Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "political thought," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Myśl polityczna współczesnej Ukrainy: sto lat w poszukiwaniu nowego państwa
    Autorzy:
    Monołatij, Iwan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/687088.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    political thought
    Ukraine
    political views
    myśl polityczna
    Ukraina
    poglądy polityczne
    Opis:
    The article presents the evolution of the Ukrainian political thought through the analysis of the main elements of the two political doctrines – integral-nationalist and conservative-monarchical from the 20s and 30s. The author tries to prove that the political thought of Ukraine can be understood as the evolution of certain doctrines and political theories ie collective views on the political life of the Ukrainian society and the principles of coexistence among its members, and in the end will look at the power in the country, its political system, organization and function.
    W artykule przedstawiono ewolucję ukraińskiej myśli politycznej przez analizę głównych elementów dwóch doktryn politycznych – integralno-nacjonalistycznej i konserwatywno-monarchicznej z lat dwudziestych i trzydziestych XX w. Autor starał się udowodnić, że myśl polityczną Ukrainy można rozumieć jako ewolucję pewnych doktryn czy teorii politycznych, czyli zbiorowych poglądów na życie polityczne ukraińskiego społeczeństwa, a także zasady współżycia pomiędzy jego członkami, co w końcu pozwoli spojrzeć na władzę w państwie, jego ustrój, organizację i funkcję.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2015, 1, 2
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sprawy międzynarodowe w myśli politycznej Stronnictwa Narodowego (1928–1939)
    Autorzy:
    Dawidowicz, Aneta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/687142.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    the National Party, political thought, nationalism
    Stronnictwo Narodowe, myśl polityczna, nacjonalizm
    национальная партия, политическая мысль, национализм
    Opis:
    Issues related to the international policy of the Polish State generated interest among the leading members of the National Party, including especially Roman Dmowski, Jędrzej Giertych, Stanisław Kozicki, Joachim Bartoszewicz, Zygmunt Berezowski, Jerzy Drobnik and Zygmunt Wojciechowski. Roman Dmowski, generally viewed as a talented authority in the field of international policies, held a prominent position among the specialists dealing with international affairs. It is worth noting that, back in 1923, Dmowski held the post of Minister of Foreign Affairs in Wincenty Witos’s Gov ernment. A significant role among international policy experts was also assigned to Stanisław Kozicki, who devoted much attentione specially to the European international relations, and to Polish-German relations. By the end of the 1930s numerous older-generation representatives of the National Party sought common ground with central anti-Sanation groupings, which brought them closer to Front Morges and Gen. Władysław Sikorski. This group was led by Marian Seyda, who was an extremely influential member of the Poznań-based National Democracy circles, and Prof. Roman Rybarski. Another group of activists which, according to its leader, Jędrzej Giertych, was the youngest was characterised by ideological radicalism and aversion to anyalliances, either with the democratic opposition or with the Sanation camp.
    Zagadnienia związane z polityką międzynarodową polskiego państwa wzbudzały zainteresowanie czołowych działaczy Stronnictwa Narodowego, a zwłaszcza Romana Dmowskiego, Jędrzeja Giertycha, Stanisława Kozickiego, Joachima Bartoszewicza, Zygmunta Berezowskiego, Jerzego Drobnika, Zygmunta Wojciechowskiego. Szczególnie ważne miejsce w gronie specjalistów z zakresu problematyki międzynarodowej zajmował sam Roman Dmowski uznawany za utalentowanego znawcę zagadnień polityki zagranicznej. W gronie znawców spraw międzynarodowych istotne miejsce należy przypisać S. Kozickiemu, który w swoich rozważaniach wiele uwagi poświęcał zwłaszcza europejskim stosunkom międzynarodowym oraz relacjom polsko-niemieckim. Pod koniec lat 30. XX wieku wielu „starych” SN dążyło do poszukiwania porozumienia z centrowymi ugrupowaniami antysanacyjnymi, co zbliżało ich do Frontu Morges i gen. Władysława Sikorskiego. Liderami tej grupy byli Marian Seyda, mający olbrzymie wpływy w poznańskiej endecji oraz prof. Roman Rybarski. Inną grupę działaczy, zdaniem jej lidera Jędrzeja Giertycha, najmłodszą – charakteryzował radykalizm ideologiczny i niechęć do sojuszy, tak z opozycją demokratyczną, jak i z obozem sanacyjnym. „Starych” i najmłodszych radykałów zdominował w strukturach organizacyjnych nurt trzeci, reprezentowany przez Bieleckiego.
    Вопросы, связанные с международной политикой польского государства, вызвали интерес у ведущих активистов Национальной партии, в частности Романа Дмовского, Енджея Гиртиха, Станислава Козицкого, Иоахима Бартошевича, Зигмунта Березовского, Ежи Дробника и Зигмунта Войцеховского. Особое значение в группе специалистов по международным вопросам получил сам Роман Дмовский, признанный талантливым экспертом по вопросам внешней политики. Среди экспертов по международным делам важное место следует отвести С. Козицкому, который в своих размышлениях уделил много внимания в особенности европейским международным отношениям и польско-германским отношениям. В конце 30-х годов многие «старые» в Национальной партии пытались договориться с центристскими антисанационными группировками, что приблизило их к Фронту Моржей и генералу Владиславу Сикорскому. Лидерами этой группы были Мариан Сейда и профессор Роман Рыбарский. Другая группа активистов, по словам её лидера Енджея Гиртиха, самая молодая, характеризовалась радикальной идеологией и нежеланием вступать в альянсы, как с демократической оппозицией, так и с санационным лагерем. «Старые» и самые молодые радикалы доминировали в организационных структурах третьей тенденции, представленной Белецким.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2018, 4, 2
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mniejszość żydowska w myśli politycznej Wincentego Witosa
    Autorzy:
    Podgajna, Ewelina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/687150.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Wincenty Witos, folk movement, political thought, Jews, Jewish minority
    Wincenty Witos, ruch ludowy, myśl polityczna, Żydzi, mniejszość żydowska
    Винценты Витос, крестьянское движение, политическая мысль, евреи, еврейское меньшинство
    Opis:
    Wincenty Witos (1874–1945) was an ideologue, politician, statesman, the mayor of the municipality Wierzchosławice, a member of the Galician National Parliament in Lviv, a member of the Austrian Council of State in Vienna and in Poland, an independent member of the Legislative Sejm, the Sejm first and second term, three times the President of the Council of Ministers. He played a special role in the history of Polish politics. W. Witos was reluctant towards the Jewish minority. It resulted from historical events and economic problems. Despite the prejudices, Witos became the head of the Government of National Defense, took actions aimed at averting instances of anti-Jewish. Despite the fulfilment of a few the demands of the Jewish population, it should be emphasized that for the first time developed specific solutions. The second row of Witos and the cooperation with the National Democrats led to the acceptance of certain views of anti-Jewish nationalists. His unfavourable attitude towards the Jews Witos justified with their disloyal attitude towards the state and their lack of prospects for assimilation. It should be emphasized that what Witos published in the press and in parliamentary speeches and written in memories showed strong anti-Semitic tendencies. His views rooted primarily in a conflict of interest between Poles and Jews. Witos criticized anti-Semitic actions and emphasized that violence is not the solution of the Jewish question in Poland. The solution was to carry out the necessary economic reforms.
    Wincenty Witos (1874–1945) był ideologiem, politykiem, mężem stanu, wójtem gminy Wierzchosławice, posłem do galicyjskiego Sejmu Krajowego we Lwowie, posłem do austriackiej Rady Państwa w Wiedniu, a w Polsce niepodległej posłem do Sejmu Ustawodawczego, Sejmu I i II kadencji, trzykrotnym Prezesem Rady Ministrów. Odegrał szczególną rolę w dziejach politycznych Polski.Wincenty Witos zajmował niechętne stanowisko wobec mniejszości żydowskiej. Wynikało ono z zaszłości historycznych i problemów gospodarczych. Mimo uprzedzeń W. Witos, stając na czele Rządu Obrony Narodowej, podejmował działania mające na celu zażegnanie wystąpień antyżydowskich. Pomimo spełnienia niewielkiej liczby postulatów ludności żydowskiej, należy podkreślić, że po raz pierwszy opracowano konkretne rozwiązania. Drugi gabinet W. Witosa i jego współpraca z endecją doprowadziły do akceptacji niektórych poglądów antyżydowskich narodowców. Nieprzychylny stosunek do Żydów W. Witos uzasadniał nielojalną postawą wobec państwa oraz brakiem perspektyw na asymilację. Należy podkreślić, że deklaracje W. Witosa zamieszczane na łamach prasy w wystąpieniach sejmowych, a także spisane w memuarach nie wykazywały silnych tendencji antysemickich. W poglądach W. Witosa był zakorzeniony przede wszystkim konflikt interesów między Polakami i Żydami. Potępiał ekscesy antysemickie i podkreślał, że przemoc nie stanowi rozwiązania kwestii żydowskiej w Polsce. Rozwiązaniem problemu miało być przeprowadzenie niezbędnych reform gospodarczych.
    Винценты Витос (1874–1945) был идеологом, политиком, государственным деятелем, войтом гмины Вежхославице, депутатом Галицкого краевого сейма во Львове, депутатом Рейхсрата в Вене, а в независимой Польше депутатом Законодательного сейма, Сейма I и II срока созыва, трехкратным Главой Совета Министров. Он сыграл особую роль в политической истории Польши. Винценты Витос неблагосклонно относился к еврейскому меньшинству. Это было связано с историческими предпосылками и экономическими проблемами. Несмотря на предрассудки, Витос, будучи во главе Правительства национальной обороны, предпринимал действия, направленные на предотвращение антиеврейских инцидентов. Помимо осуществления небольшого количества постулатов еврейского населения, следует подчеркнуть, что впервые были разработаны конкретные решения. Второй кабинет Витоса и его сотрудничество с эндецией привели к принятию некоторых взглядов антиеврейских националистов. Недружелюбное отношение к евреям В. Витос оправдывал нелояльным отношением к государству и отсутствием перспектив ассимиляции. Следует подчеркнуть, что заявления Витоса, размещенные в прессе в выступлениях Сейма, а также написанные в мемуарах, не демонстрировали сильных антисемитских тенденций. Во взглядах В. Витоса был укоренен прежде всего конфликт интересов между поляками и евреями. Он осуждал антисемитские эксцессы и подчеркивал, что насилие не является решением еврейского вопроса в Польше. Разрешением проблемы должно было быть проведение необходимых экономических реформ.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2017, 3, 1
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Problematyka mniejszości żydowskiej w myśli politycznej Stronnictwa Narodowego (1928–1939)
    Autorzy:
    Dawidowicz, Aneta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/686918.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    political thought, the National Party, national minorities, Jewish minority, nationalism
    myśl polityczna, Stronnictwo Narodowe, mniejszości narodowe, mniejszość żydowska, nacjonalizm
    политическая мысль, Национальная партия, национальные меньшинства, еврейское меньшинство, национализм
    Opis:
    The issue of minorities was one of the main political and social problems of the Second Polish Republic. Recreated in the aftermath of World War I, Poland covered an area which, once the borders were fixed in the early twenties, was inhabited by 30% of people with non-Polish ancestry. It caused serious internal problems in Poland, and affected its international position. The issue of minorities is among the most complicated and debated problems. Ethnically foreign communities attracted the interest of the ideologists belonging to the National Democracy. The National Party did not see the possibility of the Jews’ assimilation. They claimed that Jewish differences in religion and culture, and their hostile attitude towards the government structures of the Second Polish Republic, ruled out all ideas for the assimilation of this community. They spread the opinion that Polish people should build up their strength through “absorbing” other elements, but only those which could be “adopted” without any harm to “the national organism”, and which would not make Poland weak. Such an element which could not be “absorbed” by Poles were the Jews.
    Zagadnienie „mniejszości narodowe” stanowiło jeden z głównych problemów polityczno- społecznych II Rzeczypospolitej. Odrodzona po I wojnie światowej Polska objęła swym zasięgiem obszar, który po ostatecznym ukształtowaniu granic – na początku lat dwudziestych XX wieku – zamieszkiwało przeszło 30% ludności niepolskiej. Stało się to jedną z przyczyn poważnych problemów wewnętrznych państwa polskiego, rzutowało również na jego międzynarodowe położenie. Problematyka mniejszości narodowych należy do zagadnień szczególnie skomplikowanych i dyskusyjnych. Kwestia zamieszkującej ziemie polskie społeczności obcej etnicznie wzbudzała zwłaszcza zainteresowanie ideologów Narodowej Demokracji. Stronnictwo Narodowe nie widziało możliwości asymilacji Żydów. Wyjaśniano, że odmienność religijna i kulturowa społeczności żydowskiej, a nadto wrogi jej stosunek do struktur państwowych II Rzeczypospolitej wykluczały wszelkie pomysły asymilacji tej społeczności. Prezentowano opinię, że Polacy winni pomnażać swe siły, „wchłaniając” inne żywioły, lecz tylko te, które można byłoby „przyswoić” bez szkody dla „organizmu narodowego” i które nie powodowałyby jego osłabienia. Takim żywiołem, którego Polacy nie mogli „wchłaniać”, byli Żydzi.
    Вопрос национальных меньшинств был одной из основных политических и социальных проблем II Речи Посполитой. Возрожденная после Первой мировой войны Польша охватила собой территории, которые после окончательного сформирования границ вначале двадцатых годов ХХ века населяло более 30% непольского населения. Это стало одной из серьезных внутренних проблем польского государства, а также повлияло на его международное положение. Проблематика национальных меньшинств относится к особенно сложным и спорным. Вопрос населяющих польские земли этнически чужих сообществ вызывал интерес, в частности, идеологов Национально-демократической партии. Национальная партия не видела возможности ассимиляции евреев. Объяснялось, что религиозное и культурное отличие еврейской общины, а также ее враждебное отношение к государственным структурам II Речи Посполитой исключали любые идеи ассимиляции этого сообщества. Представлялось мнение, что поляки должны приумножать свои силы, «поглощая» другие элементы, но только те, которые можно «ассимилировать», не повреждая «национального организма» и не ослабляя его. Такой стихией, которую поляки не могли «поглотить», были евреи.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2017, 3, 1
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wybrane problemy społeczne obszarów wiejskich w myśli politycznej Wincenteg Witosa
    Autorzy:
    Podgajna, Ewelina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/687068.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    political thought, Wincenty Witos, rural areas, peasant movements
    myśl polityczna, Wincety Witos, obszary wiejskie, ruch ludowy, dwudziestolecie międzywojenne
    политическая мысль, Винсенты Витос, сельская местность, крестьянское движение, межвоенный период
    Opis:
    The article concerns some social problems in rural areas with particular emphasis on education and the situation of people in rural areas. The intent was also to show the living conditions and the difficulties faced by inhabitants of rural areas. With a wide range of rights Wincenty Witos devoted much attention to education. The most conscious part of the rural population understood that one of the causes of social impairment peasants was their little access to education. Therefore, programs of peasant political parties resounded loudly demands the democratization of education be free education and support for young people who wants to educate the indigent. Poland received the legacy of a large number of illiterates. According to the census in 1921, illiteracy concerned about 38% of the rural population, sources of the political thought of Witos were centered around several reasons. First, this was due to the situation peasants and rural Poland were in. Second, education played a significant role in socio-political transformations. This provided people with a chance for social advancement and has sparked national consciousness and a sense of nationality. With the democratization of education, peasants could consciously participate in the life of the state, educate the young generation in the spirit of patriotism and citizenship. Witos considered education and culture as the basis for the strength of the state and welfare of its citizens. This enabled an impact on the political affairs of the country and the implementation of obligations to the homeland.
    Artykuł dotyczy niektórych problemów społecznych na obszarach wiejskich, ze szczególnym uwzględnieniem edukacji i sytuacji ludzi na obszarach wiejskich. Chodziło także o pokazanie warunków życia i trudności, jakie napotykali ludzie mieszkający na obszarach wiejskich. Dzięki szerokiemu zakresowi praw Wincenty Witos poświęcił wiele uwagi edukacji. Najbardziej świadoma część ludności wiejskiej rozumiała, że jedną z przyczyn upośledzenia społecznego chłopów był ich niewielki dostęp do edukacji. Edukacja odegrała bardzo dużą rolę w przemianach społeczno-politycznych. Ludzie mieli szansę na awans społeczny, a także stopniowo wzrastała ich świadomość narodowa. Dzięki edukacji chłopi mogli świadomie uczestniczyć w życiu narodowym, wychowywać młode pokolenie w duchu patriotyzmu. Edukację i kulturę Witos uważał za podstawę siły państwa i dobrobytu jego obywateli. Działania państwa w zakresie edukacji doprowadziły do ukształtowania się obywatela o głębokim poczuciu patriotyzmu, świadomego i aktywnego uczestnika życia zbiorowego, zdolnego do wypełnienia obowiązków osobistych, rodzinnych i zawodowych oraz wzięcia odpowiedzialności za los państwa.
    В статье рассматриваются некоторые социальные проблемы в сельских регионах, с акцентом на образовании и позиции людей в сельской местности. Речь шла также о показе условий жизни и трудностей, с которыми сталкиваются люди, живущие в сельской местности. Благодаря широкому спектру прав Винсенты Витос уделяет большое внимание образованию. Наиболее осведомленная часть сельского населения понимала, что одной из причин социаль- ной отсталости крестьян был их низкий доступ к образованию. Образование сыграло очень важную роль в общественно-политических изменениях. У людей был шанс на социальное развитие, и их национальная осведомленность постепенно увеличивалась. Благодаря обра- зованию крестьяне могли сознательно участвовать в народной жизни, воспитывать молодое поколение в духе патриотизма. Витос считал образование и культуру основой силы государ- ства и благосостояния его граждан. Деятельность государства в сфере образования привела к формированию гражданина с глубоким чувством патриотизма, сознательного и активного участника коллективной жизни, способного выполнять личные, семейные и профессиональные обязанности и брать на себя ответственность за судьбу государства.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2019, 5, 2
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mniejszości narodowe w myśli politycznej PSL „Piast” i Wincentego Witosa
    Autorzy:
    Wichmanowski, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2053948.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Peasant movements
    ethnic minorities
    Polish Peasant Party (Polskie Stronnictwo Ludowe) “Piast”
    Wincenty Witos
    political thought
    ruch ludowy
    mniejszości narodowe
    Polskie Stronnictwo Ludowe „Piast”
    myśl polityczna
    Народное движение
    национальные меньшинства
    Польская народная партия «Пяст»
    Винценты Витос
    политическая мысль
    Opis:
    Both in the final period of the Partitions and in the Second Republic of Poland, the majority of the society lived in villages. The countryside appeared to be the main area of the linguistic, cultural and religious diversity. Its daily life was marked not only by economic differences, but also ethnic, denominational and cultural ones, which grew in importance by becoming the crucial elements of the social stratification. A relatively amicable cohabitation of various groups was put to the test during a period of wars and other unrests, when existing friendships were losing their significance and the population was forced to explicitly define themselves in terms of their ethnicity or religion. Based on the programme assumptions and the comments or speeches made by the politicians of Polish Peasant Party (Polskie Stronnictwo Ludowe) “Piast”, it can be concluded, that the party tolerated only such aspirations of other ethnic groups, which did not involve any attempts to share political power and which expressed loyalty to the state. In the case of Slavic minorities, it was believed that due to effective government’s policy, they might be drawn to Poland or even assimilated, especially the minority of Belarusians. The assimilation programme of the German minority from the Western Borderlands was considered to be futile and with little chances of success. The solution to the Jewish problem was sought in supporting Polish economic and cultural activity, Polish industry, trade and craft as well as liberal professions and cooperative movement. The remaining minorities dispersed in Poland were not even taken into account under the party’s ideological concepts.
    Zarówno w końcowym okresie zaborów, jak i w Drugiej Rzeczypospolitej zdecydowana większość społeczeństwa mieszkała na wsi. Wieś okazała się głównym terenem współistnienia odmienności językowych, obyczajowych i religijnych. W jej życiu codziennym zyskiwały na znaczeniu, obok różnic ekonomicznych, także narodowościowe, wyznaniowe i kulturowe, stając się istotnymi elementami stratyfikacji społecznej. W miarę zgodne współżycie różnych grup było wystawione na próbę w okresie wojen i innych niepokojów, kiedy traciły na znaczeniu dotychczasowe przyjaźnie i ludność była zmuszona określić się jednoznacznie w kategoriach etnicznych bądź wyznaniowych. Opierając się na założeniach programowych i wypowiedziach polityków Polskiego Stronnictwa Ludowego „Piast”, można przyjąć, że w Stronnictwie tolerowano tylko te aspiracje innych grup narodowościowych, które nie obejmowały dążeń do współrządzenia i były lojalne wobec państwa. W wypadku mniejszości słowiańskich liczono, że dzięki odpowiedniej polityce rządu będzie możliwe przywiązanie ich do Polski, może nawet asymilacja, szczególnie Białorusinów. Program asymilacji mniejszości niemieckiej, głównie z Kresów Zachodnich, uznano za pozbawiony szans realizacji. Rozwiązanie problemu żydowskiego widziano w popieraniu polskiej działalności gospodarczej i kulturalnej, polskiego przemysłu, handlu i rękodzieła oraz wolnych zawodów i ruchu spółdzielczego. Pozostałe mniejszości rozproszone po Polsce nie były brane przez partię pod uwagę w jej koncepcjach ideologicznych.
    Как в заключительный период разделов, так и во время Второй Польской республики подавляющее большинство населения проживало в сельской местности. Деревня оказалась основным районом сосуществования языковых, моральных и религиозных различий. В ее повседневной жизни, помимо экономических различий, важными элементами социальной стратификации стали также национальные, религиозные и культурные различия. Относительно гармоничное сосуществование различных групп подверглось испытанию в период войн и других волнений, когда сложившееся дружелюбие потеряло свое значение и население было вынуждено однозначно определять себя в этнических или религиозных терминах. Основываясь на программных предположениях и  заявлениях политиков Польской народной партии «Пяст», можно предположить, что партия исходила из терпимости только к тем чаяниям других национальных групп, которые не поддерживали совместное управление и были лояльны к государству. Что касается славянских меньшинств, то была надежда, что благодаря соответствующей политике правительства можно будет привязать их к Польше, возможно, даже ассимилировать их, особенно белорусов. Считалось, что программа ассимиляции немецкого меньшинства, в основном из западных приграничных территорий, не имеет шансов на реализацию. Решение еврейской проблемы было замечено в  поддержке польской экономической и культурной деятельности, польской промышленности, торговли и ремесел, а также свободных профессий и кооперативного движения. Остальные меньшинства, разбросанные по Польше, не были учтены партией в ее идеологических концепциях.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2020, 6, 2; 13-30
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies