Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Podgórska, E." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Effect of selenium on nitrogen transformation in the yeasts Saccharomyces cerevisiae and Candida tropicalis
    Wpływ selenu na przemiany azotu u drożdży Saccharomyces cerevisiae i Candida tropicalis
    Autorzy:
    Podgórska, E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1396446.pdf
    Data publikacji:
    1985
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Tematy:
    selenium
    sulfur nitrogen transformation
    Saccharomyces cerev tstae
    Candida tropicalis
    Opis:
    Selenite in the applied concentration changed the protein content in yeast dry mass only slightly in comparison to control cultures containing only sulfur. It increased, however, the free aminoacid fraction content in yeast cells and affected the quantitative composition of aminoacids. This effect, as compared to control, was more pronounced in Candida tropicaiis than in Saccharomyces cerevisiae. The increase of the content of aminoacids and changes in their proportions may indicate that selenium affects protein synthesis in yeast cells and that it may be incorporated into organic combinations, namely cystine and methionine analogs.
    Przebadano wpływ różnych dawek seleninu sodu na plon białka drożdży Saccharomyces cerevisiae i Candida tropicalis oraz zawartość w nich wolnych i związanych aminokwasów, jak również aminokwasów zawierających selen. Hodowle prowadzono przez 15 h w propagatorach o pojemności 10 dm³. Drożdże trzykrotnie pasażowane na pożywce pozbawionej źródła siarki i selenu wprowadzano do podłoży zawierających związki siarki (hodowle kontrolne) oraz bez siarki, ale ze zmiennymi, ilościami selenu (0,1, 2,3 μg Se/cm³ podłoża). Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że selenin sodu w stężeniu 1, 2 i 3 μg Se/cm³ podłoża obniżał plon białka drożdży (rys. 1), ale w niewielkim stopniu zmieniał zawartość białka w suchej masie drożdży. Zawartość azotu aminowego w hydrolizatach białkowych badanych drożdży ulegała pod wpływem selenu obniżeniu natomiast obserwowano znaczny wzrost zawartości azotu aminowego frakcji wolnych aminokwasów w porównaniu z hodowlami kontrolnymi (tab. 1). Zależności te potwierdziła również analiza elektrochromatograficzna (rys. 2 i 3). Skład jakościowy wolnych aminokwasów zawartych w komórkach badanych szczepów drożdży we wszystkich kombinacjach był podobny. Stosowane dawki selenu nie wpływały w większym stopniu na zróżnicowanie procentowego składu aminokwasów hydrolizatu drożdży S. cerevisiae, natomiast wywierały znaczny Wpływ na procentowy skład aminokwasów hydrolizatów drożdży Candida tropicalis. Podobnie w składzie procentowym wolnych aminokwasów stwierdzono, pod wpływem badanych stężeń selenu większe zmiany u drożdży C. tropicalis niż S. cerevisiae. Wzrost zawartości wolnych aminokwasów w drożdżach oraz zmiana w ich wzajemnych proporcjach (tab. 3 i 4) mogą świadczyć o tym, że selen wpływał na procesy syntezy białek komórkowych. Selen może być wbudowywany w połączenia organiczne będące analogami cystyny i metioniny (tab. 2, rys. 4 i 5).
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1985, 11, 4; 437-448
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Comparison of methods of determining pentoses and hexoses in lignocellulose raw material hydrolysates I.Determination of pentoses and hexoses in model systems
    Porównanie metod oznaczania pentoz i heksoz w hydroliztach surowców lignocelulozowych I.Oznaczanie pentoz i heksoz w układach modelowych
    Autorzy:
    Podgórska, E.
    Targoński, Z.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1401986.pdf
    Data publikacji:
    1990
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Tematy:
    pentoses
    hexoses
    model systems
    orcinol
    o-toluidine
    Opis:
    Determinations of glucose and xylose occurring side by side in various proportions were performed with three colorimetric methods: two methods involing orcinol, and one employing o-toluidine. The comparison of results revealed that the best method of determining xylose error not exceeding 9% was the orcinol method with Glick's reagent. The o-toluidine method was found to be particularly effective in determinations of glucose and xylose side by side, especially when the proportion of the measured component is greater than of the other one.
    Porównano wyniki oznaczania glukozy obok ksylozy w roztworach modelowych przygotowanych przez zmieszanie w różnych proporcjach ww. cukrów za pomocą trzech metod kolorymetrycznych, dwóch z orcinolem i jednej z o-toluidyną. Wyniki obliczono metodą wyznaczników oraz poddano je analizie statystycznej. Oznaczając zawartość ksylozy za pomocą podanych wyżej metod stwierdzono, że najmniejszy błąd (-8,8 do +6,0%) popełniono stosując metodę orcinolową z odczynnikiem Glicka, większy przy drugiej metodzie z orcinolem (-8,5 do +15%) i wreszcie z o-toluidyną, gdzie błąd odzysku wynosił od -36% przy stosunku ksylozy do glukozy 1:9 do 9,6% przy proporcji odwrotnej. Glukozę natomiast oznaczyć można obok ksylozy z największą dokładnością metodą o-toluidynową, kiedy ilości ksylozy są mniejsze do glukozy lub tylko dwa razy większe (2,8 do 9%). Przy zastosowaniu metod orcinolowych błąd oznaczenia glukozy wzrastał; jedynie w przypadku proporcji ksylozy do glukozy od 1:4 do 1:9 można było oznaczyć heksozę metodą orcinolową II z błędem odzysku do 10%. W związku z tym do oznaczania glukozy i ksylozy obok siebie można polecić metodę o-toluidynową, zwłaszcza wówczas gdy stosunek oznaczanych składników wynosi 1:1, 1:2 i 2:1.
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1990, 16(40), 3-4; 109-117
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Effect of selenium on the growth of the yeasts Saccharomyces cerevisiae and Candida tropicalis
    Wpływ selenu na wzrost drożdży Saccharomyces cerevisiae i Candida tropicalis
    Autorzy:
    Podgórska, E.
    Bujak, S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1396377.pdf
    Data publikacji:
    1985
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Tematy:
    sodium selenite
    Candida tropicalis
    Saccharomyces cerevisiae
    Opis:
    The effect of sodium selenite on cell number increase was studied in the yeasts Saccharomyces cerevisiae and Candida tropicalis. It was found that C. tropicalis was more susceptible to the toxicity of selenium than S. cerevisiae. The presence of selenium in the medium did not reduce the yeast' demand for sulfate ions, and the magnitude of the toxic selenium dose depended on the sulfur in the medium and on the kind of yeast.
    Przebadano wpływ selenu na wzrost drożdży Saccharomyces cerevisiae i Candida tropicalis. Hodowle prowadzono początkowo na wytrząsarce rotacyjnej, a następnie w propagatorach o poj. 10 dm³. Drożdże trzykrotnie pasażowane na pożywce pozbawionej źródła siarki i selenu wprowadzano do podłoży zawierających związki siarki (hodowle kontrolne), o zmiennych proporcjach siarki do selenu, bez źródła siarki i selenu oraz bez związków siarki, ale o różnych stężeniach seleninu sodu. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że każdy stosowany dodatek selenu (1, 2, 4, 6 i 10 μg/cm³) do pożywki nie zawierającej źródła siarki hamował proces rozmnażania się komórek drożdży w stopniu większym niż podłoże nie zawierające siarki i selenu (rys. 1, 2 i 3). W obu przypadkach nastąpiła wyraźne zmniejszenie liczby komórek w stosunku do kombinacji kontrolnych. W podłożach zawierających różne stężenia siarki, a jednakowe stężenie selenu (2 μg Se/cm³) malał przyrost liczby komórek drożdży wraz z obniżeniem zawartości siarki. Wobec tego obecność nieorganicznych związków selenu w pożywce nie zmniejszała zapotrzebowania drożdży na jony siarczanowe. Wielkość toksycznych dawek seleninu sodu zależała również od rodzaju drożdży. Drożdże Candida tropicalis były bardziej wrażliwe na toksyczne oddziaływanie selenu niż drożdże Sacch. cerevisiae. Wyniki dotyczące stopnia wykorzystania selenu przez drożdże, wykazały, iż 40-60% selenu zatrzymanego przez drożdże zostało związane w struktury komórkowe, ponieważ nie można go było usunąć przez dializę, a obecność tych ilości selenu wykazano przez analizę chemiczną po uprzedniej mineralizacji dializowanej biomasy (tab. 2).
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1985, 11, 3; 323-332
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies