Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "coping" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 23
Tytuł:
Cognitive flexibility and flexibility in coping in nurses – the moderating role of age, seniority and the sense of stress
Autorzy:
Kruczek, Agnieszka
Basińska, Małgorzata A.
Janicka, Martyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2116593.pdf
Data publikacji:
2020-06-16
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
general nurse
cognitive flexibility
moderation effect
flexibility in coping
Flexibility in Coping with Stress Questionnaire
sense of stress
Opis:
ObjectivesThe nursing profession entails many stressful situations and challenges, such as heavy workload, shift work, emotional demands and professional conflicts. In the light of the results of the research conducted so far, flexible coping has occurred to be highly adaptive, as its association with adaptive struggle with the disease, fewer depressive symptoms and both greater mental well-being and better health have been proven. In connection with the above, the aim of this study was to determine the nature of the relationship between cognitive flexibility and flexibility in coping in nurses, taking into account the moderating role of age of the respondents, seniority and the sense of stress.Material and MethodsThe study sample consisted of 280 persons working as nurses (age range: 21–66). The number of women and men reflected their percentage distribution in this profession, as it is highly feminized. The following methods were used in the study: the Cognitive Flexibility Inventory (CFI) by Dennis and Vander Wal, the Perceived Stress Scale (PSS-10) by Cohen et al., the Flexibility in Coping with Stress Questionnaire (FCSQ-14) by Basińska et al., and a self-developed survey.ResultsAs the obtained research results show, cognitive flexibility in both the Control and Alternatives subscales was a predictor of flexible coping and their subscales. The analysis revealed that the model of the relationship between cognitive flexibility and flexibility in coping was moderated by age, seniority and the sense of stress.ConclusionsCoping skills and flexibility are positively correlated with the psychological adjustment of nurses.
Źródło:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2020, 33, 4; 507-521
1232-1087
1896-494X
Pojawia się w:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Relation between resiliency and post-traumatic growth in a group of paramedics: The mediating role of coping strategies
Autorzy:
Ogińska-Bulik, Nina
Kobylarczyk, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2177228.pdf
Data publikacji:
2015-07-01
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
coping
resiliency
post-traumatic growth
paramedics
Mediation
Opis:
Objectives The purpose of the research is to investigate the mediating role of coping strategies for stress in the relation between resiliency and post-traumatic growth in a group of paramedics. Material and Methods Data of 80 paramedics who have experienced traumatic event at their worksites was analyzed. The age range of the participants was 21–67 years old (mean: 35.47, standard deviation: 10.21). The Post-traumatic Growth Inventory, the Assessment Resiliency Scale and Inventory to Measure Coping Strategies for Stress – Mini-Cope were used in the study. Results Venting of negative emotions and denial appeared as suppressors in analyzing the relation, while planning plays mediating role between resiliency and post-traumatic growth. Conclusions In the process of post-traumatic growth, both avoidance and problem-focused strategies are important. Moreover, controlling such strategies as Venting and Denial may result in a high level of posttraumatic growth in the study group. The data supports that resiliency may have direct or indirect impact on post-traumatic changes. The results allow to understand the mechanisms of resiliency better, that relationship with post-traumatic growth is ambiguous.
Źródło:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2015, 28, 4; 707-719
1232-1087
1896-494X
Pojawia się w:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Radzenie sobie ze stresem wywołanym mobbingiem w miejscu pracy: przegląd parasolowy
Coping with stress caused by workplace bullying: umbrella review
Autorzy:
Warszewska-Makuch, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2162673.pdf
Data publikacji:
2019-04-19
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
radzenie sobie
strategie radzenia sobie
stres w pracy
zastraszanie w miejscu pracy
mobbing
negatywne zachowania w pracy
zasoby służące radzeniu sobie
coping
coping strategies
work stress
workplace bullying
negative work behavior at work
coping resources
Opis:
Wiedza na temat reakcji ofiar na stresujące wydarzenia jest ważna, ponieważ pozwala osobom odpowiedzialnym za przeciwdziałanie mobbingowi wybrać odpowiednie strategie interwencji, kiedy pojawia się on w organizacji. Wczesne rozpoczęcie interwencji jest istotne, ponieważ mobbing nie podlega kontroli ofiary, która ma niewiele sposobów radzenia sobie z nim. Osobom doświadczającym mobbingu wiedza na temat powszechnych reakcji na to zjawisko może pomóc, ograniczając te reakcje i ułatwiając stosowanie zachowań polegających na poszukiwaniu pomocy. Celem niniejszego przeglądu było ustalenie, czy i jakie style oraz strategie radzenia sobie ze stresem mogą odgrywać istotną rolę w procesie doświadczania mobbingu w miejscu pracy. Przegląd obejmuje artykuły opublikowane w latach 1984–2018. Wyniki badań mogą świadczyć o tym, że w obliczu mobbingu wszystkie formy radzenia sobie są obojętne, a niekiedy mogą wręcz pogarszać sytuację ofiary. Dzieje się tak, ponieważ doświadczanie mobbingu jest sytuacją wysoce traumatyczną, której ofiary doświadczają przez dłuższy czas. Dlatego mobbing można zaliczyć do obiektywnych, uniwersalnych stresorów, który większość jednostek, niezależnie od ich percepcji, będzie wprowadzać w stan silnego stresu. Med. Pr. 2019;70(2):249–257
The knowledge about victims’ reactions to stressful events is important when it comes to the selection of the appropriate intervention strategies by people responsible for dealing with workplace bullying whenever it occurs in the organization. Early initiation of interventions is important, especially because workplace bullying is a situation not controlled by the victim who remains with a small selection of the possible forms of coping. For people experiencing workplace bullying, the knowledge about common reactions to this phenomenon may prove useful in itself, both reducing the discussed reactions and facilitating behaviors based on seeking help. The purpose of this review was to determine whether and which styles and strategies for coping with stress can play an important role in the process of experiencing bullying in the workplace. The review covered articles published in 1984−2018. The results of previous research may indicate that, in the face of workplace bullying, all forms of coping are indifferent, and sometimes may even worsen the situation of the victim. Undoubtedly, the reason for this is the fact that experiencing workplace bullying is a highly traumatic situation which continues over an extended period of time. Therefore, bullying can be included into those objective, universal stressors that will put most individuals, regardless of their perception, under strong stress. Med Pr. 2019;70(2):249–57
Źródło:
Medycyna Pracy; 2019, 70, 2; 249-257
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Work locus of control and burnout in Polish physiotherapists: The mediating effect of coping styles
Autorzy:
Wilski, Maciej
Chmielewski, Bartosz
Tomczak, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2177124.pdf
Data publikacji:
2015-07-17
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
burnout
work locus of control
coping style
physiotherapist
job stress
Polska
Opis:
Objectives The aim of this study was to explain the relationship between work locus of control and burnout in Polish physiotherapists through the mediation of coping styles. In particular, we hypothesized that external work locus of control may have a positive direct relationship with burnout symptoms via positive relationship with emotion-focused and avoidant coping styles, and a negative relationship with problem-focused style. Material and Methods We tested the mediational hypothesis using structural equation modeling of self-report data from 155 Polish physiotherapists. Results The relationship between external work locus of control and physiotherapists’ burnout was shown to be mediated by a positive relationship with emotion-focused coping and an inverse relationship with problem-focused coping. The variables included in the model explained about 15% of the variance of emotional exhaustion, 14% of depersonalization, and 14% of personal accomplishment. Conclusions Physiotherapists perceiving the situation as difficult to control, feel more burned out when they use more emotion-focused strategies, and less problem-focused strategies. This indicates the importance of including both, problem-focused coping training and increasing the perception of the situation controllability in preventing physiotherapists’ burnout programs.
Źródło:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2015, 28, 5; 875-889
1232-1087
1896-494X
Pojawia się w:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wybrane cechy osobowości pielęgniarek a elastyczność w radzeniu sobie ze stresem – moderacyjna rola wieku i stażu pracy
Selected personality traits of nurses and flexibility in coping with stress – a moderating role of age and seniority
Autorzy:
Janicka, Martyna J.
Basińska, Małgorzata A.
Sołtys, Michalina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085622.pdf
Data publikacji:
2020-07-24
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
cechy osobowości
stres
pielęgniarki
staż pracy
radzenie sobie ze stresem
elastyczność w radzeniu sobie
personality traits
stress
nurses
seniority
coping with stress
flexibility in coping
Opis:
WstępW wynikach wielu badań wskazuje się, że zawód pielęgniarki obciążony jest zwiększonym ryzykiem doświadczania stresu oraz wypalenia zawodowego. Efektywne radzenie sobie ze stresem może zarówno chronić przed wypaleniem, jak i wpływać na jakość sprawowanej nad pacjentem opieki. Na efektywność mają wpływ m.in. cechy osobowości. W badaniu postanowiono sprawdzić, czy empatia, impulsywność i skłonność do ryzyka pełnią rolę predykcyjną dla elastyczności w radzeniu sobie ze stresem.Materiał i metodyZastosowano Kwestionariusz impulsywności IVE Eysencka i Eysenck w polskiej adaptacji Jaworowskiej oraz Kwestionariusz Elastyczności w radzeniu sobie ze stresem Basińskiej i wsp. Oba narzędzia charakteryzowały się zadowalającymi parametrami statystycznymi. Badani wypełniali także ankietę osobową. Analizowano wyniki uzyskane od 137 pielęgniarek.WynikiSkłonność do ryzyka korelowała istotnie statystycznie z elastycznością w radzeniu sobie ze stresem oraz wszystkimi jej wymiarami (repertuarem strategii, zmiennością strategii oraz refleksyjnością) na poziomie niskim. Nie wykazano podobnych zależności dla empatii oraz impulsywności. W predykcyjnej ocenie roli wybranych cech osobowości dla elastyczności w radzeniu sobie ze stresem tylko skłonność do ryzyka była istotnym predyktorem. Choć model okazał się istotny statystycznie, pozwalał wyjaśnić zmienność elastyczności tylko w 7%.WnioskiWystępowała niska istotna statystycznie zależność między skłonnością do ryzyka u pielęgniarek a ich elastycznością w radzeniu sobie ze stresem. Empatia i impulsywność nie pełniły roli predykcyjnej.
BackgroundThe results of numerous studies indicate that the nurse profession is burdened with an increased risk of feeling stressed and experiencing professional burnout. Effective coping with stress can protect against professional burnout as well as impact on patient care. These effects may be influenced, e.g., by personality traits. By the study, the authors decided to check whether personality traits such as empathy, impulsiveness and venturesomeness would play a predictive role for flexibility in coping with stress.Material and MethodsBy the study, the authors analyzed the results obtained from 137 nurses. The following research tools were used: the Impulsiveness-Venturesomeness-Empathy Questionnaire by Eysenck and Eysenck, in the Polish adaptation by Aleksandra Jaworowska, and the Flexibility in Coping with Stress Questionnaire (FCSQ-14) by Małgorzata Basińska et al. Both tools were characterized by satisfactory statistical properties. By addition, the respondents completed a personal survey which allowed collecting basic personal data.ResultsVenturesomeness positively correlated with flexibility in coping with stress and all its dimensions (strategy repertoire, strategy variability and reflexivity) at the low level. Similar dependencies for empathy and impulsiveness were not shown. Similarly, in assessing the predictive role of selected personality traits for flexibility in coping with stress, only venturesomeness turned out to be an important predictor. Although the model turned out to be statistically significant, it allowed explaining the variability of flexibility only in 7%.ConclusionsThere was a low statistically significant relationship between the nurses’ venturesomeness and their flexibility in coping with stress. Empathy and impulsiveness did not play a predictive role for flexibility in coping with stress.
Źródło:
Medycyna Pracy; 2020, 71, 4; 451-459
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Association between perceived stress, coping profile and fear during the COVID-19 pandemic among male and female police students
Autorzy:
Kukić, Filip
Orr, Robin M.
Vesković, Ana
Petrović, Nikola
Subošić, Dane
Koropanovski, Nenad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2082521.pdf
Data publikacji:
2022-06-20
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
occupational stress
coping strategies
gender
law enforcement
COVID-19
police students
Opis:
Background: Coronavirus (COVID-19) outbreak was a sudden unknown stressor that could cause fear among people. Police officers were in the front lines, often unknowingly in direct contact with infected individuals, thus fear of getting infected (i.e., fear of COVID-19) could be higher in this population. Police students are preparing for the job of police officers and how they cope with a sudden unknown situation could be of importance for job performance and their mental health if such a situation occurs. This study aimed to investigate the association of perceived stress and coping strategies with fear of COVID-19 in police students. Material and Methods: Perceived stress scale-10, Brief COPE, and Fear of COVID-19 (FSV-19) were administered to 340 police students (female = 183 [53.82%] and male = 157 [46.18%]). Correlation analysis was applied to test the association between perceived stress, all dimension of coping and fear of COVID-19. Multivariate analysis of variance was used to investigate between-gender differences. For mediating and moderating effect of coping primary coping style were used. Results: MANOVA reviled that significant differences occurred in perceived stress, 3 primary coping styles and fear of COVID-19 based on a gender. Stepwise regression analysis extracted the most significant predictors of fear of COVID-19. Perceived stress was the strongest predictor in general and in both genders. Denial and self-distancing were significant coping subscales in males, while humour and denial were significant in females. Conclusions: Perceived stress and coping strategies that students used to deal with the situation moderately defined their fear of COVID-19 outbreak, with perceived stress being the strongest predictor.
Źródło:
Medycyna Pracy; 2022, 73, 3; 179-190
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stress among nurses from countries variously affected by the COVID-19 pandemic – results collected in Poland and Iran
Autorzy:
Piotrowski, Andrzej
Nikkhah-Farkhani, Zahra
Makarowski, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2087580.pdf
Data publikacji:
2021-11-19
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
coping strategies
resilience
general nurse
sense of stress
overwork
COVID-19
Opis:
BackgroundNursing involves numerous stressful situations, such as overwork, night shifts, responsibility for the patients’ health, rapid pace of work, emotional demands, contact with suffering individuals, and patients’ aggressive behaviors. The SARS-CoV-2 pandemic is an additional demand on the already demanding profession. Thus, the aim of the current study was to assess the character of the relationship between overwork and subjectively experienced stress, taking into account the moderating role of contact with patients and work in facilities dedicated for COVID-19 patients, and the strategies of coping with stress, including resilience, in countries affected by the pandemic to various degrees.Material and MethodsThe study was carried out on 151 Iranian and 158 Polish nurses at the beginning of June 2020. The following research tools were used: the Overwork Climate Scale, the Brief COPE, the Resilience Scale, and the Perception of Stress Questionnaire. The participants were also asked about their contacts with patients infected with COVID-19, and work in facilities dedicated for such patients.ResultsPolish and Iranian nurses reported similar levels of overwork, but they differed with respect to the level of subjectively experienced stress and they used different coping strategies to various degrees. Contact with patients infected with COVID-19 and work in facilities dedicated for such patients also moderated the relationship between overwork climate and resilience.ConclusionsStress levels among Iranian and Polish nurses during the pandemic are different and are related to the intensity of contact with patients infected with COVID-19. Culture and context have an important impact on coping strategies which requires further studies with a multinational approach.
Źródło:
Medycyna Pracy; 2021, 72, 5; 457-465
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Religiosity and death anxiety among cancer patients: the mediating role of religious comfort and struggle
Autorzy:
Rybarski, Radosław
Bartczuk, Rafał P.
Śliwak, Jacek
Zarzycka, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21375388.pdf
Data publikacji:
2023-11-13
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
religious coping
cancer patients
death anxiety
religiosity
religious struggle
religious comfort
Opis:
Objectives: Religiosity may serve as a personal source of support when people face a life-threatening illness, but it can also elicit stress. The main aim of this study is to show how various religious dimensions interplay in predicting death anxiety in patients diagnosed as having cancer. Material and Methods: In the cross‐sectional, descriptive‐analytical research, 141 Polish patients who were hospitalized due to cancer were selected using sequential convenience sampling. Data were collected using the Centrality of Religiosity Scale, Religious Comfort and Strain Scale, and the Death Anxiety and Dying Distress Scale. Results: The authors’ results show that the effect of the centrality of religiosity on death anxiety is non-linear. The authors can also confirm the mediating role of religious comfort and struggles in the relationship between the centrality of religiosity and death anxiety. Conclusions: Thus, religious struggles appear to weaken the effect of religion on death anxiety, whereas religious comfort (contrary to expectation) does not enhance it.
Źródło:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2023, 36, 4; 450-464
1232-1087
1896-494X
Pojawia się w:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dwa typy elastyczności – w radzeniu sobie i poznawcza – oraz ich relacja z odczuwanym stresem wśród funkcjonariuszy straży pożarnej
Two types of flexibility: in coping and cognitive, and their relationship with stress among firefighters
Autorzy:
Borzyszkowska, Agata
Basińska, Małgorzata A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085623.pdf
Data publikacji:
2020-07-24
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
stres zawodowy
strażacy
elastyczność
elastyczność w radzeniu sobie ze stresem
elastyczność poznawcza
radzenie sobie
job stress
firefighters
flexibility
flexibility in coping with stress
cognitive flexibility
coping
Opis:
WstępElastyczność w radzeniu sobie ze stresem i elastyczność poznawcza to konstrukty nowe na gruncie polskich i europejskich nauk psychologicznych. Osoba elastyczna w radzeniu sobie posiada szeroki repertuar poddawanych refleksji strategii zaradczych, zmienianych w zależności od ich skuteczności lub specyfiki sytuacji. Osoba elastyczna poznawczo jest gotowa do poszukiwania nowych sposobów radzenia sobie. Zawód strażaka wiąże się z narażeniem na różne stresory, a stres zawodowy może wpływać nie tylko na zdrowie psychiczne, lecz również na jakość wykonywanej pracy. Dlatego elastyczność w radzeniu sobie ze stresem i elastyczność poznawcza wydają się tak ważne. Celem badania była empiryczna weryfikacja związku pomiędzy elastycznością w radzeniu sobie i elastycznością poznawczą oraz określenie ich relacji z odczuwanym przez badanych stresem.Materiał i metodyDo badania zakwalifikowano 104 strażaków – tylko mężczyzn. Średni wiek badanych to 34 lata (SD = 7,81). Wykorzystano Kwestionariusz elastyczności w radzeniu sobie (KERS-14), Kwestionariusz elastyczności poznawczej (KEP) oraz Skalę odczuwanego stresu (Perceived Stress Scale – PSS-10).WynikiU badanych strażaków występował istotny statystycznie związek między elastycznością w radzeniu sobie ze stresem i jej wymiarami a elastycznością poznawczą i jej wymiarami. Najsilniejszy pozytywny związek zaobserwowano pomiędzy elastycznością poznawczą i repertuarem strategii (r = 0,639, p < 0,001), najsłabszy – pomiędzy kontrolą poznawczą a refleksyjnością (r = 0,257, p = 0,009). Dowiedziono, że występuje istotny statystycznie negatywny związek pomiędzy elastycznością w radzeniu sobie ze stresem (r = –0,339, p = 0,001) i elastycznością poznawczą (r = –0,359, p < 0,001) a odczuwanym przez badanych stresem. Nie odnotowano istotnego statystycznie związku pomiędzy refleksyjnością stanowiącą wymiar elastyczności w radzeniu sobie a odczuwanym przez strażaków stresem.WnioskiNależy rozważyć możliwość uwzględnienia w programach profilaktycznych skierowanych do strażaków potrzeby wspierania zasobów podmiotowych, do których zaliczyć można elastyczność w radzeniu sobie ze stresem i elastyczność poznawczą. Wyniki wskazują również na konieczność pogłębienia badań w celu lepszego zrozumienia obu konstruktów.
BackgroundFlexibility in coping with stress and cognitive flexibility are new constructs both in Polish and European psychological sciences. A person displaying flexibility in coping has a wide repertoire of remedial strategies, which he or she is able to change if the situation so requires, and which reflect on the strategies used, while a person displaying cognitive flexibility is ready to look for new ways to cope. The profession of a firefighter involves exposure to various stressors, and occupational stress can affect not only mental health, but also the quality of work performed. That is why flexibility in coping with stress and cognitive flexibility seem so important. The aim of the study was to perform empirical verification of the relationship between flexibility in coping and cognitive flexibility, as well as to determine their relationship with the stress perceived by the respondents.Material and MethodsOverall, 104 firefighters (males only) were qualified for the examination. The average age of the respondents was 34 years (SD = 7.81). The Flexibility in Coping with Stress Questionnaire (FCSQ-14), the Cognitive Flexibility Inventory (CFI) and the Perceived Stress Scale (PSS-10) were used.ResultsThere is a statistically significant relationship between flexibility in coping with stress and its dimensions, and cognitive flexibility and its dimensions, in the examined group of firefighters. The strongest positive relationship was observed between cognitive flexibility and repertoire (r = 0.639, p < 0.001), and the weakest between cognitive control and reflectivity (r = 0.257, p = 0.009). A statistically significant negative relationship was found between flexibility in coping with stress (r = –0.339, p = 0.001) and cognitive flexibility (r = –0.359, p < 0.001), and stress experienced by the respondents. There was no statistically significant relationship between reflectivity, which is a dimension of flexibility in coping with stress, and perceived stress.ConclusionsThere is a need to consider the possibility of including in the prevention programs addressed to firefighters the need to support subjective resources, which include flexibility in coping with stress and cognitive flexibility. The results also indicate the need to deepen research in order to better understand the constructs of flexibility in coping with stress and cognitive flexibility.
Źródło:
Medycyna Pracy; 2020, 71, 4; 441-450
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wybrane cechy osobowości funkcjonariuszy Państwowej Straży Pożarnej jako predyktory elastyczności w radzeniu sobie ze stresem
Selected personality traits as predictors of coping flexibility in a group of officers of the State Fire Service
Autorzy:
Stępka-Tykwińska, Ewa
Basińska, Małgorzata A.
Sołtys, Michalina
Piórowska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2162717.pdf
Data publikacji:
2019-09-18
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
osobowość
stres
strategie radzenia sobie ze stresem
Państwowa Straż Pożarna
strażacy
elastyczność w radzeniu sobie
personality traits
stress
coping strategies
State Fire Service
firefighters
coping flexibility
Opis:
Wstęp Elastyczność w radzeniu sobie ze stresem jest w kulturze europejskiej nowym konstruktem. Pozwala lepiej rozumieć mechanizmy radzenia sobie jednostki ujmowane jako proces ciągłego poszukiwania nowych, bardziej skutecznych rozwiązań. Jednostka elastycznie radząca sobie ze stresem, która zauważa nieskuteczność podejmowanych przez siebie działań, posiada szeroki repertuar strategii radzenia sobie, szuka nowych rozwiązań i wykazuje się refleksyjnością pozwalającą na dostrzeżenie nieskuteczności działania. Zawód strażaka jest profesją charakteryzującą się wysokim poziomem stresu, a osoby go wykonujące powinny cechować się świadomością podejmowanych działań zaradczych i ich faktycznej skuteczności. Materiał i metody Zbadano 163 funkcjonariuszy Państwowej Straży Pożarnej. W badaniach korzystano z Kwestionariusza impulsywności (polska adaptacja Impulsiveness-Venturesomeness- Empathy − IVE Questionnaire), Kwestionariusza elastyczności w radzeniu sobie ze stresem (KERS-14) i ankiety osobowej. Wyniki Funkcjonariusze Państwowej Straży Pożarnej cechujący się bardziej nasiloną skłonnością do ryzyka wykazują większą elastyczność w radzeniu sobie ze stresem w zakresie dysponowania szerszym repertuarem i zmiennością stosowanych strategii. U funkcjonariuszy z najkrótszym stażem służby (< 9 lat) niższy poziom empatii wiązał się z wyższym poziomem zmienności strategii radzenia sobie ze stresem, a u funkcjonariuszy z najdłuższym stażem służby (> 14 lat) poziom zmienności tej strategii wzrastał wraz z poziomem empatii. Wnioski Skłonność do ryzyka jest istotnym predyktorem elastyczności w radzeniu sobie ze stresem. Staż służby jest moderatorem (na poziomie tendencji statystycznej) związku między empatią a elastycznością w radzeniu sobie ze stresem, szczególnie w zakresie zmienności stosowania strategii radzenia sobie. Med. Pr. 2019;70(5):555–565
Background The flexibility in coping with stress is a new construct in Europe, which allows for a more insightful understanding of individual coping mechanisms, perceived as a process of continuous search for more effective solutions. An individual who is capable of coping with stress in a flexible way, notices the lack of effectiveness of some methods of coping, seeks new solutions, has a wide repertoire of coping strategies, as well as shows reflexivity to see the lack of effectiveness in coping. The profession of a firefighter is characterized by a high level of stress, so people performing this profession should be aware of the remedial actions undertaken and their actual effectiveness. Material and Methods Altogether, 163 officers of the State Fire Service were examined. The following questionnaires were used in the study: the Polish adaptation of the Impulsiveness-Venturesomeness-Empathy (IVE) Questionnaire, the Coping Flexibility Questionnaire (Polish name: Kwestionariusz elastyczności w radzeniu sobie ze stresem – KERS-14), and a personal survey. Results Firefighters with more risky attitudes were found to display greater flexibility in coping, in terms of having a wider repertoire and variability in the applied strategies. In the case of officers with the shortest service period (< 9 years), the lower level of empathy was associated with a higher variability of coping strategies, while in officers with the longest service period (> 14 years), the level of variation in coping strategies correlated positively with the level of empathy. Conclusions Risk taking propensity is an important predictor of flexibility in coping. The service period is a moderator (at the level of statistical tendency) of the relationship between empathy and flexibility in coping, especially in the field of variability in the use of coping strategies. Med Pr. 2019;70(5):555–65
Źródło:
Medycyna Pracy; 2019, 70, 5; 555-565
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The quality of life, resources, and coping during the first weeks of the COVID‑19 pandemic in people seeking psychological counselling before the pandemic
Autorzy:
Chwaszcz, Joanna
Palacz-Chrisidis, Agnieszka
Wiechetek, Michał
Bartczuk, Rafał P.
Niewiadomska, Iwona
Wośko, Patrycja
Sławska-Jaroszewska, Patrycja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2086089.pdf
Data publikacji:
2021-05-27
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
quality of life
COVID‑19
coping
personal adjustment
conservation of resources
pandemic
Opis:
ObjectivesThis study aimed to understand the relationship between resource gains and losses, coping, and the quality of life during the growth phase of the COVID‑19 pandemic.Material and MethodsThe Internet-based survey covered 353 individuals who had participated in a psychological support project operated by one of the non-governmental organizations in Lublin, Poland, in the 12 months prior to the outbreak of the pandemic. The questionnaire used in the study contained questions to collect sociodemographic data and psychometric scales to measure resource gains and losses (the Conservation of Resources – Evaluation questionnaire), the quality of life (the World Health Organization Quality of Life-BREF), and strategies of coping with the pandemic situation (a modified Brief Coping Orientation to Problems Experienced questionnaire).ResultsA higher global quality of life occurred with higher gains and minor losses, as well as with coping through planning, positive reframing, emotional support seeking, a reduced substance use tendency, low self-blame, avoidance, and disengagement. Moreover, helplessness-based coping strategies were found to mediate both the relationships between resource gains and the quality of life, and between resource losses and the quality of life.ConclusionsFactors that may reduce people’s quality of life during the COVID‑19 pandemic are an increase in losses and limited gains, experienced over the 6 months preceding the pandemic, as well as not using active, meaning-oriented, and support-seeking coping strategies, but using avoidance behaviors instead. Coping strategies specific to people experiencing helplessness are a mediating mechanism between losses and limited gains of resources, and the quality of life.
Źródło:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2021, 34, 2; 275-287
1232-1087
1896-494X
Pojawia się w:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Effects of gender role on personal resources and coping with stress
Autorzy:
Lipińska-Grobelny, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2185478.pdf
Data publikacji:
2011-03-01
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
gender role orientation
life satisfaction
dispositional optimism
personal competence
coping with stress
Opis:
Objectives: This current study investigates the relationship between the endorsement of masculine and feminine gender role orientation in accordance with Bem’s indices and both personal resources and coping with stress. Materials and Methods: The Bem Sex Role Inventory, the Coping Inventory for Stressful Situations, the Satisfaction with Life Scale, the Life Orientation Scale-Revised, the General Self-Efficacy Scale and the Personal Competence Scale were completed by 308 employees of a city transport company (123 females and 185 males). Results: Results reveal that androgynous individuals, masculine women and masculine men, possess stronger psychological resources compared with undifferentiated and feminine individuals. Moreover, satisfaction with life, femininity, the sense of personal competence and optimism are significant predictors of coping (in descending order of influence). Masculinity is a significant positive predictor only in problem-oriented coping. Conclusions: These findings may have implications for the conservation of personal resources as well as for stress management interventions.
Źródło:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2011, 24, 1; 18-28
1232-1087
1896-494X
Pojawia się w:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
From negative to positive effects of secondary exposure to trauma – the mediating role of cognitive coping strategies
Autorzy:
Ogińska-Bulik, Nina
Michalska, Paulina
Juczyński, Zygfryd
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28410620.pdf
Data publikacji:
2023-12-29
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
stress
professionals
exposure to secondary trauma
secondary posttraumatic stress
secondary posttraumatic growth
cognitive coping strategies
Opis:
Background Professionals working with trauma victims can experience both negative and positive effects following exposure to secondary trauma. The aim of the study was to determine the relationship between secondary traumatic stress (STS), secondary posttraumatic growth (SPTG) and cognitive coping strategies and to establish the mediating role of cognitive coping strategies in the relationship between STS and SPTG. Material and Methods A group of 500 professionals working with trauma survivors were surveyed. The Secondary Traumatic Stress Inventory, the Secondary Posttraumatic Growth Inventory and the Cognitive Processing of Trauma Scale was used. Results The results indicated that 29% of professionals demonstrate a high intensity of STS, and nearly 34% exhibit a high level of SPTG. Denial and regret were positively correlated with STS; positive cognitive restructuring, resolution/acceptance and downward comparison were positively related to SPTG. Two cognitive coping strategies, i.e., positive cognitive restructuring and downward comparison, were found to act as mediators in the relationship between STS and SPTG. Conclusions Understanding the effects of secondary exposure to trauma and the coping responses of professionals working with trauma survivors will support the development of prevention and intervention actions aimed at protecting them from the deleterious impact of exposure to secondary trauma at work and promoting secondary posttraumatic growth.
Źródło:
Medycyna Pracy. Workers’ Health and Safety; 2023, 74, 6; 449-460
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy. Workers’ Health and Safety
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Radzenie sobie przez humor dla relacji między stresem w pracy a satysfakcją zawodową
Coping humor for the relationship between a sense of stress at work and job satisfaction
Autorzy:
Kruczek, Agnieszka
Basińska, Małgorzata A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2162573.pdf
Data publikacji:
2018-12-18
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
satysfakcja z pracy
satysfakcja zawodowa
radzenie sobie przez humor
stres w pracy
Skala radzenia sobie przez humor
style humoru
job satisfaction
professional satisfaction
coping humor
sense of stress at work
Coping Humor Scale
humor styles
Opis:
Wstęp Humor jako zasób podmiotowy jednostki pozwala jej redukować napięcia i spostrzegać sytuacje jako mniej zagrażające. Poprzez takie działania wpływa na efektywne radzenie sobie m.in. ze stresem zawodowym oraz zwiększa satysfakcję z wykonywanej pracy. Materiał i metody Do badań zakwalifikowano 201 osób pracujących zawodowo (113 kobiet i 88 mężczyzn) w wieku 19–60 lat – średnia wieku w tej grupie wyniosła 37,76 roku (SD = 12,04). Badania były prowadzone przez miesiąc (przełom lutego i marca 2017 r.). Zastosowano w nich: Skalę radzenia sobie przez humor (Coping Humor Scale – CHS), Skalę satysfakcji z pracy (SSP), Skalę odczuwanego stresu w pracy (PSS-10-P) oraz ankietę własną. Wyniki Radzenie sobie ze stresem przez humor częściowo mediuje związek między poczuciem stresu w pracy a satysfakcją zawodową. Zmniejszając napięcie nerwowe wywołane różnymi sytuacjami związanymi z wykonywanymi obowiązkami pracowniczymi, pozytywnie wpływa na poczucie satysfakcji z pracy. Wnioski Radzenie sobie przez humor zwiększa zdolności adaptacyjne jednostki w obliczu stresu w pracy m.in. poprzez przesunięcie perspektywy i zdystansowanie się do problemów zawodowych. Pozwala także na ponowną analizę i w rezultacie ocenę stresora jako mniej zagrażającego. Med. Pr. 2018;69(6):621–631
Background Humor is considered as a personal resource that allows individuals to effectively deal with stressful situations at work by reducing tension and perceiving the situation as less threatening. By reducing stress, humor contributes to increased job satisfaction. Material and Methods A total of 201 professionally active participants (113 women and 88 men) aged 19–60 years old were qualified for the study – the average age in the study group was 37.76 years (SD = 12.04). The study was conducted for 1 month (at the turn of February and March 2017). The following methods were used in the research: Coping Humor Scale (CHS), Satisfaction with Job Scale (SSP), Sense of Stress at Work Scale (PSS-10-P) and own survey. Results Humor coping with stress partially mediates the relationship between a sense of stress at work and job satisfaction. It is associated with less tension at work and greater job satisfaction. Conclusions Coping humor with stress increases the individual adaptation capacity in the face of stress at work, by shifting the perspective, distancing from problems at work and changing stressors appraisal as less threatening. Med Pr 2018;69(6):621–631
Źródło:
Medycyna Pracy; 2018, 69, 6; 621-631
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola strategii radzenia sobie ze stresem w rozwoju po traumie u ratowników medycznych
The role of coping strategies in posttraumatic growth in medical rescue workers
Autorzy:
Ogińska-Bulik, Nina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2166250.pdf
Data publikacji:
2014-10-27
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
stres
trauma
rozwój potraumatyczny
strategie radzenia sobie
ratownicy medyczni
stress
posttraumatic growth
coping strategies
madical rescue workers
Opis:
Wstęp: Celem podjętych badań było ustalenie roli strategii radzenia sobie ze stresem w rozwoju po traumie w grupie ratowników medycznych. Materiał i metody: Analizie poddano wyniki badań przeprowadzonych u 80 ratowników medycznych, którzy doświadczyli zdarzenia traumatycznego w związku z wykonywaną pracą. Wiek badanych mieścił się w zakresie 21-67 lat (średnia: 35,47; odchylenie standardowe: 10,21). W badaniach wykorzystano Inwentarz Potraumatycznego Rozwoju oraz Inwentarz do Pomiaru Radzenia Sobie ze Stresem (Posttraumatic Growth Inventory and Inventory to Measure Coping Strategies with Stress - Mini-Cope). Wyniki: Badania wykazały, że w rozwoju potramatycznym ratowników medycznych główną rolę odgrywa strategia „zwrot ku religii". Wnioski: W procesie pojawiania się pozytywnych zmian po traumie ważniejszą rolę zdają się pełnić strategie unikowe niż strategie skoncentrowane na problemie. Med. Pr. 2014;65(2):209–217
Background: The purpose of the research was to investigate the role of coping strategies with stress in posttraumatic growth in a group of medical rescue workers. Material and Methods: The data on 80 medical rescuers who had experienced traumatic event in their worksite were analyzed. The age of the participants ranged from 21 to 67 years (M = 35.47; SD = 10.21). The Posttraumatic Growth Inventory and Inventory to Measure Coping Strategies with Stress - Mini-Cope were used in the study. Results: The results revealed that the strategy "turning to religion" plays the major role in posttraumatic growth. Conclusions: In the process of emerging positive changes posttraumatic growth avoidance strategies seem to play more important role than strategies focused on the problem itself. Med Pr 2014;65(2):209–217
Źródło:
Medycyna Pracy; 2014, 65, 2; 209-217
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 23

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies