Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "slave" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
RZYMSCY ŻOŁNIERZE I ICH NIEWOLNICY – SPECYFIKA WZAJEMNYCH RELACJI
Roman Soldiers and their Slaves: the Specifics of their Mutual Relations
Autorzy:
Łuć, Ireneusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096629.pdf
Data publikacji:
2021-03-13
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
niewolnik; żołnierz; służba wojskowa; peculium castrense.
slave; soldier; military service; peculium castrense.
Opis:
Pod względem prawnym w państwie rzymskim niewolnicy nie podlegali obowiązkowi służby wojskowej i nie mogli jej formalnie pełnić. Dowodzi tego stwierdzenie Eliusza Marcianusa (Aelius Marcianus), wyrażone w jego pracy o „Zasadach prawnych” (Regularia): „w Rzymie niewolnikom pod groźbą kary śmierci zabraniano każdego rodzaju służby wojskowej” – PIR2 A 215; D. 49,16,11 (Marc., 2 Reg.): Ab omni militia servi prohibentur: alioquin capite puniuntur. W rzeczywistości – a jasno ukazują to zachowane wzmianki źródłowe ‒ osoby o takim właśnie statusie nie tylko były obecne na terenie rzymskich obozów wojskowych, ale i egzystowały u boku żołnierzy, którzy byli ich prawnymi właścicielami. Co więcej, w państwie rzymskim miały miejsce sytuacje, kiedy to byłych niewolników, wyzwolonych ze zgodnej z prawem niewoli, wcielano jako żołnierzy do oddziałów wojskowych. W regulacjach prawa rzymskiego można natrafić na odwołania dotyczące niewolników, którzy byli własnością żołnierzy, służących w różnych rzymskich formacjach wojskowych. Celem niniejszego artykułu jest nie tylko przybliżenie tytułowego problemu relacji, jakie mogły łączyć Rzymian z ich niewolnikami, kiedy ci pierwsi odbywali służbę wojskową, lecz także określenie zakresu odpowiedzialności, jaką za czyny niedozwolone popełnione przez niewolników mogli ponosić ich wojskowi właściciele.
In ancient Rome slaves had no legal obligation to serve in the army, and they were not allowed to do so officially. This is borne out in Aelius Marcianus’ Regularia, which say that Ab omni militia servi prohibentur: alioquin capite puniuntur (slaves are prohibited on pain of death from rendering any kind of military service whatsoever: (Marc., 2 Reg; PIR2 A 215; D. 49,16,11). However, in practice – as extant records show – not only were slaves present in Roman military camps, but they actually attended their legal master during the latter’s military service. Moreover, there were situations when freedmen (ex-slaves who had been liberated in accordance with the legal regulations) joined the Roman army and were accorded the status of soldiers. There were regulations in Roman law concerning slaves whose masters were serving in a variety of units of the Roman forces. The aim of this article is to give an account of the relations between Roman citizens during their period of military service and their slaves, and also to determine the scope of the legal liability of the masters for any offences or misdemeanours committed by their slaves during their period of military service.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2021, 21, 1; 7-44
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
PROBLEMATYKA AZYLU W ‘DECISIONES LITUANICAE’ PEDRA RUIZ DE MOROS
Asylum in the ‘Decisiones Lituanicae’ of Pedro Ruiz de Moros
Autorzy:
Dyjakowska, Marzena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096778.pdf
Data publikacji:
2022-08-20
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Azyl; Pedro Ruis de Moros; niewolnik; lichwa.
Asylum; Pedro Ruiz de Moros; slave, usury.
Opis:
Przedmiotem analizy w niniejszym artykule są rozważania Pedra Ruiz de Moros na temat azylu w dziele znanym pod skróconym tytułem Decisiones Lituanicae, wydanym między innymi w Krakowie w 1563 r. Problematyka azylu w starożytnym Rzymie jest jednym z wątków o pobocznym znaczeniu w piątej księdze dzieła, której podstawową tematyką jest dopuszczalność lichwy. W pierwszej kolejności przedstawiony został stan faktyczny będący przedmiotem rozstrzygnięcia, kiedy to opiekun osieroconych dzieci spotkał się z zarzutem, że pozwolił pieniądzom swych podopiecznych leżeć bezczynnie zamiast pożyczyć je na procent. Zdaniem Rojzjusza pobieranie odsetek jest zakazane zarówno prawem boskim, jak i ludzkim. Następnie przystąpił do rozstrzygnięcia kolejnej wątpliwości, czy dopuszczalna jest przeciwna praktyka wprowadzona zwyczajem, jak choćby znany w Polsce zastaw antychretyczny. Polemizując ze swym bolońskim nauczycielem Agostino Berò, którego zdaniem na wątpliwość tę należy odpowiedzieć twierdząco, zakwestionował trafność zestawienia lichwy z dopuszczalnością udania się do miejsca azylu przez niewolnika w przypadku nadmiernego okrucieństwa jego właściciela. W końcowej części artykułu przedstawiono rozstrzygnięcie sprawy, a także wnioski dotyczące sposobu potraktowania przez Rojzjusza kwestii azylu.
The subject of this paper is the discussion of asylum in the Decisiones Lituanicae by Pedro Ruiz de Moros (Roysius) (editio princeps Kraków, 1563). Asylum in ancient Rome is a minor issue in the fifth book of Roysius’ book, the main topic of which is the admissibility of usury. First, Roysius presents a real case in which the guardian of a group of orphaned children was charged with allowing the money of his wards to lie idle and uninvested instead of lending it out at a good rate of interest. According to Roysius, the collection of interest was prohibited both by divine and human law. He then went on to clear up another doubtful point: could the opposite custom, known in Poland as the antichretic pledge, be regarded as admissible? Roysius refuted the argument put forward by his Bologna preceptor Agostino Berò, who said antichresis should be permitted. He questioned the viability of comparing usury to the admissibility of a slave seeking asylum in a place of refuge because his master was excessively cruel. Te fnal part of the paper presents the outcome of the guardian’s case and my own conclusions on Roysius’ approach to the issue of asylum.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2022, 22, 2; 67-88
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies