Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "ADAPTATION" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Wśród kamienic mieszczańskich Krakowa
Among tenement houses of Krakow
Autorzy:
Cechini, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/217594.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
Kraków
kamienica mieszczańska
adaptacje
Krakow
burgher tenement house
adaptation
Opis:
Tematem artykułu są zabytkowe kamienice krakowskie, ich wartości i cechy charakterystyczne ukształtowania. Rozważane są przemiany architektoniczne dokonane w parterach średniowiecznych kamienic, przede wszystkim w ich sieniach. Adaptacje wnętrz kamienic do funkcji handlowych, usługowych spowodowały otwarcie (upublicznienie) strefy poprzednio prywatnej, ukrytej. Zaadaptowane do nowych funkcji stanowią część tkanki miasta, barwną, urozmaiconą, tętniącą życiem. Zachowały się jeszcze, choć w niewielkim procencie, kamienice z oryginalnymi wnętrzami parterów, z sieniami o imponujących kubaturach i znakomitych walorach kompozycyjnych. Odczytamy w nich ideę dawnego domu miejskiego, jego ukształtowanie. Omówiono kilka przykładowych kamienic z sieniami: Domu Hippolitów, Kamienicy Hetmańskiej, pałaców: Lubomirskich, Wielopolskich, Spiski, Ciołka oraz domu Prałata. Naświetlenie i przypomnienie walorów architektonicznych sędziwych kamienic może przyczynić się do skuteczniejszej ochrony już nielicznych oryginalnych wnętrz.
The article focuses on historic tenement houses in Krakow, their values and characteristic features. Architectonic transformations carried out on the ground floors of medieval tenement houses, primarily in their entrance halls, are discussed. Adaptation of tenement house interiors for commercial and service functions resulted in opening (making public) the previously private, concealed zone. Adapted to new functions they constitute a part of the urban tissue, colourful, varied and vibrant with life. A small percentage of tenements with original ground floor interiors, with entrance halls of impressive size and magnificent composition have survived. We can recognize in them the idea of a former town house, its form. Several instances of tenement houses with entrance halls have been discussed: the Hipolit family house, the Hetman house, the Lubomirski family palace, the Wielopolski family palace, the Spiski Palace, Ciołek’s house and the Prelate house have been discussed. Highlighting and recalling architectonic values of old tenement houses can contribute to more effective protection of the few remaining original interiors.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2017, 50; 101-108
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wiatrak w Studziankach świadectwem kilkusetletniej historii wykorzystywania energii odnawialnej w Polsce
The windmill in Studzianki as testimony to the centurieslong history of renewable energy in Poland
Autorzy:
Turecki, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/218459.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
wiatrak
konserwacja
adaptacja
energia odnawialna
windmill
conservation
adaptation
renewable energy
Opis:
W artykule przedstawiono historię konserwacji i adaptacji zabytkowego wiatraka w Studziankach koło Białegostoku, jednego z niewielu zachowanych z ponad trzech tysięcy wiatraków Polsce, które przetrwały drugą wojnę światową. Montaż konstrukcji wiatraka trwający 14 godzin i 20 minut został odnotowany w holenderskim wydaniu Księgi Rekordów Guinnessa. W 2007 r. wiatrak uzyskał nagrodę główną w Konkursie Marszałka Województwa Podlaskiego na najlepiej zachowane obiekty architektury drewnianej.
The paper describes conservation and adaptation of the windmill in Studzianki near Bialystok. It is one of only a few, which have been preserved out of over three thousand windmills in Poland, having survived the Second World War. Assembly of the windmill structure in 14 hours and 20 minutes was recorded in the Dutch edition of the Guinness Book of Records. In 2007, the windmill was recognised by the Marshal of the Podlasie Voivodeship as the best-preserved historic wooden building in the Podlasie Region.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2019, 59; 15-24
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prace konserwatorskie i adaptacyjne w willi Fränkla w Prudniku
Conservation and adaptation work at the Fränkel villa in Prudnik
Autorzy:
Solisz, I.
Kowalik-Kociszewska, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/218351.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
Willa Fränkla
prace konserwatorskie
prace adaptacyjne
konserwacja
adaptacja
Prudnik
willa fabrykancka
willa przemysłowa
Fränkel villa
conservation work
adaptation work
conservation
adaptation
Prudnik factory
owners’ villa
industrial villa
Opis:
Willa Fränkla w Prudniku, zwana ze względu na bogactwom formy architektonicznej i pozostałości pierwotnego wystroju pałacem, jest charakterystycznym przykładem podejmowanych w ostatnich latach przez samorządowych właścicieli zabytków działań zmierzających do przeprowadzania remontu budynków przy wsparciu inwestycji z funduszy Unii Europejskiej. Remont willi jest równocześnie świetną ilustracją zagrożeń, które dla zabytku niesie adaptacja i remont realizowane w trybie obowiązującej w naszym kraju ustawy o zamówieniach publicznych, zgodnie z którą wybiera się wykonawcę oferującego najniższą cenę. Stosowanie tych przepisów przez instytucje przygotowujące przetargi w sposób literalny, bez uwzględnienia specyfiki obiektów zabytkowych (częste odkrywanie w trakcie prac nieznanych elementów zabytkowych, stosowanie specjalistycznych technologii i materiałów konserwatorskich, zatrudnianie profesjonalistów), przyczynia się do nagminnego wygrywania przetargów przez firmy budowlane nie posiadające odpowiedniego doświadczenia i umiejętności, na czym najbardziej i najczęściej cierpi zabytek, a czasem także inwestor. Artykuł omawia sposób realizacji inwestycji (okiem konserwatora wojewódzkiego oraz kierownika prac konserwatorskich), procedury oraz problemy podczas realizacji prac, a także działania podjęte w celu zmiany pierwotnych założeń konserwatorskich. Zawiera opisy odkrywek dawnych dekoracji stwierdzonych podczas prac, opis przeprowadzonych prac konserwatorskich i ich charakterystykę. Efektem końcowym prac jest przywrócenie dawnej świetności willi z przełomu XIX/XX w., obiektowi wyjątkowemu i unikalnemu na skalę województwa, a także kraju. Prace przeprowadzone w latach 2010-2012.
The Fränkel villa in Prudnik, called a palace because of its rich architectonic form and relics of the original decor, is a characteristic example of activities, undertaken in recent years by local authorities owning such monuments, aimed at carrying out building renovation using fi nancial support from the funds of the European Union. Renovation of the villa is also a perfect illustration of dangers the monument is faced with during adaptation and renovation realised within the act of competitive tendering currently binding in our country, according to which the contractor offering the lowest price has to be chosen. As a result, literal application of those regulations by institutions preparing tenders, without taking into account the specificity of historic objects (frequent discoveries of unknown historic elements during conservation work, applying specialist conservation technologies and materials, employing professionals), contributes to tenders being commonly won by building firms without appropriate experience or skills, which most frequently and most seriously harms the monument, and sometimes also the investor. The article describes a way of investment realisation (as seen by the Voivodeship Monument Conservator and the manager of conservation work), procedures and problems encountered in the course of realisation, as well as efforts made in order to alter the original conservation assumptions. It includes descriptions of old decorations discovered in the process, description of carried out conservation treatment and its characteristics. The final effect of the work is restoring the former glory of the villa from the turn of the 19th/20th century, an object unique in the scale of the Voivodeship and even the whole country. The work was carried out in the years 2010-2012.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2013, 35; 29-40
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola zieleni w dawnych azylach dla psychicznie chorych i jej współczesne adaptacje na przykładzie pruskich prowincjalnych zakładów leczniczo-opiekuńczych
Role of greenery in former asylums for the mentally Ill and Its contemporary adaptations based on the example of Prussian provincial treatment and care facilities
Autorzy:
Bręczewska-Kulesza, Daria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2171873.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
ogrody historyczne
szpitale psychiatryczne
rewaloryzacja
adaptacja
historical gardens
psychiatric hospitals
restoration
adaptation
Opis:
Jednym z ważnych elementów terapii dla psychicznie i nerwowo chorych stosowanej przez alienistów w XIX w. były praca i odpoczynek na świeżym powietrzu, w harmonijnie skomponowanych ogrodach i parkach. Nic więc dziwnego, że duże, zielone przestrzenie szybko stały się jedną z charakterystycznych cech zakładów psychiatrycznych. Ważnym powodem podjęcia niniejszego tematu było zwrócenie uwagi na tę ciekawą, ale mało znaną grupę zabytków, w których zarówno odpowiednio zaprojektowana architektura, jak i zieleń służyły medycynie. Parki i ogrody dawnych azylów nadal odgrywają ważną rolę. Mają znaczenie zarówno ze względów medycznych i rekreacyjnych dla pacjentów szpitali, jak i dla mieszkańców pobliskich osiedli, są istotnym składnikiem ekosystemów. Specyfika tej interesującej grupy zabytków ściśle skorelowanych z zielenią może być pomocna w projektowaniu nowych szpitali dla osób chorych psychicznie i nerwowo.
Outdoor work and leisure in harmoniously designed gardens and parks was a major element of therapy for the mentally ill used by alienists in the nineteenth century. It is no wonder than that large, green spaces quickly became a distinctive trait of psychiatric facilities. Attracting attention to this interesting but little-known group of heritage sites, in which both suitable designed architecture and greenery served medicine, was an important reason behind engaging in this study. The parks and gardens of old asylums still play an important role. They are significant to hospital patients and the residents of nearby housing complexes both for medicinal and recreational considerations, and are essential elements of ecosystems. The specificity of this interesting group of heritage sites that are closely correlated with greenery can be of aid in the design of new hospitals for persons with psychiatric and psychological disorders.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2022, 70; 101--116
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teatr w historycznej przestrzeni sakralnej
Theatre in the historic church space
Autorzy:
Opałka, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/218117.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
teatr
adaptacja
inscenizacja
scena
widownia
sacrum
theatre
adaptation
stage production
stage
auditorium
Opis:
W artykule przedstawiono metody adaptacji przestrzeni sacrum dla celów inscenizacyjnych oraz możliwości ich zastosowania. Przestrzenie sakralne, w szczególności wnętrza kościołów, charakteryzują się dużym potencjałem, wynikającym z ich formy i funkcji. Ożywienie zdegradowanych obiektów lub zespołów obiektów historycznych wiąże się z zaszczepieniem funkcji kultury i sztuki. To docelowy model. W praktyce obecność funkcji związanych z kulturą wysoką nie zawsze prowadzi do ich pożądanego utrwalenia. O wadze problematyki mogą świadczyć tendencje odwrotne, w których obiekty kultury elitarnej adaptuje się dla innych celów. W próbie ogólnej systematyki metod adaptacji historycznych przestrzeni sakralnych dla celów inscenizacyjnych studium przypadków zawężono do wybranych przykładów włoskich, jako najbliższych kulturowo i religijnie dla przekształceń polskich świątyń.
In the article adaptations of the sacrum space methods for staging purposes has been presented together with their application possibilities. Sacral spaces, especially church interiors, are characterised by the large potential resulting from their form and function. Revival of degradated objects or historical groups of objects is connected with culture-forming function implantation. This is a target model. In practice, presence of function connected with high culture not always leads to their desired solidification. The importance of the problem can be demonstrated by reverse tendencies, where elite culture objects are adapted for other purposes. In the attempt of general systematization of historical sacred spaces adaptation for staging purposes methods, case study has been limited to selected Italian examples. They seem to be culturally and religious close for polish temples transformation.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2019, 60; 94-104
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z okulografem w Muzeum Powstania Warszawskiego. Waloryzacja adaptacji historycznych
With an eye tracker at the Warsaw Rising Museum. Valorization of adaptation of historical interiors
Autorzy:
Rusnak, Marta
Ramus, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/217363.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
percepcja
muzeum
ekspozycja
adaptacja zabytku
okulograf
perception
museum
exhibition
monument adaptation
eye tracker
Opis:
Muzeum jest miejscem złożonym z licznych funkcjonalnych i estetycznych warstw, a zawiłość ich relacji wzrasta, gdy zapragnie się je zlokalizować w obiekcie zabytkowym. Ta myśl doprowadziła do rozpoczęcia poszukiwań metody umożliwiającej obiektywną i charakterystykę przestrzeni zabytkowych transformowanych dla współczesnych potrzeb. Narzędziem dającym taką szansę okazał się eye tracker. Z racji profesji inicjatorki badań, głównym celem prezentowanego testu stało się zbadanie sposobu funkcjonowania pozostałości wyposażenia technicznego w muzeach zlokalizowanych w obiektach poprzemysłowych. Badania przeprowadzone w Muzeum Powstania Warszawskiego przy pomocy okulografów mobilnych uzupełniono o ankietyzację wolontariuszy. Zbadano sposób postrzegania i zapamiętywania zachowanego we wnętrzu kotła grzewczego, nawęglających koszy zasypowych, kratownic dachu i podpierających go stalowych słupów. Poza odczytaniem sposobu wizualnego funkcjonowania artefaktów techniki nagrania stały się pretekstem do wykonania dodatkowych analiz innych eksponatów: gablot, modelu samolotu i projekcji multimedialnych. W ten sposób zdefiniowano podstawowe problemy badanej części ekspozycji.
A museum is a place characterized by numerous functional and aesthetic aspects and their interrelations become even more complex when the design has to be assessed by conservators as it happens when such a place is organized in a post-industrial building. All of this has led to a search for a method that would make it possible to objectively analyse such areas that are meant to be adapted to contemporary needs. An eye tracker is the very device that offers such a possibility. This paper focuses on a survey whose aim was to study how the remains of technological equipment that was once used in a building function once the area has been turned into a museum. The research carried out by means of mobile eye trackers was complemented with a poll among the surveyed volunteers. What was studied was how the visitors perceived and how much they remembered of the technological remains kept in the room: the boiler, the coal receiving hoppers, the roof trusses and the steel posts supporting the roof. The recordings made with the eye trackers were used not only to analyze how such technological artefacts are perceived in their new surroundings, but also to study of the other exhibits: the display cabinets, the model of a transport plane, and the multimedia presentations. This allowed for pinpointing the most important flaws in the studied part of the exhibition and for showing what a useful tool an eye tracker may prove to be as far as arrangement of exhibitions in post-industrial areas in concerned.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2019, 58; 78-90
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The issues of conservation and revitalization of the monuments of industrial architecture
Zagadnienia konserwacji, restauracji i rewitalizacji zabytków architektury przemysłowej
Autorzy:
Ivashko, Oleksandr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/217666.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
industrial architectural monuments
restoration
issues
new adaptation
revitalization
zabytki architektury przemysłowej
renowacja
adaptacja
rewitalizacja
Opis:
The issue of restoration with the new adaptation of industrial architectural monuments is one of the most difficult tasks of the restoration industry, taking into consideration the specific character of these objects, the list of materials and structures used, the layout. In most cases, objects of restoration with a change in function are those industrial facilities which are located in the central regions of large cities made of brick and are architectural monuments of the second half of the nineteenth and early twentieth centuries, that is, during the “construction boom” period. As a consequence, the restoration measures are aimed at such activities as strengthening and eliminating the emergency condition of footings, foundations and roofs; replacement and restoration of ceilings, brick masonry, restoration of the decor.
Problematyka restauracji oraz adaptacji zabytków architektury przemysłowej jest jednym z najtrudniejszych zadań, biorąc pod uwagę szeroko pojętą konserwację zabytków. Na proces ten wpływa bowiem specyfika obiektów poprzemysłowych, technologia ich wykonania, a także konstrukcja oraz układ funkcjonalno-przestrzenny. Warto także zwrócić uwagę, że w większości to właśnie obiekty postindustrialne, położone w centrach miast zabytkowych, są przedmiotem restauracji oraz adaptacji do nowych funkcji. Obiekty te, wzniesione z cegły, pochodzą w większości z okresu drugiej połowy XIX i początku XX wieku, tj. okresu tzw. „boomu budowlanego”. Proces ich restauracji oraz adaptacji opiera się m.in. na takich działaniach jak wzmocnienie i naprawa fundamentów i dachów; wymiana i renowacja sufitów, wzmocnienie murowanych ceglanych fasad oraz renowacja wystroju.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2019, 58; 113-117
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Adaptacje zabytkowych struktur dla nowych potrzeb – część 1 – wybrane przykłady z Madrytu
Adaptations of historic structures for new functions – part 1 – selected examples from Madrid
Autorzy:
Gyurkovich, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/217830.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
adaptacja
rewitalizacja
hybrydowe
zespoły kultury
minimalizm
Madryt
adaptation
revitalisation
hybrid culture
complexes
minimalism
Madrid
Opis:
Postęp cywilizacyjny i rozwój technologiczny od stuleci wymuszał zmiany użytkowania przestrzeni miejskich, w tym może przede wszystkim substancji architektonicznej budującej tkankę urbanistyczną. Wraz z wprowadzeniem pojęcia zabytku nastąpił długotrwały proces uświadomienia sobie przez coraz szersze kręgi społeczne potrzeby ochrony dziedzictwa poprzednich epok. Obecnie wydaje się, że – przynajmniej w kręgach decyzyjnych – powszechna jest akceptacja dla konieczności adaptacji historycznych, wartościowych struktur do nowych celów, zamiast ich niszczenia i wyburzania. Globalne procesy ekonomiczne sprawiły, że w ostatnim półwieczu obserwujemy wycofywanie się produkcji przemysłowej, która niegdyś stanowiła o sile i mocnej pozycji naszego kontynentu, w inne obszary świata. Tym samym w miastach europejskich, także w obrębie ich centralnych dzielnic, pozostało wiele opustoszałych i niechcianych budynków, zespołów architektoniczno-urbanistycznych i struktur inżynieryjnych. Świadczące niegdyś o wysokim statusie miast i metropolii zabytki związane z dziedzictwem przemysłowym niejednokrotnie posiadają, poza historyczną, także dużą wartość artystyczną. Towarzyszą im często obiekty infrastruktury technicznej i komunikacyjnej. Takie zespoły i obiekty, które nie mogą już pełnić dotychczasowych funkcji, adaptowane są coraz częściej na rozmaite potrzeby. Wiąże się to także z wytycznymi wynikającymi z potrzeb rozwoju zrównoważonego, w imię których konieczne wydaje się być ponowne wykorzystanie już raz zurbanizowanych obszarów, w celu zachowania jak największych terenów naturalnych poza miastami i wewnątrz nich. Wiele spośród obiektów użytkowanych uprzednio przez przemysł lub wojsko wydaje się być szczególnie predestynowanych do adaptacji na potrzeby kultury, co pokazuje szereg realizacji europejskich. W niniejszym artykule przedstawionych zostanie kilka przykładów takich realizacji z Madrytu.
For centuries civilisational progress and technological development have enforced changes in the use of urban space, including primarily the architectonic substance building urban tissue. With the introduction of the notion of monument there started the lengthy process of realizing the need to protect the heritage of previous epochs among ever-wider social circles. Nowadays it seems that – at least among the decisionmaking circles – it is commonly accepted that valuable historic structures need to be adapted to serve new purposes, instead of being destroyed and demolished. As a result of global economic processes, during the last half a century we could observe withdrawing industrial production which used to decide about the power and strong position of our continent, into other areas of the world. Thus, many abandoned and unwanted buildings, architectonic – urban-planning complexes and engineering structures were left in European cities, and within their central districts. Once bearing evidence of the high status of cities and metropolises, monuments related to industrial heritage frequently posses not merely historic but also considerable artistic value. They are often accompanied by objects of technological and communications infrastructure. Such complexes and objects, which can no longer serve their former functions, are adapted to satisfy different needs. It is also connected to guidelines resulting from the needs of sustainable development, because of which it seems necessary to re-use the already urbanised areas in order to preserve the largest possible natural areas both outside and inside cities. Many objects previously used by the industry or the military seem to be particularly predestined to be adapted to cultural needs, which is shown in several European realisations. This article presents a few examples of such realisations from Madrid.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2017, 50; 30-43
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
From a mansion to a tenement house: the evolution and preservation of the historical development of Ukrainian cities from the late nineteenth and early twentieth centuries
Od rezydencji do kamienicy. Ewolucja i zachowanie historycznej zabudowy miast ukraińskich z końca XIX i początku XX wieku
Autorzy:
Chernyshev, Denys
Ivashko, Yulia
Ivashko, Oleksandr
Dmytrenko, Andrii
Ciepłucha, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407422.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
mansion
tenement house
adaptation
Ukrainian cities
public function
rezydencja
kamienica
adaptacja
miasta ukraińskie
funkcja publiczna
Opis:
This paper analyzes the development of housing in the central parts of the cities of Ukraine in the late nineteenth and early twentieth centuries and the contemporary problems of the preservation of historical buildings. The process of the gradual displacement of urban mansions by mid-rise tenement houses with a high development density is presented, and the functional, planning and structural features of tenement houses of the period under study are analyzed. The necessity of adapting both mansions and former tenement houses to modern needs is argued. It is shown that in conditions of contemporary Ukraine, one of the ways of such adaptation, which ensures the preservation of valuable historical buildings, is the adaptive reuse of both mansions and former tenement houses as public uses.
Niniejszy artykuł przedstawia analizę rozwoju mieszkalnictwa w centrach miast Ukrainy w drugiej połowie XIX i na początku XX wieku, a także współczesne problemy zachowania budynków zabytkowych. Przedstawiono proces stopniowego wyparcia miejskich rezydencji przez średniowysokie kamienice o wysokiej gęstości zabudowy oraz przeanalizowano funkcjonalne, planistyczne i budowlane cechy kamienic z badanego okresu. Postuluje się konieczność adaptowania zarówno rezydencji, jak i dawnych kamienic do współczesnych potrzeb. Wykazano, że w warunkach współczesnej Ukrainy jednym ze sposobów takiej adaptacji, która zapewnia zachowanie wartościowych budynków historycznych, jest adaptacja i zmiana sposobu użytkowania zarówno rezydencji, jak i kamienic na funkcje publiczne.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2023, 73; 16--23
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współczesne adaptacje barcelońskich zabytków z przełomu wieków XIX i XX
Modern adaptations of Barcelona monuments from the turn of the 19th and 20th century
Autorzy:
Gyurkovich, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/217329.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
adaptacja
rozbudowa
architektura przełomu XIX-XX w.
adaptation
architecture at the turn of centuries
development
Opis:
Rozwój urbanistyczny Barcelony na przestrzeni ponad dwóch tysiącleci jej istnienia odzwierciedla historyczne okresy ekonomicznych i politycznych wzlotów i upadków, podobnie jak ma to miejsce w wielu europejskich ośrodkach miejskich. Ukoronowaniem sukcesu ekonomicznego burżuazyjnego miasta w wymiarze przestrzenny, było rozszerzenie - Eixample. Zrealizowano je w oparciu o zaaprobowany w 1859 roku projekt, którego autorem był Ildefonso Cerd. Układ urbanistyczny Eixample, którego dzisiejszy kształt powstawał przez wiele dziesięcioleci, zbudowany jest ze zróżnicowanej typologicznie i stylistycznie tkanki architektonicznej. Na przełomie wieków w mieście wykształcił się styl, będący swoistą odmianą secesji, określany przez tamtejszych badaczy jako modernista, którego głównymi, najwybitniejszymi przedstawicielami byli Lluís Domnech i Montaner, Josep Puig i Cadafalch oraz Antonio Gaudí. To właśnie ich dzieła, tworzone głównie w obszarze nowej wówczas struktury Eixample, budują niezapomniany klimat Barcelony, który pozostaje w pamięci odwiedzających miasto gości, ale także w świadomości jego mieszkańców. Wiele z nich nie zachowało do dziś swych pierwotnych funkcji, inne poddano w ostatnich latach przekształceniom i rozbudowom. Umiejętna integracja współczesnej architektury z historycznym kontekstem jest przedmiotem zainteresowań wielu badaczy i teoretyków oraz projektantów działających na polu architektury i urbanistyki. W niniejszym artykule autor postara się przedstawić kilka najbardziej udanych barcelońskich realizacji tego typu, których autorami są zarówno doskonale wyczuwający kontekst miejsca lokalni twórcy, jak i wielkie gwiazdy światowej sceny architektonicznej.
Urban development of Barcelona during more than two millennia of its existence reflects historical periods of economical and political ups and down, similarly to many other European urban centres. The crowning element of the economic success of the bourgeois city in the spatial dimension was its development - Eixample. It was realised on the basis of a project, approved in 1859, the author of which was Ildefonso Cerd? The Eixample urban system, whose contemporary shape has been created in the course of decades, is built from typologically and stylistically varied architectonic tissue. At the turn of the centuries, in the city there formed a style which was a peculiar version of secession, defined by contemporary researchers as modernista, whose main and most outstanding representatives were Lluís Domnech i Montaner, Josep Puig i Cadafalch and Antonio Gaudí. It is their work, created primarily in the area of the then new structure of Eixample, which builds up the unforgettable climate of Barcelona and is stuck in the memory of guests visiting the city, as well as in the consciousness of its residents. Many of those works have lost their original function, others have recently been converted or altered. Skilful integration of modern architecture with historical context has been an object of research of many scientists, theoreticians and designers operating in the fields of architecture and urban planning. In this article the author has been trying to present a few most successful realisations of that type in Barcelona, whose authors are both local artists perfectly sensing the local context, and famous stars of world architecture.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2012, 31; 57-67
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Adaptacja dawnej elektrowni tramwajowej na muzeum Powstania Warszawskiego
Autorzy:
Zbiegieni, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/217441.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
Muzeum Powstania Warszawskiego
elektrownia tramwajowa
architektura
adaptacja
konserwacja
Warsaw Uprising Museum
power tram
architecture
adaptation
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2005, 17; 94-99
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzea Madrytu – gra światła i cienia
Museums of Madrid – play of light and shade
Autorzy:
Gyurkovich, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/218049.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
adaptacja
muzeum
hybrydowy
obiekt kultury
minimalizm
Madryt
adaptation
museum
hybrid object of culture
minimalism
Madrid
Opis:
W ostatnich kilkudziesięciu latach możemy zaobserwować wzrost roli obiektów i zespołów o funkcjach związanych z kulturą i przejmowaniu przez nią symbolicznych znaczeń, które dotychczas w europejskiej przestrzeni miejskiej pełniły jedynie budowle związane z władzą i religią. W wyniku przemian cywilizacyjnych i procesów globalizacji, w centralnych dzielnicach metropolii europejskich pozostało wiele wartościowych artystycznie obiektów. Z różnych przyczyn nie mogą one dłużej pełnić swych pierwotnych funkcji. Niektóre z nich są wykorzystywane przez rosnące w siłę i znaczenie instytucje związane z kulturą, a projekty adaptacji stają się ważnymi dla rozwoju architektury i sztuki, a zarazem praktyki konserwatorskiej. Współczesna adaptacja zabytkowych budowli do nowych funkcji nie jest procesem łatwym. Najważniejszymi z punktu widzenia konieczności zachowania autentycznej struktury architektonicznej, a także rozróżnienia jej od części współczesnych, wydaje się być zagadnienie formy przebudowywanego obiektu. Jest ono ściśle związane zarówno z aspektami architektoniczno-konserwatorskimi, jak i twórczą postawą współczesnego architekta-artysty, zgodnie z maksymą: Conservatio est continua creatio. Szczególne miejsce w historii architektury ostatnich kilku dekad zajmują muzea – także powstałe w wyniku adaptacji zastanych budowli. Artykuł przedstawia kilka realizacji powstałych w początkach XXI wieku w Madrycie.
During the last decades we could observe a growing role of objects and complexes serving functions related to culture that also takes over symbolic meanings which, previously in the European urban space, were fulfilled solely by edifices associated with authority and religion. As a result of civilisation transformations and globalisation processes, many objects of artistic value have remained in central districts of European metropolises. For various reasons they can no longer serve their previous functions. Some are used by culture-related institutions growing in power and significance, and adaptation projects become important for the development of art and architecture, as well as conservation practice. Contemporary adaptation of historic buildings for new functions is not an easy process. The most important, taking into account the need to preserve the authentic architectonic structure and to distinguish it from modern sections, seems to be the issue of form of the adapted objects. It is closely connected to both architectonic-conservation aspects and the creative attitude of the modern-day architect-artist, according to the maxim: Conservatio est continua creatio. A particular place in the history of architecture of the last several decades has been held by museums – also those created as a result of adaptations of existing buildings. The article presents several realisations created at the beginning of the 21st century in Madrid.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2017, 51; 15-29
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Adaptacje zabytkowych struktur dla nowych potrzeb. Część 2 – wybrane przykłady z Barcelony
Adaptations of historic structures for new purposes. Part 2 – selected examples from Barcelona
Autorzy:
Gyurkovich, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/218363.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
adaptacja
rewitalizacja
zespoły zabytkowe
hybrydowe zespoły kultury
Barcelona
adaptation
revitalisation
historic
complexes
hybrid cultural complexes
Opis:
Zmiany użytkowania przestrzeni miejskich, a zwłaszcza zmiany funkcji obiektów i zespołów zabudowy w miastach historycznych, są nieuchronną konsekwencją postępu. Budynki zabytkowe bardzo często posiadają, poza historyczną, także dużą wartość artystyczną. Czasami przez dziesięciolecia, opuszczone lub wykorzystywane tylko częściowo, nie mogą nadal pełnić swoich pierwotnych funkcji. Wynika to z wielu przyczyn, przede wszystkim ze zmieniających się standardów, a także z odmiennych potrzeb i oczekiwań społecznych. Nie należy zapominać, że działania wojenne, które nie omijały przecież miast europejskich położonych w basenie Morza Śródziemnego w okresie ostatnich dwóch tysiącleci, pozostawiły po sobie uszkodzone fragmenty tkanki architektonicznej. Wykorzystywane niezgodnie z pierwotnym przeznaczeniem lub rozbierane na potrzeby wznoszenia kolejnych obiektów, struktury te niejednokrotnie posiadają wyjątkową wartość architektoniczną. Obecnie adaptowane są coraz częściej do nowych funkcji. Dzięki temu to, co z nich pozostało, może zostać zachowane dla przyszłych epok, zamiast ulegać dalszej degradacji, co jest zgodne z fi lozofi ą rozwoju zrównoważonego. Wiele spośród obiektów opuszczonych z różnych przyczyn przez poprzednich użytkowników (przemysł, wojsko, instytucje świeckie i kościelne) wydaje się być szczególnie predestynowanych do adaptacji na potrzeby kultury, co pokazuje szereg realizacji europejskich. W niniejszym artykule przedstawiono kilka przykładów takich realizacji z Barcelony, miasta kręgu kultury śródziemnomorskiej, aspirującego do pozycji „miasta globalnego”.
Changes in the way urban spaces are used, particularly changes in functions of urban structures and units in historic cities, constitute an imminent consequence of progress. Historic buildings very often have – besides the historic one – also great artistic value. Sometimes abandoned for decades, or used only partially, they are not able to fulfi l their initial functions. This results from many reasons, most of all from changing standards, as well as different social needs and expectations. It should not be forgotten that warfare, which did not omit European cities located in the Mediterranean over the last two thousand years, left damaged fragments of the architectural tissue. Used differently than designed, or disassembled for the purposes of erecting new buildings, these structures frequently have a unique architectural value. Today more and more often they get adapted to new functions. Thanks to this, whatever is left of them, can be maintained for the years to come, instead of being subjected to further degradation, which is consistent with the philosophy of sustainable development. Many structures, abandoned by their previous users (industry, army, secular and church institutions) for different reasons seem to be particularly predestined to be adapted for the purposes of culture, which is demonstrated in a number of European projects. This paper presents several examples of such projects from Barcelona, a city from the circle of the Mediterranean culture, aspiring to the position of a ‘global city’.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2017, 52; 14-26
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kierunki rewitalizacji XIX-wiecznych postindustrialnych obiektów zabytkowych i granice ingerencji dla potrzeb nowych funkcji na wybranych przykładach z Łodzi
Trends in revitalisation of the 19th-century post-industrial historic objects and limits of interference necessary for new functions, on selected examples from Łodz
Autorzy:
Kadela, Ł.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/218522.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
dziedzictwo Łodzi
układ urbanistyczny
adaptacja fabryk
granica ingerencji
Łodz heritage
urban layout
adaptation of factories
limit of interference
Opis:
Wyjątkowość Łodzi polega na jej wielce dynamicznym rozwoju w bardzo krótkim okresie w dziejach miasta. Z osady włókienniczej z prawami miejskimi nadanymi w 1423 roku powstało miasto przemysłowe, którego istotne przemiany zaczynają się dopiero od 1821 roku. Punktem zwrotnym, który ukształtował w efekcie układ strukturalny miasta, był o uruchomienie maszyny tkackiej zasilanej ciśnieniem pary wodnej w 1838 roku w fabryce Geyera. Uwolniło to lokalizację fabryk od sąsiedztwa nielicznych w tym rejonie rzek, a rozwój miasta nastąpił bardzo szybko, dając finalnie obraz wielkomiejskiej metropolii. Powstałe ze wzrostem popytu produktów włókienniczych na rynkach wschodnich, niewielkie fabryki przeobraziły się w zespoły z własnym układem funkcjonalno-przestrzennym. Obiekty te, które cechowały znaczące wartości historyczno-artystyczne, po wygaśnięciu przemysłu włókienniczego w Łodzi zostały opuszczone, po czym w szybkim tempie popadały w ruinę. Stanowią one ok. 20% starego miasta, przez co w świetle obecnych granic miasta są przedmiotem zainteresowań inwestorów. Omawiane przykłady kierunków rewitalizacji i granic interwencji związanych z adaptacją do nowych funkcji obrazują złożoność problemu związanego z ochroną dziedzictwa postindustrialnej Łodzi.
The uniqueness of Łodz lies in its very dynamic development within a very brief period of the city history. From a weaving settlement, with its town rights granted in 1423, it grew into an industrial city whose vital transformations started as late as 1821. A turning point which in effect shaped the structural layout of the city was starting a weaving machine powered by steam pressure in the Geyer’s factory in 1838. It freed the factories from the necessity of being located on the rivers, so few in this region, and the city developed very rapidly, finally to assume the appearance of acity metropolis. Small factories established in answer to the growing demand for textile products in eastern markets, were transformed into complexes with their own functional-spatial layouts. They were characterized by significant historic – artistic values but, after the closure of the textile industry in Łodz, they were abandoned and quickly fell into ruin. They constitute app. 20% of the old town in the light of the current city limits, owing to which they are a subject of investors’ interest. The described examples of trends in revitalisation and limits of interference relating to their adaptation to new functions, reflect the complexity of the issue connected to preserving the heritage of post-industrial Łodz.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2014, 39; 54-66
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ogrody szpitali psychiatrycznych z przełomu XIX i XX wieku – reinterpretacja
Gardens in mental hospitals at the turn of the 19th and 20th century – reinterpretation
Autorzy:
Staniewska, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/218142.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
ogrody szpitali psychiatrycznych
ogrody historyczne
rewaloryzacja
adaptacja
studium przypadku
arboretum
rozarium
gardens in mental hospitals
historic
gardens
restoration
adaptation
case study
rose garden
Opis:
W szpitalach psychiatrycznych końca XIX i początku XX wieku w Europie ogrody i kompozycje parkowe pełniły ważną rolę terapeutyczną, zarówno jeśli chodzi o kształtowanie zieleni ozdobnej, jak i użytkowej, która pozwalała na terapię pracą. Kompleksy szpitalne podlegały rozmaitym przemianom wynikającym między innymi z rozwoju psychiatrii oraz bieżących potrzeb. Dobudowywano nowe obiekty służące potrzebom chorych w obrębie ograniczonego obszaru szpitala kosztem zieleni. W wyniku studiów historycznych zaczęto doceniać ich znaczenie w historii medycyny i wartość zabytkową, co wynika również z mniej stygmatyzującego postrzegania chorób psychicznych. Wiele z tych placówek pełni nadal funkcje lecznicze, a te które zlikwidowano, są adaptowane do nowych funkcji i wciąż stanowią atrakcyjne zespoły architektoniczno-krajobrazowe. Artykuł prezentuje studia przypadków dawnych szpitali dla nerwowo chorych, w których w projektach rewaloryzacji szczególną rolę odgrywa reinterpretacja i rozwinięcie pierwotnej kompozycji ogrodowej. Przykład Arboretum w Heppenheim an der Bergstraße odnosi się do adaptacji szpitala zbudowanego w systemie korytarzowym w II poł. XIX wieku, zaś Parco di San Giovanni w Trieście to dawny szpital pawilonowy z początku XX wieku.
In mental hospitals at the end of the 19th and the beginning of the 20th century in Europe, gardens and parks served an important therapeutic role, with regard to shaping both decorative and utility greenery which allowed for occupational therapy. Hospital complexes underwent various transformations resulting from e.g. the development of psychiatry and current needs. New objects to serve the patients’ needs were added within the limited space of the hospital at the expense of greenery. As a result of historical studies their significance for the history of medicine and historic value began to be appreciated, which is also a consequence the less stigmatizing perception of mental disorders. Many of those institutions still fulfil their therapeutic functions, and those that were closed down have been adapted to new functions and still constitute attractive architectoniclandscape complexes. The article presents case studies of former lunatic asylums, in the restoration projects of which a particular role is played by reinterpretation and development of the original garden composition. The example of the Arboretum in Heppenheim an der Bergstraße describes an adaptation of a hospital built in the corridor system in the 2nd half of the 19th century, while Parco di San Giovanni in Trieste is a former pavilion hospital from the beginning of the 20th century.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2018, 53; 55-66
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies