Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "intertextuality" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Parodied Locations: A Play on Genre Conventions and Place in Flann O’Brien’s The Poor Mouth and Alasdair Gray’s Poor Things
    Autorzy:
    Szot, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/578860.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    representation of place
    parody
    intertextuality
    Opis:
    Flann O’Brien in The Poor Mouth and Alasdair Gray in Poor Things use parody (of Gaeltacht memoirs and Gothic fiction respectively) to join in a discussion on literary representations of their homelands (Ireland and Scotland). This paper discusses the subversive play on the reader’s expectations regarding literary representation of places driven by previous knowledge of the parodied genre’s conventions which the two authors use to pinpoint the inadequacy of the hitherto existing literary tradition.
    Źródło:
    Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2017, 60, 2 (122); 99-112
    0084-4446
    Pojawia się w:
    Zagadnienia Rodzajów Literackich
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nieznośna lekkość przyjęć, czyli o różnych wcieleniach pani Dalloway
    The Unbearable Lightness of Parties or Various Incarnations of Mrs Dalloway
    Autorzy:
    Izdebska, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/579270.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    Intertextuality
    literary re-cycling
    novel
    Opis:
    The main issues discussed in this article are the intertextual relationships between two novels: one the most famous modernistic texts — Mrs Dalloway by Virginia Woolf and The Hours by Michael Cunningham. The American writer’s novel alludes already in the title to Woolf’s work. The Hours was the working title for Mrs Dalloway. The detailed analysis of the various references to it acknowledges the hypotext in the Cunningham novel and proves that intertextuality in this case has its mainly existential dimension: for heroines of The Hours Mrs Dalloway provides an opportunity for not only re-writing or re-reading but for re-existing as well.
    Źródło:
    Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2016, 59/119 z. 3; 41-55
    0084-4446
    Pojawia się w:
    Zagadnienia Rodzajów Literackich
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Franz Kafka’s modern interpretation of the mythical: Excursion in the Mountains
    Zu Kafkas moderner Lektüre eines Mythos: Der Ausflug ins Gebirge
    Autorzy:
    Zielińska, Olga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/578868.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    Kafka
    Polyphems
    myth
    intertextuality
    paradox
    Opis:
    „My name is Nobody” — says Odysseus in Homer’s epic and these words deliver him from death. On the one hand, both the name and the very act of speech constitute a proof of existence of the speaker, on the other hand, however, its existence is undermined by the negation implied by the very notion of „nobody”. Unclear ontological/referential connotations of „nobody” evoke textual effects that are based on the notions of indeterminacy and self-reference — two basic constituents of every figure of thought referred to as paradox. Thus, it seems hardly surprising that Kafka explores the potentiality of this life-saving wordplay. The theme of nobody is deeply rooted in the binary logic, but, also, attempts to exceed its limits. Exceeding these limits is encouraged in every excursion to Kafka’s realm.
    Źródło:
    Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2013, 56/111 z. 1; 59-76
    0084-4446
    Pojawia się w:
    Zagadnienia Rodzajów Literackich
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Po co się pisze pastisze?
    What for are written pastiches?
    Autorzy:
    Michałowski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/971284.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    pastisz
    genologia
    intertekstualność
    pastiche
    genology
    intertextuality
    Opis:
    Artykuł jest próbą analizy przyczyn i celów pisania pastiszu. Autor zestawia teorię gatunku z własną praktyką pastiszowania. Porównanie definicji ze słowników terminów literackich angielskich, francuskich, rosyjskich i polskich oraz opracowań teoretycznoliterackich pozwala dostrzec zarówno podobieństwa, jak różnice ujęć — także związków gatunku z parodią. Wyprowadzone z tych źródeł uogólnienie pozwala sformułować własną definicję: pastisz jest interpretacją cudzego tekstu, dokonaną bez użycia metajęzyka. Jego cele mogą być różne, zarówno poważne, jak i ludyczne: 1) sposób interpretacji dzieła oryginalnego, 2) demonstracja mistrzowskiego opanowania cudzego stylu, 3) wykorzystanie wygasłej poetyki, 4) sposób przezwyciężenia wpływu innych dzieł na własne, 5) rekonstrukcja cudzego dzieła nie ukończonego lub uszkodzonego, 6) wykorzystanie cudzego stylu do wypracowania własnej poetyki autorskiej. Prócz tego istnieje kilka strategii ujawniania mistyfikacji lub jej utajania, które zostają nazwane strategiami: apokryfu, kontynuacji, hipotezy i rekonstrukcji. Na koniec pastisz zostaje uznany za sprawdzian literackości literatury.
    Author tries to explain what are reasons and goals of writing pastiches. He compares theory with his own practice of this form, because moreover writes pastiches himself. First he compares some definitions from English, French, Russian and Polish dictionaries of literary terms and from theoretical treatises (with the theory of parody too). Analysing their similarities and diferences he offers his own definition: pastiche is an interpretation of someone else’s creation, which is made without using metalanguage. Its goals may be serious or amusing: 1) manner of research and interpret of genuine work, 2) manner of proof of mastery of sameone else’s style, 3) to take an advantage of past poetics, 4) to overcome influence of another writer, 5) to reconstruct the genuine work which is not finished by his author or is not complete, 6) to use sameone else’s style for own goal, sometimes contradictory to original work. Except them in this article are presented some strategies to show or conceal the falsification in pastiche. There are strategies of apocryph, of continuation, of hipothesis and of reconstruction. Moreover pastiche can be used as a test of essence of literature.
    Źródło:
    Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2014, 57/114 z. 2; 11-24
    0084-4446
    Pojawia się w:
    Zagadnienia Rodzajów Literackich
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Parodia w służbie nonsensu. Przypadek Stanisława Barańczaka
    Parody’s role in nonsense: the case of Stanisław Barańczak
    Autorzy:
    Tarnogórska, Teresa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/579055.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    parodia
    nonsens literacki
    intertekstualność
    humor
    parody
    literary nonsense
    intertextuality
    humour
    Opis:
    Artykuł stanowi próbę analizy niezwykle różnorodnego i bogatego repertuaru form parodystycznych obecnych w twórczości nonsensowej Stanisława Barańczaka. Obiektem prowadzonej przez autora gry parodystycznej stają się z jednej strony utwory klasycznej literatury angielskiej, jak np. limeryki Edwarda Leara, które zyskują nową postać w wyniku zastosowania wyrafinowanej strategii przekładowej, z drugiej zaś — podstawowy kanon dzieł literatury polskiej (teksty Kochanowskiego, Mickiewicza, Słowackiego, Norwida czy Broniewskiego), dobrze znany rodzimemu wykształconemu odbiorcy (Bóg, Trąba i Ojczyzna. Słoń a Sprawa Polska oczami poetów od Reja do Rymkiewicza, 1995). Istnienie tego podstawowego dla lektury poziomu nawiązań intertekstualnych sprawia, iż nonsens Barańczaka posiada wyraźnie intelektualny charakter, przypominając pod wieloma względami tzw. in-jokes, adresowane do dość wąskiej „wspólnoty śmiechu”. Szczególną odmianą stosowanych przez autora zabaw intertekstualnych jest parodia dyskursu naukowego, której imponujący przykład to „prywatna teoria gatunków literackich”, zawarta w książce Pegaz zdębiał. Poezja nonsensu a życie codzienne: Wprowadzenie w prywatną teorię gatunków (2008). Wśród wykreowanych przez Barańczaka gatunków znalazły się m.in. alfabeton, występujący w formie pełniącej funkcje mnemotechniczne parafrazy, jak w przypadku monologu Hamleta, w którym następujące po sobie wersy składają się ze słów reprezentujących kolejne litery alfabetu, co ma ułatwić aktorom pamięciowe opanowanie tekstu, czy mankofon (odmiana mankamętu), czyli wersja znanego utworu literackiego pozbawiona głosek nastręczających trudności ludziom z wadami wymowy, jak słynny sonet Burza Mickiewicza z poddaną ekstrakcji głoską „r”. Przedstawiona wielość i rozmaitość stosowanych przez autora form parodystycznych prowadzi do wniosku, iż przyjęte przez badaczy rozumienie nonsensu jako nie tyle braku, co parodii sensu zyskuje szczególne potwierdzenie w dziedzinie współczesnego nonsensu „intelektualnego”, reprezentującego czysto humorystyczną, stworzoną dla celów ludycznych, odmianę intertekstualności.
    This article presents the work of Stanisław Barańczak as a spectacular example of using parody in modern nonsense literature. In the case of Barańczak, broadly conceived parody turns out to be an omnipresent device that lends a distinctive and original character to his nonsense texts. The author’s parodic play is based, on the one hand, on classic nonsense poetry of English literature (Edward Lear), an object of sophisticated re-writing in translation, and on the other hand, on the Polish literary canon easily recognizable by the educated reader. Thanks to this level of intertextuality, nonsense gains an intellectual form as well as an in-joke function. The special domain of Barańczak’s work is nonsensical parody of academic discourse resulting in his ‘private theory of literary genres’ contained in Pegaz zdębiał (1995) and supplemented by a long register of newly invented nonsense genres (‘mnemonic paraphrase’ such as Hamlet’s Soliloquy, its beginning lines successively following alphabetic order to facilitate role learning by actors or ‘mankofon’, a literary text free from ‘difficult’ sounds and meant for people with speech impediments). The proliferation and variety of parodic techniques in Barańczak’s work leads to the conclusion that the definition of nonsense as a parody of sense finds a convincing confirmation in modern intellectual nonsense, being a remarkable variant of pure humorous intertextuality.
    Źródło:
    Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2014, 57/114 z. 2; 39-52
    0084-4446
    Pojawia się w:
    Zagadnienia Rodzajów Literackich
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Autografia i powtórzenie
    Autography and repetition
    Autorzy:
    Wołk, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/578850.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    autobiografia
    autoprezentacja
    oryginalność
    powtórzenie
    intertekstualność
    autobiography
    autopresentation
    oryginality
    repeatability
    intertextuality
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest dialektyka oryginalności i powtarzalności we współczesnych wypowiedziach autograficznych (czyli autobiograficznych w najszerszym, transgatunkowym i transdyskursywnym sensie tego terminu). Ideologia autobiografizmu oparta jest na kulcie jednostkowości i wyjątkowości (w tym samym stopniu życia, co tekstu), jednak jej realizacje odznaczają się dużym nasyceniem powtórzeniami — zarówno w wewnętrznym porządku twórczości danego autora (repetycje postaci, ich typów i wzajemnych relacji, miejsc, sekwencji zdarzeń, motywów tematycznych; autocytaty i autonawiązania), jak i w porządku zewnętrznym (powielanie konwencjonalnych wzorców wypowiedzi, chwytów retorycznych, naśladownictwo struktur tekstowych i schematów egzystencjalnych, nawiązania intertekstualne różnego typu, cytaty z rzeczywistości). Część z tych powtórzeń ma naturę intencjonalną, inne są mimowolne. Ich występowanie leży u podstaw zasadniczego dylematu twórczości autograficznej, uwidocznionego w zestawieniu skrajnych tez: „Wszystko, co nie jest […] autobiografią, jest plagiatem” (C. González-Ruano) oraz „Istnienie jest plagiatem” (E. M. Cioran).
    The paper discusses dialectical tension between originality and repeatability in modern and post-modern autography (i.e. autobiography, or self-writing, in the broadest, trans-generic and trans-discursive sense of the term). The ideology of self-writing is based on the cult of individuality and exceptionality of life and text. Nevertheless, its realizations are inevitably marked by repetition and reproduction, both in the inner realm of given authors’s oeuvre (recurring characters and relations between them, reappearing places, events and themes; self-intertextuality) and in the outer contexts (replicating conventional discourse and existential patterns, imitating textual or rhetorical structures, different forms of intertextuality).
    Źródło:
    Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2014, 57/114 z. 2; 87-98
    0084-4446
    Pojawia się w:
    Zagadnienia Rodzajów Literackich
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Intertekstualne relacje w parodii bułgarskiego pisarza Ljubomira Kotewa
    Intertextual relations in parody of Bulgarian writer Ljubomir Kotev
    Autorzy:
    Paczev, Ilija
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/594022.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    literatura bułgarska
    gatunek
    parodia
    tekst
    intertekstualność
    Bulgarian literatur
    genre
    parody
    text
    intertextuality
    Opis:
    Z punktu widzenia gatunkowego praca ta prezentuje współczesny tekst literacki bułgarskiego pisarza Ljubomira Kotewa. Jego utwór Galeria typów i charakterów bułgarskich w czasach tureckich i dzisiejszych (2004) jest parodią noweli słynnego bułgarskiego pisarza Iwana Wazowa pod tym samym tytułem. Kotew dostrzegł bardzo interesującą analogię między dzisiejszą Bułgarią a światem przedstawionym przez Wazowa w tekście źródłowym, mimo że upłynęło wiele lat od czasu jego kreacji. Analiza współczesnego utworu ujawnia możliwości parodii stworzenia szeregu charakterów, które egzystują w trzech planach: społecznym, politycznym i kulturalnym. Porównanie tekstów dwóch autorów skłania do refleksji o problemach bułgarskiej tożsamości.
    From the genre point of view this research presents a contemporary literary text by Ljubomir Kotev from Bulgaria. His Gallery of Bulgarian types and characters in the time of Turkish yoke and nowadays (2004) is a parody of a novel by Ivan Vasov entitled in the same way. Kotev has found a very interesting analogy between today’s Bulgaria and the world described by Wasov, even though so many years have past. The analysis of the Kotev’s text proves the abilities of a parody, creating a set of life-like characters that exist in three planes: social, political and cultural one as well. The compression of the two texts mentioned above induces to reflection about the problem of Bulgarian identity.
    Źródło:
    Rozprawy Komisji Językowej ŁTN; 2013, 59; 199-209
    0076-0390
    Pojawia się w:
    Rozprawy Komisji Językowej ŁTN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    “Do Not Throw Down the Glove Before Me, or You Shall Be Cold”. The Aphorisms of Karol Irzykowski
    "Nie rzucaj mi rękawicy, bo ci będzie zimno". Aforyzmy Karola Irzykowskiego
    Autorzy:
    Panek, Sylwia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/579172.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    Karol Irzykowski
    aphorism
    maxim
    literary critic
    intertextuality
    aforyzm
    maksyma
    krytyka literacka
    interteksualność
    Opis:
    The article discusses Karol Irzykowski as an aphorist, focusing on the discord between the critic’s intensive practice of the aphorism and his scathing condemnation of the form of the aphorism, which in his opinion was an instance of simplified, apodictic thinking. The aim of the article is to attempt to explain what justifies the frequent use of the aphorism by a writer who did not appreciate this device; what shape Irzykowski’s aphorisms took against the background of the tradition of the genre; and, finally, what is their function in his writing and what they prove. Irzykowski’s skeptical attitude to this form of statement stems from his epistemological beliefs and provides both a basis for his modifications of the genre and the keystone of cycles of intertextually related aphorisms which the present author has identified in dispersed yet thematically connected pieces by this critic.
    Artykuł traktuje o Karolu Irzykowskim jako aforyście, koncentrując się na paradoksie rysującym się pomiędzy jego intensywną aforystyczną praktyką a jednoczesną zjadliwą krytyką tego gatunku - przykładu uproszczonego, apodyktycznego myślenia. Celem artykułu jest próba wyjaśnienia, co uzasadnia częste stosowanie aforyzmów przez pisarza, który nie cenił tego "pisarskiego narzędzia"; jaki kształt mają aforyzmy Irzykowskigo na tle tradycji gatunku; i wreszcie, jaką pełnią funkcję w tekstach autora. Sceptyczne podejście Irzykowskiego do tej formy literackiej wynika z jego przekonań epistemologicznych i tym samym determinuje autorską modyfikację gatunku.
    Źródło:
    Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2015, 58/115 z. 1; 57-73
    0084-4446
    Pojawia się w:
    Zagadnienia Rodzajów Literackich
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nazwy własne w powieści Ewy Nowackiej "Małgosia contra Małgosia"
    Proper names in the novel Małgosia v. Małgosia by Ewa Nowacka
    Autorzy:
    Raszewska-Klimas, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/594320.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    onomastyka literacka
    powieść powojenna
    kompozycja
    intertekstualność
    literary onomastics
    post-war novel
    composition
    intertextuality
    Opis:
    Powieść Ewy Nowackiej Małgosia contra Małgosia jest przykładem powieści powojennej. Został w niej zastosowany dwoisty charakter przestrzeni czasowej, powodujący dwoistość świata przedstawionego. Użyte w powieści nazwy podporządkowane są głównemu zamierzeniu artystycznemu, tj. przedstawieniu miejsca i czasu akcji jako jednej, spójnej rzeczywistości. Warstwa semantyczna i konotacyjna nazw własnych, a także wszelkie nawiązania intersemiotyczne, dają możliwość wielopłaszczyznowej interpretacji literackich onimów oraz sprawiają, że świat przedstawiony w powieści jest bardzo bogaty, głęboko osadzony w tle historycznym i kulturowym. Nazwy użyte są w licznych funkcjach stylistycznych. Funkcjonują w kulturowo-komunikacyjnym obszarze użycia języka. Ewa Nowacka, stosując odpowiednie nazwy własne, stworzyła harmonijną literacką całość.
    The novel by Ewa Nowacka, Małgosia versus Małgosia, is an example of a post-war novel. There has been used the dual nature of time space causing the duality of the world presented. The names used in the novel are subordinate to the main artistic intention, ie. the presentation of the place and time of action as a single, coherent reality. The semantic and connotative layers of the proper nouns as well as all the intersemiotic references give the possibility of multifaceted interpretation of literary onyms and make the world depicted in the novel very rich and deeply rooted in the historical and cultural background. The names are used in a number of stylistic features. They function in a cultural-communicative area of the language use. Ewa Nowacka, using appropriate proper nouns, creates a harmonious literary whole.
    Źródło:
    Rozprawy Komisji Językowej ŁTN; 2016, 63; 129-142
    0076-0390
    Pojawia się w:
    Rozprawy Komisji Językowej ŁTN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Powieści Pantelejmona Kulisza i Waltera Scotta z początkowego okresu ich twórczości: typologia psychologizmu
    Early Novels by Panteleimon Kulish and Walter Scott: the Typology of Psychologism
    Autorzy:
    Czyk, Denys
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/971285.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    typology
    intertextuality
    the disobedience motive
    psychologism
    historicism
    conflict
    typologia
    intertekstualność
    motyw nieposłuszeństwa
    psychologizm
    historycyzm
    konfilkt
    Opis:
    The article revealed the level of correlation between the poetics of the novel Mykhailo Charnyshenko, or Little Russia Eighty Years Ago by Panteleimon Kulish and historical novels Waverley; or, ‘Tis Sixty Years Since, Rob Roy by Sir Walter Scott. Typological and intertextual similarities in the texts, peculiarities of the authors’ historisophy, and psychoanalytic foundation of works are analyzed in the article. The article argues that common for novels by P. Kulish and W. Scott is the psychological basis. The severity as a characterological trait in the images of parents in the works is interpreted as an artistic copy of writers’ memories of their parents. The disobedience motive in the novels is archetypal and also reflects the authors’ feelings of irreconcilable conflict with parents. Mykhailo Charnyshenko, or Little Russia Eighty Years Ago by P. Kulish is a conditional historical novel with the individual author’s interpretation of the history of Ukraine in the 2nd half of the XVIIIth century. As W. Scott, P. Kulish creates his own historical myth, presenting the admiration of antiquity and frank sympathy to old customs. W. Scott synthesizes the history of the country witnessing their faith in the need for union of the Kingdom of Great Britain, whose power in the cultural and political union of Scotland and England. P. Kulish also stresses the inevitability of Cossack liberties’ loss and loyal need to adapt to new conditions and conventions in the Russian empire.
    Artykuł wskazuje na poziom korelacji między poetyką powieści Mykhailo Charnyshenko, or Little Russia Eighty Years Agoautorstwa Pantelejmona Kulisza a powieściami historycznymi Waverley; or, ‘Tis Sixty Years Since, Rob Roy Sir Waltera Scotta. Autor analizuje typologiczne i intertekstualne podobieństwa tekstów, osobliwości historiozoficzne i psychoanalityczne założenia. W artykule argumentowane jest, że powieści P. Kulisha i W. Scotta mają te same podstawy psychologiczne i kluczem są tu biografie obu twórców.
    Źródło:
    Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2015, 58/115 z. 1; 111-120
    0084-4446
    Pojawia się w:
    Zagadnienia Rodzajów Literackich
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A Postmodern Reading of Versatile Writing in Eugene O’Neill’s Mourning Become Electra
    Autorzy:
    Gandouz, Olfa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/578885.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    interdisciplinarity
    versatility
    classical and postmodern
    psychoanalysis
    The Death and the Return of the Author
    intertextuality
    Opis:
    The present paper will offer a postmodern reading of interdisciplinarity by investigating the multifaceted writing and the coexistence between various disciplines in Eugene O’Neill’s Mourning Becomes Electra (1931). Versatility in the O’Neillian text is elaborated through the intersection between psychoanalysis and Greek mythology. In this respect, the Oedipus complex will be analyzed from a Lacanian perspective. The rationale behind choosing Lacan is his efforts “[to transform] psychoanalysis from a modernist to a postmodernist discipline” (Horrocks 2001: 19). The paper will also examine the Electra complex from Jung’s perspective. What is specific about Jung is that “he was strictly a phenomenologist, to that extent a postmodern before postmodernism” (David 2003: 24). The inner psyche of the characters will be further interpreted through a postmodern reading of masks. Like the civil war which divided the States into a Northern and a Southern part, the inner self of some Mannons is composed of masks that are the outcome of the inner split between repression and free will. On the other hand, the postmodern reading of the play will focus on Barthes’ announcement of The Death of The Author. Interdisciplinarity will ultimately be mapped out with relying on Linda Hutcheon’s postmodern reading of intertexuality.
    Źródło:
    Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2018, 61, 1(125); 115-126
    0084-4446
    Pojawia się w:
    Zagadnienia Rodzajów Literackich
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Od…czytanie „Świata według T.S. Spiveta” Reifa Larsena. Część I: Wybrane szczegóły anatomiczne tekstu liberackiego
    The reading of ”The Selected Works of T.S. Spivet” by Reif Larsen. Part 1: Selected anatomical details of a liberary text
    Autorzy:
    Szymor-Rólczak, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/690183.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    Reif Larsen
    Świat według T.S. Spiveta
    Zenon Fajfer
    Katarzyna Bazarnik
    Agnieszka Przybyszewska
    liberatura
    liberackość
    materialność książki
    intermedialność
    intertekstualność
    The Selected Works of T.S. Spivet
    liberature
    liberariness
    materiality of the book
    intermediality
    intertextuality
    Opis:
    In the first part of the paper devoted to the multidimensional analysis and interpretation of the novel by Reif Larsen, I show that the liberary optics will allow its optimal reading. The analysis of the form of this work, its “flesh”, was carried out in relation to the proposals of Zenon Fajfer and Katarzyna Bazarnik — the founders of the liberature theory, which centres its interest on the materiality of the book as a physical object, focusing on the integrity of the form of the recording with the content conveyed. Selected anatomical details of a liberary text are its “external” characteristics, manifested mainly in the shape and the structure of the book, as well as in the related field of intermedia. I have established that the media conveying the meaning of The Selected Works of T.S. Spivet are: the text and the material form of the book, forming an organic whole; all its elements, including the non-verbal ones, are the media of its meaning. The important elements include, among others, its format imitating the shape and dimensions of a popular American spiral notebook; increased spacing mimicking printing rulings; multi-topic marginalia; a small font size — reflecting the handwriting of a young cartographer; numerical values (e.g.: the dimensions of the volume, the number of chapters, the numbering contained in infographics, the numbering of exhibits displayed on the cover and the website); transtextual operations (e.g.: intertextual quotation-motto, hypertextual graphic references to Moby Dick by Herman Melville or the metatextual reference to the philosophy of Plato).
    Źródło:
    Prace Polonistyczne; 2016, LXXI; 221-236
    0079-4791
    Pojawia się w:
    Prace Polonistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies