Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Civil liability" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Problematyka dopuszczalności zastosowania przez zakłady ubezpieczeń ulg (upustów) i rabatów przy ustaleniu wysokości odszkodowania za szkodę w pojeździe mechanicznym poszkodowanego. Glosa do uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 8 maja 2024 r., III CZP 142/22
    The issue of admissibility of applying reliefs (discounts) and bonuses by insurers in determining the amount of compensation for damage to a motor vehicle of the injured. A gloss to the resolution taken by the seven judges of the Supreme Court of 8 May 2024, ref.: III CZP 142/22
    Autorzy:
    Piątkowski, Patryk
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/47216800.pdf
    Data publikacji:
    2024-07-13
    Wydawca:
    Fundacja „Prawo Ubezpieczeniowe”
    Tematy:
    Sąd Najwyższy
    ustalenie wysokości odszkodowania
    ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych
    poszkodowany
    ubezpieczenia komunikacyjne
    Supreme Court
    determining the compensation amount
    civil liability insurance for motor vehicle owners
    injured party
    motor insurance
    Opis:
    Przedmiotem glosy jest uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 8 maja 2024 r., III CZP 142/22, odnosząca się do ustalenia odszkodowania przez zakład ubezpieczeń na rzecz poszkodowanego z tytułu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Uchwała ta dotyka problematyki dopuszczalności zastosowania przez zakłady ubezpieczeń ulg (upustów) i rabatów przy ustaleniu wysokości odszkodowania za szkodę w pojeździe mechanicznym poszkodowanego. Przedmiotowa kwestia ma istotne znaczenie dla praktyki ubezpieczeniowej, gdyż od kilku lat trwa polemika na temat dopuszczalności podejmowania tego typu działań przez zakłady ubezpieczeń – zarówno w orzecznictwie sądów powszechnych, jak i w rozważaniach doktryny. Niejednolita praktyka ubezpieczeniowa doprowadzała po wielokroć do ustalania odszkodowań w niższej wysokości, aniżeli przedstawione rzeczywiste koszty naprawy pojazdów, a to z kolei rodziło spory na linii: poszkodowany – zakład ubezpieczeń. Glosa odnosić się będzie wyłącznie do dwóch tez uchwały z dnia 8 maja 2024 r., gdyż do złożenia glosy do publikacji nie doczekaliśmy się publikacji jej uzasadnienia.
    The subject of this gloss is the judgment of the Supreme Court of 8 May 2024, reference III CZP 142/22, concerning the determination of compensation to be paid by an insurance company to the injured party under a civil liability insurance contract for owners of motor vehicles. The judgment addresses the question whether is admissible that insurance companies apply discounts when determining the amount of compensation for the injured party's motor vehicle. The issue in question is of significant importance for insurance practice, as for several years the admissibility of this type of activities by insurance companies has been raised in the jurisprudence of common courts and it also has been subject of considerations in the doctrine. Ununified insurance practice often led to compensation being set at a lower amount than the actual costs of vehicle repair, which in turn gave rise to disputes between the injured party and the insurance company. The gloss only refers to two theses of the judgment of 8 May 2024, as the statement of reasons thereof has not been published upon submitting this gloss for publication.
    Źródło:
    Prawo Asekuracyjne; 2024, 1(118), 1; 71-79
    1233-5681
    2957-1995
    Pojawia się w:
    Prawo Asekuracyjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej spółki kapitałowej i członków jej organów wobec nowelizacji Kodeksu spółek handlowych
    Civil Liability Insurance of Companies and Members of Managing Bodies and the Amendment to the Commercial Companies Code
    Autorzy:
    Wolf-Jezierska, Dominika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/46169988.pdf
    Data publikacji:
    2023-05-26
    Wydawca:
    Fundacja „Prawo Ubezpieczeniowe”
    Tematy:
    ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej
    nowelizacja Kodeksu spółek handlowych
    odpowiedzialność członków władz spółek prawa handlowego
    ryzyko biznesowe
    polecenie wiążące
    grupa spółek
    ubezpieczenie Directors and Officers (D&O)
    Directors and Officers (D&O) insurance
    civil liability insurance
    amendment to the Commercial Companies Code
    liability of board members of commercial companies
    business risk
    binding order
    group of companies
    Opis:
    Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej kadry zarządzającej w spółkach kapitałowych za ich działania i zaniechania związane z wykonywaniem mandatu stało się niemal standardowym produktem ubezpieczeniowym w praktyce gospodarczej. Członkowie organów spółek kapitałowych ponoszą bowiem odpowiedzialność całym swoim majątkiem osobistym zarówno wobec spółki, jej wspólników, jak i pracowników czy wierzycieli za działania lub zaniechania związane z pełnioną funkcją. W celu ochrony majątku osobistego osób kierujących sprawami spółki, stworzono właśnie ubezpieczenie D&O. Mając na uwadze zmiany wprowadzone przez tzw. prawo holdingowe, uzasadnione jest rozważenie wpływu nowej legislacji na zasady odpowiedzialności osób zarządzających spółkami kapitałowymi, a tym samym zastosowanie ubezpieczenia D&O.
    Liability insurance of corporate directors and officers covering actions and omissions related to their performance has almost become a standard insurance product in economic practice. Board members in companies are liable with all their personal assets towards the company, its partners, employees and/or creditors for their managerial performance, mismanagement or nonfeasance. The D&O insurance has been created with the aim of protecting personal property of company managers. Having regard to the changes introduced by the so-called holding law, it seems justified to consider the impact of the new legislation on the principles of liability of company managers as well as the application of the D&O insurance.
    Źródło:
    Prawo Asekuracyjne; 2023, 1(114), 1; 16-29
    1233-5681
    2957-1995
    Pojawia się w:
    Prawo Asekuracyjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ różnic między Prawem atomowym a Konwencją wiedeńską o odpowiedzialności cywilnej za szkodę jądrową na osobie na warunki ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody jądrowe. Część I
    Impact of differences between the Nuclear Law Act and the Vienna Convention on Civil Liability for Nuclear Damage on the Terms and Conditions of Nuclear Civil Liability Insurance
    Autorzy:
    Orzechowska, Renata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/50139477.pdf
    Data publikacji:
    2024-03-27
    Wydawca:
    Fundacja „Prawo Ubezpieczeniowe”
    Tematy:
    odpowiedzialność za szkodę jądrową
    ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej za szkodę jądrową
    ubezpieczenie obowiązkowe
    szkoda na osobie
    fundusz ograniczenia odpowiedzialności
    przedawnienie
    pule jądrowe
    jądrowe towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych
    ubezpieczenie elektrowni jądrowej
    liability for nuclear damage
    nuclear civil liability insurance
    compulsory insurance
    personal injury
    statute of limitation
    nuclear pools
    nuclear mutual insurance companies
    insurance of nuclear power plant
    Opis:
    Przepisy krajowe dotyczące odpowiedzialności cywilnej za szkodę jądrową nie zawsze korespondują z przepisami Konwencji wiedeńskiej i temu zagadnieniu zostanie poświęcony niniejszy artykuł. Ze względu jednak na jego ograniczone ramy rozważania skoncentrują się tylko na wybranych kwestiach, które mogą mieć wpływ na dostępność ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody jądrowe, oraz zostaną podzielone na dwie części. Pierwsza część jest poświęcona analizie najistotniejszych różnic między przepisami Prawa atomowego i Konwencji wiedeńskiej, do których należą odmienne terminy na dochodzenie naprawienia szkód jądrowych na osobie oraz sposób zaspokajania tych roszczeń. W związku z tym, że obie kwestie odnoszą się do szkody na osobie, analizie zostanie poddana definicja tego pojęcia, szczególnie że na jej tle również można dostrzec pewne rozbieżności między polską ustawą a Konwencją wiedeńską. W drugiej części znajdą się opis warunków ubezpieczenia OC za szkodę jądrową, podmiotów specjalizujących się w oferowaniu ubezpieczania OC za szkodę jądrową, w tym tzw. puli nuklearnych, i jądrowych towarzystw ubezpieczeń wzajemnych oraz rozważenie przeszkód, które mogą utrudnić oferowanie tego ubezpieczenia na polskim rynku jako ubezpieczenia obowiązkowego. Artykuł dotyczy wyłącznie zasad odpowiedzialności cywilnej za szkody jądrowe na osobie, powstałe w związku z eksploatacją elektrowni jądrowej, i postrzeganych przede wszystkim z perspektywy praktyki ubezpieczeniowej. Poza rozważaniami pozostają zasady odpowiedzialności cywilnej za transport materiału jądrowego pochodzącego z urządzeń jądrowych i eksploatację reaktorów badawczych i składowisk odpadów radioaktywnych, gdyż podejście ubezpieczycieli i warunki ubezpieczenia takiej działalności mogą być nieco inne niż w przypadku elektrowni jądrowych.
    The focus of this article is that Polish legal provisions on civil liability for nuclear damage do not reflect the provisions of the Vienna Convention in all aspects. However, due to some limitations hereof, the considerations presented deal only with some selected issues that may affect the availability of nuclear third party liability insurance, and will be divided into two parts. The aim of the first part is to consider the major differences between the provisions of the Nuclear Law Act and the Vienna Convention, which include, among others, different deadlines for seeking compensation for nuclear personal injury and/or methods for satisfying such claims. Since both issues refer to personal injury, the notion of the latter is analysed, bearing in mind that certain discrepancies between the Polish Act and the Vienna Convention can also be noted. The second part discusses terms and conditions of third party nuclear liability insurance, entities specializing in offering such insurance, including nuclear pools and nuclear mutual insurance companies, as well as obstacles that may prevent third party nuclear liability insurance from being offered on the Polish market as compulsory insurance. This article covers only the rules relating to civil liability for nuclear personal injury resulting from the operation of a nuclear power plant, with those rules being considered primarily from the perspective of the insurance practice. The principles of civil liability for the transport of nuclear material from nuclear facilities, the operation of research reactors or of radioactive waste storage facilities have not been taken into account, as both insurers’ approach and terms and conditions of insurance covering said activities may vary slightly when compared with nuclear power plants.
    Źródło:
    Prawo Asekuracyjne; 2023, 4(117), 4; 31-47
    1233-5681
    2957-1995
    Pojawia się w:
    Prawo Asekuracyjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O potrzebie sprecyzowania przepisu art. 36 ust. 1 i art. 52 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych
    On the Need to Specify the Provisions of Article 36(1) and Article 52 of the Act of 22 May 2003 on Compulsory Insurance, the Insurance Guarantee Fund and the Polish Motor Insurers Bureau
    Autorzy:
    Mrozowska-Bartkiewicz, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/53597619.pdf
    Data publikacji:
    2022-07-22
    Wydawca:
    Fundacja „Prawo Ubezpieczeniowe”
    Tematy:
    ubezpieczenia obowiązkowe
    ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej
    Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny
    suma gwarancyjna
    kwoty minimalne
    minimalna suma gwarancyjna
    dyrektywa komunikacyjna
    system kontroli spełnienia obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia obowiązkowego
    ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów
    ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej rolników z tytułu posiadania gospodarstwa rolnego
    compulsory insurance
    civil liability insurance
    Insurance Guarantee Fund
    sum guaranteed
    minimum amounts
    minimum amount of cover
    motor directive
    system of checks on the performance of the obligation to conclude a compulsory insurance contract
    civil liability insurance of motor vehicle owners for damage caused by the use of their vehicles
    farmers’ liability insurance
    Opis:
    Ubezpieczenia obowiązkowe, w szczególności obowiązkowe ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, pełnią niezwykle ważną funkcję społeczną, chroniąc interesy majątkowe zarówno osób poszkodowanych, jak i samych sprawców. Ustawa o ubezpieczeniach obowiązkowych stworzyła fundamenty systemu funkcjonowania ubezpieczeń obowiązkowych, między innymi zostały w niej określone kwestie takie, jak: jakie ubezpieczenia są ubezpieczeniami obowiązkowymi, zasady zawierania i wykonywania umów obowiązkowego ubezpieczenia, w tym sumy gwarancyjne w ubezpieczaniach wymienionych w tej ustawie, sposób kontroli spełnienia obowiązku zawarcia umów ubezpieczeń. Ze względu na niezwykle istotną rolę i masowy charakter ważne jest, aby przepisy kształtujące zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela i Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego, w tym wysokość sumy gwarancyjnej, były skonstruowane precyzyjnie i w sposób niebudzący wątpliwości. Tymczasem użyte przez ustawodawcę sformułowanie w art. 36 ust. 1 oraz art. 52 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkach : „Suma gwarancyjna nie może być niższa niż równowartość w złotych […]” i wiążący się z tym problem prawny, czy ubezpieczenie o wyższej sumie gwarancyjnej niż wskazana w treści powołanych wyżej przepisów jest ubezpieczeniem obowiązkowym, czy też w kwocie sumy gwarancyjnej, przewyższającej wskazane kwoty, jest ubezpieczeniem dobrowolnym. Artykuł jest poświęcony analizie praktyki zawierania umów ubezpieczenia z określeniem sumy gwarancyjnej wyższej niż w powołanych wyżej przepisach, bez jednoczesnego wskazania, w jakich granicach dane ubezpieczenie jest ubezpieczeniem obowiązkowym, a w jakich – dobrowolnym.
    Compulsory insurance, especially compulsory civil liability insurance, plays an immensely important social role by protecting the property interests of both injured parties and perpetrators themselves. The Compulsory Insurance Act has laid the foundations for the compulsory insurance system, by specifying, among others, the following issues: the definition of compulsory insurance, rules of concluding and performing compulsory insurance contracts, including sums guaranteed in insurance types listed in the Act, as well as the method of controlling the performance of the obligation to conclude insurance contracts. Given the considerable importance and popularity of this insurance type, it is vital that the provisions regulating the scope of liability of the insurer and of the Insurance Guarantee Fund, including the amount of the sum guaranteed, are designed precisely and unambiguously. However, the wording used by the legislator in Article 36(1) and Article 52 of the Compulsory Insurance Act: "The sum guaranteed cannot be lower than the equivalent in PLN [...]" is related to a legal problem whether insurance with a sum guaranteed that is higher than the amount indicated in the above-mentioned provisions is compulsory or whether it is rather voluntary in terms of the amount of the sum guaranteed exceeding the indicated amounts. The present article focuses on the analysis of the practices of concluding insurance contracts with the amount of cover higher than in the above-mentioned regulations, without indicating the limits determining the compulsory or voluntary nature of an insurance in question.
    Źródło:
    Prawo Asekuracyjne; 2022, 2(111), 2; 22-41
    1233-5681
    2957-1995
    Pojawia się w:
    Prawo Asekuracyjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ różnic między Prawem atomowym a Konwencją wiedeńską o odpowiedzialności cywilnej za szkodę jądrową na osobie na warunki ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody jądrowe. Część II
    Autorzy:
    Orzechowska, Renata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/47016338.pdf
    Data publikacji:
    2024-07-13
    Wydawca:
    Fundacja „Prawo Ubezpieczeniowe”
    Tematy:
    odpowiedzialność za szkodę jądrową
    ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej za szkodę jądrową
    ubezpieczenie obowiązkowe
    szkoda na osobie
    ubezpieczeniowe pole jądrowe
    jądrowe towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych
    jądrowe agencje ubezpieczeniowe
    ubezpieczenie elektrowni jądrowej
    ubezpieczyciele konwencjonalni
    ubezpieczyciele jądrowi
    ubezpieczenia jądrowe
    rynek ubezpieczeń jądrowych
    liability for nuclear damage
    nuclear civil liability insurance
    compulsory insurance
    personal injury
    nuclear pools
    nuclear mutual insurance companies
    nuclear insurance undertakings
    conventional insurers
    nuclear insurers
    nuclear insurance
    nuclear insurance market
    Opis:
    Niniejszy artykuł stanowi drugą część publikacji o tym samym tytule, która ukazała się w numerze 4/2023 „Prawa Asekuracyjnego”. W części I omówiono wybrane różnice w regulacji odpowiedzialności cywilnej osoby eksploatującej urządzenie jądrowe za szkody jądrowe na osobie między Prawem atomowym a Konwencją wiedeńską. Były to: definicja szkody jądrowej na osobie, termin przedawnienia roszczeń za taką szkodę oraz zasady jej likwidacji. Konwencja wiedeńska wyznacza minimalny standard ochrony na wypadek szkody jądrowej, który stanowił dla rynku ubezpieczeń jądrowych punkt odniesienia do wypracowania zasady oferowania ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej osoby eksploatującej urządzenie jądrowe za szkody jądrowe. Część II artykułu odnosi się do kwestii praktycznych i stanowi streszczenie najważniejszych informacji o rynku ubezpieczeń jądrowych. Autorka wyjaśnia, kim są tzw. ubezpieczyciele jądrowi i jakie są ich aktualne możliwości ubezpieczeniowe. Znajduje się tu opis najważniejszych elementów ochrony ubezpieczenia OC za szkodę jądrową, które odbiegają od zasad odpowiedzialności cywilnej ubezpieczonego określonych w przepisach. Na koniec analizowane są przeszkody, które mogą utrudnić oferowanie tego ubezpieczenia jako ubezpieczenia obowiązkowego w rozumieniu krajowych przepisów. Artykuł dotyczy wyłącznie zasad odpowiedzialności cywilnej za szkodę jądrową na osobie powstałą w związku z eksploatacją elektrowni jądrowej. Zostały pominięte aspekty ubezpieczeniowe transportu materiału jądrowego pochodzącego z urządzeń jądrowych, eksploatacji reaktorów badawczych i składowisk odpadów radioaktywnych.
    This article is the second part of the publication with the same title, which appeared in the issue no. 4/2023 of the “Insurance Law”. The first part discussed selected differences in the regulation of civil liability of the operator of a nuclear installation for nuclear personal injury between the Nuclear Law Act and the Vienna Convention. Those included the definition of nuclear personal injury, the limitation period for claims for such injury and the rules for seeking compensation thereof. The Vienna Convention sets minimum protection standards in the event of nuclear damage, which has served as a benchmark for developing the principle of civil liability insurance of the operator of a nuclear installation for nuclear damage. The second part of the article deals with practical issues and provides a summary of the most crucial information concerning nuclear insurance market. It clarifies the notion of a nuclear insurer and their available insurance options. It also discusses the major elements of the civil liability protection for nuclear damage which differ from the rules of the insured’s civil liability specified by law. Finally, it addresses obstacles which may hinder the offering of this type of insurance as compulsory insurance under national legislation. This Article concerns solely the rules for civil liability for nuclear personal injury suffered as a result of operating the nuclear power plant. Insurance aspects related to the transport of nuclear material from nuclear facilities, the operation of research reactors and radioactive waste repositories have been omitted.
    Źródło:
    Prawo Asekuracyjne; 2024, 1(118), 1; 3-26
    1233-5681
    2957-1995
    Pojawia się w:
    Prawo Asekuracyjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies