Temat: błona śluzowa - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Czerniak złośliwy błony śluzowej jamy nosa – opis dwóch przypadków
Autorzy:: Krawczyk, Przemysław
Kaczmarczyk, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1401749.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: czerniak złośliwy
błona śluzowa
jama nosa
zatoki przynosowe
Opis:: Czerniak złośliwy jest wysoce agresywnym typem nowotworu złośliwego. Skóra rejonu głowy i szyi jest częstą lokalizacją dla rozwoju tego typu zmiany w związku z ekspozycją na światło słoneczne, jednak w części przypadków czerniak rozwija się w obrębie błon śluzowych. Najczęstsze objawy to krwawienia z nosa i jego niedrożność. Późno postawiona diagnoza wpływa na złe rokowanie kliniczne. W prezentowanych przez nas przypadkach, pomimo całkowitej resekcji chirurgicznej i terapii adjuwantowej, wynik leczenia był niesatysfakcjonujący z powodu wznowy miejscowej lub przerzutów odległych.
Źródło:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2016, 5, 3; 33-37
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Przebarwienia błony śluzowej jamy ustnej indukowane przez lek antyretrowirusowy – opis przypadku
Hyperpigmentation of the oral mucosa induced by an antiretroviral drug – a case report
Autorzy:: Cavalcanti, Laura Grein
de Souza, Rafael Boscheti
de Almeida, Claudyane
de Lima, Antonio Adilson Soares
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1401896.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: pigmentacja
przebarwienie
błona śluzowa jamy ustnej
pigmentation
hyperpigmentation
oral mucosa
Opis:: Zmiany barwnikowe spotyka się w jamie ustnej stosunkowo często. Mogą być objawem zarówno chorób ogólnoustrojowych, jak i stanowić zmiany miejscowe. Nadmierna pigmentacja jest skutkiem akumulacji barwnika w obrębie tkanek. Przebarwienia błony śluzowej jamy ustnej mogą być spowodowane nagromadzeniem melaniny lub soli srebra. Celem niniejszej pracy jest opis przypadku zmian barwnikowych w jamie ustnej u pacjenta z HIV leczonego azydotymidyną. Pacjent był osobą palącą, HIV-pozytywną(usunąć), nieregularnie stosującą leki antyretrowirusowe. W badaniu fizykalnym zaobserwowano u niego liczne brązowe plamy w obrębie błony śluzowej jamy ustnej. Przeprowadzono biopsję, a w badaniu histopatologicznym potwierdzono przebarwienie błony śluzowej jamy ustnej spowodowane nagromadzeniem melaniny. Niniejszy przypadek ukazuje istotność prawidłowej diagnozy i planowania leczenia w obliczu zmian barwnikowych jamy ustnej.
Pigmented lesions of the oral cavity are relatively common. They represent a group of clinical entities ranging from physiological changes to manifestations of local or systemic disease. Hyperpigmentation is the result of accumulation of pigment within the tissue. In general, pigmentation of oral tissues may occur due to accumulation of melanin or silver salts. The objective of this paper is to report a case of pigmented oral lesions in a HIV-positive patient treated with zidovudine. The patient is a HIV positive, smoked and took antiretroviral drugs irregularly. Physical examination revealed multiple brown macules in the oral cavity. Biopsy was performed and histopathological examination confirmed the diagnosis of oral melanin hyperpigmentation. This case demonstrates the importance of proper diagnosis and planning for oral pigmented lesions
Źródło:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2015, 4, 3; 39-43
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Wybrane zagadnienia z diagnostyki i leczenia chorób błony śluzowej jamy ustnej
Autorzy:: Górska, Renata
Nowak, Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1400383.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: błona śluzowa
jama ustna
choroby ogóloustrojowe
wykwity
objawy w jamie ustnej
Opis:: Autorzy – na podstawie bieżącego piśmiennictwa oraz własnej praktyki klinicznej – przedstawili najczęściej występujące zmiany błony śluzowej jamy ustnej, ze szczególnym uwzględnieniem ich obrazu klinicznego, diagnostyki oraz leczenia.
Źródło:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2017, 6, 2; 15-24
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Leczenie objawowego liszaja płaskiego jamy ustnej: przegląd literatury
Autorzy:: Borba Filla, Jessica
Fontanelli, Andressa Fontanelli
Brown, Michelle Antonette
Naval Machado, Maria Angela
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1401783.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: stosowanie miejscowe
liszaj płaski
błona śluzowa jamy ustnej
hormony kory nadnerczy
Opis:: Liszaj płaski (ang. lichen planus, LP) jest stosunkowo częstą, przewlekłą chorobą zapalną skóry i błon śluzowych. Jego etiologia pozostaje nieznana, ale może mieć związek z funkcjonowaniem układu immunologicznego. Czynniki emocjonalne, takie jak stres i niepokój, odgrywają rolę w liszaju płaskim jamy ustnej (ang. oral lichen planus, OLP) i wpływają na większy odsetek występowania tej choroby wśród kobiet w wieku średnim. Zmianom erozyjnym/wrzodziejącym towarzyszą objawy silnego bólu i pieczenia, które różnią się w zależności od stopnia nasilenia stanu zapalnego. Stosowanie kortykosteroidów miejscowych jest podstawowym leczeniem objawowego OLP. Alternatywne metody stanowią leki immunosupresyjne, retinoidy, laseroterapia, terapia fotodynamiczna, preparaty aloesu i zielona herbata. Celem niniejszego przeglądu literatury było określenie skutecznych metod leczenia objawowego OLP. Stwierdzono, że najpowszechniejszym sposobem postępowania w objawowym OLP jest leczenie miejscowe. Najczęściej stosowanym leczeniem przeciwzapalnym jest płukanie jamy ustnej propionianem klobetazolu, mimo takiej samej skuteczności innych leków. Czas leczenia miejscowego propionianem klobetazolu nie jest określony i powinien trwać aż do całkowitego ustąpienia objawów.
Źródło:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2016, 5, 1; 30-35
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Przydatność techniki szybkiego filmu High-Speed Digital Imaging (HSDI) w zmianach obrzękowo-przerostowych krtani u osób zawodowo pracujących głosem
Autorzy:: Kosztyła-Hojna, Bożena
Moskal, Diana
Kuryliszyn-Moskal, Anna
Andrzejewska, Anna
Łobaczuk-Sitnik, Anna
Kraszewska, Anna
Skorupa, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1398530.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: technika szybkiego filmu (HSDI)
zmiany obrzękowo-przerostowe
błona śluzowa fałdów głosowych
krtań
Opis:: Wstęp: Celem pracy jest ocena przydatności metody szybkiego filmu w sekwencji cyfrowej – High-Speed Digital Imaging (HSDI) w diagnostyce dysfonii organicznych w postaci zmian obrzękowo-przerostowych błony śluzowej fałdów głosowych potwierdzonych ultramorfologicznie metodą mikroskopii elektronowej transmisyjnej – Transmission Electron Microscopy (TEM) u pacjentów zawodowo pracujących głosem. Materiał i metody: Badaniem objęto grupę 30 chorych zawodowo pracujących głosem ze zmianami obrzękowo-przerostowymi błony śluzowej fałdów głosowych. Parametry drgań fałdów głosowych oceniano z zastosowaniem techniki szybkiego filmu w sekwencji cyfrowej z wykorzystaniem cyfrowej kamery HS, HRES Endocam Richard Wolf GmbH. Rejestrowano obraz fałdów głosowych z szybkością 4000 klatek na sekundę. Materiał pooperacyjny krtani był przygotowany w rutynowy sposób i oglądano go pod mikroskopem elektronowym transmisyjnym OPTON 900 – PC. Wyniki: Technika szybkiego filmu – HSDI pozwala na ocenę rzeczywistej wibracji fałdów głosowych i określenie wielu parametrów. Wyniki uzyskane techniką TEM w materiale pooperacyjnym wykazały destrukcję komórek nabłonka, z nasilonym zwyrodnieniem wodniczkowym i poszerzeniem przestrzeni międzykomórkowych oraz dużą liczbę naczyń krwionośnych w podścielisku, co przemawiało za obecnością zmian obrzękowo-przerostowych błony śluzowej fałdów głosowych. Dyskusja: Uzyskane wyniki oceny ultrastrukturalnej potwierdzają szczególną przydatność metody szybkiego filmu w sekwencji cyfrowej (HSDI) w diagnostyce dysfonii organicznej w postaci zmian obrzękowo-przerostowych.
Źródło:: Polish Journal of Otolaryngology; 2017, 71, 4; 19-25
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:: Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Value of exfoliative cytology in diagnosis of oral paracoccidioidomycosis - case report
Wartość cytologii eksfoliatywnej w rozpoznawaniu parakokcydioidomikozy jamy ustnej - opis przypadku
Autorzy:: Moraes, Juliana K.
Batista, Thiago B. D.
Leonart, Maria S. S.
Lima, Antonio A. S.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1401522.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: mouth mucosa
Paracoccidioidomycosis
Cytodiagnosis
Dermatomycoses
błona śluzowa jamy ustnej
parakokcydioidomikoza
cytodiagnostyka
grzybice skóry
Opis:: Paracoccidioidomycosis is a systemic mycosis caused by inhalation of the fungus P. brasiliensis. The primary infection involves the lungs and can spread to other organs and systems resulting in secondary lesions in the mucosa, lymph nodes, skin and adrenal glands. Oral lesions are insidious in progression and can be multifocal. The aim of this study was to report a case of paracoccidioidomycosis in a patient who was misdiagnosed with pulmonary tuberculosis. A 40-year-old male, HIV-positive, was admitted with complaints of weight loss, asthenia, diarrhea, coughing and dyspnea. Physical examination revealed the presence of caries, coated tongue, residual roots, oral candidiasis and ulcerated, granulomatous lesions in the hard palate and alveolar ridge. Laboratory tests revealed anemia, neutrophilia and an increased erythrocyte sedimentation rate. Cytology and incisional biopsy were performed. The cytological examination revealed the presence of fungus and the pathological examination confirmed the diagnosis of paracoccidioidomycosis. The doctors who previously made the diagnosis of tuberculosis were informed of the new diagnosis, as the patient was being treated for tuberculosis. The treatment for paracoccidioidomycosis was initiated and the patient is under clinical monitoring.
Parakokcydioidomikoza jest grzybicą układową, wywołaną przez inhalację grzyba z gatunku P. brasiliensis. Zakażenie pierwotne obejmuje płuca i może rozprzestrzeniać się do innych narządów i układów w wyniku wtórnych zmian obejmujących błony śluzowye, węzły chłonne, skórę i nadnercza. Zmiany w obrębie jamy ustnej są podstępne w progresji, wieloogniskowe i mogą dotyczyć różnych obszarów anatomicznych. Celem niniejszego badania było opisanie przypadku parakokcydioidomikozy u pacjenta, u którego błędnie rozpoznano gruźlicę płuc. Czterdziestoletni mężczyzna, murarz, zakażony wirusem HIV, został przyjęty do szpitala Oswaldo Cruz (Curitiba) z powodu zgłaszanej utraty masy ciała, osłabienia, biegunki, kaszlu i duszności. Badanie przedmiotowe wykazało obecność próchnicy, nalotu na języku, pozostałości korzeni zębów, kandydozy jamy ustnej oraz zmian owrzodzeniowych o charakterze ziarniniakowym w obrębie podniebienia twardego i wyrostka zębodołowego. Badania laboratoryjne wykazały niedokrwistość, neutrofilię i podwyższony odczyn OB (szybkość opadania krwinek czerwonych). Wykonano cytologię oraz biopsję wycinkową. Badanie cytologiczne wykazało obecność grzyba, a badanie patologiczne potwierdziło rozpoznanie parakokcydioidomikozy. Lekarze zostali poinformowani o diagnozie u pacjenta, który był leczony z powodu gruźlicy. Ustalono sposób leczenia parakokcydioidomikozy, a chory pozostaje pod kontrolą kliniczną.
Źródło:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2016, 5, 4; 40-44
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Wpływ czynników drażniących błonę śluzową nosa na występowanie przewlekłego zapalenia zatok przynosowych bez i z polipami
Autorzy:: Olszewska, Aleksandra
Niewiadomski, Piotr
Olszewski, Jurek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1397255.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: błona śluzowa nosa
czynniki drażniące
przewlekłe zapalenie zatok przynosowych bez i z polipami nosa
Opis:: Wstęp: Celem pracy była ocena wpływu czynników drażniących błonę śluzową nosa na występowanie przewlekłego zapalenia zatok przynosowych bez i z polipami nosa. Materiał i metody: Badania przeprowadzono u 100 dorosłych osób, w tym u 39 kobiet i u 61 mężczyzn, w wieku 21–68 lat, diagnozowanych i leczonych w Klinice Otolaryngologii, Onkologii Laryngologicznej, Audiologii i Foniatrii Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego im. WAM w Łodzi. Pacjentów podzielono na dwie grupy na podstawie badania otorynolaryngologicznego oraz badań obrazowych (TK): I – 50 pacjentów, w tym 23 kobiety i 27 mężczyzn, w wieku 21–64 lat – z przewlekłym zapaleniem zatok przynosowych bez polipów nosa, II – 50 pacjentów, w tym 16 kobiet i 34 mężczyzn, w wieku 22–68 lat – z przewlekłym zapaleniem zatok przynosowych z polipami nosa. Grupę odniesienia stanowiło 50 osób (grupa III), w tym 25 kobiet i 25 mężczyzn, w wieku 18–30 lat, studentów Wydziału Wojskowo-Lekarskiego Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Wszyscy badani wypełniali opracowaną ankietę, składającą się z 17 pytań w formie anonimowego wywiadu. Ankieta została przeprowadzona wśród pacjentów leczonych w Klinice Otolaryngologii, Onkologii Laryngologicznej, Audiologii i Foniatrii USK w Łodzi. Wyniki badań: Przeprowadzone badania ankietowe wskazują na wpływ następujących czynników patogenetycznych przewlekłego zapalenia zatok przynosowych bez i z polipami nosa: czynniki egzogenne (wirusy, bakterie, grzyby, leki, urazy, substancje toksyczne, zanieczyszczenie środowiska), czynniki endogenne ogólne (alergia, nadwrażliwość na kwas acetylosalicylowy i jego pochodne, zaburzenia hormonalne, refluks nadprzełykowy, choroby przebiegające z wytworzeniem ziarniny, zaburzenia odporności), czynniki endogenne miejscowe. Wnioski: W badanym materiale chorzy z przewlekłym zapaleniem zatok przynosowych bez i z polipami nosa w większosci przypadków znajdują w przedziale wiekowym 51–60 lat i powyżej 60. roku życia, najczęściej zamieszkują duże miasta powyżej 250 tys., chorują na alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa w 38% w grupie I i w 36% w grupie II, odczuwają negatywny wpływ na komfort oddychania, ponieważ wynika to z gwałtownych zmian temperatury i suchego powietrza. Przeprowadzone badania ankietowe potwierdzają, że przyczyna przewlekłego zapalenia zatok przynosowych z polipami jest wieloczynnikowa, ale istotnym czynnikiem wpływającym na typowy remodeling tkankowy w tej chorobie jest długotrwałe oddychanie zanieczyszczonego powietrza atmosferycznego.
Źródło:: Polish Journal of Otolaryngology; 2021, 75, 1; 36-44
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:: Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych
Autorzy:: Woś, Jan
Remjasz, Agnieszka
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1399626.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: mukowiscydoza
zapalenie zatok przynosowych
nieżyt nosa
dwoinka zapalenia płuc
astma oskrzelowa
cyklooksygenaza
błona śluzowa
Opis:: Zapalenie zatok przynosowych jest powszechnym schorzeniem obejmującym górne drogi oddechowe. Patomechanizm i przebieg zapalenia zatok jest złożony, zależny od czynników etiologicznych, długości trwania procesu chorobowego, anomalii anatomicznych i dodatkowych schorzeń nasilających stan zapalny błony śluzowej nosa i zatok przynosowych. Złotym standardem diagnostyki obrazowej jest tomografia komputerowa zatok (TK), wykonywana w szczególnych przypadkach. Pomocniczym badaniem jest rezonans magnetyczny służący do obrazowania tkanek miękkich przy podejrzeniu procesu nowotworowego. Leczenie pacjentów z zapaleniem zatok jest bardzo złożone i długotrwałe, związane między innymi ze stosowaniem kortykosteroidów donosowych lub ogólnoustrojowych, irygacją solą fizjologiczną, ewentualnie antybiotykoterapią, lekami antyhistaminowymi lub suplementami ziołowymi. Leczenie dobierane jest indywidualnie do stanu pacjenta i fenotypu zapalenia zatok, a w szczególnych przypadkach podejmowana jest interwencja chirurgiczna. Nieustannie trwają prace nad badaniami genetycznymi, molekularnymi oraz immunologicznymi, celem poszukiwania nowych i skutecznych metod leczenia zapalenia zatok przynosowych.
Źródło:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2019, 8, 1; 16-26
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "błona śluzowa" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język