Temat: estetyka muzyki - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Kilka uwag o fenomenologii muzyki Hansa Mersmanna
Autorzy:: Dziadek, Magdalena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2144009.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:: estetyka muzyki
historiozofia muzyczna
muzykologia XX wieku
Hans Mersmann
Opis:: Nieczęsto dziś przywoływana monumentalna praca Hansa Mersmanna Angewandte Musikästhetik jest imponującym przykładem „wielkiej narracji” w muzykologii I połowy XX wieku. Artykuł przybliża filozoficzne i naukowe źródła myśli Mersmanna, przedstawiając książkę jako kontynuację pomysłów zawartych w tych źródłach, a zarazem pionierskie przedsięwzięcie w muzykologii, zmierzające do stworzenia wielkiej syntezy wiedzy o muzyce, bazującej na konstatacjach nauk ścisłych i zmierzającej do ukazania muzyki, w jej poszczególnych przejawach historycznych, jako sztuki uniwersalnej, ogarniającej prawa kosmosu.
Źródło:: Aspekty Muzyki; 2019, 9; 175-184
2082-6044
Pojawia się w:: Aspekty Muzyki
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Hugo Riemann — formalista czy romantyk?
Autorzy:: Dziadek, Magdalena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2143955.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:: nauka o formach muzycznych
romantyczna estetyka muzyki
niemiecki mit muzyki
Hugo Riemann
Opis:: Dominującym współcześnie interpretacjom Riemannowskiej koncepcji form muzycznych, sprowadzającym ideę autora do tworzenia „suchych”, abstrakcyjnych schematów, a jego metodę — do czystej empirii, autorka przeciwstawia romantyczny wizerunek uczonego o rysach wywiedzionych z jego pism estetycznych. Kładzie nacisk na łączność poglądów Riemanna na muzykę i jej tworzenie z tradycją romantyczną, odnosząc je zarówno do źródeł, na które powoływał się sam Riemann (Adolf Bernard Marx, Moritz Hauptmann i in.), jak i do pism romantycznych kompozytorów (Carl Maria Weber, Robert Schumann). Pracę uzupełnia przegląd XX-wiecznych prac poświęconych Riemannowi.
Źródło:: Aspekty Muzyki; 2019, 9; 13-25
2082-6044
Pojawia się w:: Aspekty Muzyki
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Idylla — katastrofa — transcendencja. Trzy utwory na wiolonczelę i fortepian op. 11 (1914) Antona Weberna: próba hermeneutyki
Autorzy:: Trzęsiok, Marcin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2144004.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:: Anton Webern
Arnold Schönberg
Emanuel Swedenborg
druga szkoła wiedeńska
atonalność
estetyka muzyki
modernizm
mistycyzm
Opis:: Dwie przełomowe monografie poświęcone życiu i twórczości Antona Weberna (H. i R. Moldenhauer, 1978; J. Johnson 1999) wprowadziły zasadniczą rewizję do tradycyjnego obrazu muzyki tego kompozytora. Okazuje się, że wprowadzone przez niego nowatorskie rozwiązania techniczne i formalne miały także aspekt symboliczny, związany z jednej strony z zainteresowaniami religijno-mistycznymi (Goethe, Swedenborg, Jone), za drugiej zaś — z przeżyciami autobiograficznymi (formatywne doświadczenia związane ze śmiercią matki i poczuciem jej bezcielesnej obecności). Idąc tropem wytyczonym przez Johnsona (hermeneutyka Sześciu utworów na orkiestrę op. 6, odwołująca się m.in. do niepublikowanego dramatu Weberna pt. Zmarły [Tot]) i Harveya (hermeneutyka pieśni O sanftes Glühn der Berge), niniejszy artykuł proponuje rozważyć Trzy utwory na wiolonczelę i fortepian op. 11 w świetle Webernowskiej symboliki mistycznej. Okazuje się, że cykl ten można postrzegać jako skondensowaną narrację symboliczną, która z grubsza odpowiada programowi Sześciu utworów na orkiestrę: oto w świat młodzieńczej idylli wkracza śmierć, która wszakże nie zrywa więzi ze zmarłym, lecz przenosi się ją w inny wymiar, który tym samym odkrywa. Na narrację taką składa się szereg aspektów: harmonika (aluzje do „pastoralnej” tonacji D-dur i „requialnej” d-moll), topika (z aluzjami do siciliany i marsza), barwa, rejestr i artykulacja (np. wysokie flażolety wiolonczeli, puentujące ten cykl, są typowym dla Weberna symbolem sfery anielskiej).
Źródło:: Aspekty Muzyki; 2019, 9; 133-151
2082-6044
Pojawia się w:: Aspekty Muzyki
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "estetyka muzyki" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język