Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Leśniak, Anna" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Action Art as a Way of Emancipation. Womens Performance Art Practices in the Context of the Totalitarian Regime Based on Communist Ideology and the Young Democracy in Poland
Autorzy:
Leśniak, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1011593.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
feminism
women performance art
polish women artists
emancipation. democracy in poland
Opis:
I wrote this article from the perspective of an artist involved in feminism and performance art. My research method connects my theoretical background on art history studies and my practical experience as female artist in Polish social, political and artistic realities. I focus on the position of women artists and their artistic activity in the contexts of the changing political situation. I introduce Polish women artists who were active on the art scene from the seventies until today in the field of performance art. I am also trying to answer the question what the women artists of my generation have in common with their 'artistic grandmothers.' The last part of the text focuses on what has been already achieved and what still needs to be done for women's emancipation both in artistic as well socio-political life. The aim of this article is also to familiarize foreign readers with the specific status of women in the process of the changing of the political situation in Poland that took place after the fall of the Iron Curtain in 1989. In the period of the new democracy, especially during last two decades, performance art pieces by Polish women artists became more rebellious. Since 2016, the course of Polish politics has become more populistic, conservative and democracy is in danger again, and this also badly affects women’s rights and their position in the society.
Artykuł został napisany z perspektywy artystki zajmującej się feminizmem i sztuką performance. Moja metoda badawcza łączy podstawy teoretyczne z pola historii sztuki z praktycznym doświadczeniem artystki w polskich realiach społecznych, politycznych i artystycznych. Skupiam się na pozycji artystek i ich działalności artystycznej w kontekście zmieniającej się sytuacji politycznej. Przedstawiam polskie artystki działające na scenie performance od lat siedemdziesiątych do dziś. Staram się też odpowiedzieć na pytanie, co mają wspólnego artystki mojego pokolenia ze swoimi „artystycznymi babkami”. Ostatnia część tekstu skupia się na tym, co już zostało osiągnięte i co jeszcze trzeba zrobić dla emancypacji kobiet zarówno w życiu artystycznym, jak i społeczno-politycznym. Celem artykułu jest także przybliżenie zagranicznym czytelnikom specyficznego statusu kobiet w procesie zmian politycznej sytuacji w Polsce po upadku żelaznej kurtyny w 1989 roku. W okresie młodej demokracji, zwłaszcza w ostatnich dwóch dekadach, performance polskich artystek stały się bardziej radykalne. Od 2016 kurs oficjalnej polskiej polityki stał się bardziej populistyczny, konserwatywny. Demokracja znów jest zagrożona, a co odzwierciedla się w łamaniu kobiet i wpływa na ich pozycję w społeczeństwie.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2020, 22; 103-119
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rewolucjonistka w Gdańsku. Potencjał Radykalnej Postawy Stanisławy Przybyszewskiej Dla Współczesnych Działań Artystycznych W Kontekstach Polityczno-Społecznych
Revolutionary Woman in Gdansk. The Potential of Radical Attitude of Stanisława Przybyszewska for Contemporary Artistic Activities in Political and Social Contexts
Autorzy:
Leśniak, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424304.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
Stanisława Przybyszewska,
rewolucja,
sztuka w przestrzeni publicznej,
sztuka feministyczna,
Gdańsk
revolution,
art in public spaces,
feminist art,
Gdansk
Opis:
Punktem wyjścia artykułu jest postać Stanisławy Przybyszewskiej, córki malarki Anieli Pająkówny i Stanisława Przybyszewskiego. Podobnie jak ojciec, pisarka, erudytka, ale też morfinistka – ostatnie 10 lat swojego życia spędza w Gdańsku, żyjąc w pogłębiającym się ubóstwie. Umiera w wieku zaledwie 34 lat, wycieńczona skrajnymi warunkami życia, staraniami o uznanie jej twórczości oraz nałogiem narkotykowym. W Gdańsku też pisze swoją najbardziej znaną dziś sztukę Sprawa Dantona. Ten utwór powraca w adaptacjach teatralnych i filmowych, a dzieje się to w momentach niepewności politycznej i przemian społeczno-obyczajowych w Polsce. W 2016 roku wykonałam instalację na opuszczonym budynku w okolicach dawnego mieszkania Przybyszewskiej, pt. Zastrzegam sobie wyłączne posiadanie swego życia!, które to zdanie jest cytatem z listu pisarki do Heleny Barlińskiej – siostry jej matki. Przybyszewska – wielka admiratorka rewolucji francuskiej i Robespierre’a, dokonuje radykalnego przewrotu w swoim życiu, całkowicie wyrzekając się komfortu w imię twórczej wolności. Mimo, iż Przybyszewska nie poświęca wiele uwagi swojej kondycji jako kobiety pisarki, to jej słowa niosą dziś potencjał emancypacyjny. Zdanie użyte w tytule mojej pracy i zakomponowane w zaślepionych wnękach okiennych opuszczonej kamienicy, przechodniom kojarzyło się z toczącą się w Polsce debatą i protestami przeciwko ustawie antyaborcyjnej. Przybyszewską umieszczam w gronie kobiet „nieumiejscowionych” w historii, wymazanych, pomijanych i zapomnianych, lecz nie z tego względu, że ich biografie nie mają dziś znaczenia, lecz dlatego, że ukazują to, co w społeczeństwie wyparte, niechciane. Są to biografie kontrowersyjne, nie wpisujące się w utarte schematy kobiecości. Instalacja inspirowana postacią Przybyszewskiej należy do mojego cyklu Invisible inVisible / Niewidzialne Widzialnego, w którym zrealizowałam serię prac przywracających „widzialność” takich właśnie kobiet. Jako artystyczne medium wybieram opuszczony budynek, ponieważ widzę w nim analogię do „niechcianej biografii” kobiet nieumiejscowionych w historii. Opuszczony budynek wywołuje negatywne emocje, budzi niechęć, odwracamy od niego wzrok, aż w końcu staje się on „niewidzialny”. Ale poprzez swoją tajemniczość, może też fascynować. Miejsce, które straciło swoją dawną funkcję, a jeszcze nie zyskało nowej, staje się dziełem sztuki. W ten sposób dokonuję symbolicznej rewitalizacji miejsca i wprowadzam w przestrzeń publiczną ślady kobiet, które miały odwagę przeciwstawić się wtłaczaniu ich w tradycyjne kobiece role, powodujące ograniczenie ich wolności.
The starting point of the article is the figure of Stanisława Przybyszewska, the daughter of the painter, Aniela Pająkówna and Stanisław Przybyszewski. Like her father, a writer, an erudite, but also morphine addicted - she spent the last 10 years of her life in Gdańsk living in deepening poverty. She died at the age of only 34 years, exhausted by extreme living conditions, the efforts to get recognition and drug addiction. In Gdańsk, she also wrote her most well known play The Danton Case. This work was re-enacted in theatre and film adaptations, and this happened at times of political uncertainty and social change in Poland. In 2016, I made an installation on an abandoned building in the vicinity of Przybyszewska’s former apartment, under the title I reserve complete possession of my life! This sentence is a quote from the writer's letter to Helena Barlinska - her mother's sister. Przybyszewska - a great admirer of the French Revolution and Robespierre, made a radical revolution in her life, completely renouncing comfort in the name of creative freedom. Although Przybyszewska did not devote much attention to her condition as a female writer, her words today potentially carry emancipation. The sentence used in the title of my work and composed onto the blinded windows of an abandoned tenement house was associated by passers-by with the ongoing debate and protests in Poland against anti-abortion law. I placed Przybyszewska among women who are "disconnected" in history, erased, overlooked and forgotten, but not because their biographies do not matter today, but instead because they show what is repressed in society, the unwanted. These are controversial biographies that do not fit into the usual patterns of femininity. The installation inspired by the figure of Przybyszewska belongs to my cycle Invisible inVisible, in which I created a series of works that restore the "visibility" of such women. As an artistic medium, I chose an abandoned building because I saw in it an analogy with the "unwanted biography" of women disconnected in history. An abandoned building evokes negative emotions, arouses reluctance, we turn our eyes away from it and finally it becomes "invisible". But through its mystery, it can also fascinate. A place that has lost its former function and has not yet gained a new one, becomes a work of art. In this way, I made a symbolic revitalization of the place and introduced into the public space traces of women who had the courage to oppose their insertion into traditional female roles that would have limited their freedom.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2018, 19; 33-42
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies