Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Dz 4" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    „Głosić Słowo Boże z mocą” (Dz 4,23-31)
    Autorzy:
    Nyk, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1623868.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Dzieje Apostolskie
    Dz 4
    23-31
    słowo
    słowa i znaki
    Opis:
    Die literarischen Beobachtungen über den Text des Gemeindegebetes Apg 4,23-31 haben ergeben, dass sein Hauptanliegen in der Bitte um freimütiges Verkünden des Wortes, in den Versen 4,29-30 ausgedrückt ist. Wie das ganze Gebet der Jerusalemer Gemeinde in der Makrostruktur des ersten Hauptteils der Apostelgeschichte einen Wendepunkt darstellt, so muss der Satz "das Wort Gottes mit allem Freimut zu verkünden" als Leitvers des Gebetes betrachtet werden. Rein grammatikalisch gesehen, ist mit dem Leitvers der nächste Vers 4,30 verbunden, der die Begleitumstande der apostolischen Verkündigung naher charakterisiert. Diese Begleitumstände der Predigt bestehen in " Zeichen und Wundern", die von den Aposteln im Namen Jesu getan werden. Somit erweist sich das Predigen des Wortes nicht nur als freimütig, sondern auch als vollmächtig. Sie ist nämlich von Gott her legitimiert und sie schöpft ihre innere Kraft vom heiligen Geist.Die Verortung des Gebetes Apg 4,23-31 in der lukanischen Theologie weist auf seine eschatologische Ausprägung hin. Nach der lukanischen Sicht der Kirchenzeit als einer eminent eschatologischen Situation, in der endgültige Entscheidungen zu treffen sind, erscheint die vollmächtige Predigt im naheren Kontext des Konfliktes mit dem Synedrium als eine Art "eschatologischer Waffe". Zu diesem eschatologischen Gepräge des Gemeindegebetes tragen außer der Anwendung des eschatologisch-mesianischen Psalms 2,1-2 in 4,25-26 auch die für den dritten Evangelisten wichtigen Merkmale der anbrechenden Endzeit wie: Das Erfüllt werden mit dem heiligen Geist, die vollmächtige Predigt des Wortes und die Störungen der kosmischen Ordnung nach der Art des Erdbebens.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2005, 7; 139-165
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Duch święty - źródło odwagi w głoszeniu Słowa Zbawienia (Dz 4,23-31)
    Autorzy:
    Rosik, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1627310.pdf
    Data publikacji:
    2002-12-14
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Dzieje Apostolskie
    Duch święty
    Ewangelia
    głoszenie
    Słowo
    Dz 4
    23-41
    Opis:
    L’annuncio della parola di Dio appare come uno dei temi più importanti della teologia di Luca-Atti. Il tema che abbiamo scelto per il nostro studio ci spinge ad esaminare determinate caratteristiche degli Atti 4,23-31. Lo scopo del nostro lavoro è quello di dimostrare, che durante le persecuzioni, Dio aiutava la comunità cristiana che si radunava in preghiera, e che questa preghiera faceva scendere lo Spirito Santo e incoraggiava i credenti ad annunciare la parola di Dio. Dopo aver stabilito la struttura interna della pericope proseguiamo con la spiegazione del testo. I successivi elementi della struttura degli Atti 4,23-31 mettono in risalto diverse caratteristiche che poi compongono questo messaggio principale del brano. L’introduzione della preghiera sottolinea il suo aspetto comunitario. L’invocazione presenta l’immagine di Dio come despo,thj, il Creatore universale e colui che parla attraverso la Scrittura. Egli porta avanti la storia della salvezza. La citazione di Sal 2,1-2 interpreta le persecuzioni contro il Messia di Dio. L’esplicazione di questa citazione afferma l’identità messianica di Cristo e applica il Sal 2,1-2 alla vita della comunità. Così l’evangelista mette in rilievo tre fatti: che le promesse, le profezie e le speranze dell’Antico Testamento si sono compiute in Gesù; che le persecuzioni contro Gesù e i suoi seguaci erano previste da Dio, dunque fanno parte del suo piano salvifico; e che Dio continua ad operare nella storia dei cristiani come ha agito nella vita del suo Unto. Le richieste rivolte a Dio Padre si concentrano sull’annuncio della parola di Dio nonostante le „loro minacce” e le persecuzioni. La risposta del Padre, accompagnata dal segno della scossa, consiste nella discesa dello Spirito Santo e nel dono della parrhsi,a per la proclamazione della buona novella.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2002, 2; 151-164
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Koncepcja dobrowolnego ubóstwa w pismach monastycznych św. Augustyna
    The idea of voluntary poverty in st. Augustine’s monastic writings
    Autorzy:
    Kasprzak, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613413.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    dobrowolne ubóstwo
    św. Augustyn
    pisma monastyczne
    interpretacja Dz 4, 32-36
    voluntary poverty
    St. Augustine
    monastic writings
    interpretations of Acts 4, 32-36
    Opis:
    The first coherent doctrine of voluntary poverty appeared in Western Church theology in the writings of St. Augustine. This idea developed gradually under the influence of the coenobitic ideal and vision of a community Church. First having excluded the Manichean vision of community (AD 386-396) St. Augustine adopted the coenobitic conception of poverty (relinquishing individual possession in favour of communal ownership and working for the benefit of the community). In his mature period (AD 397-426) St. Augustine referred directly to the perfect vision of the Christian monastic community described in Acts 4:32-36 as the source of voluntary poverty. In this way the monks copied the perfection of the Early Church community. One might say his approach to ascetic poverty was according to the principle of qualitative parity i.e. every monk receives the minimum of material necessities. St. Augustine’s sermons 355 from December AD 425/January AD 426 and 356 from January AD 426 show clearly how he and his brothers practiced individual and community poverty.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2013, 60; 165-182
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jeruzalem – miejscem zesłania Ducha Świętego (Łk 24, 49; Dz 1, 4)
    Autorzy:
    Kudasiewicz, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1164960.pdf
    Data publikacji:
    1976
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Jerozolima
    Duch Święty
    zesłanie Ducha Świętego
    Jeruzalem
    Holy Spirit
    Pentecost
    Opis:
    Le présent article est une continuation des recherches et des réfléxions de l’auteur sur le rôle de Jérusalem dans l’histoire du salut d’après la conception de saint Luc. L’article se compose de trois parties: 1. L’auteur traite dans le première de ces parties de la tradition et de la rédaction de Luc 24, 49 et Ac 1, 4. L’analyse de la terminologie et du style démontre, que ces textes contiennent la tradition primaire du temps précédant Luc, ainsi que l’interpretation théologique de Luc. Le fait de la présence des disciples à Jérusalem, ainsi que la descente du Saint Esprit dans cette ville est la substance de la tradition. Les autres éléments portent le caractère de rédaction. 2. Dans la seconde partie de son article l’auteur parle de l’ordre de Jésus défendant aux disciples de quitter Jérusalem. C’est un élément de rédaction, introduit par Luc pour des raisons théologique et littéraires. Grâce à cet ordre Luc insère la descente du Saint Esprit dans le schèma historio-salvifique: prédiction — accomplissement; il démontre l’unité de l’histoire du salut. Jérusalem était le centre de l’Israél et le lieu de naissance du nouvel Israél — de l’Eglise. Grâce à l’ordre de ne pas quitter la ville, l’Evangile et les Actes des Apôtres constituent un diptyque, dont Jérusalem est le point de liaison. 3. Dans la troisième et dernière partie de l’article il est question du motif justifiant la présence des disciples à Jérusalem. Ce motif c’est la promesse du Père, c’est-à-dire le Saint Esprit et non la parousie comme le veulent certains éxégètes. En introduisant le motif de „l’attente”, Luc découvre l’histoire. Les Apôtres sont démeurés dans le temps, dans l’histoire. Ce temps apporte avec lui des problèmes et des difficultés. Ce qui est nécessaire, c’est la perséverance, l’aide d’En Haut et la prière de la communauté toute entière.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 1976, 23, 1; 85-96
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies