Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Roman, Maria" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Witold Wołodkiewicz, Maria Zabłocka, "Prawo rzymskie. Instytucje", wyd. 7 poprawione i rozszerzone, C.H. Beck, Warszawa 2023, ss.449
Witold Wołodkiewicz, Maria Zabłocka, Roman Law. Institutions, 7th ed., revised and expanded, C.H. Beck, Warszawa 2023, pp. 449
Витольд Влодкевич, Мария Заблоцка, "Римское право. Институты", 7-е переработанное и дополненное издание, C.H. Beck, Варшава 2023
Вітольд Володкєвіч, Марія Заблоцька, "Римське право. Інститути", 7 виправлене і розширене видання, C.H. Beck, Варшава 2023
Autorzy:
Kuryłowicz, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33519328.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Witold Wołodkiewicz
Maria Zabłocka
Instytucje prawa rzymskiego
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2024, 1; 223-230
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Romanos the Melodist as a teacher of the people in the struggle against heresies
Roman Melodos jako nauczyciel ludu w walce z herezjami
Autorzy:
Dźwigała, Katarzyna Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613115.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Roman Melodos
kontakion
hymnografia bizantyjska
homilia
herezja
Romanos the Melodist
Byzantine hymnography
homily
heresy
Opis:
Artykuł porusza kwestię dydaktycznej roli greckich hymnów kościelnych – kontakionów – w kontekście walki Kościoła w VI w. z herezjami. W kontakionach Romana Melodosa, będącego najwybitniejszym twórcą tego typu hymnów, a także hymnografem, dzięki któremu najprawdopodobniej powstał ten gatunek, znajdziemy liczne echa zmagań z herezjami przez kilka poprzedzających wieków aż do czasu życia poety. Św. Roman pisząc swe śpiewane homilie stawia sobie za cel obronę zgromadzonych w kościołach wiernych chrześcijan przed heretyckimi poglądami oraz pouczenie ich, jaka jest nauka Kościoła. Hymnograf stara się przedstawić trudne teologiczne zagadnienia językiem zrozumiałym dla przeciętnych wiernych, a także uczynić przekaz atrakcyjnym i zapadającym w pamięć. Artykuł na wybranych przykładach przedstawia herezje, które zwalczał Roman Melodos oraz wykorzystywane przez poetę środki.
The article raises an issue of the didactic role of the Greek ecclesiastical hymns – the kontakia – in the context of the struggle of the Church in the sixth century against heresies. In the kontakia of Romanos the Melodist, who was the most prominent author of the hymns of that genre and probably a creator of the genre, we find numerous echoes of the struggles against heresies from the past centuries and from the lifetime of the poet. St. Romanos, when he writes his sung homilies, aims at the defence of the faithful assembled in the church against heretical views and at the instructing them what is the teaching of the Church. The hymnographer tries to present the difficult theological issues using the language understandable for the common Christians and make the hymn more attractive and memorable. The article shows on the examples the heresies against that Romanos the Melodist struggled and the measures he used.
Źródło:
Vox Patrum; 2017, 68; 513-521
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Późnorzymskie ustawodawstwo państwowe przeciw Żydom (IV–V wieku). Egzemplifikacja na podstawie ograniczeń praw obywatelskich
Autorzy:
Piechocka-Kłos, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041138.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Judaismus
römisches Recht
römisches Kaiserreich
bürgerliche Freiheiten
Kodex des Theodosius
Judaism
Roman Law
Roman Empire
Civil Liberties
Theodosianus Codex
judaizm
prawo rzymskie
cesarstwo rzymskie
swobody obywatelskie
Kodeks Teodozjański
Opis:
Przedmiotem publikacji są cesarskie ograniczenia ogłoszone względem Żydów przez rzymskich cesarzy chrześcijańskich w okresie późnego cesarstwa. Opracowanie zawęża tą problematykę tylko do dziedziny prawodawczej, ponieważ skupia się tylko na późnoantycznym ustawodawstwie skierowanym przeciwko wyznawcom judaizmu. Materiał źródłowy stanowią, zamieszczone w Kodeksie Teodozjańskim, cesarskie rozporządzenia ogłoszone w latach 339-438. Ustawodawcy zakazali wyznawcom judaizmu zawierania małżeństw mieszanych oraz nabywania niewolników-chrześcijan. Ograniczeniom uległy również kwestie zdolności sporządzania przez nich ważnych testamentów. Żydom zakazano również, bez specjalnego pozwolenia ze strony władz państwowych,  nie tylko budowania nowych synagog, ale również remontowania już istniejących świątyń żydowskich. Na początku V wieku cesarze także zdecydowali się podjąć kroki prawne w kierunku ograniczenia wyznawcom judaizmu praw publicznych, bowiem ustawowo zakazano im sprawowania niektórych urzędów. Wszystkie te ustawy z całą pewnością pogarszały sytuację prawną tej grupy ludzi.
The subject of this publication are the imperial restrictions announced toward the Jews by the Christian Roman emperors in the late Empire. The author narrows these issues only to the field of legislation, because he focuses only on late-antique legislation directed against the followers of Judaism. The source material is, contained in the Theodosianus Codex, imperial regulation promulgated in the years 339-438. The lawmakers banned the followers of Judaism to undertake mixed marriages and to acquire Christian-slaves. The restrictions were also issues about the ability to draw up their important testaments. The Jews were also forbidden, without special permission from the state authorities, not only to build new synagogues, but also repair already existing Jewish temples. At the beginning of the fifth century emperors also decided to take legal steps towards reducing the civil rights of the followers of Judaism, because the statutes prohibit the exercise of certain offices. All these laws certainly worsened the legal situation of this group of people.
Gegenstand des folgenden Artikels sind kaiserliche Begrenzungen gegenüber den Juden, eingeführt durch römische christliche Kaiser in der späten Kaiserzeit. Die Problematik wird hier auf den rechtlichen Bereich eingegrenzt, indem eine besondere Aufmerksamkeit auf die spätantike Rechtsprechung gerichtet gegen die Anhänger des Judaismus gelegt wird. Das Quellenmaterial bietet kaiserliche Erlasse aus den Jahren 339‒338 und enthaltenen im Kodex des Theodosius. Die Gesetzgeber verboten den Juden, Mischehen einzugehen sowie christliche Sklaven zu erwerben. Einige Begrenzungen bezogen sich auch auf die Fähigkeit, rechtsgültige Testamente anzufertigen. Ohne eine spezielle Erlaubnis der Staatsmacht wurde den Juden auch verboten, neue Synagogen zu errichten, und bestehende jüdische Tempel zu renovieren. Anfang des 5 Jh. haben die Kaiser einige rechtliche Schritte unternommen, den Anhängern des Judentums öffentliche Freiheiten zu begrenzen, indem ihnen die Bekleidung bestimmter Ämter verboten wurde. Alle diese Erlasse haben zweifelsohne die rechtliche Stellung dieser Personen verschlechtert.   
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2016, 11; 109-122
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teodoret z Cyru wobec kultu pogańskiego w świetle dzieła "Leczenie chorób hellenizmu"
Autorzy:
Piechocka-Kłos, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158274.pdf
Data publikacji:
2022-11-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Theodoret of Cyr
pagan worship
Treatment of the diseases of hellenism
Roman Empire
antiquity
Teodoret z Cyru
kult pogański
Leczenie chorób hellenizmu
Cesarstwo Rzymskie
historia starożytna
Opis:
W niniejszej publikacji przedstawiono szczegółową analizę dzieła Teodoreta z Cyru, teologa i egzegety greckiego z V w. pt. Leczenie chorób hellemnizmu w odniesieniu do fragmentów przedstawiających kwestię kultu pogańskiego, a konkretnie jego stanowiska względem niego. Antiocheńczyk doskonale rozumie, że literatura, kultura i filozofia są miejscem spotkania chrześcijaństwa z hellenizmem, dlatego wprost nie odrzuca całego dorobku kultury greckiej, ponieważ wierzy, że próba pojednania chrześcijaństwa z hellenizmem jest możliwa, jednak bez udziału kultu pogańskiego. Wyższość nad hellenizmem należy przyznać bez wątpienia chrześcijaństwu. Autor apologii proponuje poganom lekarstwo, aby wyleczyli się z choroby zarozumiałości.  Teodoret z Cyru potępił m.in. sekretne praktyki i kłanianie się rzeźbom (III, 84; III 85), odrzucił krwawe i bezbożne ofiary (VII, 3; VII, 10; VII 22; VII, 24), przestrzegł, aby nie mylić kultu męczenników z ofiarami błagalnymi dla zmarłych za pomyślność żyjących (VIII, 33; VIII 34) oraz krytycznie odniósł się do wyroczni greckich (X, 2-3; X, 9). W celu pełniejszego ukazania przywołanego w temacie zagadnienia, omówiono również kontekst historyczno-społeczny analizowanej apologii oraz okoliczności kształtowania się rozumu i duchowości samego autora.
This paper presents a detailed analysis of the work of Theodoret of Cyrus, the theologian and representative of the fifth-century Antiochian exegetical school, entitled Cure of the Greek Maladies, with reference to the passages presenting the question of pagan worship and, more specifically, his [Theodoret’s] position towards it. The Antiochenian understands perfectly well that literature, culture and philosophy are the meeting point between Christianity and Hellenism. He does not explicitly reject the entire output of Greek culture, because he believes that an attempt to reconcile Christianity with Hellenism is possible, but without the participation of pagan worship. Christianity’s superiority to Hellenism must undoubtedly be granted. The author of the apologia offers the pagans a remedy to cure themselves of the disease of conceit.  Theodoret of Cyrus condemned, among other things, secret practices and bowing to statues (III, 84; III 85), rejected bloody and impious sacrifices (VII, 3; VII, 10; VII 22; VII, 24), warned not to confuse the cult of martyrs with supplication offerings to the dead for the well-being of the living (VIII, 33; VIII 34), and was critical of the Greek oracles (X, 2-3; X, 9). In order to show more fully the issue referred to in the theme, the historical and social context of the apologia are analysed and the circumstances of the formation of the author's own reason and spirituality are also discussed.
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2022, 17; 255-270
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ksiądz Zygmunt Chmielnicki – biskup żytomierski czy kandydat na biskupa pomocniczego w diecezji łuckiej?
Rev. Zygmunt Chmielnicki – a bishop of Żytomierz or an auxiliary bishop in the diocese of Lutsk?
Autorzy:
Dębowska, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/783824.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Ks. Zygmunt Chmielnicki
rzymskokatolicka diecezja łucka
rzymskokatolicka diecezja żytomierska
biskup żytomierski
biskup pomocniczy w Łucku
Rev. Zygmunt Chmielnicki
the Roman Catholic diocese of Lutsk
the Roman Catholic diocese of Żytomierz
the bishop of Żytomierz
an auxiliary bishop in Lutsk
Opis:
Rev. Zygmunt Chmielnicki (1891-1944), a priest of the diocese of Lutsk has a mysterious card from the period of World War II in his biography. Some believe that he was appointed (or consecrated) as bishop of Żytomierz by the ordinary bishop of Lutsk, Adolf Piotr Szelążek. Another hypothesis is, however, more probable: he was Bishop Szelążek’s candidate for an ordinary bishop of Lutsk (after the death of Bishop Stefan Walczykiewicz, 11 May 1940). The following study is devoted to the arguments against the claim that Rev. Chmielnicki was a bishop of Żytomierz (it is improbable), and the work presents the analysis of the reasons why it was more probable that Rev. Chmielnicki was a candidate for the post of auxiliary bishop in Lutsk. After World War II, Bishop Adolf Piotr Szelążek abandoned his attempts to appoint Rev. Zygmunt Chmielnicki as auxiliary bishop due to the fact that his candidate died in KL Gross-Rosen 16 April 1944 and the Easter borderlands of the Republic of Poland, including the whole diocese of Lutsk, were incorporated into the Soviet Union.
Ksiądz Zygmunt Chmielnicki (1891-1944), kapłan diecezji łuckiej, posiada w swojej biografii z okresu II wojny światowej zagadkową kartę. Niektórzy twierdzą, że został nominowany (czy też nawet konsekrowany) przez ordynariusza łuckiego bpa Adolfa Piotra Szelążka na biskupa żytomierskiego. Bardziej jednak prawdopodobna jest hipoteza, że był on kandydatem bpa Szelążka na biskupa pomocniczego w Łucku (po śmierci bpa Stefana Walczykiewicza 11 maja 1940 r.). Niniejsze opracowanie jest poświęcone przedstawieniu argumentów zaprzeczających przekazowi, jakoby ks. Chmielnicki był biskupem żytomierskim (ze względu na nieprawdopodobieństwo tego twierdzenia) oraz analizie przesłanek wskazujących na to, iż bardziej prawdopodobne było wysunięcie ks. Chmielnickiego jako kandydata na stanowisko biskupa pomocniczego w Łucku. Po zakończeniu II wojny światowej bp Adolf Piotr Szelążek nie kontynuował już starań o nominację biskupa pomocniczego w Łucku, gdyż stały się one bezprzedmiotowe ze względu na śmierć ks. Zygmunta Chmielnickiego w KL Gross-Rosen 16 kwietnia 1944 r. oraz włączenie kresów wschodnich II Rzeczypospolitej (w tym całego obszaru diecezji łuckiej) do Związku Sowieckiego, ze wszystkimi tego konsekwencjami.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2018, 110; 133-144
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przedstawiciele zawodów scenicznych w świetle dokumentów wczesnochrześcijańskich synodów (IV-V w.)
Autorzy:
Piechocka-Kłos, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040952.pdf
Data publikacji:
2019-12-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Schauspieler
Mime
Zirkuskutscher
Synode
frühes Christentum
römisches Kaisertum
Geschichte des Altertums
actor
mime
circus driver
synod
early Christianity
Roman Empire
ancient history
aktor
mim
woźnica cyrkowy
wczesne chrześcijaństwo
cesarstwo rzymskie
historia starożytna
Opis:
Formy i środki teatralnego wyrazu w antycznej kulturze rzymskiej, obfitując różnorodnością form  artystycznych, miały doskonałe warunki do rozwoju. Kulturowa działalność człowieka w naturalny sposób stworzyła potrzebę uprawiania zawodów scenicznych. W niniejszej publikacji przedstawiono szczegółową analizę postanowień synodów zwoływanych i obradujących w I V i V wieku n.e. oraz dokładnie przywołano ich treści, względem aktorów, mimów i woźniców cyrkowych. Powodem takiego zarysu badań jest wspólna dlatych wszystkich zawodów klasyfikacja ogólnie ich określająca jako przedstawicieli sztuk scenicznych. Analizie w tej kwestii poddano m.in. kanony ogłoszone w E lwirze (306), Arles (314), Kartaginie (15 VI 401), Hipponie (427) oraz ponownie w Arles (442–506). W celu pełniejszego ukazania przywołanego w temacie zagadnienia omówiono również sytuację przedstawicieli sztuk scenicznych na przykładzie aktorów w rzymskim prawie publicznym. 
Forms and means of theatrical expression in ancient Roman culture, abounding in the diversity of artistic forms, had perfect conditions for development. The cultural activity of man has naturally created the need for stage performances. This publication presents a detailed analysis of the provisions of the synods summoned and debating in the 4th and 5th centuries, A.D. T heir content was carefully referenced, in relation to actors, mimes and circus drivers. The reason for such an outline of research is the classification common to all these professions generally describing them as representatives of performing arts. The analysis on this matter was subjected, inter alia, to canons proclaimed in Elvira (306), Arles (314), Carthage (15 June 401), Hippo (427) and again in Arles (442–506). In order to more fully illustrate the issue cited in the subject, the situation of  representatives of performing arts was also discussed on the example of actors in Roman public law and a short description of the history of synods in the ancient Church was presented.
Die mannigfaltigen Formen und Mittel des theatralen Ausdrucks konnten sich in der antiken römischen Kultur sehr gut entwickeln. Die kulturelle Aktivität des Menschen erzeugte natürlicherweise das Bedürfnis, Bühnenberufe auszuüben. Im folgenden Artikel wird die detaillierte Analyse der Synodenbeschlüsse aus dem 4. und 5 Jh. durchgeführt, indem Texte benannt werden, die Schauspieler, Mime und Zirkuskutscher betreffen. Das Auswahlkriterium ist die für all diese Personen gemeinsame Bezeichnung als Vertreter derBühnenberufe. Es wurden u.a. die entsprechenden Canones der Synode in Elvira (306), Arles (314), Karthago (15 VI 401), Hippone (427) und wiederum Arles (442–506) analysiert. Um das Titelproblem ausführlich zu skizieren wurde auch die Situation der Vertreter der Bühnenberufe am Beispiel der Akteure im römischen öffentlichen Recht besprochen. Es wurde auch kurz die Entwicklungsgeschichte der Synode in der alten Kirche skizziert.
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2019, 14; 89-102
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies