Temat: getto, - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Anna Hájková, The Last Ghetto. An Everyday History of Theresienstadt, Oxford: Oxford University Press 2020, pp. 376
Autorzy:: Grądzka-Rejak, Martyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2116652.pdf
Data publikacji:: 2021-12-31
Wydawca:: Akademia Zamojska
Tematy:: ghetto
Theresienstadt
Jews
Benjamin Murmelstein
getto
Żydzi
Opis:: Recenzja publikacji: Anna Hájková, The Last Ghetto. An Everyday History of Theresienstadt, Oxford: Oxford University Press 2020, pp. 376
Źródło:: Studia Żydowskie. Almanach; 2021, 11, 11; 167-171
2083-5574
Pojawia się w:: Studia Żydowskie. Almanach
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Granice getta na lubelskim Podzamczu
The boundaries of the ghetto at Podzamcze in Lublin
Autorzy:: Chmielewski, Jakub
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2116878.pdf
Data publikacji:: 2016-12-31
Wydawca:: Akademia Zamojska
Tematy:: Ernst Zörner
Lublin
Podzamcze
the Lublin ghetto
the Holocaust
getto lubelskie
Holokaust
Opis:: Na początku okupacji historyczna dzielnica żydowska na Podzamczu stała się miejscem koncentracji ludności żydowskiej z całego miasta. Na przełomie października/listopada 1939 r. Żydzi zostali wyrzuceni z mieszkań przez władze niemieckie. W maju 1940 r. wysiedlono Żydów z Wieniawy. Tym samym w historycznej dzielnicy żydowskiej musiało zajmować ponad 42.000 osób. Jedno z największych przesiedleń miało miejsce w dniach 10-12 marca 1941 r., kiedy do miast prowincjonalnych dystryktu lubelskiego przesiedlono ponad 10 tys. Żydów. Akcja była przygotowaniem do utworzenia getta, które zorganizował 24 marca 1941 r. gubernator dystryktu lubelskiego Ernst Zörner. Tymczasem oficjalnie w getcie znajdowało się ponad 34 000 osób. Teren getta pokrywał się z historyczną dzielnicą żydowską. Granice getta wyznaczały ulice: Lubartowska, Kowalska, Krawiecka, Sienna oraz część Kalinowszczyzny, Franciszkańskiej i Unickiej. Na przełomie 1941/1942 getto nie było ogrodzone. Do tego czasu Żydzi nie mogli swobodnie opuszczać getta, co wynikało z antysemickiego prawa. Dopiero w trakcie przygotowań do likwidacji getto zostało podzielone na dwie części: „A” i „B”. Prawdopodobnie tylko część „B” była oddzielona drutem kolczastym, gdzie mogli mieszkać uprzywilejowani Żydzi. Granice wyznaczono wzdłuż ulic: Grodzkiej, Rybnej, Kowalskiej oraz częściowo Krawieckiej i Podwale. Na początku akcji likwidacyjnej tylko niewielka część getta „A” była połączona z gettem „B”.
At the beginning of occupation historical Jewish district at Podzamcze became the place of concentration Jewish population from all over the city. At the turn of October/November 1939 Jews were thrown out from their flats by the German authorities. In May 1940 Jews were removed from the Wieniawa district. Thereby in historical Jewish quarter had to occupay more than 42 000 people. One of the biggest resettlement took place between March 10-12, 1941, when more than 10 000 Jews were relocated to provincional towns in the Lublin District. The action was a preparation to set up the ghetto, which was organised on 24 March 1941 by the governor of Lublin District Ernst Zörner. Meanwhile, officially in the ghetto were more than 34 000 people. The area of the ghetto coincided with historical Jewish district. The borders of the ghetto were marked by streets: Lubartowska, Kowalska, Krawiecka, Sienna, and a part of Kalinowszczyzna, Franciszkańska and Unicka. At the turn of 1941/1942 the ghetto wasn’t fenced. Until then Jews couldn’t freely leave the ghetto which resulted from the antisemitic law. Only during the preparations to liquidation the ghetto was divided into two parts: „A” and „B”. Most probably only the part „B” was separated by barbed wire, where privileged Jews could live. The border had been marked along the streets: Grodzka, Rybna, Kowalska and partly Krawiecka and Podwale. At the beginning of liquidation action only a small part of ghetto „A” was connected with ghetto „B”.
Źródło:: Studia Żydowskie. Almanach; 2016, 6, 6; 96-114
2083-5574
Pojawia się w:: Studia Żydowskie. Almanach
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: „Izbica, Izbica – żydowska stolica”. Historia i dzisiejsza pamięć o żydowskim miasteczku
„Izbica, Izbica – the Jewish capital”. The history and today’s memory of a shtetl
Autorzy:: Martyn, Waldemar
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2116880.pdf
Data publikacji:: 2016-12-31
Wydawca:: Akademia Zamojska
Tematy:: Izbica
the Jewish community
memories
the Holocaust
the ghetto
społeczność żydowska
wspomnienia
Holokaust
getto
Opis:: Artykuł przedstawia historię Izbicy przez pryzmat jej żydowskiej przeszłości. Zwrócono uwagę na powstanie miasta jako miejsca zamieszkania Żydów wygnanych z pobliskiej chrześcijańskiej Tarnogóry. Autor starał się ukazać rozwój miasta do II wojny światowej, biorąc pod uwagę rolę miejscowych Żydów. Szczególną uwagę zwrócono na tragiczną rolę Izbicy podczas Holokaustu. Dla mieszkańców żydowskich i Żydów z innych regionów Polski, zwłaszcza tzw. „getta tranzytowego” dla Żydów z krajów Europy Środkowej i Zachodniej. W odniesieniu do współczesności autor dokonał oceny stanu miejscowych judaików, zwracając szczególną uwagę na historię i rolę miejscowego cmentarza, a także historycznej kuczki (tradycyjnego żydowskiego namiotu na Sukot). Wspomnienia dwóch ocalałych z Holokaustu z ich spotkań z miejscową ludnością uznane są za relikty kultury. Z żalem stwierdzono, że ważnymi miejscami dla historii miejscowych Żydów są dziś znaczące zabytki ufundowane przez osoby prywatne i instytucje poza miastem. W uroczystości poświęconej pamięci izbickich Żydów wzięła udział głównie miejscowa młodzież. Odnotowano obojętny stosunek dorosłej społeczności miasta do historii żydowskiej. Jednocześnie miejscowi nie wykorzystali możliwości nawiązania międzynarodowej współpracy z Żydami w imię żydowskiej historii miasta. Nawet nagroda i dyplom Ambasady Niemiec w Warszawie, przyznawane burmistrzowi za próbę zmiany nastawienia miejscowej ludności do Żydów i docenienie ich wkładu w historię miasta, nie skłoniły do takich działań.
The paper presents the history of Izbica from an angle of its Jewish past. Attention was paid to the origination of the town, as the place to live for Jews expelled from the nearby Christian Tarnogóra. Author tried to show the development of the town until World War II, taking into consideration role of the local Jews. A special attention is paid to tragic role of Izbica during the Holocaust. For the Jewish inhabitants, and Jews from other Polish regions, especially the so-called “Transit ghetto” for Jews from the countries of Central and Western Europe. With regard to the present, author evaluated the condition of local Judaica paying special attention to the history and role of the local cemetery, as well as historical kuczka (traditonal Jewish tent for Sukkot). The memories of two survivors of the Holocaust are treated as cultural relics as well as their memories of meeting with the local population. With regret, it was found that the important places for the history of local Jews, today are significant monuments funded by individuals and institutions outside the town. In the ceremony dedicated to the memory of Izbica Jews, participated mainly local youth. Indifferent relationship of the adult community of the town, to the Jewish history was recorded. At the same time locals not seized the possibility of establishing international cooperation with the Jews in the name of the Jewish history of the town. Even prize and diploma of the German Embassy in Warsaw, awarded to the mayor for trying to change the attitude of the local population towards the Jews, and the appreciation of their contribution to the history of the town, not inclined to such activities.
Źródło:: Studia Żydowskie. Almanach; 2016, 6, 6; 123-140
2083-5574
Pojawia się w:: Studia Żydowskie. Almanach
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Еврейский вопрос в политике модернизации позднеимперской России
The Jewish question in the politics of modernization of late Tsarist Russia
Autorzy:: Безаров, Oлександр
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2116597.pdf
Data publikacji:: 2021-12-31
Wydawca:: Akademia Zamojska
Tematy:: tsar
anti-Semitism
ghetto
Romanov dynasty
Alexander II
regime
car
antysemityzm
getto
dynastia Romanowów
Aleksander II
reżim
Opis:: Artykuł analizuje kwestię żydowską w polityce modernizacyjnej rządu carskiego w drugiej połowie XIX – początku XX wieku. Autor jest przekonany, że kwestia żydowska (kwestia równości Żydów) była tematem aktualnym na wszystkich trzech etapach polityki modernizacyjnej. Jeśli więc w okresie wielkich reform kwestia żydowska była rozpatrywana przez pryzmat politycznej lojalności Żydów wobec autokratycznego reżimu Aleksandra II, który skłaniał się do równouprawnienia, to w drugim i trzecim etapie (1881-1911 r.) problem rosyjskich Żydów został zaostrzony przez wzrost państwowego antysemityzmu, będącego integralną częścią ideologii imperialnego nacjonalizmu. Pewne próby rozwiązania kwestii żydowskiej podjęto na początku XX wieku w polityce V.K. Pleve, V.N. Kokovtseva, S.J. Witte i P.A. Stolypina. Jednak na tle sprzeczności polityki państwa carskiego wobec kwestii żydowskiej w ogóle, a w okresie modernizacji zwłaszcza, zniknęły nadzieje emancypacyjne Żydów rosyjskich. Wyciągnięto z tego wnioski, że polityka modernizacyjna ma charakter zasadniczo nieorganiczny, co nie mogło nie mieć odzwierciedlenia w ideologicznym i politycznym podejściu do kwestii żydowskiej. Mimo pewnych ustępstw, takich jak równouprawnienie Żydów w Królestwie Polskim w 1862 r., prawo wyborcze Żydów rosyjskich w latach 1905-1907 oraz próby zniesienia systemu kwot dla żydowskich akademików w latach 1907-1908, rząd nie odważył się zlikwidować instytucji strefy osadnictwa żydowskiego, która była zasadniczo formą średniowiecznego getta. Polityka państwowego antysemityzmu była nie tylko wynikiem umacniania się przez Romanowów carskiego patriotyzmu i mistycyzmu religijnego, lecz także reakcją autokracji na zauważalną działalność polityczną i rewolucyjną Żydów. Według autora autokracja ostatnich Romanowów okazała się zakładnikiem własnej polityki modernizacyjnej. Kraj przygotowywał się do głębokich zmian rewolucyjnych, w których kwestia żydowska odgrywała ważną rolę.
The article analyzes the Jewish question in the modernization policy of the Tsarist government in the second half of the 19th – early 20th century. The author is convinced that the Jewish question (the question of Jewish equality) was a topical issue at all three stages of the modernization policy. Thus, if in the period of the Great Reforms the Jewish question was considered through the prism of the political loyalty of the Jews to the autocratic regime of Alexander II, who was inclined to grant them equality, then in the second and third stages (1881-1911) the problem of Russian Jews was exacerbated by the rise of state anti-Semitism, which was an integral part of the ideology of imperial nationalism. Some attempts to solve the Jewish question were made at the beginning of the 20th century in the policies of V. K. Pleve, V. N. Kokovtsev, S. J. Witte, and P. A. Stolypin. However, against the background of the contradiction of the tsarist state policy towards the Jewish question in general and in the modernization period in particular, the hopes of Russian Jews for emancipation disappeared. Conclusions were drawn that the modernization policy was essentially inorganic, which could not fail to be reflected in ideological and political approaches to the Jewish question. Despite some concessions, such as granting equal rights to Jews in the Kingdom of Poland in 1862, to Russian Jews the right to vote in 1905-1907, and attempts to abolish quota system for Jewish academicians in 1907-1908, the government did not dare to abolish the institution of the Jewish settlement zone, which was essentially a form of medieval ghetto. The policy of state anti-Semitism was not only a result of the Romanovs' strengthening of tsarist patriotism and religious mysticism, but also a reaction of the autocracy to the noticeable political and revolutionary activities of the Jews. According to the author, the autocracy of the last Romanovs proved to be hostage to its own modernization policy. The country was preparing for deep revolutionary changes, in which the Jewish question played an important role.
Źródło:: Studia Żydowskie. Almanach; 2021, 11, 11; 9-24
2083-5574
Pojawia się w:: Studia Żydowskie. Almanach
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Żydzi słowaccy w obozie koncentracyjnym na Majdanku
Slovak Jews in Majdanek camp
Autorzy:: Grudzińska, Marta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2116938.pdf
Data publikacji:: 2014-12-31
Wydawca:: Akademia Zamojska
Tematy:: Auschwitz
KL Majdanek
Operation Erntefest
Slovak Jews
Holocaust
deportations
ghetto
akcja Erntefest
Żydzi słowaccy
holokaust
deportacje
getto
Opis:: Celem artykułu „Żydzi słowaccy w obozie na Majdanku” jest przedstawienie faktów dotyczących transportów i charakterystyki tych więźniów. Transporty Żydów ze Słowacji były kierowane na Majdanek od końca maja do połowy czerwca 1942 roku. W tym okresie do obozu trafiali wyłącznie mężczyźni. Kobiety, dzieci i osoby niezdolne do pracy umieszczano w gettach na terenie dystryktu lubelskiego. Do KL Lublin przywieziono ich latem i jesienią 1943 r. po likwidacji gett. Żydzi słowaccy nie stanowili w obozie grupy jednorodnej społecznie. Ci, którzy byli wykształceni i znali język niemiecki, pełnili różne funkcje. Ich uprzywilejowana pozycja w obozie oraz fakt, że nie dopuszczali do swojej grupy nikogo innego, wzbudzały zazdrość innych więźniów i były powodem konfliktów z innymi grupami. Kary, szykany, zabijanie w komorze gazowej, a przede wszystkim prymitywne warunki bytowe były przyczyną wysokiej śmiertelności w obozie. Ci, którzy pozostali przy życiu, zostali zamordowani 3 listopada 1943 r. podczas akcji „Erntefest”. Tego dnia rozstrzelano około 18 000 Żydów z wielu krajów. Przeżyli tylko ci, którzy zostali deportowani do KL Auschwitz w maju i czerwcu 1942 r. oraz ci, którzy uciekli.
The aim of an article „Slovak Jews in Majdanek camp” is to present the facts about transports and characteristics of those prisoners. Transports of Jews from Slovakia were headed to Majdanek from the end of May till the middle of June 1942. In this period, only men were sent to the camp. Women, children and people who were unable to work were placed in ghettos in the area of Lublin district. They were brought to KL Lublin in the summer and autumn 1943 after liquidation of the ghettos. Slovak Jews did not present a socially homogeneous group in the camp. Those who were educated and knew German took various functions. Their privileged position in the camp and the fact that they did not allow anyone else to enter their group made other prisoners jealous and was a reason of conflicts with other groups. Pentalties, chicanes, killing in gas chamber and above all primitive living conditions were a reason of high mortality in the camp. Those who stayed alive were murdered on the 3th of November 1943 during the “Erntefest” action. This day about 18 000 Jews from many countries were shot. Only those who were deported to KL Auschwitz in May and June 1942 and those who ran away survived.
Źródło:: Studia Żydowskie. Almanach; 2014, 4, 4; 53-75
2083-5574
Pojawia się w:: Studia Żydowskie. Almanach
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Kręgi piekielne Holokaustu. Czy metafora „piekło dantejskie” jest adekwatna w stosunku do Zagłady?
The Circles of Hell of the Holocaust. Is a metaphor for „Dante’s hell” adequate in relations to the Shoah?
Autorzy:: Stachula, Aleksandra
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2144067.pdf
Data publikacji:: 2012-12-31
Wydawca:: Akademia Zamojska
Tematy:: holocaust
extermination
Jews
concentration camp
ghetto
metaphor
Dante
hell
holokaust
zagłada
eksterminacja
Żydzi
obóz koncentracyjny
getto
metafora
piekło
Opis:: Doświadczenie Holokaustu jest trudne do wyrażenia w dzisiejszym, wolnym świecie przez ludzi, którzy nigdy nie doświadczyli życia w getcie czy w obozie koncentracyjnym. Najlepszym sposobem przybliżenia doświadczeń okresu zagłady jest odwołanie się do tradycji ukształtowanej przez symbolikę piekła. Metafora „piekła Dantego” wydaje się jednak zbyt wąska w odniesieniu do ofiar Holokaustu. Niemniej użycie metafory piekła w odniesieniu do doświadczenia Holokaustu jest bardzo interesujące. Poprzez zagłębienie się w to, co wspólne dla ludzkości, staje się bardziej prawdopodobne, choć nie całkiem możliwe, zrozumienie doświadczenia Zagłady.
The experience of the Holocaust is hard to express in the present, free world by people who have never experienced life in the ghetto or in the concentration camp. The best way to make the experiences of the extermination period is reference to the tradition shaped by the symbolism of hell. The metaphor of “The Dante’s hell”, ho-wever, seems to be too narrow in relation to the victims of the Holocaust. Neverthe-less, the use of the hell metaphor in relation to the experience of the Holocaust is mo-tivated. By delving into what is common to humanity becomes more likely, though not quite possible, to understand the experience of the Shoah.
Źródło:: Studia Żydowskie. Almanach; 2012, 2, 2; 225-233
2083-5574
Pojawia się w:: Studia Żydowskie. Almanach
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Działalność funkcjonariuszy policji granatowej w relacjach związanych z Żydowskim Związkiem Wojskowym
Activities of navy blue police officers in relations related to the Jewish Military Union
Autorzy:: Flisiak, Dominik
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2116681.pdf
Data publikacji:: 2020-12-31
Wydawca:: Akademia Zamojska
Tematy:: General Government
Jewish Combat Organization
ghetto
Warsaw
Blue Police
Generalne Gubernatorstwo
Żydowska Organizacja Bojowa
getto
Warszawa
Granatowa policja
Opis:: Celem artykułu jest przedstawienie problematyki związanej z obecnością funkcjonariuszy Policji Polskiej Generalnego Gubernatorstwa w meldunkach członków Żydowskiego Związku Wojskowego (ŻZW). ŻZW w swoich szeregach skupiał się głównie na prawicowych syjonistach i wspólnie z Żydowską Organizacją Bojową (ŻOB) współtworzył żydowski ruch oporu w getcie warszawskim. Ze względu na to, że historia ŻZW budzi kontrowersje wśród historyków, w pracy zostaną uwzględnione m.in. korzenie ideowe tej organizacji oraz podstawowe informacje o jej działalności w getcie warszawskim. Relacje użyte w artykule powstały w latach 1943-1963 zarówno w języku angielskim, jak i polskim.
The aim of the article is to present the issue related to the presence of officers of the Polish Police of the General Government in the reports of members of the Jewish Military Union (ŻZW). ŻZW in its ranks focused mainly on right-wing Zionists and together with the Jewish Fighting Organisation (ŻOB) co-founded the Jewish resistance movement in the Warsaw Ghetto. Due to the fact that the history of ŻZW is controversial among historians, the work will include, inter alia, the ideological roots of this organisation and basic information about its activity in the Warsaw Ghetto. The relations used in the article arose from 1943 to 1963 in both English and Polish.
Źródło:: Studia Żydowskie. Almanach; 2020, 10, 9-10; 65-74
2083-5574
Pojawia się w:: Studia Żydowskie. Almanach
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Holokaust i archeologia na przykładzie badań wykopaliskowych w Ogrodzie Krasińskich w Warszawie
The Holocaust and archaeology on the example of excavations in Krasiński Garden in Warsaw
Autorzy:: Konik, Jacek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2116644.pdf
Data publikacji:: 2021-12-31
Wydawca:: Akademia Zamojska
Tematy:: Warsaw Ghetto
archaeological works
Warsaw Ghetto Museum
Christopher Newport University
Krasiński Garden
Getto Warszawskie
prace archeologiczne
Muzeum Getta Warszawskiego
Ogród Krasińskich
Opis:: Artykuł dotyczy badań archeologicznych prowadzonych jesienią 2021 roku w Ogrodzie Krasińskich w Warszawie. Program nieinwazyjnej eksploracji na terenie byłego getta jest wynikiem wspólnego projektu Muzeum Getta Warszawskiego i Christopher Newport University w Wirginii, USA. Kierownikiem zespołu badawczego był prof. Richard Freund, koordynatorem ze strony polskiej był dr Jacek Konik. Wykopaliska w Ogrodzie Krasińskich trwały tylko 6 dni i były prowadzone na ograniczonym obszarze, niemniej program będzie kontynuowany, a wyniki badań już dowodzą, że eksploracja archeologiczna na terenie Getta Warszawskiego jest metodą badawczą, która umożliwia stosunkowo szybko zebrać informacje zarówno o samej „dzielnicy żydowskiej”, jak i o jej mieszkańcach. Metoda badawcza jest tym bardziej obiecująca, że znana obecnie dokumentacja fotograficzna wielu obszarów getta jest niekompletna.
The article deals with the archaeological exploration conducted in the autumn of 2021 in Krasiński Garden in Warsaw. The program of non-invasive exploration in the former ghetto area is the result of a join project of the Warsaw Ghetto Museum and the Christopher Newport University, Virginia, USA. The head of the research team was Prof. Richard Freund, the coordinator on the Polish side was Dr. Jacek Konik. The excavations in Krasiński Garden lasted 6 days only and were conducted in a limited area, nevertheless, the program will be continued, and the results of the research already prove that the archaeological exploration of the Warsaw Ghetto area is a research method that makes it possible to gather information relatively quickly, both about the "Jewish quarter" itself and about its inhabitants. The research method is especially promised due to fact that currently known photographic documentation of many areas of the ghetto is incomplete.
Źródło:: Studia Żydowskie. Almanach; 2021, 11, 11; 153-158
2083-5574
Pojawia się w:: Studia Żydowskie. Almanach
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Żydowscy mieszkańcy Nowego Targu – historia Zagłady
The Jewish Inhabitants of Nowy Targ and their Holocaust
Autorzy:: Panz, Karolina
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2116942.pdf
Data publikacji:: 2014-12-31
Wydawca:: Akademia Zamojska
Tematy:: Podhale
Nowy Targ
the Holocaust
oral history
memories
Bełżec
ghetto
executions
forced laborers
Hobag
Holokaust
historia mówiona
wspomnienia
getto lubelskie
egzekucje
robotnicy przymusowi
Opis:: Artykuł przedstawia historie żydowskich mieszkańców Nowego Targu w czasie okupacji niemieckiej. Nowy Targ to stosunkowo niewielkie polsko-żydowskie miasto na polskim Podhalu (południowa część Polski). Ich losy są rekonstruowane na podstawie różnorodnych źródeł historycznych, dokumentów administracyjnych, a także osobistych świadectw. Mając w kontekście wydarzenia dotyczące całej społeczności Nowego Targu, wybrano historie kilku rodzin, aby zilustrować indywidualny wymiar Holokaustu. Artykuł rozpoczyna się od charakterystyki wybranych rodzin, następnie autorka skupia się na wydarzeniach z okresu eksterminacji pośredniej, która obejmowała represje ekonomiczne, gettoizację i wykluczenie społeczne nowotarskich Żydów. Kolejna część dotyczy samego Holokaustu (zagłady), ze szczególnym uwzględnieniem historii poszczególnych osób – pierwszych egzekucji i deportacji w czerwcu 1942 r. oraz wydarzeń z 30 sierpnia 1942 r., kiedy to na nowotarskim cmentarzu rozstrzelano kilkaset osób, a pozostałych Żydów wywieziono do Bełżca. Następnie czytamy o żydowskich robotnikach przymusowych zatrudnionych w okolicznych obozach pracy należących do firmy Hobag i przedstawione są realia życia w miasteczku Judenrein. Artykuł zamyka opis powojennych powrotów Ocalałych, dokonanych na nich mordów i końca żydowskiej obecności w Nowym Targu.
The article presents the stories of Jewish inhabitans of Nowy Targ under German occupation. Nowy Targ is a relatively small Polish-Jewish town in Polish Podhale (South of Poland). Their fate is reconstructed based on diverse historical sources, administrative documents as well as personal evidence. With the events of the entire Nowy Targ community in context, stories of a few families have been chosen to illustrate the individual dimension of the Holocaust. The article begins with a descripton of selected families; next, the author focuses on events from the period of indirect extermination which included economic repression, ghettoisation and social exclusion of Nowy Targ Jewry. The following part concerns the actual Holocaust (extermination) with special attention paid to the stories of individual people – the first executions and deportations in June 1942 as well as the events from August 30, 1942 when several hundred people were shot at the Nowy Targ cemetery while the remaining Jews were deported to Bełżec. Next, one reads about Jewish forced laborers employed in local work camps belonging to Hobag company and the reality of life in the town of Judenrein is presented. The article closes with a description of some after-war returns of the Survivors, the murders perpetrated on them and the end of the Jewish presence in Nowy Targ.
Źródło:: Studia Żydowskie. Almanach; 2014, 4, 4; 77-96
2083-5574
Pojawia się w:: Studia Żydowskie. Almanach
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Powojenne procesy członków Jüdischer Ordnungsdienst w okupowanym Krakowie. Casus Dawida Lieblinga
The post-war processes of members of the Jüdischer Ordnungsdienst in occupied Krakow. The case of David Liebling
Autorzy:: Jarkowska-Natkaniec, Alicja
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2116946.pdf
Data publikacji:: 2014-12-31
Wydawca:: Akademia Zamojska
Tematy:: Judishe Ordnungsdienst
Kraków ghetto
Kraków Kazimierz
Kraków
Jewish Combat Organization
KL Płaszów
Dawid Liebling
collaboration
court
getto Krakowie
krakowski Kazimierz
Żydowska Organizacja Bojowa
kolaboracja
sąd
Opis:: Celem artykułu jest przedstawienie działalności Judishe Ordnungsdienst (OD) okupowanego przez Niemców Krakowa w latach 1940-1945. W zakresie tematycznym mieści się organizacja OD w dzielnicy żydowskiej Kazimierz w 1940 r., w getcie krakowskim w latach 1941-1943 oraz w niemieckim obozie koncentracyjnym w Płaszowie w latach 1942-1945. Główny wątek poprzedzony jest analizą historii OD w polskich miastach Warszawie i Łodzi, również okupowanych przez Niemców. Pozostałe getta służą do przedstawienia ogólnej sytuacji organizacji. Opisano również, co działo się z funkcjonariuszami po wojnie przez pryzmat polskiego prawa. Procesy funkcjonariuszy OD toczyły się przed Specjalnym Sądem Karnym w Krakowie w latach 1945-1947. Celem niniejszego artykułu było również przedstawienie powojennego procesu byłych członków Jüdische Ordnungsdienst w okupowanym Krakowie, ze szczególnym uwzględnieniem sprawy Dawida Lieblinga. Proces oskarżonego Lieblinga, który był członkiem Jüdischer Ordnungsdienst i Żydowskiej Organizacji Bojowej, odbył się przed Specjalnym Sądem Karnym w Krakowie 26 maja 1946 roku. Zarzut kolaboracji został przez sąd odrzucony.
Goal of this article is to present activity of Judishe Ordnungsdienst, occupied by the Germans, Krakow in years 1940-1945. Within the scope there is organisation of OD in Jewish district of Kazimierz in 1940, in Krakow ghetto in 1941-1943 and in German concentration camp in Plaszow in 1942-1945. Main topic is preceded by analysis of OD history in Polish cities of Warsaw and Lodz, also occupied by the Germans. The other ghettos are used to present general situation of the organisation. It is also mentioned what happened with officers after the war through the prism of Polish law. Trials of OD officers took place on Special Criminal Court in Krakow in 1945-1947. The purpose of this article was also to present the post-war process of former members of the Jüdische Ordnungsdienst (OD) in occupied Krakow with particular regard to the case of David Lieblinga. The trial of accused Liebling, who was a member of the Jüdischer Ordnungsdienst and the Jewish Fighting Organization was held before the Special Criminal Court in Krakow on May 26, 1946. The allegations of collaborations have been rejected by the court.
Źródło:: Studia Żydowskie. Almanach; 2014, 4, 4; 97-114
2083-5574
Pojawia się w:: Studia Żydowskie. Almanach
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Krótkie życie na „Wschodzie”. Żydzi z terenu Rzeszy deportowani do dystryktu lubelskiego
„Short Life on the East”. Jews from the Territory of Third Reich Deported to Lublin District
Autorzy:: Kuwałek, Robert
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2116936.pdf
Data publikacji:: 2014-12-31
Wydawca:: Akademia Zamojska
Tematy:: Third Reich
German Jews
Austrian Jews
deportation
Holocaust
Majdanek
Opole Lubelskie
Zamość
Izbica
Piaski
Nazism
Sobibór
ghetto
III Rzesza
Żydzi niemieccy
Żydzi austriaccy
deportacja
holokaust
nazizm
getto
Opis:: W latach 1940-1942 z terenów III Rzeszy (dzisiejsze Niemcy i Austria) naziści deportowali około 30 000 Żydów. Duża część z nich została umieszczona w tzw. gettach tranzytowych, głównie w Izbicy, Piaskach, Opolu Lubelskim i Zamościu, gdzie zmuszeni byli przebywać od kilku tygodni do kilku miesięcy. Od maja 1942 r. transporty z III Rzeszy kierowane były bezpośrednio do obozu zagłady w Sobiborze, a pewna grupa młodych i silnych mężczyzn została wytypowana do pracy w obozie koncentracyjnym na Majdanku lub w obozach pracy na terenie dystryktu lubelskiego. Wszyscy oni spotkali się z wielką brutalnością okupacji niemieckiej na wschodnich terenach Polski, prymitywnymi warunkami życia i głodem. Wszyscy przeżyli szok kulturowy w kontaktach z polskimi Żydami i środowiskiem nieżydowskim, co wywołało duże konflikty kulturowe i religijne. Sytuacja Żydów niemieckich i austriackich deportowanych do dystryktu lubelskiego była znacznie trudniejsza niż Żydów czeskich i słowackich, którzy mieli więcej kontaktów z miejscową ludnością żydowską i polską. Ten brak większych szans na przeżycie sprawił, że z grupy Żydów niemieckich w dystrykcie lubelskim ocalało zaledwie 20 osób. Niniejszy artykuł jest opisem ostatnich chwil ich tragicznego życia i opiera się głównie na relacjach polskich Żydów i Polaków, którzy byli świadkami losów Żydów niemieckich i austriackich. Niektóre informacje pochodzą także z powojennych niemieckich śledztw przeciwko sprawcom.
In the years 1940-1942 from the territory of Third Reich (today Germany and Austria) Nazis deported about almost 30 000 Jews. Big part of them were located in so called transit ghettos, mainly in Izbica, Piaski, Opole Lubelskie and Zamość where they were forced to stay since few weeks until few months. Since May 1942 the transports from Third Reich were sent directly to the death camp in Sobibór and some group of young and strong men were selected for work in Majdanek concentration camp or labour camps in Lublin district. All of them met themselves with big brutality of the German occupation in Eastern part of Poland, primitive life condition and hunger. All of them survived culture shock in the contacts with Polish Jews and non-Jewish milieu which created the big culture and religious conflicts. The situation of German and Austrian Jews deported to Lublin district was much more difficult than Czech or Slovak Jews who had more contacts with local Jewish and Polish population. This lack of big chance to survive was the reason that from the group of German Jews survived in Lublin district only 20 people. This article is a description of last moment of their tragical life and based mainly on the testimonies given by Polish Jews and Poles who were the witnesses of the fate of German and Austrian Jews. Some information is taken also from post-war German investigations against perpetrators.
Źródło:: Studia Żydowskie. Almanach; 2014, 4, 4; 31-51
2083-5574
Pojawia się w:: Studia Żydowskie. Almanach
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Struktura i funkcjonowanie Judenratu w Lublinie – próba analizy
The structure and functioning of the Judenrat in Lublin – an attempt to analyze
Autorzy:: Chmielewski, Jakub
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2144049.pdf
Data publikacji:: 2012-12-31
Wydawca:: Akademia Zamojska
Tematy:: Lublin
Jewish councils
Judenrat
Lipowa Street
Jewish community
ghetto
General Government
Hans Frank
Jewish residential districts
rady żydowskie
ul. Lipowa
gmina żydowska
getto
Generalne Gubernatorstwo
żydowskie dzielnice mieszkaniowe
Opis:: Problematyka Judenratu w Lublinie nie doczekała się jak dotąd opracowania mimo dobrze zachowanej bazy źródłowej, której podstawą są materiały zdeponowane w Archiwum Państwowym w Lublinie oraz w Żydowskim Instytucie Historycznym w Warszawie. Ich wykorzystanie niewątpliwie przyczyni się do poszerzenia wiedzy na temat Holokaustu w kontekście lokalnej społeczności żydowskiej. Judenrat w Lublinie został utworzony w styczniu 1940 roku, czemu nadało moc obowiązującą rozporządzenie Generalnego Gubernatora Hansa Franka z listopada 1939 roku o utworzeniu Rad Żydowskich. W chwili powstania w mieście mieszkało ok. 40 000 Żydów, zgodnie z rozporządzeniem przełożyło się to na utworzenie instytucji w liczbie 24 osób. Judenrat działał w tym składzie do końca marca 1942 roku, kiedy to w wyniku likwidacji i przeniesienia przez Niemców niewielkiej części Żydów z Podzamcza do dzielnicy Tatar Majdan, liczebność organu została zmniejszona do 12 radnych. Ich zadaniem było zarządzanie Radami Żydowskich Dzielnic Mieszkaniowych, a od marca 1941 roku i wprowadzenia na ich terenie getta zarządzenia władz okupacyjnych, w tym przygotowanie kontyngentów żydowskich pracowników. Kompetencje, jakie posiadał lubelski Judenrat, nie różniły się zasadniczo od tych, jakie miały te same instytucje w innych miejscowościach. Rada poprzez swoje wydziały miała obowiązek zapewnienia minimum socjalnego w zakresie wyżywienia, warunków sanitarno-higienicznych i mieszkaniowych. Dotyczyło to zarówno miejscowych Żydów, jak i przesiedleńców, uchodźców i jeńców wojennych osadzonych w obozie pracy przy ul. Lipowej 7. Struktura Rady miała być elastyczna i dostosowana do aktualnych potrzeb. Ostateczna likwidacja społeczności żydowskiej, a tym samym powołanie Judenratu, nastąpiło na początku listopada 1942 roku. Mimo znacznie ograniczonych uprawnień, można przyjąć, że Judenrat w Lublinie pełnił rolę pseudosamorządu. Z jednej strony miał własne zadania, z drugiej zaś priorytetem była realizacja narzuconych przez Niemców nakazów. Artykuł jest jedynie ogólną próbą analizy struktury i funkcjonowania Rady Żydowskiej w Lublinie, a tym samym nie odpowiada postawionemu problemowi badawczemu.
The issue of the Judenrat in Lublin were never as yet to develop, despite the well-preserved source base, which is founded on material deposited in the State Archive in Lublin and the Jewish Historical Institute in Warsaw. Using them will undoubtedly lead to increased knowledge of the Holocaust in the context of the local Jewish population. Judenrat in Lublin was established in January 1940, which was given effect in November 1939 Regulation of Governor General Hans Frank, the creation of the Jewish Councils. At the time of the establishment of the city was home to about 40 000 Jews, in accordance with Regulation translated into the establishment of an institution in the number of 24 persons. The Judenrat operated this line until the end of March 1942, when as a result of the liquidation and transfer Podzamcze small part of the Jews to the Tartar Maidan district, by the Germans body was reduced to 12 councilors. The task was to manage the Council of Jewish residential district, and since March 1941 and the introduction of the ghetto within them an order issued by the occupation authorities, including the preparation of quotas of Jewish workers. Com-petencies that had the Lublin Judenrat did not differ substantially from those that have the same institutions in other places. The Council through its Departments have an obligation to ensure minimum subsistence levels for food, sanitary-hygienic and housing. This was true both of local Jews, as well as displaced persons, refugees and prisoners of war imprisoned in a labor camp 7th Street Linden Structure of the Board be flexible and to match a current needs. The final liquidation of the Jewish community, and thus the institution of the Judenrat, took place in early November 1942. Despite a significantly limited powers, it can be assumed that the Judenrat in Lublin fills the role of pseudo-self-government. On one hand, have their own tasks, on the other hand, the priority was the implementation imposed by the German orders. The article is a only a general attempt to analyze the structure and functioning of the Jewish Council in Lublin, and thus does not suit the research problem flagged.
Źródło:: Studia Żydowskie. Almanach; 2012, 2, 2; 177-207
2083-5574
Pojawia się w:: Studia Żydowskie. Almanach
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Nowa ekspozycja muzealna w Aptece Pod Orłem w krakowskim Podgórzu na tle zmian dziedzictwa żydowskiego całej dzielnicy
The Eagle Pharmacy in Krakow’s Podgórze – New Exhibit in the Light of the Changes of the Jewish Heritage
Autorzy:: Suszkiewicz, Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2116949.pdf
Data publikacji:: 2014-12-31
Wydawca:: Akademia Zamojska
Tematy:: Ghetto Heroes Square
Schindler's Factory
KL Płaszów
Kraków
Historical Museum
World War II
Ghetto
Holocaust
Apteka pod Orłem
Tadeusz Pankiewicz
Plac Bohaterów Getta
Fabryka Schindlera
Muzeum Historyczne
II wojna światowa
getto
holokaust
Opis:: Artykuł jest analizą nowego eksponatu w Aptece pod Orłem – oddziale Muzeum Historycznego Miasta Krakowa. Apteka znajduje się w Podgórzu, dzielnicy, na terenie której w czasie II wojny światowej znajdowało się getto żydowskie. Właściciel Apteki – Tadeusz Pankiewicz, był jedynym Polakiem, któremu pozwolono żyć w getcie podczas Holokaustu. Był świadkiem wydarzeń, a także starał się pomagać ludziom zmuszonym do życia w getcie. Apteka była miejscem spotkań, w którym mieszkańcy getta mogli zapomnieć o codziennych smutkach i traumie Holokaustu. Artykuł podzielony jest na trzy części. Pierwsza z nich to krótka historia dzielnicy. Druga odnosi się do innych miejsc dziedzictwa żydowskiego, które zostały odnowione w Podgórzu w ostatnim czasie, takich jak: Plac Bohaterów Getta, dawna Fabryka Schindlera oraz obóz Płaszów. Trzecia część to analiza nowego eksponatu w pomieszczeniach Apteki.
The article is an analysis of the new exhibit in the Eagle Pharmacy – branch of the Historical Museum of the City of Kraków. The Pharmacy is situated in Podgórze, district were was located Jewish getto during 2nd World War. The owner of the Pharmacy – Tadeusz Pankiewicz, was the only Pole who was allowed to live in ghetto while the Holocaust. He was the witness of the events and also he tried to help the people who were forced to live in the ghetto. The Pharmacy was a place of the meetings, where the inhabitants of the ghetto could forget about the everyday sorrows and trauma of the Holocaust. The article is divided into three parts. The first one is a short history of the district. The second refers to the other sites of Jewish heritage which were renovated in Podgórze lately such as: Ghetto Heroes’ Square, former Schindler’s Factory and camp Płaszów. The third part is analysis of the new exhibit in the rooms of the Pharmacy.
Źródło:: Studia Żydowskie. Almanach; 2014, 4, 4; 123-144
2083-5574
Pojawia się w:: Studia Żydowskie. Almanach
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: (Nie) zapomniana stacja kolejowa – Gleis 17 jako przykład upamiętnienia ofiar deportacji z Berlina
(Not) forgotten railway station – Gleis 17 as an example of commemoration of deportations victims
Autorzy:: Ciechomska, Anita
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2116950.pdf
Data publikacji:: 2014-12-31
Wydawca:: Akademia Zamojska
Tematy:: deportation
Holocaust
German Jews
Third Reich
Nazis
Berlin
Gleis 17
German Railways
Berlin Grunewald
concentration camp
ghetto
memorial site
deportacja
holokaust
niemieccy Żydzi
Trzecia Rzesza
naziści
Koleje Niemieckie
obóz koncentracyjny
getto
miejsce pamięci
Opis:: Artykuł jest opisem miejsca pamięci „Gleis 17” w Berlinie. Miejsce to jest formą upamiętnienia żydowskich ofiar deportacji ze stolicy Niemiec. Pomnik Gleis 17 powstał z inicjatywy Kolei Niemieckich (Deutsche Bahn) w 1991 r. na historycznym miejscu – stacji Berlin Grunewald, skąd żydowscy mieszkańcy miasta byli deportowani do gett i obozów zagłady. Artykuł zawiera szczegółowe informacje o tym, jak powstała i została zrealizowana idea miejsca pamięci. Opisano wygląd i znaczenie poszczególnych części całego kompleksu memorialnego. Ponadto wspomniano rolę tego miejsca w filmie "Der letzte Zug" (Ostatni pociąg).
The article is a description of the memorial place „Gleis 17” in Berlin. This place is a form of commemoration of the Jewish victims of deportations from the capital of Germany. The monument Gleis 17 is an initiative of the German Railway (Deutsche Bahn) and was established in 1991 on the historical place – station Berlin Grunewald where the Jewish inhabitants of the city where deported from to the ghettos and death camps. The article contains the details how the idea of the memorial place has been created and fulfilled. The appearance and meaning of single parts of the whole memorial complex are described as well. Furthermore there is a role of this place in the movie “Der letzte Zug” (The last train) mentioned.
Źródło:: Studia Żydowskie. Almanach; 2014, 4, 4; 145-153
2083-5574
Pojawia się w:: Studia Żydowskie. Almanach
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Likwidacja getta w Lublinie (marzec – kwiecień 1942 r.)
The liquidation of the ghetto in Lublin (March–April 1942
Autorzy:: Chmielewski, Jakub
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2116934.pdf
Data publikacji:: 2014-12-31
Wydawca:: Akademia Zamojska
Tematy:: State Archives in Lublin
State Archives of the Museum at Majdanek
Archives of the Jewish Historical Institute in Warsaw
Yad Vashem Archives in Jerusalem
extermination
ghetto
Lublin
Holocaust
Pozdamcze
Bełżec
Archiwum Państwowe w Lublinie
Archiwum Państwowe Muzeum na Majdanku
Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie
Archiwum Yad Vashem w Jerozolimie
eksterminacja
getto
holokaust
Opis:: Getto lubelskie było pierwszym obok lwowskiego gettem, które zostało zlikwidowane w ramach „Akcji Reinhardt”. Zanim Niemcy przystąpili do biologicznej eksterminacji, wobec Żydów stosowano szereg obowiązków i zakazów, które eliminowały ich z życia społecznego, politycznego, kulturalnego i prowadziły do zubożenia. Jedną z metod było skupienie Żydów w wydzielonych częściach miasta, oficjalnie nazywanych gettami. Nie w każdym przypadku getto było ogrodzone, na co często wpływało umiejscowienie tras komunikacyjnych. W Lublinie Niemcy zaczęli ogradzać getta na kilka tygodni przed rozpoczęciem deportacji do obozu zagłady w Bełżcu. Likwidację getta w Lublinie Niemcy rozpoczęli w nocy z 16 na 17 marca 1942 r. Dzielnica żydowska została otoczona przez oddziały niemieckie i oddziały pomocnicze złożone głównie z jeńców Armii Radzieckiej, tzw. Ukraińców. W trakcie likwidacji, która trwała do połowy kwietnia, wywieziono do obozu zagłady w Bełżcu około 28 000 Żydów, a kolejne 800 osób rozstrzelano na terenie getta. W proces eksterminacji Niemcy włączyli działania policji żydowskiej, Judenratu, a nawet mieszkańców getta. Część Żydów ocalała z likwidacji Podzamcza i została przeniesiona do nowo utworzonego getta na Majdanie Tatarskim. Udać się tam mogli tylko ci, którzy posiadali J-Ausweis. W tym samym czasie Niemcy rozpoczęli wyburzanie historycznej dzielnicy żydowskiej, co symbolicznie kończyło wielowiekową egzystencję Żydów w Lublinie. Artykuł powstał na podstawie literatury, opublikowanych relacji i pamiętników, a także materiałów archiwalnych zdeponowanych w Archiwum Państwowym w Lublinie, Archiwum Państwowego Muzeum na Majdanku, Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie oraz Archiwum Yad Vashem w Jerozolimie.
Lublin Ghetto was the first near Lviv Ghetto which was liquidated as part of „Operation Reinhardt”. Before the Germans began to biological extermination, the Jews applied to a number of obligations and prohibitions, which were eliminated from the social, political, cultural, and lead to impoverishment. One method was a group of Jews in separate parts of the city, officially called ghettos. Not in every case the ghetto was fenced, which is often affected by the placement of routes. In Lublin, the Germans began to enclose with a fence a couple of weeks before the start of deportations to the extermination camp at Bełżec. The liquidation of the Lublin ghetto Germans began on the night of 16 to 17 March 1942, the Jewish quarter was surrounded by German troops and auxiliary units composed mainly of prisoners of the Soviet Army so-called Ukrainians. During the liquidation, which lasted until mid-April were sent to the Bełżec death camp about 28 000 Jews, and another 800 people were shot in the ghetto. In the process of the extermination, Germans joined the Jewish Police, the Judenrat, and even the inhabitants of the ghetto. Some Jews survived the liquidation of the Podzamcze district and was transferred to the newly created ghetto in Majdan Tatarski. Go there could only those who have held J-Ausweis. At the same time the Germans began the demolition of the historic Jewish quarter, which was symbolically end the centuries-old existence of Jews in Lublin. This article is based on the literature, published reports and diaries, as well as archival material deposited in the State Archive in Lublin, the Archives of the State Museum at Majdanek, the Archive of the Jewish Historical Institute in Warsaw and Yad Vashem Archive in Jerusalem.
Źródło:: Studia Żydowskie. Almanach; 2014, 4, 4; 9-29
2083-5574
Pojawia się w:: Studia Żydowskie. Almanach
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "getto," wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język