Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "-Wschodnia" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Partie polityczne w Polsce wobec polityki wschodniej i współpracy polsko-ukraińskiej: uwarunkowania, koncepcje, ewolucja
    Political parties in Poland towards eastern policy and Polish-Ukrainian cooperation: conditions, concepts, evolution
    Autorzy:
    Sokół, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31343674.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    political parties
    eastern policy
    Polish-Ukrainian relations
    partie polityczne
    polityka wschodnia
    relacje polsko-ukraińskie
    Opis:
    Opracowanie podejmuje problematykę stanowisk partii politycznych w Polsce w kwestii polityki wschodniej, a szczególnie współpracy polsko-ukraińskiej. W związku z tym podjęto próbę odpowiedzi na pytania dotyczące uwarunkowań historycznych tych poglądów, wpływu sytuacji międzynarodowej oraz wewnętrznej w Polsce i na Ukrainie. Przedmiotem analizy były m.in. zagadnienia relacji gospodarczych, poglądów dotyczących integracji europejskiej Ukrainy, relewancji kwestii historycznych w programach i decyzjach partii politycznych od początku lat dziewięćdziesiątych do 2023 roku.
    The study addresses the issue of the positions of political parties in Poland on eastern policy, in particular on Polish-Ukrainian cooperation. Therefore, an attempt was made to answer questions about the historical background of these views, the impact of international and internal situation in Poland and Ukraine. The subject of the analysis was the issues of economic relations, views on the European integration of Ukraine, the relevance of historical issues in the programs and decisions of political parties from the early 1990s to 2023.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2022, 8, 2; 99-113
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Subwersja w polityce (nie)bezpieczeństwa w Europie Wschodniej: wybrane problemy
    Autorzy:
    Gil, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2053572.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    subversion
    strategy weaponization
    Russia
    Eastern Europe
    subwersja
    strategia
    weaponizacja
    Rosja
    Europa Wschodnia
    подрывная деятельность
    стратегия
    размещение оружия
    Россия
    Европа
    Opis:
    W XXI wieku „subwersja” (subversion), tłumaczona jako zagraniczna działalność wywrotowa, staje się ważnym elementem polityki bezpieczeństwa i budowania stref wpływów w środowisku, w którym otwarte użycie siły może okazać się zbyt kosztowne. Choć pojęcie to jest dobrze znane na gruncie nauk artystycznych, w polskiej literaturze politologicznej nie pojawiało się dotąd w sposób dosłowny. Tymczasem w repertuarze państw pojawiają się środki, które są przedłużeniem, a nawet substytutem, „wojny”, a których cel wiąże się z logiką strategii subwersywnych stosowanych w sztuce. W przeciwieństwie do otwartej przemocy takie operacje polegają na utrzymywaniu stanów pomiędzy słabością a upadkiem w drodze wykorzystywania newralgicznych punktów. Subwersja staje się dziś pierwszym wyborem strategicznym wielu państw, w tym mocarstw. Autor wprowadza pojęcie subwersji do terminologii nauki o bezpieczeństwie, wychodząc od rozważań natury teoretycznej (subwersja jako strategia pośrednia i niejawna), aby nieco później przyjrzeć się sposobom operacjonalizacji tych działań w regionie Europy Wschodniej. W konkretnych warunkach geopolitycznych, tj. na styku transatlantyckiego/europejskiego systemu bezpieczeństwa oraz obszaru poradzieckiego, subwersja przejawia się w polityce Kremla wobec Gruzji czy Ukrainy, a ostatnio także Republiki Białoruś względem Polski. Subwersywne działania „poniżej progu wojny” mają prowadzić przeciwnika do politycznych ustępstw, definiując politykę (nie)bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej w jej „bliskiej (i nieco dalszej) zagranicy”.
    In the 21st century, subversion understood as a foreign disruptive activity, has become an element of security policy and power politics in an environment where the direct use of force may be too risky. Though this term is well-known in humanities in Poland, it hasn’t yet been translated and literally applied by Polish political scholars. However, states’ repertoire includes measures that are a continuation or even a substitute of “war”, and their very objectives are consistent with the logic of subversive strategies known in arts. As opposed to direct violence, such operations aim at maintaining conditions between political weakness and failure by targeting fragile areas. In this vein, subversion appears to become the first strategic choice of many states, including world powers. The author introduces the term to the taxonomy of security studies as he starts from a semantic theoretical reasoning (subversion as a covert and indirect strategy) and later answers how subversive strategies are implemented in Eastern Europe. In a specific geopolitical context, i.e. in the intersection of transatlantic/European security complex and post-Soviet area, subversion is part and parcel of the Kremlin policy towards Georgia and Ukraine, and recently the Republic of Belarus towards Poland. Therefore, subversive, “short of war” measures are intended to force competitors to make political concessions, which defines the Russian (in)security policy in its “near (and a bit further) abroad”.
    В XXI веке «субверсия» (subversion), переводимая как иностранная подрывная деятельность, становится важным элементом политики безопасности и построения сфер влияния в среде, где открытое применение силы может оказаться слишком дорогостоящим. Хотя эта концепция хорошо известна в области искусства, до сих пор она не появлялась буквально в польской политологической литературе. Между тем в репертуар государств входят меры, являющиеся продолжением или даже заменой «войны», цель которой связана с логикой подрывных стратегий, используемых в искусстве. В отличие от открытого насилия, такие операции заключаются в удержании состояний между слабостью и неудачей, используя горячие точки. Сегодня подрывная деятельность становится первым стратегическим выбором многих стран, в том числе великих держав. Автор вводит понятие субверсии в терминологию науки о безопасности, начиная с теоретических соображений (подрывная деятельность как косвенная и неявная стратегия), чтобы немного позже взглянуть на методы реализации этой деятельности в регионе Восточной Европы. В определенных геополитических условиях, то есть на стыке трансатлантической / европейской системы безопасности и постсоветского пространства, подрывная деятельность проявляется в политике Кремля в отношении Грузии или Украины, а в последнее время также в Республике Беларусь в отношении Польши. Подрывные действия «ниже порога войны» призваны привести противника к политическим уступкам, определяя политику (не) безопасности Российской Федерации в ее «ближнем (и несколько дальнем) зарубежье».
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2021, 7, 2; 29-44
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wyobrażenia nowej Europy Wschodniej
    Autorzy:
    Baluk, Walenty
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/687090.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Eastern Europe, geographical approach, cultural and civilizational approach, political approach
    Europa Wschodnia, ujęcie geograficzne, ujęcie kulturowo-cywilizacyjne, ujęcie polityczne Imaginations
    Opis:
    In the history of the continent, the idea of Eastern Europe had been evolving, while for defining its boundaries different criteria (geographical, cultural and political) were applied. Geographicalapproach allows for placement the countries, located within the East European Plain within the framework of the Eastern Europe. This approach highlights cultural division between Latin and Byzantine civilization.Gradually, the concept of Eastern Europe gained a broader meaning due to the development of Slavic studies, taking into account not only the political criterion (borders), but also ethno-linguistic issues (territories inhabited by Slav peoples). During inter-war period, Eastern Europe was seen as a buffer zone between Germany and Bolshevik Russia, while the ‘cold war’ demarcated a new dividing line on the western (democratic) and eastern (communist) part of the European continent. The collapse of the Eastern Bloc and the Soviet Union led to subsequent changes in the perception of Eastern Europe. Today, it is defined as the area between Russia and the West, which is also the subject of two competing centers of influence.
    W dziejach kontynentu pojęcie Europy Wschodniej ewoluowało, a przy określeniu jej granic brano pod uwagę różne kryteria (geograficzne, kulturowe i polityczne). Ujęcie geograficzne pozwala na ulokowanie w ramach Europy Wschodniej państw znajdujących się w obrębie Niziny Wschodnioeuropejskiej.Podejście kulturowe uwypukla podział na cywilizację łacińską i bizantyjską. Stopniowo pojęcie Europy Wschodniej uzyskało szersze znaczenie, dzięki rozwojowi slawistyki, uwzględniającejnie tylko kryterium polityczne (granice państwowe), ale także kwestie etniczno-językowe (terytoria zasiedlone przez ludy słowiańskie). W okresie międzywojennym Europę Wschodnią postrzegano jako strefę buforową między Niemcami a bolszewicką Rosją, natomiast „zimna wojna” wytyczała nowąlinię podziału na zachodnią (demokratyczną) i wschodnią (komunistyczną) część kontynentu europejskiego.Rozpad bloku wschodniego i ZSRR doprowadził do kolejnych zmian w postrzeganiu Europy Wschodniej. Współcześnie jest ona definiowana jako obszar między Rosją a Zachodem, będący zarazem przedmiotem rywalizacji dwóch centrów wpływu.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2016, 2, 1
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ czynników zewnętrznych na tranzyt polityczny krajów Europy Wschodniej: demokratyzacja przez konwergencję
    Autorzy:
    Zelenko, Galyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/687060.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    democratization, convergence, external factors, political transition, Eastern Europe
    demokratyzacja, konwergencja, czynniki zewnętrzne, tranzyt polityczny, Europa Wschodnia
    демократизация, конвергенция, внешние факторы, политический транзит, Восточная Европа
    Opis:
    The ways post-communist countries develop are fundamentally different. The democratic transition that began in these countries almost simultaneously resulted in the formation of various political regimes in the post-communist space after more than 25 years of transformation – from consolidated democracies in Central and Eastern Europe and the Baltics, to openly autocratic political regimes in Asian republics, Belarus and Russia. Some authors believe that it is the ”distance to Brussels” that determines the level of democracy development in post-communist countries. But the “distance to Moscow” determines political transition too. That is, the depth of integration with Brussels, on the one hand, and Moscow, on the other, determines the quality of a political regime. All this gives grounds for the hypothesis that convergence can both stimulate democratization processes and cause their regression. So, my research sought to addresses such questions: What impact did external factors in their politics? Why convergence processes are so important for democratic transition post-communist countries of East Europe? What factors explain patterns and differences? The author pays attention to the nature of exogenous influences in the East Europe countries, which are located between two centers of power – big geopolitical players – the EU and Russia. Also, author analyzes the impact of convergence process on political transition in Ukraine as very specific case of political transition.
    Trajektorie rozwoju krajów postkomunistycznych są zasadniczo różne. Demokratyczny okres przejściowy, który rozpoczął się niemal równocześnie, po ponad 25 latach transformacji w przestrzeni postkomunistycznej doprowadził do sformowania różnych systemów politycznych – od skonsolidowanych demokracji w Europie Środkowej i Wschodniej i krajach bałtyckich po wyraźnie autorytarne reżimy polityczne w azjatyckich republikach, na Białorusi i w Rosji. Niektórzy autorzy uważa ją, że to właśnie „odległość od Brukseli” definiuje poziom rozwoju demokracji w krajach postkomunistycznych. Zdaniem autora „odległość od Moskwy” także określa jakość tranzytu politycznego. Innymi słowy, głębokość integracji z Brukselą z jednej strony oraz z Moskwą z drugiej – w sposób zasadniczy determinuje jakość reżimu politycznego. Wszystko to stanowi podstawę do hipotezy, że konwergencja może zarówno stymulować procesy demokratyzacji, jak i powodować ich regresję. Dlatego moje badania skupiały się na takich pytaniach: w jaki sposób czynniki zewnętrzne wpłynęły na politykę poszczególnych państw?; dlaczego procesy konwergencji są tak ważne dla demokratycznych postkomunistycznych krajów Europy Wschodniej podczas okresu przejściowego?; jakie czynniki wyjaśniają wzory i różnice? Autor zwrócił uwagę na naturę wpływów egzogenicznych w krajach Europy Wschodniej, położonych pomiędzy dwoma centrum siły, głównymi graczami geopolitycznymi – UE a Rosją. Autor podjął się również analizy wpływu procesu konwergencji na przemiany polityczne w Ukrainie jako bardzo specyficzny przypadek transformacji politycznej.
    Траектории развития посткоммунистических стран принципиально различные. Демократический переход, начавшийся почти одновременно, привел к формированию различных политических режимов на посткоммунистическом пространстве после более чем 25-летней трансформации – от консолидированных демократий в Центральной и Восточной Европе и странах Балтии до явно авторитарных политических режимов в Азиатских республиках, Беларуси и России. Некоторые авторы считают, что именно «расстояние до Брюсселя» определяет уровень развития демократии в посткоммунистических странах. Но «расстояние до Москвы», по мнению автора, также определяет качество политического транзита. То есть глубина интеграции с Брюсселем, с одной стороны, и Москвой, с другой, существенно определяет качество политического режима. Все это дает основания для гипотезы о том, что конвергенция может как стимулировать процессы демократизации, так и вызывать их регресс. Итак, мое исследование было направлено на такие вопросы: какое влияние оказали внешние факторы на их политику? Почему процессы конвергенции так важны для демократических переходных посткоммунистических стран Восточной Европы? Какие факторы объясняют закономерности и различия? Автор обращает внимание на природу экзогенных влияний в странах Восточной Европы, которые расположены между двумя центрами силы – крупными геополитическими игроками – ЕС и Россией. Также автор анализирует влияние процесса конвергенции на политический переход в Украине как очень специфический случай политического перехода.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2018, 4, 2
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ukraińska energetyka jądrowa jako czynnik bezpieczeństwa energetycznego w Europie Środkowo-Wschodniej
    Autorzy:
    Третяк, Людмила
    Третяк, Александр
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/687213.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Central and Eastern Europe, nuclear power industry, energy security
    Europa Środkowo-Wschodnia, energetyka jądrowa, bezpieczeństwo energetyczne
    Центрально-Восточная Европа, атомная энергетика, энергетическая безопас- ность
    Opis:
    Analysing the factors of energy security of the states of Central and Eastern Europe the authors of the paper indicate the nuclear power industry as one of the main factors which depend on political and economical situation of the state. Having determined the priority goals and having established the international cooperation in the nuclear field, the countries of Central and Eastern Europe willbe able to become free from energy dependence on Russia, which will strengthen the level of energy security of the whole Europe.
    Analizując czynniki bezpieczeństwa energetycznego krajów Europy Środkowo-Wschodniej, autorzy wskazują na energetykę jądrową jako jeden z głównych czynników, który zależy od sytuacji politycznej i gospodarczej państwa. Po określeniu wspólnych celów i priorytetów współpracy międzynarodowej w dziedzinie energii jądrowej, państwa Europy Środkowo-Wschodniej będą w stanie uwolnić się od uzależnienia rosyjskiej energii oraz zwiększyć poziom ogólnoeuropejskiego bezpieczeństwa energetycznego.
    Анализируя факторы энергетической безопасности стран Центрально-Восточной Европы (ЦВЕ), авторы статьи указывают на ядерную энергетику, как один из главных факторов,который зависит от политической и экономической ситуации государства. Определив общие приоритетные цели и наладив международное сотрудничество в ядерной сфере, страны ЦВЕсмогут освободиться от энергетической зависимости России, повысить общеевропейский уровень энергетической безопасности.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2016, 2, 1
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wzrost populizmu w Europie Środkowej i Wschodniej: analiza czynników społeczno-ekonomicznych
    Autorzy:
    Kashynskyi, Oleksandr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/687098.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    populism, Central and Eastern Europe, populist parties, state protectionism, economics of populism
    populizm, Europa Środkowo-Wschodnia, partie populistyczne, protekcjonizm państwowy, ekonomika populizmu
    популизм, Центрально-Восточная Европа, популистские партии, государственный протектционизм, экономика популизма
    Opis:
    Social-economic factors in the countries of Central and Eastern Europe are the basis for the emergence of populism. It was investigated that in the countries such as Ukraine and Poland, the population, accustomed to state protectionism, are particularly vulnerable to populism. In the case of Poland the reduction of social benefits results in increased populism whereas in Ukraine it works the opposite way – an increase in social services would lead to increased social populism. In Romania, such an impact of social-economic factors decreased as a result of the introduced economic reforms and development of the country’s economy in general. This does not mean that Romania is better economically developed than Poland or Ukraine. The example of Romania only demonstrates that political factors were of the key importance for the rise of populism. Social-economic factors are therefore the basis for the emergence of populism in the countries of Central and Eastern Europe. Moreover, it happens regardless of the economic or political degree of development of the country because people in countries such as Ukraine and Poland are guided by the issue of state protection when it comes to social benefits. For Romania, the impact of social-economic indicators on populism declined after the introduction of economic reforms, which ultimately led to the development of the economy. In fact, various social-economic transformations in all countries will affect the later existence of populist expectations leading to a rise in populism, even if the political factors will be the primary drivers of populism.
    Podstawową przyczyną rozwoju populizmu w krajach Europy Środkowo-Wschodniej są сzynniki społeczno-ekonomiczne. W krajach takich, jak Ukraina i Polska, mieszkańcy, przyzwyczajeni do protekcjonizmu państwowego, są szczególnie podatni na populizm. W przypadku Polski obniżenie świadczeń socjalnych powoduje wzrost pupulizmu, podczas gdy na Ukrainie przeciwnie – to zwiększenie świadczeń socjalnych prowadzi do wzrostu pupulizmu. W Rumunii taki wpływ czynników społeczno-ekonomicznych zmniejszył się dzięki przeprowadzonym reformom ekonomicznym oraz rozwojowi gospodarki. Nie oznacza to, że w Rumunii jest wyższy poziom rozwoju gospodarczego niż w Polsce lub na Ukrainie, lecz jedynie to, że kluczową rolę w powstaniu populizmu odegrały tam czynniki polityczne. Czynniki społeczno-ekonomiczne są zatem podstawą do powstania populizmu w krajach Europy Środkowo-Wschodniej. Co więcej – niezależnie od ekonomicznego czy politycznego stopnia rozwoju kraju, gdyż ludność w takich krajach, jak Ukraina i Polska, kieruje się kwestią protekcjonizmu państwowego w kwestii świadczeń społecznych. Dla Rumunii wpływ wskaźników społeczno-ekonomicznych na wzrost populizmu zmalał po przeprowadzeniu reform ekonomicznych, co doprowadziło do rozwoju gospodarki. Dowolne przemiany społeczno-ekonomiczne we wszystkich krajach będą wpływały na późniejsze istnienie oczekiwań populistycznych ludności, co prowadzi do wzrostu populizmu, nawet jeśli czynnikami pierwszymi populizmu będą czynniki polityczne.
    Основной причиной роста популизма в странах Центрально-Восточной Европы являются социально-экономические факторы. В таких странах как Украина и Польша жители склонны к государственному протекционизму и особенно податливы на популизм. В случае Польши снижение социальных расходов влечет рост популизма, тогда как в случае Украины наоборот – увеличение социальных расходов ведет к росту популизму. В Румынии такое влияние общественно-экономических факторов уменьшилось благодаря проведенным экономическим реформам. Но это не означает, что в Румынии высший уровень экономического развития, чем в Польше или в Украине, там всего лишь ключевую роль в возникновении популизма сыграли политические факторы. Следовательно, общественно-экономические факторы есть основанием к возникновению популизма в странах Центрально-Восточной Европы. Более того, независимо от экономического или политического уровня развития страны, население в таких странах как Украина и Польша руководствуется вопросом государственного протекционизма в области социальных расходов. Для Румынии такое влияние социально-экономических показателей на рост популизма уменьшилось на фоне проведения экономических реформ, что привело к развитию экономики. Но произвольные социально-экономические изменения во всех странах будут влиять на более позднее существование популистских ожиданий населения, что приведет к росту популизма, даже если начальными факторами популизма будут факторы политические.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2017, 3, 2
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Koncepcja geopolityczna „euroazjatyzmu” jako czynnik wpływu na bezpieczeństwo w Europie Wschodniej
    Autorzy:
    Панченко, Жанна
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/687209.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Geopolitics, Eurasianism, Neoeurasism, Ukraine, Eastern Europe, Sawicki, Dugin, Russia, Putin, security
    geopolityka, euroazjatyzm, neoeuroazjatyzm, Ukraina, Europa Wschodnia, Sawicki, Dugin, Rosja, Putin, bezpieczeństwo
    геополитика, евразийство, неоевразийство, Украина, Восточная Европа, Савицкий, Дугин, Россия, Путин, безопасность
    Opis:
    The author of the article analyzes the key concept of modern Russian geopolitics – “Eurasianism”. The geopolitical concept of “Eurasianism» that emerged at the beginning of the twentieth century built foundations for modern Russian geostrategy and foreign policy, defined the geopolitical identity of Russia and its vectors of development in the international relations. Russia-Eurasia is a unique civilizational and cultural type, which differs both from Europe and from Asia, has geographical unity and indivisibility, as well as a unifying mission for the entire continent. Eurasian fate of Russia defines its geopolitics, geostrategy and foreign policy, as well as the demands of autonomy in its geopolitical development and the refusal of any “Europeanization”. Ukraine in the Eurasian concept, as well as in more modern version – Neoeurasianism, is not a geopolitical actor. Moreover, the Neoeurasianism by Dugin does not prepare for Ukraine the role of independent state, and the return of Ukraine under the geopolitical power of Russia is a priority for Eurasian geopolitics. The research of the basic postulates of “Eurasianism” allows us to consider the concept from the standpoint of geopolitical identity of Ukraine and point out possible threats to the region of Eastern Europe. In addition, the author relates the classical concept of “Eurasianism” to its modern version – “Neoeurasianism” and its practical application in the real Russian foreign policy.
    Autor artykułu analizuje kluczową dla współczesnej rosyjskiej geopolityki koncepcję – „euroazjatyzm”. Geopolityczna koncepcja „euroazjatyzmu”, która narodziła się na początku dwudziestego wieku, położyła podwaliny pod współczesną rosyjską geostrategię i politykę zagraniczną, określając geopolityczną tożsamość Rosji i kierunki jej rozwoju na arenie międzynarodowej. Rosja–Eurazja to unikatowy cywilizacyjny i kulturowy typ różniący się zarówno od Europy jak i od Azji, charakteryzujący się geograficzną jednolitością i niepodzielnością oraz misją jednoczącą cały kontynent. Euroazjatycki los Rosji definiuje jej geopolitykę, geostrategię i politykę zagraniczną, a także wymaga autonomii w swoim geopolitycznym rozwoju i rezygnacji z jakiejkolwiek «europeizacji». Ukraina w koncepcji „euroazjatyzmu”, jak i w bardziej nowoczesnej wersji – „neoeuroazjatyzmu”, nie jest postrzegana jako podmiot geopolityczny. Co więcej, „neoeuroazjatyzm” Dugina nie przewiduje dla Ukrainy statusu niezależnego państwa, a jej powrót na geopolityczną orbitę jest priorytetowym zadaniem geopolityki „euroazjatyzmu”. Badanie i zrozumienie podstawowych postulatów „euroazjatyzmu” pozwala na rozważenie koncepcji z punktu widzenia tożsamości geopolitycznej Ukrainy i możliwych zagrożeń dla regionu Europy Wschodniej. Ponadto, autor porównuje klasyczną koncepcję „euroazjatyzmu” z jego współczesną wersją – „neoeuroazjatyzmem”, i jego praktycznym wykorzystaniem w realnej polityce zagranicznej Federacji Rosyjskiej.
    Автор статьи анализирует ключевую для современной российской геополитики концепцию – «евразийство». Геополитическая концепция «евразийства», возникшая в начале двадцатого века, заложила основы современной российской геостратегии и внешней политики, определив геополитическую идентичность России и векторы ее развития на международной арене. Россия-Евразия представляет собой уникальный цивилизационный и культурный тип, отличающийся, как от Европы, так и от Азии, обладающий географической целостностью и неделимостью, а также объединяющей миссией для всего континента. Евразийская судьба России определяет ее геополитику, геостратегию и внешнюю политику, а также требует самостоятельности в своем геополитическом развитии и отказе от любой «европеизации». Украина в концепции евразийства, как и в более современном варианте – неоевразийстве, не рассматривается как геополитический субъект. Более того, неоевразийство Дугина не предполагает для Украины статуса независимого государства, а ее возвращение в геополитическую орбиту является приоритетной задачей геополитики евразийства. Изучение и понимание базовых постулатов «евразийства» позволяет рассмотреть концепцию с позиции геополитической идентичности Украины и возможных угроз для региона Восточной Европы. Кроме того, автор соотносит классическую концепцию «евразийства» с современной версией – «неоевразийством» и его практическим применением в реальной внешней политике РФ.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2016, 2, 2
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Odległe Zwierciadło czyli Polska w Grupie Wyszehradzkiej czy w Porozumieniu Wschodnim?
    Autorzy:
    Piskozub, Andrzej
    Kozłowski, Artur Roland
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/687020.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Visegrad Group, Eastern Partnership, Eastern Alliance, Jagiellonian group, Central-Eastern Europe, nationalist disintegration
    Grupa Wyszehradzka, partnerstwo wschodnie, Porozumienie Wschodnie, grupa jagiellońska, Europa Środkowo-Wschodnia, nacjonalistyczna dezintegracja
    Вышеградская группа, Восточное соглашение, Восточное партнерство, Ягел- лонская группа, Центральная и Восточная Европа, националистическая дезинтеграция
    Opis:
    The article discusses the legacy of the Visegrad Group, the 14th Century political coalition formed between the kingdoms of Poland, Bohemia and Hungary, on the overall development of Central-Eastern Europe. Poland later aligned itself with Lithuania as defence against the power exerted by the Teutonic Order. The liaison was sealed in a marriage pact forming the base of the Jagiellonian dynasty, and then (the Union of Lublin 1569) into the Polish-Lithuanian Commonwealth, an entity which enhanced integration and cohesion in Central-Eastern Europe up until the partitioning the Commonwealth at the end of the 18th Century. The ensuing wave of nationalism resulting in the demise of the Commonwealth immured disparate nations into ethnically defined entities. The paper explores the ramifications of the role played by the Visegrad Group and the Eastern Alliance in the process of European integration and cooperation. This historiosophical examination of the questions posed by these bodies on the region’s current political climate questions their narrow reactionary effects on present day European cohesion, and interaction. In contrast, the Eastern Alliance offers a more enlightened approach to future cooperation and constructive exchange in the region.
    Przedmiotem niniejszej pracy jest ukazanie miejsca grupy wyszehradzkiej w dziejach Europy Środkowo-Wschodniej. Grupa wyszehradzka jest tu rozumiana jako średniowieczna koalicjatrzech królestw w XIV wieku: polskiego, czeskiego i węgierskiego. Przyczyną odejścia Królestwa Polskiego z tego powiązania w końcu wieku XIV było wspólne zagrożenie Polski i Litwy przez państwo zakonne i co skłoniło je do tego, by pod władzą dynastii jagiellońskiej powiązać się unią personalną, która z czasem przerosła się w unię obu państw Rzeczypospolitą Obojga Narodów (Unia Lubelska 1569).Po rozbiorach RPON w końcu XVIII wieku wkrótce pojawił się nacjonalizm jako nowa forma ideologii, która doprowadziła do decentralizacji całej Europy Środkowej według różnic etnicznych na poszczególne państwa narodowe. W obecnym studium autorzy podjęli się weryfikacji potencjału kulturowego wkładu Grupy Wyszehradzkiej, jak również porozumienia wschodniego na rzecz rozwoju europejskich procesów integracyjnych. Wpływ tych grup państw na otoczenie zewnętrzne w procesie rozwoju cywilizacji europejskiej został przedstawiony w ujęciu historiozoficznym. Obecnie kiedy państwa te łączą się w ramach Unii Europejskiej, jej wschodni członkowie dokonują wskrzeszenia Grupy Wyszehradzkiej celem forsowania partykularnych interesów, tworząc tym samym blok spowalniający integrację europejską.W przeciwieństwie do Grupy Wyszehradzkiej to orientacja na państwa porozumienia wschodniego może wnieść nowe twórcze idee sprzyjające rozwojowi Unii Europejskiej.
    Целью данного исследования является показать место Вышеградской группы в истории Центральной и Восточной Европы. Вышеградская группа как коалиция трехсредневековых королевств в четырнадцатом веке: польского, чешского и венгерского. Причиной выхода Королевства Польского из этой коалиции в конце четырнадцатого века была общая угроза Польше и Литве со стороны Государства Тевтонского ордена, что в результате привело к их объединению под властью династии Ягеллонов, которое со временем преобразовалосьв Речь Посполитую Обоих Народов (Люблинская уния 1569). Скоро после проведения разделов Речи Посполитой Обоих Народов в конце восемнадцатого века появился национализм как новая форма идеологии, которая привела к децентрализации всей Центральной Европы по этническим различиям на отдельные национальные государства. В настоящем исследовании авторы пробовали проверить потенциал культурного вклада Вышеградской группы и Восточного соглашения в развитии интеграционных процессов в Европе. Влияние этих групп государств на внешнюю среду в процессе развития европейской цивилизации представлено c историософской точки зрения. В настоящее время, когда эти государства объединяются в рамках Европейского союза, его восточные члены обеспечивают возобновление Вышеградской группы с целью реализовать личные интересы, создавая таким образом блок замедления европейской интеграции. В противовес Вышеградской группе, это сосредоточение внимания на государствах Восточного соглашения может способствовать созданию новых творческих идей, которые могут повлиять на развитие Европейского союза.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2016, 2, 1
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Opcje bezpieczeństwa dla Europy Wschodniej
    Autorzy:
    Khylko, Olena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/687102.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    regional security, Eastern Europe, grey zone, countries-in-between, EU, NATO, Russia, the US, Ukraine, Georgia, Moldova
    bezpieczeństwo regionalne, Europa Wschodnia, strefa szara, kraje pośredniczące, UE, NATO, Rosja, USA, Ukraina, Gruzja, Mołdawia
    региональная безопасность, Восточная Европа, серая зона, промежуточные государства, ЕС, НАТО, Россия, США, Украина, Грузия, Молдова
    Opis:
    The European continent remains fragmented with Eastern Europe as the most vulnerable region where the grey zone comprising Ukraine, Moldova and Georgia lacks security and challenges regional security. “Countries in-between” were distinguished in a grey zone basing on common internal and external threats; staying outside major functioning security and economic systems shaped by the EU/NATO and EEU/CSTO, actors of which exert a significant impact on the marginal states; burdened by asymmetry of power interaction with neighboring states and entities; weak and unstable political and economic systems. United by common threats and challenges the grey zones states can search for joint options to escape from the marginal status. Thus, regarding strategic environment and aiming to overcome the existing threats and challenges the grey zone states may navigate within the following options: maintaining current status quo; neutrality with strong guarantees of major powers; relying on strengthened / modified international security mechanisms or establishing new ones; sub-regional cooperation and alliances; bilateral security agreements with the US; joining one of the existing security systems. The author stresses that the most viable and efficient are the last three ones.
    Kontynent europejski pozostaje rozdrobniony, a Europa Wschodnia jest najbardziej narażonym regionem, w którym szara strefa obejmująca Ukrainę, Mołdawię i Gruzję nie jest bezpieczna i stanowi wyzwanie dla bezpieczeństwa regionalnego. „Kraje pośrednie” wyróżniono w szarej strefie na podstawie wspólnych zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych: pozostawanie poza głównym funkcjonującym systemem bezpieczeństwa i systemami gospodarczymi ukształtowanymi przez UE/NATO i EUG/CSTO, których aktorzy wywierają znaczący wpływ na państwa marginalne; obciążenie asymetrią interakcji władzy z sąsiednimi państwami i podmiotami; słabe i niestabilne systemy polityczne i gospodarcze. Zjednoczeni wspólnym zagrożeniami i wyzwaniami państwa szarej strefy mogą szukać wspólnych opcji, aby uciec od marginalnego statusu. I tak, w odniesieniu do środowiska strategicznego i dążenia do przezwyciężenia istniejących zagrożeń i wyzwań stany szarych stref mogą poruszać się w ramach następujących opcji: utrzymanie obecnego status quo; neutralność z silnymi gwarancjami mocarstw; poleganie na wzmocnionych/zmodyfikowanych mechanizmach bezpieczeństwa międzynarodowego lub ustanawianie nowych; współpraca subregionalna i sojusze; dwustronne umowy bezpieczeństwa z USA; dołączenie do jednego z istniejących systemów bezpieczeństwa. Autor podkreślił, że najbardziej opłacalne i skuteczne są te trzy ostatnie.
    Европейский континент по-прежнему фрагментирован и Восточная Европа в нем выступает как наиболее уязвимый регион, где серая зона, в которую входят Украина, Молдова и Грузия, испытывает дефицит безопасности и откуда исходят вызовы региональной безопасности. «Промежуточные страны» были выделены в серую зону на основании общих внутренних и внешних угроз: остаются вне основных функционирующих систем безопасности и экономики, сформированных ЕС/НАТО и ЕЭП/ОДКБ, субъекты которых оказывают значительное влияние на пограничные государства; обремененные асимметрией силового взаимодействия с соседними государствами и объединениями; слабые и нестабильные политические и экономические системы. Объединенные общими угрозами и вызовами, государства серой зоны могут искать совместные варианты выхода из пограничного статуса. Таким образом, учитывая стратегическое пространство и стремление к преодолению существующих угроз и вызовов государства серой зоны могут выбирать из следующих опций: сохранение текущего статускво; нейтралитет с мощными гарантиями великих держав; опора на усиленные/измененные механизмы международной безопасности или создание новых; субрегиональное сотрудничество и альянсы; двусторонние соглашения о безопасности с США; присоединение к одной из существующих систем безопасности. Автор подчеркивает, что наиболее эффективными являются последние три.региональная безопасность, Восточная Европа, серая зона, промежуточные государства, ЕС, НАТО, Россия, США, Украина, Грузия, Молдова
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2017, 3, 2
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Europa Wschodnia jako epicentrum rywalizacji geopolitycznej
    Autorzy:
    Перепелица, Григорий
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/687148.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Eastern Europe, geopolitical offensive of Russia, multipolarity, strategic position, world power, balance of power, European civilization, buffer zone
    Europa Wschodnia, geopolityczna ofensywa Rosji, wielobiegunowość, pozycja strategiczna, potęga światowa, równowaga sił, cywilizacja europejska, strefa buforowa
    Восточная Европа, геополитическое наступление России, многополярность, стратегическое положение, мировая держава, баланс силы, европейская цивилизация, буферная зона
    Opis:
    The trends in the global system of international relations towards to multipolarity have opened a window of opportunity for Russia to regain the status of the world power and regain control over Eastern Europe, without which Russians do not represent the future of their country. The article shows the role of Eastern Europe in the resurgent geopolitical confrontation between Russia and the West. The author describes Russia’s plans, which are aimed at destroying the existing world order and restoring geopolitical domination in Europe. As stated in the article, such a revanchist policy of Russia is particularly dangerous for the countries of New Eastern Europe. By joining the “New Eastern Europe”, Russia can continue its further geopolitical offensive to Central Europe from this strategic position and impose its own normative force on Western Europe. The author also assesses and forecasts the negative consequences of Russia’s geopolitical offensive to the West as well as the threats it poses for the European security.
    Tendencje wielobiegunowości w globalnym systemie stosunków międzynarodowych otworzyły Rosji okazję do odzyskania statusu potęgi światowej i odzyskania kontroli nad Europą Wschodnią, bez której Rosjanie nie wyobrażają sobie przyszłości swojego kraju. Artykuł pokazuje rolę Europy Wschodniej w odrodzonej konfrontacji geopolitycznej między Rosją a Zachodem. Autor opisał plany Rosji, której celem jest zniszczenie istniejącego porządku światowego i przywrócenie dominacji geopolitycznej w Europie. Szczególne niebezpieczeństwo, jak stwierdzono w artykule, taka rewanżystyczna polityka Rosji niesie w stosunku do krajów „Nowej Europy Wschodniej”. Przyłączając „Nową Europę Wschodnią”, Rosja może kontynuować swoją dalszą geopolityczną ofensywę na Europę Środkową oraz narzucić swoją normatywną siłę wobec Europy Zachodniej. Autor ocenił i przygotował prognozę dalszych negatywnych skutków geopolitycznej ofensywy Rosji na Zachód dla bezpieczeństwa europejskiego.
    Тренды глобальной системы международных отношений к многополярности открыли России окно возможностей вернуть себе статус мировой державы и восстановить контроль над Восточной Европой, без которого россияне не представляют будущего своей страны. В статье показана роль Восточной Европы в возобновляющемся геополитическом противостоянии между Россией и Западом. Автор описывает планы России, которые направлены на разрушение существующего мирового порядка и восстановление геополитического доминирования в Европе. Особую опасность, как утверждается в статье, такая реваншистская политика России представляет для стран Новой Восточной Европы. Присоединив «Новую Восточную Европу», Россия может с этой стратегической позиции продолжать своё дальнейшее геополитическое наступление на Центральную Европу и навязывать собственную нормативную силу Западной Европе. Автор также даёт оценку и прогноз негативных последствий геополитического наступления России на Запад для европейской безопасности.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2017, 3, 2
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies