Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "finite element methods" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Uogólnienia metody elementów skończonych w inżynierskich symulacjach numerycznych ośrodka nieciągłego i dyskretnego
Finite element method generalizations applied to numerical simulations of discontinuous and discrete solid models
Autorzy:
Jakubowski, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/349007.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
Tematy:
symulacje numeryczne
mechanika skał
symulacja nieciągłego masywu skalnego
metoda elementów skończonych
uogólniona metoda elementów skończonych
rozszerzona metoda elementów skończonych
metody bezsiatkowe
metoda rozmaitości
numerical simulations
rock mechanics
discontinuous rock mass simulation
finite elements method
generalized finite element method
extended finite element method
meshfree methods
element-free methods
manifold method
Opis:
Klasyczna metoda elementów skończonych jest metodą wydajną i uniwersalną, z zastosowaniem wielu dostępnych pakietów również łatwą w użyciu. W zastosowaniu do symulacji wprost nieciągłości i nieciągłego masywu skalnego, ma jednak pewne istotne ograniczenia. W ciągu ostatnich kilkunastu lat pojawiły się uogólnienia tej metody stosujące generalnie rzecz ujmując nowe metody aproksymacji, z których wiele opartych jest na tzw. podziale jedności. W rezultacie, na bazie metody elementów skończonych i metody różnic skończonych powstały metody bezsiatkowe, metody wzbogaconej aproksymacji metody elementów skończonych i metoda rozmaitości numerycznych. Wszystkie te metody mają zdolność naturalnego odwzorowania nieciągłości bez kłopotliwych operacji przebudowy siatki. Każda z nich jest zdolna do symulacji ośrodka ciągłego, ośrodka nieciągłego oraz rozpadu ośrodka w jednym, spójnym schemacie numerycznym (każda z nich w innym). Po uzupełnieniu o algorytmy rozpoznawania kontaktów metody te nabierają cech metod elementów dyskretnych. Są to na razie rozwiązania laboratoryjne, nad którymi pracują matematycy, numerycy i programiści, które nie trafiły jeszcze w ręce inżynierów. W przyszłości mogą mieć szerokie zastosowanie w symulacjach budowlanych i geomechanicznych i ze względu na swoje cechy mogą stanowić alternatywę dla metody elementów skończonych, metody elementów odrębnych i innych popularnych inżynierskich metod symulacyjnych. W artykule omówiono wyżej wymienione metody i perspektywy ich zastosowania do symulacji ośrodka nieciągłego i dyskretnego w szczególności nieciągłego masywu skalnego.
Traditional finite element method is efficient and universal numerical simulation method, and implemented with many available software packages, also easy to use. Applied to simulations of discontinuities and discontinuous rock mass, it has got serials limitations. For the last several years some generalizations of this method have been developed with the use of new approximation techniques, particularly partition of unity. As a result of these developments mesh-free methods (MFree), enriched approximation methods (GFEM, XFEM) and numerical manifold method has been developed, basing on finite element method and finite difference method approaches. All the three groups of methods listed above have ability to model discontinuities without challenging and expensive remeshing. All of them can simulate continuous medium, discontinuous medium and model disintegration within a single numerical schema (each of them within different one). Completed with contact detection algorithms, they meet criteria of discrete element method. The above mentioned methods are still in their very early stages of development and many theoretical and practical problems need to be solved before they will be used in Civil Engineering and Rock Mechanics for practical applications. In the future, due to their advantages, they can offer an alternative for finite element method, distinct element method and other popular engineering simulation methods. The article presents the above mentioned methods and their possible applications for discontinuous and discrete medium simulation, particularly for the simulation of discontinuous rock mass.
Źródło:
Górnictwo i Geoinżynieria; 2010, 34, 2; 325-340
1732-6702
Pojawia się w:
Górnictwo i Geoinżynieria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Space-time Taylor-Hood elements for incompressible flows
Czaso-przestrzenne elementy Tylora- Hooda dla nieściśliwych przepływów
Autorzy:
Pacheco, Douglas R. Q
Steinbach, Olaf
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520293.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
Tematy:
computational fluid dynamics
finite element method
space-time methods
incompressible flows
stable finite elements
obliczeniowa dynamika płynów
metoda elementów skończonych
metody czasoprzestrzenne
przepływy nieściśliwe
stabilna metoda elementów skończonych
Opis:
Space-time variational methods differ from time-stepping schemes by discretising the whole space-time domain with finite elements. This offers a natural framework for flow problems in moving domains and allows simultaneous parallelisation and adaptivity in space and time. For incompressible flows, the usual approach is to employ the same polynomial order for velocity and pressure, which requires the use of stabilisation techniques to compensate for the inf-sup deficiency of such pairs. In the present work, we extend to the space-time formulation the idea of the popular Taylor-Hood element for the (Navier-)Stokes equations. By using quadratic interpolation for velocity and linear for the pressure, in both space and time, we attain a stable finite element method which provides optimal convergence for pressure, velocity and stresses.
Przestrzenno-czasowe metody wariacyjne wymagają dyskretyzacji metodą elementów skończonych całej domeny przestrzenno czasowej i tym różnią się od metod wykorzystującej schematy kroków czasowych. To podejście dostarcza naturalnych struktur dla problemów przepływu w poruszających się obszarach i pozwala na równoczesne zrównoleglanie i adaptację zarówno w przestrzeni jak i w czasie. Typowym rozwiązaniem dla przepływów nieściśliwych jest zastosowanie tego samego stopnia wielomianu dla prędkości i ciśnienia, co wymaga wprowadzenia metod stabilizacji w celu skompensowania niedoboru infimum-supremum takich par. W niniejszej pracy rozszerzono sformułowanie przestrzenno czasowe o ideę elementu Taylora-Hooda dla równań (Naviera-)Stokesa. Poprzez zastosowanie kwadratowej interpolacji dla prędkości i liniowej interpolacji dla ciśnienia, zarówno w przstrzeni jak i w czasie, uzyskano stabilną metodę elementów skończonych dającą optymalną zbieżność dla ciśnienia, prędkości i naprężeń.
Źródło:
Computer Methods in Materials Science; 2019, 19, 2; 64-69
2720-4081
2720-3948
Pojawia się w:
Computer Methods in Materials Science
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies