Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "knee" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    The Incidence of Knee Pain Among Healthy People Engage in Tai Chi and Jogging as Measured by the Western Ontario Osteoarthritis and McMaster Universities Arthritis Index (WOMAC)
    Autorzy:
    Sutjiadi, Shelly
    Haryono, Ignatio Rika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2036809.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-15
    Wydawca:
    Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
    Tematy:
    Jogging
    Knee Pain
    Osteoarthritis
    OA index
    Tai Chi
    Opis:
    Background. Exercise has been recognized to improve functional limitation and pain in knee osteoarthritis (OA). However, exercise has also been reported to induce exercise-related knee pain. This study aimed to compare the effect of Tai Chi and jogging on knee pain in healthy and related factors. Material and methods. This cross-sectional study involved male and female 180 participants aged 40-60-years. The participant consisted of Tai Chi (n=60), jogging (n= 60), and sedentary (n=60) as control. Weight height and body mass index (BMI) were measured. The pain was evaluated using The Western Ontario and McMaster Universities Osteoarthritis Index (WOMAC). Risk factors of knee OA were included. ANOVA followed with post hoc test, Chi-square, Pearson and Spearman correlation, and logistic regression were applied to compute statistical analysis tests. Results. There are 4 participants (2.5%) with the WOMAC score index at high risk of knee OA. Seventy-six participants (63%) engaged in Tai Chi and jogging had knee pain. The possible risk factors of knee pain, which significantly correlated with knee pain were age, weight, BMI, family history of rheumatoid arthritis, and spine alignment. A linear regression indicated both Tai Chi and jogging did not significant different compared to control (OR 1.23, CI 95% 0.59-2.25, p=0.58 and OR 0.69, CI 95% 0.32-1.47, p=0.34, respectively) Conclusion. The incidence of knee pain in Tai Chi and jogging is quite high. However, the WOMAC score index is mostly normal. Tai Chi tends to aggravate knee pain than jogging in people with risk factors.
    Źródło:
    Polish Journal of Sports Medicine; 2020, 36(1); 1-6
    1232-406X
    2084-431X
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Sports Medicine
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Two-stage Reimplantation in Infected Total Knee Arthroplasty by Using Resterilized Femoral and Tibial Components with a New Polyethylene Insert: Report of 4 Cases with at Least 15 Years’ Follow-up
    Autorzy:
    Öztürk, Alpaslan
    Çevik, Nazan
    Akalın, Yavuz
    Çetin, Oğuz
    Avci, Özgür
    Kaya, Ali Ömer
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28411803.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-20
    Wydawca:
    Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
    Tematy:
    total knee arthroplasty
    periprosthetic infection
    articulating spacer
    complications
    Opis:
    Background. This study evaluates 15 years’ results of the implantation of autoclaved femoral and tibial prosthesis components together with a new same brand polyethylene insert which were used as a temporary articulating spacer in patients with periprosthetic infection of total knee arthroplasty (TKA) in a two-stage reimplantation procedure in 6 patients.  Material and methods. The femoral and tibial prostheses of 6 patients with deep chronic periprosthetic infection of TKA who underwent elective two-stage exchange arthroplasty were autoclaved and reinserted with a new polyethylene insert of the same brand and bone cement mixed with tecoplanin in 2004. Results. Four patients were followed for 15 years. They were all female and between 47-70 years old. The infectious agent was meticillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA) in 3 and coagulase negative Staphylococcus in one patient. Patients were invited for second stage reimplantation, but they refused to undergo the second stage. Three of them had their second stage reimplantation after 15, 13 and 10 years while one patient was reinfected after 5 years, in 2009, and arthrodesis was performed. They were all happy with the result and infection free at last follow-up.  Conclusions. 1. Regarding the results of our patients, reinsertion of autoclaved femoral and tibial prostheses together with a new same brand polyethylene insert with teicoplanin loaded bone cement can be used cautiously in the management of periprosthetic deep infection of TKA. 2. That is because patients might not want the second stage reimplantation. 3. We believe that the refusal of patients to undergo the surgery shows that the single-stage treatment is effective.
    Źródło:
    Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2021, 23(6); 411-416
    1509-3492
    2084-4336
    Pojawia się w:
    Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    An Assessment of Factors That Influence Outcome Following Fixation of Periprosthetic Distal Femur Fractures Associated with Total Knee Arthroplasty
    Autorzy:
    Fakoya, Keji
    Sedarous, Ramy
    Seifo, Mina
    Okoro, Tosan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28409185.pdf
    Data publikacji:
    2022-07-01
    Wydawca:
    Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
    Tematy:
    periprosthetic fractures
    distal femur
    total knee arthroplasty
    functional outcome
    Opis:
    Background. Periprosthetic distal femur fractures following total knee arthroplasty (PDFFTKA) are increasingly common [1], mainly in elderly patients with significant co-morbidities [2]. Surgical management usually requires balancing prompt fixation for early mobilization with the need to consider the least physiologically demanding option [3].The aim of this study was to assess predictors of clinical and radiological outcome in patients with PDFFTKA treated with open reduction and internal fixation (ORIF). Materials and methods. A retrospective cohort study of patients managed for PDFFTKA over the last 21 years in the Trauma & Orthopaedics Department of the Royal Shrewsbury Hospital (RSH) was carried out. Radiological images, pre- and post-operatively, were assessed for fracture related parameters. Last known functional status was evaluated using the most recent outpatient review letters. After assessment of normality of data, evaluation of predictors of clinical and radiological outcome was made using correlation analyses. Results. There was no statistically significant correlation between age, primary TKA to fracture interval, and length of intact medial cortex vs clinical outcome for the parametric variables evaluated. For non-parametric variables assessed, there was a statistically significant correlation between clinical outcome and evidence of callus formation (Spearman rho value -0.476; p=0.022). In stratifying the patients with ‘poor’ and ‘good’ outcome, there was no difference noted in primary TKA to fracture interval, or length of intact medial cortex (mm) between both groups. In terms of the number of comminuted fragments and anterior flange to fracture distance (mm), there was also no difference noted between the ‘poor’ and ‘good’ functional groups. Conclusions. 1. There was no observed correlation in pre-operative patient and fracture related variables with outcome in this population of patients with PDFFTKA. 2. Post-operative evidence of callus formation appears to be directly related to better clinical outcomes.
    Źródło:
    Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2022, 24(3); 193-199
    1509-3492
    2084-4336
    Pojawia się w:
    Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Return of TKA knee arthroplasty patients to driving a car. Comparative systematics
    Powrót pacjentów po endoprotezoplastyce stawu kolanowego TKA do prowadzenia samochodu. Systematyka porównawcza
    Autorzy:
    Pawłowska, Justyna
    Gądek, Artur
    Wodka-Natkaniec, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2152189.pdf
    Data publikacji:
    2021-05-05
    Wydawca:
    Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
    Tematy:
    arthroplasty
    knee joint
    driving a car
    rehabilitation
    alloplastyka
    staw kolanowy
    powadzenie samochodu
    rehabilitacja
    Opis:
    Background. Despite the availability of numerous articles and analyses carried out in many healthcare centres, there is still no specific guidelines for both orthopaedic surgeons, and physical therapists for patients preparation after total knee arthroplasty to return to driving a car. The influence of many factors should be taken into account, such as: the operated side, the pain associated with the injury and surgery, the lack of sufficient force to slow down in extreme conditions, the patient’s reaction time and the lack of self-confidence when making such an important decision. Both the patient and the doctor who decides to let the patient drive a car must be aware that this is a very complex and responsible action. This may have an impact on the safety of the patient himself as well as other road users. The aim of the study was to analyse the research carried out so far and to help doctors and physiotherapists in taking the decision of returning the patient to driving a car. Most of the available studies are based on driving simulators and automatic gearboxes where a safe braking element is achieved in three to six weeks, where left-sided TKA patients can return to driving after 4 weeks. The most promising research seems to be in real driving, which allows them to return to driving just 3 weeks after the procedure. Material and metods. The medical databases, i.e. PubMed and Medline were searched for articles concerning the studied issue. The search have covered all databases until April 2020. Most of the work presented is based on a 1994 study and article made by Spalding, who was the first who conduct a study concerning the return of TKA patients to driving. Results and Conclusions. Safe, possible return to driving in patients after TKA is possible 6 weeks after the procedure.
    Wstęp. Pomimo dostępnych w bazach bibliograficznych artykułów i prowadzonych analizach, w dalszym ciągu nie ma konkretnych wytycznych zarówno dla lekarzy ortopedów, jak i fizjoterapeutów, kiedy pacjent po endoprotezoplastyce stawu kolanowego (TKA) może wrócić do prowadzenia samochodu. Wpływ wielu czynników takich jak: strona operowana, dolegliwości bólowe, brak odpowiedniej siły potrzebnej do wyhamowania w warunkach ekstremalnych, czas reakcji pacjenta czy brak pewności siebie muszą być wzięte pod uwagę przy podejmowaniu tak ważnej decyzji. Zarówno pacjent, jak i lekarz podejmując decyzję o powrocie pacjenta do prowadzenia samochodu musi mieć świadomość, że jest to czynność złożona i odpowiedzialna, gdyż od niej może zależeć bezpieczeństwo pacjenta, jak i innych uczestników drogi. Celem pracy była analiza przeprowadzonych do tej pory badań i pomoc lekarzom oraz fizjoterapeutom w odpowiedzi pacjentowi na to pytanie. Większość dostępnych badań opiera się na symulatorach jazdy i automatycznych skrzyniach biegu, w których bezpieczny element hamowania jest osiągnięty w 3-6 tygodniu, gdzie pacjenci po lewostronnej TKA mogą wrócić do prowadzenia pojazdu po 4 tygodniach. Najbardziej obiecujące wydają się badania w jeździe rzeczywistej, która pozwala na powrót do jazdy już po 3 tygodniach od zabiegu. Materiał i metody. Poprzez medyczne bazy danych tj., PubMed i Medline wyselekcjonowano artykuły dotyczące badanego zagadnienia. Zakres wyszukiwania obejmował całość baz danych do kwietnia 2020 roku. Większość przedstawionych prac opiera się na badaniach i artykule Spaldinga z 1994 roku, który jako pierwszy przeprowadził badania dotyczące powrotu pacjentów po TKA do prowadzenia samochodu. Wyniki i Wnioski. Bezpieczny, możliwy powrót do powadzenia samochodu u pacjentów po TKA jest możliwy po 6 tygodniu od zabiegu.
    Źródło:
    Polish Journal of Sports Medicine; 2021, 37(1); 23-28
    1232-406X
    2084-431X
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Sports Medicine
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies