Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Bieniek, Joanna" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Upadki chorych hospitalizowanych na oddziale geriatrycznym
Falls of patients hospitalized in a geriatric ward
Autorzy:
Mazur, Katarzyna
Otremba, Iwona
Bieniek, Joanna
Szewieczek, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1037780.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
upadki
ludzie starsi
czynniki ryzyka
falls
the elderly
risk factors
Opis:
INTRODUCTION Falls as a major cause of injuries and disability have been a subject of numerous studies in community-dwelling elderly people. However, few studies have analysed falls among inpatients. The aim of the study was to evaluate the risk factors of falls in patients of a geriatric ward and the effectiveness of a falls prevention program. MATERIALS AND METHODS The study included 100 consecutive patients admitted to the Geriatric Ward aged 80.2 ± 7.65 (mean ± SD) (69 women and 31 men). Barthel and IADL scales were used to assess independence and mobility, VAS – to assess the pain level, and MMSE – for mental status examination. Balance was assessed using a stabilometric platform, and the risk of falling using the Tinetti scale. The body structure was analysed using the bioimpedance method. All the patients were qualified to an appropriate category of the falls prevention program. RESULTS The most common risk factors for falling were: asthenia – 78%, age ≥ 80 years – 61%, leg pain – 53%, back pain – 50%, dizziness – 49%, visual impairment – 47%, a history of falls – 45%, and osteoarthritis – 44%. Among the respondents, 9% had 1–3 fall risk factors, 27% – 4–6, 44% – 7–9, 20% – ≥ 10 factors. Four patients had experienced a fall. All the cases were connected with noncompliance of patients with falls prevention. Among those who had fallen , three subjects had normal cognitive function, another one – delirium. One fall was complicated with a slight facial injury. CONCLUSIONS Geriatric ward patients constitute a group with a high risk of falls. The main risk
W S T Ę P Upadki stanowiące główną przyczynę urazów osób starszych były przedmiotem licznych badań w środowisku mieszkalnym i komunalnym. Nieliczne analizy poświęcono upadkom u chorych hospitalizowanych. Celem pracy była ocena czynników ryzyka upadków u chorych na oddziale geriatrycznym oraz analiza skuteczności programu profilaktyki upadków. M A T E R I A Ł I M E T O D Y Badaniem objęto 100 kolejnych chorych przyjętych do Oddziału Geriatrii, o średniej wieku 80,2 ± 7,65 roku ( x ± SD), w tym 69 kobiet i 31 mężczyzn. Zastosowano skale Barthel oraz IADL (ocena samodzielności i zdolności poruszania się), VAS (ocena natężenia bólu), MMSE (ocena stanu umysłowego). Zachowanie równowagi oceniono za pomocą platformy stabilometrycznej, ryzyko upadku za pomocą skali Tinetti. Metodą bioimpedancji analizowano strukturę ciała. Wszyscy chorzy kwalifikowani byli do jednej z trzech kategorii programu profilaktyki upadków. WYNIKI Do najczęstszych czynników ryzyka upadku należały: osłabienie – 78%, wiek ≥ 80 lat – 61%, ból kończyn dolnych – 53%, ból kręgosłupa – 50%, zawroty głowy – 49%, upośledzenie wzroku – 47%, upadki w przeszłości – 45%, choroba zwyrodnieniowa stawów – 44%. U 9% badanych stwierdzono 1–3 czynniki ryzyka upadku, u 27% – 4–6, u 44% – 7–9, zaś u 20% ≥ 10 czynników ryzyka upadku. Upadku doznało 4 chorych z zaburzeniami równowagi, którzy nie zastosowali się do zaleceń profilaktyki upadków; w 3 przypadkach byli to pacjenci bez istotnych zaburzeń poznawczych, w 1 – z zespołem majaczeniowym. Jeden upadek był powikłany lekkim urazem twarzy, pozostałe były niepowikłane. WNIOSKI Pacjenci oddziału geriatrycznego stanowią grupę obarczoną dużym ryzykiem upadków. Do najważniejszych czynników ryzyka upadku na oddziale geriatrycznym należą majaczenie i nieprzestrzeganie przez chorych zaleceń personelu.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2014, 68, 4; 218-225
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poczucie optymizmu a kontrola emocji w wybranej grupie pielęgniarek i położnych, członkiń Beskidzkiej Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych w Bielsku-Białej
The sense of optimism and emotional control in selected group of members of beskid regional chamber of nurses and midwives in Bielsko-Biala
Autorzy:
Dziąbek, Elżbieta
Dziuk, Urszula
Brończyk-Puzoń, Anna
Bieniek, Joanna
Kowolik, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038275.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
optymizm
pielęgniarki
położne
kontrola emocji
optimism
nurses
midwives
emotional control
Opis:
INTRODUCTION Nursing and midwifery require mental immunity, resistance to stress and the ability to cope with difficulties. Optimism has a positive influence on one's physical condition. It helps to be successful in life and resist stressful events. It is also closely connected with emotional functioning. MATERIALS AND METHODS The research was carried out on fifty nurses and midwives – “Ethics in nursing” training participants. Their optimism was measured by Poprawa and Juczyński’s adaptation of the Life Orientation Test – LOT-R. The emotions were measured by Juczyński’s adaptation of the Courtauld Emotional Control Scale – CECS. Additionally, the authors' demographic data questionnaire was used. It included questions about the education level, marital status and the number of children. The hypotheses were verified by Spearman's Rank Correlation Coefficient Test, the Mann-Whitney Rank Test and the Kruskal-Wallis Test. RESULTS The research proved the influence of optimism on emotional control. It showed how education and having a family affect the level of optimism and emotional control. CONCLUSIONS Optimism functions as protection and effectively influences the ability to express emotions. An optimistic attitude is higher among nurses and midwives with a college degree, which does not affect the expression of emo-tions. Marital status and the number of offspring do not influence the level of optimism or the ability to express emotions.
WSTĘP Specyfika zawodów pielęgniarki i położnej powoduje, że wymaga się od nich odporności psychicznej. Istotne są również odporność na stres i umiejętność radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Optymizm pozytywnie wpływa na stan fizyczny i dobre samopoczucie, a także na odnoszenie sukcesów życiowych oraz odporność na stresujące wydarzenia życiowe, jest też cechą ściśle związaną z funkcjonowaniem emocjonalnym. MATERIAŁ I METODY Badanie przeprowadzono wśród 50 osób – pielęgniarek i położnych, uczestniczek szkolenia na temat: „Etyka w pracy pielęgniarskiej”. Optymizm badano polską adaptacją Testu Orientacji Życiowej LOT-R, opracowaną przez Poprawę i Juczyńskiego. Emocje zostały zbadane za pomocą polskiej adaptacji Skali Kontroli Emocji CECS – według Juczyńskiego. Użyto również autorskiej ankiety danych demograficznych, w której pytano o poziom wykształcenia, stan cywilny oraz liczbę posiadanych dzieci. Weryfikacji hipotez dokonano testem dla współczynnika korelacji rang Spearmana, testu sumy rang Manna-Whitneya oraz testu Kruskala-Wallisa. WYNIKI Wykazano wpływ optymizmu na kontrolę emocji. Pokazano, jak zmienne, którymi są wykształcenie oraz posiadanie rodziny, wpływają na poziom optymizmu i kontrolę emocji. WNIOSKI Optymizm pełni funkcję ochronną i skutecznie wpływa na umiejętność wyrażania emocji. Optymistyczne nastawienie do życia jest większe u pielęgniarek i położnych z wykształceniem wyższym, a wyrażanie emocji nie jest uwarunkowane jego poziomem. Stan cywilny jak również liczba posiadanych dzieci nie wpływają na poziom optymizmu ani na umiejętność wyrażania emocji.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2013, 67, 6; 367-373
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Depth and rate of chest compression in CPR simulation during 10-minute continuous external cardiac compression
Ocena głębokości i częstotliwości kompresji klatki piersiowej podczas symulacji resuscytacji krążeniowo-oddechowej, w trakcie 10-minutowego ciągłego zewnętrznego masażu serca
Autorzy:
Bucki, Bogusław
Karpe, Jacek
Michnik, Robert
Niczyporuk, Arkadiusz
Makarska, Joanna
Waniczek, Dariusz
Bieniek, Andrzej
Misiołek, Hanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1036201.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
chest compression
cardiopulmonary resuscitation
professional rescuers
kompresja klatki piersiowej
resuscytacja krążeniowo-oddechowa
profesjonalni ratownicy
Opis:
INTRODUCTION: External cardiac massage has been a basic CPR maneuver for years. The aim of the study was to assess the quality of chest compression during a real-time continuous cardiac compression simulation on a cardio-pulmonary resuscitation mannequin (considering medical rescuer experience and BMI). MATERIAL AND METHODS: This was a prospective study involving 17 medical rescuers, and 21 Medical Rescue stu-dents and university lecturers. During the simulation the participants performed continuous external cardiac compres-sion for 15 minutes or until the refusal to continue. The depth and rate were analyzed at 60-second periods, leading to average values of cardiopulmonary resuscitation effectiveness. The analysis covered complete research data gathered in real time (10 minute periods). RESULTS: The average compression depth significantly decreased from the first (40.66 SE ± 0.80 mm) to the fourth minute of the study (38.21 SE ± 0.95 mm). The average compression rate was significantly different between the initial values (120.97 SE ± 2.83/min) and the sixth minute of the study (123.69 SE ± 2.55/min). The average com-pression depth amounted to n 36.03 SE ± 1.22 mm in non-professionals and 40.06 SE ± 1.37 mm in professionally active participants. In the participants with a BMI > 25, the only differentiating point in time was the beginning of the task when the average compression depth was 41.97 SE ± 1.12 mm. In the participants with a BMI < 25, there was a gradual decrease in the compression depth within the initial four minutes of the task. CONCLUSION: Rescuer body mass is an important factor influencing proper chest compression depth during conti-nuous cardiac compression. Professional rescuers are capable of performing continuous cardiac compression longer than non-professionals, at the same time maintaining acceptable sternum deflection and compression rate.
WSTĘP: Celem pracy była prospektywna ocena jakości kompresji klatki piersiowej podczas symulacji ciągłego masażu serca na manekinie w czasie rzeczywistym, wykonywanego przez czynnych zawodowo ratowników medycznych, z uwzględnieniem ich BMI. MATERIAŁ I METODA: Badanie przeprowadzono w grupie 17 ratowników medycznych oraz 21 studentów kierunku ratownictwo medyczne i wykładowców uczelni. Podczas próby każdy badany wykonywał nieprzerywany masaż ze-wnętrzny serca na manekinie do osiągnięcia punktu końcowego, jakim był czas 15 minut lub odmowa dalszego wy-konywania zadania. WYNIKI: Średnia głębokość wykonywanych uciśnięć zmniejszała się istotnie od pierwszej (40,66, SE ± 0,80 mm) do czwartej minuty badania, osiągając wartość 38,21 SE ± 0,95 mm. Średnia częstość uciśnięć klatki piersiowej istotnie różniła się od szóstej minuty (123,69 SE ± 2,55/min) w stosunku do wartości wyjściowych (120,97 SE ± 2,83/min). W dziesiątej minucie średnie wartości głębokości uciśnięć oraz częstości masażu klatki piersiowej osiągnęły odpo-wiednio 36,62 SE ± 1,04 mm oraz 128,06 SE ± 2,43/min. Istotnym czynnikiem wpływającym na głębokość kompresji klatki piersiowej była przynależność do grupy czynnych zawodowo ratowników medycznych. Średnia głębokość ucisku w całym badanym przedziale czasowym w grupie nie-profesjonalistów wynosiła 36,03 SE ± 1,22 mm, podczas gdy w grupie profesjonalistów – 40,06 SE ± 1,37 mm. Drugim istotnym czynnikiem różnicującymi zakres głębokości kompresji klatki piersiowej był czas oraz BMI ratow-nika. U osób z BMI > 25 jedynym różnicującym punktem czasowym był początek badania, w którym średnia głębo-kość ucisku wynosiła 41,97 SE ± 1,12 mm. WNIOSKI: Masa ciała ratownika jest istotnym czynnikiem wpływającym na uzyskanie głębszej kompresji klatki pier-siowej. Profesjonalni ratownicy są w stanie prowadzić skutecznie ciągłą kompresję klatki piersiowej w dłuższym czasie, osiągając zadowalające ugięcie oraz częstotliwość jej kompresji.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2017, 71; 1-6
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies