Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "simulator" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Mood and simulator sickness after truck simulator exposure
    Autorzy:
    Biernacki, Marcin
    Dziuda, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2178837.pdf
    Data publikacji:
    2014-05-17
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    arousal
    motion sickness
    drivers
    mood
    simulator sickness
    simulator test
    Opis:
    Objectives: Studies involving simulators are increasingly popular. We examined to what extent exposure to a variety of test conditions on the simulator affects the level of mood and severity of simulator sickness. In addition, we were interested in finding out to what degree the changes in mood are associated with the severity of the symptoms of simulator sickness. Material and Methods: Twelve men (aged M: 29.8, SD: 4.26) participated in the study, performing two 30-minute tasks in a driving simulator truck (fixed-base and mobile platform). For measuring mood, the UMACL questionnaire was used, and to assess the severity of the symptoms of simulator sickness, the SSQ questionnaire was used. Mood and the severity of simulator sickness symptoms were measured 3 times during the study (pretest, 2 min and 0.5 h after the test). Results: Symptoms of nausea and disorientation occurred after the tests on both simulators. In the case of the mobile platform, exacerbation of the symptoms associated with oculomotor disturbances was observed. These symptoms were particularly severe 2 min after completion of the test on the simulator, and they persisted for at least 0.5 h after the end of the test. The correlations between simulator sickness and mood explained from 35% to 65% of the variance of these variables. In particular, a strong association was observed between the oculomotor disturbances and a decrease in energetic arousal. This refers both to the effect level and the duration of these symptoms. Conclusions: Simulator sickness is a major problem in the use of simulators in both the research and the training of operators. In the conditions involving the mobile platform, not only was a higher severity of the symptoms of simulator sickness observed, but also a decrease in energetic arousal. Therefore, the implementation of the mobile platform can provide an additional source of conflict at the level of incoming stimuli and changes in mood may increase this effect. Thus, it seems important to consider the tasks performed on the simulator in the context of utility and the purpose for which we use them.
    Źródło:
    International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2014, 27, 2; 278-292
    1232-1087
    1896-494X
    Pojawia się w:
    International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Further development of a commercial driving simulation for research in occupational medicine
    Autorzy:
    Muttray, Axel
    Breitinger, Anais
    Goetze, Elisabeth
    Schnupp, Thomas
    Geissler, Britta
    Kaufmann, Thomas
    Golz, Martin
    Letzel, Stephan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2179069.pdf
    Data publikacji:
    2013-12-01
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    driving simulator
    braking reaction time
    lane keeping behavior
    simulator sickness
    learning effect
    ethanol
    Opis:
    Objectives: The purpose of this study was to refine a commercial car driving simulation for occupational research. As the effects of ethanol on driving behavior are well established, we choose alcohol as a test compound to investigate the performance of subjects during simulation. Materials and Methods: We programmed a night driving scenario consisting of monotonous highway and a rural road on a Foerst F10-P driving simulator. Twenty healthy men, 19-30 years, participated in a pilot study. Subjects were screened for simulator sickness, followed by training on the simulator one hour in total. Experiments were performed in the morning on a separate day. Participants were randomized into either an alcoholized or a control group. All subjects drove two courses consisting of highway and rural road and were sober for the first course. During a 1 h break the ethanol group drank an alcoholic beverage to yield 0.06% blood alcohol concentration (BAC). Generalized linear mixed models were used to analyze the influence of alcohol on driving performance. Among others, independent variables were Simulator Sickness Questionnaire scores and subjective sleepiness. Results: Subjects did not experience simulator sickness during the experiments. Mean BAC before the second test drive was 0.065% in the mildly intoxicated group. There was no clear-cut difference in the number of crashes between 2 groups. BAC of 0.1% would deteriorate mean braking reaction time by 237 ms (SE = 112, p < 0.05). Ethanol slightly impaired the tracking in the righthand curves (p = 0.058). Braking reaction time improved by 86 ms (SE = 36, p < 0.05) for the second test drive, indicating a learning effect. Conclusions: In sum, a clear ethanol effect was observed in the driving simulation. This simulation seems suitable for occupational research and produces little simulator sickness. Controlling for possible learning effects is recommended in driving simulation studies.
    Źródło:
    International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2013, 26, 6; 949-965
    1232-1087
    1896-494X
    Pojawia się w:
    International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Choroba symulatorowa i Simulator Sickness Questionnaire w polskiej praktyce. Badania kierowców zawodowych podlegających obowiązkowym kursom kwalifikacji wstępnej i okresowej
    Simulator sickness and the Simulator Sickness Questionnaire in Polish practice. A study involving professional drivers subject to compulsory initial and periodic qualification courses
    Autorzy:
    Cybulski, Marcin
    Rzeźniczek, Piotr
    Bilski, Bartosz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2085437.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-20
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    symulator
    kierowcy
    choroba symulatorowa
    Kwestionariusz choroby symulatorowej
    SSQ
    szkolenie kierowców
    simulator
    drivers
    simulator sickness
    Simulator Sickness Questionnaire
    driver’s training
    Opis:
    WstępZjawisko choroby symulatorowej jest mierzalne pod względem objawów fizjologicznych. Artykuł prezentuje praktyczne wykorzystanie Kwestionariusza choroby symulatorowej (Simulator Sickness Questionnaire – SSQ) w badaniach poekspozycyjnych wraz z oceną samego narzędzia przez osoby badane.Materiał i metodyBadania przeprowadzono na symulatorze szkoleniowym pojazdów ciężarowych i autobusów AutoSim AS 1600. Przebadano 130 kierowców uczestniczących w kursach kwalifikacji wstępnej i okresowej dla kierowców w transporcie drogowym. Do badań wykorzystano kwestionariusz SSQ autorstwa Kennedy’ego i wsp. w polskim tłumaczeniu Biernackiego i wsp. (symptomy: mdłości, dezorientacji, zaburzeń okulomotorycznych i wynik ogólny) oraz ankietę oceniającą kwestionariusz SSQ (zrozumiałość i czasochłonność na skali 1–6).WynikiW grupie badanej (N = 130) stwierdzono istotne statystycznie różnice w wynikach SSQ. Wśród kierowców młodszych (<29,5 roku) zarejestrowano zwiększone nasilenie symptomów choroby symulatorowej po symulacji (objawy mdłości oraz wynik ogólny), u kierowców starszych (>29,5 roku) − objawów dezorientacji po symulacji. Długość snu i ocena jakości wykonania zadania były istotnie wyższe w grupach bezobjawowych. Wyniki wskazują również na pozytywny odbiór narzędzia przez osoby badane (N = 113) – oceniono czasochłonność jako niską (M = 2,44 na skali 1–6), a zrozumiałość jako wysoką (M = 5,62 na skali 1–6).WnioskiUzyskane wyniki wskazują na występowanie objawów choroby symulatorowej nawet w symulatorach wiernie odzwierciedlających ruch kabiny pojazdu. Oceny narzędzia przez osoby badane i poziom zaangażowania w pracę z kwestionariuszem wskazują na jego pozytywny odbiór.
    BackgroundA phenomenon of simulator sickness is measurable in terms of physiological symptoms. The article presents the practical use of the Simulator Sickness Questionnaire (SSQ) in post-exposure research, together with feedback given by the examined drivers.Material and MethodsThe study was conducted on the AutoSim AS 1600 simulator, and involved 130 drivers attending preliminary and periodic qualification courses in road transportation. The following tools were used throughout the research: the SSQ by Kennedy et al., translated into Polish by Biernacki et al. (with symptoms including nausea, oculomotor disturbances & disorientation symptoms, and the SSQ total), and a tool evaluating the SSQ (comprehensibility and time consumption on a 1–6 scale).ResultsIn the study group (N = 130), some statistically significant differences in the SSQ results were observed. Among younger drivers (<29.5 years old) an increased intensity of the simulator sickness symptoms after simulation was recorded (nausea and the SSQ total), and among older drivers (>29.5 years old) – the disorientation symptoms after simulation. The length of sleep and the quality assessment of the conducted task were higher in the asymptomatic groups. Also, the results indicate a positive reception of the tool by the examined individuals (N = 113), with time consumption marked as low (M = 2.44 on a 1–6 scale) and comprehensibility as high (M = 5.62 on a 1–6 scale).ConclusionsThe research indicates the occurrence of simulator sickness symptoms even in simulators, which accurately reflect vehicle movements. The feedback given by the examined individuals, together with the level of involvement in the SSQ use, indicates a positive reception of the tool.
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2020, 71, 1; 47-58
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Heart rate variability (HRV) and muscular system activity (EMG) in cases of crash threat during simulated driving of a passenger car
    Autorzy:
    Zużewicz, Krystyna
    Roman-Liu, Danuta
    Konarska, Maria
    Bartuzi, Paweł
    Matusiak, Krzysztof
    Korczak, Dariusz
    Lozia, Zbigniew
    Guzek, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2179075.pdf
    Data publikacji:
    2013-10-01
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    heart rate variability
    electromyography
    driving simulator
    crash
    Opis:
    Objectives: The aim of the study was to verify whether simultaneous responses from the muscular and circulatory system occur in the driver's body under simulated conditions of a crash threat. Materials and Methods: The study was carried out in a passenger car driving simulator. The crash was included in the driving test scenario developed in an urban setting. In the group of 22 young male subjects, two physiological signals - ECG and EMG were continuously recorded. The length of the RR interval in the ECG signal was assessed. A HRV analysis was performed in the time and frequency domains for 1-minute record segments at rest (seated position), during undisturbed driving as well as during and several minutes after the crash. For the left and right side muscles: m. trapezius (TR) and m. flexor digitorum superficialis (FDS), the EMG signal amplitude was determined. The percentage of maximal voluntary contraction (MVC) was compared during driving and during the crash. Results: As for the ECG signal, it was found that in most of the drivers changes occurred in the parameter values reflecting HRV in the time domain. Significant changes were noted in the mean length of RR intervals (mRR). As for the EMG signal, the changes in the amplitude concerned the signal recorded from the FDS muscle. The changes in ECG and EMG were simultaneous in half of the cases. Conclusion: Such parameters as mRR (ECG signal) and FDS-L amplitude (EMG signal) were the responses to accident risk. Under simulated conditions, responses from the circulatory and musculoskeletal systems are not always simultaneous. The results indicate that a more complete driver's response to a crash in road traffic is obtained based on parallel recording of two physiological signals (ECG and EMG).
    Źródło:
    International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2013, 26, 5; 710-723
    1232-1087
    1896-494X
    Pojawia się w:
    International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Choroba symulatorowa w szkoleniu pilotów wojskowych i cywilnych różnych typów statków powietrznych
    Simulator sickness in the aircraft training of military and civil pilots of various types of aircraft
    Autorzy:
    Wojciechowski, Przemysław
    Błaszczyk, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2162685.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-14
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    choroba symulatorowa
    rzeczywistość wirtualna
    pilot
    badanie ankietowe
    symulatory
    kwestionariusz SSQ
    simulator sickness
    virtual reality
    questionnaire survey
    simulators
    Simulator Sickness Questionnaire
    Opis:
    Wstęp Wraz z większą popularnością i dostępnością szkoleń symulatorowych wykorzystywanych do treningu pilotów zaobserwowano pojawianie się licznych efektów ubocznych tej technologii. Objawy choroby symulatorowej są zbliżone do dolegliwości związanych z chorobą lokomocyjną – m.in. zawroty głowy, wymioty, a także dezorientacja przestrzenna oraz ograniczenie zdolności koncentracji. Zależą one jednak od indywidualnych predyspozycji użytkowników symulatorów. Materiał i metody Celem pracy była ocena prawdopodobieństwa wystąpienia choroby symulatorowej podczas ćwiczeń w wirtualnej rzeczywistości oraz jej wpływu na efektywność szkolenia. Próba badawcza liczyła 32 wojskowych i 16 cywilnych pilotów różnych typów statków powietrznych. W celu subiektywnej oceny stanu psychofizycznego pilotów wykorzystano ankietę wzorowaną na Simulator Sickness Questionnaire (SSQ). Wyniki Wyodrębniono 4 główne czynniki wpływające na możliwość wystąpienia choroby symulatorowej: wiek badanej osoby, zróżnicowanie misji, rodzaj statku powietrznego i podatność na chorobę lokomocyjną. Wnioski W związku z indywidualnymi predyspozycjami badanych pilotów określenie ryzyka wystąpienia choroby symulatorowej wydaje się trudne. Istnieją jednak czynniki, które zwiększają prawdopodobieństwo zachorowania – przeziębienie, spożywane leki, niedobór snu i ogólne zmęczenie. Niepokojący jest brak wiedzy na temat choroby symulatorowej wśród pilotów. Warto zatem zastanowić się nad możliwościami edukacji tej grupy zawodowej w tym zakresie, przede wszystkim w celu uzyskiwania lepszych wyników w sesjach symulatorowych, w sytuacji łatwego dostępu do wirtualnej rzeczywistości. Med. Pr. 2019;70(3):317–325
    Background With the rise in popularity and availability of simulators for the aircraft training of pilots, numerous side effects of that technology have been noted among their users. The symptoms of simulator sickness are similar to the symptoms of motion sickness. Dizziness, nausea, as well as spatial disorientation and a limited capacity for concentration may be observed. However, those symptoms depend on individual user’s predispositions. Material and Methods The aim of the research was to assess the probability of occurrence of simulator sickness during exercises in virtual reality, and its impact on the effectiveness of training. Thirty two military and 16 civilian pilots of various types of aircraft took part in the research. For the subjective assessment of the psychophysical condition of the pilots, a questionnaire based on Simulator Sickness Questionnaire (SSQ) was used. Results Four main factors that are associated with the prevalence of simulator sickness have been identified, i.e., age, a variety of missions, a type of aircraft and susceptibility to motion sickness. Conclusions Due to the individual characteristics of each person, determining the risk of occurrence of simulator sickness seems to be difficult. However, there are some factors that increase the probability of getting sick, including cold, medications, lack of sleep and general fatigue. The lack of knowledge about simulator sickness among aircraft pilots appears rather alarming. When access to virtual reality is so wide, the possible ways of expanding the knowledge in this area should be considered, especially in order to obtain better results in simulator sessions. Med Pr. 2019;70(3):317–25
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2019, 70, 3; 317-325
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zjawisko choroby symulatorowej oraz jej pomiar na przykładzie kwestionariusza do badania choroby symulatorowej – SSQ
    Simulator sickness and its measurement with Simulator Sickness Questionnaire (SSQ)
    Autorzy:
    Biernacki, Marcin P.
    Kennedy, Robert S.
    Dziuda, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2164278.pdf
    Data publikacji:
    2016-08-09
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    mdłości
    dezorientacja
    zaburzenia okulomotoryczne
    choroba symulatorowa
    symulatory
    kwestionariusz SSQ
    nausea
    disorientation
    oculomotor disturbances
    simulator sickness
    simulators
    Simulator Sickness Questionnaire (SSQ)
    Opis:
    Jednym z najczęściej stosowanych narzędzi do badania choroby symulatorowej jest Kwestionariusz Choroby Symulatorowej (Simulator Sickness Questionnaire – SSQ) autorstwa Kennedy’ego i wsp. (1993). Mimo niewątpliwej popularności tego narzędzia kwestionariusz nie doczekał się standaryzacji ani przekładu umożliwiającego jego stosowanie w badaniach w Polsce. Celem artykułu jest przybliżenie kwestionariusza SSQ polskim czytelnikom, zarówno badaczom, jak i praktykom. W jego pierwszej części omówiono badania z zastosowaniem SSQ, natomiast w drugiej przedstawiono procedurę badania SSQ i zaprezentowano SSQ wraz ze sposobem obliczania przykładowych wyników. Med. Pr. 2016;67(4):545–555
    One of the most common methods for studying the simulator sickness issue is the Simulator Sickness Questionnaire (SSQ) (Kennedy et al., 1993). Despite the undoubted popularity of the SSQ, this questionnaire has not as yet been standardized and translated, which could allow us to use it in Poland for research purposes. The aim of our article is to introduce the SSQ to Polish readers, both researchers and practitioners. In the first part of this paper, the studies using the SSQ are discussed, whereas the second part consists of the description of the SSQ test procedure and the calculation method of sample results. Med Pr 2016;67(4):545–555
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2016, 67, 4; 545-555
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Analysis of bus drivers reaction to simulated traffic collision situations – eye-tracking studies
    Autorzy:
    Bortkiewicz, Alicja
    Gadzicka, Elżbieta
    Siedlecka, Jadwiga
    Kosobudzki, Marcin
    Dania, Marta
    Szymczak, Wiesław
    Jóźwiak, Zbigniew
    Szyjkowska, Agata
    Viebig, Piotr
    Pas-Wyroślak, Alicja
    Makowiec-Dąbrowska, Teresa
    Kapitaniak, Bronisław
    Hickman, Jeffrey S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2161982.pdf
    Data publikacji:
    2019-04-03
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    road safety
    driver
    eye-tracking
    visual strategy
    accidents
    driving simulator
    Opis:
    Objectives The aim of the study was to establish whether the driver’s visual strategy may influence a driver’s behavior to avoid a crash in a high-risk situation. Any published papers on drivers’ visual strategies just before a crash were not found. Material and Methods Tests were performed using a high-tech driving bus simulator. Participants comprised 45 men drivers, aged 43.5±7.9 years old, seniority as a bus driver of 13.3±8.6 years. The tests were preceded by medical examinations: general, neurological and ophthalmological. Each participant drove the same city route for approximately 40 min (entire route – ER). In the final phase, a collision situation was simulated (a phantom car blocked the participant’s right of way). Driver’s visual strategy was analyzed using the FaceLab device with 2 cameras during ER and just before collision. The field-of-view covered by camera 1 was divided into 8 regions, by camera 2 into 10 regions. The distribution of gazes in regions was a criterion of visual strategy. Results Thirty-five drivers completed the simulated driving test, 14 escaped the collision, 21 crashed. These groups differed only in resting systolic blood pressure before the test. The analysis of covariance, after adjusting to this factor, indicated that during the ER visual strategy recorded by camera 1 did not differ between groups, in camera 2 the drivers in the crash group fixed their gaze more frequently (p = 0.049) in region 3 (close part of the road in front of the windshield). Just before the collision drivers who escaped the collision fixed their gaze significantly more often in region 6 (left side of the road) in camera 1 and in region 6 (in front of the windshield,) and region 10 (right side) in camera 2. Conclusions The visual strategy has an impact on the road safety. The analysis of visual strategies may be a useful tool for the training of drivers. Int J Occup Med Environ Health. 2019;32(2):161–74
    Źródło:
    International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2019, 32, 2; 161-174
    1232-1087
    1896-494X
    Pojawia się w:
    International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Subiektywne odczucia wskazujące na występowanie choroby symulatorowej i zmęczenie po ekspozycji na rzeczywistość wirtualną
    Subjective sensations indicating simulator sickness and fatigue after exposure to virtual reality
    Autorzy:
    Malińska, Marzena
    Zużewicz, Krystyna
    Bugajska, Joanna
    Grabowski, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2166237.pdf
    Data publikacji:
    2014-10-27
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    choroba symulatorowa
    film stereoskopowy
    film niestereoskopowy
    rzeczywistość wirtualna
    simulator sickness
    stereoscopic movie
    non-stereoscopic movie
    virtual reality
    Opis:
    Wstęp: Celem pracy była ocena występowania i nasilenia subiektywnych objawów wskazujących na występowanie choroby symulatorowej u osób bez skłonności do choroby lokomocyjnej, których zanurzenie w rzeczywistości wirtualnej (virtual reality – VR) polegało na oglądaniu godzinnego fragmentu filmu w wersji stereoskopowej (three-dimensional – 3D) i niestereoskopowej (two-dimensional – 2D) oraz uczestnictwie w godzinnym szkoleniu z wykorzystaniem rzeczywistości wirtualnej, nazwanym sVR. Materiał i metody: W badaniach uczestniczyło 20 zdrowych młodych mężczyzn niemających skłonności do choroby lokomocyjnej. Subiektywne odczucia uczestników, wskazujące na występowanie objawów choroby symulatorowej, oceniano na podstawie kwestionariusza wypełnianego 3-krotnie po badaniu: bezpośrednio oraz 20 min i 24 godz. po nim. Do oceny zmęczenia i nastroju zastosowano skalę Grandjeana. Wyniki: Wszystkie z 8 analizowanych objawów zaobserwowano tylko bezpośrednio po sVR. Stopień ich nasilenia był większy niż po obejrzeniu filmu w obu wersjach – 2D i 3D. Stwierdzono istotny związek występowania bólu oczu z rodzajem ekspozycji 2D, 3D i sVR (Chi²(2) = 6,225; p ≤ 0,05) oraz związek wzmożonej potliwości po emisji filmu 3D i sVR (Chi²(1) = 9,173; p ≤ 0,01). Niektóre objawy obserwowano jeszcze po upływie 20 min, szczególnie po sVR. Porównanie wyników skali Grandjeana przed szkoleniem i po nim w obsłudze wirtualnego stanowiska pracy wykazało istotność różnic dla 11 spośród 14 podskal. Przed filmem w wersji 3D i po nim różnica była istotna tylko dla podskali ‘wypoczęty - zmęczony' (Z = 2,501; p ≤ 0,012) w kierunku zmęczony. Wnioski: U osób z potwierdzonym brakiem skłonności do choroby lokomocyjnej trudno na podstawie subiektywnych odczuć dyskomfortu po obejrzeniu filmu w wersji 2D i 3D przewidzieć objawy choroby symulatorowej, mogące wystąpić po szkoleniu z użyciem wirtualnego stanowiska pracy. Med. Pr. 2014;65(3):361–371
    Background: The study assessed the incidence and intensity of subjective symptoms indicating simulator sickness among the persons with no inclination to motion sickness, immersed in virtual reality (VR) by watching an hour long movie in the stereoscopic (three-dimensional – 3D) and non-stereoscopic (two-dimensional – 2D) versions and after an hour long training using virtual reality, called sVR. Material and Methods: The sample comprised 20 healthy young men with no inclination to motion sickness. The participants’ subjective sensations, indicating symptoms of simulator sickness were assessed using the questionnaire completed by the participants immediately, 20 min and 24 h following the test. Grandjean’s scale was used to assess fatigue and mood. Results: The symptoms were observed immediately after the exposure to sVR. Their intensity was higher than after watching the 2D and 3D movies. A significant relationship was found between the eye pain and the type of exposure (2D, 3D and sVR) (Chi²(2) = 6.225, p ≤ 0.05); the relationship between excessive perspiration and the exposure to 3D movie and sVR was also noted (Chi²(1) = 9.173, p ≤ 0.01). Some symptoms were still observed 20 min after exposure to sVR. The comparison of Grandjean’s scale results before and after the training in sVR handing showed significant differences in 11 out of 14 subscales. Before and after exposure to 3D movie, the differences were significant only for the “tired-fatigued” subscale (Z = 2.501, p ≤ 0.012) in favor of “fatigued”. Conclusions: Based on the subjective sensation of discomfort after watching 2D and 3D movies it is impossible to predict symptoms of simulator sickness after training using sVR. Med Pr 2014;65(3):361–371
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2014, 65, 3; 361-371
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies