Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "rozpuszczalność białka" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Effect of high pressure on solubility and digestibility of legume proteins
Wplyw wysokich cisnien na rozpuszczalnosc i strawnosc bialek roslin straczkowych
Autorzy:
Klepacka, M.
Porzucek, H.
Piecyk, M.
Salanski, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1373090.pdf
Data publikacji:
1997
Wydawca:
Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
Tematy:
zmiany temperatury
rozpuszczalnosc
strawnosc
rosliny straczkowe
wysokie cisnienia
bialka roslinne
Opis:
Proteins of bean, lupin, and pea were treated by high hydrostatic pressure of 200, 300, 400, 600 and 700 MPa. The pressure-induced changes were compared to those caused by temperature. The solubility of proteins pressured at 200 MPa decreased compared to control samples. It was increasing with the increase of pressure, reaching its maxima at 300 MPa for pea and at 600 MPa for bean and lupin, after which the solubility decreased. IR spectra of Amide I showed the highest differences for the bean protein pressured at 600 MPa. The ratios of band intensities of Amide I or Amide II to the band at 1450 cm-1 showed different tendency of changes in pressure- and heat-treated proteins. Pressure-induced protein digestibilities were higher only for bean proteins, being probably dependent on the degradation of 40 and 60 kDa protein fractions. The trypsin-resistant high molecular weight fractions were formed in heat-treated proteins.
Białka fasoli, grochu i łubinu poddawano presuryzacji dawką 200,300,400,600 i 700 MPa. Zachodzące zmiany odnoszono do zmian termicznych. Rozpuszczalność białek presuryzowanych dawką 200 MPa obniżała się w porównaniu z próbką kontrolną (tab. 2). Przy wzrastających dawkach ciśnienia wartość ta wzrastała, osiągając maksimum przy dawce 300 MPa dla grochu, 600 MPa dla fasoli i łubinu, po czym obniżała się. Widma IR Amidu I wykazały największe różnice w białku fasoli presuryzowanym dawką 600 MPa (rys. 3). Stosunek intensywności pasm Amidu I i II do pasma przy 1450 cm-1 wykazał inny kierunek zmian w białkach presuryzowanych niż w ogrzewanych (tab. 4). Strawność białek presuryzowanych (tab. 3) była wyższa tylko w białku fasoli, co prawdopodobnie zależało od degradacji frakcji o ciężarze cząsteczkowym 40 i 60 kDa (rys. 2). W białku ogrzewanym powstawały frakcje wysokocząsteczkowe nietrawione trypsyną.
Źródło:
Polish Journal of Food and Nutrition Sciences; 1997, 06, 2; 41-50
1230-0322
2083-6007
Pojawia się w:
Polish Journal of Food and Nutrition Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Selected physico-chemical and functional properties of caseinates
Wybrane wlasciwosci fizyko-chemiczne i funkcjonalne kazeinianow
Autorzy:
Szpendowski, J.
Smietana, Z.
Swigon, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1373060.pdf
Data publikacji:
1997
Wydawca:
Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
Tematy:
sklad chemiczny
rozpuszczalnosc
wlasciwosci funkcjonalne
kazeinian sodu
lepkosc
wlasciwosci fizykochemiczne
kazeinian wapnia
produkcja
procesy technologiczne
kazeiniany
degradacja bialka
Opis:
The physico-chemical and functional properties of casemates produced by spray-drying were analysed. During the production of sodium caseinate (SC), but not of calcium caseinate (CC), the protein degradation occurred. Compared with SC, CS had ten times higher content of calcium, higher buffer capacity, better emulsifying properties, and high stability of o/w emulsion. Compared with CC, SC had higher water solubility, higher water and oil adsorption abilities, and higher viscosity of 10% aqueous solution.
W pracy określono podstawowy skład chemiczny oraz zawartość mikro- i makroskładników w wyprodukowanych przemysłowo kazeinianie sodowym i wapniowym (tab. 1 i 2). Wykazano, że w procesie technologicznym produkcji kazeinianu sodowego zachodziła częściowa degradacja białka, w przeciwieństwie do kazeinianu wapniowego (tab. 3). Kazeinian wapniowy charakteryzował się, w porównaniu z kazeinianem sodowym, większą pojemnością buforową (rys. 1), lepszymi właściwościami emulgacyjnymi oraz wysoką stabilnością emulsji typu olej-woda (tab. 4 i 5). Kazeinian sodowy wykazywał natomiast większą rozpuszczalność w wodzie (rys. 2), zdolność adsorbcji wody i oleju (tab 4 i 5) oraz lepkość 10% roztworów wodnych (rys. 3).
Źródło:
Polish Journal of Food and Nutrition Sciences; 1997, 06, 3; 79-87
1230-0322
2083-6007
Pojawia się w:
Polish Journal of Food and Nutrition Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies