Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""Terminologia"" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 17
Tytuł:
Terminologia episkopalna w De synodis Hilarego z Poitiers
La terminologia episcopal en De synodis de Hilario de Poitiers
Autorzy:
Nakonieczny, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612119.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
terminologia episkopalna
Hilary z Poitiers
De synodis
terminologia episcopal
Hilario de Poitiers
Opis:
El análisis del texto De synodis y de la terminología utilizada en este texto permite conocer la nomenclatura relacionada con la función y con la dignidad de obispo (episcopus, episcopatus). Durante las investigaciones puramente terminológicas aparece por la fuerza de las cosas el tema abordado por Hilario – el tema de la sucesión. Un criterio importante para utilizar sinónimos del substantivo episcopus es para Hilario la actitud hacia respecto por la persona determinada por el a Saturnino de Arelate, y en el contexto más amplio: el problemo de la ortodoxia expresado por el concilio en Nicea.
Źródło:
Vox Patrum; 2010, 55; 449-461
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polska terminologia na oznaczenie hebrajskich nazw ofiar
Autorzy:
Łach, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1163410.pdf
Data publikacji:
1970
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
terminologia
ofiara
terminology
offering
Opis:
Dans les livres de 1’Ancien Testament il y a trois espèces de noms pour désigner les sacrifices. Une espèce de ces noms comme qorbān (c. a d. offrande), qodāšîm (c. a. d. objets sacrés), ʼiššeh (offrande brûlée par le feu) ainsi que rēaḥ niḥôaḥ (c. a d. odeur apaisante [pour Jahvé] désigne tout sacrifice et constitue leur essence. La deuxième espèce de noms comme ʽōlāh et zebaḥ šelāmîm, ḥaṭṭā’t et ʼāšām désigne les différents genres de sacrifices. Les deux premiers noms ʽōlāh et zebaḥ šelāmîm devraient être exprimés le plus justement par cérémonie, dont l’un doit être considéré comme holocauste et l’autre comme un repas rituel; les deux autres termes ḥaṭṭā’t et ʼāšām doivent être compris comme noms d’un sacrifice expiatoire pour le péché ou pour une faute. Le troisième nom minḥāh signifiait d’abord tout sacrifice et plus tard fut restreint au seul sacrifice de farine.
Źródło:
The Biblical Annals; 1970, 17, 1; 5-11
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Terminologia radości w Psałterzu
Autorzy:
Ołów, Antoni Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1177521.pdf
Data publikacji:
1990
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
radość
Psałterz
terminologia
joy
Psalter
terminology
Opis:
Die vorstehende Untersuchung zeigt, wie reich der hebräische Sprachschatz an Worten ist, mit denen er die Freude als Stimmung und Ausdruck darzustellen vermag. Am häufigsten begegnet man dem Terminus śāmah, sich freuen. Das Wort übergeht von profaner zu religiöser Bedeutung; die religiöse Freude kann sich nicht anders äussern wie die profane. Lediglich durch objektive, seien es heilsgeschichtlich oder sittlich bedingte Momente, ist jene als religiös charakterisiert und von dieser unterschieden. Die Bedeutung der Wurzel gil ist streng religiös, bezieht sich fast stets auf die Heilsfreude. Die andere, komplementäre, Termine wie rānan, rûac, śûś (śtś), ʽālaz, ʽālas und hālal pi., weisen neben sprachlichem Reichtum eine bunte Skala von Bedeutungsmomenten auf, welche die Freude als Stimmung und Ausdruck einmal mehr als innerseelisches, ein anderes Mal als demonstratives und sich mitteilendes Erlebnis darstellen. Für das religiöse Freudenerlebnis bedeutet diese terminologische Mannigfaltigkeit Unterscheidung der Freude als individueller Seelenstimmung, Gottseligkeit, meistens als Gemeinschaftserlebens in kultischer Feier, als doxologischen und hymnologischen Lobpreises.
Źródło:
The Biblical Annals; 1990, 37, 1; 35-48
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Terminologia gniewu w Septuagincie
The Terminology of Anger in the Septuagint
Autorzy:
Strzałkowska, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044570.pdf
Data publikacji:
2018-11-07
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
zagniewanie
terminologia grecka
LXX
grecka literatura klasyczna
θυμός
ὀργή
gniew
Septuaginta
anger
wrath
Greek terminology
Septuagint
classical Greek literature
Opis:
Niniejszy artykuł omawia wybrane aspekty terminologii dotyczącej gniewu w Biblii Greckiej. Septuaginta używa zasadniczo dwóch terminów określających gniew: θυμός i ὀργή (bardzo rzadko innych). Oba używane są w LXX zamiennie i, jak się wydaje, bez żadnego klucza zarówno na określenie gniewu Boga, jak i ludzi oraz zwierząt. Artykuł omawia oba terminy wraz z ich etymologią i występowaniem w klasycznej literaturze greckiej, ukazując, że słownictwo LXX nawiązuje zarówno do klasycznej filozofii i literatury (gdzie temat gniewu jest podejmowany niejednokrotnie, już w najstarszych pismach), jak i do tradycji żydowskiej (używając w przekładzie hebraizmów i charakterystycznych dla Biblii Hebrajskiej zwrotów). Artykuł ukazuje zarazem, że na poziomie terminologicznym i pojęciowym terminologia LXX dotycząca gniewu wywarła wpływ także na Nowy Testament.
The article discusses selected aspects of “anger” terminology in the Greek Bible. The Septuagint basically uses two terms to express anger, θυμός and ὀργή, and rarely any others. The two words are used in the LXX interchangeably, it seems to express both the wrath of God and the wrath of people and animals. The article discusses both of these key terms, along with their etymology and occurrence within classical Greek literature, recognizing that the terminology of the LXX is based both upon those classical texts – which often refer to the theme of “anger”, starting with the oldest known Greek texts – as well as on the Jewish tradition, incorporating many so-called “Hebraisms” and expressions characteristic of the Hebrew Bible. In addition, the article shows that the LXX terminology regarding anger also had an influence on the New Testament, on both a terminological and conceptual level.
Źródło:
Verbum Vitae; 2018, 34; 169-189
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Terminologia trynitarna w Expositio in canticum canticorum Apponiusza (księgi I-III)
Trinitarian terminology in Apponius’ Expositio in canticum canticorum (book I-III)
Autorzy:
Lach-Bartlik, Ludmiła
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/611994.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Apponiusz
Expositio in canticum canticorum
terminologia trynitarna
Apponius
trinitarian terminology
Opis:
Although Apponius’ Expositio in Canticum Canticorum refers directly to one of the books of the Old Testament, by dint of the allegorical exegesis used by it’s author, we can find there many New Testament subjects and theological problems. It also contains knowledge about the Holy Trinity. In the article there were used quotations about the Holy Trinity (from books I-III), one can find either the very noun “Trinity” (Trinitas) or individual Persons in the Holy Trinity: the Father, the Son and the Spirit, yet having relations with each other. In the first part of the article there were analyzed attributes, which are used by Apponius to describe the nature of the Holy Trinity: inseparabilis, individua, coaeterna Trinitas. The specified attributes of the Holy Trinity get to the core of the Christian dogma about God and combine with the faith and baptism. God is one, indivisible, acting with a one divine power, but eternally existing in three Persons. In the second part of the article, the relations occurring in the Trinity were presented. Apponius’ Trinitas is the three Persons in God: the Father, the Son, and the Spirit. The Persons in the Trinity are in two kinds of relations: occurring between the Persons of the Holy Trinity (the immanent Trinity) and going beyond the Trinity into the world and human beings (the economic Trinity). Apponius using the language of symbols, metaphors and analogies, reminds the fundamental truths about God. By description of the attributes of the Holy Trinity he emphasizes the unity of God, and by the description of the relations – the trinity of the Persons.
Źródło:
Vox Patrum; 2012, 57; 379-397
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola kainos i neos w teologicznym słownictwie Nowego Testamentu
Autorzy:
Szlaga, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1165219.pdf
Data publikacji:
1976
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
kainos
neos
terminologia
terminology
Opis:
Dopo le ricerche fatte da J. A. H. Tittman e R. Ch. Trench che costatarono che kainos e neos esprimono diversi aspetti della novità, R. A. Harrisville concluse invece che in NT da questa distinzione non si possono con tutta la certezza trarre delle conclusioni teologiche, perchè ambedue gli aggettivi secondo lui esprimono „continuity, contrast, finality and dynamic” di kerygma neotestamentario. Qui presentato articolo è a dir la veritá soltanto una rassegna dei testi del NT nei quali si trovano questi due aggettivi, peró, anzitutto in rapporto con Ebr, dove kainos e neos vengono usati per la descrizione della diathēkē, ci induce all’impugnazione dell’identitá dei loro aspetti. L’autore Ebr vede la nuova alleanza parimetri come una nuova forma dell’antica alleanza, e parimetri come l’alleanza totalmente nuova (12, 24) che prima non c’éra mai.
Źródło:
The Biblical Annals; 1976, 23, 1; 61-70
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Układ literacki Prz 1—9
Autorzy:
Potocki, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1166063.pdf
Data publikacji:
1971
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
struktura
terminologia
Przy 1–9
structure
terminology
Prov 1–9
Opis:
On ne consacrait pas jusqu’alors assez d’attenition au Problème d’arrangement littéraire des Proverbes 1—9 en partant de ce principe qu’il s’agit ici d’une collection d’unités indépendantes juxtaposées d’après le modèle des autres tres parties de ce Livre. Certains essais de systématiser la teneur de ce Livre n’ont pas trouvé d’approbation à cause d’une motivation plutôt faible. II y a pourtant des critères indiquant que cette oeuvre c’est une composition homogène se distinguant parmi les autres parties de Proverbes. Les voilà: ainsi nommées formules introduisantes (d’avertissement, parénétiques, de conclusion), le caractère de disposition du ch. 2, la terminologie caractéristique, la base doctrinaire de l’unité, les certaines propriétés de la méthode de composition. A la base d’ordre littéraire des Prov. 1—9 repose le schéma de la structure uniforme de la composition que constituent les parties suivantes: L’introduction (1, 7-19 ): elle comprend la sentence d’entrée (7), l’appel à obeir aux exhortations données (8-9) et un advertissement contre la voie des pécheurs (10-19). La matière essentielle de l’oeuvre comprend deux parties de base terminées par deux inclusions: La première (1, 20-33) a une forme d’un discours d’accusation énoncé par la Sagesse personifiée, la teneur de laquelle se lie avec l’introduction en démontrant le tragique de la conduite des simples et des nians. L’introduction à des exhortations propres du Sage est ch. 2 qui est une disposition de la matière traitée dans les deux parties qui suivent. La première partie (3, 1-35) en trois passages d’exhortations (1-9. 10-20. 21-26) s’occupe de la description de relation qui a lieu entre la Sagesse et la crainte en face de Jahvé. Un court recueil d’exhortations détaillées (3, 27-35) continue cette partie. Son devoir est de compléter les considérations précédentes et aussi de les séparer de la teneur qui suit. La seconde partie (4—7) est plus varieé. On peut y distinguer la partie élémentaire et aussi des suppléments ultérieurs: La forme de la partie élémentaire analogiquement à la précédente comprenait trois courts passages d’exhortations (4, 10-19; 4, 20-27; 5, 1-6. 8. 21) avertissant contre la voie des pécheurs — suivie par un recueil d’instructions détaillées (6, 1-19) qui remplit la même tâche que dans la première partie. Les suppléments de la forme essentielle (4, 1-9; 5, 7. 9-20. 22-23; 6,20-25; 7,1-27) élargissent remarquablement sa sphère et son fond des observations qui préparent la conception de la Sottise personifiée dans un tel degré qu’elle croît jusqu’au rang d’une partie indépendante avec sa propre introduction (4, 1-9) et trois passages des avertissements contre la femme d’autrui (5; 6, 20-35; 7). La seconde inclusion (8, 1-36) s’exprime dans la formule d’un messager par laquelle la Sagesse personifiée résume la teneur élémentaire des considérations du Sage et la présente du point de vue de sa propre autorité. L’épilogue terminant l’oeuvre (9, 1-18) comprend la description des régals de la Sagesse (1-6) et la Sottise (13-19) que divise un court recueil de sentences et d’exhortations détaillées (7-12), Cet épilogue présente la synthèse caractéristique de la teneur de l’oeuvre et prépare à la lecture attentive et profitable des parties suivantes du Livre des Proverbes.
Źródło:
The Biblical Annals; 1971, 18, 1; 51-84
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Bogobojni" (φοβουμενοι τον θεον) w Nowym Testamencie. Przyczynek do nowotestamentalnej teologii bojaźni Boga
Autorzy:
Romaniuk, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1163569.pdf
Data publikacji:
1964
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
bogobojny
bojaźń
terminologia
pious
fright
terminology
Opis:
Dans le Nouveau Testament sont assez nombreux les textes dont le thème constituent les exhortations morales à cultiver la vertu de la crainte de Dieu. Cette vertu quelquefois reste en relation avec le courage apostolique ou bien avec la grandeur de l’apostolat; autrefois l’idée de la crainte de Dieu appartient au thème des dangers apostoliques et dans deux textes elle est presque synonyme de la jalousie de 1’apôtre. Cependant la plupart des passages avec la formule „craignants Dieu” se réfèrent non pas aux apôtres mais à tous les fidèles. II y est question de la crainte du jugement de Dieu et des peines éternelles. Mais la formule „craignants Dieu” sert surtout à décrir l’attitude de 1’homme envers Dieu. Cette formule, absente dans plusieurs livres de 1’Ancien Testament, se trouvent chez les autres écrivains inspirés très fréquemment. Les Psaumes et le livre de Sirach y tiennent la première place. Par l’expression „craignants Dieu” on designait dans L’Ancien Testament chaque Israëlite s’il observait toutes les prescriptions de Loi. Quelquefois „montrer la crainte à Dieu” signifie „accomplir certains gestes liturgiques”. Dans le Nouveau Testament cependant, et tout spécialement dans les Actes des Apôtres, les craignants Dieu, païens d’origine, forment une classe religieuse distincte et approchée en une certaine façon au christianisme. Sans aucun doute on ne peul pas les identifier avec les prosélytes, qui appartenaient formellement au judaïsme, bien que non pas à cause de leur naissance, mais par la conversion à la religion juive. Malgré ces différences, il est facile de constater, qu’il s’agit dans l’expression „craignants Dieu” d’une conception spéciale de la sainteté, basée sur le septiment de crainte qui est parfois très proche à 1’amour.
Źródło:
The Biblical Annals; 1964, 11, 1; 71-91
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chryzostomowa terminologia wychowania
The Greek terminology on the upbringing of children in John Chrysostoms writings
Autorzy:
Osek, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613798.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Jan Chryzostom
wychowanie
John Chrysostom
upbringing
Opis:
This paper is the study of the Greek terms using by John Chrysostom on rearing, upbringing, training and teaching of children. The analyse of these terms and their use in all the John Chrysostom's writings shows as strong influence of the Atttic writers' vocabulary (especiallty Platoʼs), even in his commentaries on the Scriptural verses, as of the early Christian literature (New Testament, Clement of Alexandria, Gregory of Nyssa).
Źródło:
Vox Patrum; 2009, 53-54; 337-391
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polskie archiwa kościelne - liczące się zasoby i obiekt zainteresowań badawczych
Autorzy:
Zahajkiewicz, Marek T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1041853.pdf
Data publikacji:
1998
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
terminologia
archiwistyka
schemat
archiwum kościelne
terminology
archival science
schema
church archive
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1998, 70; 11-15
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zagadnienie tworzenia haseł wzorcowych dla akt kościelnych
Die Angelegenheit der Schaffung von Musterstichwörten für kirchliche Akten
Autorzy:
Różański, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1040788.pdf
Data publikacji:
2004-06-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Archiv
Computerisierung
Terminlogie
Vereinheitlichung
Symposium
archiwum
komputeryzacja
terminologia
ujednolicenie
sympozjum
archive
computerization
terminology
unification
symposium
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2004, 81; 59-67
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Terminologia dotycząca pokory i pychy w pismach greckich Ojców Kościoła IV wieku
Terminology of humility and pride in the writings of the Greek Fathers of the Church of the 4th century
Autorzy:
Szram, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613589.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Ojcowie Greccy
czwarty wiek
Greek Fathers
4th century
Opis:
The aim of the presented paper is to analize the terminology describing humility and pride that appears in the writings of the Greek Fathers of the Church of the 4th century (Basil the Great, Gregory of Nazianzus, Gregory of Nyssa, John Chrysostom). To describe a humility they used the traditional terms that derived from ancient philosophy and were also well known in the Septuagint and in the New Testament writings; and used in the letters by Saint Paul and Saint Peter. The ancient Greek thought didn’t know a virtue of humility, so the philosophers didn’t use the last of these terms. However, the first two were used in the ancient Greek literature, but usually in a pejorative sense and meant „smallness”, „weakness”, „misery”. In the works of Greek Fathers of the Church the adjective and the substantive had a wider semantic field than the substantive „virtue of humility”. They could have meant the virtue of humility, as well as a natural state of abasement of man as a created being; or a humiliation caused by the sin, and even all lowliness in the world of spirit and matter. The terms associated with the pride, used by the Greek Fathers of the Church, remained unchanged since the time of ancient Greek philosophy and literature, which devoted to this fault not less space than later Christianity.
Źródło:
Vox Patrum; 2012, 58; 327-342
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Z człowieka powstaje Bóg”. Terminologia przebóstwienia w pismach św. Grzegorza z Nyssy
“Man turns into god”. The terminology of deification in the writings of Gregory of Nyssa
Autorzy:
Wyrąbkiewicz, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612092.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
przebóstwienie
uczestnictwo
doktryna chrystologiczna
sakramentalne życie Kościoła
unia energetyczna
deification
participation
christological doctrines
sacramental life of Church
the energetic union
Opis:
Gregory of Nyssa presents the conception of human deification in an extraordinarily clear and concious way, using special verbs and characteristic expressions to emphasize the dynamism of the change of humanity into more divine. The Cappadocian Father, in order to maintain the apophatic nature of his doctrine, more and more often rejects the term of deification and describes it in his writings as participation of man in the divine nature, therefore the nominal term of deification never occurs in his literary works. However, the analysys of Gregory of Nyssa’s descriptions in which he refers to the terminology of deification has revealed a precisely chrystological and collective dimension of this process, which is possible to be taken up by man only owing to the energetic union connecting God and the world.
Źródło:
Vox Patrum; 2014, 62; 563-581
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Praesentia carnalis Christi. Incarnation Terminology in the Anti-heretical Polemic of Philastrius of Brescia
Autorzy:
Szram, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/43560842.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Wcielenie
terminologia patrystyczna
Filastriusz z Brescii
herezje
incarnatio
incorporatio
praesentia carnalis Christi
Incarnation
patristic terminology
Philastrius of Brescia
heresies
Opis:
The terminology found in one of the oldest Latin catalogs of heresies, Diversarum hereseon liber, written by Philastrius, bishop of Brescia (330-387/388), was adapted to the needs of anti-heretical polemics, and at the same time reflected the way of talking about Christ’s earthly mission, characteristic of the Latin patristic literature of the second half of the 4th century. A detailed philological and theological analysis of Philastrius’s treatise led to the following conclusions: (1) The terminology used by the author was rooted in the early Christian tradition (caro, corpus, incarnatio, incorporatio), but also original through the use of his own formula praesentia carnalis; (2) The vocabulary used in the catalog was strictly dependent on the subject of the doctrinal dispute. In polemics with docetistic heresies, Philastrius used the term caro more often than corpus, describing the body and, indirectly, the entire human nature of Christ. In the discussion with heresies that did not directly address the subject of the body of Christ, and also when presenting the orthodox teaching of the Church on the Incarnation of the Son of God, he used the term incorporatio more often than incarnatio; (3) The favorite phrase used by the Bishop of Brescia to describe the Incarnation was praesentia carnalis Christi. With it, Philastrius emphasized several important aspects of the theology of the Incarnation: the real corporeality of the person of Christ; the presence of the Son of God among people and its salvific purpose; a long process of revealing God to man, related to the Old Testament prophecies, the fulfillment of which was the coming of the Savior to earth.
Terminologia występująca w jednym z najstarszych łacińskich katalogów herezji Diversarum hereseon liber Filastriusza, biskupa Brescii (330-387/388), była dostosowana do potrzeb antyheretyckiej polemiki, a zarazem odzwierciedlała sposób mówienia o ziemskiej misji Chrystusa charakterystyczny dla łacińskiej literatury patrystycznej 2. poł. IV wieku. Szczegółowa analiza filologiczno-teologiczna traktatu Filastriusza pozwoliła na sformułowanie następujących wniosków: (1) Terminologia używana przez autora na określenie wcielenia była zakorzeniona we wczesnochrześcijańskiej tradycji (caro, corpus, incarnatio, incorporatio), ale też oryginalna poprzez zastosowanie własnej formuły praesentia carnalis; (2) Stosowane słownictwo było ściśle zależne od tematyki sporu doktrynalnego. W polemice z herezjami o nastawieniu doketystycznym Filastriusz używał częściej terminu caro niż corpus, określając nim ciało, a także pośrednio całą ludzką naturę Chrystusa. Natomiast w dyskusji z herezjami nieporuszającymi wprost tematu ciała Chrystusa, a także podczas prezentowania ortodoksyjnej nauki Kościoła na temat wcielenia Syna Bożego, stosował częściej termin incorporatio niż incarnatio; (3) Ulubionym sformułowaniem używanym przez Biskupa Brescii na określenie wcielenia był zwrot praesentia carnalis Christi. Za jego pomocą Filastriusz podkreślał kilka istotnych aspektów teologii wcielenia: rzeczywistą cielesność osoby Chrystusa; obecność Syna Bożego wśród ludzi oraz jej zbawczy cel; długi proces objawiania się Boga człowiekowi, związany ze starotestamentalnymi zapowiedziami, których wypełnieniem było przyjście Zbawiciela na ziemię.
Źródło:
Vox Patrum; 2023, 87; 395-414
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nicene terminology defended by Athanasius of Alexandria in de Decretis nicaenae synodi and the possible influence of Eusebius’ Epistula ad caesarienses
Obrona nicejskiej terminologii w De decretis nicaenae synodi Atanazego Aleksandryjskiego i możliwy wpływ Epistula ad caesarienses Euzebiusza z Cezarei
Autorzy:
Dudzik, Pavel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612530.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
terminologia trynitarna
Sobór Nicejski
Atanazy Aleksandryjski
Euzebiusz z Cezarei
trinitarian terminology
Nicene Council
Athanasius of Alexandria
Eusebius of Caesarea
Opis:
Celem artykułu jest porównanie dwóch narracji teologicznych – zawartych w Epistula ad Caesarienses Euzebiusza z Cezarei i De decretis Nicaenae synodi Atanazego Aleksandryjskiego – prezentujących orzeczenia Soboru Nicejskiego i mających na celu doprowadzenie do uznania Credo nicejskiego. W niniejszym opracowaniu została dokonana przede wszystkim analiza rozdziałów 19. i 20. De decretis Nicaenae synodi, w których mogą być obecne sugestie polemiczne w stosunku do sformułowań z listu Euzebiusza. Obiektem badań jest także zawarta w De decretis Nicaenae synodi 24 dwustopniowa struktura definicji ÐmooÚsioj, która może mieć swoje źródła w liście Euzebiusza. Godny prześledzenia jest także fragment 25. dzieła Atanazego zawierający ukryte aluzje do wzmianki o nicejskich poprzednikach w piśmie Euzebiusza. Na podstawie analiz tych fragmentów wydaje się, że Atanazy dokładnie rozważył argumenty i słabe punkty wywodów Euzebiusza i stało się to podstawą do jego własnej narracji teologicznej broniącej nicejskiego wyznania wiary.
Źródło:
Vox Patrum; 2014, 61; 123-135
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 17

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies