Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "chronic" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Analysis of relationship between UMOD polymorphisms rs13335818, rs4293393 and rs13333226 and risk of chronic kidney disease caused by chronic glomerulonephritis
Analiza związku polimorfizmów rs13335818, rs4293393 i rs13333226 genu UMOD z występowaniem przewlekłej choroby nerek na tle przewlekłego kłębuszkowego zapalenia nerek
Autorzy:
Żywiec, Joanna
Piecha, Grzegorz
Gola, Mateusz
Kiliś-Pstrusińska, Katarzyna
Więcek, Andrzej
Gumprecht, Janusz
Grzeszczak, Władysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035893.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
przewlekła choroba nerek
przewlekłe kłębuszkowe zapalenie nerek
polimorfizmy genu uromoduliny
chronic kidney disease
chronic glomerulonephritis
uromodulin gene polymorphisms
Opis:
INTRODUCTION: Chronic glomerulonephritis is one of the common causes of chronic kidney disease that can lead to end-stage renal failure and the need for renal replacement therapy. Understanding the aetiology of this disease and its risk factors can help develop new methods of early diagnosis and effective therapy. Uromodulin is a protein with a broad spectrum of activity, and is involved in the key pathways that regulate kidney homeostasis. AIM OF THE STUDY: The aim of the study was to analyse the relationship between three selected polymorphisms (rs13335818, rs4293393 and rs13333226) of the uromodulin gene (UMOD) and the risk of chronic kidney disease caused by chronic glomerulonephritis. MATERIAL AND METHODS: 113 patients with chronic glomerulonephritis and eGFR < 60 ml/min/1.73 m2 (experimental group) and 196 patients from the General Outpatient Clinic without a history of renal disease and eGFR > 60 ml/min/1.73 m2 (control group) were recruited for the study. The study protocol assumed a one-time blood collection for genetic testing and serum creatinine level determination. Genetic material was isolated from the peripheral blood lymphocytes of the subjects. Genotyping of the analysed polymorphisms was performed using TaqMan SNP Genotyping Assay kits. The results were processed with statistical methods using Statistica 10 and Microsoft Office Exel 2003 software, the Mann-Whitney U test and the χ2 test. Statistical significance was adopted at p < 0.05. RESULTS: No statistically significant differences in the distribution of genotypes between the experimental and control groups were found for any of the three analysed UMOD variants. CONCLUSIONS: UMOD polymorphisms rs13335818, rs4293393 and rs13333226 are not associated with the risk of chronic kidney disease caused by chronic glomerulonephritis.
WSTĘP: Przewlekłe kłębuszkowe zapalenie nerek jest jedną z częstych przyczyn przewlekłej choroby nerek mogącej prowadzić do ich schyłkowej niewydolności i konieczności stosowania terapii nerkozastępczej. Poznanie etiologii tej choroby oraz czynników ryzyka daje nadzieję na wdrożenie nowych metod wczesnej diagnostyki i skutecznej terapii. Uromodulina jest białkiem prezentującym szerokie spektrum działań, włączonym w kluczowe szlaki warunkujące homeostazę nerek. CEL PRACY: Celem pracy była ocena związku wybranych trzech polimorfizmów (rs13335818, rs4293393 i rs13333226) genu uromoduliny (UMOD) z występowaniem przewlekłej choroby nerek na tle przewlekłego kłębuszkowego zapalenia nerek. MATERIAŁ I METODY: Do badania zrekrutowano 113 chorych z przewlekłym kłębuszkowym zapaleniem nerek i eGFR < 60 ml/min/1,73 m2 (grupa badana) oraz 196 pacjentów Poradni Ogólnej POZ bez chorób układu moczowego w wywiadzie, z eGFR > 60 ml/min/1,73 m2 (grupa kontrolna). Protokół badania przewidywał jednorazowe pobranie krwi do wykonania badań genetycznych oraz w celu oznaczenia stężenia kreatyniny w surowicy. Materiał genetyczny wyizolowano z limfocytów krwi obwodowej badanych. Genotypowanie badanych polimorfizmów przeprowadzono z wykorzystaniem zestawów TaqMan SNP Genotyping Assay. Uzyskane wyniki opracowano statystycznie na podstawie programów Statistica 10 i Microsoft Office Exel 2003 z wykorzystaniem: testu Manna-Whitneya i testu χ2. Za granice istotności statystycznej przyjęto wartości p < 0,05. WYNIKI: W zakresie żadnego z trzech badanych polimorfizmów UMOD nie stwierdzono znamiennych statystycznie różnic w rozkładzie genotypów pomiędzy grupami badaną a kontrolną. WNIOSKI: Nie wykazano związku polimorfizmów rs13335818, rs4293393 i rs13333226 genu UMOD z występowaniem przewlekłej choroby nerek na tle przewlekłego kłębuszkowego zapalenia nerek.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2017, 71; 193-203
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy parametry laboratoryjne mogą być czynnikami predykcyjnymi skuteczności leczenia chorych z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu C
Can laboratory parameters be predictive factors for treatment effectiveness of patients suffering from viral hepatitis C?
Autorzy:
Badora-Rybicka, Agnieszka
Waluga, Marek
Musialik, Joanna
Boryczka, Grzegorz
Będkowska, Paulina
Hartleb, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1037698.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
interferon
svr
przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby
rybawiryna
chronic viral hepatits
rybavirin
Opis:
INTRODUCTION: The combined therapy of pegylated alpha interferon and rybavirin is a gold standard of chronic viral hepatitis C (cvhC) treatment. AIM: The aim of the study is to evaluate the laboratory test differences between the group of cvhC patients which achieved and did not achieve sustained virologic response (SVR). MATERIALS AND METHODS: 51 patients (25 women, 26 men, age 48.7 ± 12.8 years) were divided into two groups depending on SVR achievement. SVR was achieved in 41.2% of patients [(SVR(+)]. The concentration of hemoglo-bin, hematocrite, the number of erythrocytes, leucocytes, platelets, glucose, bilirubin, creatinin, uric acid, fT3, fT4, TSH, C-reactive protein (CRP), the activity of asparaginian and alaninian transaminases, alkaline phosphatase, gammaglutamylotranspeptidase, were estimated before the start of treatment and after 12, 24, 48 and 72 weeks after beginning it. Statistic analysis was performed by ANOVA of Friedmann, U Mann-Withney and t-Student tests. RESULTS: The activity of AspAT, AlAT in the SVR(+) group was lower from the 12th week until the 72nd week of observation. GGTP activity was statistically significant lower in the SVR(+)group. The decrease in TSH concentration in the 12th week and the increase in fT4 concentration in week 24 was clearer in the SVR(+) group. The hematocrite was lower in the SVR(+) group in the 48th week from the beginning of therapy and 24 weeks after the end of it. CONCLUSIONS: Patients treated with pegylated interferon 2a and rybavirine due to cvhC rarely achieve SVR if the GGTP activity is higher before the treatment and if the aminotranferases activity is higher during therapy. Latent hyperthyreosis can be a good predictive factor.
WSTĘP: Złotym standardem terapii przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C (PWZW-C) w naszym kraju jest terapia skojarzona pegylowanym interferonem alfa (PEG-If-) i rybawiryną. Celem pracy była ocena różnic w wartościach poszczególnych parametrów morfologii krwi obwodowej oraz wyników badań biochemicznych w toku leczenia chorych z PWZW-C, u których osiągnięto i nie osiągnięto trwałej odpowiedzi wirusologicznej (sustained virologic response – SVR). MATERIAŁ I METODY: 51 chorych (25 kobiet i 26 mężczyzn, średnia wieku 48,7 ± 12,8 roku) zakażonych genotypem 1b wirusa HCV podzielono na dwie grupy: pierwszą stanowili chorzy (41,2%) których terapia zakończyła się osiągnięciem SVR [SVR(+)], drugą stanowili pozostali chorzy [SVR(-)]. Przed rozpoczęciem terapii oraz po 12, 24, 48 tygodniach od rozpoczęcia, a następnie po 24 tygodniach od zakończeniu leczenia oceniano: stężenie hemoglobiny, hematokryt, liczbę erytrocytów, leukocytów oraz płytek krwi, aktywność aminotransferazy asparaginianowej (AspAT), aminotransferazy alaninowej (AlAT), fosfatazy alkalicznej (ALP) oraz gamma-glutamylotranspeptydazy (GGTP), stężenie glukozy, bilirubiny, kreatyniny, kwasu moczowego, fT3, fT4, TSH, białka C-reaktywnego (CRP). Analizę statystyczną przeprowadzono przy użyciu testów: ANOVA Friedmana, U Manna-Withneya oraz t-Studenta. WYNIKI: Aktywność AspAT, AlAT w grupie była niższa w grupie SVR(+) od 12 tygodnia aż do 72 tygodnia. Aktywność GGTP była znamiennie niższa w grupie SVR(+). Spadek stężenia TSH w 12 tygodniu oraz wzrost stężenia fT4 w 24 tygodniu leczenia był wyraźniejszy u osób SVR(+). Hematokryt osiągnął niższe wartości w grupie SVR(+) w 48 tygodni od włączenia i 24 tygodnie po zakończeniu terapii. WNIOSKI: Chorzy leczeni z powodu PWZW-C rzadziej osiągają SVR w przypadku podwyższonej aktywności GGTP przed rozpoczęciem leczenia i utrzymywania się zwiększonej aktywności aminotransferaz w trakcie terapii. Korzystny wpływ może mieć utajona nadczynność tarczycy.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2015, 69; 91-98
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dexamethasone therapy of chronic lung disease in pre-term infant
Zastosowanie Dexametazonu w leczeniu przewlekłej choroby płuc u wcześniaka
Autorzy:
Bialkowska, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039998.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
preterm infant
chronic lung disease
dexamethasone
wcześniak
przewlekła choroba płuc
dexamethason
Opis:
The case of preterm, male infant (27 Hbd) with extremely low birth weight (868 g) and Respiratory Distress Syndrom is presented. Despite prolonged artificial ventilation (with High Frequency Oscillation Ventilation and FiO2 =100%), dopamine continuous iv infusion) on 30th day of life he started to deteriorate dramatically and the risk of chronic lung disease appeared. On the 32nd day of life Dexamethasone therapy was started. Post initial therapy his condition began improving clearly. This resulted in a successful extubation on the seventh day of Dexamethasone treatment. Breathing with C-PAP (FiO2=34%, Sa02 = 100%) was started. Dexamethasone was gradually reduced, its total cumulative dose was 4.52 mg/kg. The revision of bibliography related with corticosteroids application in preterm infants with chronic lung disease is presented.
Zaprezentowano przypadek wcześniaka płci męskiej (Hbd 27) z niską masą urodzeniową (868 g), u którego wystąpiły objawy zespołu zaburzeń oddechowych. Stosowano przedłużoną wentylację mechaniczną ( również z zastosowaniem High Frequency Oscillation Ventilation z FiO2100%, ciągłą dożylną infuzją dopaminy), w 30 dniu życia jego stan zaczął się dramatycznie pogarszać i pojawiło się podejrzenie przewlekłej choroby płuc. W 32 dniu życia rozpoczęto stosowanie Dexametazonu. Już po rozpoczęciu leczenia zaobserwowano bardzo istotną poprawę w stanie zdrowia dziecka, co umożliwiło jego ekstubację w 7-mym dniu terapii i zastosowanie CPAP z FiO2 =34% uzyskując SaO2=100%. Dexametazon stopniowo odstawiono a jego całkowita dawka wyniosła 4,52 mg/kg. W pracy przedstawiono przegląd piśmiennictwa dotyczący zastosowania sterydoterapii u wcześniaków z przewlekłą chorobą płuc.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2009, 63, 6; 86-90
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nefronoftyza – różne obrazy choroby
Nephronophthisis – various clinical manifestations
Autorzy:
Daniel, Maria U.
Leszczyńska, Beata
Mizerska-Wasiak, Małgorzata
Pańczyk-Tomaszewska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1036284.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
przewlekła choroba nerek
moczenie nocne
nefronoftyza
chronic kidney disease
nocturnal enuresis
nephronophthisis
Opis:
Nefronoftyza (NPH) jest genetycznie heterogenną chorobą nerek dziedziczoną autosomalnie recesywnie. Najczęściej (u 20% chorych) wykrywana jest mutacja w genie NPHP1. W obrazie klinicznym dominują zaburzenia zdolności zagęszczania moczu, obecność torbielek na granicy korowo-rdzeniowej i utrata funkcji nerek przed 30 r.ż. Wyróżnia się trzy podtypy kliniczne choroby: niemowlęcą, młodzieńczą i dorosłych. Pozanerkowe manifestacje nefronoftyzy, występujące u 10–20% chorych, to m.in. retinopatia barwnikowa, włóknienie wątroby i deformacje kostne. W pracy opisano troje dzieci z rozpoznaniem nefronoftyzy potwierdzonej badaniem genetycznym. Pierwszymi objawami choroby były niedokrwistość i moczenie nocne. Ze względu na pierwsze niespecyficzne objawy kliniczne, brak zmian w badaniu ogólnym moczu lub zmiany łagodne (zmniejszenie ciężaru właściwego moczu) oraz początkowo prawidłowy obraz nerek w badaniu ultrasonograficznym NPH zostało rozpoznane późno.
Nephronophthisis (NPHP) is an autosomal recessive, genetically heterogenic kidney disorder. Most commonly (in 20% of cases) a mutation in the NPHP1 gene is detected. The phenotype is characterized by a reduced urinary concentrating ability, corticomedullary cysts and kidney failure, with progression to end-stage renal disease before the age of 30. Three clinical cases of nephronophthisis are distinguished: infantile, juvenile and adult. Extrarenal manifestations occur in 10–20% of cases of nephronophthisis and include i.a. retinitis pigmentosa, hepatic fibrosis and bone deformities. The article comprises the cases of three children with nephronophthisis confirmed by a genetic test. The initial medical signs of the disease were anaemia and nocturnal enuresis. As a result of initial nonspecific medical signs, no or minor abnormalities detected in urine tests (a reduced urinary concentrating ability), as well as an initially normal ultrasonography examination, NPHP was diagnosed late.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2017, 71; 129-133
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wybrane polimorfizmy genu VEGF w przewlekłej chorobie nerek
Selected polymorphisms of VEGF gene in chronic renal failure
Autorzy:
Żywiec, Joanna
Kiliś-Pstrusińska, Katarzyna
Grzeszczak, Władysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035569.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
vegf-a
przewlekła choroba nerek
rs699947
rs1570360
chronic kidney disease
Opis:
INTRODUCTION: Understanding the complex etiopathogenesis of chronic kidney disease (CKD) raises hopes for the development of effective methods for its early diagnosis and effective prevention and treatment. The significance of genetic predisposition in renal damage development has been proven in many studies. The objective of our study was to estimate the connections between selected VEGF polymorphisms and the incidence of chronic renal failure. MATERIALS AND METHODS: 103 families, consisting of both parents and affected offspring with CKD stage below 3, i.e. eGFR below 60 ml/min/1.73 m2, participated our study. The mean age of the children was 15.2 years and mean eGFR 28.9 ml/min/1.73 m2. The main reason for renal damage was interstitial nephropathy (71%) and the second (29%) – chronic glomerulonephritis. 45% of patients were conservatively treated, while others remained on chronic renal replacement therapy. Venous blood samples were collected for DNA isolation. Selected VEGF polymorphisms were genotyped by the TaqMan method. The obtained results were analyzed on the basis of Statistica 10 and Microsoft Office Excel 2003 software using the transmission disequilibrium test (TDT), χ2 test and the Kaplan-Meier estimator. For all the calculations, a p value below 0.05 was adopted as the limit of statistical significance. RESULTS: No differences in the estimated and observed rs699947 or rs1570360 allele transmission between the parents and their affected offspring were found. CONCLUSIONS: No relations between rs699947 and rs1570360 VEGF polymorphisms and the incidence of chronic kidney disease of at least stage 3 were established.
WSTĘP: Poznanie złożonej etiopatogenezy przewlekłej choroby nerek (PChN) budzi nadzieje na rozwój skutecznych metod jej wczesnej diagnostyki oraz skutecznej profilaktyki i leczenia. Liczne badania dowodzą znaczenia predyspozycji genetycznej w rozwoju przewlekłego uszkodzenia nerek w przebiegu różnych chorób. Celem pracy była ocena związku wybranych polimorfizmów genu VEGF (vascular endothelial growth factor) z występowaniem przewlekłej choroby nerek. MATERIAŁ I METODY: Grupę badaną stanowiły 103 rodziny (trios): dwoje biologicznych rodziców i dziecko z PChN w stadium co najmniej trzecim, tj. z eGFR ≤ 60 ml/min/1,73 m2, na tle przewlekłego kłębuszkowego zapalenia nerek (29%) lub nefropatii śródmiąższowej (71%). W chwili badania średni wiek dzieci z PChN wynosił 15,2 roku, a średnia filtracja kłębuszkowa 28,9 ml/min/1,73 m2. U 45% chorych zastosowano leczenie zachowawcze, u pozostałych nerkozastępcze. U wszystkich badanych pobrano jednorazowo próbki krwi żylnej w celu wyizolowania materiału genetycznego i przeprowadzono genotypowanie wybranych polimorfizmów genu VEGF metodą TaqMan. Do opracowania statystycznego wyników posłużyły programy Statistica 10 i Microsoft Office Excel 2003 z wykorzystaniem testu nie-równowagi sprzężeń (transmission disequilibrium test – TDT), testu χ2 oraz estymatora Kaplana-Meiera. Za granicę istotności statystycznej przyjęto wartości p < 0,05. WYNIKI: Nie wykazano różnic w przekazywaniu alleli badanych polimorfizmów rs699947 i rs1570360 genu VEGF od rodziców do potomka z PChN. WNIOSKI: Nie stwierdzono związku polimorfizmów rs699947 i rs1570360 genu VEGF z występowaniem przewlek-łej choroby nerek w stadium ≥ 3.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2018, 72; 267-272
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Alkalizacja doustna u pacjentów z kwasicą metaboliczną w przebiegu przewlekłej choroby nerek
Alkalization in patients with metabolic acidosis in the course of chronic kidney disease
Autorzy:
Łącka-Gaździk, Beata
Żak-Lenart, Magdalena
Śnit, Mirosław
Grzeszczak, Władysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035895.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
kwasica metaboliczna
przewlekła choroba nerek
alkalizacja
nefroprotekcja
metabolic acidosis
chronic renal failure
alkalinization
nephroprotection
Opis:
Chronic kidney disease in different stages affects >10% of the general population. Its societal importance is under-scored by the ever growing number of patients with end-stage kidney disease requiring renal replacement therapy. A common complication of chronic renal failure is metabolic acidosis which has a row of negative clinical sequelae including acceleration of the progression of chronic nephropathies. The aim of this work was to present the issue of oral alkalization in patients with chronic kidney disease, especially in the context of slowing down the course of chronic kidney disease. The studies in animals and human subjects are quite optimistic in this regard and may have clinical and economic implications. Nevertheless, their relevance is limited by the relatively small numbers of subjects and variable stages of chronic kidney disease studied. In addition, the study durations, types of alkalinizing agents and control group characteristics were inconsistent among the studies. Ongoing clinical trials should be able to provide conclusions in the matter of long-term alkalizing treatment and nephroprotection. Positive outcomes would translate not only into improved patient prognoses with the use of a relatively inexpensive therapeutic option, but also into alleviation of the health care cost burden imposed on the society.
Przewlekła choroba nerek (PChN) w różnych stadiach zaawansowania dotyczy ponad 10% populacji. O jej społecz-nym wymiarze świadczy fakt stałego zwiększania się grupy osób w 5 stadium rozwoju tego stanu chorobowego, a więc osób wymagających kosztownego leczenia nerkozastępczego. Powszechnym powikłaniem PChN jest kwasica metaboliczna. Powoduje liczne niekorzystne dla organizmu następstwa, w tym przyspieszenie tempa rozwoju prze-wlekłych nefropatii. Wiele badań potwierdza, iż wśród korzystnych efektów ogólnoustrojowej alkalizacji niezwykle istotne jest zwalnianie tempa progresji choroby nerek. Celem pracy jest przedstawienie zagadnienia alkalizacji doustnej u pacjentów z kwasicą metaboliczną w przebiegu PChN, ze szczególnym uwzględnieniem wpływu na hamowanie progresji przewlekłych nefropatii. Badania, zarówno na zwierzętach, jak i na ludziach, są bardzo optymistyczne i mogą mieć implikacje zarówno kliniczne, jak i ekonomiczne. Trzeba jednak podkreślić, iż podlegają pewnym ograniczeniom – prowadzone były na małej liczbie chorych i dotyczyły PChN w różnych stadiach zaawansowania. Różnice dotyczyły także czasu trwania obserwacji, leczenia pacjentów w grupach kontrolnych, a także samej terapii alkalizującej. Miejmy nadzieję, że wyniki toczących się badań klinicznych ostatecznie potwierdzą korzystne działanie długoterminowego leczenia alkalizującego u chorych na PChN, zwłaszcza w spowalnianiu postępu choroby. Stosowanie bowiem relatywnie taniej opcji terapeutycznej, jaką są preparaty wodorowęglanu sodu, przyczyniłoby się nie tylko do poprawy rokowania u poszczególnych chorych, lecz co nie mniej ważne, także do zmniejszenia kosztów opieki zdrowotnej w wymiarze ogólnospołecznym.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2017, 71; 331-338
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miejsce metforminy w leczeniu cukrzycy u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek
Metformin treatment in diabetic patients with chronic kidney disease
Autorzy:
Łącka-Gaździk, Beata
Grabowski, Dariusz
Grzeszczak, Władysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039179.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
metformina
cukrzyca
przewlekła choroba nerek
kwasica mleczanowa
metformin
diabetes
chronic kidney disease
lactic acidosis
Opis:
Metformin is a first line drug in type 2 diabetes treatment, and has several proven benefits including the reduction of acute cardiovascular episodes, which are the main cause of death in diabetic patients. Nevertheless, the use of metformin in diabetic patients suffering from chronic renal failure is limited due to its pharmacokinetic profile due to the potential risk of lactic acidosis. Lactic acidosis is a rare complication (the same risk in patients with or without metformin treatment) that can potentially appear especially when oxygen deficiency takes place. It seems that in some patients with stable chronic kidney disease and no serious history of other diseases, we might widen the therapeutic indications for prescribing metformin since there are definitely more benefits of using metformin than its early withdrawal from therapy. Some diabetological associations seem to liberalize the therapeutic indications for using metformin and arbitrally recommend prescribing this drug to patients with mild to moderate renal kidney disease. It seems that more evidence-based medical studies are necessary to carefully assess the role of metformin treatment in patients with severe renal failure. We hope that prospective, randomized studies planned to assess the efficacy and safety of metformin in diabetic patients with different stages of chronic renal failure will be performed soon.
Metformina jest lekiem pierwszego rzutu w leczeniu cukrzycy typu 2. Do udowodnionych korzyści jej stosowania należy m.in. zmniejszenie liczby incydentów sercowo-naczyniowych, stanowiących najczęstszą przyczynę zgonów u chorych z cukrzycą. U chorych z przewlekłą chorobą nerek metforminę – ze względu na profil farmakokinetyczny – ogranicza ryzyko wystąpienia kwasicy mleczanowej. Przedstawione wyniki badań pokazują, że kwasica mleczanowa jest bardzo rzadkim powikłaniem stosowania metforminy występującym z podobną częstością jak u chorych przyjmujących inne leki. Pojawienie się tego powikłania często było uwarunkowane współistnieniem dodatkowych czynników ryzyka prowadzących do niedotlenienia organizmu. Wydaje się, że u niektórych pacjentów, szczególnie ze stabilną chorobą nerek, bez obciążającego wywiadu, należy rozszerzyć wskazania do podawania metforminy, gdyż potencjalne ryzyko groźnych powikłań z tym związanych jest o wiele mniejsze niż po jej przedwczesnym odstawieniu. W zaleceniach wydawanych przez niektóre towarzystwa diabetologiczne zauważa się tendencję do liberalizacji wskazań do jej stosowania w leczeniu łagodnej i umiarkowanej postaci przewlekłej choroby nerek, wydaje się jednak, iż mają one charakter arbitralny. Rzetelna ocena możliwości stosowania metforminy u chorych w bardziej zaawansowanym stadium choroby nerek wymaga dalszych badań. Być może w przyszłości zostaną podjęte prospektywne, zrandomizowane badania z metforminą u chorych w różnych stadiach przewlekłej choroby nerek.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2012, 66, 6; 77-84
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The role of suPAR in kidney diseases
Rola suPAR w chorobach nerek
Autorzy:
Łącka-Gaździk, Beata
Śnit, Mirosław
Żak-Lenart, Magdalena
Grzeszczak, Władysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1036296.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
chronic kidney disease
cardiovascular disease
supar
fsgs
przewlekła choroba nerek
choroby układu sercowo-naczyniowego
Opis:
Chronic kidney disease (CKD) is unquestionably a problem of social significance because it affects about 10% of the population. There is a search for biomarkers which could help select persons out of such a large group of patients with a high risk of disease progression and of its complications. The major cause of death in patients with end-stage renal disease are cardiovascular diseases. Accelerated atherosclerosis in this group of patients is associated with a chronic inflammatory state. The new biological marker of inflammation suPAR (soluble urokinase-type plasminogen activator receptor), is the focus of attention of the authors of this report. The relationship of suPAR with urinary tract infections and focal segmental glomerulosclerosis is also very interesting from the clinical perspective. The perception of suPAR as a blood circulating factor, inducing FSGS, throws new light on the pathomechanism of this medical condition, while unveiling promising therapeutic perspectives. A better understanding of the pathogenesis of the diseases discussed will help to reduce the unacceptably high mortality rate in patients with CKD. At present, common assaying of suPAR is not yet possible in the context of the above-mentioned issues. Nevertheless, studies are ongoing which may explain the still unclear issues concerning the relationship of the biomarker with the mentioned kidney diseases. Perhaps, follo-wing their results suPAR assays may in the near future become routine diagnostics means in selected kidney diseases.
Przewlekła choroba nerek (PChN) to niewątpliwie problem o znaczeniu społecznym, dotyczy bowiem około 10% populacji. Poszukiwane są biomarkery, dzięki którym spośród tak dużej liczby pacjentów udałoby się wyselekcjonować osoby z dużym ryzykiem progresji choroby i jej powikłań. Główną przyczyną zgonów u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek są choroby układu sercowo-naczyniowego. Przyspieszony rozwój miażdżycy w tej grupie chorych wiąże się z przewlekłym stanem zapalnym. Przedmiotem zainteresowania autorów pracy jest nowy biomarker stanu zapalnego suPAR (soluble urokinase-type plazminogen activator receptor – rozpuszczalna forma receptora aktywatora plazminogenu typu urokinazy). Z klinicznego punktu widzenia interesujący jest również związek suPAR z zakażeniami układu moczowego oraz ogniskowym segmentalnym stwardnieniem kłębuszków nerkowych (focal segmental glomerulosclerosis – FSGS). Identyfikacja suPAR, jako krążącego we krwi czynnika wywołującego FSGS, rzuca nowe światło na patomechanizm choroby i stwarza obiecujące możliwości lecznicze. Lepsze zrozumienie patogenezy omawianych schorzeń pomogłoby zredukować nieakceptowalnie wysoką śmiertelność pacjentów z PChN. Na dzień dzisiejszy nie można zlecać powszechnego oznaczania suPAR w kontekście omawianych zagadnień. Niemniej trwają badania, które pozwolą wyjaśnić niejasne kwestie dotyczące związku biomarkera z omawianymi schorzeniami nerek. Być może na podstawie ich wyników w najbliższych latach oznaczanie suPAR w wybranych chorobach nerek będzie rutynowe.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2017, 71; 265-274
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wybrane adipocytokiny i ich potencjalne zastosowanie w kontroli przebiegu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B i C
Selected adipocytokines and their potential role in the control of the course of chronic hepatitis B and C
Autorzy:
Olszok, Joanna
Wyganowska, Anna
Tarabura-Dragon, Joanna
Mazur, Franciszek
Nowak, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1037750.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
adipocytokiny
przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu b
przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu c
wątroba
włóknienie
stłuszczenie
adiponektyna
leptyna
rezystyna
wisfatyna
liver
adipokines
chronic hepatitis b
chronic hepatitis c
fibrosis
steatosis
adiponectin
leptin
resitin
visfatin
Opis:
Chronic hepatitis B and C are among the most common liver diseases. A prolonged necroinflammatory process may lead to life-threatening complications although in some cases the liver condition remains stable for many years. Due to its unpredictable prognosis, a great deal of research has been carried out to find additional factors that modify the course of these diseases. Adipocytokines, substances secreted mainly by adipose tissue cells, have become the object of various studies due to their pluripotent impact. This paper aims to present the interrelationship of selected adipo-cytokines and hepatitis B and C, as well as the potential use of this knowledge in medical practice.
Przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby (WZW) typu B i C należą do najczęstszych chorób wątroby. Długotrwały proces martwiczo-zapalny może prowadzić do groźnych dla życia powikłań, choć u niektórych pacjentów stan wątroby jest stabilny przez wiele lat. Ze względu na zróżnicowane rokowanie w przebiegu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby (PWZW) typu B i C, poszukuje się obecnie dodatkowych czynników hamujących postęp tych chorób. Obiektem wielu badań stały się adipocytokiny, substancje o wielokierunkowym oddziaływaniu, wytwarzane m.in. przez komórki tkanki tłuszczowej. W pracy przedstawiono wzajemne zależności wybranych adipocytokin i WZW typu B i C oraz potencjalne wykorzystanie tej wiedzy w praktyce lekarskiej.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2015, 69; 1-7
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola osteoprotegeryny w patogenezie zaburzeń gospodarki wapniowo-fosforanowej i metabolizmu kostnego w przewlekłej chorobie nerek
The role of osteoprotegerine in pathogenesis of mineral and bone disorders in chronic kidney disease (CKD-MBD)
Autorzy:
Żelaźnicka-Wilk, Marzena
Wajda, Jarosław
Olszanecka-Glinianowicz, Magdalena
Chudek, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1037786.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
osteoprotegeryna
osteodystrofia nerkowa
zwapnienia naczyniowe
przewlekła
choroba nerek
osteoprotegerin
renal osteodystrophy
vascular calcifications
chronic kidney disease
Opis:
Mineral and bone disorders are the most common pathology in patients with chronic kidney disease (CKD) resulting in the development of accelerated atherosclerosis. Therefore, they are considered as non-traditional cardiovascular risk factors and the cause of increased morbidity and mortality, especially in patients on renal replacement therapy. Osteoprotegerin (OPG) is an important physiological regulator of osteoclastogenesis. As decoy receptor, it binds to the receptor activator of nuclear factor NF- kappaB ligand (RANKL), preventing it from binding to the (RANK) receptor and maturation of osteoclast precursors. The physiological role of OPG, beyond the regulatory function of bone turnover is the inhibition of cell apoptosis induced by inflammatory processes. Elevated levels of circulating OPG is observed in patients with severe atherosclerotic lesions. The experimental studies suggest that OPG does not stimulate, but on the contrary, inhibits the process of atherogenesis. This paper provides an overview of the available literature presenting the role of OPG in the pathogenesis of mineral and bone disorders in CKD. The results of these studies revealed the accumulation of circulating OPG in CKD patients. Additionally, OPG is rather a marker and not a factor involved in the pathogenesis of vascular calcification development in this group of patients.
Zaburzenia gospodarki wapniowo-fosforanowej i metabolizmu kostnego należą do najczęstszych patologii u chorych na przewlekłą chorobę nerek (PChN), powodujących przyspieszony rozwój miażdżycy. W związku z tym są zaliczane do nieklasycznych czynników ryzyka sercowo-naczyniowego będących przyczyną zwiększonej chorobowości i śmiertelności, zwłaszcza u chorych leczonych nerkozastępczo. Osteoprotegeryna (OPG) jest ważnym fizjologicznym regulatorem różnicowania osteoklastów. Jako fałszywy receptor wiąże ligand receptora aktywującego czynnik jądrowy κB (RANKL), uniemożliwiając jego wiązanie z receptorem RANK i dojrzewanie komórek prekursorowych osteoklastów. Fizjologiczna rola OPG wykracza jednak poza funkcję czynnika regulującego metabolizm kostny, ponieważ jest ona również inhibitorem procesu apoptozy indukowanego przez proces zapalny. Podwyższone stężenia krążącej OPG stwierdza się u chorych z nasilonymi zmianami miażdżycowymi. Wyniki badań eksperymentalnych wskazują, że OPG nie stymuluje, a wręcz hamuje proces aterogenezy. Niniejsza praca stanowi przegląd dostępnego piśmiennictwa przedstawiającego udział OPG w patogenezie zaburzeń gospodarki wapniowo-fosforanowej i metabolizmu kostnego oraz zwapnień naczyniowych w PChN. Wyniki tych badań wskazują na akumulację OPG w krążeniu chorych na PChN. Osteoprotegeryna nie jest czynnikiem uczestniczącym w patogenezie zwapnień naczyniowych, a jedynie ich wskaźnikiem.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2014, 68, 4; 255-260
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czynniki socjodemograficzne wpływające na poziom wiedzy dotyczącej dróg szerzenia się zakażenia w kontaktach niezwiązanych z procedurami medycznymi wśród pacjentów z WZW typu C
Sociodemographic factors affecting level of knowledge on transmission of infection not related to medical procedure among patients with hepatitis C
Autorzy:
Barański, Kamil
Szuba, Ewelina
Olszanecka-Glinianowicz, Magdalena
Chudek, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038092.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
wzw typu c
przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby
jakość życia
hcv
chronic viral hepatitis
quality of life
Opis:
INTRODUCTION The fear of transmitting viral hepatitis C infection to family members and others can restrict social relations and adversely affect the quality of life related to the social functioning of patients with HCV. AIM The aim of this study was to analyze the level of knowledge of patients with hepatitis C about the ways of HCV transmission as well as to estimate the patient’s quality of life associated with family, social and work functions. MATERIALS AND METHODS Two hundred patients with HCV (108 women) treated in hepatological outpatients clinics in Chorzow and Bytom in 2011 were enrolled in the study. The patients knowledge on the ways of HCV transmission were evaluated using the authors' questionnaire. The quality of life was assessed using questions from the World Health Organization Quality of Life (WHOQOL) questionnaire. RESULTS 80% of men and 70% women have the knowledge that transmission of HCV infection by consuming fluids from the same dish is not possible. 62% of women and 60% of men were aware that HCV is the sexually transmitted infection. More often men than women (58% vs. 51%) did not have knowledge on vertical infection transmission. The level of knowledge on infection transmission was significantly associated with the search for information. 61% of respondents thought that the disease does not limit their social relations, despite the fact that 41% of women and 30% of men often experienced negative feelings, such as anxiety, depression, despair and sadness. 13% of respondents declared that are not able to work, and 17% of women and 11% of men expressed dissatisfaction from their efficiency in everyday life. Social contacts were limited by the lack of knowledge that transmission of HCV of infection by the use of the same dishes is not possible (44.9% vs. 35.5%, p = 0.08). CONCLUSIONS 1. The low level of knowledge among patients with hepatitis C concerning HCV infection transmission may limit social contacts and impair family functioning as well as decrease their quality of life. 2. The self-search of information about the disease is related to education level. The increase in knowledge level in the population of patients with hepatitis C requires health education system development in this aspect.
WPROWADZENIE Lęk przed zakażeniem się wirusowym zapaleniem wątroby (WZW) typu C przez członków rodziny i inne osoby z otoczenia ogranicza kontakty społeczne i wpływa niekorzystnie na jakość życia chorych. CEL PRACY Celem niniejszej pracy była ocena jakości życia związanej z funkcjonowaniem społecznym oraz stanu wiedzy pacjentów z WZW typu C na temat dróg szerzenia się zakażenia. MATERIAŁ I METODA Badaniem objęto 200 dorosłych pacjentów (w tym 108 kobiet) z WZW typu C leczonych w poradniach hepatologicznych w Chorzowie oraz w Bytomiu w 2011 r. Wiedzę chorych na temat dróg szerzenia się zakażenia oceniano na podstawie autorskiej ankiety, natomiast do oceny jakości życia wykorzystano pytania z kwestionariusza Światowej Organizacji Zdrowia – Jakość Życia (WHOQOL). WYNIKI Wiedzę o braku możliwości przeniesienia zakażenia WZW typu C poprzez spożywanie płynów z tego samego naczynia posiadało 80% mężczyzn i 70% kobiet; 62% kobiet i 60% mężczyzn wiedziało o ryzyku zakażenia związanym ze stosunkiem seksualnym. Mężczyźni częściej niż kobiety (58% vs. 51%) nie wiedzieli, że zakażenie może nastąpić drogą wertykalną. Poziom wiedzy w znacznym stopniu był związany z jej poszukiwaniem. 61% badanych uważało, że choroba nie ogranicza ich kontaktów społecznych; 41% kobiet i 30% mężczyzn często doświadczało negatywnych odczuć, takich jak lęk, depresja, rozpacz i przygnębienie; 13% respondentów obu płci zadeklarowało, że wcale nie są gotowi do podjęcia pracy, a brak zadowolenia ze swojej wydolności w życiu codziennym wyraziło odpowiednio 17% kobiet i 11% mężczyzn. Brak wiedzy o tym, że zakażenie nie szerzy się poprzez stosowanie wspólnych naczyń, ograniczał kontakty społeczne (44,9% vs. 35,5%, p = 0,08). WNIOSKI 1. Niski poziom wiedzy chorych z WZW typu C na temat dróg szerzenia się zarażenia może ograniczać ich kontakty społeczne i upośledzać funkcjonowania w rodzinie, a przez to obniżać jakość ich życia. 2. Samodzielne poszukiwanie wiedzy na temat choroby jest uwarunkowane poziomem wykształcenia. Zwiększenie wiedzy w populacji pacjentów chorujących na WZW typu C wymaga poszerzenia systemu edukacji zdrowotnej.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2013, 67, 5; 294-302
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The use of metformin in patients with chronic kidney disease
Stosowanie metforminy w przewlekłej chorobie nerek
Autorzy:
Mąka, Michalina
Olszańska, Ewa
Dubielak, Katarzyna
Domek, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035901.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
hypoglycemia
diabetes
chronic kidney disease
metformin
diabetic nephropathy
cukrzyca
metformina
nefropatia cukrzycowa
hiperglikemia
przewlekla choroba nerek
Opis:
Diabetes is a disease that affects about 4% of the population, and its incidence has been growing steadily. Increasingly more young people have to face this illness, and therefore more people suffer from chronic complications. The most frequent disorder of diabetics is diabetes nephropathy. This complication makes people‘s lives very difficult – not only the life of the patients but also the doctors who must strongly restrict the base of pharmaceuticals which can be used by these patients. Metformin has become a hope for people suffering from diabetes. This medicine has many advantages such as a decrease in glycaemia through many mechanisms. Simultaneously, it does not expose diabetics to hypoglycaemia. It reduces the death rate and protects patients‘ hearts. Additionally, it positively influences body weight, and it is taken orally. Currently, this medicine is also recommended in pre-diabetes states. Unfortunately, the chronic disease of the kidneys which usually occurs during diabetes does not enable the use of metformin. According to the Polish Diabetes Association, the dose of metformin should be reduced by half in the third phase of chronic kidney disease. In next phases, metformin should be thoroughly abandoned. There are opinions about the positive influence of metformin on people suffering from kidney disorders. The above article summarizes the current knowledge of using metformin and analyzes the latest research which describe its functioning. Additionally, it confronts two stances about the use of metformin in chronic kidney disease.
Cukrzyca jest chorobą, która dotyka około 4% populacji, a częstość jej występowania stale rośnie. Chorują coraz młodsze osoby, stąd problem przewlekłych powikłań dotyczy coraz większej liczby osób. Najczęstszym powikłaniem osób z cukrzycą jest nefropatia cukrzycowa, która stanowi problem nie tylko chorych, lecz także lekarzy, którzy muszą w dużym stopniu ograniczyć bazę leków stosowanych u tych pacjentów. Nadzieją dla osób chorych na cukrzycę stała się metformina – lek o wielu zaletach. Obniża glikemię drogą wielu mechanizmów, jednocześnie nie narażając na epizody hipoglikemii, zmniejsza śmiertelność, działa kardioprotekcyjnie, wykazuje korzystny wpływ na masę ciała i jest stosowana doustnie. Obecnie wskazana również w stanach przedcukrzycowych. Barierą do stosowania metforminy okazała się przewlekła choroba nerek, która rozwija się w przebiegu cukrzycy. Według Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego powinno się zredukować dawkę metforminy o połowę w III stadium przewlekłej choroby nerek, natomiast powyżej tego stadium, odstawić całkowicie. Pojawiły się również doniesienia o pozytywnym wpływie tego leku u chorych z powikłaniami nerkowymi. Artykuł podsumowuje obecny stan wiedzy na temat zastosowania metforminy, analizuje najnowsze badania, które opisują mechanizmy jej działania, a także konfrontuje dwa stanowiska odnośnie do stosowania metforminy w przewlekłej chorobie nerek.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2017, 71; 14-18
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jakość życia pacjentów dializowanych i po przeszczepie nerek
Quality of life of patients on dialysis and after renal transplantation
Autorzy:
Gętek, Monika
Nowakowska-Zajdel, Ewa
Czech, Natalia
Białek, Agnieszka
Muc-Wierzgoń, Małgorzata
Kokot, Teresa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039383.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
quality of life
chronic kidney disease
dialysis
kidney transplantation
jakość życia
przewlekła choroba nerek
dializoterapia
transplantacja nerek
Opis:
BACKGROUND Chronic kidney disease have a significant impact on patient quality of life. The main aim of renal replacement therapy is not only extend life for patients, but also improve its quality. AIM OF THE STUDY The objectives of this study was evaluation of the quality of life of dialysis patients and after kidney transplantation, identification of factors that affect the most essential quality of life scores in both groups and compare the quality of life in groups based on gender, age and education. MATERIAL AND METHODS The study was conducted on the basis of a questionnaire WHOQOL-Bref among 40 renal transplant patients (20 women and 20 men) aged from 22 to 64 years (the average was 46 years ± 13) and 80 patients undergoing hemodialysis (40 women and 40 men) aged from 22 to 76 years (the average was 60 years ± 12). RESULTS AND CONCLUSIONS Patients after kidney transplantation better rated their quality of life than dialysis patients across all surveyed areas. Socio-demographic factor, which is the greatest determined the quality of life scores in both groups was gender. In both groups, women better assess their quality of life. Age influence on the assessment of quality of life in patients after kidney transplantation: the younger patients (22–34 years), the higher rated quality of life. In both groups training does not affect the assessment of quality of life.
WSTĘP Przewlekła choroba nerek znacząco wpływa na jakość życia chorego. Coraz doskonalsze metody leczenia, głównie substytucyjnego, takie jak dializoterapia i transplantacja, pozwalają obecnie wydłużyć życie pacjentom z niewydolnością nerek. Głównym celem terapii nerkozastępczej jest jednak nie tylko przedłużenie życia pacjentów, ale również poprawa jego jakości. CEL PRACY Celami pracy były ocena jakości życia pacjentów dializowanych i pacjentów będących po przeszczepie nerki, wyznaczenie czynników, które wpływają na ocenę jakości życia w obu badanych grupach oraz porównanie jakości życia w grupach w zależności od płci, wieku i wykształcenia. MATERIAŁ I METODY Badanie zostało przeprowadzone na podstawie kwestionariusza WHOQOL- Bref (WHO Quality of Life – BREF) w grupie 40 pacjentów po przeszczepie nerki (20 kobiet i 20 mężczyzn) w przedziale wiekowym 22–64 lat w średnim wieku 46 lat ± 13 oraz w grupie 80 pacjentów poddawanych hemodializie (40 kobiet i 40 mężczyzn) w przedziale wiekowym od 22 do 76 lat w średnim wieku 60 lat ± 12. WYNIKI I WNIOSKI Pacjenci po przeszczepie nerki lepiej ocenili jakość swojego życia w obrębie wszystkich badanych dziedzin w porównaniu do pacjentów dializowanych. Czynnikiem socjodemograficznym, który w największym stopniu determinował ocenę jakości życia w obu badanych grupach, była płeć. Kobiety lepiej oceniały jakość swojego życia w porównaniu do badanych mężczyzn. Ocena jakości życia w grupie pacjentów po przeszczepie nerki wykazała, że młodsi pacjenci (22–34 lata) wyżej ocenili jakość swojego życia. W obu badanych grupach wykształcenie nie miało wpływu na ocenę jakości życia.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2010, 64, 5-6; 23-30
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lack of association between single nucleotide polymorphisms of CPA4, LEP and AKR1B1 genes located at the long arm of chromosome 7 (7q31-q35) and chronic kidney disease occurrence and progression
Brak związku między polimorfi zmami pojedynczego nukleotydu genów CPA4, LEP oraz AKR1B1 zlokalizowanych na długim ramieniu chromosomu 7 (7q31-q35) a występowaniem i progresją przewlekłej choroby nerek
Autorzy:
Śnit, Mirosław
Gumprecht, Janusz
Trautsolt, Wanda
Nabrdalik, Katarzyna
Grzeszczak, Władysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038646.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
chronic kidney disease
gene polymorphism
tdt
snp
przewlekła choroba nerek
polimorfi zm genowy
polimorfi zm pojedynczego nukleotydu
(snp)
Opis:
BACKGROUND The aim of the study was to investigate the infl uence of single nucleotide polymorphisms (SNPs) of carboxypeptidase A4, CPA4, leptin, LEP and aldo-keto reductase family 1, AKR1B1 genes located at the long arm of chromosome 7 (7q31-q35) on development and progression of chronic kidney disease (CKD). MATERIAL AND METHODS There was an association study by PCR-RFLP method of following SNPs in parent-off spring trios performed: G934T of CPA4 gene, A19G of LEP gene and C-106T of AKR1B gene. 471 subjects, 157 patients with CKD and 314 their biological parents were examined. The patients were divided into 3 groups: diabetic nephropathy due to type 1 diabetes (n = 34), chronic primary glomerulonephritis (n = 70) and chronic inter- stitial nephritis (n = 53). The mode of alleles transmission was determined using the transmission disequilibrium test (TDT). RESULTS There was no association of studied SNPs and CKD occurrence or pro- gression rate of renal function loss. Transmission of alleles of investigated SNPs did not diff er signifi cantly: G934T of CPA4 gene: P = 0.61 in whole group of CKD patients, p = 0.66 in GN group, p = 0.70 – IN group and p = 0.61 in DN one; A19G of LEP gene: p = 0.58, 0.71, 0.78 and 0.49, respectively; C-106T of ALDR1 gene: p = 0.31, 0.47, 0.12 and 0.38, respectively. No impact of examined polymorphisms on the rate of progression of renal function loss was observed. CONCLUSIONS The results, obtained in the study, suggest that the investigated SNPs: G934T of CPA4 gene, A19G of LEP gene and C-106T of AKR1B gene may not play a major role in the development and progression of chronic nephropathies.
WSTĘP Celem badań było zbadanie wpływu polimorfi zmów pojedynczego nukleotydu (SNPs) genów karboksypepsydazy A4, CPA4, leptyny, LEP i reduktazy aldozy, AKR1B1, znajdujących się na długim ramieniu chromosomu 7 (7q31-q35) na rozwój i progresję przewlekłej choroby nerek (PChN). MATERIAŁ I METODY Wykorzystując metodę PCR-RFLP przebadano następujące polimorfizmy: G934T CPA4 genu, A19G LEP i C-106T genu AKR1B. Badaniami objęto 471 osoby: 157 z PChN i 314 ich biologicznych rodziców. Pacjentów podzielono na 3 grupy: z nefropatią cukrzycową w przebiegu cukrzycy typu 1 (DN, n = 34), z przewlekłym pierwotnym kłębuszkowym zapaleniem nerek (GN, n = 70) oraz z przewlekłym śródmiąższowym zapaleniem nerek (IN, n = 53). Tryb przekazywania alleli został oceniony testem nierównowagi przekazywania (Transmission-Disequilibrium Test, TDT). WYNIKI Częstość przekazywania alleli analizowanych SNPs nie odbiegała znacząco od oczekiwanej: G934T CPA4: p = 0,61 w całej grupie badanej, p = 0,66 w grupie GN, p = 0,70 – w grupie IN oraz p = 0,61 w grupie DN; A19G LEP: p = 0,58; 0,71; 0,78 i 0,49, odpowiednio; C-106T genu ALDR1: p = 0,31; 0,47; 0,12 i 0,38, odpowiednio. Nie zaobserwowano żadnego wpływu badanych polimorfi zmów na szybkość utraty funkcji nerek. WNIOSKI Uzyskane w badaniu wyniki wskazują, że badane SNPs: G934T genu CPA4, A19G LEP i C-106T genu AKR1B nie odgrywają istotnej roli w rozwoju i progresji przewlekłych nefropatii.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2012, 66, 2; 27-33
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Złożona wada układu moczowego u chłopca z agenezją nerki
Complex abnormalities of urinary tract in boy with renal agenesis
Autorzy:
Krzemień, Grażyna J.
Szmigielska, Agnieszka
Dziedzic-Jankowska, Katarzyna
Warchoł, Stanisław
Dudek-Warchoł, Teresa
Jakimów-Kostrzewa, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1036014.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
przewlekła choroba nerek
agenezja nerki
wodonercze
ektopia nerki
moczowód olbrzymi
chronic kidney disease
hydronephrosis
renal agenesis
renal ectopia
megaureter
Opis:
WSTĘP: Jednostronna agenezja nerki może występować jako wada izolowana lub współistnieć z innymi anomaliami rozwojowymi układu moczowego. Najczęściej rozpoznawany jest odpływ pęcherzowo-moczowodowy i wodonercze, rzadziej moczowód olbrzymi, zdwojenie moczowodu, ureterocele, ektopia nerki i spodziectwo. OPIS PRZYPADKU: W pracy opisano przypadek chłopca, u którego w wieku 2,5 roku rozpoznano złożoną wadę układu moczowego – agenezję nerki lewej i ektopię nerki prawej z wodonerczem i moczowodem olbrzymim. Badanie USG wykonano z powodu bólów brzucha. Wcześniej chłopiec nie demonstrował żadnych objawów klinicznych, które mogłyby wskazywać na istnienie wady układu moczowego. Na podstawie badania izotopowego, urografii i cystouretrografii mikcyjnej rozpoznano zwężenie przypęcherzowe moczowodu. W wieku 3 lat wykonano operację przeszczepienia moczowodu metodą Cohena. Pomimo usunięcia przeszkody w odpływie moczu, utrzymywało się znacznego stopnia wodonercze ze zwężeniem warstwy miąższowej nerki. W wieku 11,5 roku u chłopca rozpoznano nadciśnienie tętnicze, w wieku 14,5 roku stwierdzono niewielki wzrost stężenia kreatyniny w surowicy i izostenurię. W ciągu 12 lat obserwacji badania ogólne i posiewy moczu były prawidłowe. WNIOSKI: Dziecko z jednostronną agenezją nerki i uropatią zaporową w drugiej nerce wymaga regularnej kontroli w poradni nefrologicznej, monitorowania ciśnienia tętniczego krwi i czynności nerki. Obecność anomalii rozwojowej w jedynej nerce może prowadzić do rozwoju przewlekłej choroby nerek i schyłkowej niewydolności nerek.
INTRODUCTION: Unilateral renal agenesis can occur as an isolated abnormality or can coexist with other anomalies of the urinary tract. Vesicoureteral reflux and hydronephrosis are the most common pathologies of the urinary tract. The less common pathologies are: megaureter, double kidney, ureterocele, ectopic kidney and hypospadiasis. CASE REPORT: We report a boy with a complex abnormality of the urinary tract: left renal agenesis and right ectopic kidney with megaureter and hydronephrosis, diagnosed at the age of 2.5 years. A routine ultrasonography of the abdomen was done because of the abdominal pain. There were no clinical symptoms associated with the urinary tract before this diagnosis. Based on dynamic scyntigraphy, urography and voiding cystourethrography a ureterovesical junction obstruction was found. At the age of 3 years, the transplantation of the ureter modo Cohen was performed. Despite the operation, hydronephrosis still persisted and the cortex of kidney was continuously getting narrower. At the age of 11.5 years arterial hypertension was diagnosed. At the age of 14.5 years, slightly elevated creatinine and isosthenuria were observed. During those twelve years of follow-up, urinalysis and culture of urine were normal. CONCLUSIONS: A child with unilateral renal agenesis and obstructive uropathy in the second kidney requires regular follow up with control visits and appropriate tests in outpatient nephrology clinic. Blood pressure monitoring and assesment of kidney function should be monitored. Urinary tract abnormalities in solitary kidney can progress to chronic renal disease and end-stage renal disease.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2017, 71; 134-138
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies