Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Wedzony, M." wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Effect of chemicals known as inducers or inhibitors of programmed cell death on the androgenesis in isolated microspore cultures of tobacco (Nicotiana tabacum L.) - preliminary experiments
Wpływ substancji chemicznych aktywujących i hamujących program selektywnej śmierci komórek na przebieg androgenezy w kulturach izolowanych mikrospor tytoniu (Nicotiana tabacum L.) - badania wstępne
Autorzy:
Zur, I.
Touraev, A.
Wedzony, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/794495.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Opis:
Developmental pathway of isolated microspores in in vitro cultures of tobacco (Nicotiana tabacum L.), treated with chemical agents known as inducers or inhibitors of various forms of PCD was under the study. Microspores at unicellular stage of development were isolated and cultured according to the method described by Touraev and Heberle-Bors (1999). Chemical agents known as an inducer (tunikamycin, Tun) and inhibitor (leupeptin, Leu) of apoptosis, and inducer of autophagy (rapamycin, Rap) were applied to cultures continuing gamethopytic or inducing sporophytic developmental pathway and its effect on microspore development was observed. All chemicals were tested at several concentrations and several lengths of the treatment period, which were selected on the basis of literature data. Microspores treated with Rap continued its gametophytic development: majority of microspores divided asymmetrically and no significant influence of Rap could be detected. The effect of Tun was strongly depended on the duration of the Tun treatment. A short Tun treatment (1-5 h) increased slightly the number of symmetrically dividing microspores. A prolonged period of Tun treatment (12 h) resulted in a significant increase in the number of symmetrically dividing microspores (from 3% to 33%). Further prolongation of Tun treatment (24 h) had lethal influence: the number of symmetrically dividing microspores increased from 1 to 14% but the viability of cultures decreased from 57% to 20%. However, in any case further embryogenic development of dividing structures was observed - a subsequent culture resulted in its progressive degeneration and death. In cultures induced towards sporophytic development a clear evidence of Leu influence on the microspore development was found. The effect of Leu application was strongly correlated with the concentration and the time of treatment. In Leu treated cultures a significant decrease in the number of embryogenic microspores and stimulation of starch accumulation was noted. Also in this case an accumulative effect of DMSO could be observed. Longer than 2 day DMSO treatment had lethal influence and increased the number of degenerated microspores by about 18-32%. This effect was strengthened when higher concentrations of Leu were applied (30 versus 10 µmol·dm⁻³). The received results indicates that the application of autophagy inhibiting agent was essential for surviving the sucrose/nitrogen starvation period - the trigger of androgenesis in isolated microspore cultures of tobacco, and that inducer of apoptosis can inhibit gametophytic pathway but was not sufficient for a successful induction of sporophytic microspore development. These experiments are the introduction to further, more detailed examination.
Przeprowadzone badania miały na celu zbadanie wpływu, jaki na przebieg procesu androgenezy w kulturach izolowanych mikrospor tytoniu (Nicotiana tabacum L. cv. 'Petit Havana’ SR1) wywierać mogą substancje znane jako aktywatory i inhibitory poszczególnych form programowanej śmierci komórek. Mikrospory w fazie jednojądrowej izolowano i hodowano metodą opisaną przez Touraeva i Heberle-Borsa (1999). W doświadczeniach wykorzystano: tunikamycynę (Tun), rapamycynę (Rap), oraz leupetynę (Leu), znane jako aktywatory i inhibitory procesów apoptozy i autofagii, odpowiednio w kulturach kontynuujących rozwój gametofityczny oraz w kulturach androgenicznych. Każdą z testowanych substancji stosowano w określonym zakresie stężeń oraz przedziale czasowym, które dobrane zostały na podstawie dostępnych w literaturze danych. W kulturach izolowanych mikrospor tytoniu nie stwierdzono istotnego wpływu Rap na kierunek rozwoju mikrospor - przeważająca część populacji inicjowała asymetryczne podziały komórkowe świadczące o kontynuacji rozwoju gametofitycznego. Obecność Tun stymulowała inicjację symetrycznych podziałów komórkowych, co mogłoby sugerować indukcję androgenezy. Efekt oddziaływania Tun uzależniony był od czasu traktowania: krótkotrwała obecność (1-5 h) Tun nieznacznie podniosła częstotliwość symetrycznych podziałów komórkowych, wydłużona do 12 h - wywołała istotny wzrost (z 3% do 33%) liczby symetrycznie dzielących się mikrospor, w kulturach traktowanych Tun przez 24 h oprócz stymulacji podziałów symetrycznych (z 1 do 14%) obserwowano istotny spadek żywotności kultur (prawie dwukrotny wzrost liczby zdegenerowanych komórek z ok. 40% do 80%). Jednakże w żadnym przypadku nie obserwowano dalszego rozwoju uzyskanych struktur, w trakcie dalszej hodowli stopniowo ulegały one degeneracji i obumieraniu. Obserwowano również istotny wpływ Leu w kulturach inicjujących proces androgenezy pod wpływem kombinacji stresu wysokotemperaturowego i „głodzenia”. W kulturach traktowanych 10 µmol Leu·dm⁻³ przez 2 dni obserwowano istotny spadek liczby embriogennych mikrospor oraz stymulację akumulacji skrobi sugerujące zahamowanie procesu androgenezy. Dłuższe traktowanie Leu (4-6 dni) oraz wyższe stężenie (30 µmol·dm⁻³ ) miały niekorzystny wpływ na żywotność traktowanych kultur. Uzyskane wyniki sugerują, że wpływ substancji indukującej apoptozę (Tun) może prowadzić do zahamowania rozwoju generatywnego mikrospor, nie jest jednak czynnikiem decydującym o uruchomieniu wydajnego sporofitycznego programu rozwoju. Natomiast Leu (inhibitor autofagi) uniemożliwia przebieg androgenezy nawet w warunkach optymalnych dla efektywnej inicjacji procesu. Wyniki te stanowią podstawę do dalszych bardziej szczegółowych badań.
Źródło:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2006, 509
0084-5477
Pojawia się w:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stress as a trigger for androgenesis induction in isolated microspore culture of wheat (Triticum aestivum L.)
Wpływ stresu na indukcję androgenezy w kulturach izolowanych mikrospor pszenicy (Triticum aestivum L.)
Autorzy:
Zur, I.
Dubas, E.
Golemiec, E.
Wedzony, M.
Sabatowska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/797163.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Opis:
The effect of various stress treatments (cold, heat, starvation) and its combinations on androgenesis induction in isolated microspore cultures of spring wheat (Triticum aestivum L.) was under the study. On the basis of our preliminary experiments, spring wheat cultivar Minaret recognized as responsive for androgenic development was selected and used in the study. The anthers were aseptically isolated from freshly cut or cold-pretreated (9-14 days at 4°C) tillers. The anthers were precultured in starvation B medium or rich AT3 medium at 5, 26 or 33°C. After 4 days, microspores were mechanically isolated and cultured in AT3 medium at a density 1 x 10⁵ microspores per cm³, at 26°C, in the dark. Well-developed embryos were transferred to solid 190-2 medium and cultured at 26°C, in the dim light. Cytological observations were done in 2-weeks intervals with inverted light microscope. The analysis of the number of spontaneously shed microspores and its cytological characterization conducted after 4-day anther pre-culture was a good indicator of culture androgenic potential. The effectiveness of androgenesis induction was depended on the type and sequence of stress treatments. The highest intensity of stress treatment (combination of cold pretreatment of tillers with heat and carbohydrate/nitrogen starvation stresses applied to anthers) induced the most effective androgenic development and as result a great number (about 100 per dish) of multicellular androgenic structures were formed. However, the final effect (the number of globular embryos big enough to be transferred onto regeneration medium) was not satisfying (max 50 embryos per dish). Cold shock applied both to tillers or anthers enhanced androgenic development and plant regeneration. The percentage of regenerating embryos ranging from 0 to 50%. However all regenerates were chlorophyll-lacking (albino) plants. In the control cultures (no stress treatment) microspores continued their normal gametophytic development.
W przedstawionej pracy badano zdolności do rozwoju androgenicznego w kulturach izolowanych mikrospor pszenicy jarej poddanej działaniu różnych czynników stresowych. Ze świeżo ściętych lub uprzednio traktowanych chłodem kłosów (9-14 dni w 4°C) izolowano pylniki wykładając je na płynną pożywkę hodowlaną AT3 lub płynną pożywkę „głodową” B. Kultury umieszczano w temperaturze 5, 26 lub 33°C. Mikrospory izolowano mechanicznie i hodowano w pożywce AT3, w ciemności, w 26°C. Zregenerowane zarodki przenoszono na stałą pożywkę 190-2 i hodowano w 26°C. Hodowli towarzyszyły obserwacje cytologiczne wykonywane przy użyciu świetlnego mikroskopu odwróconego. W kulturach izolowanych mikrospor badanego genotypu pszenicy jarej, stres okazał się być czynnikiem niezbędnym dla zaindukowania rozwoju androgenicznego; mikrospory niepoddane działaniu stresu kontynuowały gametofityczną drogę rozwoju. Dobór czynnika indukującego stres wpływał znacząco na efektywność androgenezy i zdolności regeneracyjne zarodków. Wstępne traktowanie chłodem kłosów nie było czynnikiem niezbędnym dla zaindukowania androgenezy, jednakże niska temperatura działająca na kłosy i/lub izolowane pylniki wyraźnie podnosiła efektywność indukcji i zdolności regeneracyjne zarodków. Najbardziej efektywnym w indukowaniu androgenezy było połączenie działania stresu temperaturowego (33°C) ze stresem głodowym (20-100 wielokomórkowych struktur na obiekt). Liczba zarodków zdolnych do regeneracji wynosiła od 0 do 50%, jednakże nie uzyskano roślin zielonych.
Źródło:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2004, 496, 2
0084-5477
Pojawia się w:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The influence of cold pretreatment on androgenesis efficiency in isolated microspore culture of triticale (X Triticosecale Wittm.)
Wpływ wstępnego traktowania kłosów niską temperaturą na efektywność androgenezy w kulturach izolowanych mikrospor pszenżyta (X Triticosecale Wittm.)
Autorzy:
Zur, I.
Godzisz, I.
Dubas, E.
Golemiec, E.
Wedzony, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/803087.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Opis:
Stress was recognized as a major factor changing microspore development from a gamethophytic to a sporophytic pathway. Stress factors effectively inducing androgenesis in a wide spectrum of genotypes include high temperature, carbohydrate/nitrogen starvation and high-osmotic shocks. A low temperature treatment usually improve plant responsiveness, however in some cases, is not sufficient for embryogenesis initiation. Thus low temperature is not consider by some authors to be a true „stress factor”. In the experiment the effect of prolonged cold pretreatment of tillers on the effectiveness of androgenesis induction in isolated microspore cultures of hexaploid triticale (X Triticisecale Wittm.) was tested. In the study, two spring cultivars (cv. ‘Mieszko’ and cv. ‘Wanad’) varying in androgenic responsiveness were used. Prolongation of tillers cold pretreatment from 3 to 5 weeks, increased the number of microspores of 'Mieszko' isolated per spike from 5.8·10⁴ to 9.9·10⁴. It also promoted ELS development and its regeneration ability. ELS production increased more then 5-fold, when the number of regenerating ELS increased from 1.4% to 29%. At the same time, prolonged cold pretreatment of ‘Wanad’ tillers had no effect on the microspores yield received from one spike. Moreover, it reduced the number of produced ELS about 3-fold. Due to great variation among replicates the increase of ELS regeneration ability (from 2.8% to 24.5%) was not statistically significant. For both cultivars, the highest green plant regeneration percentage (24% and 8.2% for ‘Wanad’ and ‘Mieszko’, respectively) was noted after the longest cold pretreatment of tillers. However, the great variation among replicates made the comparison among treatments difficult for statistical analyses. Proper interpretation of the received results needs a further and more detailed examination.
Powszechnie wiadomo, że stres jest jednym z najistotniejszych czynników decydujących o zmianie kierunku rozwoju mikrospor z gametofitowego na sporofitowy. Wśród czynników stresogennych, do najbardziej efektywnych i powszechnie stosowanych u wielu gospodarczo ważnych gatunków należą: wysoka temperatura, głód i szok osmotyczny. W wielu przypadkach czynnikiem istotnie podnoszącym efektywność procesu jest niska, dodatnia temperatura, jednakże dla niektórych genotypów stres wywołany działaniem niskiej temperatury nie jest wystarczający dla indukcji androgenezy. W prezentowanym doświadczeniu badano wpływ długości traktowania wstępnego kłosów na efektywność androgenezy w kulturach izolowanych mikrospor pszenżyta (X Triticosecale WlTTM). Badaniu poddano dwie odmiany pszenżyta jarego istotnie zróżnicowane pod względem zdolności do indukcji i regeneracji w androgenicznych kulturach in vitro. Wstępne traktowanie kłosów miało istotny, wielowymiarowy wpływ na efektywność androgenezy u badanych genotypów. U odmiany ‘Mieszko’ uznanej na podstawie wstępnych badań za odmianę o wysokim stopniu „oporności” w kulturach in vitro wydłużenie działania chłodu z 3 do 5 tygodni podniosło liczebność mikrospor uzyskiwanych w trakcie izolacji z jednego kłosa z 5,8·10⁴ do 9,9·10⁴. Niska temperatura stymulowała również rozwój struktur zarodko-podobnych (ELS) oraz regenerację uzyskanych struktur. Liczba ELS wzrosła średnio 5-krotnie, a udział regenerujących ELS wzrósł z 1,4% do 29%. Z kolei wydłużone działanie niskiej temperatury nie miało istotnego wpływu na liczebność mikrospor uzyskiwanych z jednego kłosa u odmiany ‘Wanad’, uznanej za podatną w kulturach in vitro. Co więcej, średnia liczba uzyskiwanych zarodków uległa ponad 3-krotnemu obniżeniu. Ze względu na silne zróżnicowanie pomiędzy kolejnymi powtórzeniami, obserwowana pod wpływem długiego działania niskiej temperatury, stymulacja regeneracji ELS (z 2,8% do 24,5%) nie była statystycznie istotna. U obu odmian, najwyższą liczbę (24% i 8,2%, odpowiednio dla odmiany podatnej i opornej w kulturach in vitro) zielonych roślin uzyskano jako efekt najdłuższego działania niskiej temperatury. Jednakże ponownie, silne zróżnicowanie w obrębie obiektów uniemożliwiło statystyczne udowodnienie uzyskanych efektów. Prawidłowa interpretacja uzyskanych wyników wymaga dalszych, bardziej szczegółowych badań.
Źródło:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2006, 509
0084-5477
Pojawia się w:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies