Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Yugoslavia" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    The Communist Party and Celebrations of the Victory Day (9 May) in Yugoslavia 1945–1955
    Autorzy:
    Bondžić, Dragomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/477214.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
    Tematy:
    Yugoslavia, Victory Day
    celebration
    Communist Party of Yugoslavia
    Opis:
    T he article deals with meaning of celebrations of 9 May – Victory Day – in Yugoslavia in the first few years after World War II and with the role of the Communist Party of Yugoslavia in organising these ceremonies. It is shown that this holiday was one of the cornerstones of the Communist regime propaganda and a very important occasion for creating the tradition of national liberation struggle and anti-fascism. The main role of Victory Day was to recall the victory over fascism, but also to contribute to consoli- dation of Communists’ rule and to display foreign and inner policy of the new autho- rities in Yugoslavia. The ruling party used the entire content of the celebrations to cre - ate and impose its own image of World War II and the national liberation struggle in Yugoslavia and to present the desirable image of the current international and internal political situation. These celebrations were conceived and designed by the top officers of the Communist Party, in its Agitprop apparatus, and all activities and details were dictated by Party guidelines and directives.
    Źródło:
    Pamięć i Sprawiedliwość; 2019, 33; 345-355
    1427-7476
    Pojawia się w:
    Pamięć i Sprawiedliwość
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Martin Previšić, Povijest Golog Otoka, Fraktura, Zagreb 2019, 634 s.
    Martin Previšić, Povijest Golog Otoka, Fraktura, Zagreb 2019, 634 pp.
    Autorzy:
    Sokulski, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/34111876.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
    Tematy:
    Yugoslavia
    Naked Island (Goli Otok)
    repressions
    Soviet Union
    Jugosławia
    Naga Wyspa (Goli Otok)
    represje
    Związek Sowiecki
    Opis:
    Książka Martina Previšicia jest pierwszą publikacją historyczną, podejmującą problematykę funkcjonowania obozu na Nagiej Wyspie (Goli Otok) w Jugosławii i represji wobec zwolenników stalinizmu w tym kraju w dobie konfliktu ze Związkiem Sowieckim pod koniec lat czterdziestych oraz w pierwszej połowie lat pięćdziesiątych. Autor wykorzystał materiały służby bezpieczeństwa, dokumentację partyjną, a także przeprowadził rozmowy z uwięzionymi w „Gułagu Tity”. Previšić udanie zobrazował działania aparatu represji i kierowniczych kręgów partyjnych, podjął się również próby przedstawienia portretu zbiorowego przeciwników polityki Tity w Jugosławii. In plus należy ocenić także bogaty opis życia codziennego uwięzionych czy skrupulatnie sporządzone wyliczenia dotyczące liczby ofiar represji.
    Martin Previšić’s book is the first historical publication to address the functioning of the Goli Otok [Naked Island] camp in Yugoslavia and the repression against supporters of Stalinism in this country during the era of conflict with the Soviet Union in the late 1940s and the first half of the 1950s. The author used security service materials, party documentation, and also interviewed those imprisoned in “Tito’s Gulag”. Previšić has successfully portrayed the activities of the repressive apparatus and party leadership circles, and has also attempted to present a collective portrait of the opponents of Tito’s policies in Yugoslavia. On the plus side, there is also a rich description of the daily life of those imprisoned as well as a meticulously drawn up calculation of the number of victims of repression.
    Źródło:
    Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989; 2023, 21; 777-786
    1733-6996
    Pojawia się w:
    Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polityka władz Jugosławii wobec Kościoła katolickiego w latach 1945–1971
    Policy of the Yugoslavian authorities towards the Catholic Church in 1945–1971
    Autorzy:
    Wawryszuk, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/478227.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
    Tematy:
    Jugosławia
    Kościół katolicki
    polityka wyznaniowa w Jugosławii
    Watykan (Stolica Apostolska) po II wojnie światowej
    Yugoslavia
    Catholic Church
    Yugoslav Religious Policy
    Vatican (the Holy See)
    Opis:
    The acquisition of power by the communists in Yugoslavia after World War II proceeded in a different way, than in case of other Central and East European countries (except Albania). First of all, Yugoslavia had been liberated mostly by partisans, naturally supported by the Allied Powers. Secondly, taking into account their impact on political reality in the country, they did not follow other communists (e.g. from Poland, Hungary, Bulgaria etc.) in implementing a “transitional period”, but straight away started massive terror against all potential or real political enemies. One of the “natural” enemy of the new government was the Catholic Church (CCh), Institution especially strong in Croatia and Slovenia. Thus, the CCh was oppressed by communists. The authorities used administrative repressions, some of most active priests were killed. The archbishop Alojzije Stepinac, the leader of the Church in Croatia, was sentenced and imprisoned. Gradually, after WW II, communist terror had been substituted by administrative and political repressions. Belgrade had started a kind of political game with Vatican, where the situation of the Church in Croatia was at stake. At this point the pattern was similar to other communist states: the “priests-patriots” associations were established in whole Yugoslavia. However, a lack of success led Josip Broz-Tito, Yugoslav leader, to break off the diplomatic relations with the Holy See in 1952. The diplomatic détente between the Holy See and Belgrade appeared in mid-‘60s, when tough negotiations between states had begun. The agreement, finally signed in 1966, resulted in improvement of the CCh’s position in Croatia and Slovenia. It is worth to be noted, that Vatican was interested in looking for deeper frames of cooperation with Yugoslavia. The main goal was to sign a concordat with a socialist state, what would have a huge impact on Catholicism the whole Eastern Bloc. Apart from that, as Belgrade continued its policy in Non-Aligned Movement, Vatican sought an opportunity to expand its influence in the Third World. Eventually, the concordat was signed in 1970 and in the following year Josip Broz-Tito, as the first communist leader, officially visited pope Paul VI in Vatican. At the end of 1971 a symbolic event for a Church’s history in Croatia took place – “The Croat Spring”. Massive protests in the republic were suppressed by the authorities. Oppositely to clergy in other countries like Poland, the Church in Croatia/Yugoslavia remained passive. This fact had significant consequences, as the Croatian elites almost up to ‘90s felt deep reserve to the Institution.
    Źródło:
    Pamięć i Sprawiedliwość; 2017, 29; 236-251
    1427-7476
    Pojawia się w:
    Pamięć i Sprawiedliwość
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W opozycji do Moskwy. Jugosławiańska "droga do socjalizmu" w latach 1948-1956
    In Opposition to Moscow. Yugoslav "Path to Socialism" in the Years 1948-1956
    Autorzy:
    Sokulski, Mateusz
    Previsić, Martin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/971765.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
    Tematy:
    Jugosławia
    rok 1956
    blok wschodni
    Związek Radziecki
    polityka
    międzynarodowa
    represje polityczne
    Goli otok
    komunizm
    Yugoslavia
    The Year 1956
    Eastern Block
    Soviet Union
    political repression
    international policy
    communism
    Opis:
    Due to political, economic and cultural changes carried out by new communist authorities Yugoslavia became the most communisesed state after the Second World War. Independence of the Yugoslav leader Josip Broz-Tito, who found state interests more important than Soviet one and put a tremendous effort to affirmate Yugoslav position in the international policy, led him to the conflict with entire Eastern Block which remained under Stalin's impact. Soviet leader by using mechanisms from the 30's tended to present Tito as an „internal enemy”. So called Tito-Stalin's split in 1948 forced Yugoslavian leaders to find their own solutions (so called re-reading of Marx) in order to prove their legitimization of power. In the years 1948-1956 by so called self-managament, liberalization and democratization they tried to stay „true communists” that opposes Soviet distortion. In the internal policy they used political repression as the weapon against true or putative pro-soviets in Yugoslavia. 15737 were imprisoned and amongst them 13000 in the most famous camp on the island Goli Otok Repressive methods used against convicted people were focused on re-socialization of imprisoned in order to get rid of alleged or real endangerment. In the foreign policy after split with Soviet block Yugoslavs tended to keep their independent position. Unless at the beginning they found West (first of all USA) as their allies, which made them able to withstand Soviet pressure, Tito was reluctant towards any alliance with Western World as he did not want to abandon communist ideology. After Stalin's death in 1953 both Yugoslavia and USSR were seeking reconciliation after few years of conflict. That was finally fulfilled in 1955 and 1956 through Belgrade and Moscow Declarations. In such situation Tito abandoned any will to go on with political reforms and wanted to maintain predominance of communist party. Therefore he decided to convict and imprison pro-reformist high-ranked politician Milovan Djilas in 1956. Significance of the 1956 year as the crucial for Yugoslav foreign and internal policy may be perceived also in abandoning mass political repression towards pro-stalinists in Yugoslavia. The antagonistic interests of Moscow seeking Yugoslavia to get back to the communist camp and Belgrade being focused on its independent position, persuaded Tito to find its allies amongst the third world states as the counter balance towards Eastern Block and West. The meeting between Tito and leaders of Egypt and India is used to be treated as the first step in the Yugoslav policy in order to create non-align movement as the counter balance towards two main political blocks.
    Źródło:
    Pamięć i Sprawiedliwość; 2016, 28; 395-417
    1427-7476
    Pojawia się w:
    Pamięć i Sprawiedliwość
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Proces zjednoczeniowy PPR i PPS w latach 1945–1948 z perspektywy jugosłowiańskiej
    The Unification Process of the Polish Workers’ Party and the Polish Socialist Party in 1945–1948 from a Yugoslav Perspective
    Autorzy:
    Skokulski, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/477255.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
    Tematy:
    Polska Partia Robotnicza (PPR)
    Polska Partia Socjalistyczna (PPS)
    Komunistyczna Partia Jugosławii (KPJ)
    komunizm
    zjednoczenie
    sowietyzacja
    Polish Workers´ Party (PWP)
    Polish Socialist Party (PSP)
    Communist Party of Yugoslavia (CPY)
    Communism
    unification
    Sovietisation
    Opis:
    Jugosławia była państwem, w którym proces sowietyzacyjny zakończył się najszybciej spośród wszystkich krajów Europy Środkowo-Wschodniej. Politycy jugosłowiańscy Polskę traktowali jako najbliższego po Czechosłowacji i ZSRR sojusznika w Europie Środkowo-Wschodniej. Przychylnie odnosili się do polityki PPR, dążącej do wchłonięcia PPS. Nie zważając na nikłe poparcie komunistów w społeczeństwie polskim, przekonywali, że PPR cieszy się coraz większym autorytetem wśród Polaków, a jej polityka gospodarcza i międzynarodowa – w przeciwieństwie do okresu 1918–1939 – prowadzona jest w sposób racjonalny. Gdy Jugosławia została wyrzucona z Kominformu 28 czerwca 1948 r., politycy w Belgradzie chcieli zachować swą niezależność ale też wyrażali nadzieję, że uda im się doprowadzić do rekoncyliacji z krajami podporządkowanymi Moskwie. Mimo antyjugosłowiańskiej kampanii, która zapoczątkowała proces wprowadzania stalinizmu w Polsce, w dalszym ciągu z aprobatą traktowano aktywność PPR na rzecz pełnego zdominowania sceny politycznej przez to ugrupowanie. Dopiero zerwanie stosunków z państwami bloku wschodniego w drugiej połowie 1949 r. doprowadziło do ostrego konfliktu i działań na rzecz legitymizacji własnego reżimu w opozycji do tego narzuconego przez ZSRR. W dokumentach partyjnych i dyplomatycznych akcentowano wszelkie problemy, jakie wywoływała nieudolna polityka komunistów w bloku wschodnim, w tym w Polsce. Takie zabiegi służyć miały zdezawuowaniu polityki komunistów za żelazną kurtyną. W przypadku Polski szczególnie mocno nagłaśniano je w okresach kryzysów politycznych.
    Yugoslavia was a country in which the Sovietisation process ended the fastest among all the countries of Central and Eastern Europe. Yugoslav politicians treated Poland as the closest ally in Central and Eastern Europe, after Czechoslovakia and the USSR. They treated favourably the policy of the Polish Workers’ Party (PWP), which strived to absorb the Polish Socialist Party (PSP). Regardless of the faint support of the communists in Polish society, they argued that the PWP is enjoying greater and greater prestige among Poles, and its economic and international policy – unlike in 1918–1939 – is carried out in a rational manner. When Yugoslavia was expelled from the Cominform on 28 June 1948, politicians in Belgrade wanted to maintain their independence but also expressed their hope that they would succeed in the reconciliation with the countries subordinate to Moscow. In spite of the anti-Yugoslav campaign, which initiated the process of introducing Stalinism in Poland, the activity of the PWP for full domination of the political scene by this grouping would still meet with an approval. Only the break of relations with the countries of the Eastern bloc in the second half of 1949 led to a sharp conflict and actions to legitimate own regime in opposition to that imposed by the USSR. The party and diplomatic documents emphasised all the problems caused by the inept policy of the communists in the Eastern bloc, including Poland. Such actions were to deprecate the communist policy behind the “Iron Curtain.” In the case of Poland, they were publicised particularly strongly during periods of political crisis.
    Źródło:
    Pamięć i Sprawiedliwość; 2018, 32; 211-235
    1427-7476
    Pojawia się w:
    Pamięć i Sprawiedliwość
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O używaniu i nadużywaniu historii. Polityka historyczna i kultury pamięci w Europie Środkowo- i Południowo-Wschodniej (1791–1989)
    Uses and Abuses of the Past. The Politics of History and Cultures of Remembrance in East-Central and Southeastern Europe (1791 to 1989)
    Autorzy:
    Patrice M., Dabrowski
    Troebst, Stefan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/477206.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
    Tematy:
    polityka historyczna
    kultury pamięci
    upamiętnienia
    Europa Środkowa
    Europa Środkowo-Wschodnia
    Europa Południo-Wschodnia
    Bałkany
    imperium osmańskie
    Polska–Litwa
    Rosja
    Habsburgowie
    Węgry
    Bułgaria
    Chorwacja
    Serbia
    Czechy
    Czechosłowacja
    Jugosławia
    Albania
    Rumunia
    panslawism
    rytuały
    reprezentacje
    mity
    politics of history
    cultures of remembrance
    commemorations
    Central
    Europe
    East-Central Europe
    Southeastern Europe
    Balkans
    Ottoman Empire
    Poland-Lithuania
    Russia
    Habsburg
    Hungary
    Bulgaria
    Croatia
    Bohemia
    Czechoslovakia
    Yugoslavia
    Romania
    panslavism
    rituals
    representations
    myths
    Opis:
    Uses and Abuses of the Past. The Politics of History and Cultures of Remembrance in East-Central and Southeastern Europe (1791 to 1989) The ‘long’ 19th century and the wars of the ‘short’ 20th century decisively shaped the cultures of remembrance of the national societies and nation-states of East-Central and Southeastern Europe. The national liberation movements, the wars of 1912/14–1918, the founding of new states in 1918–19, the turn to authoritarian rule in the late 1920s and the war years of 1939/41–1944/45 continue to shape – together with the legacy of communism and medieval myths – the collective memory of contemporary Poles, Hungarians, Slovaks, Czechs, Romanians, Bulgarians, Albanians, Serbs, Macedonians, Croats and others. If Oskar Halecki and Jenő Szűcs have identified a historical meso-region of a ‘wider’ East-Central Europe characterized by common structural features, one can also identify a post-imperial and post-communist ‘community of memory’ between Plžen and Poltava, Tallinn and Thessaloniki. This shaping of the past in people’ s minds has taken place in a threefold manner. First, the individual memory of quite a number of people who had experienced World War II, the interwar period and even the ‘three’ Balkans Wars is still alive. These memories differ substantially depending on ethnicity, political affiliation back then, and on present-day political needs. Those hunted during the Second World War record rather different memories than those who participated in ethnic cleansing, for example. There have been floods of memoirs written about the recent past throughout the region. Second, in these until rather recently non-literate but ‘oral’ societies family memory continues to play an important role – a role that was strengthened considerably under the decades of communism when memories not compatible with the official master narrative were suppressed. And third – and perhaps most importantly – the post-1989/91 governments’ uses and abuses of the past are primarily an iteration of the ‘politics of history’ propagated by governments of the interwar period and earlier.
    Źródło:
    Pamięć i Sprawiedliwość; 2015, 1(25); 15-61
    1427-7476
    Pojawia się w:
    Pamięć i Sprawiedliwość
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Początki działalności wywiadowczej Departamentu I Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w krajach Bloku Wschodniego
    The Beginnings of Intelligence Activity by Department I of the Polish Ministry of Internal Affairs in the Eastern Bloc Countries
    Autorzy:
    Bagieński, Witold
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22180842.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
    Tematy:
    intelligence
    civil intelligence
    Department I of the Ministry of Internal Affairs
    Ministry of Internal Affairs (Poland)
    Security Service
    Albania
    Czechoslovakia
    Czech Republic
    Slovakia
    Bulgaria
    Hungary
    Soviet Union
    Yugoslavia
    China
    Cuba
    Mongolia
    Vietnam
    North Korea
    Romania
    counterintelligence
    espionage
    Cold War
    security
    wywiad
    wywiad cywilny
    Departament I MSW
    MSW
    Służba Bezpieczeństwa
    Czechosłowacja
    Czechy
    Słowacja
    Bułgaria
    Węgry
    Związek Sowiecki
    Jugosławia
    Chiny
    Kuba
    Wietnam
    Korea Północna
    Rumunia
    kontrwywiad
    szpiegostwo
    zimna wojna
    bezpieczeństwo
    Opis:
    Działalność Departamentu I MSW, czyli wywiadu cywilnego PRL, w krajach bloku wschodniego należy do najmniej znanych aspektów jego aktywności. Początkowo ograniczała się ona niemal wyłącznie do kontrwywiadowczej ochrony placówek. W latach sześćdziesiątych, na skutek zdystansowania się lub wręcz konfliktu części państw znajdujących się dotąd w orbicie wpływów Związku Sowieckiego, wywiad PRL przystąpił do zbierania informacji na ich temat. Odbywało się to jednak według innych zasad niż na pozostałych terenach. W myśl przyjętych założeń Departament I MSW nie miał prawa do werbowania w nich współpracowników spośród miejscowych obywateli i do zdobywania wiadomości musiał wykorzystywać tzw. wywiad bezagenturalny. Proces rozwijania działalności tego rodzaju był rozciągnięty w czasie, a jego dynamika zależała od sytuacji w danym państwie. W pierwszej kolejności zainteresowano się Chinami, Jugosławią, Rumunią i Albanią, a następnie Czechosłowacją. Wydarzenia Praskiej Wiosny sprawiły, że nastąpiło istotne przewartościowanie i podjęto decyzję o położeniu większego nacisku na pracę w krajach „demokracji ludowej”. W rezultacie jesienią 1969 r. Departament I MSW dysponował już infrastrukturą umożliwiającą mu zbieranie informacji ze wszystkich głównych państw bloku, z wyjątkiem Związku Sowieckiego. Na początku lat siedemdziesiątych część z nich stała się oficjalnymi przedstawicielstwami MSW PRL przy sojuszniczych organach bezpieczeństwa. Mimo tego kontynuowano ograniczoną pracę wywiadowczą. Ukształtowany w tym okresie system pracy utrzymał się w zasadniczym kształcie aż do upadku systemu w 1989 r.
    Intelligence activity performed in other Eastern Bloc countries is one of the least well-known aspects of the Department I of the Ministry of Internal Affairs (the civilian intelligence service in People’s Republic of Poland). At first, the Department’s activity was limited almost exclusively to counterintelligence protection for Polish diplomatic missions. When the relations with some of the countries in the Soviet orbit cooled off or broke down in the 1960s, Polish intelligence began to gather information on those countries as well. This activity, however, was handled under a different set of rules compared to other countries. Department I was not authorised to recruit informants among local citizens and relied instead on intelligence gathered from so-called “non-informant sources”. The gathering of intelligence would be built up gradually over time, and the dynamics of the process depended on the local situation. At first the focus was primarily on China, Yugoslavia, Romania and Albania, followed by Czechoslovakia. A shift in focus was caused by the Prague Spring, and a decision was made to place a greater emphasis on activities in other “people’s democracies”. As a result, by the fall of 1969 Department I already had in place an infrastructure for intelligence gathering in all of the bloc’s main countries, the USSR excepted. In the early 1970s some of those structures became official outposts representing the Polish Ministry of Internal Affairs to allied security services in other communist countries. Nonetheless, intelligence work continued, though with a limited scope. The system developed in that period persisted in roughly the same form until the system’s collapse in 1989.
    Źródło:
    Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989; 2020, 18; 13-55
    1733-6996
    Pojawia się w:
    Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies