Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "migdałek" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Rola Chlamydia pneumoniae w patogenezie przerostu i zapalenia tkanki migdałka gardłowego u dzieci
    Autorzy:
    Bielicka, Anna
    Zielnik-Jurkiewicz, Beata
    Podsiadły, Edyta
    Prochorec-Sobieszek, Monika
    Rogulska, Joanna
    Demkow, Urszula
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1398611.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    chlamydia pneumoniae
    migdałek gardłowy
    PCR
    dziecko
    Opis:
    STRESZCZENIE: Wstęp. Powinowactwo do komórek nabłonka i limfocytów, zdolność do hamowania apoptozy zakażonych komórek gospodarza oraz występowanie w formie przetrwałej niewrażliwej na antybiotyki – to cechy Chlamydia pneumoniae, które mogą być związane z przewlekłym stanem zapalnym migdałka gardłowego i jego przerostem. Celem pracy była odpowiedź na pytania: 1) Czy w migdałku gardłowym u dzieci zakwalifikowanych do adenoidektomii występuje C. pneumoniae? 2) Czy występuje zależność między obecnością C. pneumoniae w migdałku gardłowym a wielkością migdałka gardłowego? 3) W których komórkach migdałka gardłowego najczęściej występuje C. pneumoniae? Materiał i metody. Grupę badaną stanowiło 200 dzieci w wieku od 2 do 16 lat (średni wiek – 6,4) wybranych spośród pacjentów zakwalifikowanych do adenoidektomii. U wszystkich podczas kwalifikacji do zabiegu wykonywano badanie fiberoskopowe nosogardła. Tkankę usuniętego migdałka gardłowego badano metodą real-time PCR w kierunku C. pneumoniae. Migdałki pobrane od dzieci z dodatnim wynikiem badania metodą PCR oraz od 10 losowo wybranych dzieci z ujemnym wynikiem tego badania, oceniano stosując badanie immunohistochemiczne (IHC). Wyniki. DNA C. pneumoniae w usuniętym migdałku gardłowym stwierdzono u 5,5% dzieci. Dodatnie wyniki uzyskiwano najczęściej w grupie wiekowej od 10. do 16. roku życia (24,1%, 7/29). Wykazano zależność między występowaniem C. pneumoniae w migdałku gardłowym a wielkością migdałka gardłowego. U wszystkich dzieci z dodatnim wynikiem badania metodą PCR potwierdzono obecność C. pneumoniae w migdałku gardłowym przy zastosowaniu IHC. Najczęściej wykrywano C. pneumoniae w limfocytach oraz w komórkach nabłonka. Wnioski. Obecność C. pneumoniae w limfocytach i komórkach nabłonka migdałka gardłowego głównie u dzieci starszych z przerostem migdałka gardłowego potwierdza udział tej bakterii w procesach patologicznych tkanki migdałka gardłoweg
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2016, 70, 5; 7-12
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Postępowanie w przewlekłym zapaleniu zatok przynosowych u dzieci wg zaleceń European Position Paper on Rhinosinusitis and nasal Polyps- EPOS 2012 oraz American Academy of Otolaryngology-Head and Neck Surgery - AAO-HNS 2014
    Autorzy:
    Zakrzewska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399970.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    przewlekłe zapalenie zatok przynosowych
    dzieci
    zatoki przynosowe
    migdałek gardłowy
    zakażenia
    Opis:
    Zapalenie zatok przynosowych u dzieci rozpoznawane jest na podstawie dolegliwości związanych z zaburzeniami drożności nosa lub/i nieżytem nosa, którym towarzyszą bóle głowy lub rozpieranie w obrębie twarzy oraz kaszel. Przewlekłe zapalenie zatok rozpoznajemy, gdy dolegliwości – z których najdokuczliwszy jest kaszel – utrzymują się, i wpływają na jakość życia przez ponad 12 tygodni. Zapalenie zatok przynosowych jest rezultatem miejscowej i ogólnoustrojowej odpowiedzi organizmu na czynniki środowiskowe, dlatego w populacji dziecięcej konieczne jest uwzględnienie dojrzałości układu immunologicznego oraz rozwoju (wykształcenia) narządów pod względem anatomicznym i funkcjonalnym. Powyższe uwarunkowania są podstawą do podziału przewlekłego zapalenia zatok przynosowych (PZZP) na chorobę występującą w populacji dzieci młodszych i starszych, podkreślając – u młodszych – rolę migdałka gardłowego oraz decyzje dotyczące leczenia zachowawczego i operacyjnego. W populacji dziecięcej trzeba uwzględnić choroby, takie jak: mukowiscydoza, pierwotna dyskineza rzęsek, a także różnego rodzaju zaburzenia odporności, które przebiegają z dużym nasileniem zmian w zatokach przynosowych. Wymaga to specjalnego postępowania w leczeniu oraz rozważenia działań chirurgicznych dostosowanych do przebiegu choroby. Zasady postepowania, dotyczące zarówno diagnostyki, jak i postępowania leczniczego, zostały opracowane w postaci dokumentu European Position Papers on Rhinosinusitis and Nasal Polyps – EPOS, uaktualnionego w 2012 roku. W 2014 roku powstał dokument Clinical Consensus Statement: Pediatric Chronic Rhinosinusitis opracowany przez American Academy of Otolaryngology – Head and Neck Surgery. Oba konsensusy zawierają niezbędne informacje oraz wskazania dotyczące diagnostyki i leczenia PZZP u dzieci.
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2018, 7, 2; 31-40
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jakość życia zależna od stanu zdrowia u osób po przebytym raku ustnej części gardła – badanie populacyjne
    Autorzy:
    Guenzel, Thomas
    Walliczek-Dworschak, U
    Teymoortash, A
    Singer, S
    Eichler, M
    Wilhelm, T
    Schimmer, M
    Franzen, A
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1398259.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    EORTC (ang. European Organisation for Research and Treatment of Cancer – Europejska Organizacja na rzecz Badań i Leczenia Raka)
    ustna część gardła
    migdałek
    język
    rak
    głowa i szyja
    jakość życia
    Opis:
    Cel: Celem niniejszego badania było porównanie jakości życia (quality of life; QoL) pacjentów po przebytym nowotworze złośliwym ustnej części gardła, którzy zostali podani różnym metodom leczenia. Materiał i metody: Nawiązano kontakt z 954 osobami po przebytym raku ustnej części gardła. Każdy z badanych otrzymał kwestionariusz oceny jakości życia chorych na nowotwory złośliwe EORTC QLQ-C30 i EORTC QLQ-H&N35. Wyniki: Kwestionariusze zostały wypełnione przez 263 chorych po przebytym raku ustnej części gardła (28% odesłanych ankiet). Czterdziestu pięciu pacjentów zostało poddanych leczeniu chirurgicznemu, 20 radykalnej radioterapii lub chemioradioterapii, 85 leczeniu chirurgicznemu z uzupełniającą radioterapią, a 111 leczeniu chirurgicznemu z uzupełniającą chemioradioterapią. Osoby, u których zastosowano leczenie chirurgiczne połączone z uzupełniającą radioterapią zgłaszały znacznie więcej problemów z: • połykaniem (B = 13,43, 95% przedział ufności CI – Confidence Interval – 1,83–25,03), • zmysłami (B = 24,91, CI 11,86-33,97), • jedzeniem w towarzystwie (B=16,91, CI 3,46-30,36), • suchością w jamie ustnej (B=22,42, CI 12,17–40,67), • gęstością śliny (B = 22,37, CI 6,23–38,50), • suplementami żywnościowymi (B = 18,59, CI 0,62–36,56) niż pacjenci, którzy zostali poddani wyłącznie leczeniu chirurgicznemu. Chorzy po leczeniu chirurgicznym i uzupełniającej chemioradioterapii zgłaszali znacznie więcej problemów związanych z: • suchością w jamie ustnej (B = 34,15, CI 18,91–99,39). • gęstą śliną (B = 22,90, CI 5,65–40,16). Zgłaszali natomiast mniej problemów związanych z funkcjonowaniem fizycznym (B = -12,07, CI 0,49 –23-64). Wnioski: Osoby, które wzięły udział w badaniu i poddane były wyłącznie leczeniu chirurgicznemu zgłaszały w niektórych modułach, specyficznych dla nowotworów głowy i szyi, lepszą jakość życia związaną ze zdrowiem niż pacjenci, u których zastosowano leczenie multimodalne lub radioterapię adiuwantową.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2018, 72, 2; 30-35
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies