Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "demokracja polityczna" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Sofistyczna refleksja nad polis a nowożytny paradygmat polityczności człowieka
    Autorzy:
    Puszkow-Bańka, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/421167.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    ruch sofistyczny
    Platon
    polityka
    demokracja
    liberalizm
    model edukacji
    grecka kultura polityczna
    Opis:
    Artykuł jest tekstem polemicznym z tezami książki C. Mielczarskiego Sofiści i polityka. Antyczne źródła liberalizmu europejskiego. Autorka przedstawia refleksję sofistyczną jako część greckiej kultury politycznej, która w dialektycznej jedności z platonizmem stanowi podstawę europejskiej formacji intelektualnej. Wtórnym wobec tego faktu wydaje się być prekursorstwo sofistów odnośnie względem nowożytnego przełomu w rozumieniu sfery polityczności. Autorka stoi na stanowisku, że eliminowanie filozoficznych podstaw ich społecznej refleksji, gubi sens przekazu zarówno myśli sofistycznej, jak i platońskiej. Polemizuje z tezą Mielczarskiego, że waga ruchu sofistycznego polega na ukazaniu, że na filozofię (klasyczną) przyjmującą istnienie absolutnej prawdy nie ma miejsca w demokratycznym państwie prawa i modelu współczesnej edukacji.
    Źródło:
    Horyzonty Polityki; 2012, 3, 4; 165-197
    2082-5897
    Pojawia się w:
    Horyzonty Polityki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Uśmieszek cudny” czyli Polak a władza w publicystyce Witkacego
    Autorzy:
    Kaute, Wojciech Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/969919.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy)
    Joachim Lelewel
    Michał Bobrzyński
    polska kultura polityczna
    demokracja szlachecka
    Opis:
    CEL NAUKOWY: celem artykułu jest analiza archetypu polskiej kultury politycznej w ujęciu Stanisława Ignacego Witkiewicza. PROBLEM I METODY BADAWCZE: dyskusja nad istotą polskiej kultury politycznej osiągnęła swój kulminacyjny moment w sporze pomiędzy koncepcją Joachima Lelewela z jednej strony i tak zwaną krakowską szkołą historyczną (J. Szujski, S. Tarnowski, S. Koźmian, M. Bobrzyński) z drugiej. Spór ten znany jest jako spór „optymistów” z „pesymistami”. Stanowisko S. I. Witkiewicza wpisuje się w tę dyskusję, przy czym Witkiewicz podąża drogą wyznaczoną przez badaczy krakowskich. Artykuł opiera się na analizie tekstów źródłowych Witkiewicza (Narkotyki, Niemyte dusze) dokonanej w kontekście sporu między „optymistami” i „pesymistami”. PROCES WYWODU: tekst rozpoczyna się od syntetycznej prezentacji głównych stanowisk w sporze o archetyp polskiej kultury politycznej – „optymistów” (w oparciu o najbardziej reprezentatywne ujęcie J. Lelewela) i „pesymistów” (w oparciu o ujęcie M. Bobrzyńskiego). Następnie analizie poddane jest stanowisko S. I. Witkiewicza, konfrontowane na bieżąco z zaprezentowanymi powyżej stanowiskami „optymistów” i „pesymistów”. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: głównym wynikiem analizy naukowej prowadzonej w niniejszym artykule jest jednoznaczna identyfikacja stanowiska S. I. Witkiewicza, jako wpisującego się w ujęcie pesymistyczne. Z jego perspektywy polska kultura polityczna wymaga swoistego „przerobienia”, aby Polska mogła w pełni włączyć się do grupy narodów, reprezentujących współczesną cywilizację europejską. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: we wnioskach autor wskazuje na konsekwencje, jakie wynikają z stanowiska S. I. Witkiewicza: celem dołączenia do narodów europejskich konieczne jest daleko idące zmodyfikowanie, a wręcz odrzucenie tradycji demokracji szlacheckiej. Rodzi to jednak pytanie o to, co po owej modyfikacji/odrzuceniu pozostałoby jeszcze z polskości. Autor wskazuje w ten sposób na wciąż otwarty, jak i na nadzwyczaj ważny i pilny charakter dyskusji nad polskością. SŁOWA KLUCZOWE: Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy), Joachim Lelewel, Michał Bobrzyński, polska kultura polityczna, demokracja szlachecka.
    Źródło:
    Horyzonty Polityki; 2019, 10, 30; 65-82
    2082-5897
    Pojawia się w:
    Horyzonty Polityki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy system demokratyczny potrzebuje partycypacji? O roli demokracji bezpośredniej – w Konstytucji RP i w kształtowaniu teorii demokracji
    Does Democratic System Need Participation? On the Role of Direct Democracy, in Polish Constitution and Democratic Theory
    Autorzy:
    Porębski, Leszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/421238.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    demokracja bezpośrednia
    partycypacja polityczna
    system demokratyczny
    teoria demokracji
    direct democracy
    political participation
    democratic system
    theory of democracy
    Opis:
    Research objective: The aim of the paper is the analysis of the impact of political participation on democratic system. The reference plane of the analysis is direct democracy (including its forms comprised in Polish constitution), in that its limits  and drawbacks. The research problem and methods:  The research problem is considering the issue: Is any type of participation strengthening democratic system? The overall impact of participation on democracy according to contemporary theories of democracy is also taken into account in the analysis. The process of argumentation: Majority of theories of democracy assume that intensive participation results in better performance of political system. The practice of direct democracy proves however that citizens’ decisions are very often based on erroneous premises. The competence of citizens who participate in democratic procedures is thus not less important than the level of participation. According to research results, both characteristics (quantity and quality of participation) are however divergent. Research results:  Contemporary democracy faces the difficult choice. We can opt for lower level of participation, thus securing more competent political decisions but at the same time accepting the absence of many social groups in the process of interests’ articulation. The other choice is the stimulation of high participation level, which implies the acceptance for the growing susceptibility for populism as well as the danger that irrational political options gain legitimacy. This dilemma seems to a great extent unresolvable. Conclusions, Innovations and Recommendations:  The Stimulation of participation should be preceded by previous activity aimed at the increase of political knowledge of citizens as well as the forming of civic attitudes.
    CEL NAUKOWY: Celem tekstu jest analiza wpływu partycypacji politycznej na funkcjonowanie systemu demokratycznego. Istotnym punktem odniesienia są instrumenty demokracji bezpośredniej wykorzystywane we współczesnej demokracji (w tym te zawarte w Konstytucji RP z roku 1997), a zwłaszcza ich słabości i ograniczenia. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Problemem badawczym jest odpowiedź na pytanie, czy każdy rodzaj partycypacji wzmacnia system demokratyczny. Zasadniczą kwestią jest też wskazanie, jak do kwestii wpływu partycypacji politycznej na demokrację odnosi się współczesna teoria demokracji, a zwłaszcza podejście pluralistyczne i elitystyczne. PROCES WYWODU: Większość koncepcji demokracji uznaje wysoki poziom partycypacji za element podnoszący jakość funkcjonowania systemu politycznego. Tymczasem doświadczenia związane ze stosowaniem demokracji bezpośredniej wskazują, że decyzje są często podejmowane przez obywateli na podstawie fałszywych przesłanek. Nie mniej istotna od poziomu partycypacji jest więc jej jakość (stopień kompetencji obywateli uczestniczących w procedurach demokratycznych). Badania dowodzą, że obydwie charakterystyki mają charakter rozbieżny – wyższe uczestnictwo polityczne wiąże się z niższym poziomem kompetencji osób uczestniczących w polityce. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Alternatywa, która stoi przed współczesną demokracją, to z jednej strony akceptacja niskiego poziomu – bardziej kompetentnej – partycypacji, przy jednoczesnym osłabieniu skuteczności artykulacji interesów dużych grup politycznych; z drugiej zaś stymulowanie wysokiego poziomu partycypacji politycznej, przy świadomości, że zwiększa to podatność na populizm i niebezpieczeństwo silnej społecznej legitymizacji dla nieracjonalnych rozwiązań politycznych. Dylemat ten jest w istocie nierozwiązywalny. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Stymulowanie partycypacji politycznej powinno być poprzedzone działaniami zwiększającymi poziom wiedzy politycznej i kształtującymi postawy obywatelskie.
    Źródło:
    Horyzonty Polityki; 2018, 9, 26; 63-76
    2082-5897
    Pojawia się w:
    Horyzonty Polityki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Od projektu ideowego do pragmatycznej polityki: Chrześcijańska demokracja we Włoszech w początkach zimnej wojny 1943-1948
    From an ideological project to pragmatic politics: Christian democracy in Italy in the beginnings of the Cold War 1943-1948
    Autorzy:
    Pazik, Przemyslaw
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2231821.pdf
    Data publikacji:
    2020-11-16
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    Giuseppe Dossetti
    ideologia polityczna
    lcide De Gasperi
    Pius XII
    chrześcijańska demokracja
    political ideology
    Alcide De Gasperi
    christian democracy
    Opis:
    CEL NAUKOWY: Celem tekstu jest porównanie konkurencyjnych propozycji rozwoju włoskiej partii chrześcijańsko-demokratycznej (Democrazia Cristiana, DC) w pierwszych latach po II wojnie światowej. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Włoska partia chrześcijańsko‑demokratyczna powstała w 1942 r. jako połączenie różnych nurtów katolicyzmu politycznego we Włoszech. Wspólnym mianownikiem grup wywodzących się z: przedwojennej partii chadeckiej, środowisk studenckich oraz antyfaszystowskich grup intelektualistów była chęć przezwyciężenia dziedzictwa faszyzmu oraz budowa we Włoszech demokracji na chrześcijańskich fundamentach. Między 1943 a 1948 r. DC przeszła ewolucję od partii kadrowej o wyraźnym profilu ideologicznym do partii masowej o luźno zdefiniowanych zasadach ideowych. Zastosowanie rekonstrukcji historycznej kolejnych faz ścierania się konkurencyjnych wizji partii pozwala wskazać etapy i stanowiska w tym sporze. PROCES WYWODU: Tekst otwiera przywołanie okoliczności rozwiązania partii chrześcijańsko demokratycznej we Włoszech w 1926 r. oraz rekonstrukcja procesu konsolidacji środowisk chadeckich w okresie II wojny światowej. Następnie w centrum zainteresowania stawia się dorobek programowy kół katolickich w okresie wojny. W czwartej części tekstu przedstawiono spory, które lider DC Alcide De Gasperi toczył z jednej strony z Giuseppe Dossettim, z drugiej strony z konserwatywną częścią hierarchii kościelnej. Stawką tych sporów był kierunek polityczny partii – De Gasperi optował za kierunkiem centrowym, Dossetti za sojuszem z „partiami ludowymi” – socjalistami oraz, nie bezwarunkowo, komunistami; hierarchia kościelna dążyła do utworzenia bloku konserwatywno-katolickiego. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Prowadzona rekonstrukcja pozwoliła wskazać, że za sukces polityki De Gasperiego, który utrzymał jedność i niezależność partii od hierarchii kościelnej, trzeba było zapłacić rozluźnieniem spójności ideowej. W zimną wojnę DC wchodziła jako federacja różnych środowisk i grup interesów trzymanych razem chęcią utrzymania władzy. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: We wnioskach wskazano na konieczność podjęcia kwestii przemian kultury politycznej katolików w początkach okresu zimnowojennego, tak by móc lepiej zrozumieć różnice między chadecją okresu międzywojennego, nadziejami chadeków z okresu wojny oraz powojennym okresem. Jest to szczególnie istotne dla zrozumienia procesu sekularyzacji chrześcijańskiej demokracji w okresie po 1945 r.
    RESEARCH OBJECTIVE: The paper attempts a comparative analysis of competitive concepts of development of the Italian Christian democratic party (Democrazia Cristiana, DC) in the immediate post-WWII period. RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The Italian Christian demo‑ cratic party was created in 1942 as a joint effort of various currents of political Catholicism in Italy. The common denominator of groups originating from pre[1]war Christian democratic circles, student organizations and catholic, antifascist intellectuals, was an urge to overcome the legacy of fascism and to create an Ital‑ ian democracy founded on Christian principles. Between 1943 and 1948 DC un‑ derwent an evolution from a cadre party of a distinctive ideological profile to a mass party with loosely defined ideological principles. The application of a his‑ torical reconstruction of the subsequent phases of clashes between competitive conceptions of party allows to identify the timing and positions in this debate. THE ARGUMENTATION PROCESS: The analysis opens by recalling the context of the dissolution of the Christian democratic party in Italy in 1926 which is followed by the reconstruction of the consolidation process that took place during the WWII. Next, the focus is shifted towards the wartime ideology and programmatic achievements of catholic groups. The fourth part of the text focuses on the discussions between the leader of the DC, Alcide De Gasperi conducted with Giuseppe Dossetti – on one hand – and the conservative mem‑ bers of ecclesiastical hierarchy – on the other. The stake of this debates was the future of the party: while De Gasperi argued for remaining in the centre of the political scene, Dossetti wanted an alliance with the “popular parties” – social‑ ists and, not unconditionally, communists, whereas the hierarchy pushed for the establishment of a catholic-conservative bloc. RESEARCH RESULTS: The attempted re construction allowed to point out that De Gasperi’s success – which consisted in holding the party unity and autonomy from the Church, had its price, which was the loosening of the ideo‑ logical cohesion of the party. DC entered the cold war as a federation of circles and interest groups held together by a will of prolonging their power. CONCLUSIONS, INNOVATIONS AND RECCOMENDATIONS: In the concluding part of the paper I stressed the need for an in-depth study of the catholic political culture of the post-WWII period in order to fully understand the differences between Christian democrats and Christian democratic ideas from the interwar period, the hopes and goals of the wartime programmatic work, and the Cold War period when often these ideas were confronted with the pragmatism of a day-to-day politics. This is particularly important given the secularisation of the Christian democratic party in the post-1945 period.
    Źródło:
    Horyzonty Polityki; 2021, 12, 38; 27-47
    2082-5897
    Pojawia się w:
    Horyzonty Polityki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies