Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "przewlekłe" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Ocena wyników leczenia przewlekłych przerostowych zapaleń krtani na podstawie badania wideolaryngostroboskopowego
Autorzy:
Kluch, Wiesław
Olszewski, Jurek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398751.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
przewlekłe przerostowe zapalenie krtani
badanie wideolaryngostroboskopowe
Opis:
Introduction. This work aimed at assessing effects of surgical treatment and post-operative rehabilitation of chronic hypertrophic laryngitis by videolaryngostroboscopy and the GRBAS scale. Material and methods. The examinations were carried on 50 patients of both sex, including 16 women (32.0%) and 34 men (68.0%) at the age of 19-66, surgically treated due to oedema hypertrophic lesions in the larynx. The voice was assessed by the perceptive GRBAS scale, a subjective voice self-assessment questionnaire, and through pre- and post-therapy videolaryngostroboscopic tests, which were also conducted after phoniatric rehabilitation (30 days after the operation). Physical therapy (iontotherapy with hydrocortisone and 1% solution of CaCl2) and respiratory and phonatory exercises were introduced in the rehabilitation. Results. The GRBAS scale indicated that the patients with the Reincke’s oedema and vocal fold polyp showed greater voice improvement after the therapy and rehabilitation than those with chronic hypertrophic laryngitis. Contrary to the assessment carried out before the surgical procedure, the hoarseness level, rough voice, breathing voice, weak voice and tense voice mainly ranged between 0 and 1 scale. In stroboscopy a correct marginal shift and occlusion of the glottis were noticed in each case after eliminating lesions like Reincke’s oedema and vocal fold polyp (merely in 6.0% we found a disorder in the marginal shift). In the above patients their voice formation was unrestrained, 69.0% and 75.0% respectively, mid-location of the voice was normal in 92.0% and 88.0%, normal phonation time in 85.0% and 94.0%, and accurate voice setting in 77.0% and 75.0%. In stroboscopy the worst results of the voice assessment were obtained in the laryngeal papilloma patient. Conclusions. The videolaryngostroboscopy seems a perfect diagnostic method in larynx diseases, both in qualifying patients for a surgical treatment and monitoring effects of the treatment and post-operative rehabilitation.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2008, 62, 6; 680-685
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Porównanie użycia szwu ciągłego jednowarstwowego i szwu przerywanego dwuwarstwowego w operacji penkreatojejunostomii metodą Freya w leczeniu przewlekłego zapalenia trzustki: prospektywne badanie randomizowane
Autorzy:
Šileikis, Audrius
Jurevičius, Saulius
Butvila, Mykolas
Strupas, Kęstutis
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392127.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
operacja Freya
pankreatojejunostomia
przewlekłe zapalenie trzustki
Opis:
Wstęp: Wielu chorych z przewlekłym zapaleniem trzustki (PZT) jest kwalifikowanych do leczenia operacyjnego, gdy zabiegi endoskopowe nie dają zadowalających efektów. Najczęściej wykonywaną operacją w przypadku leczenia chirurgicznego PZT jest resekcja głowy trzustki z zachowaniem dwunastnicy, opracowana przez Charlesa F. Freya. Jednakże aspekty techniczne tej procedury nie zostały do tej pory obszernie przebadane. Cel: Celem niniejszego prospektywnego badania zrandomizowanego było porównanie użycia szwu pojedynczego ciągłego (grupa I) i szwu podwójnego przerywanego (grupa II) przy wykonywaniu pankreatojejunostomii po operacji Freya. Materiał i metody: W latach 2009–2016 do badania włączono 103 pacjentów z rozpoznanym PZT i wskazaniami do leczenia chirurgicznego, których podzielono losowo na 2 grupy – I (52 pacjentów) i II (51 pacjentów). Następnie porównano parametry przedoperacyjne i śródoperacyjne chorych oraz wyniki pooperacyjne w tych dwóch grupach. Wyniki: Średni czas trwania operacji był krótszy w grupie I – 210 min wobec 240 min w grupie II, p = 0,004. Czas wytwarzania zespolenia trzustkowo-czczego był krótszy w grupie I – 19 (±6) min wobec 51 (±18) min w grupie II, p < 0,001. Nie zaobserwowano statystycznie istotnych różnic pomiędzy grupami w przypadku zachorowalności pooperacyjnej [grupa I – 51,9%, grupa II – 45,1% (p = 0,177)] i śmiertelności [grupa I – 3.8%, grupa II – 2% (p = 0,636)]. Wnioski: Operacja Freya z użyciem szwu pojedynczego ciągłego w pankreatojejunostomii jest bezpieczną, szybką i mniej skomplikowaną metodą leczenia chirurgicznego w PZT.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 6; 11-14
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cysteinyl leukotriene 1 receptor expression in nasal polyps
Autorzy:
Różańska, Małgorzata
Bielecki, Paweł
Reszeć, Joanna
Kowal, Krzysztof
Rogowski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398274.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
polipy nosa
przewlekłe zapalenie zatok
leukotrieny
Opis:
Cysteinyl leukotrienes (CysLTs) have been implicated in the pathogenesis of chronic rhinosinusitis (CRS). This study was undertaken to better understand the role of CysLTs in the development of CRS through 1). assessment of the pattern of expression of CysLT1 receptor in nasal polyps from patients with CRS and 2). correlation of expression of CysLT1 receptor with clinical features. Expression of CysLT1 receptor was evaluated immunohistochemically in nasal polyps from 20 patients with CRS and nasal mucosa from 10 control subject undergoing plastic surgery of the nose. Patients with CRS showed significantly higher expression of CysLT1 receptor as compared with the control group (p<0.05). The expression of CysLT1 receptor in sub-epithelial inflammatory infiltrates tended to be higher in patients with CRS and allergy as compared with patients with CRS but without allergy (p=0.07). In particular, the expression of CysLT1 receptor in sub-epithelial inflammatory infiltrates was significantly greater in 3 patients with CRS and drug allergy as compared with patients with CRS but without drug allergy (p=0.03). Increased expression of CysLT1 receptor in inflamed mucosa of nasal polyps in patients with allergy might suggest particular role of CysLTs in the pathogenesis of nasal polyps in this group of patients.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2018, 72, 6; 17-22
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy smog ma wpływ na częstość występowania zaostrzeń przewlekłego zapalenia krtani? Analiza na przykładzie mieszkańców województwa małopolskiego.
Autorzy:
Ziarno, Remigiusz
Suska, Anna
Kulinowski, Wojciech
Grudzień-Ziarno, Aleksandra
Kostrzon, Magdalena
Paciorek, Magdalena
Składzień, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398571.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
smog
laryngografia
przewlekłe zapalenie krtani
subterraneoterapia
Opis:
Z powodu dynamicznej industrializacji smog stał się częstym zjawiskiem w większości rozwijających się miast. Według ostatniego raportu WHO na podstawie Global Urban Ambient Air Pollution Database Kraków znalazł się na 11 miejscu najbardziej zanieczyszczonych miast w Europie. Wydaje się, że jest to pilny problem, ze względu na wpływ zanieczyszczenia powietrzna na stan górnych dróg oddechowych. Materiał i metody: W grudniu 2015 przyjęto 141 pacjentów w wieku od 17 do 91 z powodu choroby górnych dróg oddechowych do Kliniki Foniatrii Uniwersyteckiego Szpitala w Krakowie. Pacjenci skarżyli się na kaszel, chrypkę i okresową utratę głosu. Na podstawie wyników videolaryngoskopii 60 pacjentów z zaostrzeniem przewlekłego zapalenia krtani podzielono na dwie grupy o tej samej liczebności: pacjentów z Krakowa i pacjentów z innych miast, oddalonych przynajmniej o 60 km od Krakowa. Grupy były porównywalne również w obrębie płci, wieku i użycia głosu. Pacjenci zostali skierowani do Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie w celu wykonania laryngografii oceniającej ruchomości fałdów głosowych i prześledzenia profili głosowego. Ostatecznie istniały dwa rodzaje leczenia – tradycyjna farmakoterapia i lub subterraneoterapia w podziemnym sanatorium w Kopalni soli „Wieliczka”. Wyniki: Zaobserwowano współczynnik korelacji Pearsona dla odległości miejsca zamieszkania od Krakowa i stopnia zaostrzenia zapalenia górnych dróg oddechowych objawiającego się pod postacią dysfunkcji fałdów głosowych (r= 0,617; p<0,05). Wniosek: Miejsce zamieszkania (w obrębie lub poza obszarem przemysłowym) oraz zaostrzenia przewlekłego zapalenia krtani są ściśle powiązane. Zanieczyszczenie powietrza wydaje się być głównym czynnikiem wpływającym na stan górnych dróg oddechowych. W lokalnych warunkach województw małopolskiego subterraneoterapia może stanowić interesującą, nieinwazyjną metodę leczenia zaostrzeń chorób górnych dróg oddechowych.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2017, 71, 3; 10-19
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czynniki wpływające na zmianę przewodnictwa kostnego u chorych operowanych z powodu przewlekłego zapalenia ucha środkowego przy zachowanym łańcuchu kosteczek słuchowych
Autorzy:
Wiatr, Maciej
Wiatr, Agnieszka
Kocoń, Sebastian
Składzień, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398531.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
przewodnictwo kostne
myryngoplastyka
przewlekłe zapalenie ucha środkowego
Opis:
Wstęp: Celem operacji ucha środkowego jest usunięcie nieprawidłowości, poprawa drenażu i wentylacji jamy pooperacyjnej oraz rekonstrukcja układu przewodzącego dźwięk w uchu środkowym, czego miarą jest poprawa przewodnictwa powietrznego i zamknięcie rezerwy ślimakowej. Liczne doniesienia wskazują na możliwe zmiany przewodnictwa kostnego jako konsekwencję operacji na uchu środkowym. Cel pracy: Celem pracy jest wskazanie czynników, które wpływają na zmianę przewodnictwa kostnego u chorych operowanych z powodu perforacji błony bębenkowej przy zachowanym i prawidłowo ruchomym. łańcuchu kosteczek słuchowych. Materiał i metody: Przeprowadzono prospektywną analizę chorych operowanych po raz pierwszy z powodu schorzeń ucha środkowego w latach 2009–2012. Do badania włączono pacjentów, u których wykonano myryngoplastykę przy nieuszkodzonym łańcuchu kosteczek słuchowych. Ta grupa została dalej podzielona zależnie od obserwowanych prawidłowości wyściółki ucha środkowego. Niezależnie od poprawy słuchu – wyrażającej się zmianą przewodnictwa powietrznego – zwrócono uwagę na zachowanie krzywej progowej przewodnictwa kostnego u operowanych chorych. Wyniki: Istotną poprawę przewodnictwa kostnego obserwowano po leczeniu operacyjnym chorych z suchą perforacją błony bębenkowej, bez innych nieprawidłowości wyściólki ucha środkowego. Istotną pooperacyjną poprawę progowej krzywej kostnej obserwowano także u pacjentów z wyciekiem z ucha w wywiadzie przedoperacyjnym, u których przed zabiegiem zastosowano właściwe leczenie farmakologiczne. Stwierdzono także, iż usuniecie zmian ziarninowych z jamy bębenkowej wywiera korzystny wpływ na funkcję ucha wewnętrznego po przeprowadzonym leczeniu chirurgicznym. Wnioski: 1. Brak nieprawidłowości wyściółki ucha środkowego po przeprowadzonej myryngoplastyce wywiera korzystny wpływ na funkcję ucha wewnętrznego. 2. Wyciek z ucha – skutecznie leczony zachowawczo w okresie przedoperacyjnym – nie jest niekorzystnym czynnikiem prognostycznym co do poprawy słuchu po myringoplastyce. 3. Zrosty w jamie bębenkowej, a szczególnie w rejonie niszy okienka okrągłego, mają negatywny wpływ na poprawę przewodnictwa kostnego po myryngoplastyce.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2017, 71, 4; 26-33
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ zachowanej suprastruktury strzemiączka na poprawę słuchu
Autorzy:
Boroń, Aleksandra
Wiatr, Agnieszka
Składzień, Jacek
Wiatr, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1397303.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
przewlekłe zapalenie ucha środkowego
suprastruktura strzemiączka
tympanoplastyka
Opis:
Wprowadzenie: Zabiegi ossikuloplastyki mogą być wykonywane na różne sposoby, w zależności od warunków anatomicznych i czynnościowych napotykanych w trakcie operacji otochirurgicznych oraz doświadczenia danej placówki. C el: Celem badania było przeprowadzenie analizy wyników leczenia w zakresie pooperacyjnej poprawy słuchu u pacjentów z przewlekłym zapaleniem ucha środkowego, ze szczególnym uwzględnieniem zachowania suprastruktury strzemiączka. Metody: Przeanalizowano dokumentację 294 kolejnych pacjentów poddanych w latach 2009–2013 w Klinice Otolaryngologii w Krakowie pierwszej operacji ENT w związku z przewlekłym zapaleniem ucha środkowego. Do dalszej analizy z uwzględnieniem oceny roli zachowania suprastruktury strzemiączka kwalifikowało się 96 osób. Wyniki: Analiza wykazała znaczną poprawę słyszenia u osób po zabiegu ossikuloplastyki z zachowaniem suprastruktury strzemiączka w porównaniu z pacjentami po zabiegu mobilizacji płytki strzemiączka. Z drugiej strony, wyniki badań wskazują na znacznie mniejszą poprawę słuchu u chorych, u których zachowano jedynie strzemiączko w porównaniu z tymi, u których możliwa była bardziej rozległa rekonstrukcja łańcucha kosteczek słuchowych. Wniosek: Wartość rezerwy ślimakowej mierzona przed operacją ucha często nie odzwierciedla skali anomalii, a tym samym, nie może być uznawana za jedyny prognostyk pooperacyjnej poprawy słuchu.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2020, 74, 1; 17-22
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyniki czynnościowe operacji tympanoplastycznych
Autorzy:
Matuszewska, Izabela
Burduk, Paweł
Kaźmierczak, Wojciech
Janiak-Kiszka, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398618.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
przewlekłe zapalenie ucha środkowego
tympanoplastyki
audiometria tonalna
Opis:
Wstęp Tympanoplastyki stanowią obecnie podstawową metodę leczenia przewlekłego zapalenia ucha środkowego, ze względu na oszczędzający charakter i nacisk na rekonstrukcję, co przekłada się na dobre wyniki czynnościowe słuchu. Materiał i metoda Materiał zebrano wśród pacjentów leczonych z powodu przewlekłego zapalenia ucha środkowego w Klinice Otolaryngologii i Laryngologii Onkologicznej Collegium Medicum Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Bydgoszczy w latach 2004-2010. Dokonano analizy wyników audiometrii tonalnej w zależności od typu operacji tympanoplastycznej oraz czasu, jaki upłynął od jej przeprowadzenia. Wyniki Analizując wyniki średniej rezerwy ślimakowej odnotowano poprawę słuchu po operacji w każdym punkcie czasu dla wszystkich typów tympanoplastyk. Istotność statystyczną stwierdzono w grupach 1, 2 oraz 3. W ocenie wyników odległych (po trzech latach od zabiegu) stwierdzono istotne statystycznie pogorszenie wyników jedynie dla tympanoplastyki typu 2. W pozostałych grupach z upływem czasu wyniki nieco pogarszały się, ale nie odnotowano między nimi istotności statystycznej. Wnioski Najlepsze rezultaty funkcjonalne oparte o pomiar rezerwy ślimakowej uzyskujemy po tympanoplastyce typ 1, a najgorsze po tympanoplastyce typ 4. Średnia rezerwa ślimakowa po 3 latach od zabiegu (w obserwacji odległej) notowana po tympanoplastyce typ 2 i tympanoplastyce typ 3 jest podobna, natomiast w obserwacji krótkoterminowej (3 miesiące i 1 rok po zabiegu) jest mniejsza w przypadku tympanoplastyki typu 2. Biorąc po uwagę aspekt upływu czasu poprawa słuchu z użyciem materiału autogennego jest bardziej trwała w przypadku tympanoplastyki typ 3 niż tympanoplastyki typ 2.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2016, 70, 6; 12-19
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wczesna ocena słuchu u chorych leczonych operacyjnie z powodu przewlekłego zapalenia ucha środkowego
Autorzy:
Olszewski, Jurek
Konopka, Wiesław
Repetowski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398726.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
ocena słuchu
leczenie operacyjnie
przewlekłe zapalenie ucha środkowego
Opis:
Intoduction. The aim of the study was the comparison of hearing before and after ear surgery in patients with chronic otitis media according to Fowler and Sabine criteria. Material. The study comprised 42 patients (42 ears), aged 19–72 (26 females and 16 males). The patients were divided into three groups, considering the type of surgery; Group I – 20 ears after myringoplasty, group II – 14 ears after mastoidectomy with canal up and myringoplasty and group III – 8 ears after the mastoidectomy with canal down. Methods. Audiologic examination was performed together with the evaluation of hearing loss according to the criteria of Fowler and Sabine (CPT), before and 3 months after the ear surgery. The difference of 20% (CPT) was considered improvement or deterioration of the hearing. Results. On the basis of the intraoperative examination, chronic otitis media with perforation was found in 18 patients, granulating otitis media in 16 patients and the chronic otitis with cholesteatoma in 8 patients. The myringoplasty was performed in 20 patients, the mastoidectomy with canal up and myringoplasty in 14 patients and the mastoidectomy with canal down in 8 patients. In 14 ears of group I (70%) hearing improvement was noticed, and in 6 (30%) remained unchanged. The mean hearing loss according to CPT in this group was 40,39% before ear surgery and 24,26% after. In group II in 6 ears (43%) hearing improvement was observed, whereas in 8 (57%) remained unchanged. The mean hearing loss according to CPT in this group was 71,40% before and 61,85% after surgical treatment. In group III, hearing improvement was noticed in 37% of ears and in 5 (63%)did not change after the ear operation. The mean hearing loss (CPT) in this group was 81,57% before treatment and 71,37% after. Conclusions. Considering early evaluation of hearing the best results were obtained in patients subjected to myringoplasty and conservative operations of the middle ear with canal up procedure.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2008, 62, 6; 731-734
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie petrosektomii w chirurgii implantów ślimakowych
Autorzy:
Amernik, Katarzyna
Niemczyk, Kazimierz
Twardowska, Renata
Jaworowska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399111.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
implant ślimakowy
niedosłuch
perlak
petrosektomia
przewlekłe zapalenie ucha
Opis:
Wstęp: Leczenie i rehabilitacja głębokich niedosłuchów przy pomocy implantów ślimakowych jest bezpieczną i efektywną metodą, którą można stosować zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. U chorych z perlakowym zapaleniem ucha lub u tych, którzy przebyli w przeszłości operację ucha techniką otwartą, stosuje się szczególną technikę chirurgiczną – petrosektomię boczną/subtotalną. Materiał i metody: Do badania włączono pacjentów z głębokim obustronnym niedosłuchem czuciowo-nerwowym, u których stwierdzono zapalenie ucha środkowego z perlakiem, bez perlaka lub po przebytym leczeniu operacyjnym ucha środkowego techniką otwartą. Przeprowadzono retrospektywną analizę danych pacjentów, wyników badań radiologicznych oraz audiologicznych. Wyniki: W Klinice Otolaryngologii Dorosłych i Dzieci i Onkologii Laryngologicznej PUM w latach 2008–2018 przeprowadzono 90 operacji wszczepienia implantu ślimakowego, w tym petrosektomię wykonano u 1 dziecka z perlakiem (5 lat) oraz u 2 dorosłych po przebytych operacjach techniką otwartą (62 i 73 lata). We wszystkich przypadkach zabieg był jednoetapowy. U chorych poddanych petrosektomii gojenie przebiegało prawidłowo. Okres obserwacji wynosił od 26 do 32 miesięcy. W kontrolnych badaniach tomografii komputerowej nie stwierdzono pośrednich cech wznowy perlaka. Chorzy pozostają pod stałą opieką laryngologiczną. Dziecko jest obciążone autyzmem i upośledzeniem umysłowym, obserwuje się u niego dobre reakcje słuchowe oraz rozumienie mowy, nie wykształciło mowy czynnej. U osób dorosłych w audiometrii wolnego pola słuch w implancie ślimakowym pozostaje na poziomie 35 i 40 dB, rozumienie mowy zaś na poziomie 80%. Dyskusja: Pacjenci z przewlekłym zapaleniem ucha środkowego mogą być skutecznie i bezpiecznie leczeni metodą implantu ślimakowego przy zastosowaniu techniki petrosektomii bocznej. Petrosekomia boczna/subtotalna jest dostępem z wyboru, gdy głęboki niedosłuch czuciowo-nerwowy współistnieje z przewlekłymi zmianami zapalnymi ucha środkowego.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2020, 9, 2; 1-6
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przeszczepienie trzustki u pacjenta po całkowitej pankreatektomii z powodu przewlekłego zapalenia trzustki – pierwszy przypadek w Pols
Autorzy:
Durlik, Marek
Baumgart, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393968.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
transplantacja trzustki
cukrzyca chwiejna
totalna pankreatektomia
przewlekłe zapalenie trzustki
Opis:
Przewlekłe zapalenie trzustki jest chorobą, która może wymagać interwencji chirurgicznej, w tym również niekiedy konieczności wykonania całkowitej pankreatektomii. Pacjenci po takim zabiegu muszą mieć wdrożoną insulinoterapię ze względu na zdiagnozowaną cukrzycę, która w niektórych przypadkach może być niezwykle trudna do ustabilizowania. W przypadku chwiejnej cukrzycy i częstych epizodów hiper- i hipoglikemii, jedną z uznanych metod leczenia jest transplantacja trzustki.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 2; 182-186
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odległe wyniki badania słuchu u pacjentów operowanych z powodu przewlekłego zapalenia ucha środkowego
Autorzy:
Boroń, Aleksandra
Składzień, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1397364.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
odległa pooperacyjna poprawa słuchu
przewlekłe zapalenie ucha środkowego
tympanoplastyka
Opis:
Wstęp: Przewlekłe zapalenie ucha środkowego (PZUŚ) charakteryzuje się: przewodzeniowym upośledzeniem słuchu, możliwym ubytkiem błony bębenkowej, a w aktywnej formie – okresowym lub stałym wyciekiem z ucha. Leczeniem z wyboru PZUŚ jest operacja, której zakres zależy od rodzaju i rozległości zmian patologicznych. Cel: W pracy przeprowadzono prospektywną analizę wczesnych i odległych wyników leczenia otochirurgicznego u pacjentów operowanych z powodu PZUŚ. Materiał i metoda: W materiale rozpatrywano dane uzyskane od 79 pacjentów, którzy zgłosili się do odległej kontroli, a byli operowani z powodu PZUŚ w Klinice Otolaryngologii CM UJ w latach 2005–2014. W ocenie słuchu wykorzystano audiogram tonalny wykonany: przed zabiegiem operacyjnym, 6 miesięcy po zabiegu oraz w odległym, 10-letnim okresie obserwacji. Dodatkowo każdy pacjent wypełnił ankietę i był zbadany przez specjalistę otolaryngologa. Wyniki: Analiza obejmowała 79 chorych operowanych z PZUŚ. Średnie przewodnictwo kostne (dla częstotliwości: 500, 1000 i 2000 Hz) przed zabiegiem wynosiło 31,8 dB, nie różniło się istotnie (p = 0,355) po 6 miesiącach od zabiegu, wynosząc 32,8 dB. Istotnie powiększyło się (p < 0,001) w odległej 10-letniej kontroli, wynosząc 43,4 dB. Średnie przewodnictwo powietrzne (dla częstotliwości: 500, 1000 i 2000 Hz) przed zabiegiem wynosiło 57,6 dB; istotnie poprawiało się we wczesnej kontroli, wynosząc 50,5 dB przy p < 0,001. W odległej kontroli ponownie ulegało powiększeniu do wartości 61,3 dB i istotnie różniło się od wczesnego okresu pooperacyjnego (p < 0,001). Średnia rezerwa ślimakowa dla częstotliwości 500, 1000 i 2000 Hz przed zabiegiem wynosiła 26,4 dB; ulegała istotnemu (p < 0,001) zmniejszeniu w okresie pooperacyjnym, wynosząc 17,6 dB. Poziom rezerwy ślimakowej utrzymywał się na podobnym poziomie w odległej kontroli. Wnioski: Niniejsze badania wykazały, że: (1) całkowicie zachowany łańcuch kosteczek słuchowych przy braku aktywnego PZUŚ najlepiej rokuje na stabilną w latach poprawę słuchu z zachowaną prawidłową funkcją ucha wewnętrznego; (2) reoperacja pogarsza odległe wyniki badania słuchu w porównaniu do operacji wykonanej po raz pierwszy.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2020, 74, 6; 9-15
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chirurgia endoskopowa (FESS) w przypadku jednostronnych zmian w obrębie zatok przynosowych
Autorzy:
Mielcarek-Kuchta, Daniela
Simon, Karolina
Kondratowicz, Dawid
Łukomska, Zofia
Rybak-Korytowska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398492.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
jednostronne przewlekłe zapalenie zatok
FESS
brodawczak odwrócony
grzybica zatok
Opis:
Wstęp: Jednostronne zmiany stanowią około 23% wszystkich przypadków stwierdzanych w obrębie nosa i zatok przynosowych. W powszechnej opinii panuje przekonanie, że są one związane głównie z rozwojem procesu nowotworowego. Dane retrospektywne z dużych ośrodków rynologicznych pokazują, że najczęściej stwierdzany jest przewlekły stan zapalny, w dalszej kolejności grzybica, brodawczak odwrócony i dopiero w niewielkim procencie przypadków zmiany złośliwe. Cel pracy: Celem pracy była analiza jednostronnych zmian zatokowych u chorych poddanych zabiegowi FESS w ośrodku drugiej referencji. Materiał i metody: Badaniem retrospektywnym objęto chorych hospitalizowanych na Oddziale Otolaryngologii Szpitala Wojewódzkiego w Poznaniu od czerwca 2014 roku do czerwca 2016 roku. Analizie poddano: wiek, płeć, lokalizację zmian, rozpoznanie histopatologiczne i mikrobiologiczne oraz przedstawiono zakres i typ postępowania chirurgicznego, jak również wyniki leczenia. Wyniki: W czasie objętym obserwacją przeprowadzono 415 operacji FESS z powodu przewlekłego zapalenia zatok. W grupie było 83 chorych leczonych z powodu jednostronnych zmian – 35 kobiet i 48 mężczyzn. W 48 przypadkach stwierdzono przewlekły stan zapalny, u 9 chorych rozpoznano grzybicę, 12 pacjentów było operowanych z powodu nowotworów niezłośliwych, takich jak brodawczak odwrócony, kostniak i guz włóknisty; u 7stwierdzono polip choanalny, 2 chorych miało ciało obce w zatoce. U 4 chorych stwierdzono hypoplastyczną zatokę szczękową, u 1 chorej – ropniak zatoki czołowej. Jednostronne otwarcie wszystkich zatok zastosowano u pacjentów z przewlekłym stanem zapalnym, endoskopową maksylektomię przyśrodkową u chorych z brodawczakiem odwróconym, izolowane otwarcie zatoki w przypadku zmian o charakterze grzybiczym. Wnioski: W przypadku jednostronnych zmian zawsze trzeba rozważyć podejrzane o rozrost nowotworowy. Technika endoskopowa z użyciem optyki kątowej pozwala na usunięcie nawet bardzo rozległych zmian zatokowych. W naszej opinii zakres operacji warunkuje charakter patologii –postępowanie rozległe wskazane jest w przypadku brodawczaka odwróconego, a ograniczone w przypadku izolowanej grzybicy.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2017, 71, 5; 29-36
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przewlekłe zapalenie zatok przynosowych u dzieci
Autorzy:
Zielnik-Jurkiewicz, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1400079.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
zapalenie błony śluzowej nosa i zatok
przewlekłe
dzieci
leczenie
Opis:
PZNZP u dzieci może przebiegać łagodnie i mało charakterystycznie. Etiologia tego schorzenia jest wieloczynnikowa, co wymaga wszechstronnego i wielospecjalistycznego podejścia. Leczenie PZNZP u dzieci jest trudne, zakażenia często nawracają, a stosowane metody lecznicze są często nieskuteczne. U dzieci rzadko wykonuje się zabiegi operacyjne, tj. tylko w przypadku, gdy metody zachowawcze zawiodą. Pierwszą linię leczenia chirurgicznego stanowi adenoidektomia. Czynnościowa endoskopowa chirurgia zatok przynosowych (FESS) może być rozważona, gdy nie zaobserwowano poprawy stanu pacjenta po wykorzystaniu wszystkich możliwości leczenia zachowawczego.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2017, 6, 1; 26-34
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biofim bakteryjny i jego związek z adenopatią szyjną, przerostem migdałków podniebiennych i/lub przerostem migdałka gardłowego w przewlekłym zapaleniu migdałków podniebiennych
Autorzy:
Eid, Mustafa I
Elabd, Safia H
Erfan, Dina M
Ziada, Kholood W
Ezzat, Abdelrahman E. M
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1401741.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
biofilm bakteryjny
przewlekłe zapalenie migdałków podniebiennych
oporność na antybiotyki
Opis:
Wstęp: Wykazano związek biofilmu bakteryjnego z nawracającymi chorobami migdałków podniebiennych oraz migdałka gardłowego, wykazującymi oporność na antybiotyki oraz związanymi z szczególnymi trudnościami w zakresie postępowania terapeutycznego. Cele: Starano się wykazać związek pomiędzy obecnością biofilmu bakteryjnego a występowaniem limfadenopatii szyjnej, przerostem migdałków podniebiennych oraz przerostem migdałka gardłowego w przypadkach przewlekłego zapalenia migdałków podniebiennych. Materiał i metody: Materiał tkankowy z badania biopsyjnego migdałków podniebiennych, pochodzący od 30 dzieci poddanych tonsillektomii, badany skaningowym mikroskopem elektronowym (SEM, ang. scanning electron microscope). Projekt badania: Badanie przekrojowe zostało przeprowadzone od sierpnia 2012 do lipca 2015 roku w Szpitalu Uniwersyteckim Al-Azhar (Al-Azhar University Hospitals). Wyniki: Stwierdzono, że u 23,3% dzieci występował w pełni wykształcony biofilm bakteryjny (III stopień), u 6,7% występował biofilm I stopnia, u 6,7% – II stopnia, co wykazano w badaniu SEM. Najczęściej izolowanym szczepem był Staphylococcus aureus (26%), następnie gronkowce koagulazo-ujemne (17,4%) i Klebsiella pneumoniae (10,4%). Nie wykazano statystycznie istotnej różnicy w odniesieniu do obecności biofilmu bakteryjnego w zależności od występowania lub braku limfadenopatii szyjnej, przerostu migdałków podniebiennych lub przerostu migdałka gardłowego. Wnioski: Biofilm bakteryjny jest możliwą przyczyną przewlekłości choroby migdałków u dzieci. Nie wykazano związku pomiędzy jego obecnością a występowaniem limfadenopatii szyjnej, przerostem migdałków podniebiennych lub przerostem migdałka gardłowego.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2016, 5, 3; 28-32
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ śródoperacyjnego leczenia antyseptycznego w trakcie endoskopowej operacji zatok na wczesne wyniki pooperacyjne
Autorzy:
Rot, Piotr
Szczygielski, Kornel
Skrzypiec, Łukasz
Jurkiewicz, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1397282.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
ndoskopowa operacja zatok
leczenie
leki przeciwbakteryjne
przewlekłe zapalenie zatok
Opis:
Głównym celem niniejszej pracy było określenie zasadności śródoperacyjnego leczenia antyseptycznego w trakcie endoskopowej operacji zatok przynosowych oraz ocena wpływu takiego leczenia na wyniki pooperacyjne. Do badania włączono 55 chorych na przewlekłe zapalenie zatok, zakwalifikowanych do leczenia operacyjnego. Jest to prospektywne badanie randomizowane, zaślepione. Zabiegi chirurgiczne wykonywano obustronnie, w tym samym zakresie. W kolejnym etapie, po otwarciu zatoki przynosowej, jedną stronę płukano roztworem soli, a drugą roztworem oktenidyny. Analiza wykazała istotną statystycznie redukcję strupienia pooperacyjnego mierzonego w skali Lund-Kennedy między grupą badaną a kontrolną. Zarówno w grupie kontrolnej, jak i badanej, wykazano większy wpływ śródoperacyjnego płukania zatok przynosowych na zmniejszenie ogólnej liczby dodatnich wyników posiewów pooperacyjnych w stosunku do płukania przedoperacyjnego. Badanie wykazało korzystny wpływ zabiegu polegającego na płukaniu Octeniseptem na redukcję strupienia w ocenie pooperacyjnej.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2021, 75, 4; 27-32
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies