Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "criminal liability" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Odpowiedzialność karna za narażenie na zakażenie HIV i AIDS
    Criminal liability for exposure to HIV and AIDS
    Autorzy:
    Bartnik, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046944.pdf
    Data publikacji:
    2017-09-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    zakażenie
    zarażenie
    AIDS
    HIV
    infection
    responsibility
    Opis:
    Przedstawiona krótka analiza regulacji związanej z odpowiedzialnością karną za narażenie na zarażenie wirusem HIV i chorobą AIDS pozwala stanąć na stanowisku, iż zamiast skupiać się na karaniu i tak „ukaranego” już nosicielstwem wirusa HIV sprawcy przestępstwa z art. 161 §1 k.k. należałoby raczej zastanowić się nad rozwiązaniami, które uniemożliwiałyby przenoszenie się w większości przypadków śmiertelnego wirusa.
    The brief analysis of the criminal liability regulation for exposure to HIV and AIDS presents the view that instead of focusing on the punishment of alreadypenalized HIV carriers, 161 §1 k.k. One should rather consider solutions that would make it impossible to transmit in most cases of fatal virus.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2017, 3; 7-15
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wybrane zagadnienia dotyczące odpowiedzialności karnej egzorcysty w prawie polskim
    Selected problems of the criminal responsibility of the exorcist in Polish law
    Autorzy:
    Ciepły, Filip
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1043729.pdf
    Data publikacji:
    2014-12-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    possession trance
    exorcism
    criminal liability
    legal justification
    trans opętania
    egzorcyzm
    odpowiedzialność karna
    kontratyp
    Opis:
    Artykuł porusza problem odpowiedzialności karnej egzorcysty za zachowania związane z reakcją na ujawnienie się podczas egzorcyzmu transu opętania. Egzorcyzm w Kościele katolickim jest formą celebracji liturgicznej i jego praktykowanie podlega prawnej ochronie. Warunkiem legalności przeprowadzenia obrzędu jest dobrowolne w nim uczestnictwo. W sytuacji ataku transu opętania, które jest zaburzeniem istotnie ograniczającym świadomość osoby egzorcyzmowanej, krępowanie ruchów jej ciała i kontynuowanie modlitwy, wbrew zewnętrznym odruchom, nie zawiera cechy działania bezprawnego. Pojawiający się opór, co do dalszego udziału w egzorcyzmie, nie oznacza cofnięcia wcześniej wyrażonej zgody osoby na uczestnictwo w egzorcyzmie. Kontynuowanie egzorcyzmu jest pierwotnie legalne ze względu na brak ataku na dobro prawne (wolność osoby egzorcyzmowanej). Egzorcysta podlega ewentualnej odpowiedzialności karnej nie tylko za nieudzielanie pomocy w sytuacji bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia osoby egzorcyzmowanej, ale również za ewentualne umyślne bądź nieumyślne narażenie osoby egzorcyzmowanej na niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, spowodowanie tzw. ciężkiego, średniego albo lekkiego uszczerbku na zdrowiu lub nieumyślne spowodowanie śmierci. Należy wziąć pod uwagę reguły obiektywnego przypisania skutku.
    The article discusses the issue of criminal liability for acts of the exorcist associated with disorder of possession trance during exorcism. Exorcism in the Catholic Church is a form of liturgical celebration and a subject to legal protection. The condition for the legality of exorcism is voluntary participation. An attack of possession trance is usually the cause of loss or significant limitation of person’s consciousness, so, despite of external impulses of the person’s body, the exorcist’s refusing to stop the prayer is not an unlawful behavior. Exorcist eventually could be responsible for failing to render assistance to a person in a situation threatening an immediate danger of loss of life or serious bodily injury, intentional or unintentional exposure of a person to an immediate danger of loss of life or serious bodily injury, causing heavy, medium or light bodily injury or an impairment to health or manslaughter. The issue shall be assessed in the light of principles of objective assignment of effect.
    Źródło:
    Studia z Prawa Wyznaniowego; 2014, 17; 111-125
    2081-8882
    2544-3003
    Pojawia się w:
    Studia z Prawa Wyznaniowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Non enim crimen dicitur, quod mortis adegit impulsus – notes on the CTh. 15.14.14.
    Non enim crimen dicitur, quod mortis adegit impulsus – uwagi na tle CTh. 15.14.14.
    Autorzy:
    Leraczyk, Izabela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1953645.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-31
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    depenalizacja
    wyłączenie odpowiedzialności karnej
    wróg
    barbarzyńcy
    prawo rzymskie
    decriminalisation
    exemption of criminal liability
    enemy
    barbarians
    Roman law
    Opis:
    The article analyses the constitution issued by Emperor Honorius in the year 416, concerning the perpetrators of offences qualified as crimen as the exemption from criminal liability, in a situation when such actions were undertaken during the barbaric invasions, escape from such invasions or the rule of the usurpers. The act governs that an action perpetrated for fear of one’s life cannot be seen as crime. The article analyses specific terms used in the above-mentioned legal act, especially in the context of the contemporary legal terminology of the epoch. Moreover, it presents the historical backdrop behind the issuing of the constitution, together with other regulations regarding collaboration with the enemy, both volitional and under coercion.
    Artykuł omawia konstytucję wydaną przez cesarza Honoriusza w 416 r., dotyczącą wyłączenia odpowiedzialności karnej sprawców czynów kwalifikowanych jako crimen w sytuacji, gdy działania te podjęte zostały w czasie najazdu barbarzyńców, ucieczki przed najeźdźcami czy rządów uzurpatorów. Akt ten stanowi, że nie ma mowy o przestępstwie, jeśli czyn popełniono w obawie o życie. W artykule analizowane są poszczególne wyrażenia użyte w akcie prawnym, zwłaszcza w odniesieniu do języka prawnego epoki, jak również przedstawiono tło wydania konstytucji, a także wspomniano inne regulacje, odnoszące się do współdziałania – dobrowolnego lub pod przymusem – z wrogiem.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2019, 4; 111-129
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Does Putin have immunity from criminal liability before Ukrainian court?
    Czy Putin posiada immunitet karny przed ukraińskim sądem?
    Обладает ли Путин иммунитетом от уголовного преследования перед украинским судом?
    Чи має Путін імунітет від кримінальної відповідальності перед українським судом?
    Autorzy:
    Navrotskyy, Vyacheslav
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/33511222.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    кримінальна відповідальність
    імунітет
    керівник держави
    агресія
    уголовная ответственность
    иммунитет
    глава государства
    агрессия
    odpowiedzialność karna
    immunitet
    głowa państwa
    agresja
    criminal liability
    immunity
    head of state
    aggression
    Opis:
    The question about criminal liability for waging this cruel war has been actualized since the beginning of the Russian-Ukrainian war in 2014, and especially since the large-scale Russian invasion of Ukraine in 2022. It is commonly recognized that such acts are crimes according to international criminal law and that liability must come under international judiciary bodies. By the same token, Ukrainian national legislation also provides for liability for those acts. At the same time, there are attempts to prove the fact that Putin and othersenior officials are not liable under Ukrainian criminal law since allegedly they have functional immunity and ordinary perpetrators of the aggression are not personally liable under Ukrainian law due to the so-called functional immunity. The publication aims to prove the wrongfulness of the statement that the abovementioned immunity status prevents criminal prosecution in Ukraine, as in the state against which the aggression was committed. The arguments of “immunity theory” supporters are analyzed and counter-arguments are presented that such immunity is not valid in Ukraine and does not prevent prosecution under Ukrainian law. It is concluded that, regarding the aggressive war in Ukraine, the functional immunity of senior officials of the Russian Federation does not have any moral, social or legal grounds and the individuals who allegedly have such immunities are criminally liable not only under international criminal law but also Ukrainian law as well.
    Питання кримінальної відповідальності за розв’язання та ведення агресивної війни актуальне від початку російсько-української війни у 2014 році, а, особливо, від 2022 році, коли відбулося повномасштабне вторгнення в Україну. Відповідно до міжнародного кримінального права такі діяння є міжнародними злочинами та підлягають юрисдикції міжнародних судових органів. Українське законодавство також передбачає кримінальну відповідальність за вказані діяння. Водночас є спроби довести, що Путін та інші вищі керівники російської федерації не підлягають кримінальній відповідальності за українським кримінальним правом, оскільки ніби-то наділені функціональним імунітетом. Метою цієї публікації є доведення помилковості тези про те, що вказаний імунітет перешкоджає притягненню до кримінальної відповідальності в Україні як державі, проти якої вчинена агресія. Розглянуті доводи прихильників «теорії імунітету» та наведені аргументи щодо того, що він не діє в Україні щодо вищих керівників держави-агресора та не перешкоджає притягненню їх до відповідальності за українським кримінальним правом. Зроблений висновок, що щодо агресивної війни в Україні функціональний імунітет вищих керівників російської федерації не має моральних, соціальних та юридичних підстав, а вказані особи підлягають кримінальній відповідальності не лише за міжнародним кримінальним правом, але й за правом України.
    Вопрос об уголовной ответственности за ведение непрекращающегося жестокого конфликта актуален с начала российско-украинской войны, начавшейся в 2014 году, и особенно после полномасштабного вторжения в Украину в 2022 году. Согласно международному уголовному праву, такие действия являются преступлениями по международному праву и подпадают под юрисдикцию международных судебных органов. Внутреннее законодательство Украины также предусматривает уголовную ответственность за указанные деяния. В то же время предпринимаются попытки доказать, что Путин и другие высшие должностные лица не подпадают под юрисдикцию украинских судов в силу украинского уголовного законодательства, поскольку якобы обладают функциональным иммунитетом, а рядовые участники вооруженной агрессии также не несут персональной ответственности в силу украинского законодательства, поскольку обладают функциональным иммунитетом. Цель статьи – доказать ошибочность утверждения о том, что вышеуказанные иммунитеты не позволяют привлекать таких лиц к уголовной ответственности в судах Украины – государства, против которого была совершена вооруженная агрессия. Были проанализированы аргументы сторонников «теории иммунитета» и приведены аргументы в пользу того, что указанные категории лиц не обладают иммунитетом на территории Украины, а значит, их можно привлечь к ответственности в силу законодательства Украины. Сделан вывод о том, что применительно к вооруженной агрессии против Украины функциональный иммунитет высших должностных лиц Российской Федерации не имеет моральных, общественных и правовых оснований, а названные лица, якобы обладающие таким иммунитетом, несут уголовную ответственность не только в силу международного уголовного права, но и по украинскому законодательству.
    Kwestia odpowiedzialności karnej za prowadzenie trwającego, okrutnego konfliktu jest aktualna od początku wojny rosyjsko-ukraińskiej rozpoczętej w 2014 r., a zwłaszcza od 2022 r., czyli od inwazji na Ukrainę na pełną skalę. Zgodnie z międzynarodowym prawem karnym takie czyny stanowią zbrodnie prawa międzynarodowego i podlegają jurysdykcji międzynarodowych organów sądowych. Ukraińskie ustawodawstwo krajowe również przewiduje odpowiedzialność karną za rzeczone czyny. Jednocześnie podejmowane są próby udowodnienia, że Putin i inni wysocy urzędnicy nie podlegają orzecznictwu sądów ukraińskich na mocy ukraińskiego prawa karnego, ponieważ rzekomo posiadają immunitet funkcjonalny, a zwykli uczestnicy agresji zbrojnej również nie ponoszą osobistej odpowiedzialności na mocy prawa ukraińskiego z powodu posiadania immunitetu funkcjonalnego. Celem publikacji jest udowodnienie niesłuszności twierdzenia, że wyżej wymienione immunitety uniemożliwiają pociągnięcie takich osób do odpowiedzialności karnej przez sądy w Ukrainie, czyli państwie, przeciwko któremu rozpoczęto agresję zbrojną. Przeanalizowano zarówno argumenty zwolenników „teorii immunitetu”, jak i przedstawiono argumenty przemawiające za tym, że wskazane kategorie osób nie posiadają immunitetu na terytorium Ukrainy, a zatem możliwe jest ich ściganie na mocy prawa ukraińskiego. Stwierdzono, że w odniesieniu do agresji zbrojnej przeciwko Ukrainie immunitet funkcjonalny wyższych urzędników Federacji Rosyjskiej nie ma żadnych podstaw moralnych, społecznych i prawnych, a wymienione osoby, które rzekomo posiadają taki immunitet, ponoszą odpowiedzialność karną nie tylko na mocy międzynaro-dowego prawa karnego, lecz także prawa ukraińskiego.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2023, 4; 117-133
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Charakter prawny odpowiedzialności za nieszczepienie dziecka
    Autorzy:
    Czechowicz, Sebastian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1395693.pdf
    Data publikacji:
    2021-07-12
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    odpowiedzialność za wykroczenie
    przymus administracyjny
    obowiązek szczepień
    uchylanie się od obowiązkowych szczepień ochronnych
    criminal liability
    administrative coercion
    obligation to vaccinate
    evasion of compulsory preventive vaccination
    Opis:
    Obowiązkowe szczepienia ochronne stanowią podłoże rozlicznych dyskusji i kontrowersji nie tylko wśród społeczeństwa, ale także w środowisku socjologów, epidemiologów, ale także prawników. Obowiązek poddawania się szczepieniom dotyczy przede wszystkim dzieci, a więc jego wykonanie spoczywać będzie na prawnych lub faktycznych opiekunach małoletniego. W ostatnich latach odnotowuje się wzrost odsetka liczby niezaszczepionych dzieci. Uchylanie się od obowiązku szczepień obecnie stanowi coraz większy problem społeczny i prawny. Niniejszy artykuł jest poświęcony problematyce odpowiedzialności za uchylanie się od obowiązkowych szczepień ochronnych w ujęciu dogmatyki prawa karnego sensu largo. Wykazane związki pomiędzy działalnością administracji publicznej a współczesnym prawem wykroczeń, które penalizuje uchylanie się od obowiązku szczepień pomogą zrozumieć wielopłaszczyznową strukturę wzajemnych zależności pomiędzy aktualnie wyodrębnionymi gałęziami prawa. Tym samym uwypuklając mieszany charakter odpowiedzialności za nie wykonywanie obowiązkowych szczepień ochronnych.
    Mandatory vaccinations are the basis for numerous discussions and controversies not only among the public, but also among sociologists, epidemiologists and lawyers. The obligation to undergo vaccinations concerns primarily children, so it will be performed by the legal or factual guardians of the minor. In recent years, there has been an increase in the proportion of children not vaccinated. Avoiding the obligation to vaccinate is currently an increasing social and legal problem. This article is devoted to the issue of responsibility for evasion of compulsory vaccination in terms of criminal law dogma. The demonstrated links between the activity of public administration and the contemporary law of offence, which penalizes the evasion of the obligation to vaccinate, will help to understand the multi-faceted structure of mutual relations between the currently separated branches of law.This highlights the mixed nature of the responsibility for not carrying out mandatory preventive vaccination.  
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2021, 2; 267-282
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polski model „Klauzuli dobrego samarytanina” – perspektywa karnoprawna
    The Polish model of the "Good Samaritan Clause" - a criminal law perspective
    Польская модель «Клаузулы доброго самаритянина» – уголовно-правовая перспектива
    Autorzy:
    Potulski, Jacek Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1729130.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-28
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Odpowiedzialność karna lekarzy
    kontratyp
    klauzula dobrego samarytanina
    szczególne regulacje w walce z COVID-19
    Criminal liability of medics
    Contra-type
    Good Samaritan Clause
    special regulations in the fight against COVID-19
    уголовная ответственность врачей
    обстоятельство
    исключающее преступность деяния
    клаузула «доброго самаритянина»
    специальные правила в борьбе с COVID-19
    Opis:
    Artykuł omawia nowopowstałą regulację prawną ograniczającą odpowiedzialność karną personelu medycznego związaną z diagnozą i leczeniem COVID-19 – przepis zwany jest również „klauzulą dobrego samarytanina”. Autor analizuje poszczególne znamiona kontratypu i próbuje odnaleźć praktyczne znacznie regulacji. Praca zawiera również postulaty de lege ferenda odnoszące się do poszczególnym znamion czynu oraz do zakresu obowiązywania przepisu. W toku analizy zastosowano metodę dogmatyczno-językową jako podstawową metodę analizy tekstu prawnego. Artykuł jest jednym z pierwszych przykładów analizy przepisu stąd też odnosi się do regulacji Kodeksu karnego jako płaszczyzny porównawczej.
    The article describes a new legal regulation limiting the criminal liability of medical personnel in connection with the diagnosis and treatment of COVID-19 – the regulation is also called the “Good Samaritan Clause”. The author analyses the individual signs of contra-type and tries to find the practicalities of the regulation. The paper also examines postulates de lege ferenda relating to the individual signs of the act and the scope of the regulation. In the course of the analysis, a dogmatic-linguistic method was used as the basic means of analysing the legal text. The article is one of the first analyses of the provision and therefore refers to the regulation of the Criminal Code as a comparative ground.
    В статье обсуждается недавно созданное правовое положение, ограничивающее уголовную ответственность медицинского персонала, связанную с диагностикой и лечением COVID-19 – положение называемое также «клаузулой доброго самаритянина». Автор анализирует особенности обстоятельства, исключающего преступность деяния, и пытается осознать практическую значимость этого регулиро-вания. Исследование также содержит постулаты de lege ferenda, касающиеся конкретных особенностей акта и сферы действия положения. В ходе анализа в качестве основного метода анализа юридического текста был использован догматико-лингвистический метод. Статья является одним из первых примеров анализа данного положения, поэтому, в качестве сравнительной плоскости, обращается к нормам Уго-ловного кодекса.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2021, 3; 159-176
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies