Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "staw ramienny" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Endoprotezoplastyka odwrócona w artrozie stawu ramiennego – ocena wyników
Reverse Shoulder Arthroplasty in Osteoarthritis – Evaluation of the Results
Autorzy:
Porwoł, Anna
Bereza, Przemysław
Marszałek, Wojciech
Kusz, Damian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409209.pdf
Data publikacji:
2022-09-21
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
staw ramienny
artroza
odwrócona endoprotezoplastyka
wyniki
shoulder
osteoarthritis
reverse shoulder arthroplasty
outcome
Opis:
Wstęp. Starzejąca się struktura społeczeństwa powoduje rosnąca potrzebę leczenia choroby zwyrodnieniowej z wykorzystaniem technik endoprotezoplastyki stawu ramiennego. Endoprotezoplastyka odwrócona powstała by usprawnić motorykę i siłę stawu ramiennego u chorych bez jednoczesnego zwiększenia ryzyka zwichnięć. Celem badania jest ocena zmiany jakości życia i ocena funkcjonalna stawu ramiennego po operacji endoprotezoplastyki odwróconej stawu ramiennego, u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową, w oparciu o wykorzystanie skali Oxford Shoulder Score (OSS) oraz ocenę parametrów ruchomości stawu. Materiał i metody. W okresie od sierpnia 2020 do października 2021 przyjęto do oddziału 10 chorych w trybie planowym do endoprotezoplastyki stawu ramiennego. Ocenę zmian zwyrodnieniowych przeprowadzono na podstawie klasyfikacji Walcha oraz klasyfikacji Samelson & Prieto. U każdego pacjenta wykonano ocenę funkcji chorego stawu ramiennego oraz dolegliwości bólowych, w oparciu o ankietę OSS. W badaniu określono zakres ruchu w stawie ramiennym w okresie przed- i pooperacyjnym. Badanie kontrolne wykonywano po około 6 miesiącach od daty zabiegu. Wyniki. Analiza ocen skali OSS wykazała uzyskanie średniej wartości 46 punktów w okresie przed operacją oraz 25 punktów po operacji. Chorzy uzyskiwali średnio o 20,5 punktu mniej w formularzu OSS pół roku po zabiegu. Uzyskano statystycznie znamienną poprawę w zakresie zgięcia w stawie ramiennym, które średnio wynosi 37˚, odwodzenie 42˚, rotacja zewnętrzna 34˚, a rotacja wewnętrzna 5˚(p<0,05). Wniosek. Każdy z operowanych chorych uzyskał istotne statystycznie zmniejszenie dolegliwości bólowych, zwiększenie funkcjonalności stawu oraz zwiększenie zakresu ruchomości stawu.
Background. The aging structure of society results in a growing need for treatment of shoulder osteoarthritis. Reverse shoulder arthroplasty (RSA) has been developed to improve the motor function and strength of the shoulder joint without increasing the risk of dislocation. The aim of the study was to assess the change in quality of life and functional assessment of the shoulder joint after RSA in patients with osteoarthritis, based on the Oxford Shoulder Score (OSS) and an assessment of joint mobility parameters. Material and methods. A total of 10 patients were admitted to our centre for shoulder arthroplasty between August 2020 and October 2021. The assessment of the degenerative changes was based on the Walch classification and the Samelson & Prieto classification. The OSS questionnaire was used to assess function of the affected shoulder joint and pain in each patient. The range of motion in the shoulder joint was assessed in the pre- and postoperative period. A follow-up examination was performed approximately 6 months after surgery. Results. Analysis of the OSS scores revealed a mean value of 46 points preoperatively and 25 points postoperatively. The OSS scores six months after the procedure were an average of 20.5 points lower. A statistically significant improvement was noted in shoulder flexion (mean 37˚), abduction (42˚), external rotation (34˚), and internal rotation (5˚)(p<0.05). Conclusion. Each patient reported reduced pain and demonstrated an increased range of motion in the affected shoulder joint and functional improvement.
Źródło:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2022, 24(4); 239-249
1509-3492
2084-4336
Pojawia się w:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Artroskopowa operacja Latarjet: wyniki kliniczne leczenia 156 pacjentów z minimum 2-letnim okresem obserwacji
Arthroscopic Latarjet Procedure with 2-Screw Stabilization: Results of Treatment of 156 Cases with a Minimum of 2-Year Follow-Up. Multicenter Study
Autorzy:
Brzóska, Roman
Błasiak, Adrian
Solecki, Wojciech
Laprus, Hubert
Kiciński, Maciej
Grzegorzewski, Andrzej
Kordasiewicz, Bartłomiej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409208.pdf
Data publikacji:
2022-09-20
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
artroskopia
niestabilność stawów
staw ramienny
wyniki
arthroscopic treatment
joint instability
shoulder joint
outcomes
Opis:
Wstęp. Artroskopowe leczenie operacyjne niestabilności stawu ramiennego wiąże się z dużym odsetkiem opisywanych nawrotów- od 10,8% do 21,1%. Nawroty występują najczęściej u młodych mężczyzn uprawiających sporty kontaktowe. Ubytki kostne głowy kości ramiennej i panewki, predysponują do kolejnych zwichnięć i do niepowodzenia leczenia chirurgicznego. Jest to grupa, w której zabiegi „kostne”, takie jak artroskopowa procedura Latarjet a priori, mogą zminimalizować ryzyko nawrotu niestabilności. Materiał i metody. Do badania włączono pacjentów z urazową, jednokierunkową niestabilnością przednią stawu ramiennego, leczonych od 2009 do 2016 roku w dwóch ośrodkach artroskopową metodą Latarjet. Oceniono wyniki kliniczne, w tym zakres ruchu, Subiektywną Ocenę Stawu Ramiennego i punktację w skali Walch-Duplay. Odnotowano powikłania pooperacyjne. Wyniki. Ocenie poddano 156 pacjentów w okresie co najmniej 2 lata po operacji. Średni czas obserwacji wyniósł 43±18 miesięcy. Średni wiek pacjentów w momencie operacji wynosił 27,9 (16-53) lat. Odnotowano 8 (5%) przypadków nawrotu niestabilności, w tym 6 zwichnięć i dwa przypadki nawracającego podwichnięcia operowanego stawu. Średnia punktacja Walch-Duplay wzrosła z 30±19 przed operacją do 83±16 (p<0,05). Średnia utratę rotacji zewnętrznej wynosiła 11,8⁰ (0-70) (p<0,05) w porównaniu ze stawem ramiennym po stronie przeciwnej. Średnia Subiektywna Ocena Stawu Ramiennego wyniosła 92,8±9,4%. Dwudziestu pięciu (15,8%) pacjentów zgłaszało subiektywną obawę przed powrotem do sportu. Jedenastu (7%) pacjentów odczuwało ból przedniego przedziału operowanego barku. Liczba operacji rewizyjnych wyniosła 14 (8,9%). Wnioski. 1. Artroskopowa procedura Latarjet zapewnia zadowalające wyniki kliniczne w leczeniu niestabilności przedniej stawu ramiennego. 2. Częstość powikłań i nawrotów nie wzrasta z czasem i jest porównywalna z wynikami opisanymi w piśmiennictwie.
Background. Various arthroscopic stabilization procedures are associated with recurrence rates ranging from 10.8% to 21.1%. Recurrences occur especially in young male patients participating in contact sport activities. Bony defects of the humeral head and the glenoid predispose not only to subsequent dislocations but also to failure of surgical treatment. This is the group where "bony" procedures such as arthroscopic Latarjet are recommended to provide better stability as the primary treatment. Material and methods. Patients with traumatic unidirectional anterior shoulder instability treated from 2009 to 2016 with an arthroscopic Latarjet procedure operated on in two centres. Clinical results, including range of motion, Subjective Shoulder Value and Walch-Duplay score, and postpoperative complications were evaluated. Results. 158 patients were available for follow-up at a minimum of 2 years after surgery. The mean follow-up was 43±18 months. Mean age at the time of surgery was 27.9 (16-53) years. At final follow-up, 8 cases of recurrent instability were identified, including 6 cases of recurrent dislocation and two cases of recurrent subluxation. Mean Walch-Duplay score increased from 30±19 preoperatively to 83±16 (p<0.05) at the last follow-up. An average loss of external rotation of 11.8⁰ (0-70) (p<0.05) when compared with the contralateral shoulder was observed at the last follow-up. Mean Subjective Shoulder Value score was 92.8±9.4%. 8 (5%) patients presented with loss of shoulder stability. 25 (15.8%) patients reported subjective return to sport anxiety. Eleven (7%) patients complained of anterior compartment pain. The total number of revision surgeries was 14 (8.9%). Conclusions. 1. The arthroscopic Latarjet procedure can achieve satisfactory clinical outcomes for the treatment of anterior shoulder instability 2. The rate of complications and recurrence does not increase with time and is comparable at a minimum of 2 years’ follow-up to early results described in literature.
Źródło:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2022, 24(4); 223-237
1509-3492
2084-4336
Pojawia się w:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies