Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "critical art," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Leszek Przyjemski: Szaleństwo jako Praktyka Krytyczna. Neoawangarda i Polityka
    Leszek Przyjemski: Madness as a Critical Practice. Neo-avant-garde and Politics
    Autorzy:
    Wroniszewski, Maksymilian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1011648.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    leszek przyjemski
    szaleństwo
    histeria
    konceptualizm
    sztuka krytyczna
    madness
    hysteria
    conceptualism
    critical art
    Opis:
    W artykule przedstawiona została interpretacja sztuki Leszka Przyjemskiego w kontekście kategorii szaleństwa i figury szaleńca. Autor wskazuje na związek działań Przyjemskiego z przypadającym na lata siedemdziesiąte. zainteresowaniem polskiej kultury szeroko ujętym tematem szaleństwa / obłąkania / choroby psychicznej. Wyodrębnienie tego aspektu sztuki Przyjemskiego pozwala na ukazanie jego działalności jako odrębnej od głównego nurtu sztuki konceptualnej. Ponadto uwaga zostaje zwrócona na kwestię odmiennego usytuowania działań Przyjemskiego i Anastazego Wiśniewskiego (współtwórców Galerii Tak) w politycznej rzeczywistości lat siedemdziesiątych. Autor koncentruje się zwłaszcza na interpretacji podejmowanego przez artystę wątku histerii, która przedstawiona zostaje jako reakcja na neurotyczną rzeczywistość kreowaną przez oficjalną propagandę oraz efekt represji wytworzonej przez nadzorczy charakter ówczesnej władzy. Ponadto, w artykule podjęta została kwestia relacji sztuki Przyjemskiego i sztuki krytycznej lat dziewięćdziesiątych.
    The article provides an interpretation of Leszek Przyjemski’s art in relation to the category of madness and the figure of a madman. The author indicates the link between Przyjemski’s work and madness/insaneness/mental disorder – themes broadly undertaken and portrayed by the Polish culture of the 1970s. By extracting this specific aspect of Przyjemski’s art, the author is able to present the artist’s activity as separate from the mainstream conceptual art and, what is more, to highlight the distinctive position of the artistic activity by Przyjemski and AnastazyWiśniewski (both co-authors of the Gallery Tak) within the political reality of the 1970s. In particular, the author focuses on the interpretation of hysterics – an issue investigated by the artist and depicted by him as a reaction to the neurotic reality created by the official propaganda on the one hand, and on the other, as an outcome of repression resulting from the supervisory nature of the contemporary authority. Furthermore, the article tackles the relation between Przyjemski’s art and the critical art of the 1990s.
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2020, 22; 153-180
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rewolucja, Rewolucja, Rewolucja,
    Revolution, Revolution, Revolution
    Autorzy:
    Turowski, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/424601.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    rewolucja, awangarda, sztuka krytyczna, sztuka polityczna, demokracja
    revolution,
    avant-garde,
    critical art,
    political art,
    democracy
    Opis:
    Przedmiotem refleksji poniższego tekstu jest kondycja współczesnej sztuki rewolucyjnej (tożsamej z pojęciem sztuki krytycznej) wyrosłej z dziedzictwa teorii i praktyki awangardy, pojmowanej jako świadomej politycznie aktywności i demokratycznej odpowiedzialności. Pytanie o jej współczesny status musi - z natury rzeczy - wypływać dziś z dwubiegunowej perspektywy zakreślającej, z jednej strony, jej (sztuki rewolucyjnej) skomercjalizowany "walor" marketingowy, a dopiero z drugiej, jej zdolność kształtowania współczesnej historii. Istota rewolucyjnego charakteru współczesnego Artysty-Intelektualisty tkwi więc nieustannie w jego subwersyjnej postawie demokratyczno-obywatelskiej, ale także w permanentnej czujności przed niebezpieczeństwem utraty ostrości dziejowego horyzontu.
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2018, 19; 11-16
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    KAPITALIBALIZM 2
    Autorzy:
    Klaman, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/424470.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    Grzegorz Klaman,
    stocznia w Gdańsku,
    kapitalizm,
    sztuka współczesna,
    sztuka krytyczna,
    capitalism,
    Gdansk shipyard,
    critical art,
    contemporary art
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2018, 19; 125-130
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    André Cadere: Rozpocząć Sztukę od Nowa. Komentarz do Konferencji z Louvain
    André Cadere: To Begin Art from Scratch. A Comment upon the Conference in Louvain
    Autorzy:
    Brogowski, Leszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/424434.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    André Cadere,
    sztuka konceptualna,
    sztuka krytyczna,
    teoria instytucjonalna,
    dokumentacja,
    certyfikacja,
    komodyfikacja,
    utowarowienie
    Conceptual Art,
    critical art,
    institucional theory,
    documentation,
    certification,
    commodification
    Opis:
    Wychodząc od opublikowanego w 1974 roku tekstu André Cadere pod tytułem Prezentacja pracy. Sposoby jej użycia, drugie wydanie Dokumentów Artystów w Galerii im. Andrzeja Pierzgalskiego przedstawia mało w Polsce znaną pracę tego artysty. Reprodukowany tutaj dokument nie zastępuje dzieła i nie jest równoważny praktyce artystycznej: ale nie jest on jedynie czymś wtórnym, bo jest także jednym z jego sposobów prezentacji własnej sztuki. Wygłoszony przez artystę na Uniwersytecie w Louvain wykład nie jest konstrukcją teoretyczną sensu stricto, której jego praktyka artystyczna byłaby realizacją; miał on jedynie na celu uwypuklenie pojęć i refleksji naturalnie zawartych w jego codziennej praktyce sztuki. A praktyka Cadere otwierała nowy sposób tworzenia i prezentowania sztuki, którego istotą było całkowite uwolnienie jej od instytucji takich, jak galeria, muzeum czy centrum sztuki. Pozwalającą na to metoda opierała się na założeniu, że każdy uczyniony z tej pracy użytek jest pewnym sposobem jej prezentacji. Jego sztuka nie potrzebuje przestrzeni wystawowej innej, niż jakakolwiek przestrzeń, w jakiej się on znajduje, a miejsce dzieł zajęły w niej wielobarwne, złożone z segmentów drążki, tworzone według ściśle określonego systemu, którego elementem był także błąd. Tym sposobem dzieło traciło swe uprzywilejowane miejsce w centrum uwagi i w przestrzeni, a jego misją nie miało już być niesienie treści narratywnych i jakości estetycznych, lecz skupienie uwagi na przestrzeni, w której jest ono prezentowane. Drążki Cadere nie potrzebują ani postumentów, ani galeryjnych ścian, bo każdy sposób ich użycia jest zarazem pełnoprawnym sposobem ich prezentacji: mogą być oparte o ścianę, w galerii lub w jakiejkolwiek innej przestrzeni, położone na stole lub na podłodze, mogą też być niesione przez samego artystę na ulicy, w mieście, czy w przestrzeniach jakichkolwiek instytucji, w muzeum; mogą też znaleźć dla siebie miejsce poza salami wystawienniczymi, nie tracąc ani sensu ani wartości, a nawet przeciwnie, nabierając właściwego im znaczenia. Ta antropologiczna koncepcja sztuki opuszczającej ramy instytucjonalne, aby przeniknąć do codziennej rzeczywistości, podważa dominującą ciągle jeszcze w społeczeństwach zachodnich koncepcję socjologiczną, zgodnie z którą to właśnie instytucje „świata sztuki” nadają ostatecznie status dzieł różnym przedmiotom. Odmawiając instytucjom tego typu władzy, Cadere stał się dla nich samych rodzajem zagrożenia i wielokrotnie spotykał się z ich strony z brutalnymi reakcjami: niejednokrotnie zakazywano mu wstępu na wernisaż lub wręcz „wypraszano” manu militari z ich przestrzeni. Ale jego sztuka była nie tylko eksperymentalną prowokacją zwróconą przeciwko instytucjom sztuki; proponowała ona także radykalnie odmienną jej ekonomię, odrzucając miedzy innymi praktykę podpisu artysty na samym dziele, kluczowy element fetyszyzacji dzieła jako towaru na rynku sztuki, i zastępując go certyfikatem sporządzonym przez notariusza, przewidującym również ewentualną rekonstrukcję drążków w wypadku ich zaginięcia lub zniszczenia. Opierając się na tych fundamentach, Cadere proponował dogłębne przemyślenie doświadczenia sztuki w kontekście epoki, w której przyszło mu żyć. Był świadom tego, że praktyka jaką wymyślił i wdrażał w życie miała charakter nierozłącznie artystyczny i polityczny, a jego krytyczna postawa w największym może stopniu dotyczyła pytań o przyszłość kultury, którą Cadere wiązał ze sferą widzenia, decydującym doświadczeniem epoki reklam, telewizji i rozwoju mass mediów. Wyzwolił sztukę z wąskiego kręgu instytucji sztuki poszerzając granice pola artystycznego, określonego przez możliwość poznania rzeczywistości za sprawą widzenia. „Dlatego widzenie, sztuka, malarstwo są w pierwszej linii walki ideologicznej”, mówił w Louvain, podkreślając znaczenie sfery widzenia dla kształtu kultury: „Praca tu prezentowana” – mówił – „trzyma się na uboczu, pozwalając ujawnić się naturze miejsca, gdzie się znajduje, oraz widza, który na nią patrzy.”
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2018, 19; 281-291
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Galeria Wyspa (1990–2002)
    Wyspa Gallery (1990–2002)
    Autorzy:
    Wroniszewski, Maksymilian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/424361.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    Galeria Wyspa,
    Fundacja Wyspa Progress,
    Grzegorz Klaman,
    nowa szkoła gdańska,
    proces Doroty Nieznalskiej,
    sztuka krytyczna
    Wyspa Gallery,
    Foundation Wyspa Progress,
    new gdansk school,
    Dorota Nieznalska’s trial,
    critical art
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2018, 19; 221-225
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Powtórzenie i krytyczny dyskurs o sztuce performance
    Repetition and the Critical Discourse on Performance Art
    Autorzy:
    Zaluski, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/424749.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    performance art
    repetition
    critical discourse
    postmodernizm
    appropriation
    remiks,
    re-enactment
    krytyczny dyskurs
    dokumentacja
    documentation
    Opis:
    In the heroic decades of the sixties and seventies of twentieth century, performance art was defined as a form of anti-repetition art. Later, in the eighties and nineties, there was a move away from this anti-repetition ideology towards an ever-growing interest in documentation, re-performances and re-enactments. A configuration of factors: historical, cultural, artistic, technological, institutional, economical, socio-political and educational played a decisive part in this process. Together with it came a change in the theory and historical narration of performance art: since the late nineties there has been developing what the author of the article terms „the critical discourse on performance art”. Its aim is to re-examine the conditions, the possibility of existence and the functioning of performance in cultural and social spaces. The key is to rethink the relationship between performance art and repetition, most importantly in the form of documentation and re-enactment. The article presents some major themes that appear in the texts of various proponents of this discourse. It analyses, at times also in a critical fashion, the new approaches to performance art offered, indicates their possible applications but also their internal tensions and limitations. It is an attempt to focus on the shape of the arising discourse on performance art and repetition as well as to find among its concepts, the ones that seem to carry the greatest potential for research and critical interpretation.
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2013, 9; 49-60
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies