliża, jak układały się relacje między rektorem Seminarium Polskiego a przybyłym ze Stanów Zjednoczonych byłym dyplomatą komunistycznym.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2022, 119; 131-142
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
[Recenzja]: Mateusz Żmudziński, Archiwum Akt Dawnych Diecezji Toruńskiej i jego zasób, Toruńskie Wydawnictwo Diecezjalne, Toruń 2020, ss. 213, ISBN 987-83-60053-91-1
Autorzy:
Różański ks., Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158279.pdf
Data publikacji:
2022-12-22
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Archiwum Akt Dawnych Diecezji Toruńskiej
diecezja toruńska
archiwum kościelne
Toruń
diecezja pelplińska
Opis:
.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2022, 119; 553-556
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Archiwum parafii wałeckiej. Inwentarz
Autorzy:
Ceynowa ks., Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2088329.pdf
Data publikacji:
2022-06-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Walcz (Wałcz)
St Nicholas parish
church archives
inventory
diocesan archives in Koszalin
Wałcz
parafia pw. św. Mikołaja
archiwalia
inwentarz
Archiwum Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej w Koszalinie
Opis:
W artykule zaprezentowano zachowane archiwalia katolickiej parafii pw. św. Mikołaja w Wałczu. Miasto zostało lokowane na początku XIV wieku. W tym samym czasie ufundowano pierwszy kościół. Parafia wałecka do reformacji przynależała do archidiakonatu zanoteckiego w diecezji poznańskiej. Na początku XVII wieku zwrócono kościół katolikom, a parafia weszła w skład nowo powstałego dekanatu czarnkowskiego. W 1772 roku ziemię wałecką włączono do państwa pruskiego. Od momentu reaktywowania dekanatu wałeckiego pod koniec XVIII wieku wchodzi nieprzerwanie w jego skład, mimo zmieniających się realiów polityczno-kościelnych. Do Polski Wałecczyzna powróciła w 1945 roku. Zachowane przedwojenne archiwalia parafii pw. św. Mikołaja przekazano do Archiwum Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej w Koszalinie. Tam je opracowano i zinwentaryzowano, podzielono na serie, nadając nowe sygnatury (1-327). Bogaty materiał historyczny może posłużyć do bardziej pogłębionych specjalistycznych badań.  
The article presents the preserved archives of the Catholic parish of St Nicholas in Wałcz, Poland. The town was founded at the beginning of the 14th century; the first church was founded at the same time. Until the Reformation, the parish in Wałcz belonged to the Archdeaconry of Zanoteć in the diocese of Poznań. At the beginning of the 16th century, the church was returned to Catholics and the parish became part of the newly established deanery of Czarnków. In 1772, the Wałcz land was incorporated into Prussia. After the reactivation of the Wałcz deanery at the end of the 18th century, it was continuously part of the country, despite the changing political and church realities. The Wałcz region returned to Poland in 1945. The pre-war archives of the parish of St Nicholas was transferred to the diocesan archives in Koszalin. There they were developed, inventoried and divided into series with new reference numbers (1-326). The rich historical material can be used for more in-depth specialised research.  
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2022, 118; 45-66
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sprawozdanie ks. dr. Henryka Hilchena z pracy wśród robotników polskich we Francji w czasie tygodni letnich 1924 roku
Autorzy:
Szymański ks., Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2088361.pdf
Data publikacji:
2022-06-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Rev. Henryk Hilchen
Polish pastoral ministry in France
Polish emigration in France
ks. Henryk Hilchen
duszpasterstwo polonijne we Francji
emigracja polska we Francji
Opis:
Ksiądz dr Henryk Hilchen – kapłan archidiecezji warszawskiej. Urodził się 30 lipca 1881 roku w Warszawie. Studiował na Wydziale Chemii Politechniki Warszawskiej i na Politechnice Lwowskiej, gdzie ukończył kształcenie po dwóch latach. W 1905 roku wyjechał do szwajcarskiego Fryburga, gdzie kontynuował studia na Wydziale Prawa i Ekonomii, uwieńczone stopniem doktora nauk politycznych. We Fryburgu studiował także teologię i filozofię. W 1910 roku wrócił do kraju i wstąpił do seminarium duchownego w Warszawie. W dniu 21 grudnia 1912 roku przyjął święcenia kapłańskie. Był wikariuszem we wsi Dobre k. Stanisławowa, w Łowiczu, w Łodzi, a od lipca 1915 roku w parafii pw. Wszystkich Świętych w Warszawie. Od 1915 roku był sekretarzem generalnym Stowarzyszenia Robotników Chrześcijańskich, redaktorem organu stowarzyszeń chrześcijańskich „Pracownik Polski" (1916-1917). W 1919 roku został radnym miasta stołecznego Warszawy, redaktorem miesięcznika „Przewodnik Społeczny”, kapelanem Szkoły Podchorążych Artylerii oraz jednostki wojskowej stacjonującej na Sołaczu. W 1920 roku wyjechał do Rzymu, gdzie wstąpił do nowicjatu zakonu dominikańskiego i podjął studia teologiczne w Collegium Angelicum. Od lipca 1922 roku, na polecenie papieża Piusa XI, służył pomocą dwóm kolejnym nuncjuszom apostolskim w Polsce. Był stałym korespondentem „L’Osservatore Romano" i „L’Avvenire d'Italia". W 1929 roku został proboszczem parafii w Lesznie k. Błonia, a w 1931 roku parafii Matki Boskiej Częstochowskiej w Warszawie, gdzie dokończył budowę kościoła. W 1937 roku otrzymał Złoty Krzyż Zasługi RP, zaś w następnym roku został odznaczony orderem Polonia Restituta. W tym samym roku został wybrany do Rady Miejskiej Warszawy. Przed kapitulacją stolicy był zakładnikiem gwarantującym przestrzeganie pertraktacji prezydenta Stefana Starzyńskiego z Niemcami. Aresztowany przez Niemców 3 października 1939 roku, do końca listopada był więziony na Pawiaku. Mimo zniszczenia 12 września 1944 roku kościoła i plebani podczas niemieckiego bombardowania, funkcję proboszcza formalnie pełnił do lipca 1945 roku. Jakkolwiek od czerwca tego roku został proboszczem w Międzyrzeczu. W dniu 15 października 1947 roku przy kościele Najświętszego Serca Jezusowego w Słupsku podjął się organizacji nowej parafii pw. św. Ottona. Dnia 29 listopada 1952 roku został proboszczem w Tarczynie k. Grójca. W drodze na nową placówkę, 29 stycznia 1953 roku, dostał udaru. Zmarł 20 sierpnia 1956 roku. Spoczął na Powązkach. Na bieżąco prowadził dokumentację swego życia i działalności w postaci dzienników, korespondencji, różnych notatek czy oficjalnych dokumentów. Niniejsze opracowanie egzemplifikuje jego sprawozdanie z pracy wśród robotników polskich we Francji w czasie tygodni letnich 1924 roku. Dokument oryginalny w formie maszynopisu przechowywany jest w Archiwum Archidiecezjalnym w Gnieźnie, Archiwum Prymasa Polski, Akta Protektora Wychodźstwa Polskiego, Francja – PMK Varia, Dział III/15a.
Rev. Henryk Hilchen, PhD, priest of the Archdiocese of Warsaw, was born on 30 July 1881 in Warsaw. Hilchen studied at the Faculty of Chemistry of the Warsaw University of Technology and at the Lviv Polytechnic, where he completed his education after two years. In 1905, he went to Freiburg, Switzerland, where he continued his studies at the Faculty of Law and Economics, culminating in the degree of Doctor of Political Science. In Freiburg he also studied theology and philosophy. In 1910, he returned to Poland and joined the theological seminary in Warsaw. Ordained a priest on 21 December 1912, he was vicar in the village of Dobre near Stanisławów, and then in Łowicz, in Łódź and – starting in July 1915 – in the parish of All Saints in Warsaw. In 1915 he became secretary general of the Association of Christian Workers and editor at the Christian association known as ‘Pracownik Polski’ (1916-1917). In 1919 he became a city councillor of Warsaw, editor of the monthly magazine  Przewodnik Społeczny’ and chaplain of the School of Artillery Cadets and of the military unit stationed in Sołacz. In 1920 he went to Rome, where he entered the novitiate of the Dominican order and took up theological studies at Collegium Angelicum. Beginning in July 1922, by order of Pope Pius XI, he provided assistance to two successive apostolic nuncios in Poland. He was a regular correspondent for L’Osservatore Romano and L’Avvenire d’Italia. In 1929 he became the pastor of a parish in Leszno near Błonie and in 1931 of Our Lady of Częstochowa in Warsaw, where he completed the construction of a church. In 1937, he received the Gold Cross of Merit of the Republic of Poland, and in the following year was awarded the Order of Polonia Restituta. In the same year he was elected to the Warsaw City Council. Before the city’s capitulation, he was a hostage who guaranteed that President Stefan Starzyński’s negotiations with the Germans would be respected. He was arrested by the Germans on 3 October 1939 and was imprisoned in Pawiak prison until the end of November. Despite the destruction of the church and rectory during a German bombing on 12 September 1944, he formally served as pastor until July 1945. In June of that year, he became the parish priest in Miedzyrzecz. On 15 October 1947, at the Church of the Sacred Heart of Jesus in Słupsk, he undertook to organise a new parish dedicated to St Otto. On 29 November 1952 he became the parish priest in Tarczyn near Grójec. On his way to the new facility, on 29 January 1953, he suffered a stroke. He died on 20 August 1956 and was buried in Powązki cemetery. Hilchen kept an ongoing record of his life and activities in the form of diaries, correspondence, various notes and official documents. This article showcases his work among Polish workers in France during the summer of 1924. The original document in typescript form is kept in the Archdiocesan Archives in Gniezno, Archive of the Primate of Poland, Files of the Protector of Polish Emigration, France – PMK Varia, Section III/15a.  
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2022, 118; 457-480
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dokumentacja fotograficzna w zasobie Archiwum Archidiecezji Częstochowskiej im. Ks. Walentego Patykiewicza w Częstochowie (aktualny stan badań i perspektywy)
Autorzy:
Kapuściński ks., Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2088377.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
the Archives of the Archdiocese of Częstochowa
photographic documentation
photography
photograph collection
inventory
archival holdings
Archiwum Archidiecezji Częstochowskiej
dokumentacja fotograficzna
fotografia
fototeka
inwentaryzacja
zasób archiwalny
Opis:
Tematem artykułu jest opis stanu dokumentacji fotograficznej zgromadzonej w Archiwum Archidiecezji Częstochowskiej. Przechowuje się ją w dwóch pomieszczeniach (magazyn nr 2 i pracownia naukowa nr 2); w pierwszym tworzy ona Fototekę (budowaną przez lata, obejmującą 536 albumów i 4484 zdjęcia), która liczy 13 m.b., a w drugim wchodzi w skład pięciu zespołów, będących spuściznami archiwalnymi po zmarłych duchownych (15 albumów i 1104 zdjęcia, w tym 175 w wersji cyfrowej). W zasobie archiwalnym zajmuje ona miejsce w dwóch segmentach, nazwanych: Dokumentacja pozaaktowa i Akta osób duchownych, które współtworzą Dział II, zawierający dokumenty i akta wytworzone w strukturach (archi)diecezji. W wyniku przeprowadzonych do tej pory działań porządkowych i inwentaryzacyjnych udało się wydzielić 881 j.a. i scalić je w konkretne zespoły i kolekcje, do których sporządzono odpowiednie spisy. Wciąż wiele fotografii pozostaje niezidentyfikowanych, dlatego opóźniają się dalsze etapy prac inwentaryzacyjnych. Na podstawie dotychczasowych badań można stwierdzić, że całość dokumentacji fotograficznej zachowana jest w dobrym stanie i pod względem zawartości treściowej ma dużą wartość historyczną.
The article discusses the issue of the state of photographic documentation accumulated in the Archives of the Archdiocese of Częstochowa. It is held in two rooms (storeroom number 2 and research room number 2). In the first room, it forms a photograph collection (built up over many years and consisting of 536 albums and 4484 photographs), and in the second one, it is included in five record groups which are the archival legacy of deceased clergymen (15 albums and 1104 photographs, including 175 in a digital version). This documentation is arranged in two sections named: Non-Textual Material and Files of the Clergy, which are part of Department II containing documents and files produced by the institutions of the (archi)diocese of Częstochowa. As a result of the arrangement and inventory work, 881 items were separated and combined into specific groups and collections, for which appropriate inventories were produced. However, many photographs remain unidentified, therefore further stages of inventory work are delayed. Research conducted so far has revealed that all the photographic documentation has been well preserved and its content is of high historical value.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2021, 117, specjalny; 169-185
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zbiór fotografii w zasobie Archiwum Diecezjalnego w Zielonej Górze
Autorzy:
Kufel ks., Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2088378.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
photography
photograph collection
the diocese of Zielona Góra and Gorzów
the Diocesan Archives in Zielona Góra
fotografia
zbiór fotografii
diecezja zielonogórsko-gorzowska
Archiwum Diecezjalne w Zielonej Górze
Opis:
Fotografie historyczne stanowią doskonały materiał źródłowy, który gromadzą i przechowują wszystkie archiwa. Tematem publikacji jest zbiór fotografii w zasobie Archiwum Diecezjalnego w Zielonej Górze, które przechowuje nie tylko fotografie dokumentujące życie kościelne diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, ale gromadzi też te, które pochodzą od instytucji i osób świeckich. Celem opracowania jest ukazanie, jak ten zbiór powstawał (od 2003 r.). Publikację rozpoczyna opis powstania zielonogórskiego Archiwum Diecezjalnego, gdzie znajduje się omawiany zbiór fotografii. W dalszej części opracowania przedstawiono inwentaryzację dokumentacji fotograficznej oraz sposób przechowywania i udostępniania jej kwerendzistom. Na dzień 31 lipca 2021 r. zbiór fotografii (zespół nr 50) liczy 12 488 jednostek. Inwentarz elektroniczny fotografii znajduje się na stronie internetowej Archiwum Diecezjalnego w Zielonej Górze (http://archiwum.diecezjazg.pl). Gromadzona dokumentacja wizualna jest zbiorem otwartym, który uzupełniają kolejne dopływy fotografii. Zadaniem na przyszłość jest cyfryzacja zbioru. Opracowanie jest pierwszą publikacją na temat fotografii w zasobie zielonogórskiego Archiwum Diecezjalnego i stanowi przyczynek do podjęcia bardziej szczegółowych badań. Może być ono przydatne dla badaczy pracujących ze źródłami wizualnymi. Powinni do nich sięgać regionaliści, historycy Kościoła oraz osoby, których pasjonują dawne i nowe fotografie.
This article presents a collection of historical photographs in the Diocesan Archives in Zielona Góra, which holds not only photographs documenting the ecclesiastical life of the diocese of Zielona Góra and Gorzów, but also those acquired from secular institutions and laypeople. The study aims to show the process of building up this collection (since 2003). The publication focuses on the creation of the Zielona Góra Diocesan Archives and presents an inventory of the photographic documentation, as well as a method of preserving and making it available to searchers. As of 31 July 2021, the photograph collection (group no. 50) comprised 12,488 items. An electronic inventory of the photographs is available on the website of the Diocesan Archives in Zielona Góra. The collected visual documentation is an open collection, to which successive photographs are still added. As far as recommendations are concerned, the entire collection should be digitalized in the future. This article is the first publication on the photographs in the holdings of the Zielona Góra Diocesan Archives and is a contribution to more detailed research. This study could be useful to researchers working with visual sources, notably regional and church historians as well as those who are passionate about old and new photographs.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2021, 117, specjalny; 187-195
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zbiory fotograficzne w Archiwum Archidiecezjalnym Lubelskim
Autorzy:
Marczewski ks., Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2088380.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
photographs
digitalization
the Lublin Archdiocesan Archives
the Archdiocese of Lublin
fotografie
digitalizacja
Archiwum Archidiecezjalne Lubelskie
Archidiecezja Lubelska
Opis:
Archiwum Archidiecezjalne Lubelskie przechowuje zbiór ok. 11 tys. fotografii pochodzących z XIX, XX i XXI stulecia. Zbiór ten jest na etapie porządkowania archiwalnego. Nie ma on jeszcze właściwego inwentarza. Na potrzeby wewnętrzne istnieją tylko odpowiednie spisy robocze. Zbiór podzielony jest w porządku akcesji na albumy, kroniki, teczki, koperty i pudła archiwalne. Znacząca część fotografii wchodzi w skład akt personalnych i parafialnych. Zdjęcia są tylko w niewielkim stopniu zdigitalizowane. Ich cyfrowe kopie tworzy się w sposób niesystematyczny, głównie z przeznaczeniem na bieżące wystawy i przygotowywane publikacje. Zbiór fotograficzny cieszy się wzrastającym zainteresowaniem, dlatego pomimo stanu opracowania i przechowywania jest udostępniany. Zawiera on ciekawe obiekty, np. obszerną kolekcję zdjęć zgromadzonych na potrzeby prowadzonych procesów beatyfikacyjnych.
The Lublin Archdiocesan Archives store a collection of approximately 11,000 photographs from the 19th, 20th and 21st centuries. This collection still has to be put in order to respect fully all archival standards. It does not have a proper inventory yet. For internal purposes, only simple lists of photographs have been created. The collection is divided, according to the order of accession, into albums, chronicles, folders, envelopes and archival boxes. A significant part of the photographs finds its place in the personal and parish files. The photographs are digitalized to a very small extent. Their digital copies are prepared in an unsystematic way, mainly for the ad hoc purposes of current exhibitions and planned publications. Nevertheless, the photographic collection attracts increasing interest and is made available to public. The collection includes interesting objects, such as an extensive group of photos gathered for the purpose of beatification processes.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2021, 117, specjalny; 215-226
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Losy kościoła parafialnego pw. świętych Piotra i Pawła w Bychawie na przełomie XVI i XVII wieku w świetle źródeł kościelnych
Autorzy:
Bielak ks., Włodzimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2088398.pdf
Data publikacji:
2021-12-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Bychawa
Myszkowski Family
Mikołaj Pilecki
Andrzej Myszkowski
Stanisław Myszkowski
Joachim of Borzęcin
Myszkowscy
Joachim z Borzęcina
Opis:
W artykule skorygowano błędne lub nieprecyzyjne informacje o parafii w Bychawie obecne w dotychczasowej literaturze przedmiotu, która nota bene nie jest zbyt obszerna. Na podstawie dotychczasowych rozważań opartych głównie na źródłach kościelnych, mało dotychczas wykorzystywanych, udało się przynajmniej po części rzucić nowe światło na czas poszczególnych etapów w dziejach kościoła bychawskiego na przełomie XVI i XVII wieku. Początki ruchu kalwińskiego musiały przypaść na ostatnie lata piątej dekady XVI stulecia i są związane z działalnością Mikołaja Pileckiego. Środowisko protestanckie umocnił tu Andrzej Myszkowski na początku lat 50. XVI wieku, zakładając szkołę kalwińską i być może sprowadzając stałych ministrów kalwińskich. Wiązanie początków kalwinizmu w Bychawie tylko z A. Myszkowskim jest nieprawidłowe. Rewindykacja kościoła w Bychawie była związana dziełalnością Stanisława Myszkowskiego, podczaszego lubelskiego, syna Andrzeja. Po podziałach w ruchu kalwińskim i osłabieniu ich gminy w Bychawie zwrócił swą uwagę w kierunku dawnej wiary, jak to czynili inni możnowładcy tego okresu, i wystarał się najpewniej ok. 1582 r. o duszpasterza katolickiego, a świątynia wróciła do rąk katolików, co umożliwiło archidiakonowi lubelskiemu odbycie pierwszej po czasach kalwińskich wizytacji w 1595 r. Świątynia była jednak w wielkim stopniu zrujnowana. Próbowano ją utrzymać aż do lat 20. XVII wieku, dokonując koniecznych napraw. Budowę nowego kościoła murowanego rozpoczęto najprawdopodobniej w połowie lat 20. XVII wieku, gdy proboszcz, Sebastian Piątkowski, wygrał proces o zwrot dóbr kościelnych z Zofią Wierzbicką. Przesuwanie na czasy wcześniejsze bydowy kościoła w Bychawie jest nieuprawnione. Kościół pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela przetrwał do naszych czasów i nadal służy katolickiej wspólnocie bychawskiej.
This article aimed to correct erroneous or imprecise information about the pa-rish in Bychawa, present in the literature on the subject so far, which is, nota bene, not very extensive. The discussions in this article, based mainly on church sources (which have not been often used so far by others), enabled the Author to shed new light, at least in part, on the time of individual stages in the history of the Bychawa church at the turn of the 16th and 17th centuries. The Calvinist movement must have begun in the last years of the fifteenth decade of the sixteenth century and is related to the activities of Mikołaj Pilecki. Andrzej Myszkowski strengthened the Protestant milieu here in the early 1650s, establishing a Calvinist school and perhaps bringing in permanent Calvinist ministers. It is incorrect, however, to link the origins of Calvinism in Bychawa only to Andrzej Myszkowski. The repossession of the church in Bychawa was related to Stanisław Myszkowski, the Lublin deputy cup-bearer, son of Andrzej. After the divisions in the Calvinist movement and the weakening of their community in Bychawa, he turned his attention to the old faith, as did other magnates of that period, and probably brought a Catholic priest around 1582. The church was also returned to the Catholics, which enabled the archdeacon of Lublin to make the first visitation after the Calvinist times in 1595. The building, however, was largely ruined. Attempts were made to maintain it until the 1620s by making the necessary repairs. The construction of a new masonry church probably began in the mid-1620s, when the parish priest, Sebastian Piątkowski, won the lawsuit over the church property with Zofia Wierzbicka. Shifting the date of the church construction to an earlier period is not well-founded. St. John the Baptist’s church has survived to our times and still serves the Catholic community of Bychawa.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2021, 116; 5-14
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kościół i parafia w Świątkach w świetle najstarszych źródeł i protokołu powizytacyjnego z 1567 roku
The church and parish in the village of Świątki in the light of the oldest sources and the post-visitation report from 1567
Autorzy:
Kopiczko ks., Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2088411.pdf
Data publikacji:
2021-12-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Świątki
Warmia
churches
monuments
pastoral ministry
visitation
kościoły
zabytki
duszpasterstwo
wizytacja
Opis:
W artykule przedstawiono genezę parafii w Świątkach oraz jej rozwój do drugiej połowy XVI wieku. Na podstawie najstarszych źródeł archiwalnych opisano uposażenie, pierwszych duszpasterzy i wioski przypisane do miejscowego kościoła. Zwrócono również uwagę na patrocinium św. Kosmy i Damiana, które na Warmii występuje tylko przy tej świątyni. Najwięcej jednak informacji wydobyto z najstarszego protokołu powizytacyjnego, który sporządził w 1567 r. kanonik Samson Worein. Opisał on dokładnie wyposażenie kościoła, w tym także księgozbiór, zaprezentował proboszcza Georgiusa Schrötera i nauczyciela, przedstawił porządek nabożeństw. Interesującym dodatkiem jest także wzmianka o szlachcicu, dowódcy wojsk biskupich, Davidzie Braxeinie, który utracił wiarę, ale ostatecznie został pochowany w miejscowym kościele. Zebrane materiały są cennym źródłem do dziejów tej parafii, ale też szerzej Warmii, form duszpasterstwa, stosunków gospodarczych i ówczesnych uwarunkowań społecznych, zwłaszcza wynikających z wpływów nowego wyznania – luteranizmu.
The article presents the origin of the parish in Świątki and its development until the second half of the 16th century. On the basis of the oldest archival sources, the glebe of the first ministers and the villages allocated to the local church were described. Attention was also paid to the feast of St. Cosmas and Damian’s patronage, which is found only at this temple in Warmia. However, the most information was extracted from the oldest post-visitation report, which was drawn up in 1567 by Canon Samson Worein. He described in detail the church equipment, including the book collection, presented the parish priest and teacher Georgius Schröter, as well as the order of services. The mention of a nobleman, commander of the bishop’s troops, David Braxein, who lost his faith but was eventually buried in the local church, is also interesting. The collected materials are a valuable source for the history of this parish, but also more broadly of Warmia, the forms of pastoral ministry, economic relations, and the social conditions of the era, especially those resulting from the influence of a new denomination – Lutheranism.
In dem vorliegenden Artikel wird die Entstehungsgeschichte der Kirchengemeinde in Heiligenthal/Świątki dargestellt sowie ihre Entwicklung bis in die zweite Hälfte des 16. Jahrhunderts. Auf der Grundlage der ältesten archivarischen Quellen werden die kirchlichen Bezüge, die ersten Seelsorger und die Dörfer, die der örtlichen Kirche angegliedert sind, beschrieben. Berücksichtigt wird ebenso das Patrozinium der hl. Kosmas und Damian, welches im Erm-land nur bei diesem einen Gotteshaus auftritt. Die meisten Informationen wurden jedoch aus dem ältesten Visitationsprotokoll gewonnen, das im Jahre 1567 vom Domherren Samson Worein angefertigt wurde. Er beschrieb darin eingehend die Kirchenausstattung, darunter ebenso die Büchersammlung, stellte den Pfarrer und den Lehrer vor und stellte die Gottesdienstordnung dar. Ein interessanter Zusatz ist weiterhin die Erwähnung des Adligen, des Anführers der bischöflichen Truppen, David Braxein, der seinen Glauben verlor, letztendlich jedoch in der heimatlichen Kirche beigesetzt wurde. Das gesammelte Material ist eine wertvolle Quelle zur Geschichte der Kirchengemeinde, doch auch des weiteren Ermlands, zu den Formen der Seelsorge, zu den wirtschaftlichen Beziehungen und den damaligen gesellschaftlichen Gegebenheiten, insbesondere denjenigen, die den Einflüssen des neuen Bekenntnisses, dem Luthertum, entsprangen.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2021, 116; 169-183
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawo w służbie humanizacji życia
Law in The Service of Humanization of Life
Autorzy:
Stasiak, Ks. Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046655.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
proces humanizacji
godność człowieka
jednakowa i niezbywalna godność osoby
wyzwalająca funkcja prawa
demokratyczny system
zasady wolności i równości
regulator życia społecznego
wypisywanie recept
świat bardziej sprawiedliwy
humanization process
human dignity
equal and inalienable dignity of the person
liberating function of law
democratic system
principles of freedom and equality
social life regulator
writing prescriptions
a more just world
Opis:
Artykuł zamierza wykazać wpływ prawa na procesy humanizacji życia w wymiarze osobowym i społecznym. Prawo to powszechne doświadczenie wszystkich ludzi, jest tworzone przez człowieka i dla człowieka: „cum igitur hominum causa omne ius constitutum sit”. Fundament prawa opiera się na jednakowej i niezbywalnej godności osoby ludzkiej. Człowiek posługuje się prawem w wysiłku realizacji swego człowieczeństwa i lepszej przyszłości. Prawo to także kluczowy regulator życia społecznego, prawo konsoliduje więzi społeczne, wzmacnia struktury państwa, tworzy wspólnotę narodów. Humanizację prawa objawia jego wyzwalająca funkcja. Prawo stanowi oparcie dla słabszych, człowiek swojej pozycji nie musi bronić siłą, jego miejsce w społeczeństwie gwarantuje mu prawo. Dzięki prawu w sytuacjach konfliktowych został wygaszony dźwięk broni. Człowiekowi w poszukiwaniu procedur organizacji życia przyświeca idea zawarta w twierdzeniu Anaksymandera z Miletu, iż człowiek pragnie być sobą, człowiek zabiega o kształt swego losu. Prawo dąży do realizacji sprawiedliwości, chce oddać każdemu to, co mu się należy. Prawo nie utożsamia się z moralnością – to jednak nie może uznać za słuszne tego, co jest złem z punktu widzenia moralnego. Prawo odwołuje się do prawdy, choć prawdy nie dekretuje, to jednak prawo oparte na kłamstwie byłoby destrukcją samego prawa. W demokratycznym państwie o tym, co jest prawem, stanowi większość obywateli. Większość głosów nie orzeka o prawdzie, nie stanowi o tym, co dobre, a co złe etycznie. Decyzja większości stanowi o tym, co jest legalne. System demokracji opiera się na zasadach wolności i równości wszystkich obywateli. Dzięki tym zasadom respektuje się zarazem zdania tych, którzy są w mniejszości. Tworzenie prawa jest sztuką „ars legesferendi”. Prawo nie jest fotografią społeczeństwa, prawo nie mówi, jak jest, lecz jak być powinno; stąd „lex respicit futura”. Prawo liczy na szansę przemiany człowieka, na budowę świata o bardziej ludzkim wizerunku. Prawnika można porównać z powołaniem lekarza. Lekarz staje nad chorym, aby go leczyć, a nie zajmować się wypisywaniem recept, choć proces leczenia następuje poprzez wypisywanie recept. Podobnie prawnik nie może ograniczać swojej uwagi do świata norm, lecz poprzez normy i ich aplikację czynić świat bardziej sprawiedliwym i godnym człowieka.
The article intends to demonstrate the impact of law on humanization processes of life in the personal and social dimension. The law, this universal experience of all people, is created by man and for man: „cum igitur hominum causa omne ius constitutum sit”. The foundation of law is based on the equal and inalienable dignity of the human person. Man uses the law in the effort to realize his humanity and a better future. The law is also a key regulator of social life, the law consolidates social bonds, strengthens the structures of the state, creates a community of nations. Humanization of the law is revealed by its liberating function. The law can be the support for the weak, a man does not have to defend his position, his place in society guarantees him the law. Thanks to the law, the weapon’s sound was muted in conflict situations. Man in search of procedures for organizing life is guided by the idea contained in the theorem of Anaximander of Miletus that man desires to be himself, man strives to shape his fate. The law strives for justice and wants to give everyone its due. The law does not identify with morality – but this cannot be considered as right what is evil from a moral point of view. The law refers to the truth, although it does not decree the truth, but the law based on lies would be the destruction of the law itself. In a democratic state, what is the law is up for the decision the majority of citizens. Most voices do not rule in accordance with the truth, they do not determine what is good and what is ethically wrong. The majority’s decision is what is legal. The democracy system is based on the principles of freedom and equality of all citizens. Thanks to these principles, the opinions of those who are in the minority are respected. Creating the law is the art of “ars legesferendi”. The law is not a reflection of society, the law does not say how it is, but how it should be; hence the “lex respicit futura”. The law counts on the chance of human transformation and building a world with a more human image. A lawyer’s mission can be compared to vocation of a doctor. The doctor stands over the patient to treat him and not deal with writing prescriptions, although the treatment process is done by writing prescriptions. The comparison with the role of the doctor emphasizes this idea: the doctor writes a prescription, but it is not the prescription that heals, but the drug. Similarly, in a legal norm, it is not about the letter, the spirit of the law. The Scriptures say that the letter kills and the spirit gives life. Hence we are talking about the spirit of the law.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2020, 2; 333-357
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„I wy byliście przybyszami...” (Kpł 19,34). „Obcy” w religijnym i społeczno-kulturowym kontekście Biblii Hebrajskiej
“You too were once aliens...” (Lev 19:34): ‘Aliens,’ as seen in the Religious, Social and Cultural Contexts depicted in the Hebrew Bible
Autorzy:
DZIADOSZ, Ks. Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046729.pdf
Data publikacji:
2020-01-12
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
obcy, cudzoziemiec, przybysz, prawo deuteronomiczne, literatura starotestamentowa
stranger, alien, refugee, Deuteronomic Code, Old Testament literature
Opis:
Bez względu na swoje pochodzenie, tożsamość kulturowo-religijną i status społeczny obcy był, jest i będzie dla społeczności, w której się znalazł, uosobieniem tego, co inne, nieznane i niezrozumiałe. Odmienność i oryginalność obcych zwykle budzi dwojakiego rodzaju odczucia i postawy. Obcy często wywołują poczucie zagrożenia i niepewności, które nakazuje traktowanie ich jako konkurentów lub wrogów, co w konsekwencji wyzwala różnego typu mechanizmy obronne, pogłębia dystans i budzi agresję. Zdarza się też, że obcy budzą w nas przekonanie o naszej wyższości, a zatem pragniemy jak najszybciej pozbawić ich odmienności i wcielić w stworzone przez nas struktury społeczne i kulturowo-religijne. Obie te postawy w bardzo specyficzny sposób zostały zaprezentowane w Biblii Hebrajskiej.
Regardless of their origin, cultural and social identity, as well as their social status, strangers have always epitomized the alien and puzzling reality of the unknown and the impenetrable. The ‘otherness’ of strangers and their difference contribute to twofold attitudes on the part of members of their host communities. On the one hand, the presence of strangers among us is often perceived as a threat to what we have so far believed to be certain and imponderable, which may release our defense mechanisms, deepen the distance between strangers and us, and provoke mutual aggression. On the other hand, it also happens that strangers awaken in us the feeling of superiority, which in turn makes us want to divest them of their identities and incorporate them into the structures of our society, culture and religion. The present article reconstructs both kinds of attitudes on the examples drawn from the Hebrew Bible. Translated by Dorota Chabrajska
Źródło:
Ethos; 2017, 30, 1 (117); 19-39
0860-8024
Pojawia się w:
Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Twoje słowo jest lampą dla moich stóp i światłem na mojej ścieżce” (Ps 119,105). Teologiczna lektura idei światła w tradycjach Starego Testamentu
“Thy word is a lamp to my feet, and a light to my path” (Ps 119:105): A Theological Reading of the Idea of Light in the Traditions of the Old Testament
Autorzy:
DZIADOSZ, Ks. Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046917.pdf
Data publikacji:
2020-01-12
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
światło (światłość), ciemność, Biblia Hebrajska, cywilizacje Bliskiego Wschodu
light, darkness, the ancient Near East civilizations, Hebrew Bible
Opis:
Koncepcja światła w Biblii Hebrajskiej pozostaje mocno zakorzeniona w religijno-kulturowym i filozoficznym kontekście Bliskiego Wschodu okresu starożytności. Podkreślano wówczas zarówno naturalny i fizyczny aspekt światła, jak również więź tego pojęcia ze światem transcendencji. Światło postrzegane było jako jeden z kluczowych atrybutów Boga (bogów) i symbol Jego (ich) transcendentnej aktywności. Pośród mitycznych ujęć światła w cywilizacjach Ugarit, Sumeru, Babilonii i Egiptu, idea światła w Starym Testamencie wyróżnia się dużym bogactwem terminologii i symboliki, a nade wszystko głębią teologiczną, pozwalającą odczytać jego sens dosłowny i metaforyczny. Treścią niniejszej publikacji jest prezentacja podstawowej kalki pojęciowej związanej z ideą światła w Biblii Hebrajskiej, a także wskazanie na jej fundament teologiczny, który definiuje światłość jako obraz (znak) obecności, doskonałości i wszechmocy Boga, dar Stwórcy dla świata i ludzkości, a także zadatek wiecznej szczęśliwości dla tych, którzy w trakcie swego życia doczesnego okazali wierność swemu Bogu.
Light is one of the Hebrew Bible’s most complex symbols and the common literary theme in the ancient Near East civilizations (Sumer, Ugarit, Babylonia, Egypt). In many of its biblical figurative uses, the exact significance of light is uncertain, but often some links to physical light are present. There are four main thematic lines in the biblical concept of light: the integral relationship of light to God, its importance to the world and man, its rich symbolism, and the eschatological dimension.
Źródło:
Ethos; 2017, 30, 3 (119); 19-42
0860-8024
Pojawia się w:
Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Osoba – substancja – relacja. Antonio Rosmini jako prekursor personalizmu europejskiego
‘Person’—‘Substance’—‘Relation.’ Antonio Rosmini: A Forerunner of European Personalism
Autorzy:
SKRZYPCZAK, Ks. Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047052.pdf
Data publikacji:
2020-01-12
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
osoba, inteligentny podmiot, relacja subsystentna, personalizm, system prawdy, miłość intelektualna, nowa osobowość w Chrystusie
person, intelligent subject, subsistent relation, personalism, truth-system, intellectual love, new personality in Christ
Opis:
Wielkim projektem intelektualno-duchowym Antonia Rosminiego było zbudowanie zwartego i dojrzałego „systemu prawdy” obejmującego syntezę myślenia filozoficznego i teologicznego. W systemie myślowym Rosminiego rozpoznanie człowieka jako osoby jest możliwe jedynie w porządku bytowym. Rosmini uznawał kategorię osoby za najbardziej znaczące osiągnięcie w całej historii filozofii. Zamierzał przede wszystkim do tego, by dokładnie ją zdefiniować. Osoba stanowi według niego najwyższą zasadę ludzkich działań, której wszystko inne musi podlegać. Podejścia Rosminiego nie da się jednakże zrozumieć bez bezpośredniego odwołania się do chrześcijańskich koncepcji łączących osobę-człowieka z Trój-osobowym Bogiem. Im bardziej osoba żyje w relacji, tym mocniej potwierdza swoją tożsamość. Tomasz z Akwinu jedynie Osoby Boskie określał mianem relacji subsystentnych. Antonio Rosmini miał odwagę zastosować kategorię relacji subsystentnej do opisania statusu osobowego człowieka. Swą walką o osobę Rosmini zdołał położyć fundament pod rozwijający się w kolejnym pokoleniu personalizm. W personalistycznej koncepcji Rosminiego chodziło nie tylko o zbudowanie możliwie najpełniejszej definicji osoby, ale i o wykazanie, że cały wszechświat ontologicznie koncentruje się w osobie. Choć sam Rosmini nie posługiwał się tym określeniem, ani też nie uzurpował sobie prawa do podobnego tytułu, to jednak uwzględniając jego absolutnie pionierski wysiłek nadania pojęciu osoby centralnego miejsca w nowym systemie naukowym, należy Antonia Rosminiego uznać za ojca personalistycznej inspiracji w Europie.
The great intellecutal and spiritual project undertaken by Antonio Rosmini was to build up a coherent and mature ‘truth-system’ which would embrace a synthesis of philosophical and theological thinking. According to Rosmini, the recognition of the human being as ‘person’ is feasible only within the ordo essendi (order of being). Rosmini considered the category of ‘person’ as the most significant accomplishment in the entire history of philosophy. Thus his own project focused on the precise definition of ‘person.’ He held that the person should constitute the highest principle regulating human actions. However, a fully grasp of Rosmini’s ideas involves a direct reference to the Christian conceptions relating the human person to the Three-Person God: The stronger the relation in which the person subsists, the stronger the person’s identity. Unlike Thomas Aquinas, who attributed the status of subsistent relations to the Divine Persons only, Rosmini proposed that the category of ‘subsistent relation’ should equally apply to the status of the human being as ‘person’. Rosmini’s continuous efforts to appreciate the value of the human person resulted in his laying the foundations of personalism, which was in time developed by the succeeding generation of philosophers. The personalist approach worked out by Rosmini contributed not only to the origin of a possibly fullest definition of ‘person,’ but also to the realization that—in the ontological sense—the entire universe is focused on the person. Despite the fact that Rosmini never considered himself a pioneer of personalism, his accomplishments—in particular his idea that the new approach to intellectual research must make the person its main focus—make him the father of the personalist inspiration throughout Europe. Translated by Dorota Chabrajska
Źródło:
Ethos; 2016, 29, 4 (116); 23-41
0860-8024
Pojawia się w:
Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Projektowanie osób? O depersonalizacji człowieka we współczesnym transhumanizmie
Designing Persons? On Depersonalisation of the Human Being in Modern Transhumanism
Autorzy:
FERDYNUS, Ks. Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047072.pdf
Data publikacji:
2020-01-13
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
depersonalizacja, transhumanizm, natura ludzka, biomedyczne doskonalenie
depersonalisation, transhumanism, human nature, biomedical enhancement
Opis:
Osiągnięcia nauk biomedycznych pozwalają obecnie ingerować w naturę ludzką w stopniu, w jakim wcześniej nie było to możliwe. Zwolennicy takich działań, zwłaszcza transhumaniści, starają się przekonywać, że kierunek ingerencji wyznaczony przez postęp technologiczny jest nieuchronny, a wszelkie wątpliwości związane z biomedycznym doskonaleniem człowieka okazują się pozbawione wystarczających racji. Celem artykułu jest próba rozważenia, czy realizacja zgłaszanego przez transhumanistów postulatu przekształcenia człowieka w postczłowieka stanowiłaby akt depersonalizacji. Przeprowadzone analizy pokazują, że można tu mówić o depersonalizacji w dwojakim sensie: o próbie zanegowania właściwego i pełnowartościowego odniesienia do osoby (a więc o deprecjonowaniu miłości bezwarunkowej) oraz o instrumentalizacji ludzkiego życia.
Achievements of biomedical science allow us to interfere with human nature to a larger extent than ever before. Supporters of such activities, especially transhumanists, hold that technological progress determines an inevitable direction of such interference and all doubts related to biomedical improvement of the human being lack sufficient grounds. The article considers whether the transhumanist demand for a transformation of the human being into the ‘post-human’ being involves depersonalisation. The conducted analyses show that in the case of transhumanism we would be dealing with twofold depersonalisation of the human being: firstly, the transhumanist postulates jeopardize the attitude of unconditional love, which is the only proper attitude towards the human person, and, secondly, they objectify human life, which as such is unobjectifiable.
Źródło:
Ethos; 2016, 29, 4 (116); 188-200
0860-8024
Pojawia się w:
Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 53

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies