Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "have" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-11 z 11
Tytuł:
Syntagma „mieć świadectwo Jezusa” w Apokalipsie Janowej
The Syntagma “Have the Testimony of Jesus” in the Apocalypse of John
Autorzy:
Podeszwa, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621647.pdf
Data publikacji:
2015-11-25
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Apokalipsa
świadectwo
mieć świadectwo
pamięć
tożsamość chrześcijańska
Apocalypse
testimony
have the testimony
memory
Christian identity
Opis:
Temat świadectwa jest jednym w ważnych motywów teologicznych ostatniej księgi Nowego Testamentu, jaką stanowi Apokalipsa Janowa. Rzeczownik „świadectwo” występuje w niej dziewięć razy (1,2.9; 6,9; 11,7; 12,11.17; 19,10bis; 20,4), zawsze w liczbie pojedynczej. Trzykrotnie rzeczownikowi „świadectwo” towarzyszy czasownik „mieć”, z którym tworzy syntagmę „mieć świadectwo” (6,9; 12,17; 19,10). Zdaniem niektórych komentatorów wskazuje ona na „głębszą tożsamość uczniów” Jezusa. W niniejszym artykule proponuję analizę powyższego sformułowania, szukając odpowiedzi na pytanie o istotę owej pogłębionej tożsamość wyznawców Jezusa, którą wyraża omawiany związek wyrazowy. Rozpoczynam od kilku uwag na temat etymologii rzeczownika „świadectwo” pojmowanego jako pamięć o osobach i wydarzeniach. Następnie analizuję trzy fragmenty, w których występuje syntagma „mieć świadectwo”, aby w ostatnim punkcie rozważań szukać odpowiedzi na pytanie o sens tego wyrażenia w kontekście rozumienia tożsamości wyznawców Jezusa. Żywa pamięć o Jezusie, przechowywana, przeżywana i przekazywana, kształtuje tożsamość wyznawców Chrystusa, która powraca do przeszłości, ale jest jednocześnie otwarta na teraźniejszość oraz z nadzieją pozwala oczekiwać przyszłości. W ten sposób wyznawcy Jezusa stają się świadkami i prorokami Jezusa wobec współczesnego świata.
The theme of testimony is one of the most important theological motifs in the final book of the New Testament, the Apocalypse of John.  The noun “testimony” appears there nine times (1:2-9; 6:9; 11:7; 12:11-17; 19:10[x2]; 20:4), always in the singular form. The noun “testimony” is accompanied three times by the verb “have”, with which it creates the syntagma “have the testimony” (6:9; 12:17; 19:10). This syntagma, according to some analysts, indicates “a deeper identity of the disciples” of Jesus. In the present article I suggest an analysis of the above-mentioned phrase, seeking to identify the essence of that deeper identity of Jesus’ followers, which is expressed by the analyzed constituent segment. I begin with a few remarks about the etymology of the noun “testimony”, understood as the memory of people and events. Next, I analyze the three fragments which feature the syntagma “have the testimony”. From that background, I finally seek to answer the question of the sense of such an expression within the context of understanding the identity of Jesus’ followers. The living memory of Jesus – kept, experienced and passed along – shapes the identity of Christ’s followers. It looks back to the past, but at the same time is open to the present and, through hope, allows believers to await the future. In this way Jesus’ followers become witnesses and prophets of Jesus in the modern world.
Źródło:
Verbum Vitae; 2015, 28; 319-344
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Michael Vicko Zolondek, We Have Found the Messiah. How the Disciples Help Us Answer the Davidic Messianic Question (Eugene, OR: Pickwick, 2016)
Autorzy:
Pietrzak, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1051050.pdf
Data publikacji:
2019-01-04
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Opis:
Book review: Michael Vicko Zolondek, We Have Found the Messiah. How the Disciples Help Us Answer the Davidic Messianic Question (Eugene, OR: Pickwick, 2016)
Recenzja książki: Michael Vicko Zolondek, We Have Found the Messiah. How the Disciples Help Us Answer the Davidic Messianic Question (Eugene, OR: Pickwick, 2016)
Źródło:
The Biblical Annals; 2019, 9, 1; 231-236
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
We Have Been Visited: Divine Encounter through the Lukan Benedictus (Luke 1:68–79)
Autorzy:
Seal, David
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1178822.pdf
Data publikacji:
2021-04-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Benedictus
Divine Encounter
Luke
Gospel of
Poetry
Prophecy
Opis:
Recent discussions of the Benedictus have focused on its function in Luke- Acts. However, little if no attention has been given to the persuasive force of the passage and how it may have functioned to create a divine encounter for the implied audience. This study will address this gap. Following a brief survey of Luke’s purpose and a discussion of the nature of prophecy, I will argue, first, that divine revelation was often cast in poetic form. Second, I will describe the poetic features of the Benedictus, emphasizing its divine nature. Third, I will explain the ancient perception that deities had a superior ability to name persons, places, and objects. I will follow this discussion with a listing of the divinely authored names in the Benedictus. Fourth, I will contend that the Old Testament vocabulary and the tone of confidence in Zechariah’s prophecy further enhances its divine nature. Finally, considering the above, I will explain how a skilled lector reading the prophecy to Luke’s original audience may have allowed them to experience something of the aural presence of God.  
Źródło:
The Biblical Annals; 2021, 11, 2; 231-246
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mieć dokąd wrócić
To Have Somewhere to Return To
Autorzy:
MIKULSKA, Patrycja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047414.pdf
Data publikacji:
2020-01-13
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Alcyna G.F. Händla, wartości, systemy wartości, interpretacje wartości, kultura i wartości
G.F. Händel’s Alcina, values, value systems, value interpretations, culture and values
Opis:
Felieton zainspirowany inscenizacją opery Georga Friedricha Händla Alcyna, dokonaną przez Jossiego Wielera i Sergia Morabita w roku 1988 i wznowioną w tym sezonie w stuttgardzkim Staatstheater. Inscenizacja ta stała się punktem wyjścia do refleksji na temat odniesienia człowieka do świata wartości i jego kulturowych interpretacji, ich odrzucania oraz poszukiwania nowych.
A feuilleton inspired by the 1998 production, by Jossie Wieler and Sergio Morabito, of Georg Friedrich Händel’s Alcina, revived this season in Stuttgart. The production serves as a springboard for reflection on man’s connection to the world of values, the interpretations they are given in culture, and the human rebellion against such value systems, as well as the quest for new ones.
Źródło:
Ethos; 2016, 29, 3 (115); 373-375
0860-8024
Pojawia się w:
Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Skała Izraela w świetle wiersza Pwt 32, 30
Autorzy:
Szwarc, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1178449.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
skała
obrońca
wspomożyciel
zbawiciel
wydać
odosobnić
osądzić
ukarać
zmiłować się
być miłosiernym
ocalić
rock
advocate
supporter
Saviour
sell
isolate
judge
punish
have mercy
be merciful
save
Opis:
The author concentrates on the meaning of verse Deut 32,30, especially the statement “their Rock sold them”. Her philological-exegetic-theological analysis of the verse and the verses Deut 32,35a. 36a-b allows us to assume that the sentence in question hides an essential salvational truth. It teaches us that God does not stop being a sure footing for His chosen, even then when − as we say it − He punishes them. On the contrary, He is then their rock, more than in other circumstances. He is therefore Someone on Whom one can always and anytime rely, in Whom one may totally confide. By punishing people, He at the same time appears as the One Who raises from the fall, and change human life for better, transform failure into victory.
Źródło:
The Biblical Annals; 2003, 50, 1; 29-38
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kwiaty nie mają nazw (tłum. I. Piekarski)
Flowers Have No Names (trans. I. Piekarski)
Autorzy:
HARSHAV, Benjamin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047366.pdf
Data publikacji:
2020-01-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
hebrajskie odrodzenie, wielka żydowska wojna językowa, współczesna rewolucja żydowska, język a tożsamość, Eliezer Ben Jehuda
Hebrew revival, great Jewish language war, modern Jewish revolution, language and identity, Eliezer Ben-Yehuda
Opis:
W artykule zaprezentowany został historyczny związek narodu żydowskiego z językiem hebrajskim, a także proces, który doprowadził do odrodzenia się tego języka w obrębie kultury żydowskiej. Autor ukazuje przywiązanie Żydów w Diasporze do trzech języków: hebrajskiego, aramejskiego i jidysz, wskazuje także na główną rolę, jaką w odrodzeniu hebrajskiego jako języka mówionego odegrał pochodzący z Litwy intelektualista Eliezer Ben Jehuda. Nie bez znaczenia dla stworzenia pierwszych syjonistycznych osad w Palestynie były również wysiłki podjęte przez francuskiego filantropa barona Edmonda Jamesa de Rothschild.   Podstawa przekładu: B. Harshav, Flowers Have No Names, „Natural History” 2009, t. 118, nr 1, s. 24-29.
W artykule zaprezentowany został historyczny związek narodu żydowskiego z językiem hebrajskim, a także proces, który doprowadził do odrodzenia się tego języka w obrębie kultury żydowskiej. Autor ukazuje przywiązanie Żydów w Diasporze do trzech języków: hebrajskiego, aramejskiego i jidysz, wskazuje także na główną rolę, jaką w odrodzeniu hebrajskiego jako języka mówionego odegrał pochodzący z Litwy intelektualista Eliezer Ben Jehuda. Nie bez znaczenia dla stworzenia pierwszych syjonistycznych osad w Palestynie były również wysiłki podjęte przez francuskiego filantropa barona Edmonda Jamesa de Rothschild. Podstawa przekładu: B. Harshav, Flowers Have No Names, „Natural History” 2009, t. 118, nr 1, s. 24-29.
Źródło:
Ethos; 2016, 29, 2 (114); 283-291
0860-8024
Pojawia się w:
Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Issue of The Ultra Vires Principle in Turkish Company Law: Has It Been Abolished or Just Hidden?
Autorzy:
Yasan, Mustafa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046666.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
zasada ultra vires
turecki kodeks handlowy
tureckie prawo spółek
zdolność prawna
spółki handlowe
Ultra vires principle
Turkish Code of Commerce
Turkish Company Law
Capacity to have rights and obligations
Commercial companies
Opis:
The Turkish Code of Commerce (TCC) numbered 6102 contains numerous radical regulations as reforms in the Turkish company law. One of these provisions is the TCC A.125 which regulates the capacity of commercial companies to have rights and obligations. This article deals with the ultra vires principle which was transferred to the Continental European law system, including the Turkish legislation from the UK law system. The ultra vires principle had previously expired in the continental European legal system (in particular the Swiss Code of Obligations) which has inspired the TCC as a referring codification. As a result of these developments by the TCC A.125, in contrast to the ultra vires principle, commercial companies are allowed to be entitled and liable for all kinds of matters, except those which are human-specific. For this reason, companies’ legal personalities may have the capacity to have rights and obligations in matters other than their fields of operation. In other words, thanks to the TCC A.135, the ultra vires principle has been abandoned. It can be assumed that harmonization between the TCC and the EU directives has been achieved in the sense of abolishing the ultra vires principle. However, when several provisions randomly scattered in the TCC are taken into consideration, it is obviously seen that the legislator still accepts the field of operation issue as a criterion in about 20 articles. This leads to a question about the actual abolishment of the ultra vires principle. To put it briefly, the legislator’s choice in the new company law regime shows that the TCC has not abandoned the ultra vires principle completely, but it still retains its validity in a hidden way by only changing its form and scope.
Turecki kodeks handlowy (TCC) oznaczony numerem 6102 zawiera szereg radykalnych rozwiązań przewidzianych jako reformy tureckiego prawa spółek. Jednym z takich przepisów jest art. 125 TCC, który odnosi się do zdolności prawnej spółek handlowych. Artykuł ten porusza kwestię zasady ultra vires, która została inkorporowana do europejskiego kontynentalnego systemu prawnego, włączając turecki system prawny z porządku prawnego Zjednoczonego Królestwa. Jednakże zasada ta z czasem została uznana za wygasłą w ramach europejskiego kontynentalnego systemu prawnego (w szczególności w szwajcarskim kodeksie zobowiązań), co z kolei zainspirowało ustawodawcę tureckiego do zmian w kodyfikacji. Wynikiem tych działań, na podstawie art. 125 TCC, sprzecznie z zasadą ultra vires, spółki handlowe mają zdolność do bycia podmiotem praw i obowiązków w szerokim zakresie, z wyłączeniem kwestii zarezerwowanych wyłącznie dla osób fizycznych. Z tego powodu w ramach osobowości prawnej przedsiębiorstw mogą one być uzdolnione do bycia podmiotem praw i obowiązków w sprawach wykraczających poza ich własny zakres działalności. Innymi słowy, za sprawą art. 125 TCC koncepcja stosowania zasady ultra vires została porzucona. Można zatem dojść do konkluzji, że dostosowanie TCC do dyrektyw Unii Europejskiej w kwestii zniesienia zasady ultra vires zostało osiągnięte. Jednak biorąc pod uwagę szereg przepisów z różnych części Kodeksu, widoczne staje się, że ustawodawca wciąż uznaje przesłankę zakresu prowadzonej działalności jako warunek w ok. 20 przepisach prawnych. To z kolei prowadzi do pytania o rzeczywiste wyłączenie zasady ultra vires. Konkludując, należy stwierdzić, że wprowadzony przez ustawodawcę nowy reżim prawa handlowego jasno wskazuje, że Kodeks handlowy nie wyłączył zasady ultra vires w całości, a utrzymując jej stosowanie w sposób ukryty, jedynie zmienił jej zakres.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2020, 2; 359-375
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Sulle palme ti ho scolpito…”... L’uso di Isaia 49,16a nel 2 Baruch 4,2
“I have graven you on the palms of my hands…” The Use of Isa 49:16a in 2 Baruch 4:2
Autorzy:
Pudełko, Jolanta Judyta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1051491.pdf
Data publikacji:
2015-11-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
teologia biblijna
Księga Izajasza
Druga Księga Barucha
tatuaż
Opis:
The interpretation of the biblical books started already in the Bible itself, in which one can easily notice the plethora of quotations, allusions to and echoes of other biblical texts. This study analyzes the quotation of Isaiah 49:16a found in the apocryphal Syriac Apocalypse of Baruch. By analyzing the immediate context of this verse in the Book of Isaiah, its form and historical background, the meaning of the text within its original context is reveled. Then a similar analysis applies to the form and the historical context of this verse within its new context, namely in 2 Baruch 4:2. The confrontation yields a significant number of possible interpretations and applications of this Isaianic text within its new context.
Źródło:
The Biblical Annals; 2014, 4, 2; 313-329
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Cóż ci uczyniłam, żeś mnie zbił już trzy razy?” (Lb 22,28). O tym jak oślica przemówiła do pogańskiego proroka
“What have I done to you to make you beat me these three times?” (Num 22:28). About the She-Ass that Spoke to the Pagan Soothsayer
Autorzy:
Kuśmirek, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1603463.pdf
Data publikacji:
2017-12-01
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
zwierzęta
oślica
Balaam
Księga Liczb 22
21-35
ironia
beasts
she-ass
Num 22
irony
Opis:
Wśród osłów, które występują w tekstach biblijnych, wyjątkowe miejsce zajmuje oślica Balaama. Artykuł podejmuje próbę ukazania funkcji, jaką odgrywa ona w opowiadaniu o pogańskim proroku. Przemawia ona bowiem nie tylko ludzkim głosem, ale też widzi więcej niż sam Balaam, słynny pogański prorok. Znaczenie tego zwierzęcia w narracji o Balaamie zostało przedstawione w kontekście jego codziennej roli w Biblii, a także jako motywu literackiego zarówno w Biblii, jak i w literaturze pozabiblijnej. Zarówno z literatury porównawczej, jak i analizy fragmentu Lb 22,21-35 wynika, że ironia sytuacyjna związana z oślicą i jej zachowaniem ma charakter formy interpretacyjnej przekazu biblijnego. Jej rolą jest wzmocnienie tego przekazu. Słynny pogański widzący zostaje wyśmiany, ten, który ma widzieć, pozostaje ślepy na wolę Bożą. To zwierzę widzi anioła Pańskiego na ścieżce wróżbity, a nie on sam. To oślica trzykrotnie próbuje zatrzymać Balaama, ale ten ją bije, choć była mu zawsze posłuszna. Nie ma wątpliwości, że zachowanie swej oślicy Balaam odbiera jako przejaw jej głupoty i uporu w ścisłym tego słowa znaczeniu. Dopiero interwencja YHWH, który otwiera mu oczy, sprawia, że prorok widzi anioła (Lb 22,21-35). Zawarta w tym opowiadaniu ironia spełniła swoje zadanie. Świadczą o tym między innymi tłumaczenia targumów. Echo tej ironicznej interpretacji znajduje się w Drugim Liście św. Piotra. Autor tego pisma trafnie przypomina rolę oślicy, która „przemówiła ludzkim głosem i powstrzymała głupotę proroka” (2,16).
Among all the donkeys mentioned in various biblical texts, the she-ass of Balaam occupies a unique position. This essay attempts to show the role which that particular donkey plays in the Balaam story as a whole. The beast not only speaks with a human voice, but also can discern more than this renowned pagan diviner. The function of the she-donkey within the Balaam narrative is found within the context of such an animal's typical role in Scripture, as well as against the background of donkey as a literary motif in both biblical and extrabiblical literature. The comparative study and analysis of Num 22:21-35 attest that the situational irony related to the donkey's behavior represents a special way of projecting the biblical message, ultimately serving to strengthen the underlying idea. The famous heathen seer is mocked as one who, though positioned to perceive supernatural realities, yet remains blind to God revealing himself. While walking the path, it is the she-ass that is able to see the angel of God, and not the supposed soothsayer. It is the donkey that tries to obey to the will of God and to change the course of events. Yet for Balaam, the attitude of his beast is simply a token of the animal’s stupidity and recalcitrance. Balaam himself is able to see the angel only when YHWH finally opens his eyes. The author's deliberate irony achieves the intended goal, which is testified to by the Targumic renderings, among others. This ironic interpretation is echoed in 2 Pet where the author deftly recalls the role of Balaam’s she-ass, who “restrained the prophet’s madness” (2:16).
Źródło:
Verbum Vitae; 2017, 32; 95-125
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Does Putin have immunity from criminal liability before Ukrainian court?
Czy Putin posiada immunitet karny przed ukraińskim sądem?
Обладает ли Путин иммунитетом от уголовного преследования перед украинским судом?
Чи має Путін імунітет від кримінальної відповідальності перед українським судом?
Autorzy:
Navrotskyy, Vyacheslav
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33511222.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
кримінальна відповідальність
імунітет
керівник держави
агресія
уголовная ответственность
иммунитет
глава государства
агрессия
odpowiedzialność karna
immunitet
głowa państwa
agresja
criminal liability
immunity
head of state
aggression
Opis:
The question about criminal liability for waging this cruel war has been actualized since the beginning of the Russian-Ukrainian war in 2014, and especially since the large-scale Russian invasion of Ukraine in 2022. It is commonly recognized that such acts are crimes according to international criminal law and that liability must come under international judiciary bodies. By the same token, Ukrainian national legislation also provides for liability for those acts. At the same time, there are attempts to prove the fact that Putin and othersenior officials are not liable under Ukrainian criminal law since allegedly they have functional immunity and ordinary perpetrators of the aggression are not personally liable under Ukrainian law due to the so-called functional immunity. The publication aims to prove the wrongfulness of the statement that the abovementioned immunity status prevents criminal prosecution in Ukraine, as in the state against which the aggression was committed. The arguments of “immunity theory” supporters are analyzed and counter-arguments are presented that such immunity is not valid in Ukraine and does not prevent prosecution under Ukrainian law. It is concluded that, regarding the aggressive war in Ukraine, the functional immunity of senior officials of the Russian Federation does not have any moral, social or legal grounds and the individuals who allegedly have such immunities are criminally liable not only under international criminal law but also Ukrainian law as well.
Питання кримінальної відповідальності за розв’язання та ведення агресивної війни актуальне від початку російсько-української війни у 2014 році, а, особливо, від 2022 році, коли відбулося повномасштабне вторгнення в Україну. Відповідно до міжнародного кримінального права такі діяння є міжнародними злочинами та підлягають юрисдикції міжнародних судових органів. Українське законодавство також передбачає кримінальну відповідальність за вказані діяння. Водночас є спроби довести, що Путін та інші вищі керівники російської федерації не підлягають кримінальній відповідальності за українським кримінальним правом, оскільки ніби-то наділені функціональним імунітетом. Метою цієї публікації є доведення помилковості тези про те, що вказаний імунітет перешкоджає притягненню до кримінальної відповідальності в Україні як державі, проти якої вчинена агресія. Розглянуті доводи прихильників «теорії імунітету» та наведені аргументи щодо того, що він не діє в Україні щодо вищих керівників держави-агресора та не перешкоджає притягненню їх до відповідальності за українським кримінальним правом. Зроблений висновок, що щодо агресивної війни в Україні функціональний імунітет вищих керівників російської федерації не має моральних, соціальних та юридичних підстав, а вказані особи підлягають кримінальній відповідальності не лише за міжнародним кримінальним правом, але й за правом України.
Вопрос об уголовной ответственности за ведение непрекращающегося жестокого конфликта актуален с начала российско-украинской войны, начавшейся в 2014 году, и особенно после полномасштабного вторжения в Украину в 2022 году. Согласно международному уголовному праву, такие действия являются преступлениями по международному праву и подпадают под юрисдикцию международных судебных органов. Внутреннее законодательство Украины также предусматривает уголовную ответственность за указанные деяния. В то же время предпринимаются попытки доказать, что Путин и другие высшие должностные лица не подпадают под юрисдикцию украинских судов в силу украинского уголовного законодательства, поскольку якобы обладают функциональным иммунитетом, а рядовые участники вооруженной агрессии также не несут персональной ответственности в силу украинского законодательства, поскольку обладают функциональным иммунитетом. Цель статьи – доказать ошибочность утверждения о том, что вышеуказанные иммунитеты не позволяют привлекать таких лиц к уголовной ответственности в судах Украины – государства, против которого была совершена вооруженная агрессия. Были проанализированы аргументы сторонников «теории иммунитета» и приведены аргументы в пользу того, что указанные категории лиц не обладают иммунитетом на территории Украины, а значит, их можно привлечь к ответственности в силу законодательства Украины. Сделан вывод о том, что применительно к вооруженной агрессии против Украины функциональный иммунитет высших должностных лиц Российской Федерации не имеет моральных, общественных и правовых оснований, а названные лица, якобы обладающие таким иммунитетом, несут уголовную ответственность не только в силу международного уголовного права, но и по украинскому законодательству.
Kwestia odpowiedzialności karnej za prowadzenie trwającego, okrutnego konfliktu jest aktualna od początku wojny rosyjsko-ukraińskiej rozpoczętej w 2014 r., a zwłaszcza od 2022 r., czyli od inwazji na Ukrainę na pełną skalę. Zgodnie z międzynarodowym prawem karnym takie czyny stanowią zbrodnie prawa międzynarodowego i podlegają jurysdykcji międzynarodowych organów sądowych. Ukraińskie ustawodawstwo krajowe również przewiduje odpowiedzialność karną za rzeczone czyny. Jednocześnie podejmowane są próby udowodnienia, że Putin i inni wysocy urzędnicy nie podlegają orzecznictwu sądów ukraińskich na mocy ukraińskiego prawa karnego, ponieważ rzekomo posiadają immunitet funkcjonalny, a zwykli uczestnicy agresji zbrojnej również nie ponoszą osobistej odpowiedzialności na mocy prawa ukraińskiego z powodu posiadania immunitetu funkcjonalnego. Celem publikacji jest udowodnienie niesłuszności twierdzenia, że wyżej wymienione immunitety uniemożliwiają pociągnięcie takich osób do odpowiedzialności karnej przez sądy w Ukrainie, czyli państwie, przeciwko któremu rozpoczęto agresję zbrojną. Przeanalizowano zarówno argumenty zwolenników „teorii immunitetu”, jak i przedstawiono argumenty przemawiające za tym, że wskazane kategorie osób nie posiadają immunitetu na terytorium Ukrainy, a zatem możliwe jest ich ściganie na mocy prawa ukraińskiego. Stwierdzono, że w odniesieniu do agresji zbrojnej przeciwko Ukrainie immunitet funkcjonalny wyższych urzędników Federacji Rosyjskiej nie ma żadnych podstaw moralnych, społecznych i prawnych, a wymienione osoby, które rzekomo posiadają taki immunitet, ponoszą odpowiedzialność karną nie tylko na mocy międzynaro-dowego prawa karnego, lecz także prawa ukraińskiego.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2023, 4; 117-133
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“You are gonna have to learn how to cook” – the role of foodways in revising hierarchical patient-caregiver relationship in John Sayles’s passion fish
“Będziesz musiała nauczyć się gotować” – rola jedzenia w modelowaniu relacji między pacjentem a opiekunem w wygrać z losem w reżyserii Johna Saylesa
Autorzy:
Niewiadomska-Flis, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1181236.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Wygrać z losem
Amerykańskie Południe
ruch praw obywatelskich
jedzenie
kwestie rasowe
różnice rasowe
relacja pacjent-opiekun
Passion Fish
the American South
post-Civil Rights South
food and foodways
racial relations
racial asymmetry
patient and caregiver relationship
Opis:
Ewolucja hierarchicznej zależności pacjent-opiekun między głównymi bohaterkami filmu Wygrać z Losem, May-Alice Culhane and Chantelle, którą dodatkowo komplikują różnice rasowe widoczne w relacjach białej pani domu a jej czarną służącą, w dużej mierze dokonuje się poprzez łączące kobiety czynności związane z jedzeniem – jego przygotowywaniem, podawaniem, z funkcjonowaniem potraw zarówno w życiu codziennym, jak i w momentach uroczystych. Celem artykułu jest prześledzenie i zanalizowanie roli posiłków jako czynnika stymulującego przebieg tego procesu. Szkic przedstawia, w jaki sposób jedzenie pomaga May-Alice i Chantelle zbudować relację interpersonalną opartą na czułości oraz porozumieniu, pozwala im, dzięki odrzuceniu uprzedzeń rasowych, wyjść poza paradygmatyczne role białej pani domu i jej czarnej służącej. Definiując swoje relacje między zależną pacjentką i odpowiedzialną opiekunką, dwie kobiety muszą skonfrontować swoje uprzedzenia, stanąć twarzą w twarz ze sobą, przyjąć postawę empatycznego współdziałania.
A transformation of hierarchical patient-caregiver relationship between May-Alice and Chantelle, complicated by racism inscribed in the relationship between a white mistress and a black helper, is negotiated through the use of food – its preparation, serving, and daily as well as festive meals. It is my intention to trace and analyze the role of food in the evolution of their relationship. I will demonstrate that food helps these women to build affectionate coexistence and meaningful communication across the color line, rather than re-inscribes racial asymmetry into their relationship through references to the served and the servant dichotomy.
Źródło:
Zeszyty Naukowe KUL; 2016, 59, 2; 75-83
0044-4405
2543-9715
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-11 z 11

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies