Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Krzysztof Wodiczko" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
A discourse with architecture in the works of Krzysztof Wodiczko
Dyskurs z architekturą w twórczości Krzysztofa Wodiczki
Autorzy:
Sztabińska-Kałowska, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041815.pdf
Data publikacji:
2021-11-25
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
discourse
architecture
public projections
Krzysztof Wodiczko
dyskurs
architektura
projekcje publiczne
Opis:
The works of Krzysztof Wodiczko can be divided into three groups. The first one consists of different types of vehicles. The second group of Wodiczko’s works, according to Stach Szabłowski, are "the designs of technological prostheses for socially <> people - refugees, migrants, the homeless". The third and most well-known group are public projections, which consist in projecting images onto different famous buildings (first static images and, since 1996, moving ones, and images combined with sound), aimed at attracting the audience’s attention to cultural, social and political issues important to the dwellers of the given place. In the article, the author focuses on describing the last of the mentioned groups, pointing out that the artist's projections on the one hand relate to real, current problems of the dwellers of a given place and, on the other hand, as they are created with the thought of specific buildings in mind, they enter a discourse with architecture which is commonly perceived as universal, timeless and far from what is happening now.
Twórczość Krzysztofa Wodiczki podzielić można na trzy grupy. Pierwszą stanowią różnego rodzaju pojazdy. Drugą grupą prac Wodiczki, jak pisał Stach Szabłowski, są "projekty technologicznych protez dla osób społecznie <> - uchodźców, emigrantów, bezdomnych". Trzecia grupa - najbardziej znana to projekcje publiczne, polegające na rzutowaniu na różne słynne budowle obrazów (początkowo statycznych, a od 1996 roku ruchomych i połączonych z dźwiękiem), które miały na celu zwrócenie uwagi na ważne dla mieszkańców danego miejsca kwestie kulturowe, społeczne i polityczne. W artykule autorka koncentruje się na omówieniu ostatniej z wymienionych grup, wskazując że projekcje artysty z jednej strony odnoszą się do realnych, bieżących problemów trapiących mieszkańców danego miejsca, z drugiej poprzez tworzenie ich z myślą o konkretnych budowlach wchodzą w dyskurs z zastaną architekturą, która w powszechnym odczuciu ma charakter uniwersalny, ponadczasowy, daleki od tego, co dzieje się aktualni
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2021, 23; 301-311
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Participative Art: Delegated Performance versus Communal Engaged Performance Using the Example of Artistic Activities by Krzysztof Wodiczko and Paweł Althamer
Sztuka partycypacyjna. Performans delegowany a wspólnotowy performans zaangażowany na przykładzie działań artystycznych Krzysztofa Wodiczko i Pawła Althamera
Autorzy:
Jałowik, Delfina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593977.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
sztuka partycypacyjna
performans delegowany
wspólnotowy performans zaangażowany
Claire Bishop
projekcje publiczne
Krzysztof Wodiczko
Paweł Althamer
Grupa Nowolipie
participative art
delegated performance
communal engaged performance
public projections
Nowolipie Group
Opis:
The author analyzes selected practices of two Polish world-renowned artists – Krzysztof Wodiczko and Paweł Althamer. What their activities with people have in common are their performative aspect and socio-political engagement. The artists do not put themselves in the center of attention. With regard to Krzysztof Wodiczko, the focus is on the stages of creation and presentation of the artist’s public projections on buildings and monuments in cities around the world. In turn, the emphasis of the analysis of Paweł Althamer is on his activities as a founder and co-participant of the Nowolipie Group, within the frames of which Althamer creates works with the members of Polish Society of Multiple Sclerosis. The works of Wodiczko and Althamer exemplify meaningful and popular contemporary participative practices. The latter are the topic of Claire Bishop’s book Artificial Hells: Participatory Art and the Politics of Spectatorship (2012), in which Bishop develops the term “delegated performance”. Taking as her starting point the description of specific artistic phenomena, the author of the present article considers whether Bishop’s term is applicable to the artistic practices of Wodiczko and Althamer; she analyses the process of their activities and how they differ, as well as the role of the artists themselves and the participants indispensable for the project to take shape. Last but not least, the author considers the question of authorship and attribution of the works.
Artykuł analizuje wybrane działania dwóch polskich artystów o światowej renomie – Krzysztofa Wodiczko oraz Pawła Althamera. Ich działania z ludźmi łączy aspekt performatywny oraz zaangażowanie w kwestie społeczno-polityczne. Artyści nie stawiają samych siebie w centrum zainteresowania. W przypadku Krzysztofa Wodiczko opisane są etapy powstawania i prezentacji odbywających się w miastach na całym świecie projekcji publicznych na budynkach oraz pomnikach. Z kolei w przypadku Pawła Althamera przywołane zostają przede wszystkim jego działania jako założyciela i współuczestnika Grupy Nowolipie, w ramach której Althamer tworzy prace z członkami Polskiego Towarzystwa Stwardnienia Rozsianego. Działania Wodiczko i Althamera to przykłady istotnych i jednocześnie popularnych w sztuce współczesnej praktyk partycypacyjnych. Te ostatnie są tematem wydanej w 2012 roku książki Claire Bishop Sztuczne piekła. Sztuka partycypacyjna i polityka widowni, w której został rozwinięty termin „performans delegowany”. Autorka artykułu, wychodząc od opisu konkretnych zjawisk, zastanawia się, na ile ten termin przystaje do praktyki artystycznej Wodiczko i Althamera, analizuje przebieg ich działań, różnice, które między nimi istnieją, rolę niezbędnych do ich zaistnienia uczestnika oraz artysty, a także kwestię autorstwa czy atrybucji prac.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2018, 20; 159-171
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies