Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Skwarzec, B." wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Polonium, uranium and plutonium radionuclides in aquatic environment of Poland and Southern Baltic
Radionuklidy polonu, uranu i plutonu w środowisku wodnym Polski i południowego Bałtyku
Autorzy:
Skwarzec, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/84962.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
polonium
uranium
plutonium
radionuclide
determination
marine trophic chain
aquatic environment
Polska
Baltic Sea
river
Odra River
Vistula River
Pomeranian region
trophic chain
river catchment
Opis:
In the paper were presented the results of study for determination of natural (polonium 210Po, uranium 234U and 238U) and artificial (plutonium 238Pu, 239+240Pu and 241Pu) alpha radionuclides in aquatic environment of Poland and southern Baltic Sea as well as the recognition of their accumulation in marine trophic chain. The obtained results indicated that Vistula and Odra as well as Rega, Parsęta and Słupia are important sources of analyzed radionuclides in southern Baltic Sea. Total annual runoff of polonium, uranium and plutonium from Vistula, Odra and Pomeranian rivers to the Baltic Sea was calculated as about 95 GBq of 210Po, 750 GBq of 234+238U and 160 MBq of 238+239+240Pu. Investigation on the polonium 210Po, uranium 234U and 238U, as well as and plutonium 238Pu, 239+240Pu and 241Pu. concentration in Baltic biota revealed that these radionuclides, especially polonium and plutonium, are strongly accumulated by some species. The results indicate that the Baltic organisms accumulate polonium and plutonium from environment and the bioconcentration factors (BCF) range from 25 to 27 000. The Baltic Sea algae, benthic animals and fish concentrate uranium only to a small degree. In Baltic sediments, the concentration of uranium increases with core depth and it is connected with the diffusion of 234U, 235U and 238U from sediments via intersticial water to bottom water. The values of 234U/238U activity ratio in the sediments indicated that the possible reduction process of U(VI) to U(IV) and the removing of autogenic uranium from seawater to sediments in the Gdańsk Deep and Bornholm Deep constitutes a small part only.
W pracy przestawiono wyniki badań nad występowaniem naturalnych (polon 210Po, uran 234U i 238U) i sztucznych (pluton 238Pu, 239+240Pu i 241Pu) radionuklidów alfa promieniotwórczych w środowisku wodnym Polski i południowego Bałtyku, jak również rozpoznanie procesu ich nagromadzania w morskim łańcuchu troficznym. Wyniki badań wykazały, że Wisła i Odra oraz Rega, Słupia i Parsęta są ważnymi źródłami analizowanych radionuklidów w południowym Bałtyku. Całkowity roczny spływ polonu, uranu i plutonu wodami Wisły, Odry i rzek Przymorza został obliczony na 95 GBq dla 210Po, 750GBq dla 234+238U oraz 166 MBq dla 238+239+240Pu. Badania zawartości polonu 210Po, uranu 234U i 238U, jak również plutonu 238Pu, 239+240Pu oraz 241Pu w organizmach bałtyckich wykazały silne nagromadzanie w nich radionuklidów, szczególnie polonu i plutonu. Wartości współczynnika nagromadzania (BCF) polonu i plutonu w organizmach południowego Bałtyku mieszczą się w szerokim przedziale wartości od 25 do 27000. Bałtyckie wodorosty i organizmy zwierzęce nagromadzają uran w niewielkim stopniu. Z kolei w osadach bałtyckich stężenie uranu wzrasta z głębokością rdzeni, co związane jest z dyfuzją izotopów 234U, 235U i 238U za pomocą wody porowej do wody naddennej. Analiza wartości stosunku aktywności 234U/238U w osadach wykazała, że możliwa redukcja U(VI) do U(IV) i usuwanie autogenicznego uranu z wody morskiej do osadów w redukcyjnych rejonach Bałtyku: Głębi Gdańskiej i Głębi Bornholmskiej zachodzi w niewielkim stopniu.
Źródło:
Baltic Coastal Zone. Journal of Ecology and Protection of the Coastline; 2009, 13 part II
1643-0115
Pojawia się w:
Baltic Coastal Zone. Journal of Ecology and Protection of the Coastline
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biogeochemistry of uranium in the Southern Baltic ecosystem
Biogeochemia uranu w ekosystemie południowego Bałtyku
Autorzy:
Borylo, A.
Skwarzec, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/85137.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
biogeochemistry
uranium
Southern Baltic
aquatic ecosystem
uranium isotope
sediment
surface water
bottom water
sea organism
marine animal
bird
phosphogypsum stockpile
Opis:
The determination of uranium isotopes in different components of the Southern Baltic (sediments, soil, birds, river) is presented and discussed in this paper. The Baltic Sea is one of the most polluted water regions in the world. On the basis of the studies was found that the most important process of uranium geochemical migration in the Southern Baltic Sea ecosystem is the sedimentation of suspended material and the vertical diffusion from sediments into the bottom water. Considerable amounts of uranium isotopes are introduced into the Baltic waters together with annual inflows of saline and well-aerated waters from the North Sea. Also very high uranium concentrations are the result of weathering and erosional processes of the rocks (e.g. Sudetic rocks) which contain elevated natural concentrations of this radionuclide. Considerable amounts of uranium isotopes are introduced into the Baltic waters together with annual inflows from the Vistula and Oder rivers, also from saline and well-aerated waters from the North Sea. The results of many our studies confirm the significant role of human activities and phosphogypsum stockpile in Wiślinka as a source of these isotopes in southern Baltic.
Migrację uranu zapoczątkowują procesy wietrzenia skał oraz erozja gleb. Uran wprowadzany jest do wody morskiej w różnorodnych postaciach geochemicznych, zawiesiny minerałów wietrzeniowych oraz w formie wolnych jonów U6+. Ważną rolę w migracji uranu w środowisku odgrywa również proces dyfuzji z osadów dennych, w których stwierdzono niższe stężenia uranu przy powierzchni niż w warstwach głębszych. Najważniejszym procesem geochemicznej migracji uranu w ekosystemie Południowego Bałtyku jest sedymentacja materiału lądowego i zawiesiny wiślanej oraz pionowa dyfuzja z osadów do wody przydennej za pośrednictwem wody porowej oraz zmian diagenetycznych zachodzących w osadach. Organizmy bałtyckie charakteryzuje bardzo małe powinowactwo do uranu. Źródłem uranu w bałtyckich organizmach roślinnych i zwierzęcych jest woda morska, nie zaś osad denny, o czym świadczą wartości ilorazu aktywności 234U/238U, które w tych organizmach wynoszą około 1,15 i są porównywalne do wartości charakteryzującej wodę morską i bałtycką (odpowiednio 1,18 i 1,17). Względną równowagę promieniotwórczą obserwuje się natomiast w osadach dennych Południowego Bałtyku, gdzie wartości stosunku aktywności są zbliżone do 1 (od 0,92 do 0,97, z wyjątkiem osadów dennych zebranych po powodzi w 1997 roku). W wodach przydennych i powierzchniowych Południowego Bałtyku wartości stosunku aktywności 234U/238U mieszczą się natomiast w przedziale od 1,18 do 1,20, co oznacza, że izotopy 234U i 238U nie występują w równowadze promieniotwórczej. Niższe wartości stosunku aktywności 234U/238U są natomiast charakterystyczne dla ptaków morskich (0,75-1,12). Stężenie uranu w ich narządach i tkankach maleje w szeregu: pozostałe trzewia > pióra > skóra > wątroba > szkielet > mięśnie. Bardzo istotnym zjawiskiem mającym wpływ na wielkość stężenia badanych radionuklidów w organizmach ptaków morskich jest pierzenie, w wyniku którego ptaki tracą znaczną część zawartych w ich organizmie radionuklidów. Część radionuklidów zawartych w piórach jest wbudowana w ich strukturę i pochodzi z organizmu ptaka, a część jest zaadsorbowana na ich powierzchni z atmosfery oraz nanoszona jest na nie wraz z wydzieliną gruczołu kuprowego podczas ich konserwacji. Badania pochodzenia uranu w piórach wykazały, że około 37% jego zawartości jest wbudowywane w nie z organizmu w czasie wzrostu, a ponad 67% jest zaadsorbowane na ich powierzchni i pochodzi głównie z powietrza. Wisła oraz Odra wraz z dopływami, jak też rzeki przymorza (Rega, Parsęta i Słupia), są ważnymi źródłami spływu uranu do Morza Bałtyckiego. Powierzchnia zlewni Wisły, Odry oraz rzek przymorza stanowi około 99% powierzchni Polski, zatem szacuje się, że z całego obszaru Polski wpływa tymi rzekami około 750 GBq izotopów uranu 234U i 238U. Wśród wielu innych źródeł izotopów promieniotwórczych, które stanowią pośrednie lub bezpośrednie zagrożenie skażeniem dla rzek i ekosystemu Południowego Bałtyku, za najważniejsze uznaje się kopalnie węgla kamiennego (np. Górnośląski Okręg Przemysłowy i Dolnośląskie Zagłębie Węgla) oraz działalność człowieka związaną z przemysłem metalurgicznym i jądrowym, spalaniem paliw kopalnych, stosowaniem nawozów fosforowych w rolnictwie, rafineriami ropy naftowej, testami i próbami broni nuklearnej, produkcją i przetwarzaniem prętów paliwowych, górniczych oraz hałd.
Źródło:
Baltic Coastal Zone. Journal of Ecology and Protection of the Coastline; 2013, 17
1643-0115
Pojawia się w:
Baltic Coastal Zone. Journal of Ecology and Protection of the Coastline
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies