Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "факторы" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Wpływ czynników zewnętrznych na tranzyt polityczny krajów Europy Wschodniej: demokratyzacja przez konwergencję
Autorzy:
Zelenko, Galyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/687060.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
democratization, convergence, external factors, political transition, Eastern Europe
demokratyzacja, konwergencja, czynniki zewnętrzne, tranzyt polityczny, Europa Wschodnia
демократизация, конвергенция, внешние факторы, политический транзит, Восточная Европа
Opis:
The ways post-communist countries develop are fundamentally different. The democratic transition that began in these countries almost simultaneously resulted in the formation of various political regimes in the post-communist space after more than 25 years of transformation – from consolidated democracies in Central and Eastern Europe and the Baltics, to openly autocratic political regimes in Asian republics, Belarus and Russia. Some authors believe that it is the ”distance to Brussels” that determines the level of democracy development in post-communist countries. But the “distance to Moscow” determines political transition too. That is, the depth of integration with Brussels, on the one hand, and Moscow, on the other, determines the quality of a political regime. All this gives grounds for the hypothesis that convergence can both stimulate democratization processes and cause their regression. So, my research sought to addresses such questions: What impact did external factors in their politics? Why convergence processes are so important for democratic transition post-communist countries of East Europe? What factors explain patterns and differences? The author pays attention to the nature of exogenous influences in the East Europe countries, which are located between two centers of power – big geopolitical players – the EU and Russia. Also, author analyzes the impact of convergence process on political transition in Ukraine as very specific case of political transition.
Trajektorie rozwoju krajów postkomunistycznych są zasadniczo różne. Demokratyczny okres przejściowy, który rozpoczął się niemal równocześnie, po ponad 25 latach transformacji w przestrzeni postkomunistycznej doprowadził do sformowania różnych systemów politycznych – od skonsolidowanych demokracji w Europie Środkowej i Wschodniej i krajach bałtyckich po wyraźnie autorytarne reżimy polityczne w azjatyckich republikach, na Białorusi i w Rosji. Niektórzy autorzy uważa ją, że to właśnie „odległość od Brukseli” definiuje poziom rozwoju demokracji w krajach postkomunistycznych. Zdaniem autora „odległość od Moskwy” także określa jakość tranzytu politycznego. Innymi słowy, głębokość integracji z Brukselą z jednej strony oraz z Moskwą z drugiej – w sposób zasadniczy determinuje jakość reżimu politycznego. Wszystko to stanowi podstawę do hipotezy, że konwergencja może zarówno stymulować procesy demokratyzacji, jak i powodować ich regresję. Dlatego moje badania skupiały się na takich pytaniach: w jaki sposób czynniki zewnętrzne wpłynęły na politykę poszczególnych państw?; dlaczego procesy konwergencji są tak ważne dla demokratycznych postkomunistycznych krajów Europy Wschodniej podczas okresu przejściowego?; jakie czynniki wyjaśniają wzory i różnice? Autor zwrócił uwagę na naturę wpływów egzogenicznych w krajach Europy Wschodniej, położonych pomiędzy dwoma centrum siły, głównymi graczami geopolitycznymi – UE a Rosją. Autor podjął się również analizy wpływu procesu konwergencji na przemiany polityczne w Ukrainie jako bardzo specyficzny przypadek transformacji politycznej.
Траектории развития посткоммунистических стран принципиально различные. Демократический переход, начавшийся почти одновременно, привел к формированию различных политических режимов на посткоммунистическом пространстве после более чем 25-летней трансформации – от консолидированных демократий в Центральной и Восточной Европе и странах Балтии до явно авторитарных политических режимов в Азиатских республиках, Беларуси и России. Некоторые авторы считают, что именно «расстояние до Брюсселя» определяет уровень развития демократии в посткоммунистических странах. Но «расстояние до Москвы», по мнению автора, также определяет качество политического транзита. То есть глубина интеграции с Брюсселем, с одной стороны, и Москвой, с другой, существенно определяет качество политического режима. Все это дает основания для гипотезы о том, что конвергенция может как стимулировать процессы демократизации, так и вызывать их регресс. Итак, мое исследование было направлено на такие вопросы: какое влияние оказали внешние факторы на их политику? Почему процессы конвергенции так важны для демократических переходных посткоммунистических стран Восточной Европы? Какие факторы объясняют закономерности и различия? Автор обращает внимание на природу экзогенных влияний в странах Восточной Европы, которые расположены между двумя центрами силы – крупными геополитическими игроками – ЕС и Россией. Также автор анализирует влияние процесса конвергенции на политический переход в Украине как очень специфический случай политического перехода.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2018, 4, 2
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ukraina jako partner strategiczny: trendy polityczne po Rewolucji Godności
Autorzy:
Зеленько, Галина
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/686976.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
political institutions, political competition, public administration system, political class incorporation system, exogenous factors of democratization
instytucje polityczne, konkurencja polityczna, system administracji publicznej, system inkorporacji klasy politycznej, egzogenne czynniki demokratyzacji
политические институты, политическая конкуренция, система государственного управления, система инкорпорации политического класса, экзогенные факторы демократизации
Opis:
The political processes taking place in Ukraine since the beginning of 2014 are characterized by increased intensity and radicalism that alarms the foreign partners. There are absolutely opposite points of view on socio-political processes taking place in Ukraine. And while comparing Ukraine with the countries of Central and Eastern Europe the results of reforms will seem insignificant. If we compare the present-day Ukraine with the one of even five years ago, the depth of change is obvious. It is, first of all, about the institutional changes in the system for the formation of political decisions. Thus, the return to the parliamentary form of government and the expansion of the parliamentary staff powers allows the launching of political competition processes. Decentralization of finance has strengthened the position of local government. Reform of the government allows to optimize the system of public administration and delimits the responsibilities of local authorities. The lustration and the creation of anti-corruption bodies allow to improve the state authorities. At the same time, the main problem of Ukraine is the monopolization of the economy and politics by the financial and industrial groups. Reducing their influence and role in socio-political processes is a condition for Ukraine’s withdrawal from the hybrid state. After the Revolution of Dignity, their influence was significantly reduced due to the deregulation of the economy and changes in the system of principles for the formation of public authorities. But the destruction of the negative impact of informal institutions still has not been completed. The main reason is the conservation of mixed electoral system that was established as an instrument for the reproduction of the interests of financial and industrial groups in the government due to which the effect of the reforms is reduced.
Procesy polityczne zachodzące w Ukrainie od początku roku 2014 charakteryzują się zwiększoną intensywnością i radykalizmem, co jest postrzegane przez partnerów zagranicznych z zaniepokojeniem. Są zupełnie przeciwne punkty widzenia w stosunku do zachodzących w Ukrainie procesów społeczno-politycznych. Jeśli porównamy Ukrainę z krajami Europy Środkowej i Wschodniej, wyniki reform wydają się nieistotne. Jednakże, jeżeli porównamy dzisiejszą Ukrainę z Ukrainą sprzed pięciu laty, głębokość zmian jest oczywista. Chodzi przede wszystkim o zmiany instytucjonalne systemu formowania decyzji politycznych. Powrót ku parlamentarnej formie zarządzania państwowego oraz poszerzeniu uprawnień personalnych dla parlamentu pozwoliły na wprowadzenie procesów konkurencji politycznej. Decentralizacja finansów wzmocniła pozycję samorządu terytorialnego. Reforma służby cywilnej pozwoliła zoptymalizować system administracji publicznej oraz rozgraniczyć strefy odpowiedzialności władz lokalnych. Lustracja i tworzenie organów antykorupcyjnych pozwoliły na poprawę działania władz państwowych. Jednocześnie głównym problemem Ukrainy pozostaje monopolizacja gospodarki i polityki przez grupy finansowo-przemysłowe. Zmniejszenie ich wpływów i roli w procesach społeczno-politycznych jest warunkiem wyjścia Ukrainy ze stanu hybrydowego. Po Rewolucji Godności te wpływy znacznie się zmniejszyły na skutek deregulacji gospodarki oraz zmian przeprowadzonych w systemie zasad formowania władz publicznych. Jednakże do końca jeszcze nie udało się zwalczyć wciąż istniejących wpływów instytucji nieformalnych. Głównym powodem jest zachowanie mieszanego systemu wyborczego, który został stworzony jako instrument służący odtwarzaniu interesów rządzących grup finansowo-przemysłowych. Właśnie z tego powodu efekt przeprowadzanych reform jest mniejszy.
Политические процессы, происходящие в Украине с начала 2014 г., характеризуются повышенной интенсивностью и радикальностью, чем настораживают зарубежных партнеров. Есть совершенно противоположные точки зрения на происходящие в Украине социально-политические процессы. И если сравнивать Украину со странами Центральной и Восточной Европы, результаты реформ покажутся незначительными. Если же сравнивать Украину с Украиной еще пятилетней давности, масштабы изменений очевидны. Речь идет, прежде всего, об институциональных изменениях системы формирования политических решений. Так, возвращение к парламентской форме государственного правления и расширение кадровых полномочий парламента позволили запустить процессы политической конкуренции. Децентрализация финансов усилила положение органов местного самоуправления. Реформа государственной службы позволила оптимизировать систему государственного управления и разграничить сферы ответственности местных органов власти. Люстрация и создание антикоррупционных органов позволили оздоровить органы государственной власти. Вместе с тем главная проблема Украины – монополизация экономики и политики финансово-промышленными группами (ФПГ). Уменьшение их влияния и роли в общественно-политических процессах является условием выхода Украины из гибридного состояния. После Революции достоинства влияние существенно уменьшилось благодаря дерегуляции экономики и изменениям системы принципов формирования органов государственной власти. Но окончательно разрушить негативное воздействие неформальных институтов пока не удалось. Главная причина – в сохранении смешанной избирательной системы, которая задумывалась как инструмент воспроизводства интересов финансовопромышленных групп во власти. Именно доминирования ФПГ в процессах формирования политических решений нивелирует эффект от проводимых реформ.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2017, 3, 2
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowy autorytaryzm w XXI wieku: światowe trendy oraz rosyjskie studium przypadku
Autorzy:
Glukhova, Alexandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/687174.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
new authoritarianism
archaic
antipluralism
stability factors
destabilization risks
Russia
neocorporativism
state power
traditional values
ruling elite
"Critical moment" (Critical Yuncture)
nowy autorytaryzm, czynniki stabilności, ryzyko destabilizacji, neokorporatyzm, suwerenność, tradycyjne wartości, elita rządząca, „moment krytyczny” (critical yuncture)
новый авторитаризм
архаика
антиплюрализм
факторы стабильности
ри- ски дестабилизации
Россия
неокорпоративизм
державность
традиционные ценности
правя- щая элита
«критический момент» (Critical Yuncture)
Opis:
The purpose of the research was to analyze the phenomenon of the new authoritarianism in the XXIth century. New authoritarianism has a similarity with the classic authoritarian regimes of past eras, but also it has significant differences with them. The author captures the growth of authoritarian tendencies in the modern world and the resulting attempts of researchers to theoretically comprehend the phenomenon of authoritarianism, including its nature, factors favoring it, as well as the reasons for its stability and the risks of destabilization. The author cites the warnings of prominent intellectuals (R. Darendorf, s. Huntington) against underestimating the "stealing authoritarianism" as a modern form of a threat to democracy and freedom, as a restriction of the liberal order. The article identifies the factors contributing to the authoritarian trend, as well as the characteristic features of the new authoritarianism: anti-pluralism, restriction of free political activity, spreading xenophobia, etc. The Russian case study shows all the stages of new authoritarianism in the 1990s – 2000s, and its specific modern look (neocorporativism, statehood, the cultivation of traditional values and the image of the enemy represented by the West, etc.) Based on the theoretical model of the “critical moment” (Critical Yuncture), the vulnerable sides of the neo-authoritarian regime are shown, creating for it risks of destabilization.
Celem artykułu jest analiza nowego autorytaryzmu jako fenomenu pierwszej ćwierci XXI wieku, który wykazuje pewne podobieństwa do klasycznych reżimów autorytarnych z minionych epok, ale także znacznie się od nich różni. Autor odnotowuje wzrost tendencji autorytarnych we współczesnym świecie, a co za tym idzie zwiększenie zainteresowania wśród badaczy fenomenem nowego autorytaryzmu, w tym jego natury, sprzyjających mu czynników, a także przyczyn jego stabilności i ryzyka destabilizacji. Przytacza ostrzeżenia wybitnych intelektualistów (R. Dwrendorf, s. Huntington) przed niedocenianiem „pełzającego autorytaryzmu” jako nowoczesnej formy zagrożenia dla demokracji i wolności oraz ograniczenia liberalnych porządków. Artykuł identyfikuje czynniki przyczyniające się do trendu autorytarnego, a także cechy charakterystyczne nowego autorytaryzmu – antypluralizm, ograniczenie swobodnej działalności politycznej, promocję ksenofobii itp. W artykule przedstawiono rosyjskie studium przypadku: etapy powstawania nowego autorytaryzmu w Rosji w latach 90.–2000., jego specyficzny nowoczesny wygląd (neokorporatyzm, suwerenność, kultywowanie tradycyjnych wartości i wizerunek wroga wobec Zachodu itp.). Na podstawie teoretycznego modelu „momentu krytycznego” (Critical Yuncture) wykazano wrażliwe strony reżimu neoautorytarnego, które stwarzają dla niego ryzyko destabilizacji.
Целью статьи является анализ нового авторитаризма как феномена первой чет- верти XXI века, имеющего известное сходство с классическими авторитарными режимами прошлых эпох, но и существенные различия с ними. Автор фиксирует рост авторитарных тен- денций в современном мире и обусловленные этим попытки исследователей теоретически осмыслить феномен нового авторитаризма, включая его природу, благоприятствующие ему факторы, а также причины его устойчивости и риски дестабилизации. Автор приводит предо- стережения выдающихся интеллектуалов (Р.Дврендорфа, С.Хантингтона) от недооценки «кра- дущегося авторитаризм» как современной формы угрозы демократии и свободе, как ограни- чения либеральных порядков. В статье выявлены факторы, способствующие авторитарному тренду, а также характерные черты нового авторитаризма – антиплюрализм, ограничение свободной политической деятельности, поощрение ксенофобии и т.д. Представлен российский кейс-стади: этапы формирования нового авторитаризма в России в 1990-е – 2000-е годы, его специфический современный облик (неокорпоративизм, державность, культивирование тради- ционных ценностей и образа врага в лице Запада и т.д.). С опорой на теоретическую модель «критического момента» (Critical Yuncture) показаны уязвимые стороны неоавторитарного ре- жима, создающие для него риски дестабилизации.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2019, 5, 1
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies