Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "TFEU" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Umowa agencyjna w świetle artykułu 101 TFUE. Jak gonić króliczka, aby go nie złapać
Agency in the light of Article 101 TFEU. How to chase a rabbit without actually catching it ?
Autorzy:
Kozak, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/508132.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
Tematy:
dystrybucja
agencja
prawo ochrony konkurencji
zakaz porozumień antykonkurencyjnych
zastosowanie art. 101 TFUE
pojęcie przedsiębiorcy
jednolity organizm gospodarczy
organ pomocniczy.
antitrust
application of article 101 TFEU
definition of an undertaking
Opis:
Systemy dystrybucji stają się coraz bardziej złożone. Jednocześnie, aby zrealizować założone cele producenta w ich ramach wykorzystywane są różne rozwiązania prawne. Jednym z takich instrumentów może być agencja. Jednakże, z punktu widzenia prawa konkurencji, agencja posiada specjalny status, wynikający z faktu, że agent jest obecny na dwóch odrębnych rynkach właściwych. W pierwszym obszarze, reprezentuje dającego zlecenie, a w drugim oferuje swoje usługi jako agent. Dualizm ten powoduje pewne trudności praktyczne jak i teoretyczne. Jednocześnie, błędna kwalifikacja dystrybutora jako agenta (i uznanie, że art. 101 ust. 1 TFUE nie ma zastosowania) może skutkować nawet karą finansową nałożoną przez organy ochrony konkurencji, w przypadku kiedy jednak dochodzi do zawarcia porozumienia ograniczającego konkurencję. Według wykładni art 101 ust. 1 TFUE, aby mogło dojść do zawarcia porozumienia ograniczającego konkurencję, konieczne jest występowanie dwóch, różnych stron takiego porozumienia. Prowadzi to do swoistego immunitetu umów agencyjnych spod zakazu porozumień ograniczających konkurencję na pierwszym z opisywanych rynków, kiedy agent zawiera umowę w imieniu zleceniodawcy. Kryteria zastosowania art 101 TFUE do umów agencyjnych zostały wskazane przez Komisję Europejską już w 1962 r. Również orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej odnosi się do tego problemu. Niemniej jednak zagadka jest daleka od rozwiązania, ponieważ proponowane rozwiązania wydają się być niespójne. Jedno z nich skupia się na pojęciu jednolitego organizmu gospodarczego. Inne rozwiązania odnoszą się do teorii organów pomocniczych (ang. auxiliary). Najnowsze propozycje rozwiązania skupiają się na kwestii ryzyka podejmowanego przez agenta w związku z umowami, przy zawarciu których pośredniczy.
Distribution systems have become more and more complex and tend to use different legal solutions to fulfill the aims of the producer. One of them can be agency. From the perspective of competition law, agency holds a special status, resulting from the fact that an agent is present in two distinct relevant markets. In one market an agent represents the principal in the conclusion of a contract, in the second market it offers its own services as an agent. This specific causes some practical difficulties and is interesting from a theoretical point of view. The erroneous qualification of a distributor as an agent could result in fines being imposed by competition authorities. However, as to the first of the aforementioned markets, according to an interpretation of Article 101 TFEU, an anticompetitive agreement cannot be concluded between the same person. This could lead to agency agreements being immune from competition law requirements. It is imperative to recognize the difference. The criteria for the application of Article 101 TFEU to agency agreements were set out by the European Commission in 1962 and repeatedly considered by the jurisprudence of the Court of Justice of the European Union. Nevertheless, the enigma is far from being resolved since the proposed solutions tend to be incoherent. One of them concentrates on the single economic entity doctrine. Another refers to auxiliary theory. The most recent approach focuses on risks undertaken by an agent in relation to the contracts that it negotiated.
Źródło:
internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2012, 1, 4; 28-43
2299-5749
Pojawia się w:
internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O zadawaniu właściwych pytań, czyli kilka refleksji na temat dopuszczalności zastosowania kryterium (testu) prywatnego inwestora. Glosa do Glosa do wyroków Sądu z dnia 15 grudnia 2009 r. w sprawie T-156/04 Électricité de France v. Komisja i Trybunału z dnia 5 czerwca 2012 r. w sprawie C-124/10 P. Komisja v. Électricité de France – obu dotyczących umorzenia wierzytelności podatkowej przez władze francuskie wobec Électricité de France (EDF) i Trybunału z dnia 5 czerwca 2012 r. w sprawie C-124/10 P. Komisja v. Électricité de France – obu dotyczących umorzenia wierzytelności podatkowej przez władze francuskie wobec Électricité de France (EDF)
Asking the right questions: a few reflections about the applicability of the private investor test. Case comments to the judgment of the Court in case T-156/04 Électricité de France/European Commission and to the judgment of the Court of Justice in case C-124/10 P European Commission/EDF
Autorzy:
Cyndecka, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/508358.pdf
Data publikacji:
2013-10-31
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
Tematy:
pomoc publiczna
kryterium (test) prywatnego inwestora
dopuszczalność zastosowania testu prywatnego inwestora a jego zastosowanie
umorzenie wierzytelności podatkowej
dokapitalizowanie przedsiębiorstwa państwowego
art. 107 ust. 1 TFUE
private investor test
the applicability v. the application of the private investor test
State aid
a tax waiver
recapitalization of a public undertaking
Article 107(1) TFEU
Opis:
Glosa podejmuje dwie kwestie dotyczące kryterium (testu) prywatnego inwestora, które do czasu wydania wyroku Sądu w sprawie Électricité de France w 2009 r. nie były w zasadzie przedmiotem debaty, pomimo iż są one kluczowe dla tego instrumentu, który funkcjonuje w prawie pomocy publicznej od lat osiemdziesiątych. Pierwsza kwestia to konieczność rozróżniania między ustaleniem dopuszczalności zastosowania testu do danej interwencji państwa oraz jego zastosowaniem przez państwo lub, z punktu widzenia Komisji, weryfikacją jego zastosowania w celu sprawdzenia wypełnienia jego warunków. Druga kwestia to sposób ustalania dopuszczalności zastosowania testu do danej interwencji państwa. Obydwie kwestie miały decydujące znaczenie dla sprawy umorzenia wierzytelności podatkowej przez Francję wobec przedsiębiorstwa Électricité de France EDF w 1997 r. Sprawa EDF dotyczyła nie tylko jednego z najważniejszych francuskich przedsiębiorstw państwowych, lecz także jednego z najbardziej liczących się aktorów europejskiego sektora energetycznego. Wyrok Sądu z 2009 r. oraz Trybunału z 2012 r. wzbudziły wiele kontrowersji. Pomimo tego, wyjątkowość sprawy EDF polega głównie na wywołaniu przez nią dyskusji dotyczącej istoty testu prywatnego inwestora, tj. rozróżnianiu miedzy imperium i dominium.
This case annotation discusses two issues concerning the private investor test (the PIT) which have not been subject to a debate until the 2009 General Court’s judgment in Électricité de France vs. the European Commission judgment (EDF judgment). This was so, despite the fact that they are of key importance to the PIT, which is a legal instrument that has been applied in the field of State aid law since the 1980s. The first issue to be assessed is the necessity to make a distinction between establishing the applicability of the PIT to a given state intervention and its application to this intervention by the state. Alternatively, from the Commission’s point of view, it is the examination of its application by the state with the view of establishing the compliance with the test. The second issue is the way in which the applicability of the PIT to a given state intervention should be established. Both issues were of decisive importance for a tax waiver awarded by the French state to Électricité de France in 1997. The EDF case involved not only one of the most important public undertakings in France, but also one of the most relevant actors in the European energy sector. The judgments of the General Court of 2009 and of the European Court of Justice of 2012 raised much controversy. However, the uniqueness of this case is first and foremost about opening a proper discussion on the core of the PIT – the distinction between two capacities of the state: the public authority and the entrepreneurial one and its consequences.
Źródło:
internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2013, 2, 6; 190-214
2299-5749
Pojawia się w:
internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies