Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "instability." wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Transiliac Cerclage in Unstable Pelvic Ring Fractures
    Autorzy:
    Sanzana, Edgardo S.
    Ojeda, Alvaro C.
    Gonzalez-Rojas, Francisco
    Lopez-Carcel, Gemma
    Alfaro, Patricio A.
    Melo-Aiello, Humberto
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28409177.pdf
    Data publikacji:
    2022-07-01
    Wydawca:
    Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
    Tematy:
    pelvic ring fractures
    pelvic instability
    internal fixation
    cerclage
    Opis:
    Background. To evaluate the outcomes of transiliac cerclage with Dall-Miles cable in the internal fixation of the posterior complex in unstable pelvic ring fractures between January 1995 and December 2014. Material and methods. A study of 42 men injured at work with an average age of 35.2 years (range, 23 to 61) was conducted. The mechanisms of injury were traffic accidents in 25 cases (59.5%), crushing accidents in 12 cases (28.6%), and fall from height in 5 cases (11.9%). Thirty-six cases were polytraumatized patients (85.7%). The patients were evaluated using Majeed’s functional score and Matta’s radiological criteria. Results. The average follow-up time was 135.8 ± 45.6 months. The clinical outcomes were excellent in 17 cases (40.5%), good in 19 cases (45.2%), fair in 5 cases (11.9%), and poor in 1 case (2.4%). The radiological outcomes were satisfactory in 32 cases (76.2%) and unsatisfactory in 10 cases (23.8%). All fractures were healed. The sequelae were 3 cases (7.2%) of lower limb dysmetria and 3 cases (7.2%) of chronic neuropathic pain. Conclusion. The internal fixation of the sacroiliac complex by Dall-Miles cable cerclage reinforced with small fragment plates should be considered as an alternative method for minimally invasive osteosynthesis in selected cases of unstable pelvic ring fractures.
    Źródło:
    Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2022, 24(3); 143-148
    1509-3492
    2084-4336
    Pojawia się w:
    Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Functional Instability of the Second to Fifth Metacarpophalangeal Joints
    Autorzy:
    Sulyma, Vadym
    Kovalyshyn, Taras
    Sribniak, Andrii
    Bihun, Roman
    Krasnovskyi, Vladyslav
    Filiak, Yuliia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28408852.pdf
    Data publikacji:
    2022-03-02
    Wydawca:
    Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
    Tematy:
    joint instability
    metacarpophalangeal joint
    non-parametric statistics
    healthy volunteers
    Opis:
    Background. Clinically, functional instability (FI) of metacarpophalangeal joints (MCPJ) is not considered to represent a pathology. This excessive mobility can be detected by the application of external forces to a MCPJ at different angles. Our study aimed to measure the FI of 2nd to 5th MCPJ. Materials and methods. A group of 36 healthy right-handed individuals were enrolled. The value of FI was measured in millimeters and verified by a CT scan. Statistical calculations was made in Statistica v.10.0. Results. The largest values of the right and left-hand finger posterior displacement (FI) in the second to fifth MCPJ were obtained in the neutral position 0° (p<0.05). Measurements of volar displacement of the proximal phalanx second to fifth MCPJs in both hands revealed higher values at position 0° (p<0.05). Conclusions. 1. FI of the second to fifth MCPJs is determined by anatomical configuration and dynamic stabilizers. 2. Instability measurements show that posterior displacement of the proximal phalanges is greater by at least 1 mm in the 0° neutral position.
    Źródło:
    Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2022, 24(1); 23-30
    1509-3492
    2084-4336
    Pojawia się w:
    Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Artroskopowa operacja Latarjet: wyniki kliniczne leczenia 156 pacjentów z minimum 2-letnim okresem obserwacji
    Arthroscopic Latarjet Procedure with 2-Screw Stabilization: Results of Treatment of 156 Cases with a Minimum of 2-Year Follow-Up. Multicenter Study
    Autorzy:
    Brzóska, Roman
    Błasiak, Adrian
    Solecki, Wojciech
    Laprus, Hubert
    Kiciński, Maciej
    Grzegorzewski, Andrzej
    Kordasiewicz, Bartłomiej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28409208.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-20
    Wydawca:
    Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
    Tematy:
    artroskopia
    niestabilność stawów
    staw ramienny
    wyniki
    arthroscopic treatment
    joint instability
    shoulder joint
    outcomes
    Opis:
    Wstęp. Artroskopowe leczenie operacyjne niestabilności stawu ramiennego wiąże się z dużym odsetkiem opisywanych nawrotów- od 10,8% do 21,1%. Nawroty występują najczęściej u młodych mężczyzn uprawiających sporty kontaktowe. Ubytki kostne głowy kości ramiennej i panewki, predysponują do kolejnych zwichnięć i do niepowodzenia leczenia chirurgicznego. Jest to grupa, w której zabiegi „kostne”, takie jak artroskopowa procedura Latarjet a priori, mogą zminimalizować ryzyko nawrotu niestabilności. Materiał i metody. Do badania włączono pacjentów z urazową, jednokierunkową niestabilnością przednią stawu ramiennego, leczonych od 2009 do 2016 roku w dwóch ośrodkach artroskopową metodą Latarjet. Oceniono wyniki kliniczne, w tym zakres ruchu, Subiektywną Ocenę Stawu Ramiennego i punktację w skali Walch-Duplay. Odnotowano powikłania pooperacyjne. Wyniki. Ocenie poddano 156 pacjentów w okresie co najmniej 2 lata po operacji. Średni czas obserwacji wyniósł 43±18 miesięcy. Średni wiek pacjentów w momencie operacji wynosił 27,9 (16-53) lat. Odnotowano 8 (5%) przypadków nawrotu niestabilności, w tym 6 zwichnięć i dwa przypadki nawracającego podwichnięcia operowanego stawu. Średnia punktacja Walch-Duplay wzrosła z 30±19 przed operacją do 83±16 (p<0,05). Średnia utratę rotacji zewnętrznej wynosiła 11,8⁰ (0-70) (p<0,05) w porównaniu ze stawem ramiennym po stronie przeciwnej. Średnia Subiektywna Ocena Stawu Ramiennego wyniosła 92,8±9,4%. Dwudziestu pięciu (15,8%) pacjentów zgłaszało subiektywną obawę przed powrotem do sportu. Jedenastu (7%) pacjentów odczuwało ból przedniego przedziału operowanego barku. Liczba operacji rewizyjnych wyniosła 14 (8,9%). Wnioski. 1. Artroskopowa procedura Latarjet zapewnia zadowalające wyniki kliniczne w leczeniu niestabilności przedniej stawu ramiennego. 2. Częstość powikłań i nawrotów nie wzrasta z czasem i jest porównywalna z wynikami opisanymi w piśmiennictwie.
    Background. Various arthroscopic stabilization procedures are associated with recurrence rates ranging from 10.8% to 21.1%. Recurrences occur especially in young male patients participating in contact sport activities. Bony defects of the humeral head and the glenoid predispose not only to subsequent dislocations but also to failure of surgical treatment. This is the group where "bony" procedures such as arthroscopic Latarjet are recommended to provide better stability as the primary treatment. Material and methods. Patients with traumatic unidirectional anterior shoulder instability treated from 2009 to 2016 with an arthroscopic Latarjet procedure operated on in two centres. Clinical results, including range of motion, Subjective Shoulder Value and Walch-Duplay score, and postpoperative complications were evaluated. Results. 158 patients were available for follow-up at a minimum of 2 years after surgery. The mean follow-up was 43±18 months. Mean age at the time of surgery was 27.9 (16-53) years. At final follow-up, 8 cases of recurrent instability were identified, including 6 cases of recurrent dislocation and two cases of recurrent subluxation. Mean Walch-Duplay score increased from 30±19 preoperatively to 83±16 (p<0.05) at the last follow-up. An average loss of external rotation of 11.8⁰ (0-70) (p<0.05) when compared with the contralateral shoulder was observed at the last follow-up. Mean Subjective Shoulder Value score was 92.8±9.4%. 8 (5%) patients presented with loss of shoulder stability. 25 (15.8%) patients reported subjective return to sport anxiety. Eleven (7%) patients complained of anterior compartment pain. The total number of revision surgeries was 14 (8.9%). Conclusions. 1. The arthroscopic Latarjet procedure can achieve satisfactory clinical outcomes for the treatment of anterior shoulder instability 2. The rate of complications and recurrence does not increase with time and is comparable at a minimum of 2 years’ follow-up to early results described in literature.
    Źródło:
    Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2022, 24(4); 223-237
    1509-3492
    2084-4336
    Pojawia się w:
    Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Acute Radial Head Resection for Fracture: are We Likely to Miss an Essex-Lopresti Injury?
    Autorzy:
    Zhang, Dafang
    Benavent, Kyra A.
    Dyer, George S.M.
    Earp, Brandon E.
    Blazar, Philip
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28409349.pdf
    Data publikacji:
    2021-08-21
    Wydawca:
    Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
    Tematy:
    Essex-Lopresti injury
    forearm instability
    radial head excision
    radial head fracture
    radial head resection
    Opis:
    Background. Given the current available evidence, surgical treatment of radial head fracture with acute resection is controversial. The aim of this study was to determine whether acute resection of the radial head for a radial head fracture leads to longitudinal forearm instability due to a missed Essex-Lopresti injury. Material and methods. A retrospective review was conducted of radial head resections performed for acute radial head fractures at two Level I trauma centers from 2000 to 2018. A total of 11 patients met inclusion criteria. Our primary outcome was a missed Essex-Lopresti injury at time of final clinical follow-up. Long-term telephone follow-up was attempted for QuickDASH, pain scores, and satisfaction scores. Results. Of the 11 radial head fractures in this study, intraoperative radial pull tests were performed and normal in 6 patients. No patient was found to have a missed Essex-Lopresti injury at a mean of 36.2 months’ clinical follow-up after radial head resection. At a mean telephone follow-up of 12.6 years in available patients, mean QuickDASH was 3.4, mean satisfaction was 9.75 out of 10, and no further complication or reoperation was reported. Conclusion. Our findings challenge the dogma that the radial head cannot be safely excised in the setting of acute fracture, even with elbow instability and/or wrist pain, particularly when intraoperative longitudinal stability is assessed by a stress maneuver.
    Źródło:
    Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2021, 23(4); 263-270
    1509-3492
    2084-4336
    Pojawia się w:
    Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies