Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "SACRUM" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Reforma kultu a "ujęzykowienie sacrum": (anty)rytualny faktor sekularyzacji
Autorzy:
Dekert, Tomasz Mikołaj
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/421250.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
reforma liturgiczna
rytuał
sekularyzacja
?ujęzykowienie sacrum?
Opis:
CEL NAUKOWY: Artykuł będzie miał na celu podjęcie pytania o znaczenie przemian, jakie nastąpiły w liturgii katolickiej po Soborze Watykańskim II, dla procesów sekularyzacyjnych w świecie katolickim. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Zgodnie z tezą J. Habermasa modernizacyjna sekularyzacja na poziomie społecznym dokonuje się za pośrednictwem „ujęzykowienia sacrum”, tj. przejęcia funkcji integracyjnych i ekspresywnych rytuału przez językowe działanie komunikacyjne (debatę i konsens). Opierając się na tej tezie, a także stosując narzędzia semiotyczno-antropologiczne zaczerpnięte z teorii rytuału Roya A. Rappaporta, będę chciał sprawdzić, czy i na ile posoborowa reforma liturgii – pojmowana wąsko, tzn. wyłącznie na płaszczyźnie oficjalnie wprowadzonych zmian i ich implikacji – wiązała się z, przyczyniała się do, lub też po prostu dokonywała „ujęzykowienia” katolickiego sacrum. PROCES WYWODU: Wywód obejmuje w pierwszym rzędzie charakterystykę teorii Habermasa i Rappaporta. Następnie przechodzi do interpretacji dwóch zasadniczych wymiarów reformy liturgicznej: samego faktu głębokiej zmiany rytualnej poprzedzonej problematyzacją formy liturgicznej w obrębie dyskursów eksperckich oraz zmian w samym rytuale na poziomie rezygnacji ze znacznej części języka gestu, zniesienia bezwzględnej obligatoryjności rubryk i otwarcia liturgii na inwencję celebransa(ów) i zgromadzenia. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Widziane przez pryzmat koncepcji Habermasa i Rappaporta teoretyczne i praktyczne podejścia do liturgii w okresie przedsoborowym oraz w ramach samej reformy okazują się stanowić modelowy przykład „ujęzykowienia sacrum” i derytualizacji. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Reforma liturgiczna miała (ma) znaczący, aktywny i wielopoziomowy udział w procesach sekularyzacyjnych zachodzących w Kościele katolickim. Mają one wymiar przede wszystkim osłabienia lub dekonstrukcji katolickiego świata odniesień sakralnych, a w każdym razie jego obowiązywalności i odporności na relatywizację i indywidualizację.
Źródło:
Horyzonty Polityki; 2018, 9, 27; 125-142
2082-5897
Pojawia się w:
Horyzonty Polityki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podróż na skraje zmysłów – poszukiwanie nowych form duchowości
Journey to the Extremes of the Senses – Searching for New Forms of Spirituality
Autorzy:
Rynkowska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2057684.pdf
Data publikacji:
2021-11-30
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
sekularyzacja
nowe formy duchowości
praktyki religijne
szamanizm syberyjski
sacrum
secularization
new forms of spirituality
religious observances
siberian shamanism
Opis:
Artykuł podejmuje zagadnienie istniejących we współczesnym, odczarowanym świecie form duchowości oraz ich znaczenia dla poszukującego w dalszym ciągu metafizyki człowieka Zachodu. Odniesienie się do postępującego w świecie procesu sekularyzacji oraz jego społeczno-kulturowych przyczyn, związanych z przemianami intelektualnymi i obyczajowymi lat 60. XX w., prowadzi do stwierdzenia, iż w wyniku negacji wartości oraz znaczeń wypływających z dziedzictwa chrześcijaństwa dotychczasowa religijność straciła na znaczeniu. Nie jest to jednak równoznaczne z całkowitym zanikiem symboliki, a także problematyki duchowej, bowiem tekst wykazuje, że są one ważnymi elementami organizującymi wokół siebie daną kulturę, niezależnie od czasu i okoliczności. Główną oś refleksji stanowi myśl, iż mimo paradygmatu racjonalności człowiek nadal pragnie obcować z tym, co przekracza zmysłowe poznanie. Istnienie wspomnianej dialektyki omówiono również szeroko w kontekście pozazachodnim, posługując się przykładem syberyjskich praktyk szamańskich, które stanowią o obecności form duchowości, w pewnej mierze opierającym się zmianom właściwym dla epoki nowoczesności i ideologii stalinowskiej. Zjawisko to rozpatrywane jest w kluczu historycznym, politycznym oraz kulturowym i prowadzi do konkluzji, że obecnie szamanizm syberyjski ma charakter hybrydyczny, ulega licznym modyfikacjom, umykając klasycznym ujęciom antropologicznym i religioznawczym. Poprzez zestawienie wizji szamanizmu syberyjskiego z klasycznego opracowania Mircei Eliadego z jego współczesną, pełną teatralności, przesady formą, artykuł udowadnia, że szamanizm na Syberii coraz bardziej zaczyna podlegać procesom globalizacji i uniwersalizacji za cenę utraty wymiaru sakralnego. Co istotne, choć omawiane praktyki sytuują się pomiędzy rdzenną tradycją a komercyjnym przetworzeniem, w dalszym ciągu pozostają ważnym elementem danej kultury. Ponadto stanowią obszar zainteresowania człowieka zachodniego, próbującego poszerzać własny, dotychczasowy repertuar form duchowości.
The article takes up the issue of forms of spirituality existing in the modern, disenchanted world and their meaning for the Western man who is still looking for metaphysics. A reference to the progressing process of secularization in the world and its sociocultural causes, related to intellectual and moral transformations of the 1960s. leads to the conclusion that as a result of the negation of values from the heritage of Christianity, previous religiousness has lost its meaning. However, it is not equal to a complete disappearance of symbolism and spiritual issues. Despite the paradigm of rationality, man still desires to communicate with the sphere that exceeds sensual cognition. The existence of this dialectic is also discussed in a non-Western context by using the example of Siberian shamanic practices, which represent the presence of forms of spirituality that resist the changes inherent in the modern era and Stalinist ideology. This phenomenon is shown in many contexts and leads to the conclusion that Siberian shamanism is currently a hybrid, escaping the classic anthropological and religious studies approaches. By juxtaposing the vision of Siberian shamanism from Mircea Eliade’s book with its contemporary, theatrical form, the article proves that shamanism in Siberia submisses the process of globalization and loses its sacral features. Although shamanism is based between indigenous tradition and commercialism, it is an important part of Russian culture. Moreover, it is interesting for Western man who is trying to expad his own viev on forms on spirituality in a modern world.  
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2021, 34, 3; 177-202
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Does a Post-modern Consumer Need the Sacred? Few Impressions about the Issue
Czy ponowoczesny konsument potrzebuje sacrum? Kilka impresji na temat
Autorzy:
Kinal, Jarosław
Bochenek, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37485104.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
ponowoczesność
konsumpcjonizm
kult ciała
religia
sacrum
duchowość
transcendencja
post-modernity
consumerism
cult of the body
religion
sacred
spirituality
transcendence
Opis:
In the age of post-modernity the religious and ethical awareness of societies are undergoing devaluation. We are witnessing walking away from religiosity and the denial of its values. Religiosity is replaced with “metaphysical” sacralised consumerism and the worship of the body, which are seen as a shorter route to heaven. As the response to the fall of traditional values, a new form of spirituality is emerging. It is based on distance, rejection and going beyond empty and compulsive consumerism. Thanks to that an individual is able to regain self-determination and one’s own humanity.
W dobie ponowoczesności świadomość religijna i etyczna społeczeństw ulega dewaluacji. Jesteśmy świadkami odchodzenia od religijności i negowania jej wartości. Religijność zastępowana jest „metafizycznym”, sakralizowanym konsumpcjonizmem i kultem ciała, które postrzegane są jako krótsza droga do nieba. W odpowiedzi na upadek tradycyjnych wartości pojawia się nowa forma duchowości. Opiera się ona na dystansie, odrzuceniu i wyjściu poza pusty i kompulsywny konsumpcjonizm. Dzięki temu jednostka jest w stanie odzyskać samostanowienie i własne człowieczeństwo.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2023, 41, 2/2; 433-442
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fenomenologia święta na przykładzie wybranych kultów pogańskich
Phenomenology of a Holiday on the Example of Selected Pagan Religions
Autorzy:
Krzysztoforski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37549057.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
archaiczne
bogini
bóstwo
mit
profanum
sacrum
święto
wierzenia
zwyczaj
archaic
goddess
deity
myth
profane
sacred
holiday
beliefs
custom
Opis:
Artykuł jest propozycją przedstawienia święta jako zjawiska kulturowego połączonego z kultem religijnym. Prezentuje fenomenologię święta według Mircei Eliadego jako zjawisko kulturowe zestawione z kultem religijnym. Przedstawia teorię święta, którą Roger Caillois nazywa „sacrum wykroczenia” i analogicznie do eliadowskiej opozycji sacrum – profanum pokazuje jako opozycję święto – dzień powszedni, wyraźnie ukazującą różnice między tym, co święte, a tym, co świeckie. Współczesna struktura święta jest z jednej strony bardzo różna od jego dawnej formy, z drugiej wydaje się bardzo podobna. Świadczy o tym to, że z utęsknieniem wyczekujemy, a następnie chętnie świętujemy. Należy jednak zwrócić uwagę na fakt, że ze względu na obszerność zagadnienia artykuł jest próbą syntetycznego przedstawienia analizy wybranych pod kątem artykułu kultów. Również dobór bibliografii miał na celu popularyzację twórczości i poglądów wybitnych religioznawców: Mircei Eliadego i Rogera Caillois.
The article is a proposal to present the holiday as a cultural phenomenon combined with a religious cult. It presents the phenomenology of the holiday according to Mircea Eliade as a cultural phenomenon combined with religious practice. It presents the theory of the holiday, which Roger Caillois calls the “sacred transgression” and, analogously to Eliade’s opposition between the sacred and the profane, it presents the opposition between the holiday and the everyday, which clearly shows the differences between what is sacred and what is secular. The modern structure of the holiday is, on the one hand, very different from its ancient form, but on the other hand, it seems very similar. This is proven by the fact that we look forward to it and then eagerly celebrate. However, it should be noted that due to the extensiveness of the issue, the article is an attempt to present a synthetic analysis of the Pagan religions selected for the purpose of the article. The selection of the bibliography was also aimed at popularizing the works and views of outstanding religious scholars: Mircea Eliade and Roger Caillois.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2024, 45, 2; 367-390
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Thou who hast sewn together this canvas.” Adam Zagajewski’s Search for the Absolute
„Ty, który zszyłeś to płótno…”. Adama Zagajewskiego poszukiwanie Absolutu
Autorzy:
Bodzioch-Bryła, Bogusława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1597282.pdf
Data publikacji:
2021-05-17
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Adam Zagajewski
współczesna poezja polska
sacrum w literaturze
interpretacja
krytyka literacka
contemporary Polish poetry
sacred in literature
interpretation
literary criticism
Opis:
Adam Zagajewski’s poetry proves how complex man’s relationship with the sacred can be. Despite the poet’s testimony of complete independence from established formations, including denominational ones, in his early work, when he described himself as “an atheist of both churches, non-partisan among party members, an unbeliever among believers, uncertain among the convinced” (Mogę mówić tylko za siebie [I can only speak for myself]; Oda do wielości [Ode to multiplicity], Zagajewski 1983), literary criticism has long emphasized the presence of a broadly conceived sphere of the sacred in his poetry. When reading Zagajewski’s poems, one has the impression that the sacred is permanently present, and that the poet is constantly brushing against the figure of the Absolute, while not being able (or sometimes not wanting) to fully see it. The reader even gets the impression that perhaps this may be a purposeful impossibility. For Zagajewski, an extremely important theme is circular movement, constant circling around the same issue, and a need for constant questioning. This article discusses these complex relations, proving that Zagajewski consistently reflects in on the figure of the Absolute, that the subject of his poems seeks the sacred, and that the question of the Absolute seems to be more than a poetic strategy for the author, but also a very personal dilemma. The poet died on March 21, 2021.
Poezja Adama Zagajewskiego dowodzi, jak wysoce skomplikowana bywa relacja człowieka z sacrum. Mimo świadectwa całkowitej niezależności od ustanowionych formacji, także wyznaniowych, jakie poeta dał w początkowej fazie twórczości, kiedy to określił się mianem „ateisty obydwu kościołów, / bezpartyjnego wśród partyjnych, / niewierzącego wśród wiernych, / niepewnego pośród przekonanych” (Mogę mówić tylko za siebie; List. Oda do wielości, Zagajewski 1983), w krytyce literackiej od dawna podkreślana bywa obecność w jego poezji szeroko pojmowanej sfery sacrum. Podczas lektury wierszy Zagajewskiego odbiorca ma wrażenie, że sacrum jest w nich permanentnie obecne, że poeta co rusz ociera się o figurę Absolutu, jednocześnie nie mogąc (nie potrafiąc, czasem nie chcąc) jej w pełni dojrzeć. Czytelnik odnosi nawet wrażenie, że być może jest to niemożność programowa, bowiem dla Zagajewskiego nadzwyczaj istotne znaczenie ma ruch kolisty, nieustanne krążenie wokół tej samej kwestii, konieczność ciągłego podawania w wątpliwość. Niniejszy artykuł przybliża te złożone relacje, dowodząc, że Zagajewski konsekwentnie prowadzi w swych wierszach refleksję nad figurą Absolutu, że podmiot jego wierszy poszukuje sacrum, a pytanie o Absolut zdaje się mieć dla twórcy charakter nie tylko strategii poezjotwórczej, lecz także dylematu bardzo osobistego. Poeta zmarł 21 marca 2021 r.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2021, 32, 1; 99-134
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Metafizyczna potęga bieli
The Metaphysical Power of White
Autorzy:
Ruszar, Józef Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2130724.pdf
Data publikacji:
2022-09-29
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Jan Polkowski
Ryszard Krynicki
Bruno Jasieński
Sołówki
Wyspy Sołowieckie
GUŁag
komunistyczne zbrodnie
świętość w literaturze/sacrum w literaturze
współczesna poezja religijna
Solovki
Solovetsky Islands
GULAG
communist crimes
sanctity in literature/sacred in literature
contemporary religious poetry
Opis:
Interpretacja wiersza Jana Polkowskiego Morze białe analizuje fenomen istnienia współczesnej poezji religijnej niekoniecznie tematycznie zajmującej się Bogiem. Istotą takiej poezji jest wizja świata, z gruntu religijna, zakładająca ufność i zawierzenie bez względu na świecką materię wiersza, który może opisywać najgorsze zbrodnie. Autor ukazuje, że w przypadku najlepszej poezji religijnej zasada anima naturaliter christiana oznacza, że fundamentalna dobroć Boga istnieje w wierszach bezwiednie, właśnie naturalnie, a nie jako coś dodanego czy wykoncypowanego.
The interpretation of Jan Polkowski’s poem Morze białe [White Sea] analyzes the phenomenon of contemporary religious poetry that does not necessarily thematically deal with God. The essence of such poetry is a vision of the world, fundamentally religious, assuming trust and entrustment regardless of the secular matter of the poem, which can describe the worst of crimes. The author shows that in the case of the best religious poetry, the principle of anima naturaliter christiana implies that the fundamental goodness of God exists in the poems involuntarily, simply naturally, and not as something added or crafted.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2022, 38, 3; 501-512
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Twórczy wymiar tańca
The Creative Dimension of Dance
Autorzy:
Mond-Kozłowska, Wiesna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1192346.pdf
Data publikacji:
2011-12-06
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
taniec
doświadczenie sacrum w sztuce tanecznej
teoria i filozofia tańca
somaestetyka
edukacyjne dziedzictwo antyku
personalizm
techniki ruchowe
terapia tańcem
dance
the experience of the sacre in dance art
theory and philosophy of dance
somaesthetics
educational heritage of antiquity
personalism
techniques involving phisical movement
dance therapy
Opis:
Artykuł opowiada się za wysoką pozycją sztuki tanecznej w naukach humanistycznych. Jako, że taniec jest zakorzeniony w ludzkim ciele, tworzenie tańca oznacza tworzenie istoty ludzkiej. Składa się to na autentyczną sferę antropologicznej twórczości. Można zatem powiedzieć, że taniec jest antropologiczny i antropocentryczny. Stanowisko to znajduje swoje korzenie w tradycji helleńskiej, gdzie paideutyczna formacja społeczeństwa wolnych ludzi uwzględniała ćwiczenia fizyczne, głównie taniec zjednoczony z muzyką i słowem. Ludzkie ciało było tam postrzegane jako boska świątynia najszlachetniejszych ludzkich zdolności, które poddawane były ciągłemu szkolenia i doskonaleniu. Przedstawiono listę współczesnych dłużników Greków na tym polu w celu wykazania nieśmiertelności helleńskich idei wychowawczych przez tysiąclecia. Innym aspektem rozprawy są wzajemne relacje pomiędzy estetyką i etyką poprzez proces szkolenia w tańcu.
The paper advocates the high position of the art of dance in the humanities. Since the dance is embedded in the human body, creating dance stands for creating human being.  This makes up an authentic realm of the anthropological creativity.  Thus one can say that dance is anthropological and anthropocentric. The stand is rooted in the Hellenic tradition, where paideutic formation of the society of free men included physical exercises, predominantly dance united with music and word. In this the human body was perceived as a god-like temple of the noblest human faculties that were the subject of constant training and melioration. The list of modern “debtors” to the Greeks in this field is presented to instantiate the immortality of Hellenic educational ideas across millennia. Another aspect of the discourse is the interrelation between aesthetics and ethics through the training process in dance.   
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2011, 10, 20; 163-179
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies